E ftuar ne Sofren Poetike te Diellit, Anita Hoxha vjen me nje tufe poezish. Libri i saj me titull metaforik”Te zgjohesh me yjet ne agim” del nga shtypinNe ditet e para te shatorit.Anita eshte nder poetet me te lexuara.Poezite jane zgjedhur nga redaksia jone. Urime Anita!

ANITA HOXHA/

Trishtimi i dallandysheve/

I kujtoj dallandyshet ne cdo pranvere
Ato migruar visesh larg nisur per ketu
Lumturohesha mes tyre une cdo here
Dhe ato gezonin qe dikush i pret diku

E ne ballkonin tim ato uleshin ngadal
E une i perkedhelja dhe emrat jua dija
Ato njeheresh gumezhinin mijra fjale
E une harruar endrrash mes tyre rrija

E shkonin e vinin dallandyshet rradhe
Foleja nen qiell mbushur cicerima plot
E deri sa mengjesi fillonte te zbardhe
Shtepia ime behej m’e bukura ne bote

Por vjeshta shpejt oh sa shpejte erdhi
Ato gati u bene te udhetonin vise larg
Ajo e vogla dallandyshe pika loti derdhi
Lote derdha une kur su kthye ne darke

Malli m’merrte per miket e mia te bukura
Ndaj folene ua rregulloja une si nje nene
Ditet me to n’ballkonin tim ishin te lumtura
Te mirave emrat une vete jua kisha vene

E dimri i acart erdhi mes shirave pafund
Ftohte e frike ndjen foleja n’ballkonin tim
Por nje dite stuhia e pabese jua shkund
Dhimbje o sa dhimbje qe ndjeu shpirti im

Ore te tera qava ne ballkon une ate dite
Miket e mia mendoja qe ngelen pa shtepi
Dimrin e urreva, urreva aq shume stuhite
Veten e urreva qe se mbrojta ate mrekulli

Dhe u kthyen dallandyshet me pranveren
Kengen e trishtimit kenduan nen ballkon
Dhe fluturuan larg sa larg bashk me eren
Sot prej mungeses se tyre syri im loton

Dhe perseri do te jete vjeshte

Ja edhe parku braktisur ne fund vjesht
E gjethet fjal kujtimesh shperdare kudo
Une e vetme ndjek hapat e mi dhe hesht
Syte harruar mbi gjethe me do s’me do

Nese sonte larg dhe ti mendon per mua
Drite yjesh shkruam e qiellit ler nje gjurm
Une do ta njoh ate drit lene duarve te tua
Qe s’shuhet e n’agim do t’ndrij me shume

Si ombrelle me yje qendisur sonte fle nata
Por une si dikur do t’pres si ne t’vonat ore
Ndjej si ky park vitesh ka ngrire tonat hapa
Dhe trupat tane qiellit shperndar si meteor.

Me drite hene po te shkruaj

Si dikur me drite hene ty po te shkruaj
Qiellit lart plot yje hena ndrin si nje meit
S’di si por ndjej t’mendoj per nje te huaj
Vjeshtes kur dhe hija jote humbi nje dite

E serish e shkruajta e hera heres e grisa
Takimet tona t’largeta kalonin nje nga nje
E malli n’etere shperndahej si vet harresa
Befas n’ajer kthehj e cdo gje ngrinte ne te

E si rrallehere deri ne agim po te shkruaj
E lodhur kujtimesh ti je harruar s’di se ku
Nje fjale magjike ne shpirt une do ta ruaj
E kur te therras vetmia ime ti te vish ketu

Natë e pa gjumë

Vals i harrimit e t’bukurën muzik
Kujtoj viteve në muzg ajo u shua
Si atëher dëgjova zërin tënd mik 
Vallëzo në perëndim the me mua
Unë vajzë shkolle nga larg ardhur
U skuqa e tëra s`kuptoja më asgjë
Mbrëmjes deri ditës në të zbardhur
Zemër zgjuar mendoja vec për të
Endrrat tona mbetën në atë shkollë
E vallëzimi në tingujt e asaj muzike
Ndërmend do sjellësh një bel hollë
E unë trishtimin tënd ditën kur ti ike
Valët e pagjumta shuhen syve t`mi
Oh, pistë vallëzimi pafund deti sonte
Po ajo hënë e plot si atë natë cudi
Dora ime dorën tënde po kërkonte
Nëse fati një ditë ne do t’na thërrasi
Ne plot mall do të vijm këtu patjetër
Gëzimi studentor një zjarr do ndezi
Puthjeve do zgjojm dashurinë e vjetër

***
Si ti ndal ditët

Me trokthin e një kali nxiton jeta
Stinët ndërrohen viti shkon shpejt
Dhimbjes së violinës peng mbeta 
Si detit zhurmshëm derdhen retë
Sa mall kjo violin ditëve të rinisë
Tingujt larg me erën ndizen zjarr
Notat premtim e himn dashurisë
Agimit herët dritën ndjej t’ja marr..

***
Ndjenje
Kur të kthehesh nga mërgimi o nënë
Ndalo mbi lulet te bacja përkarshi
Shumë fjalë per ty luleve i kam thënë 
Ato nuk celin po nuk i preke me dore ti
Trëndafili ndoshta te shpon me gjëmb
Dhe gishtit tënd të rrjedh një pik gjak
Eshtë malli im që shpirtit me dhëmb
Kur unë jam vetëm e ti nga unë larg
Kur te kthehesh nga mërgimi o nënë
dhe unë me mall të përqafoj të marr erë
Le të bashkohen bashkë qiell yje henë
Dimri zhduket magjishem vjen pranvere.
***
Liqeni kendon një kenge trishtimi
Ndarja noton bregut pa shpetim
Dikur dashuria pulbardhe gezimi
Zog i humbur muzgut ne perendim…
***
Po vjen rralle oh sa rralle me thuaj pse ?
Dritareve vizatova nje puthje mbi xham
Mos ndoshta ne mendjen time ti je
Mos ndoshta peng e jotja sot jam.
***
Zgjuar me poezin

C’doje t’më thoje agimit herët poezi
Në gjunjë u ula si fëmij para nënës
Sa të fshehta që vetëm une e ti i di 
Si motra ja treguam mbi det hënës
Dëgjoj poezin time kur ajo më flet
Jeta ime jetë jep brënda trupit t’saj
Muza ime herë sirenë thell në detë
Rrjeshtave me dënes e ndjej të qaj
Vargu bleroi, celi vjollca manushaqe
Mbi tastierë pluhur i ditëve të trishta
Fjolla bore përkëdhelje ftoht faqeve
Dritë vajzash mrekullisht trup brishta
Si femijë poezia ime ti fëmijë i prap
Mes vargjeve vdes e lind disa herë
Dashurin fshehurazi ti dërgon larg
Borën për mua shtron qilim ne verë
Agimet përkëdhelur me vargun tim
Ngjyra shpirti si lëndin e imja muzë
Puhizë deti, gjethe vjeshte e thëllim
Kristale diamanti të flen mbi buzë.
***
Mendime
Mos e mallko me ndarje ketë natë
Jo sot në këtë qiell me re arnuar
Kalendarit fshije symbyllur atë datë 
Eres mos ju qajë me fjalë trishtuar
Puthjet e tua mbetën plagë mbi buzë
Perendimi diellit rend qe ti përthaj
Me mbeshtjellte hena me argjend lus
Hijen tende kerrusur ndjek pastaj
Ndoshta kthehesh një ditë sërish
A`tëhere shpirtit tim është djegur cdo gjë
Këtë botë te madhe besova verbërisht
Dhimbshëm fshij hapat që hodha në të…
***
Kjo fjal e bukur motër
Në folen prindërore ktheve motër
E vetme këtu të prita si cdo herë
As prinderit s’jan si dikur në vatër
Mëngjes herët migruan si të tjerë
Ti dritë e mall te dera para meje
Me syt plot dhimbje, gezim e lotë
Ura shpirti ngritur mes meje e teje
Të shoh më sheh e s’besojm dot
Si mike ulur te shkallët e shtëpisë
Sa keq motër s’do qëndrosh gjatë
Rreth nesh kujtimet e femijerisë
Ne të dyja i mblodhëm ketë natë
E hapëm motër atë kutin e vjetër
Atje e jona kukull aq bukur veshur
Si piktore e skicuam me laps e letër
Ditën bashk kalonim duke qeshur
Kujtuam motër dritaren perkarshi
Djali qe fishkëllente është martuar
Sa herë qeshem me lot unë e ti
Me premtimet që ai na pat shkruar
Do shkosh motra ime ti do shkosh
Ti gjak që rrjedh gjakut tim në deje
Netëve do t’kërkoj e do m’kërkosh
Urës mallit ngritur mes meje e teje.

***
Muzg kujtimesh

Lot shiu dritareve s’gjen pushim
Mes refleksesh portreti yt vizatuar
Zgjuar kujtimesh i shuari shpirti im
Prej kohesh qiejt gri me ty larguar
Relike dashurie karfica nen jastek
Arom e duarve ne te ndihet tretur
Mesnate zeri im si det qe s’hesht
Cigaret radhe shuar si re mbetur
Pluhur harrese sandalet s’jane me
I kaltri fustan i ditlindjes ne dollap
Vetem kreheri pasqyres me asgje
Ditet muzg kujtimesh migruar larg.
***
Ndoshta nje dite

Merzia me vrau per fjalet qe me the
E une buze detit vrapova e braktisur
Sot gezohu afer trupit tend s’me ke
Nga sot per ty nje jete tjeter ka nisur
Nje jete tjeter ku une vertet nuk jam
Por pikturuar mbeta ne tenden zemer
Zhurma e valeve me ndjek nga cdo ane
Thjesht u larguam e s’ishte asgje tjeter
Ne nje te ardhme ne ndoshta shihemi
Do kemi ndryshuar valle as vete s’e di
Nga puthjet dhene njeri tjetrit do njihemi
Dhe nga ajo e quajtura dikur dashuri..