– Dimrin e kaluar po këto kohë studentët dolën në protesta dhe shoqëria civile kënaqej nga kafenetë. Opozita heshte…, nga ana tjetër një tërësi intelektualësh postonin në internet foto tavoline me drekë bërxollash e birra, pa e kuptuar asnjëherë se e vetmja qenie që i gëzohet ushqimit është kafsha. Edhe sot opozita heshti megjithëse në mënyrë demagogjike nënshkroi një pakt se do e rizhvlerësonte të ashtuquajturin ligjin e shpifjes.

Nga Ilir Levonja*

Askush nuk ka shpifur më shumë gjatë këtyre viteve në faqet e portaleve se sa Edi Rama sot nga foltorja e kuvendit të Shqipërisë. Sado sado të ”llapin” nëpër internet zëra a emra të ndryshëm nuk e kanë barazpeshën e fjalës së një burri shteti. Arsyeja është e thjeshtë, nuk e kanë vëmendjen që ka goja e një kryeministri. Mund të shihen aty për aty dhe dikush mund të qeshi a t’ia transmetojë dikujt tjetër dhe aq, aty mbetet. Por është tjetër efekti i drejtpërdrejtë nga goja e qeveritarit të parë, për më tepër në një kohë piku transmetimesh dhe me një gjendje të nderë sociale për shkak të një kundërvënie a protestë nga grupi interesit. Dhe akoma më shumë në një gjëndje sociale pas tërmeti ku Shqipëria humbi 51 qytetarë. Fakti që ai kaloj në emra konkretë ka domethënien e një lufte personale dhe ne e kemi akoma në oborr strategjinë e luftës karshi armikut të klasës. Nuk ka ligj në botë që i vlen vendit a të nesërmes së tij duke u konkretizuar në luftë personale emërore etj. Dhe në të gjithë këtë hori gjoja portalesh janë pikërisht inatet dhe mëritë personale. Duke e ditur këtë, Edi Rama ka të drejtën e plotë të vrasi e të presi, pasi teknikisht ka devijuar nga problemet jetike të shoqërisë, informaliteti. Sot ky kungull përpara se të cilësoj me pullë a pa pullë të kuqe iks apo ypsilon person, flet për tragjedinë e Thumanës duke e cilësuar se do ta ribëj ashtu sikur nuk ka qënë, ashtu sikur shqiptarët nuk e kanë patur kurrë më parë. Eshtë karakteristikë e kungullit që ta gjej vetë rrugën e rrokullisjes për një fakt të thjeshtë, ka gjashtë vjet në pushtet dhe nga tërmeti i parë deri tek ky i dyti, dikasteri përkatës nën hyqmin e tij ka fjetur. Kjo është një vepër e pastër penale, por nën hyqmin e tij tespiexhiu që ka rënë në dashuri me kuranin, skandali dhe veprat normale janë frymë organike. Megjithatë ai ka arritur qëllimit bash kulmet e skandaleve i përthyen me një pordhë dhe e zhvendos vëmendjen qytetare nga njëri zjarr në tjetrin. Ai sot ka hallin se si e quan ta zëmë iks njeri i fjalës atë, pallosh apo pallavesh, edhe pse vet është kampion i poronomeve, se sa hallin e jetimëve të Thumanës, Madje po luan tespihesh me jetën e tyre, ashtu siç ka gjashtë vjetë që luan po tespihesh me jetën e katër të vrarëve në bulevard më 21 janar 2011. Megjithatë ngjarjet që pasojnë njëra-tjetrën dhe ai vret e pret, bërtet, kërcënon dhe e lartëson unin e tij. Ajo që trishton sot, është mungesa e solidarizimit social me grupimin mos na i prek fjalën. Vimë nga një kulturë ku fjalën gjoja e donim baraz me lirinë tonë pasi më të shumtën e kohës e kemi pëshpëritur se sa thënë atë. Por nuk qenka kështu, vendi jonë është tabloja e përkryer e një falciteti social. Dimrin e kaluar po këto kohë studentët dolën në protesta dhe shoqëria civile kënaqej nga kafenetë. Opozita heshte…, nga ana tjetër një tërësi intelektualësh postonin në internet foto tavoline me drekë bërxollash e birra, pa e kuptuar asnjëherë se e vetmja qenie që i gëzohet ushqimit është kafsha. Edhe sot opozita heshti megjithëse në mënyrë demagogjike nënshkroi një pakt se do e rizhvlerësonte të ashtuquajturin ligjin e shpifjes. Ndërkohë që duhej të vuloste mosmiratimin e tij sot, aty në shesh tek grupimi mos ma prek fjalën. Duhej t’i mbyllte gojën plot shpifje shpifësit më të madh të kohëve të reja, gogolit të shqiptarëve. Nuk e bëri dhe kjo e shton akoma më shumë fallcitetin social a mbi përgjegjësinë qytetare tonën. Të përçarë e ndarë në disa grupe interesi parti dhe militantë. Një shoqëri që po ta konkretizosh sot me një fakt historik si dita e emigrantit, ka afro 40% të sajën në emigrim. Në një vendimmarrje të sajën Organizata e Kombeve në vitin 1990, vendosi që 18 dhjetori të përkujtohet si dita e emigrantëve. Shqipëria ka një çartisje të madhe në këtë aspekt ajo çfarë e ka bërë qytetarin e saj të braktisi vendin është një tërësi minusesh, këto nga dështimi i politikës. Ka qënë ekonomia, liria e fjalës, lufta e klasave, kërcënimi i jetës etj. Po ta shohësh sot ka një popullatë të moshuarish që rrinë në dritare, mbushin sheshet e Ramës, edhe pse janë krejt të vetmuar. Nuk mbushin dot sheshet e grupimit mos na i prek fjalën, grupimit të studentëve etj.Por edhe prindër që presin me sytë nga fëmijët në kurbet. Ekonomia e tyre janë fëmijët që ropaten në kapitalizëm, kurse morali sëmundja e propagandës e qeverisë së Ramës. Këto janë subjekte të gjalla që do ia kishin bërë në kokë Edi Ramës, por kujt t’ia thuash. Na e solli duarsh dita e emigrantit. Janë subjekte sociale të gjalla, që frymojnë e bëjnë sehir me moral të kuq. Janë prindër që na kanë mësuar postulate të tilla që, për inat të sime vjehrre do shkoj me mullixhiun e fshatit etj… A ka të drejtë Rama të talli menderen me ne, ka sa nuk e luan topi.

* Titulli i redaksise se Diellit, titulli origjinal: Edo bjeri më të lumtë dora!