Nga Fahri Xharra/*
Jam në duart e mospërfillësve/
Matrapazëve faqezinjë./
Unë Shqipëria me thinja n’kokë,/
s’më lanë dheun as nën kokë./
Ku ta gjej njeriun me plis,/
një fyelltar që këndon nën lis./
Ku mbet kënga e kreshnikëve,/
t’i kundërvehet pasanikëve,/
që nuk patën pullë në bythë./
Gjithë tradhtarëve, që shqyejnë mish të pangopur,
bëhen derra hundëndotur.
Unë Shqipëria, me plagë moti,
do shërohem në dhëntë Zoti.
Do t’i nxjerrë plumbat e juaj, një nga një do t`ua paguaj…! ( Remzi Limani )
Retë e zeza valojnë mbi qiellin tonë, kjo nuk është hera e parë. Ato re janë të përcjellura me vetëtima e bumbullima, s’është hera e parë. Kemi kaluar ne si komb, kohëra edhe më të turbullta. I kemi bërë ballë tradhëtive nga më të ndryshmet. Tradhëtitë nga vetë individët e vendit tonë, të tokave shqiptare, janë të njohura. Njëra nga poshtërsitë më perfide është mohimi i vetvetes, mohimi i të kaluarës sonë, mohimi i të mëdhenjëve tanë.
Nga qarqet më antishqiptare, nga kuzhinat e tyre po përgatitën meny të ndryshme me anën e të cilave po mundohen të na krijojnë historinë tonë pa heronj.
Si duket, programet vijnë të gatshme, bile edhe në gjuhën shqipe, se si të mohohet e tërë e kaluara e jonë.
Olsijazexhitë, nexhmedinspahitë, fatoslubonjat, rexhepqosët, fatlumsadikët nuk po kanë të ndalur në mohimin e çdoçkaje shqiptare. E duan popullin tonë pa histori, pa heronj, pa ardhmëri.
Retë e zeza, vijnë e do të shkojnë përkundër zhurmës shurdhuese që e kanë, përkundër dritës friguese qe e lëshojnë. S`do të ketë mohim të së kaluarës sonë.
Skënderbeu, kalorësi i Europës dhe i Shqiptarisë do të jetë krye kreje mbi të gjithë shqiptarët pa dallim feje apo bindje politike.
Krenaria shqiptare në të njejtën kohë edhe krenarija Europiane, përkundër asaj që i pengon aziatët, flamuri i tij do të valojë edhe në shekujt e ardhshem të ardhmerisë sonë.
Nëse Skënderbeu i ka tmerruar mehmetfatihët ne kohën e tyre, po i tmerron edhe sot fatihët e rinj, që duan t’i shtrinjë rrënjët e tyre të thara edhe një herë në këtë tokë të përgjakur.
Skënderbeu mbetet Gjergj Kastriot si për muslimanin shqiptar, si për katolikun shqiptar ashtu edhe për ortodoksin shqiptar.
Pra mallkue qoft aj bir shqiptari, që dhuratën historike të perëndisë, Skënderbeun, që nuk e ka në gji, dhe si hajmali mbrojtëse t`a përcjellë gjithë jetën.
Iu themi të gjithëve, larg duart nga historia e jonë, largë duart nga Gjergj Kastrioti – Skënderbeu. (Fahri Xharra, 07.01.2012: Gjergj Kastrioti, Hero i të gjithë shqiptarëve pa përjashtim.)
Ose pranimi i prof. Oliver Jens Schmitt-it ne ASHAK , pasojat
Pranimi i prof. Oliver Jens Schmitt-it ne ASHAK si anëtar me korrespodencë dhe nderimi e vlerësimi qe iu bë atij për shkrimet mbi tematika te historisë shqiptare për disa historianë e intelektualë të shquar shqiptar ishte vendim i gabuar, kurse për disa historianë e të tjere ishte vendim i merituar, ndërsa kritikuesit e këtij vendimi ishin të gabuar.
Këta historianë të grupit të dytë historianët dhe intelektualët kritikë i quajten ‚historianë të vjeter dhe komunistë‘ dhe historinëe tyre ‚pseudoshkencë‘ dhe ‚mitologji‘, për më keq, kritikat e tyre nuk i kundërargumentuan, por i quajten reagime emocionale dhe të egra, duke e ngritur dhe duke u renditur pas Schmitt-it si pas nje idhulli.
Mungesa e kundërargumenteve në ketë grup te adhuruesve të Schmitt-it nuk kishte të bënte vetem me sigurinë e tyre për shkrimet e ‚historianit dhe albanologut të vetëm të vërtetë‘, por edhe në pasigurinë e tyre ne temat e historisë, pasiqë pjesë e konsiderueshme e tyre janë politikanë aktiv.
Në këte kontekst nuk kishte dallime ne trajtimin e kësaj ecurie në Kosovë e Shqipëri, por kishte një pajtueshmëri. Kjo pasiqë vendimi dhe akti i ASHAK-ut është dera e dytë, për hyrje dhe profilim në shoqërinë shqiptare, ndersa dera e parë ka qene publikimi i ‘librit’ te Schmitt-it kundër Skenderbeut nëShqiperi (2009) nga nje “shtepi botuese” ne Tiranë nga Ardian Klosi, si botues e perkthyes, dhe me përkrahje të ‘historianëve’ dhe ‘elites’ se re politike ne Shqipëri.
Për më shumë dhe për veçanti, ky publikim ishte bëre si perkthim i një teksti ende te pabotuar në origjinal, pra ne gjuhen gjermane, i cili botim u realizua pas me shumë se një viti nga një shtëpi botuese ëe Gjermani.
Arsyeja dhe qëllimi i kësaj ngutie dhe procedimi te pazakont në boten universitare dhe shkencore nuk dihen, mirepo ka një relacion kohor me Shpalljen e Pavaresisë së Kosovës dhe procesim e njohjeve të Pavaresise, si dhe nje perputhshmeri me kundërveprimet e akorduara kundër kesaj Pavaresie, një agjende diversive për ndarje neë ‚kosovare‘ e ‚shqiptare‘ dhe per perçarje në baze fetare, si brum per radikalizem islamik, i cili duhet te shërbente për akuzë ne njëmoment te caktuar .
Të dyja këto agjenda brumin e tyre e gjetën në shkrimet e Schmitt-it kundër Skënderbeut (dhe disa tjera si „Kosova: histori e shkurtër e një treve qendrore ballkanike”, apo „Shqiperia Veneciane“, ose “Shqiptarët – Një histori mes Orientit dhe Oksidentit” , ashtu që botimit të përkthimit të Ardian Klosit i erdhen ne ndihmë ‘elita’ e re nga Tirana, si lubonjat, putot, ceket, jazexhite etj, qe ngriten temat, jo vetem kunder Skenderbeut si mit, por si johero, si ‚mizor‘ e ‚hakmarres“, “vrasesin me te madh te shqiptareve”, per me keq, si ‘vrasës të shqiptareve muslimane’, si tezë të cilen pastaj e morën gezimkelmendet, irfansalihet, mullaosmanet etj., deri te forumistet e rinj muslimane!
Vijon nesër
* ( Pjesa 1 )
Fahri Xharra 06.07.15 , Gjakovë