„VDEKJA  E  NJË  NATE„/

  Autori: DR. FAHREDIN  SH. HOTI-(DËSHMOR I  KOMBIT)/ Biblioteka Kombëtare e Kosovës „Pjetër Bogdani“  Prishtinë, 24  nëntor 2016/

Promovimi i librit me poezi/

Në vigjilje të 63-vjetorit të lindjes së dëshmorit dr. Fahredin Hoti, në hapësirat e Bibliotekës Kombëtare të Kosovës “Pjetër Bogdani” në Prishtinë, u promovua librit i poetit dëshmor, mjekut liridashës, dëshmorit të kombit dr. Fahredin Hotit me titullin “Vdekja e një nate”.Ku takim me familjarët, miq, shokët, bashkëpuntorët e dr. Fahredin Hotit ishte komunikim me shpirtin e dëshmorit, i cili e shkriu shpirtin poetik në vargje, duke na bërë të ditur sa shumë ishte i përkushtuar për vendin e tij. Nën moderimin e Alketa Gashi-Fazliu, të parnishëmve ju drejtuar profesori Bedri Dula, i cili ishte dhe recensenti i librit, i cili me durim dhe përkushtim është marrë me mbledhjen dhe renditjen e krijimeve poetik të dëshmorit-poet dr. Fahredin Hotit.

Nga Bedri Dula: SHPIRTI I POETIT JETON NË POEZI/

Nëse nuk dëshiron që të humbasin gjurmët e kohës, krijo artin poetik, nëse po ashtu do të jetosh i përjetshëm në historinë e popullit tënd, lufto për arritjen e lirisë, e nëse është e nevojshme edhe vdis për idealet e lirisë. Poezitë që po dalin në dritën e botimit në një përmbledhje të bukur poetike të Dr. Fahredin Hotit,“VDEKJA E NJË NATE” shprehin qartë se, poeti deshmor, la pas vetes pavdekësinë, ngase e plotësoi me ndërgjegje të lartë obligimin kombëtar e atdhetar në luftë për lirinë e atdheut.Por, la edhe gjurmët e shpirtit poetik të paraqitura me ndjenjatë  fuqishme në poezitë që po jepen si buçetë porosishë,  që shtegtojnë në horizontin e artit, duke na dhënë mesazhin se shpirti poetik jeton në poezi.

Metafora e përmbledhjes “Vdekja e një nate” e dr. Fahredin Hotit, shpeh shumë pastër, se poeti dëshmor në mënyrë figurative paralajmëron vdekjen e sigurt të regjimit serbo-komunist. Poeti lirinë e paralajmëron në poezinë, “Vdekja e një nate” me vargjet:

“ky zë hareshëm më lajmëroi

Ej, zgjohu e shiko

vdekjen edhe të një nate”

Poeti dëshmor, ndonëse poezitë i ka shkruar në një periudhë të hershme, rreth viteve 1970-1980, kohë kjo që ishte shumë e vështirë për poetin dhe popullin e tij, sepse ndenjat ishin shumë të forta dhe gjuha e rëndë për shijen e kohës në të cilën, bishat e egra të Karpateve dhe servilëve ishin shumë të ashpra. Poeti gjurmoi brenda vetes udhën e poezisë, provoi disa variante.Por, si duket profesioni i mjekut ishte ai që poetin e shtyu të merret me atë veprimtari, të cilës nuk iu nda deri sa në luftën për çlirimin e Kosovës dha edhe jetën heroikisht në shërbim të popullit në detyrë, si mjek e luftëtar i lirisë.

Në poezinë e tij shihet shumë qartë shqetësimi dhe  preokupimi për popullin dhe atdheun, që janë shprehur shumë rrjedhshëm në vargun e tij poetik.

Poezia  e Dr. Fahredin Hotit është e qetë, me një frymë lirike dhe e shprehur me emocion të fuqishëm, herë – herë shpërthyeshëm e në disa raste mjaft  arsyeshëm dhe stabile, por kurrë me patetizëm. Prandaj, poezitë e tij janë shumë të qëndrueshme në kohë dhe hapësirë, ngase sjellin një refleksion poetik të lehtë për të gjitha nivelet e lexuesve.

Në poezitë e Dr. Fahredin Hotit dominojnë motivet patriotike, sociale dhe motivet e një dashurie intime, të shprehura me figura e simbole, siç mund të shohim tek poezia

“Ma falë”, ku shprehet:

“Ma fal një buzëqeshje

t’i shuaj dhembjet e shpirtit”

Po ashtu, edhe te poezia tjetër, “Fati i dashurisë”, ku poeti shprehet, “shtegtoj si mysafir i kësaj toke”, ku poeti e shpreh dashurinë intime, por duke i shprehur edhe ndjenjat e tij të frikës, se nuk do të ishte i lirë për një gjë të tillë, ngase nevoja për lirinë e atdheut i’a rrembente kohën e artë për t’ia kushtuar popullit të tij, për ta zgjuar nga robëria, siç shprehet poeti në poezinë

“Shkrova”,  në vargun simbolik:

“Yjet t’i zgjoj nga heshtja”

Poeti këtu shpreh besimin tek popullii tij se ka njerëz të ndritur, por që u duhet guximi dhe ky ishte refleksioni i poetit, që përmes vargut poetik t’ju jepte forcën e duhur njerëzve.

Poeti dëshmor dr. Fahredin Hoti, duket se me kohë ishte i bindur se pushtuesi nuk e ka të gjatë jetën në këto troje, por që shporrjen e tij nga këtu e shihte përmes grykës se pushkës, gjë që shprehet qartë në poezinë me titull: “Aromë e kësaj toke”, ku shprehet:

“Lulet e mia sa thithën aromën e tokës

më duhet prapë krisma e pushkës”

Po në këtë frymë poeti i shpreh ndjenjat e tij se fati i popullit, edhe një herë duhet të kalojë nëpër zjarrin e luftës, ngase udha e lirisë për popullin shqiptar është e gjatë dhe e vështirë, prandaj poeti fuqishëm në poezinë e tij “Këtu” shprehet përmes vargut:

“Këtu me gjak ma shtruan udhën”,

Vërtetë udhët e lirisë se popullit shqiptar janë të hapura vetëm përmes grykës së pushkës dhe gjakut të derdhur nga atdhetarët më të devotshëm. Shikuar nga ky aspekt poezitë e Dr. Fahredin Hotit është e lehtë për t’i kuptuar, sepse poeti dëshmor ishte i përgatitur dhe i pjekur për kohë lufte dhe për një rënie të ndershme, çka edhe e dëshmoi me flijimin e tij, në pranverën e vitit 1999.

Se poetët e duan, po aq sa edhe të tjerët atdheun, dëshmojnë edhe poezitë për vendlindjen,që dr. Fahredin Hoti i thur me aq pasion poetik. Ai e shijonte me afsh atdhetar çdo ndryshim të vendlindjes së tij.Këtë ai e shprehu me forcë të jashtëzakonshme dashurinë ndaj bukurive natyrore dhe kur mungonte për ndonjë kohë ndjente mallë të fuqishëm. Vendlindja në shpirtin e tij ishte diçka e shenjtë, si gëzimi ashtu edhe pikëllimi kishin kuptim, ngase ai aty e ndjente veten më të fuqishëm, për ta përballuar edhe më të keqen, prandaj në poezinë e tij me titull “Për ty vendlindje”,  poeti shprehet

“Gëzimi e pikëllimi shënojnë rritën time”.

Poeti përmes poezisë shpreh edhe e mban gjithnjë të fuqishme ndjenjën e shpresës. Ëndrra për një të ardhme në liri dhe të lumtur, nuk venitet asnjëherë. Pra,nuk përfundon kurrë, sepse ai ka besim të madh në forcën intelektuale, në gjeneratën e re që po krijohej, në revolucionin shpirtëror të viteve ‘80, gjeneratë që ishte e gatshme dhe e përgatitur për t’i dhënë frytet e mbledhura nga idealet e rilindasve. Nga këto ideale ishte i ndikuar fuqishëm edhe poeti dëshmor Dr. Fahredin Hoti.

Poeti e sheh me besim të madh rritën e rinisë, një rini e rritur nën kthetrat e robërisë që është e kalitur të përballojë çdo stuhi të kohës, prandaj poeti në poezinë,  “Rini” pohonpjekurinë e kësaj rinie, siç thotë ai në vargun,“Rinove jetën në errësirën e djajve”.

Poeti dëshmor Dr. Fahredin Hoti, përmes vargjeve poetike, vjen edhe më fuqishëm, në kujtesën e popullit të tij që i’a kushtoi jetën dhe veprën.Përmes këtyre vargjeve poeti la gjurmët e tij, duke sjellë dritë në shpirtin e brezave që do të rriten në liri, për të cilën liri poeti kontribuoi edhe me pushkë edhe me penë. Kjo është forca e poetit. Poetët me forcën e shpirtit i’a ngritin vetes përmendoren e pavdekësisë, me kurorën e bukur të shprehur në vargjet e bukura artistike.

Një vështrim kritik të përmbledhjes me poezi “Vdekja e një nate” e prezentojë poetesha Selvete Abdullahu

“Kur shpirti i një luftëtari lëngon në dritën e poezisë”

Të shkruash për personalitetin e Dr.Fahredin Hotit të vin në mendje dy gjëra: cilësitë e formuara të një intelektuali dhe karakteri i fortë prej një humanisti dhe sfiduesi. Një njeri që vuatjet i shëndrron në këngë  e dashuri të shpirtit ky është vet autori tashmë i ndjerë Dr.Fahredin Hoti. Ky njeri shumë dimensional sot frymon në mesin tonë me vargjet e lira të cilat përveç ndjesisë së krijuar në këtë mes kanë sjellë dritë, diell e dashuri. Sot këto vargje kanë sjellë paqe dhe bekim.

Meqenëse e kaluara historike kullonte plagë të cilat rrehnin njeriun si shkëmbi në vet natyrën e autorit shihej e tillë duke thënë: Me shekuj u përgjakë balta dhe kjo përgjakje sikur i jep të drejtë autorit të ndjejë erën e gjakut edhe në supet e tij. Ai ishte i bindur se vetëm lufta do të sillte lirinë e vendit ndaj ndjente erën e saj.

Çdo pjesë që autori i kushton atdheut në fokus të vaçant shpreh parandjenjën e tij se vetëm pushka kundrejtë armikut do të sillte lirin e vëndit. Mbi të gjitha këto gjurmë gjaku autori pret ditën e gëzimit, ditën kur ai do të buzëqeshte në harmoni me natyrën. Pra,siç shprehet: Prita fatin të më gëzojë….

Poezinë e Dr.Fahredin Hotit e karakterizon llojë-llojshmëria e motiveve. Duke u nisur në atë se gjuha është mjetë esencial komunikativ që lidh njerëzitë në mes vete në shkëmbim idesh, mendimesh e bashkëpunimesh dhe këto lidhje mund të jenë të ndryshme dhe poashtu jo gjithëherë të mira dhe harmonike, por shtrohet pyetja: si e sheh autori këtë aspekt?

Autori e shpreh shpirtin e tij të madh e njerëzor kur i jep peshë fjalës dhe ate gjithnjë në kontest pozitiv ku thotë: Fjala e ëmbël si mjaltë

                       Fjala shpreh bukurinë

                      Fjala ndjenjë dashurie

Me fjalën e tij në kuptimin e mirë dhe të lartë ne e kuptojmë se autori e sheh botën përmes ndjenjave fisnike të afilacionit, altruizmit  dhe bashkimit. Ndjesia që të krijon poezia e Dr.Fahredin Hotit nuk është ndjesi sipërfaqësore, por ajo futet thellë në lëkurën tonë kur ne jemi afër vargjeve të tij, afër natyrës së tij, diellit e hënës së tij, shiut të bekuar të tij. Një shpirt harmonik prej intelektuali, poeti e dëshmori nuk mund të ishte ndryshe pos një korelacion i fuqishëm sensacional.

Në anën tjetër si çdo njeri edhe autori ka çaste ku e kaplon vetmia duke thënë:

                        Si një parandil i vatrës së shuar

                         Iu luta engjëjve të natës

                         Të më sjellin vetëm pak dashuri

                         Para se në heshtje të më mbyt vetmia

Ky libër poetik megjithëse lexohet me një frymë është një gjetje poetike e jashtëzakonshme që të fal kënaqësin e leximit.

Në poezinë “Toka jonë”autori përveç dashuris për tokën sheh edhe elementin e ndërveprimit të ngritjes njerëzore ku në këtë rast bënë ndërlidhje konkrete.

                           Toka ime,ti që shumë kohë heshte

                           Sot të putha

                            Sot të deshta më shumë se çdo herë

                            Më ngrite, o toka jonë

Unë mendoj se sot me këtë vepër poetike është ngritur dëshmori i kombit Dr.Fahredin Hoti.Sot toka e ka ngritur ate në piedestalin më të lartë ashtu siç e ka parandjerë vet ai dikur.

Pyes: Si mund të përfundojnë shpresat e një intelektuali kur ai ishte gjithënjë në kërkim të dijes dhe ngritjes në të gjitha aspektet?

Prandaj, vazhdoi me iden  dhe punën e azhuriteteve të reja me ëndërrat që nuk përfundojnë.

                             Etja për dituri

                             Shpërthen si vullkan

Çfarë mund të thuhet më tepër për motivacionin e një intelektuali kur flet vet vargu dhe fuqia e tij.Ndjenja të qeta,kalorike pasqyrohen me një ritëm të duar-duarshëm me fatin e dashurisë ku autori mundohet të paraqet rrugëtimin e tij përmes vargjeve.Dashuri identike rezervon edhe për atdheun në të njëjtën kohë të  mbushur plotë shpresë.

Përcepcionet e çarta dhe kognitive të autorit bëjnë të mundur lehtësimin e vargjeve duke vë në pah tek lexuesi anën e butë shpirtërore të tij, gëzimin, bukurinë, gjallërin, vrullin, sfidën, ambicien, dashurinë gjithëpërfshirëse dhe laramanin e Universit. Mesazhi  që përcjell autori është mjaftë kuptimplotë dhe shpresëdhënës.

Ai tek lexuesi përcjell vetëm nxitje pozitive. Citoj: T’ju këndojmë nënave tona

                                                                            T’a pakësojmë pikëllimin në zemër

                                                                            Me këngët e thellësisë së shpirtit

                                                                            Do sjellim shpëtim për një zemër

Në veprën e Dr.Fahredin Hotit unë takova një intelektual me frymë liridashëse dhe paqësore për njerëzitë në mbarë botën dhe një talent që shpalos dijen e tij artistike të mbështetur në fatin e tij.

                                                        Vallë si do të rrjedhë fati

                                                          Në universin e pa shkelur

                                                           Do të jem edhe unë

                                                          Ai që dote sjellë boshtin e jetës!

Lidhen momentet kur heroi thurrë vargje për heroin Bajram Curri i cili vinte nga vendlindja e autorit, pra nga Krusha e Madhe, por vargjet rrjedhën lirshëm duke ju kushtuar edhe Rilindasëve tonë kombëtar vëllëzërve Frashëri. Vazhdon me poezin kushtuar më të shtrenjtës nënë duke mos harruar edhe pjesën e mërgimit ku poeti bënë thirrje për t’u kthyer në tokën e vendlindjes bashkë me lutjet e tij drejtuar Zotit. Nuk arrin asesi dilema Hamletiane t’i vë në dyshim qëndrimet e autorit. Ai është objektiv dhe strikt në botëkuptimet dhe vizionet e veta.

                                                                                Shoh fatin e dëshirave

                                                                                Që po sjellin agime të reja

Rininë e shëndoshë dhe të bukur nuk e harron dot duke i dhënë një mesazh të fuqishëm:

                                                        Përballu me rrebeshet e kohës

                                                         Kosovës mos lejo t’i vdes shpresa

Këndëvështrimin tim lidhur me këtë vepër të rëndësishme shoqërore do t’a përfundoj me një strofë nga poezia “Pacientët” që është pjesë e profesionit të autorit. Përshkrimi i një nate dhe peripecitë në dhomën nr.17 në kirurgji,ankimet e pacientëve,ndihma e ofruar nga ekipi i mjekëve: Infuzioni pikon pikë-pikë…..

                                            Jetën do t’a shpëtojmë

                                            Dhe nesër do t’a gëzojë

                                            Edhe ditën e nesërme do t’a shoh

Dhe kështu përfundon humanizmi, intelekti dhe puna vetëm atë ditë kur autori ra në altarin e lirisë  për të mos vdekur kurrë.  LAVDI!

Ndërsa të pranishmit i përshëndeti djali i dëshmorit Besnik F. Hoti

Të nderuara familje të heronjve, dëshmorëve dhe martirëve

Të nderuar familjar, koleg, miq dhe shok të babës.

Unë jam i nderuar të jem këtu para jush, si biri i dëshmorit dhe në radhë të parë t’ju falenderoj të gjithë të pranishmëve që shkëputët pak kohë për t’ia kushtuar dhe nderuar sakrificën e babës, poetit dëshmor, mjekut liridashës, dëshmorit të kombit Dr. Fahredin Hotit.

Historia nuk e ka përkëdhelë popullin shqiptare, në asnjë kohë, i pushtuar me shekuj, ka arritur të mbijetojë e të mos asimilohet i tëri. Prandaj fjala LIRI për popullin Shqiptar ka kuptim shumë të madh. Vërtet, liria është tepër e shtrenjtë, sepse paguhet me jetë, me jetën e më të dashurve, sakrificë që nuk ka çmim, pos ÇMIMIT TË LIRISË.

Lufta heroike e popullit shqiptare për çlirim, me emblemen e UÇK-s, ishte luftë në mbrojtje të atdheut nga okupatori serb, ishte luftë për liri, ishte luftë për çlirim, ishte luftë e pastër, luftë për të drejtën univerzale të njerëzimit për Jetë, ishte luftë në mbrojtjen e dinjitetit njerëzor e kombëtar.

Atdheu fillon tek dëshmorët te zemrat e heronjve dhe martirëve të cilët me sakrificën e tyre sublime ranë në altarin e shenjtë të lirisë.

Dëshmorët janë gurëthemetaret e shtetit tonë, Dëshmorët janë krenari kombetare, Dëshmorët janë gjaku i lirisë, Dëshmorët janë të shenjtë, Dëshmorët janë sinonim i shtetësisë.

I përkulem gjithmonë sakrificës dhe heroizmit të heronjëve, dëshmorëve dhe martirëve.

LAVDI E PËRJETSHME, LAVDI QËNDRESËS HEROIKE TË DËSHMORËVE TË KOMBIT  DHE GJITHË TË RËNËVE PËR LIRI!

Ju faleminderit për vëmendjen dhe respektin që treguat, Zoti ju bekoftë.

Poezi nga përmbledhja me poezi “Vdekja e një nate” interpretoj poeti i ri Agim Gashi

PSE

Pse

para se të vdes

ëndrrat më shfaqen në shpirt?

Pse

shpresat e mia këmbët m’i lidhin

e gjakun ma pengon në damar?

Pse

kënga e zogjve është kaq e zbehtë

e dielli ka aq pak ngrohtësi?

Pse

lumenjtë janë kaq të qetë

edhe kur shushunjat pinë lëngun e tyre?

Pse

nuk ndjej tingëllimën e vdekjes

edhe kur laku sillet rreth qafës?

KOSOVA

Kosova këngë e mjerimit

Që rrjedhë nëpër errësirën e kohës

U rrite nëpër zjarre lufte

Fati i dhembjes së madhe

Kalove nëpër dyert e tragjedisë

Nga shekulli në shekull brezni gjaku

Për ta mbajtur një emër në histori

Shqiponjat bënë fole në gurë

Mbi trojet e kësulbardhëve

Të ngrihet i shenjti flamur…

TOKA JONË

Toka ime, o vend i shenjtë

do të shkruaj për TY

që kjo ditë, të mos shkojë kot.

U zgjove, si syri i pranverës

beharin ma prure me dashuri

e dritën ma fale-lumturinë

na zgjove nga ëndrrat shekullore

fitoren drejt fitoreve na dhurove

agimin më të bardhë se çdo herë na bëre.

Toka ime, ti që shumë kohë heshte

Sot të putha,

sot të desha më shumë se çdo herë

Më ngrite, o toka jonë.  

RINI

Rini e dhembjeve të gjata

nëpër breza kohërash të egra

rinove në errësirën e djajve

kryelartë barte flamurin në gji.

Nisu rini në udhëtimin e shenjtë

ec drejt fitoreve të reja

koha është mik i keq

kur mungon vullneti për jetë.

Ngritu rini mbi gjakun e etërve

mos e ndal hovin e shpirtit

përballu me rrebeshet e kohës

Kosovës mos lejo t’i vdesë shpresa.

30.X. 1979 Prishtinë

SHENIME PËR AUTORIN

Dr. Spec. Fahredin Sh. Hoti

U lind në Krushë të Madhe më 27 nëntor 1953. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa shkollën e mesme të mjekësisë në Prizren.  Fakultetin e Mjekësisë e regjistroi në Sarajevë dhe studimet e mjekësisë i kreu në Prishtinë në viti 1982. Një kohë të gjatë punoi si mjek i praktikës së përgjithshme në Rahovec e rrethinë, duke u treguar i palodhshëm dhe gjithmonë i gatshëm për t´u ardhur në ndihmë pacientëve të kësaj ane.

Në vitin 1991 kreu specializimin nga gjinekologjia me akusherisë në Rijekë të Kroacisë. Pas kryerjes së specializimit, si gjinekolog me zell e përkushtim punoi në Rahovec, Malishevë dhe Prizren.

Prania e Dr. Fahredinit në Repartin e Gjinekologjisë me Obstetrikë në Prizren, nuk i shkoi përshtati pushtetit serb. Sikur shumë gjinekologë të tjerë shqiptarë më parë edhe atë e përjashtuan.

Pas hapjes së lindtores „NËNA“ në Prishtinë në kuadër të Shoqatës Humanitare Bëmirëse „Nëna Tereze“,   Dr. Fahredini iu bashkëngjit gjinekologëve të tjerë të Kosovës në punën humanitare për mbrojtjen e shëndetit të nënave dhe fëmijëve të Kosovës. Njohuritë e veta profesionale e shkencore ua mësoi edhe brezave të rinj, duke punuar si mësimdhënës pa kurrfarë kompenzimi material në shkollën e mesme të mjekësisë „Dr. Luciano Motroni“ në Prizren nga viti shkollor 1993/94 e deri para vrasjes. U angazhua në veprimtari të shumta në Shoqatën e të Gjelbërve, si dhe Shoqatën „Mjekët pa kufi“.

Në planin profesional e shkencor ishte shumë ambicioz. Ka marrë pjesë aktive në të gjitha tubimet shkencore e profesionale nga lëmi i gjinekologjisë me obstetrikë, mbajtur në Kosovë, Shqipëri, Kroaci e më gjerë.

Për mbrojtjen e shëndetit të popullit dhe familjeve të atyre që lirinë e deshën më shumë se jetën Dr.Fahredini nuk ishte vetëm gjinekolog, por ai në kohën e luftës ishte mjek për të gjitha hallet e pacientëve.

Kreu punët e pediatrit, kirurgut, internistit edhe të teknikut mjekësor, duke filluar nga Krusha e Madhe, Pagarusha, Drenoci, Açareva, Likoci, e shumë vende të tjera të Rahovecit,  Prizrenit dhe të Malishevës, ku në shtëpitë e rrënuara të këtyre anëve dhe nën flakën e pushkëve, për herë të parë e dëgjoi zërin e fëmijëve të lirisë-trashëgimtarëve të së ardhmes, së cilës i gëzohej pa masë.

Shtëpia e tij në Krushë të Madhe u shndërrua në spital, ku kurohen shumë ushtarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe civilë nga të gjitha trevat e Anadrinisë e të Malishevës, të cilët gjendeshin të rrezikuar dhe në gjendje të rëndë, pa ilaçe dhe pa ndihma mjekësore. Shtëpia-Spital e doktor Fahredinit ishte mobilizuar në 24 orë pandërprerë, ku kishte një numër të madh ndërhyrjesh kirurgjike dhe gjinekologjike, në të cilën spital brenda një viti janë të evidencuar mbi 800 lindje. Në këtë spital-shtëpi doktor Fahredini kishte të angazhuar bashkëshorten e tij, Nexhmien, si dhe dy kunatat e tij, Lejlan dhe Hatixhe Hotin.

Në ofensivën e përgjithshme serbe të pranverës së vitit 1999, e cila përfshiu mbarë Kosovën, Dr. Fahredin Hoti, në një spital fushor të improvizuar në kodrat e Krushë së Madhe kryen disa operacione kirurgjike, sidomos për civilët e plagosur.

Në përpjekje për t´i vizituar të strehuarit në pyll goditet nga predhat e ushtrisë serbo-çetnike, i biri i tij KRESHNIKU, në moshën dymbëdhjetë  vjeçare. Dashuria për të birin dhe ndjenja e lartë humaniste, nuk e lejoi t´i braktiste të plagosurit në asnjë moment. Duke u përpjekur t´i ndihmonte të birit të tij të plagosur rëndë,qëllohet  nga snajperistët serbë, të cilët kishin rrethuar në çdo anë popullatën e strehuar në pyll. Edhe pse i plagosur, doktor Fahredini nuk jepej. Njeriu që kishte kuruar qindra e mijëra njerëz, u përball i vetëm me plagët vdekjeprurëse që ia shkaktuan armiqtë e popullit të tij.Ndërron jetë në përpjekje për të operuar plagët e veta, që i kullonin gjak.

Gjendja tragjike e familjes Hoti nuk përfundon me kaq. Armiku gjakatar, i pangopur me gjakun e mjekut Fahredin dhe të birit të tij Kreshnikut, që ende të pa varrosur, serbo-çetnikët nisën keqtrajtimet ndaj familjes së Fahredinit, duke i rrahur e sharë në mënyrën më brutale, madje edhe i dëbuan nga vatrat e veta për në Shqipëri. Gjatë rrugës për në Shqipëri, nga rrahjet dhe plagët e rënda të shkaktuara nga serbo-çetnikët, në pikën kufitare të Morinës vdes edhe babai i mjekut, plaku i urtë Shemsedin Hoti, në moshën 67-vjeçare.

Kështu, familja Hoti me gjakun e tre brezave lau tokën e Kosovës, duke u sakrifikuar për lirinë e atdheut. Këta tre breza simbolizojnë tri kohë; të kaluarën që përfaqësonte babai i mjekut Shemsedin Hoti, të tashmen që përfaqësonte vetë humanisti mjek Fahredin Hoti dhe brezin e ardhmërisë, që e përfaqësonte i biri i mjekut, i riu Kreshnik Hoti

Kështu përfundoi jeta e njeriut dhe humanistit, i cili nuk dinte ta urrejë askënd, por tërë jetën e vet luftoi kundër vdekjes.Vdekja e hershme e Dr. Fahredinit e varfëroi mjekësinë tonë në përgjithësi dhe gjinekologjinë e këtij rajoni në veçanti.

Mungesën e tij e ndjejmë të gjithë ne, në radhë të parë pacientët e këtij rrethi. Vepra dhe puna e palodhshme do të mbeten përherë të gjalla në kujtimet tona, si shembull për mjekun e palodhshëm. Më fjalë të ëmbla dhe punë të palodhshme shëroi shumë pacientë, si dhe shumë foshnja (shpirtëra) të njomë i solli në jetë.

AI NUK  E  PRITI  LIRINË, PËR  TË  U  SAKRIFIKUA  E  AMANETIN  E TIJ  E JETËSUAM ME PAVARËSINË  E  KOSOVËS.

 U rivarros në Krushë të Madhe, më 12 gusht 1999,  së bashku me 206 dëshmorë dhe martirëtë Krushës së Madhe, të përcjellë nga mijëra qytetarë të ardhur për nderime nga të gjitha anët e Kosovës.  Përmbledhja me poezi kishte mbetur në dorëshkrim, ndërsa me angazhimin e të birit Besnikut, familjarëve dhe miqve e pa dritën e botimit.Për humanitetin dhe guximin e treguar për çlirimin e Kosovës Dr. Fahredin Hoti shpallet DËSHMOR I KOMBIT, si dhe nderohet me shumë mirënjohje nga institucione të ndryshme. Disa rrugë mbajnë emrin e tij, ndërsa në shenjë nderimi e respekti për jetën dhe veprën e tij, institucionet e komunës së Rahovecit, emrin e Dr. FahredinHotit ia vunë shëndetësi së së kësaj komune.