Nga Gjergj Lacuku/
Me mbarimin e luftes se ftohte, Amerika vendosi hegjemonine e saj ne bote si e vetmja superfuqi. Duke qene e tille, te duket sikur syte e botes drejtohen kah ajo kur bahet fjale per te mbrojtur pikerisht ato vlera qe ajo perfaqeson siç jane liria e demokracia dhe e drejta e popujve per vetevendosje. Ajo çka e  ban mjaft interesante politiken e jashtme Amerikane asht padyshim gjendja aktuale dhe tejet e trishtueshme e Sirise. Administrata e Obames ndodhet ne dileme; Te largojme Asadin nga pushteti si pergjegjes kryesor per katastrofen humane apo te perkrahim forcat e opozites qe tashme jane te infiltruara nga elemente xhihadiste qe urrejne çdo gjë Perendimore? Duke u gjendur perballe nji sfide te  tille , deri  diku mund te flitet per nji” deshtim” politik te Amerikes ne perballje me situaten ne Siri, apo siç quhet ndryshe nje “dead end”. Para pak muajsh , ketu ku  vazhdoj studimet per Marredhanje Nderkombtare dhe Shkenca Politike, shkrova nje ese mbi Al-Asad, dhe ne per fundim te saj u shpreha se Asad do te arrije te mbijetoje ne saje te ” luftes se tij kunder terroristave ” e me duket se kjo e vertete ndonese e hidhur asht e vetmja karte identiteti me te cilen Asadi  po identifikon veprimet e tij gjakderdhese.
Ish-Keshilltarja e Sigurise Kombtare Amerikane gjate kohes se Clinton  dhe ish Ambasadore ne OKB, Nancy Soderberg,qe tashme asht Profesorja ime ,  na shtroj nji pyetje nese Asadi do te mbijetoje. Ju pergjigja se ajo mvaret nga Amerika per arsye se nuk ka ndonji alternative ma te mire pasi opozita po tregon se ka probleme me xhihadistet .

Situatat me te cilat jane ndeshur Presidentet e pas luftes se ftohte , ka pase nji lloj justifikimi per nderhyrje ushtarake te SHBA-se.
P.sh., le te marrim çlirimin e Kuvajtit nga Iraku. Bushi i Madh arriti qe gjente aprovimin e OKB-se dhe pati nji suskes te shpejte . Me vone , kemi luften civile ne ish-Yugosllavi, ku nderhyrja e Amerikes gjate presidentces se Clintonit, çoj ne perfundimin e luftes ne Bosnje, ndonese fillimisht mungonte vullneti politik si nga e Europianve po ashtu edhe nga Departamenti Amerikan i Shtetit
Kercenimet dhe ethet nacionaliste si dhe urrejtja ndaj perendimit, kishin fillu te shfaqnin shejat e para qysh mbas ramjes se komunizmit.
Rreziku ma i madh qe i kanosej Amerikes dhe demokracise botnore ishte tashme terrorizmi qe nuk ka as komb , as shtet e as Zot.
Analisti i madh Amerikan,Profesor ne Harvard,  Samuel Huntington , mbas mbarimit te luftes se ftohte ,pra me 1993 , ne nji artikull te tij parashikonte se rreziku me i madh do vinte nga globalizmi qe do sillte ate qe ai e quante” Perplasja e civilizimeve” , fatekeqesisht kjo u vertetua me 11 Shtator 2001, qe çoi ne perfshirjen e NATO’ s ne lufte ne baze te nenit numer pese , ku shprehet kjarte se nji sulm kunder nji anatari te NATOs asht nji sulm kunder gjthe NATOs. Siç dihet tashme , Amerika dhe aleatet e saj pushtuan Afganistanin dhe Irakun, pavaresisht kritikave qe mori administrata e Bushit.
Me ardhjen e Obames ne pushtet, tonet e Anerikes disi u zbuten , kjo edhe per arsyen se Obama donte terregullonte imazhin disi te mjegulluar te Amerikes ne syte e botes.
Megjithate , Amerika i ndoqi me vemendje te vecante te gjitha ngjarjet e ” Pranveres Arabe” duke ofruar ndihme morale dhe logjistike ushtarake kur paraqitej nevoja.”Pranvera Arabe” vertetoj deri diku se nuk ishte pranvere por ma teper nje luhatje mes vjeshtes  e dimrit.
Sido qe te jete konkluzioni i bisedimeve ndermjet opozites dhe Qeverise se Asadit qe po bahet me ndermjetesine Amerkano-Ruse, per nji gja jam i bindun se Bashar al- Assad do te mbijetoje edhe per disa vite ne vazhdim.