Gjithkujt i kujtohet fare mirë se sa mirë e dinte gjuhën shqipe fortlumturia e tij në vitet 1991 – 1997, teksa jo vetëm i mbante meshat në gjuhën shqipe, por lëshonte lëvdata të pafre edhe për presidentin dhe qeverinë. Por tani, Janullatosi po u thotë shqiptarëve se vetëm greqishtja është gjuhë e kishës, duke konfirmuar faktin se ai nuk e konsideron fare Kishën Ortodokse Autoqefale Shqiptare, por e quan atë si shtojcë apo pjesë të kishës greke
Prej disa vitesh kryepeshkopi i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, z.Anastas Janullatos “e ka harruar” gjuhën shqipe. Në meshat e ndryshme që ai mban në raste ngjarjesh e festash si dhe në komunikimet e tjera publike, tashmë hirësia e tij flet vetëm në gjuhën e mëmës së tij, në greqisht. Një mikrofon i gjatë qëndron gjithnjë pranë tij, si dhe ndonjë dhjak i ri që lexon në gjuhën shqipe atë që hirësia e tij mund ta lexonte fare mirë shqip. Edhe ditën e djeshme që ishte ditë feste për gjithë besimtarët e krishterë, kryepeshkopi i KOASH-it u pa të japë meshën në gjuhën greke me përkthyes dhjakun pranë. Një pamje kjo që po e shohim prej disa vitesh të bëhet një shfaqje aq e njohur, aq edhe jo etike. Qëllimi i saj është që ne shqiptarët të mësohemi se kjo është gjuha e kishës. Besimtarët ortodoksë që as kanë lidhje me greqishten dhe as u hyn në punë ajo, janë të detyruar të dëgjojnë meshën në gjuhën greke, pasi kështu e konsideron kryepeshkopi.
Nuk duam të besojmë as të krahasojmë hirësinë e tij të shkolluar e me disa gjuhë të huaja që të ecë kaq besnikërisht në gjurmët e klerikëve grekë që para vendosjes së autoqefalisë mallkonin gjuhën shqipe, e cila sipas tyre nuk ishte “gjuhë e Zotit” dhe se vetëm greqishtja ishte e tillë. Pra këtu nuk kemi çështje të mosnjohjes së gjuhës, por ecjes në gjurmët e vjetra e përsëritjen e anëve të këqija të historisë.
Gjithkujt i kujtohet fare mirë se sa mirë e dinte gjuhën shqipe fortlumturia e tij në vitet 1991 – 1997 teksa jo vetëm i mbante meshat në gjuhën shqipe, por lëshonte lëvdata të pafre edhe për presidentin dhe qeverinë. Ishte e qartë se kryepeshkopi e njihte shumë mirë gjuhën shqipe, bile edhe me gramatikë. Ai përdorte gjuhën shqipe nëpër mesha si argument të fortë për të thënë se jo vetëm e njihte këtë gjuhë, por edhe sepse ajo nuk ishte pengesë për ushtrimin e detyrës si kryepeshkop.
Vit pas viti ai e “harroi” këtë gjuhë dhe filloi të përdorë gjuhën, nga e cila u nda Kisha Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Në këtë mënyrë ai bëri një shumëzim me zero të të gjitha përpjekjeve të patriotëve dhe klerikëve shqiptarë të vendosura prej tyre me kongreset e Beratit të vitit 1922 apo të Korçës së vitit 1929. Kjo nuk bëhet pa qëllim. Nuk është as e para herë dhe as e fundit që thuhet se shteti grek gjithnjë i ka konsideruar ortodoksët shqiptarë si “grekë”. Edhe meshimi në gjuhën greke i z.Janullatos ka si qëllim vetëm përçimin e kësaj teze, e përcjellë edhe si urrejtje ndaj gjuhës shqipe. Një nga parimet bazë të autoqefalisë është gjuha e kombit ku ndodhet kisha. Gjuha shqipe është parim bazë se në ç’nivel është kjo autoqefali. Parimi i dytë bazë i autoqefalisë është kombësia e nivelit të lartë drejtues. Është e pamundur që 23 vjet pas ardhjes së z.Janullatos me kontributin e të cilit janë përgatitur qindra klerikë, në Shqipëri në Sinodin e Shenjtë nuk paska 3 klerikë shqiptarë. Jo vetëm në Tiranë, por janë edhe peshkopët e Beratit dhe Gjirokastrës me kombësi greke. A meshojnë shqip këta? Madje njëri prej tyre paraqitet si “arvanitas”
Përdorimi i greqishtes në mënyrë të rregullt nëpër mesha jo vetëm që është një veprim antiligjor, por edhe bëhet si veprim karshillëku ndaj shtetit shqiptar, për të thënë se nuk pyesim fare për ju, se e rëndësishme është vetëm Greqia, etj. Ky është një tregues i qartë se z.Janullatos nuk e konsideron fare Kishën Ortodokse Autoqefale Shqiptare, por e quan atë si shtojcë apo pjesë të kishës greke.
Hirësia nuk përton të ndjekë deri në lodhje të skajshme aktivitete të tilla, që nuk kanë të bëjnë fort me kishën siç është rasti për të respektuar ushtarët grekë të vrarë gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Hirësia e tij nuk lodhet deri në fshatin më të humbur apo të panjohur të Shqipërisë, nëse aty ka ndonjë delegacion grek apo nëse aty është ngritur për ndonjë ceremoni fshati flamuri grek.
Hirësia nuk lodhet të bëjë çështje të posaçme as aksidente të automobilistike, kur këtë e bëjnë nga Athina.
Në artikullin nr.3 të Statutit të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, përpiluar në Korçë më 29.6.1929 thuhet se “gjuha zyrtare e kishës është shqipja”. I njëjti parim për gjuhën zyrtare është ruajtur në statutin e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare miratuar me dekretin nr.1065, datë 4.5.1950 e Presidiumit të Kuvendit Popullor të Republikës Popullore të Shqipërinë. Këtë statut të miratuar në diktaturë, hirësia e tij e ka fort për zemër.
Nëse në Kishën Ortodokse Autoqefale Greke në Athinë do jepej mesha p.sh. në gjuhën bullgare a do ishin të kënaqur grekët? A do rrinin të qetë ata?(Kortezi:Gazeta 55)