Gratë me vlera intelektuale shqiptare tashmë kanë mbështetje nga fondacioni kulturor mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi”./
NGA AURORA GOZHINA/
Ditën e shtunë , më 8 Nëntor, në qytetin e Athinës , u krijua dega e re e fondacionit kulturor mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi”. Dega e Greqisë është tepër e rëndësishme pasi këtu jetojnë pjesa më e madhe e emigrantëve shqiptarë. Në këtë takim të rëndësishëm që mban në brendi amanete të një studiuese dhe shkrimtare të madhe sic ishtë Nermin Vlora Falaschi, merrnin pjesë përfaqësues të degëve të fondacionit të Gjakovës, Diasporës, Malit të Zi e qyteteve të ndryshme të vendit tonë, aktorja e madhe e teatrit dhe kinematografisë Margarita Xhepa, Ambadasori i Shqipërisë në Athinë Dashnor Dervishi, përfaqësues të Federatës të Shoqatave Shqiptare të Greqisë me kryetarin Etmond Guri si dhe gra emigrante intelektuale që jetojnë dhe punojnë në Greqi. Fondacioni Kulturor Mbarëkombëtar “Gruaja intelektuale shqiptare”, është themeluar në vitin 2002 në Vlorë nga disa gra intelektuale nga Shqipëria, Kosova, Fyrom, Mali i Zi, Kalabria, Greqia. Gjermania, Kroacia, etj. kryesuar nga ambasadorja e kombit Nermin Vlora Falaschi. Pas ndarjes nga jeta, më 28 nëntor 2004, fondacioni mori emrin “Nermin Vlora Falaschi”. Presidente e Fondacionit është gazetarja dhe shkrimtarja e njohur nga Vlora, Zenepe Luka. Detyra kryesore e Fondacionit është bashkimi i zërit të gruas intelektule shqiptare, kudo që jeton në shtete të botës, për të shpalosur vlerat e gruas, për të sensibilizuar shoqërinë dhe klasën politike dhe më gjërë se nuk mund të kemi një shoqëri demokratike, një shtet të së drejtës, nëse nuk vendoset në vendin që meriton gruaja, nëse nuk respektohet barazia gjinore e gjysmës së popullsisë. Një pikë shumë e rënëdësishme e statutit të fondacionit është organizimi i veprimtarive shkencore-kultorore në qendër të cilave është gruaja. Në këtë fondacion, që është i vetmi mbarëkombëtar dhe merret enkas me problemet e gruas, për gjatë 10 vjetëve janë rregjistruar mbi 5000 gra e vajza nga Shqipëria dhe shtetet ku funksionojnë degët e tij, si në Kosovë, Mali i Zi, Maqedoni, Kalabri Stamboll, Greqi, Gjermani, Kroaci, Belgjike, Angli, Presheve dhe vende të tjera. Gjatë takimit për krijimin e degës së fondacionit edhe në Greqi, fjalën e ka hapur kryetarja e degës së fondacionit për Greqinë znj. Kozeta Ndrio Vrusho e cila gjatë fjalës së saj ka thënë; “Doja ta filloja nga mesazhin e qarte qe na la studjuesja dhe shkrimtarja e madhe Nermin Vlora Flaschi “, te ruajme identitetin tone dhe dinjitetin si shqiptare kudo qe jemi. Keto fjale vlejne kaq shume per ne shqiptaret ne emigrim, dhe sot ne ngrejme nje spirance me shume per ruajtje te dinjitetit shqiptar ketu ne Greqi qe per fat te mire, fal punes qe kane bere bashkatdhetare te tjere sa vjen dhe rritet. Vizioni i studiuses se madhe Nermin Vlora Flaschi ishte kaq i qarte per rolin qe gruaja do te luante ne angazhimin e saj ne kete fondacion kulturor. Jo dhe rastesisht studiues te jetes dhe te vepres i kane vendosur epitete si ” Ndicuese e qyteterimeve te vdekura” , ” Muzg i Hyjneshes” “Harfe e antikes”. Te ndihemi krenar per ata qe jemi , ne keto dite te veshtira per emigrantet shqiptare kudo ne bote, eshte mesazh qe vetem ata i’a dine kuptimin ne plote shqiptimin e saj, ndaj dhe ngritja e deges se re te fondacionit kulturor mbarekombetar “Nermin Vlora Flaschi” ishte kaq i domosdoshem ne Greqi. Ajo qe me dha shtyse te pranoj drejtimin e deges se re te fondacionit eshte ngritja morale qe japin mesazhet e fondacionit gjate organizimeve te ndryshme qe ka qene i pazevendesueshem. Takimi qe kam patur me koleget e mia gjate udhetimeve dhe organizmi per shpalosjen e vlerave shqipatreqe kane qene te prekshme, na ka dhene emocion te vecante te cilin e kam perjetuar me dashuri dhe ndjenja te larta. Më pas Kozeta Vrusho ka folur mbi organizimin dhe punët inicuesë të fondacionit duke pohuar: “Misioni yne ne kete vend do te jete aktiv, ku nje rendesie te vecante do ti kushtojme bashkepunimit me vellezerit tane arvanitas te cilet jane munduar nder shekuj per te ruajtur vlera dhe kulturen shqiptare. Kontributi i arvanitasve ne kulturen artistike greke ka qene e rendesishme. Menyra e jeteses dhe veshja arvanitase ka terhequr vemendjen e shume studiuesve te huaj, qe kane vizituar Ballkanin ne shekujt e mepareshem. Ne vitin 1983 arvanitasi Jorgo Maruga do formonte ‘’Lidhja e Arvanitasve te Greqise’’. Ndersa me pas kete mision e vazhdoi studiuesi i njohur Aristidh Kola kryetar, qe me punen e tij madhore, mund te quhet me te drejte, “De Rada” i arvanitasve te Greqise”. Pergjegjesia e institucioneve mbareshqiptare ashtu si dhe e fondacionit kulturor “Nermin Vlora Flaschi” eshte bashkpunimi per vazhdimin e ruajtjes se traditave dhe kultures shqiptare. Shqiptaret dhe greket i lidhin shume gjera te perbashketa, traditat dhe zakonet, i nderlidhin ngushte dy popujt me te lashte te Europes, ndaj sot mendojme se si mund te ngreme ura bashkpunimi se si mund te ndihmojme njeri-tjetrin per kapercimin e veshtiresive”. Gjatë takimit fjalën e ka marrë dhe presidentja e Fondacionit Kulturor Mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi” gazetarja dhe shkrimtarja Zenepe Luka e cila ka bërë të ditur pjesë të fjalëve të gruas së madhe shqiptare Nermin Vlora në amanetet që ajo ka lënë. “Këto amanete që cilat dua ti coj deri në fund do të vazhdoj me mundim dhe dëshirë të madhe për mbeshtetje të gruas intelektuale shqiptare, pasi vetëm më pozicionin e saj sa më të lartë, kemi për të ruajtur me fanatizëm kulturën, traditën tonë kudo që ndodhemi. Mos të harrojmë se pozicioni i gruas shqiptare ka qenë dominant që në kohë të lashta duke filluar që me udhëheqjen e mbretëreshës Teuta. Duke qënë bashkarisht kemi treguar se sa shumë mund të përcjell një nënë, një grua. Jam këtu në këtë vend ku jetojnë pjesa më e madhe e shqiptarëve dhe mos të harrojmë se nuk është vonë që gruaja me vlera intelektuale të mblidhen, ashtu sic thotë ” nëna ” ime Nermin Vlora Falaschi”, “Të mos shpërdahemi por të organizohemi për të ruajtur traditat, vlerën , kulturën tonë se kështu do tregojmë se sa shumë vlen një popull i lashtë sic janë shqiptarët”, ka cituar gjatë fjalës së saj presidentja e fondacionit Zenepe Luka. Më tej gazetarja ka përcjellë me zë tepër bindës faktin që tashmë gruaja qëndron në një nivel kaq të lartë për të treguar vlerat e saj. Sic jep kaq shumë për fëmijën dhe familjen, po kështu duhet të ketë solidaritet në bashkëpunim më njëra tjetrën për të qënë aktive në përcjelljen e kulturës shqiptare dhe ruajtje të traditave tona”.
“Ne bëjmë gjëra të rralla, sfidojmë krizën për të vazhduar një mision të pambaruar. Kjo tregon se kudo gjejmë mbështetje dhe dashuri gjë e cila tregon se sa shumë gruaja na ka nevojën që ne ta zgjojmë për të kryer një shërbim për vendin tonë, sic është ruajtja e kulturës, traditës sonë”, ka vazhduar Luka. Më pas fjalën e ka marë e aktorja e madhe e skenës shqiptare Margarita Xhepa. Edhe pse e sëmurë, figura e madhe e teatrit dhe kinematografisë shqiptare Xhepa nuk ka munguar gjatë takimit ku ka dhënë një emocion të vecantë dhe tepër special për shkak të intonacionit të zërit dhe fjalëve bindëse që mund të gdhend një aktore e madhe. ” Jam këtu të jap mesazhin tim për organizim të gruas me vlera intelektuale , të nënave shqiptare këtu në Greqi. Jam këtu të mbeshtes gazetaren Zenepe Luka që 12 vjet vazhdon misionin për të vënë në vend amanetete e të madhes Nermin Vlora Falaschi. Amaneti i saj për tu prehur në banesën e fundit në vendin e saj, në Kaninë u plotësua. Nermin ishte një atdhetare e flakët që bashkëshortin e saj diplomat Encon e bëri shqiptar, i cili shprehu dëshirën e vet që trupi ti prehej në Kaninë të Vlorës”, është shprehur aktorja e dashur për shqiptarët Xhepa. Ndërsa iu ka bërë thirrje grave pjesmarrëse të bashkohen për të realizuar ëndrrat e tyre, për të ndihmuar bashkatdhetarët e tyre, fëmijët, atdheun e tyre. “Nëse do jeni të bashkuara do të keni dashuri për veten, për familjen, për kulturën tonë, pasi një nënë di vetëm të jap dhe në fund pret vec respekt dhe dashuri. Është në natyrën e saj të jap kaq shumë dhe të pres pak, ndaj e madhja Nermin duke njohur shpirtin e gruas la një amanet kaq të lartë, mbështetjen e gruas me vlera intelektuale shqiptare kudo në botë” , kanë qënë fjalët e së madhës Margarita Xhepës e cila gjatë fjalimit ka recituar me tonacion prekës dhe
mallëngjyes poezi të poetëve dhe shkrimtarëve shqiptarë si Dritero Agolli, Lazgush Poradeci e Dinë Mehmeti. Ndërsa në fjalën e saj përfaqësuesja e fondacionit në diasporë, Vitore Stefa Leka ka pohuar se ” qëllimi final në këtë krijim të degës duhet të jetë bashkimi dhe solidariteti i gruas me vlera intelektuale shqiptare e cila duhet te sjellë frymën e saj bashkëpunuese. Nëse ne do të pranojmë hapur se jemi shqiptarë dhe se kemi këto vlera, të gjithë do të na respektojnë më shumë dhe mua më vjen keq që në poezitë e mia kam shkruar dhë për ndërrimin e emrave të shqiptarëve për tu përshtatur vendasve. Ky quhet asimilim, pasi vlerat e verteta vlerësohen më shumë nga vendasit kur iu thua me krenari që je shqiptar” ka thënë gjatë takimit Vitore Stefa Leka e cila ka pranuar se krijimi i degës së re në Greqi i fondacionit ” Nermin Vlora Falaschi” është mundësi e madhe për gruan me vlera intelektuale shqiptare në këtë vend, të tregojë se cfarë do të thotë të jesh shqiptare.
Gjatë takimit ka marë fjalën dhe ambasadori i Shqipërisë në Greqi, z. Dashnor Dervishi i cili ka pohuar se vlerëson përpjekjet e vazhdueshme të gazetares, shkrimtares, presidente e fondacionit Zenepe Luka për qëllimet dhe arritjet e fondacionit duke bërë të ditur se është një punë e shkëlqyer që Nermin Vlora Falaschi do ta përgëzonte. Dervishi gjatë fjalës ka lexuar dhe dhe një pjesë të shënimeve të tij personale gjatë viteve 2000-2002 kur ka qenë me detyrën Ambasador në shtetin Italian dhe për fat të mirë, sipas tij, i është dhënë mundësia të takojë nga afër familjen Falaschi. Përshtypjet për studiuesen dhe shkrimtaren shqiptare Nermin Vlora Falaschi kanë qënë vlerësuese për shkak të ndjenjave të forta atdhetare dhe kërkimit të kaq shumë ëndrrave për të realizuar në interes të atdheut tonë, ka përfunduar Dervishi. Prekëse gjatë takimit kanë qënë dhe fjalët e përfaqsuese së Malit të Zi Zyflije Demaku e cila ka pohuar ” ndjen kaq afër dhe thellë atë vuajtje që përjetojnë emigrantët shqiptarë në Greqi, pasi kemi përjetuar dhimbje të thella si raste kur nuk hedhim një dorë dhe, në varret e prindërve për shkak të mungesës së dokumentave. Kjo nuk është e njëjtë me ata që jetojnë në vendin e tyre, ndaj kemi një arsye më shumë të mblidhemi, të punojmë për integrimin tonë, për të fituar të drejta që fitohen vec bashkë. Në Mal të Zi jetojmë 14 mijë shqiptarë dhe është kaq ndryshe ndjenja që unë provoj pasi jam në tokën time por jo ne vendin tim, kaq thelle e kemi ndjerë mallin për vendin, ka cituar me sytë mbushur me lot përfaqësuesja e Malit të Zi Demaku e cila ka vazhduar duke thënë, “E shikoja Shqipërinë si vendi ku jetonin ëngjëjt kur nuk kishim mundësi të lidheshim dhe sot me anë të këtij fondacioni unë prek yje të artit sic është e madhja , e shtrenjta Margarita Xhepa. Këtë rast ma dha Fondacioni ndaj duke patur një gjuhë të përbashkët duhet të luftojmë për të drejtat tona se kemi lashtësi, jemi shqiptarë”, ka përfunduar Demaku. Gjatë takimit kanë folur për mbështetje të këtij fondacioni dhe kryetari i federates së shoqatave shqiptare në Greqi Edmond Guri i cili ka pohuar se gruaja shqipatre ka një angazhim dominant gjatë këtyre viteve duke u ndjere kjo në angazhimin e saj edhe në Federatën që ai drejton ku janë pjesëmarrëse rreth 200 gra. Guri ka ofruar bashkëpunimin e tij më fondacionin për të rritur më tej mbështejen e gruas me vlera intelektuale në shtetin grek. Të pranishme në aktivitet dhe moderatorja e njohur Silvana Brace, moderatore dhe gazetare Tefta Radi e shumë të tjera. Takimi është mbyllur më një mbrëmje të këndshmë nën muzikën e këngëtares shqiptare Ludmilla Baballëku, aktiviste e fondacionit kulturor mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi
ËSHTË KOHA TË DËGJOHEN DHE VLERËSOHEN MËSUESIT VULLNETARË TË SHQIPES NË GREQI…
Shënime të gazetarit në hapësirë të Seminarit të 10-të Mbarkombëtarë të Mësimit të Gjuhës Shqipe në Disaporë”, qe do te mbahet ne BERAT-29 KORRIK-1 GUSHT 2014/
Arsimtarët nga Greqia, në një numër fizikisht më të madh se sa kolegët e tyre kosovarë, numër që çdo vit rritet me hapjen e kurseve të mësimit plotësues të gjuhës shqipe tashmë që nga veriu në jug dhe që nga toka në det të Greqisë, ndjehen jetimë.
Mësuesit shqiptarë në Greqi punojnë ku mundin, në punë të zakonshme punëtori me mëditje, baza e jetesës së familjeve të tyre. Mësimin, të shtunave dhe të dielave, e bëjnë me shpirt, vullnetarisht, njëlloj siç bënin para më se një shekulli mësuesit në gjithë Shqipërinë në kushtet e pushtimit osman, si rilindës të vërtetë të gjuhës shqipe në Greqi.
Mësuesit mërgimtarë në Greqi janë e do të mbeten “RILINDËS TË KOHËS SONË” – si i ka quajtur Dritëro Agolli, patriarku i letrave shqipe dhe i fjalës së urtë.
***
Faleminderit MËSUESE, e para e mësueseve në Shkollën shqipe të Selanikut, për përgjigjen e shpejtë dhe korrekte. Veçanrisht mbyllja më mbolli mendime që nuk i shkul dot por edhe nuk i lë dot që të rriten e nxjerrin farë.
I përgjigjeshit pyetjes sime: Pse kërkoj senacë publike për mësuesit e Greqisë?…
… Siç kam shprehur dhe vite të tjera nuk më pëlqen sjellja prej viktime e grupit të Greqisë. Ne jemi një grup mësuesish që meritojmë dinjitet dhe jo lëmoshë. Bëjmë atë që dëshirojmë pa patur nevojë ndjenjat e qeverive. Bëjmë atë që dimë të bëjmë më mirë pa kërkuar mirënjohje nga askush. Janë miliona njerëz mbi tokë që bëjnë punë vullnetare pa bërë zhurmë.
Vitin e kaluar në Ulqin, seminarin e 9-të për mësimin plotësues të gjuhës shqipe në diasporë, kur një referuese nga Svicra përmendi shifrën 4 milojnë euro në dispozicion të shkollimit shqip të mërgimtarëve, u ndjeva ngushtë. Kaq ngushtë u ndjenë edhe të gjithë mësuesit shqiptarë nga Greqia. Për referuesen ishte legjitime që të fliste për “cilësi didaktike” të seminarit, cilësi që, siç theksoni ju, seminari “duhet ta ruaj këtë”. Jam i një mendje me ju kur thoni: “Unë e shoh çdo ditë sa i nevojshëm është seminari për mësuesit tanë.”
I nevojshë seminari por…ata “katër miljonët” më ngatërrojnë dhe nuk mundem ta çoj përpara mendimin tim, madje edhe të pranoj se “seminari është i nevojshëm” në kushtet e një diference midis dy pjesëmarrësve të seminarit, të atyre nga ana e Ministrisë së Arsimit dhe Teknoligjisë të Republikës së Kosovës dhe të atyre nga ana e Ministrisë së Arsimit dhe Sporteve të Republikës së Shqipërisë.
Arsimtarët me të vërtetë të përkushtuar profesionalisht të Kosovës janë në kushte komode në seminar. Kanë pagë mësuesi të sigurt në shtetet ku japin mësim. Janë të siguruar në të gjithë drejtimet deri në daljen në pension si mësues. Janë të ligjëruar si mësues dhe janë pjesë në amzën e Ministrisë së Arsimit dhe Teknologjisë së Kosovës. Në seminare vijnë në pushimet e verës, pushime të paguara nga shteti nga vijnë.
Arsimtarët nga Greqia, në një numër fizikisht më të madh se sa kolegët e tyre kosovarë, numër që çdo vit rritet me hapjen e kurseve të mësimit plotësues të gjuhës shqipe tashmë që nga veriu në jug dhe që nga toka në det të Greqisë, ndjehen jetimë.
Mësuesit shqiptarë në Greqi punojnë ku mundin, në punë të zakonshme punëtori me mëditje, baza e jetesës së familjeve të tyre. Mësimin, të shtunave dhe të dielave, e bëjnë me shpirt, vullnetarisht, njëlloj siç bënin para më se një shekulli mësuesit në gjithë Shqipërinë në kushtet e pushtimit osman, si rilindës të vërtetë të gjuhës shqipe në Greqi. Ka më se trembëdhjetë vjet nga 7 marsi 2001 kur u hap Shkolla Shqipe e Selanikut. Numrohen më se njëmijë nxënës që kanë mësuar të shkruajnë e lexojnë gjuhën shqipe në Selanik e Janica. Kanë dhënë mësim ndër vite 21 mësues.
Dua t’ju pyes ju që jeni e para e kësaj shkolle: Sa herë kanë ardhur në Selanik, kanë hyrë në një klasë ku jepet mësim shqip, kanë bërë vrejtjet e veta për anën metodike të dërguar të Ministrisë së Arsimit të Republikës së Shqipërisë? Sa nga këta 21 mësues janë vlerësuar me thjesht një “Fletë nderi” për mos me thënë me tituj të tjerë deri në titullin “Mësues i merituar” etj. nga ana e Ministrisë së Arsimit dhe e shtetit shqiptar? Sa nga mësuesit e Selanikut (dhe të gjithë Greqisë) janë në amzën e Ministrisë së Arsimit dhe kanë dosjen e tyre si mësues në këtë institucion përgjegjës me kushtetutë (Nei 8/3- “Republika e Shqipërisë u siguron ndihmë shtetasve shqiptarë që jetojnë e punojnë jashtë shtetit për të ruajtur e për të zhvilluar lidhjen me trashigiminë kulturore kombëtare” dhe Neni 57/1 “Kushdo ka të drejtën për arsim”) ?
Dhe një pyetje tjetër rutinë:
Sa herë gjatë këtyre 13 vjetëve që jepni me përkushtim heroik mësim në Selanik ke marrë, në ditë të shënuara të Arsimit Shqiptar, 7 Mars dhe fillimin e vitit shkollor, ndonjë urim nga Ministri/a e Arsimit të Republikës së Shqipërisë?
Për të vazhduar më tej: Sa herë ke parë qoftë edhe një rresht të vetëm të përmenden mësuesit shqiptarë në mërgim në përshëndetjet me gojë e me shkrim të ministrit/es së Arsimit të Shqipërisë në fillimvitet shkollorë?
Dhe më tej: Sa herë në 7 seminaret që mësuesit shqiptarë në Greqi kanë zhvilluar gjatë 7 vjetëve ka ardhur ndonjë përfaqësues i Ministrisë së Arsimit të Republikës së Shqipërisë që të dëgjojë e shikojë ecurinë e mësimit të gjuhës shqipe nga mësuesit dhe nxënësit shqiptarë në Greqi?
Dhe më e papranueshmja: Sa herë është përcjellë nga titullari i Ministrisë së Arsimit të Republikës së Shqipërisë thjesht një përshëndetje me adresë Lidhjen e Mësuesve Shqiptarë në Greqi me urimin “Punë të mbarë seminarit…” ?
Ju e nderuar mësuese e parë e gjuhës shqipe në Greqi, thoni: “Nuk më pëlqen sjellja prej viktime e grupit të Greqisë”
Mësuesit mërgimtarë në Greqi nuk janë viktimë. Ata janë e do të mbeten “RILINDËS TË KOHËS SONË” – si i ka quajtur Dritëro Agolli, patriarku i letrave shqipe dhe i fjalës së urtë.
Dhe siç vazhdoni më tej… Ne jemi një grup mësuesish që meritojmë dinjitet dhe jo lëmoshë. Bëjmë atë që dëshirojmë pa patur nevojë ndjenjat e qeverive. Bëjmë atë që dimë të bëjmë më mirë pa kërkuar mirënjohje nga askush.
Unë kërkova zyrtarisht që në programin e seminarit të dhjetë mbarëkombëtar për mësimin plotësues të gjuhës shqipe në diasporë (që këtë vit do të zhvillohet në Berat) të krijohet një hapësirë prej dy orësh për të paraqitur dëshminë historike “Shkolla shqipe e Selanikut” dhe filmin dokumentar “Një mësuese e shqipes në dy ishuj të Egjeut”. Në libër dhe në dokumentar përcillen vlerat e mësuesve por edhe problemet e gjuhës shqipe në mërgimin grek. Një prezantim brenda karrikeve të seminarit, si edhe në rastet e tjera vëzhguar nga të gjithë pjesëmarrësit në seminare gjatë këtyre viteve, për mua mbetet i mbyllur në harresë. Një prezantim në publik, prezantim në qytetin e Beratit, do të ngjallte kërshërinë e medias dhe të shoqërisë shqiptare për fenomenin e jashtzakonshëm për kohën tonë: “Mësimin në mënyrë vullnetare, pa tekste mësimorë, pa ndihmë metodike zyrtare, pa shpërblim, madje nën kërcënimin e segmenteve atavikë të djegies në zjarr të gjuhës shqipe”.
Në kërkesën time theksoja se një gjë e tillë do të tërheqë vemendjen e bisnesmenëve të cilët mund të japin ndihmë.
Kjo nuk është lëmoshë…
Në librin “Shkolla shqipe e Selanikut”, një kapitull i tërë (faqe 195-209) ka si kryetitull “DHURO NJË ABETARE”, thirrje e mësueses Anila Jole, e përkrahur nga të gjithë mësuesit e Selanikut, thirrje që zgjoi interesin e shumë individëve e bisneseve në mbarë Shqipërinë dhe solli 300 libra dhuratë për fëmijët që mësojnë të shkruajnë e lexojnë gjuhën e nënës në Selanik dhe Janica.
Këtë duhet ta bënte Ministria e jonë e Arsimit. Nuk them se absolutisht nuk e ka bërë në këto 13 vite mësim të gjuhës shqipe në Greqi. E ka bërë në pak raste nëpërmjet dërgimit të abetareve me adresë të dy konsullatave (Janinë dhe Selanik) dhe Ambasadës në Athinë, por shumë me vonesë, me shumë përtesë, pas shumë thirrjesh publike.
Ju respektoj si jeri dhe si mësuese, madje më erdhi mirë kur të pashë të protestoje me bojkotim të seminarit të Beratit për arsyen (banale do ta quaja) pse Ministria e Arsimit nuk u pagoi mësuesve biletat e udhëtimit nga Greqia në Tiranë (rreth 50 euro secilit dhe në total më pak se 1500 euro) në kuadrin e seminarit të Ulqinit. Me ju u bashkuan edhe katër mësues nga Italia. U bashkova edhe unë në një shkrim publik në shtypin shqiptar përcjellë edhe në adresë të Ministres së Arsimit dhe të Sporteve të Republikës së Shqipërisë. Nuk vonoi që të konfirmohet nga ana e Kryetarit të Lidhjes së Mësuesve të Greqisë se paratë e biletave të udhëtimit do të paguhen.
Kjo nuk është lëmoshë, është të qëndrosh në këmbë në të drejtën tënde, me kokën lart.
E çfarë do të humbë një mësuese që punon me mish e me shpirt, sakrifikon pushimet e fundëjavës, le në harresë familjen, fëmijët e moshës foshnjore, humbet ditët e punës thjesht për tu mësuar fëmijëve të komunitetit ku jeton të shkruajnë e lexojnë shqip, përveçëse “prangat” që shteti, me harresën që i bën një komuniteti fëmijësh sa një e katërta e fëmijëve shqiptarë në Shqipëri, ua ka vënë në duar e shpirt?
Ju më shkruani…
Ne jemi një grup mësuesish që meritojmë dinjitet dhe jo lëmoshë. Bëjmë atë që dëshirojmë pa patur nevojë ndjenjat e qeverive. Bëjmë atë që dimë të bëjmë më mirë pa kërkuar mirënjohje nga askush. Janë miliona njerëz mbi tokë që bëjnë punë vullnetare pa bërë zhurmë.
Një shkenctar natyralist, rreth dy shekuj më parë, deklaronte…”Ne nuk duhet të presim lëmoshë nga natyra, t’ia rrëmbejmë asaj – kjo është detyra jonë”!
Në seminarin e Beratit mësuesit e Greqisë duhet të shkojnë të bashkuar jo për lëmoshë por për të marrë atë që u takon…
Shteti ynë nuk duhet të mësohet me atë që thoni ju me modestinë e emrit që mbani në mësimin e gjuhës shqipe në Selanik, “Shoqata Nëna Terezë” … Janë miliona njerëz mbi tokë që bëjnë punë vullnetare pa bërë zhurmë.
Nuk duhet të mësohet…
Abdurahim Ashiku
Athinë, 1 korrik 2014