Shpetim Idrizi – Page 5 – Dielli

REZOLUTA PËR ÇAMËRINË, KAUZA DHE ÇËSHTJE E NDËRGJEGJES INTELKTUALEDH E QYTETARE

February 21, 2013 by dgreca

Ne sapo kemi nisur, nepermjet kesaj Projekt –Rezolute, ate qe do t’a quaja: Vaksinimin e Kuvendit te Shqiperise duke ‘demilitarizuar’ dhe ‘ç’bunkerizuar’ komplekset e paqes se rrejshme, qe buron nga heshtja ndaj padrejtesise dhe pranimi i se keqes si fakt i kryer e qe duhet harruar.

NGA SHPËTIM IDRIZI*

I nderuar Kryetar i Komisionit, Të nderuar Kolegë, Dita e sotme është e rendesishme, për komunitetin e shqiptareve te Çamerise, për popullin shqiptar dhe per mua personalisht. Dhe siç do të argumentoj më poshtë dhe për politikën shqiptare. Kjo Rezolute meriton, e duhet te jete kauza dhe çeshtja e ndergjegjes intelektuale dhe qytetare, politike dhe institucionale e te gjithe qytetareve ne Greqi dhe Shqiperi, e cilitdo qe beson tek fqinjesia e mire dhe ne nje Ballkan Perendimor te Europianizuar dhe te Paqte. Ne sapo kemi nisur, nepermjet kesaj Projekt –Rezolute, ate qe do t’a quaja: Vaksinimin e Kuvendit te Shqiperise duke ‘demilitarizuar’ dhe ‘ç’bunkerizuar’ komplekset e paqes se rrejshme, qe buron nga heshtja ndaj padrejtesise dhe pranimi i se keqes si fakt i kryer e qe duhet harruar. Ne mund te falim, por nuk mund ti besojme kurresesi paqes se rrejshme dhe poshteruese, qe vendoset arbitrarisht duke kerkuar harresen. Harresa nuk eshte as perendimore, as e ndershme, as e drejte e as paqendertuese. Harresa eshte mposhtja, perçmimi, sundimi i njeres pale mbi tjetren, por jo paqe. Paqja ndertohet nga pranimi i se vertetes, falja, dhe sherimi nepermjet reciprocitetit, respektit, dhe bashkejeteses, bazuar thelbesisht tek te drejtat e njeriut dhe dinjiteti njerezor. Eshte besimi dhe shpresa ime me e thelle se debati, qe eshte hapur mbi Rezoluten duhet e do te jete nje debat i te gjitha institucioneve, partive politike, politikaneve, shoqerise civile, intelektualeve, ambjenteve akademike, ne Shqiperi dhe Greqi, per te sjelle sherim nga kultura e gabuar, keqberjet dhe keqkuptimet, e per te ndertuar paqe te qendrueshme dhe fqinjesi te mire. Mos e merrni këtë si një fjali tipike rastesh të tilla. Jo, materiali politiko-juridik, i kondensuar në formën e një rezolute parlamentare, është një moment historik. Jo, sepse e paraqes unë ate sot perpara jush. Unë thjesht kam nderin t’a bart atë në vëmendjen tuaj. Pra, mos e merrni se, nëpërmjet këtyre fjalëve, unë po kërkoj një meritë te vecante, por Ju ftoj te gjitheve si parlamentare te behemi pjese e nje akti te munguar drejtesie europiane, per nje pjese te kombit shqiptar, qe pret zgjidhje e drejtesi, si popullsia e shqiptareve te Camerise. Rezoluta dhe materiali plotësues është një dokument historik, sepse është prodhim i një pune të madhe të përqëndruar ekspertësh shqiptarë, të huaj, i studiosh juridike prestigjioze, i konsultuar me dokumenta të tjerë politikë dhe juridikë brenda dhe jashtë vendit. Rezoluta dhe materiali plotësues janë historikë, për nga risia që ato përfaqësojnë. Ato trajtojnë në mënyrën më të plotë qasjen, që duhet të ketë Shqipëria në marrëdhëniet me Greqinë, sa i takon trashëgimisë problemore midis dy vendeve. Sepse duhet ta themi troç, ka një trashëgimi problematike në këto marrëdhënie. Por, prej tërheqjes së vazhdueshme të politikës sonë të jashtme të të gjithë niveleve, si pasojë e dobësimit të peshës ndërkomëbetare të Shqipërisë në vitet 95 deri me anëtarësimin në NATO, kjo trashëgimi problemore ka dalë nga axhenda. Në krye të kësaj trashëgimie problematike, qëndron pa asnjë dyshim çështja e Shqiptareve te çamerise. Kjo është çështja më e madhe, që rëndon jo në historinë e largët, por të afërt të marrëdhënieve tona dypalëshe. Ne s’mund të bëjmë strucin përpara ekzistencës së një problemi kaq të madh; ne s’mund të mbyllim përfundimisht kapitullin e një krimi kaq të madh, të freskët në marrëdhëniet tona, Ne s’mund të injorojmë një tragjedi kaq të madhe me afro 5000 të vrarë dhe vdekur, në vdekjet më të tmerrshme të paimagjinuara as në filmat horror të industrisë hollivudiane; Ne s’mund të themi se nuk ka ngjarë, se nuk ekziston një tragjedi e madhe me dhjetra mijëra mijë të dhunuar, të grabitur, të përzënë, të shkulur nga vatrat e tyre vetëm sepse ishin shqiptarë dhe e mbronin hapur këtë përkatësi; Nuk mund ta bëjmë këtë të nderuar zotërinj, sepse janë ende gjallë viktimat, janë ende të gjalla gjurmët e krimit në formën e gërmadhave, shtëpive ende në këmbë, varrezave të rrënuara, por që ende dëshmojnë historinë tragjike. Ne s’mund të heshtim përjetësisht përpara një borxhi kaq të madh historik, që na e ka fqinji ynë dhe për të cilin nuk ka denjuar as të kërkojë një ndjesë të thjeshtë diplomatike. Unë ofrova një numër të viktimave dhe krejt për në fund lashë, vlerësimin e pasurive të grabitura, të përvetësuara në mënyrën më të vrazhdë. Kjo grabitje ishte pjesë e një procesi që kishte nisur shumë më herët dhe që u përmbyll në vitet e para të pasluftës së dytë botërore. Fatura e këtyre grabitjeve vetëm për popullsinë çame ështe shume e larte. Nuk po llogaris këtu dëmin e munguar, apo përdorimin dhjetera vjeçar të këtyre pasurive. A nuk janë sot brigjet e Çamërisë, që dikur ishin pronë e shqiptarëve, anëtarë të komunitetit çam, ndër brigjet më të bukura ? Kush është ai, që ka kurajën të heshtim për një tragjedi dhe grabitje të tillë? Për këtë dhunim kaq masiv të lirive dhe të drejtave të njeriut? Nëse është dikush, le të na e thotë pse duhet të heshtim dhe t’i vëmë një kapak kësaj tragjedie. Në emër të ligjit të më të fortit ? Më duket se nuk është ky rasti ynë. Në emër të paqes? Jo, zotërinj, asnjë paqe nuk ngrihet mbi padrejtësi të mëdha historike. Në emër të fqinjësisë së mirë ? Sigurisht ne na duhet fqinjësi e mirë me këdo, por fqinjët nuk mund t’i fshehin problemet, kur ato janë mes nesh, janë të gjalla dhe nuk fshihen dot. S’ka kaluar aq shumë kohë, sa ne të harronim. S’mund ta trajtojmë dot as si një incident të padëshiruar, sepse ai ishte i planifikuar deri në detaje, i kryer vazhdimisht, për një kohë të gjatë në shekullin që kaloi. Të nderuar zotërinj, Ky tekst, që ju keni sot në tryezat tuaja, rëndon shumë. Ju thashë se është historik, dhe për këtë shkak rëndon shumë. Por është shumë më i rëndë akoma, se ka peshën e amanetit të atyre viktimave të pafajshme, që vdiqën pa patur mundësi të shohin të afërmit, tokën e tyre ku lindën. Unë jam sot bartës i një amaneti, i një porosie të fundme, dhe s’mund ta injoroja dot këtë porosi. Kurdo herë, në çdo vend, amanetet respektohen me çdo kusht, për më shumë tek një popull si yni, tek një truall si yni, që për amanetet tregon legjendat më të bukura të botës. Ishte ky amanet i përsëritur ditë pas dite të jetës sime njerëzore, që më bëri mua dhe Anetaret e Shoqates Cameria te krijonim dhe nje parti politike si PDIU. Ne nuk kishim ndonjë arsye ngushtësisht pragmatike që të krijonim një parti si kjo, që une sot drejtoj. Unë s’kisha ndonjë arsye tipike politike, që t’i hyja një ndërmarrjeje siç është krijimi i një partie, në kushtet e sotme, me sistemin e sotëm zgjedhor. Ne duam te cojme në vend një amanet dhe s’mund te shtyhet dot më, s’mund te injorohet me sepse fatkeqesisht politika dominante e kishte braktisur atë. Ne s’mund te vazhdonim te ishim pa reagim kunder asaj pjese te politikes, që u fsheh turpshëm kur u paraqit një tekst rezolute per Camerine në vitin 2004. Unë besoj se as ju kolegë, do te dëshironi të bëni të njëjtën gjë si parardhësit, të ikni në shtëpitë tuaja, te takoni elektoratin tuaj, duke ju shmangur këtij detyrimi historik siç është miratimi i rezolutës per Camerine. Rezoluta është historike, sepse tenton të ofrojë platformën më të plotë për zgjidhjen jo thjesht të çështjes çame, por të pabarazisë, që ekziston në marrëdhëniet me fqinjin tonë jugor. Nëse rilindasit tanë, nëse komunitetet tona kombëtare nuk kishin mundësi të zhbënin as me laps dhe as me shpatë, vendimet e konferencave diplomatike si ajo e 1913-ës, e kryer 100 vjet më parë, ne nuk mund të vazhdojmë në të njëjtën vijë. Ne s’mundet vazhdimisht ti japim koncesione Greqisë, t’i falim borxhe, të ulim qafën e mos te tregohemi dinjitoze e te kerkojme reciprocitet. Sepse e dini se çfarë ndodh ? Nëse e bën këtë vazhdimisht, është tjetri që sillet sikur ja kemi borxh. Ne shqiperi jane ndertuar varreza, e po kerkohet ne qindra pika per ushtaret e vrare Grek gjate luftes Italo – greke, pavarësisht se ishin pjesë e një lufte pushtuese të Greqisë në territorin tonë. Po ku është reciprociteti ? Pse ne s’na lënë të nderojmë viktimat e pafajshme, gratë dhe fëmijët e popullsisë çame, të shkulur nga rrënjët ? ç’është kjo arrogancë e një shteti, që jo vetëm s’ka kërkuar kurrë falje për shkatërrimin me buldozer të varrezave të shqiptarëve, hebrenjve, maqedonasve të Selanikut dhe të veriut të vet, por guxon të hapë varre atje ku s’ekzistojnë? Gjithmonë do tërhiqemi përpara kërkesash të tilla absurde të një shteti, i cili duke vënë në shërbim kishën autoqefale të themeluar nga Noli, ka blerë eshtra shqiptarësh si në Kosinë të Përmetit ? Jo vetëm që s’kemi kërkuar nderimin e viktimave tona për reciprocitet, por kemi heshtur dhe rrezikojmë të replikojmë Kosinën në gjithë Shqipërinë e jugut. Shikoni të nderuar zotërinj, në këto fjalë nuk ka kurrfarë pretendimi shovinist ndaj askujt. E keni lexuar tekstin dhe aty nuk ka kurrfarë pretendimi territorial. E dimë që rezoluta është një dokument politik, një akt politik udhëheqës, por ne donim që ai të ishte një tekst juridik, plot referenca në Konventat europiane, ne Traktatin e Miqesise, në ligjet greke, në të drejtën ndërkombëtare. Kjo rezolutë nuk është një tekst i zakonshëm politik. Ai siç e thashë, është një tekst dinjiteti. Ajo është një tekst, që kërkon vendosjen e barazisë në marrëdhëniet dypalëshe. Shteti fqinj na kërkon ne të shohim përpara dhe vetë vazhdimisht sheh mbrapa. Të dashur kolegë, Rezoluta ka kapur atë që është thelbi i marrëdhënieve tona problematike, ose problemin e problemeve. Ka identifikuar atë që është gozhda e Nastradinit, ku varet xhaketa e politikës së jashtme greke, para së cilës ne kemi heshtur. Kjo gozhdë është trajtimi prej Greqisë i popullit, i kombit shqiptar si komb pushtues në luftën e dytë botërore. Në favor të kësaj fabule mashtruese Greqia trajtoi popullsinë çame si popullsi bashkëpunëtore, popullsi e cila madje nuk pati mundësinë të bashkëpunonte, sepse te gjithe meshkujt Cam nga 16 – 70 vjec u internuan paraprakisht ne ishujt e Greqise që pa filluar lufta. Mbi bazën e kësaj fabule grabitëse, dhunuese, fyese për dinjitetin e shqiptarit, Greqia ka mbajtur dhe mban në këmbë ligjin e luftës, një ligj i pashoq në marrëdhëniet midis kombeve, anëtare të OKB-së, të NATO-s dhe familjes europiane. Ligji i luftes eshte ne fuqi ne Greqi dhe eshte nje rudiment i koheve te shkuara. Ky ligj ka ardhur dhe ende qendron ne fuqi, si rezultat i kultures se gabuar te ardhur nga kohe dhe rrethana te shkuara e te mbartur nga segmente te caktuara ne politiken dhe institucionet greke edhe sot e kesaj dite. Kjo kulture e gabuar eshte e ushqyer nga mohimi dhe refuzimi, urrejtja dhe fobite, dehumanizimi i tjetrit apo te ndryshmit, apo ndoshta edhe mosnjohja e se vertetes Unë sot dua t’ju pyes thjesht. Më saktë dua t’ju vë para kësaj dileme: Nëse ju jeni dakord me këtë fabul, atëherë hidheni poshtë këtë rezolutë. Pra, nëse ju pranoni fabulën greke se shqiptarët i kanë sulmuar grekët në Luftën e dytë botërore, atëherë mos e miratoni rezolutën. Rezoluta në vërtetë, nëse do të duhej të redaktohej deri në kockë, do kishte vetëm një nen: jemi popuj, që kemi luftuar së bashku kundër të njëjtit pushtues, ndaj hiqeni ligjin absurd të luftës kundër nesh, dhe pranoni pasojat e heqjes së tij. Unë ju pyes sërish: a jeni dakord zotërinj të pranoni përjetësisht një fabul të tillë ? Si mund ta pranojmë ne këtë fabul, kur s’ka asnjë konferencë ndërkombëtare, asnjë akt ndërkombëtar të pasluftës, asnjë organizatë ndërkombëtare, që ta ketë pranuar mashtrimin që qëndron në themel të saj? Pse vallë ne duhet të jemi kaq të nënshtruar dhe ta pranojmë atë dhe sot ? A nuk e hodhi poshtë Konferenca e paqes e Parisit e 1946-ës, fabulën greke? A nuk e kanë hedhur poshtë të gjithë konferencat diplomatike të pasluftës këtë mashtrim të madh historik ? A e nuk e hodhi poshtë dhe vetë OKB-ja në të gjithë rastet këtë pretendim qesharak? A nuk e hodhi poshtë dhe vetë Greqia në 1971 me rivendosjen e marrëdhënieve diplomatike, që shënojnë mbylljen e çdo lloj pretendimi historik ? A nuk e hodhi poshte po qeveria greke në 1987-ën, kur vetëm deklaroi se hiqet cilësimi i Shqipërisë si shtet armik ? Atëherë pse Greqia mban një marrëdhënie kaq kontradiktore me ne ? Edhe miq, edhe armiq ? A i dini ju të nderuar kolegë, të gjitha këto ? Nëse nuk i dini, ky është rasti t’i mësoni dhe të reagoni. Nëse i dinit, dhe nuk keni reaguar deri më sot, si për çdo politikan, ka një gjykim, është ai i votuesit. Unë i pyes deputetët e Tiranes, Durrësit, Elbasanit, Fierit, Lushnjes,Vlores e të Sarandës, si do të shkonin para zgjedhësve të tyre çamë, nëse duke pranuar fabulën greke, do ta hidhnin poshtë këtë rezolutë ? Në fakt bëra një gabim, por qëllimshëm. Kjo rezolutë nuk merret thjesht dhe vetëm me komunitetin e shqiptareve te çamerise. Sepse sot çështja çame edhe falë nje sensibilizimi te jashtezakonshem te PDIU dhe Shoqates Cameria per 22 vjet, është sot çështje e të gjithë kombit shqiptar. Sot falë mbijetesës së komunitetit te shqiptareve te çamerise si i tillë, mbijetesës kulturore, etnike të tij, populli shqiptar, kombi shqiptar kërkon drejtësi në marrëdhëniet me fqinjët. Po bëhem më i qartë. Nëse nuk do të ishte këmbëngulja e këtij komuniteti, organizimi i tij, atëherë nuk do të kishte më një problem shqiptar në Greqi. Ne vetëm do të pësonim. Ne vetëm do ulnim kokën përpara kërkesave greke, për varreza, për prona, për kisha, për gjithçka. A kanë bërë diçka kaq të organizuar komunitetet e tjera shqiptare, që dikur kanë ekzistuar në Veri të Greqisë, në Selanik, Kostur, Janinë, follorine etj ? Jo, veç përpjekjeve sporadike individuale. Është komuniteti çam, që e ka mbajtur të gjallë kauzën e drejtësisë së popullit shqiptar në Greqi. Të dashur kolegë, Nepermjet kesaj Projekt –Rezolute ne kerkojme qe, mardheniet me fqinjin tone Greqine te ndertohen mbi baza te dinjitetit dhe reciprocitetit. Reciprociteti sjell njohje dhe pranim me te drejte te njeri-tjetrit dhe ushqen fqinjesine e mire. Madje Ne, Projekt -Rezoluten tone jo pa qellim e kemi quajtur Rezoluta e Fqinjesise se Mire. Rezoluta jone eshte ne fakt Rezoluta e Antiluftes dhe e ProPaqes. Te kerkosh rivendosjen e drejtesise, rivendosjen e te drejtave te njeriut dhe dinjitetit njerezor, te kerkosh reciprocitet ne marredheniet mes fqinjeve, eshte as me shume e as me pak, por te punosh per paqen. Kunder paqes punon: mohimi dhe refuzimi i reciprocitetit, mohimi dhe refuzimi i rivendosjes se drejtesise, mohimi dhe refuzimi i respektimit te te drejtave te njeriut, si edhe mohimi dhe refuzimi i fqinjesise se mire duke lartesuar dinjitetin njerezor, ngado e ngacilido te vije ky refuzim dhe mohim. Rezoluta jone bazohet te Konventat me te rendesishme Nderkombetare dhe Europiane, te cilat respektojne dhe lartesojne te drejtat e njeriut dhe dinjitetin njerezor. Rezoluta eshte ne kendvshtrimin tim ne kendveshtrimin tone fillimi i sherimit te kultures se gabuar, qe ka sjelle Ligjin e Luftes ne Greqi. Pas kësaj hyrjeje, më lejoni të ofroj para jush shpjegime më të hollësishme për tekstin e rezolutës dhe të jem i hapur së bashku me ekspertët për pyetjet tuaja. Do ju lutesha të më ndiqni me tekstin e rezolutës para jush. Struktura e rezolutës. Rezoluta ka një strukturë standarte. Ajo nis 1) Me konstatimin e fakteve notore, dmth që njihen nga të gjithë, pra dhe nga ne, ose duhet të njihen nga të gjithë, pra dhe nga grekët. E fillojmë me më të rëndësishmin. Ne, si komunitet i shperngulur me dhune i shqiptareve te camerise, ne si mbrojtës të interesit kombëtar jemi më shumë të interesuar se të tjerët që të kemi marrëdhënie të mira fqinjësore me Greqinë. Vetëm në rrethana të tilla ne kemi shpresë se çështja çame do te ,përballohet dhe zgjidhet diplomatikisht. Por risia, që ne kemi në këtë tekst dhe që është ftesa jonë për të gjithë, pra dhe për grekët, që të pranojmë përfundimisht të vërtetën e madhe historike: Duke shprehur mirënjohjen për luftën e përbashkët antifashiste të popullit shqiptar dhe popullit grek, e në veçanti të shqiptarëve çamë, themelues dhe të inkuadruar në Ushtrinë Çlirimtare Greke (ELAS) dhe në Ushtrinë Nacional Çlirimtare (UNÇ); Nisur nga fakti që, as populli shqiptar dhe asnjë shtet sovran shqiptar, nuk e ka sulmuar popullin dhe shtetin grek gjatë Luftës së Dytë Botërore; Është shumë e thjeshtë të nderuar zotërinj. A ka patur luftë të përbashkët antifashiste të shqiptarëve dhe grekëve? Me kë luftuan dëshmorët Thanas Ziko i minoritetit apo të tjerë? A nuk luftuan me partizanët shqiptarë? A nuk u konsiderua Shqipëria si vend i sulmuar dhe i pushtuar dhe mori dëmshpërblime nga Konferenca e paqes në Paris? Po Ali Demi, Haki Rushiti a nuk ishte partizan çam? A nuk u rreshtuan krahas partizanëve grekë dhe 700 çamë? Me ke luftuan ceta “Cameria “ dhe Batalioni Ali Demi ? A nuk e njohu Greqia e Metaksait një profashist gjithashtu, pushtimin e Shqipërisë? A nuk u përpoq Greqia gjatë Luftës së Dytë botërore që Shqipëria të mos kishte rezistencë partizane që më në fund të luftës të konsiderohej si fuqi humbëse siç e pohojnë historianët anglezë? A nuk u përdorën territore të caktuara nga shtetet fashiste dhe naziste, si vende nisjeje të sulmit mbi Rusinë, por askush nuk i quajti ata si vende pushtues, njëlloj sikur Greqia donte të bënte dhe do të bëjë akoma me Shqipërinë? Çfarë është deklarata e ministrave të jashtëm anglez, amerikan dhe rus, Eden, Hull, dhe Molotov në dhjetor të 1942, që e vlerësojnë « luftën e popullit shqiptar kundër pushtuesit italian ? ». A nuk është një dokument diplomatik, politik, historik i klasit të parë ? A nuk është një provë e paaneshme e tezës sonë, në bazë të rezolutës? Ka dhe boll fakte të tjera, por unë mendoj se vendimtare në zgjidhjen e kësaj dileme janë vendimet e konferencave ndërkombëtare, si ajo për reparacionet e vitit 1945 dhe më në fund, Konferenca e paqes me Italinë e vitit 1946. Shqipëria u pranua si nënshkruese me të drejta të plota e Traktatit, i cili ka shumë pika kushtuar Shqipërisë, duke parashikuar rikthimin e të drejtave të plota të saj. Ndërkohë, ne kemi dhe një premisë tjetër thelbësore në Rezolutë. Ne kemi një problem të madh me Greqinë, çështja çame, si çështja e madhe e lirive dhe të drejtave të njeriut. Ne s’mund të mohojmë një problem për të thënë me sy mbyllur: jemi miq, dhe s’kemi probleme. Madje nëse jemi miq, atëherë aq më mirë: duhet të pranojmë problemet që kemi. Pjesa e dytë e Rezolutës është baza legale ku mbështetet ajo. Kemi një renditje nga akti më i lartë tek më i ulëti, të të gjithë akteve ku mbështetet rezoluta, përfshi dhe legjislacionin grek dhe domosdoshmërisht Traktatin e miqësisë me Greqinë. Ne i referohemi frymës së këtyre akteve veçanërisht. Ne e dimë se një pjesë e mirë e këtyre akteve janë miratuar pas genocidit grek, por kjo s’do të thotë se ato s’mund të përdoren, se fryma e tyre s’mund të jetë udhëheqëse e një procesi pajtimi dhe zgjidhjes së problemit çam. Per shembull nenet e Kartës së OKB-së , Konventes Europiane te te Drejtave te Njeriut për mosdiskriminimin mbi bazë kombësie, feje; për gëzimin e lirë të së drejtës së pronësisë, etj. Por le ti referohemi dhe ligjeve, apo Amnistive Greke, qe synonin kohezionin social ne Greqi. Greqia, me anë të ligjeve të miratuara qoftë gjatë Juntës së Kolonelëve, qoftë gjatë qeverisë së parë socialiste të viteve 80, të ashtuquajtura « ligje të pajtimit « mundësoi rikthimin e gjithë refugjatëve grekë, qofshin ish bashkëpunëtorë të fashizmit, qoftë ish- komunistë, që ishin larguar nga vendi, duke ju restauruar të gjithë të drejtat. Unë pyes: pse këto dy ligje përjashtonin ata shtetas grekë, që nuk kishin gjak grek pra kombesi Greke? A nuk është kjo shkelje e Kartës së OKB ? A nuk është diskriminim mbi bazë kombësie ? Nëse Traktati i miqësisë, mbi bazën e nenit 15, ka heqjen e gjithë pengesave për gëzimin e të drejtës së pronësisë, pse kjo frymë nuk duhet të shtrihet për të gjithë të drejtat themelore të njeriut? Unë ju pyes juve të nderuar deputetë: a do ta nderoni ju vendimin e këtij parlamenti të qershorit 1994, që e ka shpallur 27 qershorin si ditë përkujtimore të genocidit mbi mbi shqiptaret e camerise nga shovinistet Grek ? Ne jemi mbështetur tek ky vendim parlamenti, tek ky ligj. Nuk shoh arsye se pse duhet të tërhiqemi sot nga ky ligj parlamenti. Pjesa e tretë e Rezolutës është ajo me kërkesat dhe qëndrimet e Parlamentit shqiptar si përfaqësues i Sovranit. Ka patur ndonjë zë që thotë se Parlamenti s’ka pse të bëjë rezolutë për marrëdhëniet diplomatike, që janë domen i Ministrisë së jashtme. Jo zotërinj, Parlamenti vjen drejtpërdrejt prej sovranit. Parlamenti ka të drejtë sipas Kushtetutës të miratojë rezoluta. Rezolutat janë akte me natyrë direktive, udhëheqëse, të vetmet akte politike të Parlamentit, të vetmet akte të politikës ekzekutive së bashku me miratimin e buxhetit. Kush hedh këtë tezë kundër kësaj rezolute, duhet ta dijë se në hartimin e rezolutës ne jemi mbështetur tek puna e ekspertëve më të mirë të së drejtës ndërkombëtare, por jo vetëm. Ndërkohë këtyre zotërinjve, qe kane shprehur këtë tezë, dua t’i them: cili është roli i think tankeve në formulimin e politikave të caktuara ? për shembull i ELIAMEP në Greqi ? Dhe nëse ne në formulimin e kësaj rezolute jemi mbështetur tek mendimi i ekspertizës më të mirë, ku është problemi ? Analiza e pikave të veçanta të rezolutës. pika 1 : a nuk do të njohë, nuk do të mbështesë, nuk do të angazhohet ky parlament, ky shtet, për sqarimin e statusit, gjegjësisht gjithë të drejtat e votuesve të vet çamë, të familjarëvve të tyre të vdekur apo të vrarë, mbështetur mbi ligjin ndërkombëtar ? pika 2 : a nuk duhet të kërkojmë pas sqarimit të këtij statusi, rivendosjen e të drejtave të tyre në territorin grek, pa dallim: çamë dhe jo çamë pika 3. Gozhda greke e Nastradinit është konsiderimi i Shqipërisë si vend pushtues (???) dhe për pasojë ligji i luftës me të, i cili vazhdon të mbahet. Ka një shkresë të ministrisë së jashtme.

*Fjala në Komisionin e Politikës së Jashtme të Kuvendit të Shqipërisë

IDRIZI: DEPUTETI GREK, FIGURE TRAGJIKOMIKE- NJE DON KISHOT I KOHES SONE

January 29, 2013 by dgreca

Çfarë po ndodh sipas jush me shtetin helen?/

Më vijnë në kokë dy mendime, e para do të thoja që është aq tragjikomike të shohësh një figurë të tillë do të thoja edhe psikopateskë, e cila na vjen si bartëse e një ideologjie, të ideologjisë nazi-fashiste,e cila ka krijuar shumë dhimbje për dhe shumë tragjedi për gjithë njerëzimin, në këtë kuptim më duket si një njeri që ka ardhur nga historia dhe si një njeri i cili ka ardhur nga muzeumet. Në fakt është për të ardhur keq që një vend si Greqia, vënd i Eskilit, Platonit, vend i Sokratit të përfaqësohet me një figurë të tillë në parlamentin grek. Në radhë të parë nuk kam asnjë lloj ndjesie se çfarë krijon kjo për shqiptarët jam i bindur që është një donkisht i radhës por mbi të gjitha mund të them se përbën një problem shumë të madh për shoqërinë greke.

Zoti Idrizi shoqëria greke i ka instrumentat për të përballuar, për të përmbajtur po themi bishat radikale që lindin herë pas herë në hsitorinë e tyre. Problemi ëhstë si mendoni ju çafrë impakti ky lloj radikalizmi, kjo lloj fryme që imponon madje edhe vendime të rëndësishme të qeverisë aktuale greke në raport me Shqipërinë?

Pikërishtë këtë desha të them që shoqëria greke ka nevojë ta kapsulojë këtë të keqe të cilën sapo u shfaq sot. Me lejoni të bëj pak retrospective për të kuptuar që shoqëria greke herë pas herë herë është ndodhur në momente të tilla, të vështira për demokracinë. Kam parasysh këtu se shoqëria greke edhe gjatë luftës së nazizmit ka pas një numër mjaft të madh bashkëpunëtorësh të nazizmit, janë rreth 30 mijë vetë të cilët janë dëbuar nga Greqia për këtë gjë. Por përtej kësaj madje më kujtohet edhe minsitri i Turizmit i kohës, bir i të cilit para 20 vjetëve ka qënë edhe kryeministër në Greqi. Por ka edhe një moment tjetër shumë të rëndësishëm që demokracia greke ka ardhur nëpër këto përplasje të tilla të mëdha, kam parasysh këtu jutën e kolonelëve të viteve 67-74 ku fatkeqësisht dhe fatmirësisht edhe edhe në një lloj kontinacioni i ati i Kristo Papës nga prift u kthye në major të jutës së kolonelëve. Por problemet e demokracisë greke kanë vazhduar edhe më vonë, kam parasysh faktin që organizata terroriste e 17 Nëntorit apo orgënizatën MAVI dhe në këtë rast na shfaqet Agimi i Artë si një parti me një filozofi, siç e thashë dhe më parë vjen nga muzeumet, dhe i ka sjell te keqe shumë e madhe të gjithë botës.

Duhet të ndjehet Shqipëria dhe shqiptarët nga ky realitet, I cili tanimë nuk është një realitet po themi nga një terrorist por një realitet në parlamentin grek pra nuk ëhstë një realitet që ka një platform siç thatë 17 Nëntori por bëhet fjalë për një ideologji dhe një platformë që prenoncohet, interpelohet në parlamentin grek?

Në radhë të parë kjo është një keqe e madhe për shoqërinë greke, sepse është e patolerueshme që një shoqëri demokratike, sigurisht unë e kuptoj që në moment krizash e keqja hapet zgjerohet, por që të ketë sot në parlamentin grek një parti me një edukacion të qartë, siç e kemi parë dhe nja insertet, neonazist pra shovinist, kundra emigracionit. Mos harroni faktin të cilët sapo anonçuat se ka qënë pikë pikërisht Kristo Papas që në revistën e Agimit të Artë ka bërë një artikull të jashtëzakonshem i cili fokusohet tek gjenerali Julus i cili si komand i Nurembergut ka qënë shfarosësi më i madh i hebrenjve. E thënë kështu unë në radhë të parë e shoh problem për shoqërinë greke, është e patolerueshme që një parti e tillë në kohë krizash, unë e kuptoj shumë mirë që çdo shoqëri basifontet e veta,çdo shtëpi ka WC-të e veta, por besoj se në rradhë të parë është një problem shumë i madh për shtetin grek, megjithëse jam bindur se“Agimi i Artë” po gjen akoma më pak vënd edhe në mediat greke apo po kujtoj këtu faktin se si një ndër veteranët më të mëdhenj të luftës kundër nazi-fashizmit Manolis Glezos është përgjigjur se Greqia pëbëhet nga shqiptarë, grekë dhe turk.

Më lejoni t’ju përgënjeshtroj se sondazhet më të fundit, pikërisht këto ditë e japin “Agimin e Artë” me përqindje më të larta, jo më pak se sa pak janvë më parë, pro ajo që bie në sy është se preferenca e kësaj force politike po bëhet gjithomnë e më e madhe. Pra zoti Idrizi përfytyroni çfarë reagimi do të kishte kjo forcë politike nëqoftëse do të kishtenjë pakt real për tu diskutuar në qeverinë dhe parlamentin grek Reoluta që ju keni paraqitur?

Përsa i përket afektimit që ka për shoqërinë shqiptare do të thoja që e vetmja gjë që ai mund të prodhojë, mund të prodhojë një të vërtet të madhe, e cila ka të bëjë me ksenofobinë, me shovinizmin që ekziston në një pjesë të shoqërisë greke. Parapëlqej akoma ta quaj si një segment të veçuar dhe që do kapsuluar nga demokracia greke dhe nga demokracia shqipate ne jemi gati që ta ndihmojmë në këtë rast. Gjithsesi ajo që vlen është fakti që sot dhe pas kësaj që pamë është momenti që Shqipëria të shoh në mënyrë reciproke, në mënyrë dinjotoze raportet me shtetin grek. Deri më sot poltikanë shqiptarë të qeverisë shqiptare na e kanë fshehur të vërtetën e madhe që ekziston një lidh lufte midis Shqipërisë dhe Greqisë. Unë kam bredhur në shumë studio, me një letër, me një shkresë se sin ë vitin 1998 qeveria greke i drejtohet ambasadës shqipëtare duke thënë që ligji i luftës është në fuqi edhe për pronat e shqiptarëve të Çamërisë. Në fakt rezoluta që ne kemi paraqitur në parlamentin shqiptar nuk është një rezolutë e vetëm dy personave , nuk është thjesht dhe vetëm një rezolutë e Shoqatës Çamëria por unë do të thoja që është një rezoltuë e cila vendos në kontekstin aktual të gjitha problematikën që ne kemi midis shtetit shqiptar dhe shtetit grek. Është rasti që shteti shqipatr të tregohet dinjitoz dhe ne të tregojmë reciprocitet me shtetin grek

Zoti Idrizi Shqipëria ka shumë vite që ka dëgjuar shumë pak për Çamërinë, ka dëgjuar shumë pak sepse për fat të keq ka qëndruar shpesh herë padrejtësisht në periferi të vëmendje shqiptare. Ndoshta hallet kronike, tranzicioni, brezat të rinj që vijnë dhe duket si diçka e vjetër, si një histori e largët. Më lejoni pikërisht për të qënë më në fokus, më konkret ti rikujtoj teleshikuesve çfarë është Çamëria sipas emisionit 360.

Zoti Papas tha se ka vetëm një Epir, problem ëhstë çfarë është Epiri , ai thotë është grek ne themi ëhstë Epir

Në radhë të parë më erdhi në mëndje ajo çka një grua e moshuar çame më ka thënë në Qafëbotë ishte rreth të 75 vjeçe, në limitet e moshës dhe më tha: Shpëtim vetëm ne çamët e dimë çkemi hequr nga pikëpamja e barbarizmave nga shovinistët grekë. Sot më vjen mirë që këtë po e kuptojnë dhe po e shohin të gjithë shqiptarët, pra e keqja e madhe që vjen pikërisht nga parti të tilla si Agimi i Artë i Kristo Papas që jam i bindur se shumë shpejt do kthehet në muzeumet e historisë.

Tek intervista që pamë, dhe jo vetëm tek Papas është shumë e gjerë sfera, ekziston një doktrinë e mirfilltë historike mbi të cilën mbështetet qoftë pretendimi për Vorio-Epirin pra për Epirin e Veriu qoftë sindroma e megaloidesë helene?

Atëhere po e filloj nga kjo teoria e famshme e megaloidesë prej së cilës është Vorio-Epiri. Në vitin 1821 të gjithë, pjesa më e madhe e udhëheqësve të revolucionit grek ishin shqiptar dhe arvanitas, kam parasysh këtu Koko Petronin, Xha Bellon, Marko Boçarin, Bubulinën, Kondurasin etj.për të cilët sot shqiptarët duhet të ishin falenderuar dhe të ishin mirënjohës. Sigurisht që në këtë kohë të ndihmuar edhe nga Britania, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Greqia po kthente koshiencën e vet që ishte një popull i lashtë, që deri atëhere e kishin humbur koshiencën e tyre pas 15 vjetëve në perandorinë osmane. Pikërisht në këtë koh atyre iu deshte një filozofi e madhe që këta të ishin po kaq glorioz do të thoja edhe në historinë më të hershme, dhe në vitin 1840 ne kemi teorinë e megaloidesë. Pra këta ishin popull po kaq i zgjedhur duke manipuluar historinë e shpallën vetën trashëgimtare të perandorisë bizante.

Ndoshta kanë dhe të drejtë zoti Idrizi sepse ka një debat të madh historik, ata pretendojnë që Epiri është grek, ka qënë historikisht grek me heroin grek. Tani histori është një debat ku nacionalizmat ku shpeshherë politika ka spekuluar. Cili është kundërshtimi juaj historik për atë që quhet Epiri i Jugut apo Epiri?

Besoj se nuk është një teori edhe historike e imja por do ti referohemi fakteve historike. Po i referohem dy ndër historianëve më të famshëm të lashtësisë Tuqididit me veprën e tij madhore “Lufta e Peloponezit”, 400 vjet para erës sonë edhe Strabonit në librin e tij “Gjeografi” në 70 vjet para erës sonë. Në librin e Tupititit thuhet se, në gjirin e Ambrakisë kur përcaktonte kufinjtë e helenëve, thoshte se ata në pjesën perëndimore i kanë kufinjtë deri në gjirin e Ambrakisë, pas gjirit të Ambrakisë jetojnë barbarët, barbarët për grekët ishin popuj jo helen, në gjirin e Ambrakisë është gjiri i Artës sot.

Pra qytetërimi grek shkonte deri aty ku ëhstë sot Çamëria?

Pikërisht 3000 vjet më parë në kufinjtë jugorë të Epirit. Të vazhdojmë me historinë, pikërisht 400 vjet para erës sonë tre fiset ilire molosët, kaonët dhe despotët u bashkuan dhe kriijuan lidhjen e mollosëve lidhje e cila ka ekzistuar për 500 vjet dhe ju them dhe një fakt që motra e mbretit të molosve ishte nëna e Aleksandrit të Madh.

Në shkup Aleksandri i madh ka një stujë gjigante. Maqedonasit sllavë thonë që ëhstë heroi oi tyre kombëtar?

Unë nuk i hyj kësaj histori për faktin se ku duhet të jetë Aleksandri i madh por atje dihet shumë mirë që nëna e Aleksandrit të madh ka qnëë pikërisht nga fiset e malosëve. Le ti referohemi historisë në vitin 270 para erës sonë ne kemi për herë parë lidhjen Epiriote me Pirron e Madh të Epirit dhe kjo histori vazhdoi derisa Epiri, kufinjë e të cilit vijnë nga lumi Vjosë deri në gjirin e Artës u adminsitruan nga romakët për të ardhur pastaj në një moment shumë të rëndësishëm në vitin 1350 ku kemi despotatin e Artës ku kemi dy udhëheqës që pasuan njëri-tjetrin Pjetër Losha dhe Gjin Bue Shpatën. Helenët i kanë përcaktuar vetë kufinjtë në gjirin e Ambrakisë. Epiri është zona ku përplasen dy qytetërime të mëdha,ai i iliro-pellazgëve. Epiri i jugut sot është Çamëria por ne kemi një raport të zhdrejt. Greqia i ka borxhe shumë të mëdha Çamërisë. Ata jo vetëm na kanë borxh por na kërkojnë borxh. Këtë nuk u ua kemi borxh!

Zheji: Kemi përpjekje shumë të fuqishme të Fan Stilian Nolit, kemi dhe në kohën e Mbretit Zog, prononcime jo të vogla dhe kemi disa tentativa të brishta, më modeste, të qeverisë së re demokratike, kur prap së pra, çështja çame është vënë në agjendë. Tjetër punë se shteti shqiptar ka qenë i varfër në aleatë, i varfër në forcë dhe politika më e fortë ka dominuar. Pra, ka pasur tentativa sigurisht që serioziteti i tentativa…
Idrizi: Zoti Zheji jam duke folur akoma për “Epirin e Jugt” dhe shtëpinë e babait dhe gjyshit tim në Margëlliç. Nuk po tregoj historitë e Strabonit dhe të Ukiditit, por po vij në kohë. Në vitin 1350 Gjin Bue Shpata dhe Pjetër Losha, janë të parët që ndaluan dyndjet e sllavëve në Ballkan. E për të ardhur më pas në një moment shumë të rëndësishëm që ka të bëjë me faktin që Çamëria është okupuar për herë të parë nga Osmanët në shkullin XV dhe XVI dhe asnjëherë Arta, Igumenica, Preveza, që kanë qenë historikisht në kohë të okupuara nga Venediku. Ju jeni një njohës shumë i mirë i Italisë, nëse do të shkojmë bashkë në Palaco Pitti, aty do të gjeni një murale të madhe që thotë: “Beteja në Pargë të Shqipërisë, ndërmjet turqëve dhe venedikasve.” Po të vazhdojmë akoma më tej në histori, se dua t’i kthehem asaj hisorisë së flamurit. Duart e ndyra të Kristo Papasit që pash se kishte në dorë një pjesë të flamurit shqiptar, kanë prekur vetëm sopatat e Viktorit, vazhdues i të cilit ai është sot e kësaj dite. Flamuri shqiptar, ky që kemi sot, për herë të parë, zyrtarisht ka dal në kohën e Gjergj Kastrioti Skënderbeut, Kalorësit të Krishtërimit. Ndërkohë, në të gjithë dijeninë time, flamuri i sotëm grek ka dal për herë të parë në vitin 1821. Pra, ne kemi 570 vjet që kemi flamurin tonë zyrtarisht, shteti grek ka vetëm 190 vjet. Më gjeni një paralele mes tyre.
Zheji: Papas në intervistë thotë që ne kemi vjedhur shqiponjën e bizantit, që është me dy koka..
Idrizi: Është pikërisht kjo idea, por përpara se të merret me flamurin shqiptar, të merret me flamurin grek dhe të më gjej tek flamuri i sotshmë grek, që unë e respektoj, të më gjej një flamur tjetër grek në 3000 vjet histori që i ngjan këtij flamuri, apo që i ngjan flamurit të shqiptarëve. Ne sot jemi vendi i shqiponjave, ne sot quhemi Shqipëri dhe e dini pse? Sepse shqiponjat rrijnë lart, sorrat rrinë posht. Historia është një realitet i shtrirë në një rrafsh të tillë: Ka vetëm një Epir, i banuar historikisht, deri tek ato që shkruhen nga vetë greket, nga fiset ilire Mollosët, Kaonët, Thesprotët, kemi Despotatën e Artës, kemi Lidhjen Epiriote, kemi Pirron e Epirit edhe vijmë në ditët e sotme.
Zheji: Megjithë atë, asnjë eksponent grek, i çdo krahu politik, nuk pranon që ekziston një çështje çame. Pra, në të gjitha debatet, në të gjithë kontekstet politike, gjithmonë kur flitet për Çamërinë është sikur flitet për“qoftë largun” për Djallin dhe mbyllet goja, anashkalohet dhe kapërcehet. Papas tha që off record, edhe Ministri i Jashtëm grek pranon që çështje e Vorio Epirit është çështje substanciale, të cilën ata e ndjejnë dhe u dhëmb në zemër, por konjukturat nuk u a lejojnë. Nga ana tjetër kemi Rezolutën tuaj. Papas thotë: Kolonel Zerva i dha fund çështjes çame. Opinioni juaj…
Idrizi: Do ta nis nga kjo e fundit. Napolon Zerva, i njohur si bashkëpunëtor i gjermanëve, ne kemi dhe marrëveshjen që ka pasur me komandën gjermane, arriti, dhe ky është momenti i fundit i tragjedisë së shqiptarëve të Çamërisë, sepse historia e shqiptarëve të Çamërisë, daton që në momentin që filluan problematikat për të gjitha trojet shqiptare. Pra në 1878 kur u lanë jashtë edhe Kosova edhe Çamëria. Kemi Lidhje e Prizrenit, kemi Lidhjen e Jugut. Nga vitin 1878 në vitin 1911, në Luftën e Parë dhe të Dytë Ballkanike dhe në Luftën e Parë Botërore, shqiptarët e Çamërisë ashtu si dhe ata të Kosovës, kanë luftuar për 30 vjet dhe greku nuk ka arritur asnjëherë të hy në territorin shqiptar të Çamërisë. Në këtë moment, kemi për herë të parë okupimin e Çamërisë në një pamundësi të madhe të shtetit shqiptar. Nesë do t’i referohemi edhe Qeverisë së parë, që thotë: Po hynë forcat greke në Çamëri. Dhe ishte një pamundësi e qeverisë së Ismail Qemalit. Ky është momenti parë i tragjedisë së shqiptarvë të Çamërisë. Të vazhdojmë në histori. Që nga ky moment deri më sot ka pasur një politikë shumë të qartë në vazhdimsi të qeverisë greke për ta zhbërë Çamërinë, për të ndryshuar identitetin e saj, për të ndryshuar raportet demografike aty, derisa vijmë në një moment, në vitin 1923 shqiptarët e Çamërisë me të padrejtë u bënë pjesë e Traktatit të Lozanës, pra të shëkmbimit të popullsisë mes qeverisë turke dhe greke në mënyrë reciproke, por siç e anoncuat dhe ju, nënvizojmë faktin që Fan Noli në vitin 1924 protestone në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë përballë Politisit, duke kërkuar të stoponte shpërngulja e çamëve drejt Turqisë, sepse ata ishin shtetas shqiptar. Kërkonte me shumë dinjitet që shqiptarët e Çamërisë të merrnin statusin e minoritetit, kjo që po kërkojmë dhe ne sot në Rezolutë, ashtu siç kemi dhe në vitin 1928 edhe Mehdi Frashërin, i cili prap në Gjenevë në Lidhjen e Kombëve, bënte debat me shtetin grek për këto gjëra. Kemi një moment fatlum, në vitin 1926, gjenerali Pangalos, që ndenji vetëm gjashtë muaj në pushtet, e që është arvanitas, e gjyshi i zëvendëskryeministrit të deri para dy viteve, për herë të parë pati akord me mbretin Zog, që të dnalonte shpërngulja e çamëve drejt Turqisë, të merrnin statusin e minoritetit shqiptar në Greqi dhe të hapeshin shkollat shqipe në Çamëri.

Pra ajo çka ne duhet të nxjerrim si konkluzion është se në vitin 1924, 1926, 1928, 1930, shteti shqiptar ishte shtet më i fuqishëm, më ifortë se sot? Jo ishte shtet më normal në detyrat e saj kushtetuese. Kurse sot ne kemi lëshuar shumë terren karshi shtetit grek, kemi qenë të intimiduar dhe sot ne nuk mund ta tolerojmë më. Sot, ky Kristos Papas deklaron se ekziston ligji i luftës. Po, po, ekziston ligji i Luftës dhe nuk duhet të bëjmë më sikur nuk e shohim dhe një ndër pikat kryesore të rezolutës është pikërisht heqja e ligjit të luftës. Po vazhdoj pak në histori, gjatë Lfutës së Dytë botërore, shqiptarët kishin dy batalione antifashiste, fillimisht kishin çetën “Çamëria”, pastaj batalionin “Ali Demi”, e vetëm në fund të luftës, nazisti Napoleon Zerva, trashëgimtar i të cilit është sot Kristo Papa, arriti të dëbonte shqiptarët e Çamërisë. Z. Zheji brenda një jave është masakruar 20 për qind e shqiptarëve të Çamërisë.
Zheji: Zoti Idrizi, Rezoluta juaj e cila kërkon një rishikim të historisë dhe të marrëdhënieve mes Shqipërisë dhe Greqisë. Çështja Çame nëse do të marrin zgjidhjen që parashikon Rezoluta juaj do të bëhet në marrëveshje dy palëshe. Deri ku shkon angazhimi që duhet të shkoj angazhimi që duhet të ketë shteti shqiptar, nëse kjo Rezolutë merr miratimin e Kuvendit të Shqipërisë?
Idrizi: Përpara se të përgjigjem më duhet t’i jap një përgjigje asaj çfarë tha ky fosili që ka dal nga muzeu i 80 vjetëve më parë i nazizmit. Është e vërtetë që Napolon Zerva ka mbaruar punë me shqiptarët e Çamërisë, por po ju them, shqiptarët e Çamërisëm, e drejta europinam e drejata e atyre 20 % që u vranë, nuk ka mbaruar akoma.
Zheji: Ky është një kërcënim?
Idrizi: Kjo është kështu siç e thash unë, sepse ai thotë që Napolon Zerva ka mbauar punë me shqiptarët e Çamërisë. Është e vërtetë që ai ka mbaruar punëm, por drejtësia europiane, e drejta jonë që jemi gjallë, akoma nuk ka mbaruar punë me ta. Vazhdimisht jemi etiketuar si bashkëpunëtor të gjermanit. Me lejoni të bëjë pak histori. Në vitin 1940 kur Italia fashiste ka sulmuar nga territori shqiptar Greqinë, të gjithë burrat çam, nga 17 deri në 70 vjeç, janë internuar në ishujt grek. Pra, edhe sikur të donin, kanë qenë në pamundësi të bashkoheshin me Italinë fashiste. Lexoni Kontin Ciano që thotë: Sikur të bashkëpunonin shqiptarët, fati i asaj lufte do ishte ndryshe. E pra, njeriu i cili, në mënyrën më direkte ka qenë bashkëpunëtor i nazizmit gjerman, Napolon Zerva. Kemi marrëveshje, por siç e thatë dhe ju, në vitin 1953 kur Napolon Zerva do të bëhej në qeverinë e parë, Ministër i Punëve të Brendshme, ka qenë protesta amerikane që ky mos të bëhej për shkak të masakrave që kishte kryer në Çamëri.
Zheji: Të kthehemi tek Rezoluta. Çfarë mbështetje do të keni dhe si e shikoni? Si do të jenë peripecitë, përparimet apo tërheqja juaj për të miratuar këtë Rezolutë?
Idrizi: Rezoluta në rëdhë të parë nuk është theshtë e Shpëtim Idrizit, nuk është thjeshtë e komunitetit çam, për mua dhe për ne është një Rezolutë e të gjithë kombit shqipar, për një të drejtë të mohuar të një pjesë të shqiptarëve. Ne kërkojmë dinjitet dhe reciprocitet. Ne kërkojmë atë çfarë shteti grek na e kërkon për ditë dhe na e ka marrë. Ne kërkojmë të drejtën tonë për t’u rikthyer në trojet tona. Ne kërkojmë edhe nënshtetësinë greke, kush ta dojë. Para disa vitesh shteti grek i kërkonte shtetit shqiptar të mos hiqte dyshtetësinë për minoritarët. Ne kërkojmë pronat tona. Sot shteti shqiptar i ka dhënë të gjitha të drejtat pronësore, ndoshta edhe më shumë, minoritarëve.

Shteti shqitpar ka dhënë edhe toka për varreza ndaj ushtarëve grekë. Ne japim edhe për varreza..

Pa dyshim, ne kërkojmë memoriale për 20 për qind të popullsisë së zhdukur në Paramithi dhe Filat, ndërkaq që shteti shqiptar ka dhënë toka për varreza të ushtrive pushtuese, dhe kam frikë se ende po kërkojnë për varre imagjinare. Të gjithë e mbajnë mend historinë tragjike të zhvarrimeve në Kosinë. Ishin bërë varrezat dhe ditën që ishte përvjetori i apvarësisë së Greqisë, parlamenti shqiptar, në mënyrën më të turpshme, hapni rekordet të shihni çfarë qëndrimi kemi mbajtur ne si Parti Drejtësi, Integrim dhe Unitet, miratoi këtë legalizim.

Greqia po kërkon varreza për ushtarë imagjinarë grek në Shqipëri. Ne do ta marrim tokën e premtuar në këtë parlament, edhe për t’i larë borxhin që i kanë shqiptarëve të Çamërisë.

Unë kam besim se ky parlament do të tregohet dinjitoz. Ne kërkojmë që shqiptarët e Çamërisë që janë atje dhe janë të intimiduar për të treguar identitetin e tyre, të mund të shprehin identitetin. Mos të harrojmë që shteti grek është i vetmi shtet evropian që nuk njeh asnjë minoritet, ka dëbuar dhe masakruar shqiptarët, ka shfarrosur hebrenjtë, ka dëbuar maqedonasit e turqit.

Por është shtet i bashkimit evropian dhe NATO-s…

Hajde ta gjajmë të gjithë bashkë. Se ka edhe këtu një kryetar partie që ka ardhur vonë në Tiranë, sheh nga Athina dhe thotë hajde të shohim drejt Evropës, por Evropa nuk është andej, është nga Perëndimi, siç e ka thënë edhe Pashko Vasa “dielli lind andej nga perëndon”.

Ne kërkojmë në rezolutë të hiqet diskriminimi ndaj shqiptarëve të Çamërisë në librat shkollorë grekë. Ne i kërkojmë parlamentin shqiptar që të rivendos dinjitetin dhe reciprocitetin e shtetit shqiptar.

Atë ditë që depozituat rezolutën pamë disa deputetë entuziastë. Tani nuk dëgjohen më. Kanë filluar presionet e para. Të mos harrojmë se bizneset helene janë shumë të pranishme dhe duket se po prekin disa interesa. Ju ndjeheni i kërcënuar për këtë hap që keni hedhur, bëhet fjalë për 20 30 miliardë euro pasuri, nëse vjen dita për ti marrë kush i jep kaq kollaj?

Unë e kam zgjedhur vetë këtë rrugë, jam në shtëpinë time, më i motivuar se kushdo që të çojë në rrugën e duhur të drejtën e shqiptarëve të Çamërisë. A mund të na bëjnë ne shqiptarëve të Çamërisë më shumë përhstypje se ajo çfarë na kanë bërë? Sot, janë të gjitha instirumentet, si edhe projektrezoluta, që çdo individ të gjejë rrugën e zgjidhjes, nëprëmjet institucioneve shtetërore, por edhe më gjerë për të gjetur të drejtën.

Si e shohim ne zgjidhjen dhe preambulën juridike për zgjidhjen. Ne nisemi nga fakti që shteti shqiptar e ka njohur genocidin ndaj shqiptarëve të Çamërisë. Ne nisemi nga një ligj i vitit 1994, i dekretuar edhe nga Presidenti i Republikës, i cili e njeh ditën 27 qershor, si dita e genocidit ndaj shqiptarëve të Çamërisë. Pra, vullnetin e ka shprehur parlamenti shqiptar. e dyta, nisemi nga predispozita që nuk e kemi sulmuar, as në vitin 1940, shtetin grek ndaj kërkojmë heqjen e një ligji absurd si ligji i luftës e ndaj kërkojmë heqjen e një ligji që tenton të bllokojë pronat jo vetëm të shqiptarëve të Çamërisë, por edhe të shqitparëve të tjerë në Follorinë, Kostur e deri në Selanik. Dy vendet tona kanë një traktat miqësie, kanë firmosur edhe konventën evropiane të të drejtav etë nJeriut, ne i jemi referuar disa nene të kësaj konvente në projektrezolutën, si për shembull që nuk mund të diskriminohet dikush për shkak të kombësisë apo fesë. Mjafton të përmendin faktin që në vitin 1985 në Greqi kaloi një ligj që të gjithë atyre që u dëbuan gna Greqia në Luftën Civile greke në fund të Luftës së Dytë Botërore iu lejua rikthimi, por përjashtohen vetëm shqiptarët e Çamërisë, sepse aty thuhet se përfitojnë nga amnistia vetëm shtetasit grekë me kombësi greke.

Është një incident diplomatik dhe unë do kërkoj shpjegime nga Ministri Jashtëm, edhe pse jo interpelancë, që zv/Ministri i Jashtëm ka deklaruar që ekziston Vorio Epiri. Detyra ime si shqiptar është që të reagoj sa herë që cënohet ingreiteti dhe reciprociteti. Do ta bëjë dhe për një fakt tjetër. Jam njohur në një studio televizive që Ambasadori Grek në Tiranë ka kërkuar mosmiratimin e Rezolutës, një ndërhyrje e paranueshme në punët e brendshme të Shqipërisë.
Përsa i përket faktit, a do ta votoj Parlamenti shqiptar, zoti Zheji ju them, nëse do isha i bindur që ky Parlament nuk do ta votonte, nuk do ta fusja Rezolutën. Kam thënë që në rast se nuk miratohet Rezolota do jap dorëheqjen, si protestë ndaj politikës shqiptare e cila nuk mund të guxoj më, atë që ka bërë Fan Noli, Zogu, Aleksandër Meksi, Serreqi, Muhamet Kapllani, Presidenti Moisiu edhe shumë të tjerë, që do më falin nëse nuk më kujtohen. Çdo parti që do të vendosi që të mos e miratojë këtë rezolutë, do të jetë para shqiptarëve dhe do të marri kosto për diçka të tillë. Ne kemi kërkuar votat e deputetë si individë dhe jo si parti politike.

Zheji: Deputeti Papa deklaron se do të hap filiale të Agimit të Artë në Shqipërinë e Jugut. Cili është reagimi juaj?

Idrizi: Filiale të Agimit të Artë nuk do të hapen kurrë në Shqipëri për aq sa do të ekzistojnë shqiptarë dhe për aq sa kjo tokë quhet Shqipëri. Kristo Papa duhet të shpallet menjëherë persona non grata. Nëse do të ketë tentativa, Klubi i Patriotëve të Rinj dhe të tjerë u dolën përballë në Këlcyrë, nëse do të ketë rast tjetër, të garantoj se as Kristo Papa, as dikush tjetër nuk mund të hyjnë në Shqipëri sepse jam i bindur dhe jua premtoj që do të përballen me një grup të madhe shqiptarësh. Shteti shqitpar duhet të jetë reciprok dhe në raportet me emigrantët, të cilët punojnë aty me të drejtën e Zotit dhe të kërkojë të drejtat e tyre në çdo moment.(Intervista u mor nga Artur Zheji ne emisionin ne News 24 TV)

EKSPOZITA ÇAMERIA NE MUZEUN KOMBETAR

January 6, 2013 by dgreca

Shoqata “Çamëria” në bashkëpunim me shoqatën “Miqtë e Masonëve” dhe “UniversReklama”, çelën pasditen e se premtes , 4 Janar, në hollin e Muzeut Historik Kombëtar ekspozitën me fotografi të titulluar “Çamëria ime”. Fotografitë janë realizuar nga zoti Maksim Zotaj.
Kryetari i Partisë Drejtëis, Integrim dhe Unitetit, zoti Shpëtim Idrizi, e nisi fjalën e tij me një urim për një vit sa më të mbarë për të gjithë shqiptarët kudo që ndodhen. Gjatë fjalës së tij, zoti Idrizi falenderoi organizatorët e kësaj ekspozite, të cilët këtë herë bënë të mundur të sillnin një Çamëri ndryshe. “Na kanë sjellë një Çamëri ndryshe, më të ngrohtë, më të afërt gjë që ne e kemi bërë vazhdimisht në aktivitetet tona. Është një ekspozitë fotografike nga Çamëria e sotme për të kuptuar dhe një herë se sa e bukur dhe sa e shenjtë është ajo. Por jo vetëm për shqiptarët e Çamërisë, por jam i bindur që është e shenjtë për të gjithë shqiptarët kudo që ndodhen. Unë kam qenë në kontakt të vazhdueshëm me dy zotërinjtë që realizuan këtë ekspozitë. Ata kanë bërë shumë mirë që na kanë sjell këtu ullinjtë e Çamërisë, simbolin e paqes por edhe të qëndresës sonë për të drejtat tona.” – u shpreh zoti Idrizi.
Gjithashtu, gjatë fjalës së tij, kreu i PDIU përmendi dhe vendimin më të fundit të marrë nga Qeveria shqiptare për ngritjen e Komitetit të Diasporës, këkresë e cila ka qenë e përhershme që krijimin e kësaj partie. “Për ne sot është një moment i veçantë, sepse sot qeveria shqiptare mori vendimin për ngritjen e Komitetit Kombëtar të Diasporës, i cili ka qenë një ndër pikat kryesore të programit tonë. Ne jemi të bindur që diaspora shqipptare, rreth 30% e shqiptarëve që kanë bërë aq shumë për Shqipërinë, e meritonin një institucion të fuqishëm i cili t’i adresohet të gjithë problematikave të tyre. Jam i bindur që ky Komitetit Shtetëror do të ndihmoi që çështja kombëtare, Shqipëria e Bashkuar, të frymëzoi kudo njësoj.” – mbylli fjalën e tij kryetari i Partisë Drejtësi, Integrim dhe Unitet zoti Shpëtim Idrizi.
Ndërkohë kreu i shoqatës “Çamëria”, zoti Ardian Tana vuri theksin tek emri i ekspozitës duke u shprehur se emri i saj është shumë domethënës. “Çamëria është e imja, Çamëria është e jona, Çamëria është deti, mali, shtëpitë e rrënuara, varret e të parëve tanë. Çamëria është djepi i valleve dhe këngëve aq të bukura. Çamëria është amaneti i të parëve tanë, i cili thërreth gjithnjë: Të kthehemi në Çamëri. Ne e nisim këtë vit të ri me këtë aktivit dhe me përpjeket për realizimin e Rezolutës për Çështjen Çame, i cili synon të institucionalizoi çështjen çame dhe të unifikoi qëndrimet e politikës shqiptare për çështjen çame.” – u shpreh zoti Tana gjatë fjalës së tij.
Ndërkaq, autori i kësaj ekspozite kryetari i shoqatës “Miqtë e Masonëve”, zoti Maksim Zotaj shpjegoi përmbajtjen e ekspozitës duke theksuar se kjo ekspozitë është konsceptuar jo si një guidë turisitike për Çamërinë, por si një thirrje shpirtërore.“Aty ka një energji që nuk duhet lënë të shkojë dëmë, siç e kemi lënë për 100 vjet për një arsye ose një tjetër, por arti ka si mision t’iu afroj ju vendin e të parëve tuaj. Unë isha shumë i motivuar për të realizuar këtë ekspozitë pasi ishte hera e parë që unë shkoja në vendin e të parëve të mijë dhe ndjeva një energji krejtë të veçantë. Dhe ky ishte qëllimi i kësaj ekspozite që ju të ndjeni diçka krejtë të veçantë.” – u shpreh kryetari i shoqatës “Miqtë e Masonëve”,zoti Maksim Zotaj.
Ekspozita “Çamëria ime” do të qëndroj e hapur për publikun deri më datë 13 janar në ambientet e Muzeut Kombëtar.

LETER PUBLIKE E DEPUTETIT SHPETIM IDRIZI

December 23, 2012 by dgreca

Rezoluta nuk është betejë e dy individëve, e një partie, e një komuniteti, por betejë për dinjitet dhe barazi e mbarë kombit shqiptar/

Letër e hapur e kryetarit të PDIU-së, Shpëtim Idrizi drejtuar mediave shqiptare /

Siç është bërë e ditur, unë së bashku me kolegun tim deputet, Dashamir Tahiri kemi depozituar në parlament, Rezolutën për zgjidhjen e çështjes çame. Ky tekst i cili na ra ne fati historik t’ja përcillnim institucionit më përfaqësues të sovranit popull, nuk është tekst i një partie, i një koalicioni partish, i të gjithë partive. Ai është teksti i të gjithë popullit dhe kombit shqiptar ashtu siç dua t’jua shpjegoj më poshtë./

PSE REZOLUTA NUK ESHTE TEKSTI I DY VETEVE, I NJE PARTIE, POR I GJITHE KOMBIT

Së pari, ai është teksti i shoqatës Çamëria, i komunitetit çam, i cili prej afro 100 vjetësh jeton brenda Shqipërisë londineze, të copëtuar me Konferencën e Ambasadorëve në 1913. Në fillim prej trojeve të tyre etnike u spastrua e konsideruar si turke gjysma e popullsisë çame muslimane, dhe pastaj në Luftën e dytë botërore u dëbua egërsisht dhe gjysma tjetër. Gjatë këtyre viteve, çamët janë shkrirë me pjesën tjetër të popullit dhe kombit, duke u bërë një me të, duke ruajtur identitetin e vet kulturor, por ama këngët e vallet e tyre, janë bërë më të dashurat e të gjithë shqiptarëve. Në këtë kuptim, ky tekst, kjo Rezolutë që propozohet prej përfaqësuesve të komunitetit çam, për të zgjidhur plagën e tij, dramën e tij, brenda të drejtës ndërkombëtare dhe europiane, madje brenda ligjeve greke, i takon të gjithë kombit. A nuk e kemi ne traditën që t’ gjendemi pranë mikut, vëllait, fqinjit, në gëzim dhe në hidhërim, në vuajtje dhe në lumturi ? Pse pjesa tjetër e kombit duhet të rrijë indiferente përballë kësaj beteje ?

Së dyti, ky tekst për nga kompleksiteti i marrëdhënieve që ndërthur, implikon shtetin shqiptar, politikën shqiptare, kombin shqiptar në marrëdhënie me fqinjin jugor, Greqinë. Gjatë historisë, popujt tanë përgjithësisht janë marrë vesh me njeri tjetrin, megjithëse shteti grek në fund të shekullit të 19-të dhe një pjesë të madhe të shekullit të 20-të, ka bërë gjithçka për të zhdukur esencën tonë kombëtare. Gjatë këtyre viteve të fundit, pikërisht për shkak të sjelljes së shtetit grek në atë periudhë, Greqia na ka një borxh të madh, i cili gjendet në sirtar, siç pohonte një studiues grek, por « ne s’kemi ditur t’ja kërkojmë ». Për të mos na dhënë borxhin, Greqia gjatë këtyre viteve është sjellë sikur t’ja kemi borxh. Na ka kërkuar shumëçka dhe ka marrë thuajse gjithçka ka kërkuar. Duke i kujtuar Greqisë borxhin që na ka, shqiptarëve të Çamërisë, shqiptarëve të Greqisë në përgjithësi, kombit tonë, ne i rrisim dinjitetin shoqërisë, shtetit, kombit shqiptar. Rezoluta kërkon marrëdhënie fqinjësie të mirë, në frymën e barazisë dhe respektit reciprok dhe nuk i shpall luftë askujt, madje i kërkon Greqisë të heqë ligjin e luftës. Kjo ngjan arsyeja e dytë, pse kjo Rezolutë nuk është e imja, e mikut tim, e komunitetit tim, por teksti i dinjitetit dhe i krenarisë sonë kombëtare përballë fqinjit.

Me këtë qasje, kjo Rezolutë nuk mund të shihet në mënyrë indiferente nga shoqëria dhe media shqiptare. Kjo është arsyeja pse me Rezolutën janë rreshtuar intelektualë dhe burra të shquar të këtij vendi dhe kombi, si Sami Repishti, apo Alfred Moisiu, shumë shoqata brenda dhe jashtë vendit.

Ju lutem shumë atyre që i ndjekin me vëmendje zhvillimet rreth Rezolutës, të mos na lartësojnë kaq shumë sa ta shohin Rezolutën si veprën tonë. Jo thjesht pse ajo është produkt i konsultimeve të gjata me shumë ekspertë dhe miq, vendas dhe të huaj. Ajo është dokumenti më programatik i kombit shqiptar përballë kombit grek vitet e fundit. Ne i themi fqinjit : boll u solle si i madh me ne, sepse në jetën e kombeve, ka ulje dhe ngritje, por borxhet duhen shlyer.

MEDIAT S’MUND TA TRAJTOJNE REZOLUTEN ME MINUTAZHET DHE HAPESIREN KUSHTUAR PARTIVE, ALEANCAVE POLITIKE, ETJ.

I ftoj në mënyrë të veçantë njerëzit e medias që përpunojnë opinionin publik dhe i prijnë atij :

Mos u merrni me elementë sipërfaqësorë, me detaje të kontekstit tonë të brendshëm politik, por merruni me tekstin e Rezolutës dhe shiheni në kontekstin e marrëdhënieve dypalëshe.

Mos e trajtoni Rezolutën në dritën e teknikave mediatike të hapësirës së faqeve, minutazhit sipas përqindjes së partive, apo matur me ndonjë metër tjetër. Rezoluta nuk është e dy individëve, e një partie, e një shoqate, e një komuniteti, por e mbarë kombit. E dimë që ajo nuk do jetë gjithmonë kryelajmi, por ajo meriton vëmendje të posaçme jashtë klisheve profesionale.

Na harroni ne propozuesit formalë që patëm fatin e saj, derisa ajo të miratohet !

Nëse doni, mos e përmendni fare emrin e partisë propozuese !

Por ju lutem flisni për Rezolutën. Ka boll për të folur !

Aty brenda ka histori, dhe e di se sot historia është aktualitet.

Aty brenda ka diplomaci, dhe e dimë se diplomacia është tërheqëse mediatikisht.

Aty brenda ka ligj, ka politikë, ka marrëdhënie ndërkombëtare, ka ekonomi, pra ka shumëçka, që kapërcen atë çka jemi ne propozuesit e saj.

Ndaj ju lutem për këtë temë, veçanërisht ju drejtuesve të mediave, ta lini mënjanë peshoren farmaceutike të hapësirave për partitë politike, dhe merruni me kauzën që përfaqëson Rezoluta. Ajo është dokumenti i dinjitetit tonë. Do i drejtohemi fqinjit me dinjitet, apo gjithmonë të nënshtruar siç kemi bërë përgjithësisht? Rezoluta na fton të jemi dinjitozë përballë fqinjit.

Ju lutem mos e shihni këtë dokument as dhe në optikën e aleancave politike, parazgjedhore apo të kurdohershme. Ne nuk e shohim ashtu, ndaj ju drejtuam deputetëve, në individualitetin e tyre, dhe jo partive politike. Kjo Rezolutë nuk është dokument presioni ndaj askujt, aq më tepër ndaj ndonjë partie politike. Kjo Rezolutë nëse është dokument presioni, është dokument i presionit të ndërgjegjes kombëtare, mbi interesat e ngushtë të një partie, të një koalicioni, të një konteksti politik. Ndërgjegja kombëtare është e fortë dhe do triumfojë. A nuk e pamë këtë në festimet e 100 vjetorit ?

Një tekst si ky, nuk mund të shikohet jashtë kohës. Por kur shikohet e lidhur me kohën, kjo kohë nuk mund të jetë koha politike apo partiake. Çdo moment që ne do ta sillnim Rezolutën do paragjykohej : zgjedhjet parlamentare, lokale, zgjedhjet e krerëve të institucioneve, etj. Ne zgjodhëm kohën më të mirë : kur ndërgjegja kombëtare ishte në apogjeun e vet.

FQINJI YNE DUHET TA KUPTOJE SE REZOLUTA ESHTE AKSIONI YNE KOMBETAR PER DINJITET PERBALLE TIJ. DHE DUHET TE MENDOJE : DO TA CENOJME TE SOTMEN DHE TE NESERMEN E MARREDHENIEVE TONA, PER NJE KRIM TE SE SHKUARES ?

Ky tekst, ky dokument politik, diplomatik dhe juridik, miratimi i tij është aksioni më i madh kombëtar jo thjesht i një partie, i një shoqate, por i gjithë kombit. Ne duam që përballë fqinjit të jemi të qartë në atë që duam dhe që ata na detyrohen. Ne po kërkojmë diçka që të tjerët na e kanë kërkuar dhe na e kanë marrë. Po kërkojmë monumente, nderim për të vdekurit, lëvizje vërtet të lirë, respektim të të drejtës së pronësisë, së shtetësisë, respekt ndaj komunitetit tonë në tekstet e tyre shkollore. A nuk na i kanë kërkuar grekët të njëjtat gjëra dhe na i kanë marrë ? Po kërkojmë pra, atë që na takon.

Siç e kemi thënë dhe publikisht në një rast tjetër, ky dokument është dokument i bashkimit dhe jo i ndarjes. Nëse ne krijojmë rreth tij një front unik, konsensual, tërësor të kombit, atëherë ai do miratohet. Ai mund të miratohet me mazhoranca të lodhura gjithfarëshe, por nëse krijohet ky front, atëherë deputetët s’mund të rrijnë indiferentë përpara këtij presioni të frontit kombëtar. Do kemi kështu votim thuajse unanim të Rezolutës. Por ka dhe diçka tjetër jashtë nesh. Nëse ky front kombëtar, ku mediat janë shumë të rëndësishme, është shumë i zëshëm dhe fqinji do fillojë të mendojë. A ja vlen të cënojë të sotmen dhe të nesërmen e marrëdhënieve me këtë komb, për shkak të një plage të së shkuarës ?

Pse e them këtë ?

Para disa vjetësh shumica e majtë që qeveriste Greqinë, dhe që synonte të dominonte Shqipërinë nëpërmjet depërtimit ekonomik ;

Planit Ekonomik grek për Ballkanin ;

që qetësonte mediat nëpërmjet vizave dhuratë ; udhëtimeve studimore dhuratë, listave të vizave për tu botuar,

shpallte një objektiv : në asnjë mënyrë në Shqipëri nuk duhet të krijohet klimë antigreke. Besoj se ky duhet të jetë objektivi i çdo qeverie greke, pra dhe i së sotmes. Janë më të rëndësishme investimet për të sotmen dhe të ardhmen e marrëdhënieve tona, apo mbrojtja kokëfortë e një krimi të së shkuarës, që do të thoshte njëlloj bashkëfajësie ?

Sot kur në skenë ka dalë Rezoluta,

nëse kundër saj do vazhdojnë të zhurmojnë ata që s’duhet ta bëjnë- përfaqësuesit e minoritetit grek, që kurrë s’kanë parë asnjë të keqe prej shqiptarëve çamë, ose jo çamë ;

nëse Greqia bën presion me pretekst miratimin e Rezolutës ;

nëse Greqia e bllokon integrimin europian të Shqipërisë, me këtë pretekst ;

çfarë duhet të ndodhë në Shqipëri ? A do vazhdojmë të heshtim ?

Prandaj i bëj thirrje kujtdo, mediave veçanërisht që të bashkohemi rreth Rezolutës.

Kështu edhe fqinjët tanë do ta kuptojnë se Rezoluta nuk është e imja, e dy vetëve, e një partie, e një komuniteti, por e gjithë kombit. Sepse ajo është mbi ne, mbi gjithseicilin, sepse kombi është mbi gjithçka dhe mbi të gjithë. Dhe atëherë mund të reagojnë pozitivisht.

REZOLUTA CAME

December 15, 2012 by dgreca

Idrizi: Rezoluta çame, akt i fqinjësisë së mirë. Politika ia ka borxh Çamërisë/

TIRANË- Në mbledhjen Këshillit Kombëtar të PDIU-së, kreu i kësaj force politike Shpëtim Idrizi prezantoi strategjinë e rezolutës çame, që sic beson Idrizi, do të votohet në Parlamentin e Shqipërisë.
“Sot jemi më të vendosur se kurrë ta cojmë amanetin tonë në vend. Sot para gjithë kombit e botës ky amanet ka marrë formën e rezolutës parlamentare. Aty janë porositë për tu kthyer në tokën e të parëve, për të parë varret, për pronat. Ky tekst është sot publik në dritën e diellit, sot kemi detyrë ta mbrojmë. Ne bazohemi mbi konventat evropiane të të drejtave të njeriut, bazohemi tek vlerat që kane ndërtuar botën demokratike”, tha Idrizi.
Sipas tij me votimin e kësaj rezolute, politika shqiptare do lajë borxhin që i ka Çamërisë. “Ata që s’thonë asnjë fjalë të mira të paktën ta dëgjojnë rezolutën. Është akt bashkimi dhe jo ndarje. Është një platformë e studiuar mirë është dokumenti më i rëndësishëm, që i vë kapak çështjes çame, kësaj plage të hapur të cështjes sonë kombëtare. Përkujdesja dhe shërimi i kësaj plage është aksion kombëtar, interesi i të gjithëve. Ne i kemi hyrë këtij aksioni”, komentoi Idrizi.
Kjo rezolutë sic tha Idrizi është ndër të tjera një akt që kërkon fqinjësinë e mirë dhe bashkëjetesën me ta në paqe.
“Fqinjësi e mirë do të thotë reciproritet dhe ne këtë po kërkojmë, do të thotë të njohësh të drejtat reciproke, të ulësh dhe të bisedosh, të heqësh ligjin e luftës, të nderosh të vrarët në të dyja anërt… Nëse jemi fqinjë ne duhet të merremi vesh, është akt i fqinjësisë së mirë, i ftojmë të jetojmë bashkë. Është akt kujtese, sepse partitë e mëdha e kanë harruar çështjen çame, është akt bashkimi e konsensusi, duam ta firmosin të gjithë, myslimanë, krishterë e ortodoksë, të majtë e të djathtë, është akt drejtësie evropiane mbështetemi vetëm mbi ligjet evropiane, akt patriotizmi për të gjithë se atdheu është dhe kujtimi i të parëve, ne i respektojmë ata”, shtoi Idrizi.
Ndër të tjera Idrizi deklaroi se po krijohet një front kombëtar që do firmosë një peticion pro rezolutës. Ky front, shtoi ai duhet ti kundërvihet frontit antikombëtar, atyre që janë kundër kësaj rezolute. Idrizi tha se deri më tani peticionin pro rezolutës e kanë firmosur aktivisti i shquar kombëtar Sami Repishti dhe ish-presidenti shqiptar Alfred Moisiu.(kortezi Balkanweb)