Zoti Kryeministër, unë kam besuar se ti do të ishe njeriu i ndryshimit, por nuk e di pse po i largohem cdo ditë e më shumë dhimbshëm këtij mendimi./
Opinion nga Fatmir Lamaj/ Ish i Perndjekur Politik/
Ky popull i lodhur ka kohë që degjon përralla nga më të çuditshmet dhe më absurdet prej atyre që për 70 vjet e quajnë vetveten ‘’ baballarët e kombit ’’, por kurrë nuk kanë qënë të tillë vecse përfaqësues mjeran e hileqarë të atyre politikave që e katandisën këtë vënd në një oaz kaosi, krimi dhe çmëndurie pafund. Të premtosh si politikan, se për popullin tënd do të bësh atë e këtë është fare e natyrshme kur je larg pushtetit, por kur vin në pushtet mos të mbash as cerekun e premtimeve të bëra, do të thotë se qëllimi jot i vetëm ka qënë marrja e pushtetit dhe jo detyrimi moral e shpirtëror që të imponon votëbesimi i qytetarëve. Enver Hoxha me bandën e tij gjakatare u premtoi shqipëtarëve se do të hanin me lug floriri dhe qumshti do tu vinte në rubineta tek shtëpia, por më vonë kur mori pushtetin jo vetëm që ju mori shqipëtareve floririn e grumbulluar nga të parët e tyre dhe ata vetë si dhe iu rrembeu pronat e gjithcka kishin, por s’ju dha as lugë druri, si dhe i hoqi dhe dhinë e fundit fshatarit duke e lënë atë ti digjesh buza për një pikë dhallë. Ato tëmerre dhe krime që bëri regjimi i Enver Hoxhës, nuk i ka bërë asnjë pushtues që ka kaluar deri tani në Shqipëri, asnjë pushtues nuk i mori shqipëtarëve pronat, floririn, jeten e të tjera, asnjë pushtues nuk e ktheu Shqipërinë ne një vënd burg, asnjë pushtues as italianë dhe gjermanë nuk vranë më shumë shqipëtarë dhe nuk i burgosi ata si Enver Hoxha të cilët sot bijtë dhe nipërit e tij, në vënd që ta dënojnë atë dhe komunizmin si mallkimin më të madhë dhe gjëmën më të pashembullt, si periudhën më të zezë në historinë e këtij vëndi, mundohen në mënyrën më të turpshme ta rehabilitojnë figurën e tij të urryer. Ne sot ballafaqohemi me paradoksin e madh që deri në 79’ Kina na dërgonte dhe na ndihmonte kur nuk kishte për vete armë dhe ushqime, për t’u mbrojtur nga grekët e të tjerë, ndërsa sot kinezët të fuqizuar ekonomikisht, investojnë miliarda në Greqi, ndërsa në Shqipërinë motër nuk hedhin asnjë kacidhe dhe kjo jo për faj të tyre, por për fajë të paranojës e delireve të cmëndura të kryexhelatit Enver Hoxha. A sduhet të dënohet Enver Hoxha edhe sikur vetëm këtë njollë të zezë të kishte në biografinë e tija te nxirë nga bëmat e gjëmat si kryexhelati i këtij vëndi?! Rasti Shtraus si rast i humbur, por edhe si një rast unikal që nuk i vjen më Shqipërisë rëndon jo vetëm mbi Enver Hoxhën, se në atë kohë ai ishte gjysmë i vdekur, por dhe mbi të tjerët që dhe sot tundin paturpësisht flamurin e enverizmit. Për atë flamur është thyer cdo lloj shtize. Mbas 90’ filloi përralla e madhe e ‘’demokracise’’ që për më shumë do të shënohet në histori si periudha tragjiko-komike që shpërfytyroi totalisht qënien shqipëtare dhe e avancoi atë drejt kuotave të frikshme për tu qajtur më si i tillë. Demokracinë nuk mund ta bënin ata njerëz që ishin lidhur shpirtërisht, mëndërisht dhe ekonomikisht me diktaturën. Mentalitetet e këqija gjithmon e vrasin të mirën. Shoku Sali e vazhdoi përrallën e pseudodemokracisë me frenetizmin e vet diabolik duke shkaktuar akoma plagë të mëdha mbi trupin e drobitur të këtij populli aq të vuajtur. Enver Hoxha nuk e tjetërsoi pronën me përkatësië e saj tek individi, ai e shtetëzoi, saliu e masakroi. Ai ishte pronari absolut i këtij vëndi për mbi 40 vjet, por diktatorët kanë një kohë të kufizuar në pushtet, aq sa është jeta e tyre dhe pastaj i nënshtrohen kamzhikut të historisë dhe flakëve te Xhehenemit. Diktatorët e kamufluar mund të të bindin për castin se kanë të drejtë, por do të duhen shekuj për të rregulluar padrejtësitë që ata bëjnë. Ka cerek shekulli që shqipëtaret hanë mbeturinat e grekeve e të të tjerve, në vënd të prodhimeve të tyre të mrekullueshme, sepse ligji 7501 duke ndar tokën në gastra të vogla, ia heq mundësinë cdo individi për të investuar. Shtoji kësaj dhe pasigurinë për ta quajtur pronën e vet kur se ka të tijën e ktheu bujqësinë shqipëtare në gjëndjen e saj më të mjerueshme. Shqipëria sot harxhon cdo vit qindra miliona euro për importimet e fruta-perimeve dhe drithërave, të gjitha të një cilësie shumë të dobet dhe njëkohësisht mjaft të rrezikshme për shëndetin e njerëzve. Sali Berisha mbetet i vetmi politikan me përgjegjësi absolute, të jo vetëm miliarda eurove të cuara dëm për importimin e produktplehrave të Greqisë, Maqedonisë, Serbis dhe Rusis, por edhe për jetën e mijërave shqipëtarëve që i kanë vrarë e po i vrasin akoma produktet e pakontrolluara e jashtë standaritit qe kanë hyrë dhe vazhdojnë të hyjnë në Shqipëri. Gjithashtu dhe përgjegjësi kryesor për mijëra jetë që ka marrë dhe vazhdon të marrë cështja e pronve në Shqipëri. Sali Berisha si produkti më i neveritshëm i skenarit katolician i cili u zbatua në Shqipëri me tragjikisht se në cdo vënd tjetër të lindjes, në veri e suprimoi 7501, duke inkajuar emisarët e tij veriorët që t’i linin bjeshkët e t’ju turreshin fushave të Shqipërisë së mesme e të jugut, ku 7501 u bë i zbatueshëm nëpërmjet disa politikanëve pervers që cdo ditë probagandonin që ky ligj ishte i përkohshëm. Veriorët janë bërë zotër tokash të Shqipërisë së mesmë dhe të jugut pasi kanë dhe tokat e tyre në veri.A nuk është kjo një padrjtësi që duhet ndrequr Zoti Kryeminister, apo përralla do të vazhdojë akoma? Ne, të burgosurit politik në masën mbi 90 % kemi qënë pronar të vegjël tokash, ndërsa sot jemi ish pronar. A nuk na takon dhe neve të kEmi një copë tokë prej baballarëve tanë? Mbi 50 % e tokës në Shqipëri ka qënë në pronësi shtetërore, duke llogaritur e mijera hektarë që u hapën si toka të reja. A nuk mund të merrte cështja e pronës një zgjidhje më të drejtë e më të pranueshme për të gjithë?!Apo nuk ka mundësi, sepse pushtetarëve të djeshëm e të pardjeshëm iu janë dhënë nga qindra hektar në bregdet me një qira simbolike apo qesharake prej 99 vjetësh?! … Kuptohet që iu është falur nga zemërgjerësia e pushteteve, apo dhurata partish për votat e rrëmbyera here pas here. Ju sot ju jepni pensione speciale ish sigurimsave dhe ish ushtarakeve, ndërsa të burgosurit politikë që ndërtuan gjithë Shqipërinë dhe vuajtën aq shumë në diktaturë, marrin pensione qesharake. Ish sigurimsat dhe ish ushtarakët ishin veglat qorre më të bindura të diktaturës dhe pjesa më e madhe e tyre kanë qënë të inkriminuar deri në ditët e fundit të saj. Në një shoqëri ku xhelatët trajtohen më mirë se viktimat, demokracia është vetëm fasad që iu shërben neoxhelatëve për të mbajtur pushtetin e tyre. Na premtuat përshpejtimin e kësteve, por deri më tani ne të gjalliët, përveç atyre që kishin problem me dosjet vazhdoni na konsideroni si një relik e dhimbshme e së kaluarës, ndaj së cilës deklaroni ndonjëherë keqardhje dhe asgjë më shumë. Një gjerman erdhi ne shqipëri për një krim të kryer nga gjyshi apo babai i tij dhe kërkoi falje në Borovë. Kërkoi falje për një krim të kryer në kohë lufte, ndërsa kriminelët shqipëtare, na falni komunistë, akoma kapardisen rëndë-rëndë dhe ndihen krenar për krimet e tyre. Kërkimfalja është një akt moral i cili duhet të ndodhë vullnetarisht, por ndonjëherë dhe duke e imponuar përmes mekanizmave që ka shteti. Në shtator të 93’ në Shqipëri ndodhesh për vizitë kryetari i asamblesë së OSBE-së dhe kur pa së ç’kishtë ndodhur në këtë vënd deklaroi nëpërmjet intervistës së tij dhënë pranë TVSH së : ‘’ Pati një luftë të dytë botërore me kaq shumë viktima, por pati dhe një gjyq Nurenbergu që i nxori kriminelët në gjyq ’’. Ndërsa kriminelët shqiptarë vazhdojnë të qetë jetën e tyre duke shijuar pensionet e majmë dhe përkujdesjet e pamunguara, të dhëna këto qoftë nga pushteti ‘‘demokratik’’ i Sali Berishës, por edhe nga qeveritë e mëparshme socialiste. Të gjithë e meritojnë të jetojnë, por gjithëkush duhet të mbajë përgjegjesi për bëmat e kryera gjatë jetës së tij. Zoti Kryeministër, unë kam besuar se ti do të ishe njeriu i ndryshimit, por nuk e di pse po i largohem cdo ditë e më shumë dhimbshëm këtij mendimi. Iu jam drejtuar publikisht në shkrimet e mia për të hequr monumentin që ndodhet përball IIPP-së i cili nuk mund të përfaqësojë vujtjet, dhimbjen dhe sakrificat tona në periudhën e diktaturës, por është një simbol i urryer i shpërfytyrimit njerëzor. Problemet e vështira të një vëndi zgjidhen gjithmon me vendosmëri të madhe. Bëni atë që duhet bërë që përralla e pseudodemokracisë në Shqipëri të marri fund njëherë e përgjithmonë. John Kennedy, i ngritur mbi krahët e guximit deri në ato lartësi që rrallkush i arrin ka thenë: ‘’ Vetëm ata që guxojnë të humbasin shumë, fitojnë shumë’’.