…Sepse u krahasoka Enveri me Hitlerin!!!!/
Nga Matilda MIRAKAJ/
Ne US para një jave, një vajze e çmendur, në lufte me Youtube, shkoj e plagosi tre vete përpara se të bente vetvrasje. Familja e saj e tronditur dhe e turperuar perpara opinionit public kerkoj ndjese për dhimbjen që vajza e tyre shkaktoj tek të tjeret.
Para një jave një familjar i diktatorit që vrau e preu pa mëshire, dhe më keq akoma, shkaterroi një popull të terë me gjenerata, mundohet te na tregojë se çfarë ndodhi me familjet tona. Me paturpesi mundohet të ver ndonjë bizhuteri në lakuriqsine e turpshme të krimit.
Pse nuk e ze gjumi naten Xhufin? Sepse u krahasoka Hoxha me Hitlerin? Po me Stalinin krahasohet? Stalini, Pol Pot e shumë kriminele të kuq. Edhe gjate debatit në Studion e hapur, përmendi legjenden popullore, se si gjoja Enveri kishte vrare bebe të vogla ti pinte gjakun e të rinohej. Duke prure krahasime të tilla të ezagjeruara ai mundohet të tregoje se kjo pjese e turpshme e historise se Shqiperise është një legjende “ekstravagante” siç shprehet ai.
Ah, paska edhe hallin e kombit. Ka hall se po njollosim shqipetaret si kriminelë. Krimineli dhe shenjti është dualismi i fshehur në çdo qenje njerzore. Mjaftojnë kushtet për të nxjerre njerin apo tjetrin karakter. Popuj me kulture evropiane e kanë treguar kete gjate historise. Francezet me revolucionin e tyre të famshem nxorren shume kasape që prene koka pa fund. Ne një rast nje prift në Nantes mblodhi në anije qytetaret dhe që të mos harxhonte kohe e plumba ja futi me top anijes me popull të pafajshem. Gjermanet e bene më vone me kampet e tyre të famshme.
Njeriu ne qenien e tij të thelle e ka instiktin e të mbijetuarit dhe të vrasesit. Ajo që e ben jo kafshe, është analiza, ligji, e njohura e të keqes dhe të mires, feja, besimi. Në qoftë se nuk është në gjendje të shoh se sa poshte mund të shkoje nuk ka për ti thene vetes kurre, stop! O Zot mos më ço në tentacion, luten besimtaret çdo ditë.
Nje alkoholist apo dipendent drogash, në qoftë se do ti jap fund të keqes që e dominon, fillon duke njohur vetveten. Duke e ballafaquar atë me grupin. Fillon duke treguar se kush është dhe vesin e tij. Vetëm athere fillon rrugen drejt sherimit. Është një proçes që nuk perjashton individin dhe as shoqerine.
Ne Shqipëri u pre metstaza kanceroze nga trupi I saj por qelizat kanceroze kanë hedhur rrenje dhe shumfishohen duke oksiduar gjiçka për rreth dhe krijojne një rremuje të pakontroll.
Nuk dua ti jap rendesi Xhufit por fenomenit Xhufi. Ai vete nuk ja vjen. Është një pseudo historian. Por që të diskutohet akoma graviteti i kampeve më pleq gra e femije, është e tuprshme për një vend që troket në dyert e Evropes.
Nuk dua gjithashtu ta personalizoj kete shkrim me tregimet dhe lotet pa fund të gjyshes time dhe të shumë të tjerave që mbijetuan kto tmerre. Vetem diçka të vogel kutoj qe pasqyron historine e atyre viteve. Gjyshja ime lindi 4 fëmije, dy vajza dhe dy djem. Dy vajzat i vdiqën të vogla, njera 6 muajsh dhe tjetra, Donika të cilen e kujtonte shpesh 2 vjeç e gjysëm. Gjyshja ime Gjina ishte njeriu më i pastër dhe i bute në shpirt që kam njohur gjate jetës time. Me mall tregonte për të voglen engjell që kish humbur, per kaçurelat e arta që i binin në mollzat si qumesht e pak bojroze. Dhe gjithmone e mbyllte ate bisede me pshertimë dhe thoshte. Shyqyr që vdiqën e nuk I provuan kampet. Nje nene që kishte arritur në perfundimin tragjik se humbja e femijes, e loçkes si thone nenat shqiptare, ishte më mirë se jeta. Në vitet e fundit të jetës së saj, harresa mbeshtolli kujtimet e errta dhe ne që na donte si dritën e syrit, shpeshhere nuk na njihte më. Por ajo që zuri rrënj në trurin e saj e nuk u shkul deri sa mbylli syte ishte tmerri i urise, jo për vete por për djemt e saj. Deri në ditet e fundit kur s’njihte më askend dhe nuk e kuptonte se ishte në një shtepi të bukur në Long Island, më pyeste. A mi ke pa djemt? A kishin më hangër? Kur jeta po rreshqiste ngadale prej trupit të saj të lodhur, nuk shihte dot pishinën e kalter nga dritarja, por kampin më gjemba të Tepelenes të gdhendur në kujtesen e saj.
Xhufi me shoke është metafora e DNA‘s të ndergjegjes kolektive që është thyer, hallka e keputur qe dobson zinxhirin e jetës dhe moralit.
Xhufi me shoke është një pengese e progresit shpirteror që ka nevoje populli shqiptar. Është një çarçaf që mundohet të mbuloj kalbesiren e historise por qelb më eren toksike te ardhmen. Hesht Zoti Xhufi. Pa u futur thelle në jeten tënde vetëm afersia fizike me djallin diktator të bën të felliqur. Hesht dhe mos pengo një popull të pastrojë vetveten.
Zoti Xhufi dhe rraca juaj, kur hapni gojen e flisni për të kaluaren, merrni shembull nga familjarët e vrasesve masive ne vende të qytetruara dhe kerkoni ndjese për familjaret tuaj. Ndjese për dhimbjet që shkaktuan. Eshte e vetmja here që ju lejohet moralisht ti drejtoheni opinionit publik.