“Ndjehem e lodhur duke më kopjuar, por nuk do lodhem asnjëherë duke vazhduar…”!
nga Riselda Sejdija/
Shpirtëra të etur drejt famës nuk rreshten për të kapur esencën e fjalës, “Sukses.” Drejt harresës si vello nusërie, fshihet pas një pellg hipokrizie, që gjithmonë harron kafshimin artues ku se gëlltit kurrë një llups plagjaturie, nga ajo që jep art magjie….! Gëlltite njëherë ta kuptosh çdo të thotë vërtetë të nusërosh në artin tënd boooosh.$ Po në ulërimën e paturpsisë ti bie çdo herë, se të bësh plagjaturë për ty ka gjithmonë vlerë.
Arti është qënie e pafajshme drejt bukurisë unike kështu që mos e kthesh atë në një kopje kimike. Po si ty në këtë kohë shumë janë shtuar, e shohin diçka të bukur tek tjetri dhe tek vetja menjëherë e kalojnë, harrojnë që si hajdutë të rëndomtë plaçkitën atë që kur vetë se ditën. Kjo është pra e bukura e shëmtuar reale, që atë çka prodhojmë me mund të tjerë, na e marrin pa gajle. Mirë që e morre dhe tani po e gëzon, por jam kurioze plagjatura hiç fare nuk të shqetëson???
Ah harrova që ato që kurrë në jetë s’kanë bërë gjë vetë, plagjaturën se lënë kurrë të shkretë. Çudirat ndryshken brënda realitet të ashpër edhe atëherë kur nuk ka më shpresë, por epshi çmënduror aty gjithmonë do të mbesë. Mirë që zonjës plagjaturë përparsinë tashmë ia kemi dhënë, po lind pyetja brënda kuriozitetit te pashtershëm që nesër a do e pranojë ndonjëherë ajo atë që Shqiptarët në Maqedoni dhe përspektiva e një vendi të ndarë
Dr. Riselda Sejdija është autorja e parë në Shqipëri e 6-të monografive artistike, ajo është njëkohësisht edhe koreografe dhe pedagoge në Akademinë e Arteve. Poetesha po bën publike në numrin e sotshëm të gazetës “Nacional”, njërën nga poezitë e saj të perfshira në librin me poezi në dorëshkrim,” Shpirti kalendar i Mullirit.”
Pse zgjodhi pikërisht autorja Sejdija këtë poezi për të bërë publikë këtë libër? Pse autorja kësaj rradhe godet kaq ashpër shijen e nuhatjes artistike dhe palgjiaturen? Të gjitha këto kanë një përgjigje nga vetë ajo tek thotë …., “Ndjehem e lodhur duke më kopjuar, por nuk do lodhem asnjëherë duke vazhduar…”! Zonja plagjaturë $ vodhi mbrëmë??!!! E di …, e di …, e di se çfarë di ….????? që ti atë që vjedh përditë tek unë nesër do thuash e bëra unë. Unë unë unë unë bërtet unësia shterparake tek vizioni yt shumë vjeçar i skaduar dhe nga uni në “un” do vdesësh për së gjalli e ballcamuar. Nga dëshira për të qënë zonjë prodhuese artistike një ditë shumë shpejt do të iki dhe zonja plagjaturike.
Vetëm numra do të ngelen t’i numurosh që në fakt në të vërtetë tregojnë qartë një karrier të vonuar boshë. Po një gjë si Ris dua të kuptoj nga kjo lloj race njeri, a e kuptojnë ndonjëherë këto që kopjojnë shqeto dhe mohojnë esëll atë çka ulëret në kthetrat e të vërtetës apo delirohen në mjergullën obezitike dhe i duket ajo që bëri është e veta jetike???!!!! E vetmja klithmë armë më ka ngelur në këtë lloj soj arti sinkretik, që ta përzëj njëherë e mirë këtë klimë me damarë të zgurdulluar, dhe ta shikoj përballë zonjën plagjaturë të thërmuar. Aty do ndalesha për t’i thënë dy fjalë artuese thumbuese që mos ti shkoj më mëndja që është deliruese. Kur të pëlqej më kopjo, por mos u tundo të nesërmen të harrosh dhe të mendosh që e bëre vetë, se plagjatura plagjaturë e ka emrin e vërtetë.
Edhe nëse ti bën sikur je prodhuese, brenda vetes tënde e di shumë mirë kush është për ty muza prodhuese. Kështu që zonja plagjaturë bëhu pak më e arsyeshme….. qyl e qyl e ke gunën s’të kushton gjë edhe të na e lavdërosh punën. E di çfarë më bën të ndihem krenare vërtetë në këtë jetë…, që kur marr penën në dorë filloj e shkruaj vetë edhe kur vishem vishem si më pëlqen vetë edhe kur flas, flas vërtetë edhe kur prodhoj, prodhoj atë që pëlqej të bëj vetë edhe kur shaj, shaj vetëm atë që është plagjaturë komplet, por që kuptohet që as plagjaturën nuk di ta bëjë vetë. *“Marrë nga libri me poezi në dorëshkrim, kushtuar arti, “Shpirti kalendar i Mullirit”(Nacional)