Botoi e përjavëshmja “Dajti”, Tiranë , e Martë, 24 qershor 1924 /

Tue marrë vesht se Z. M. Kruja ishte ftue prej Ministrit të Mbrêndshëm, Z. N/Kolonel Rexhep Shalës qi të pranonte zyrën e Këshilltarís t’asaj ministríe qemë gëzue tepër e me këtë na qe mbushun mêndja se i ndershmi ministër, ndër shumë vërtyte e meritime të tjera, paska dhe atë të zgjedhjes së njerëzvet t’aftë e të ndershëm në zyrat e Shtetit. Me Z. Rexhep Shalën në krye e Z. M. Krujën si Këshilltar do të ishim plotësisht të sigurtë se Ministria e Mbrêndëshme nuk do t’ushqente mâ në gji të saj, si në qêndër ashtu në krahina, parazita qi, përveç me i pi gjakun si ushûjzat, nuk i vlejnë për farë gjâje popullit.

Por mjerisht mâ vonë, kur miqt e vet po pregatiteshin për t’i vajtun n’urim Z. M. Krujës, u ndigjue se puna diku kishte ngecun e s’ishte krye edhe rregullisht. Deshëm të marrim vesh të vërtetën, u sulëm kah qarqet intelektuale e na thanë se Këshilli Ministruer s’e paska pranue proponimin e Min. së Mbrendëshme ! Nuk mund t’a kuptojshim  se ç’kundërshtim do të kenë pasun për një nga mâ të nxehtit e të parët flamurtarë të demokracís shqiptare, ministrat e dalun prej nji revolucioni kundra feudalizmit. Dhe nuk e besuem. U drejtuem ku duhej për të marrë informata mâ të sakta dhe kështu mësuem se çâshtja as qênka vue fare në bisedim të Këshillit Ministruer, jo pse mund të kishte kush kundrështim për të, por për disa arsye të tjera qi na i shpjegon mâ së miri teksti i letrës së botueme këtu poshtë.   

Tiranë, 21 – VI – 1924

Fort i ndershmi mik,

Tue më proponue me 17 të këtij mueji bashkpunimin t’êm me Z. t’Uej, si këshilltar i ministrís, qi populli Ju ngarkoi për mâ të madhen vepër patriotike qi dijtët me krye si prîs i merituem i fuqivet kombtare të përmbledhuna kundra feodalizmit gjaksuer, më konfirmuet edhe nji herë atë besim të plotë qi nji varg shërbimesh të përbashkta, në kohnat e kalueme, kanë ngulun të patûndshëm në zêmrën t’Uej për mue si edhe në t’êmen për Ju.

Un, tue qênë se qysh kur isha në mërgim kisha vêndue me i u largue për sa kohë aktivitetit politik të përmbrêndshëm, me gjithë dëshirën e vullnetin e plotë t’êmin me i shërbye kauzës së demokracís qi âsht baza e pavarmënís politike e shoqnore të kombit t’onë, asaj kauze për të cilën kam shkrî të tânë jetën t’ême të kalueme, ju luta qi të më lêjshit kohë për me u mêndue në do t’a shihshem proponimin t’Uej të pajtueshëm me vêndimin qi kisha dhânë me kohë. Ju ngulët kâmbë tue më sigurue se zyra e proponueme kishte nji karakter teknik e administrativ, kurse përgjegjsija politike e ministrís ju përkiste drejt për drejt juve e vetëm juve si titullar i saj. Ndonse jo fare i bindun nga pikpamja praktike, u pashë i shtrënguem me ju ndigjue e me ju dhânë fjalën për pranim.

Mirpo qysh atë ditë në mbrâmje, mbas disa orësh qi isha damun prej jush, u gjeta para këshillave shumë të nxêta të disa shokve, qi e kishin pasë marrë vesht punën, për mos me i dalë zot asaj barre. Këshillat mund të kishin për bazë arsye të vërteta e të shëndosha ase të gabueshme. Por fakti âsht qi në pak kohë e sipër muerën ngjyrë kritikash e polemikash nëpër udhë e kafe ndërmjet elementash të nji ideali a të nji parimi. Për mue si ata qi bashkë me Z. t’Uej gjykojshin në favor, si tjerët qi më këshillojshin kundra janë shokë e miq të ndershëm, të cilët duhet të bashkpunojnë në harmoní për realizimin e idealit të përbashkët qi âsht rrânjimi i nji regjimi me të vërtetë demokratik.

Prandêj tue besue se mund të zhduket pak së paku nji shkak i vogël dasíe në mes të këtyne elementëve të çmueshëm të demokracís shqiptare, m’u duk nji detyrë patriotike me e zgjidhun veten prej fjalës qi Ju kam dhânë për me qênë edhe mâ i lirë me  i këshillue të dashunit shokë qi, para se me u zânë për karrika e zyra të Shtetit, duhet t’a bâjmë Shtetin, t’a bâjmë ashtu si na këshillon ideali i përbashkët në çase entuziazmi.

Më falni pra, Z. Ministër, e më besoni plotsisht se, si në pranim ashtu edhe tashti në refuzim të proponimit t’Uej, s’kam pasun tjetër gjâ para sŷsh veçse sakrifik e abnegatë për të mirën e atdheut të dashun.

Njiheras me këtë letër qi jam tue ju paraqitun kam lajmue me nji deklaratë të posaçme edhe shtypin t’onë se deri sa të këthehet gjêndja normale kam me ndêjtun jashtë ç’do zyre shtetnore si nji shërbtuer thjesht privat e i lirë i idealit tue sigurue edhe Z. t’Uej se s’kam me u kursye n’as nji mënyrë për ç’do qi të kujtoni se mund të ju vlej me këtë cilsí.

Nat’ e ditë jam në dispozitë të Z. s’Uej e të shokvet.

Plot nderime e besë.

Sh D. Deklaratën për të cilën flet kjo letër e muerëm dje. Mêndimi i auktorit të saj qi mund t’i sillte mâ shumë shërbim Atdheut tue ndêjtun hâ për hâ i lirë nga ç’do zyrë shteti nuk na pëlqeu aspak. Sepse neve na duket se sod mâ fort se kurrë kombi ka nevojë të shohë në krye të punës  njerzit e tij mâ të zotët e mâ të vjefshëm për kulturë, energjí, moral e patriotizëm si ç’asht Mustafa Kruja e të gjithë ata qi kemi sod në fuqí. Prandêj ndîesía patriotike na shtrëngoi qi të mos i a botojmë deklaratën qi na dërgoi e t’i lutemi nga ana e jonë botnisht mos me u largue prej shërbimesh t’atdheut edhe sikur të jetë nevoja me sakrifikue simpatín e disa shokve të dashun nga ata qi shënon vetë në letër.

Marrë nga e përjavëshmja “Dajti”, Tiranë , e Martë, 24 qershor 1924