Nga Pellumb LAMAJ/
Kam disa dite qe kam prekur Lirine e pas dymbedhjete vjetesh kryqezuar ne Ferrin e vertete Spac e jo ate imagjinar te Dantes nuk me rrethojne me telat me gjemba dhe perball nuk kam me mitraloza e bajoneta te drejtuara nga une…..Ulerimat dhe klithmat e policeve e ushtareve jane zevendesuar me fjalet e ngrohta te familjes dhe gjumin kam filluar ta bej disi te qete edhe pse nganjehere naten, zgjohem nga endrra te frikshme qe ne forme hijesh e demonesh kerkojne te me rrembejne perseri per ne Ferr……
Jam shume i etur te leviz,vetem te leviz edhe pse kembet kane filluar te me enjten……
Sot kam vendosur te vizitoj gjimnazin ku dikur thura e projektova fillin e enderrava te moshes e natyrisht jane caste sublime qe i provon vetem nje here ne jete…….
Nje grup nxenesish kane dale ne pushim dhe cicerimat e tyre me rrembejne edhe mua ashtu pa kuptuar…..Ne cast ju afrohem,dua t’ju flas ,dua t’ju them se vij nga Ferri e qe jam gjalle ,se dikur jam ulur edhe une ne keto banga…..por ata vazhdojne te lozin me njeri tjetrin duke me hedhur here pas here nga nje veshtrim te cuditshem….Pas pk degjohet tingulli i ziles e ata vrapojne te futen neper klasa e une i mbetur fillikat drejtoj shikimin per nga klasat ku ulesha dikur…..Nje mesuaes kalon afer meje dhe pasi me shikon perzemersisht me pyet nese kam nevoje per ndihme….Ne fillim hezitoj ,dua ti them po,ti tregoj kush jam e nga vij por pastaj nderroj mendje dhe pasi e falenderoj,largohem heshturazi……
Jeta e c’do fatkeqi qe i vjedhin Lirine me te padrejte,ndal po ate cast kur atij i hidhen prangat ashtu si kunder ajo ora kur mbaron baterija e ashtu i zhytur ne kujtime filloj te endem rrugeve e rrugicave te qytetit ku jeta dhe kujtimet kane mbetur pezull…..
Veshtroj dritaret kur dikur ndizej e fikej nje drite per mua por ato jane te mbyllura e te rrethuara me grilla….Edhe ballkoni qe dikur rrethohej nga lule te shumta ,ka mbetur shkrete e vetem nje tufe rrobash te nderrura tunden here pas here nga nje ere e lehte qe ka filluar te fryje e une ,une i mbijetuari i Ferrit,jam shtangur aty e pres ate ate qe pres,te me c’faqet edhe si vegim,por AJO nuk duket…..Edhe pak i them vetes,ku i dihet………e ne cast nje grua e moshuar c’faqet ne ballkon,mbledh rrobat e thara dhe futet perseri ne dhome……Nje gulcim shperthen ne cast nga gjoksi im, e pasi ndez nje cigare,i afrohem pemes se Mimozes aty prane dhe shtellungat e tymit te duhanit duke depertuar neper deget e saj,ngrihen drejte qiellit duke marre formen e nje reje rebel qe arratiset drejte foleve te panjohura…..Eh i them vetes…..eshte mire te kesh kujtime …..Vjene nje dite e vetem ato na mbesin………….
Kur Mimoza te kete celur e Ti do te vish
Prane pemes magjike puthjen te kujtosh
Ne gudulisjen e saj do e ndjesh serrish
Eh Mikja ime, Dashuria nuk njeh moshe…
1991
Kishte rene bora e pare dhe perdja e bardhe kishte mbuluar kodrat e zymta qe rrethonin kapanonet prej druri te te burgosurve te Spacit….Debora flokonte nga rete ,prekte kokat tona dhe shtonte shtresen e bardhe duke mbuluar pak nga pak opingat tona prej gome dhe s’kishe si mos te ngazelleheshe nga kjo dhurate e Zotit te cilen hijenat e kuqe nuk mund te na i privonin…duke bere xhiron e darkes ne ate pak oborr te vogel midis kapanoneve,miku im qe dergjej aty per njezete e pese vjete ,ndali hapin dhe me tha;a di krimin me te madh qe bishat e kuqe kane bere mbi ne ? E veshtrova dhe ne moment nuk munda ti pergjigjesha pasi krimet ishin te shumta,nje kalvar i pafund dhe halli hallit nuk i ngjante,ti shkruan dhe vargje vazhdoi miku im e ne fund te fundit eshte detyra jote ti pergjigjesh kesaj pyetje sublime e historike per brezat dhe pasi thithi fort cigaren e dredhur,leshoi nje shtellunge te gjate ne ajer e cila nga reflekset e dritave te prozhektoreve te rrethimit dhe flokeve te debores qe binin nga siper,morri formen e nje reje qe kerkonte te arratisej nga ai qiell i rrethuar me tela me gjemba……
Zeri i policit qe urdheroi te futeshim ne kapanon na e nderpreu biseden por ate nate te gjate e te pafund,une pashe krimin me te madh te te gjitha krimeve ,kurorat e rinise se fishkur mbi ballin e bashkevuajtesit tim,jehonat e dashurise qe ai kurre nuk mundi ti dhuronte,gjoksin e tij ne gulcim …..po ,Ai kishte te drejte…..Hijenat e kuqe i kishin vjedhur te drejen hyjnore per te dashuruar……………