Nga Sami Repishti/
Ridgefield, CT. USA.-Pak dite ma pare, ne Shqiperi u perkujtue nji nga ditet ma te zeza e ma kriminale ne historine bashkekohore te vendit tone: masakra e 26 shkurtit 1950. Viktimave te pafajshme, deshmore te demokracise, lavdi dhe paqen e perjeteshme qe aq shume e meritojne!
Ate dite fatale, 22 intelektuale me pergatitje arsimore perendimore dhe figura te shqueme te shoqenise shqiptare u ekzekutuen pa gjyq, pa faj, pa mbrojtje. Qellimi i zyrtareve te Partise Komuniste Shqiptare, -krijese artificiale e agjenteve titiste jugosllave,- me ne krye kriminelet Enver Hoxha dhe Mehmet Shehu, ka qene me manifestue botenisht dhe ne menyre te pakthyeshme, besnikerine e pakufishme te “liliputeve” komuniste shqiptare per “kolosin” e Bashkimit Sovjetik satrapin aziatik J.V.Stalin, “koka e kampit te madh socialist”, simbol i sistemit te padrejtesise, i dhunes se perditeshme, dhe i çfarosjes masive te kundershtareve politike.
Masakra e 26 shkurtit 1950 ka qene akti publik i nenshtrimit pa kushte, pa hezitim, pa rezerva ndaj Bashkimit Sovjetik e “udheheqsit” te ketij kampi, J.V.Stalin. Frazeologjia e nenshtrimit pa kushte nuk ashte origjinale shqiptare. Ne Statutin e Partise se Re Komuniste Jugosllave (staliniste) parti klandestine pro-sovjetike, lexohet:
Neni 1. Partia e re Komuniste Jugosllave do te punoje pa kondita, pa rezerva, pa hezitim per Bashkimin Sovjetik”; dhe
Neni 2. Partia e re Komuniste Jugosllave do te luftoje pa kondita, pa rezerva, pa hezitim per Bashkimin Sovjetik”. Keshtu e deshi Stalini!
Mbas prishjes se marredhanjeve Tito-Stalin, per Shqiperine komuniste kjo ka qene periudha e nenshtrimit te plote ndaj autoritetit te padiskutueshem te Moskes. Vendi i jone ishte thjeshte nji satelit!
Me prishjen e marredhanjeve, qershor 1948, edhe udheheqja e Partise Komuniste Shqiptare, e drejtueme nga kriminelet Enver Hoxha dhe Mehmet Shehu e sherbetoret e tyne besnike, perfitoi nga rasti dhe doli jashte tuteles jugosllave, ku ata, dhe P.K.Sh. e kishin rreshtue Shqiperine qe ne ditet e luftes “nacional-çlirimtare”. Ish antifashisti mendje-ndritun, Profesor Gjergj Kokoshi, i denuem ne vitin 1947 me njizete vjet burgim, si anetar i grupit (fiktiv) te deputeteve, perseriste ne burgun e Burrelit:”Ne jemi ma te poshter se fashisti Mustafa Kruja. Ai nuk e solli Italine fashiste; ai e pranoi dhe i sherbeu okupatorit. Por na e çliruem Shqiperine me 28 nandor dhe me 29 ia dorezuem Titos peshqesh”. Profesor Kokoshi vdiq ne burg!
****
Tri vjet ma pare, u botue studimi i historianes se mirenjohun Anne Applebaum,(autore e librit “Gulag”, fituese e çmimit prestigjoz Pulitzer) me titull “Perdja e Hekurt- Shtypja e Europes Lindore -1945-1956” ku ajo dokumenton tmerret e terrorit stalinian, te makines vdeksore staliniane, e ideume dhe e manovrueme nga vete J.V.Stalini “…per shtypjen dhe kolonizimin e Europes Lindore ne dekadat e para te mbas L2B”. Gjithçka e dokumentueme, gjithçka arkivore si rezultat i punes kerkuese te panderpreme, intervista me te mbijtuemet, dhe perfundime plotesisht bindese.
Aty gjejme informatat tashti te dokumentueme mbi tankset sovjetike qe trasportojshin ne Poloni, Hungari, Rumani, Bullgari, Cekosllvaki dhe Gjermani Lindore agjentet e stervitun sovjetike, misioni i te cileve ka qene me krijue nji “kordon” shtetesh diktatoriale rreth Bashkimit Sovjetik dhe krejtesisht nen urdhnat e Bashkimit Sovjetik. Per nji sukses te plote te kesaj ndermarrje duheshin “kuislinget e kuq” , “fasada e turpshme” e krimineleve fanatike e injorante njikohesisht, nji perziemje e rrezikshme dhe eksplozive qe, na shqiptaret, njohim shume mire. Keshtu u arrijte krijimi i nji klase politike bashkepunetoresh te indoktrinueme dhe te pa skrupull, te gatshem me sherbye interesat e padronit sovjetik.
Prishja e marredhanjeve me Titon ka qene thjeshte revoltimi jugosllav kunder ketij dominimi brutal sovjetik, nji akt historik qe nderon. Pavaresia e vendit zuni rradhen e pare mbi ideologjine., nji parim themelor qe “sub-sateliti Shqiperi” nuk e aplikoi kunder Titos!
Ne Shqiperi, gjate viteve 1944-48, nji fenomen i tille u perjetue me padronet jugosllave. Çdo gja u diktue nga Beogradi, dhe çdo kundershtim u denue pa meshire. Çdo pengese e akt mosnenshtrimi te plote ndaj Jugosllavise u zhduk me egersine e forces brutale te Sigurimit te Shtetit. “Pa Jugosllavine e Mareshalit Tito, as qe mund te mendohet pavaresia e Shqiperise”, deklaronte nxanesi i Miladinit, E. Hoxha.
Kjo atmosfere e krijueme nen presionin e instruktoreve jugosllave dhe e zbatueme me besnikerine e nji qeni te stervitun, nga ish-kuislinget e kuq komuniste shqiptare te atyne viteve ashte pergjegjse para historise per krimet e panumerta dhe te pafaleshme qe u kryen ne kurriz te nji populli qe kundershtonte. Ishte pjesa ma koshiente e popullsise: popullsia e Veriut anti-sllav e figurat e shqueme te levizjeve patriotike te Jugut u bane objekti i pare i çizmes shtypese “partizane” qe vrau pa pyet, dogji pa ndergjegje shtepi e fshate te tana kudo qe kalonte dhe mbushte burgjet e kampet e internimit, sidomos keto te fundit, me pleq, gra e femije ”reaksionare”….per 45 vjet me rradhe! E llahtareshme!
Kleri, sidomos kleri katolik shqiptar, u ba objekti i dyte. Kjo qender rezistence shekullore qe mbajti te gjalle me shekuj “frymen shqiptare”, e refuzoj shkeputjen nga Perendimi me lidhjet e panderpreme fetare e kulturore, diga ma e forte kunder invadimit sllav te trojeve tona, u shue ne sherbim te binomit “Fe e Atdhe”.
Intelektualet e pakte te arsimuem ne qendrat universitare europiane me formim demokratik, dhe shpresa ma e madhe e vendit tone per nji ri-hymje ne Europe, u korren rradhe mbas radhe, vetem per bindjet e tyne politike, per qendrimet e tyne pro-demokraci, e per mospranim te konformizmit te detyruem qe kerkonte “Nena Parti!” Ky teater terrori u percaktue, metaforikisht, nga stalinisti ma i bindun i Europes Lindore, hungarezi Matias Rakosh: ”opozitat ne fushen politike, ekonomike, kulturore dhe shoqenore duhet te shkaterrohen si mish i grire ne maqine…” Dhe, ashtu u veprue!
Kesaj perçudnie makabre i mbante ison kuislingu shqiptar:
“Te asgjesohen pa meshire nacionalistet dhe reaksionaret shqiptare, brenda dhe jashte atdheut, pa treguar as me te voglen tolerance. Enver Hoxha”. (Arkivi i F.A.-Dosje 45,v.1944)
Anne Applebaum tregon se ”thikat” per nji coptim te tille u mprehen para mbarimit te L2B ne qendrat speciale sovjetike, veçanerisht per stervitjen e komunisteve te Europes Lindore. Ne kete menyre, me “çlirimin” e ketyne vendeve, agjente te besueshem do te ishin te afte me marre ne dore sherbimet e fshehta policore ne çdo vend te “çliruem”. Hapi i dyte ishte marrja ne zotnim e mjeteve te informimit: radio-stacionet, gazetat, revistat e tjera si mjet i plotefuqishem per propaganden e perditeshme, dhe indokrinimin e popullsise. Hapi i trete, ishte persekutimi dhe eliminimi i te gjitha institucioneve te pavaruna, qe nga grupet e rinise, shoqatat bamirese, shkollat private, kishat e sidomos shkaterrimi i partive politike rivale.
Metoda te njejta u perdoren edhe nga “kuislinget” komuniste shqip- tare nen drejtimin e agjenteve te stervitun jugosllave ma pare, dhe sovjetike ma vone. Fatkeqsisht, egersia e tregueme ne shtypje dhe persekutim ka pase vule shqiptare….hakmarrjen! Pikesynimi? Eliminimi i çdo pengese ne menyre sa ma te plote dhe sa ma shpejt. Arsyeja? Pergatitje per “Luften e Trete Botenore”: luften e fundit, luften finale, boten internacionale! Dokumentacioni i arkivave sovjetike konfirmon kete teze.
Kete pershtypje kam pase edhe une gjate hetuesise 14 mujore ne dhomat e Sigurimit. Qartazi, kapiteni hetues, injorant e fanatik, perseriste para meje materialin e “konferencave edukative”. “Ju krenoheni me bomben atomike amerikane, Per se shpejti, Bashkimi Sovjetik do te prodhoje bomba edhe me te medha, edhe me shume”. “Ju prisni fillimin e nje lufte te trete boterore qe te liroheni nga burgu. Ju nuk dilni te gjalle nga burgu…Sa per luften e trete, ajo do te filloje kur t’a duam ne…. dhe do te jete fitorja e jone finale…”
Mandej me gjestin e nji inkuizitori superior mbi viktimen e dermueme, shtonte: ”Por me pare, do te spastrojme terrenin…te mos kemi kokeçarje me vone…e ju… do te ju eliminojme pa meshire!” Natyrisht, une i ri njizete vjeçar ishe i pa afte me kuptue randesine e bisedes se kriminelit hetues.
Ne fakt, satrapi aziatik J.V.Stalin pergatitej me leshue nji ofensive drejte Perendimit me 200 divizionet e vendosuna ne Europen Lindore.. Por efekti i fjaleve te hetuesit me ashte ngule ne kujtesen time. Sot, mund te them me nji perqindje te madhe se “grirja me maqine” rakoshiane pa meshire e udheheqesve vendore e politike te Veriut te Shqiperise ashte krye me instruksione nga jashte, kunder nji mase popullore historikisht anti-serbo-malazeze.
Qendresa e Kelmendit dhe “Levizja e Malesise se Madhe” (1945) dhe nji vit ma vone “Levizja e Postribes (1946) u shfrytezuen per pastrimin radikal te elementit demokratik, nacionalist, te kulturuem: qindera, ndoshta mijera te vrame pa faj e pa gjyq per tmerrin e popullsise lokale. Nuk ashte per t’u çudite qe kjo popullsi e viktimizueme e shikoi ardhjen e “brigadave partizane” si nji pushtim te Veriut nga Jugu. Komandantet e brigadave komuniste mbajten nji qendrim te ketille…!
Ne Europe, ne pergjithesi, u perjetue ringjallja e imperializmit rus me okupimin e tokeve polake, shtetet baltike, territore finlandeze, sllovake e rumune etj. Ne nivel te dyte, ne Ballkan, u perjetue themelimi i nji Jugosllavie te dyte artificiale dhe mohimi i se drejtes se shqiptareve per vete-vendosje. E gjitha kjo me aprovimin e “kuislingve te kuq” te Tiranes.
[Çuditerisht, natyra e imperialzimit rus u njoh ma shume se 150 vite ma pare. Gazeta The New York Daily Tribune shkruente: “Politika ruse nuk ndryshon. Metodat, taktika, manovrimi mund te ndryshojne, por ylli polar i politikes ruse – sundimi mbi te gjithe boten- ashte nji yll i fiksuem. Ka vetem nji rruge qe duhet ndjeke ne marredhanjet me Rusine, dhe kjo rruge ashte rruga qe nuk njeh friken (fearlessness).“ Autori? Karl Marx!(The NYTimes, 10 maj 1972, f.43]
Ashpersimi i gjendjes se mbas-luftes ne Shqiperi u shkaktue edhe nga tirania e çmendun e kryekriminelit E.Hoxha; tragjedia e jone kombetare mori perpjestimet e njohuna edhe per faktin se ish udheheqes te Luftes Nacional-Çlirimtare pranuen nenshtrimin e vendit ndaj “Partise”, qe efektivisht ishte “partia e njeshit” pa demokraci te mbrendshme. “Kendezi i Gjirokastres” nuk lejonte nji te dyte!
Ma ne fund, pa aftesia e sistemit te ekonomise se kontrollueme rigorozisht, dhe ringjallja e kryenaltesise kombetare prodhuen pakenaqsi, sidomos ne klasen punetore qe perfaqsonte justifikimin e vete sistemit. Rregjimi u shemb nga pesha e rande e krimit, se keqes se grumullueme nga pa aftesia me fitue mendjet dhe zemrat e popullsise, dhe me mbushe stomaket e shtresave te gjana te popullsise me buken e perditeshme. Ndergjegjsimi i nji situate te ketill kritike detyroi M.Gorbaçevin e B.S. me permbajte ego-n e imperializmit rus, me shkarkue barren e rande ekonomike te vendeve te deshtueme socialiste, e me kerkue “mirekuptimin” per nji sistem me mendime te hapuna (glasnost) dhe me forma organizative bashkekohore (perestrojka).
Po koha per nji korrigjim kishte kalue. Deshira per liri ishte e papermbajteshme. Ajo qe filloi me 1980 me punetoret ne Gdansk te Polonise, perfundoi me bashkimin e Gjermanise, e ndryshimet drastike ne jeten politike te B.S.,- sidomos pa aftesia me mbajte te “bashkueme” 16 republikat e perandorise se B.S.
Shembulli i B.S. ashte historikisht prova ma e mire se shtypja totalitariste perfundon ne disfate, dhe se pasioni i natyrshem per liri triumfon. Ajo qe na mbetet ashte te studjojme natyren e diktatures, te zbulojme “sekretet” e saj, dhe te punojme qe ajo te mos perseritet kurre.
Kurr ma 22 shkurte te tjera n Shqiperi.
Per 25 vitet e te ashtuquejtunit “trazicion” nga diktatura ne demokraci, na vuejme akoma rrjedhimet e hijes se tejzgjatun te sistemit kriminel stalinian qe ka trullose mendjet tona. Fjalet e gazetarit shqiptar Kim Mehmeti: “Nuk ndertohet parrizi me muratoret e ferrit” duhen kuptue mire.
Sepse, kete”mashtrim” qe perjetojme ne Shqiperi e paguejme sot shume shtrenjte.