Shtrembërimi i historisë/

Nga Fahri XHARRA/

“Gënjejmë që ta mashtrojmë vetveten, ta ngushëllojmë tjetrin, gënjejmë nga dhembshuria, gënjejmë që të mos kemi frikë, të trimërohemi, ta fshehim varfërinë tonë, gënjejmë për shkak të ndershmërisë sonë. Gënjejmë për liri. Gënjeshtra është formë e patriotizmit dhe inteligjencës sonë. Gënjejmë në formë krijuese, imagjinuese dhe inventive”-Dobrica Qosiç, ish-kryetar i Jugosllavisë, akademik. Akademia Serbe e Arteve dhe e Shkencave (SANU), para sa kohe e kishte mbajtur një takim të rendit të lartë me temë: “Problemet e metodologjisë së hulumtimit të prejardhjes së Shqiptarëve”. Referatet i paskan lexuar 15 pjesëmarrës dhe në mesin e tyre edhe: akademik Mihajlo Markoviq, akademik Mihajlo Stanishiq, akademik Milosh Blagojeviq, prof.dr. Momir Joviq, dr.Jovan I. Deretiq, dr. Milan Ristanoviq-doktor i shkencave filologjike dhe profesor i linguistikës në Sorbonë të Parisit prof.dr. Radomir Gjorgjeviq, dr. Jelena Guskova nga Moska, dr. Gjorgje Jankoviq dhe të tjerë.

“Burimet historike serbe”

Referatet i ceknin ”burimet historike” me të cilat” vërtetonin për ardhjen e shqiptarëve (shiptara) në Ballkan që nga viti 1043 dhe duke e hedhur poshtë në të njëjtën kohë teorinë që shqiptarët janë pasardhësit e ilirëve.
Ç`është “vetëmashtrimi”? Në librin e Bachut, kjo analizë psikologjike shpjegohet mirë. (“Të menduarit dhe besimi në vetëmashtrim”, Bach 1997) Një njeri e mashtron veten sepse për një kohë të gjatë nuk e di se është i vetëmashtruar. Vetëmashtrimi është kur dikush e formon një besim në diçka për të cilën, normat shkencore e diktojnë dhe procesi i formimit të atij besimi është rastësi dhe i ndikuar nga dëshira e lidhur me besimin në fjalë.
Vetëmashtrim ndodh gjithashtu kur të arrijmë në një përgjigje irracionale për të kënaqur dëshiron tona. Shembull i vetëmashtrimit është: Duke u shikuar në pasqyrë dhe e bind veten se je më i bukuri e në të vërtetë nuk je as në mesataren e bukurisë, ose kur shkruan diçka dhe mendon se e ”përpiu” bota atë se çka thashë, e bota qeshet me të.

Teoria e Triversit për vetëmashtrimin

Vetëmashtrimi i tyre shkon edhe më larg:”Të gjithë të pranishmit në debat e vërtetuan me fakte se paraardhësit e serbëve në Antikë dhe deri Mesjetë kanë qenë të njohur me emrat: si Dalmatë, Sarmatë, Thrakas, Dakë dhe Ilirë”?
Kurse teoria e Triversit për vetëmashtrimin qëndron në atë se disa nga njerëzit kanë lidhje emocionale me atë se çka beson dhe kjo është irracionale. Sipas Triversit (Robert): Një njeri e mashtron veten kur beson në diçka dhe mundohet t`i bindë të tjerët për atë vërtetësi. “Edhe Shën Jeronimi i shekullit 4. ps.k., i cili e përktheu Biblën nga hebraishtja ishe serb, sipas dr. Doretiqit. Është interesant që “neoromantikët” sa i përket kësaj çështjeje nuk janë të një mendimi. Janë shumë shkrues jo serb që e kanë vërtetuar prejardhjen serbe të Shën Jeronimit. Është interesant të ceket që profesor dr. Gjorgje Jankoviq, arkeolog, i cili i ka hulumtuar varrezat e shekullit 4.-6.ps.k. në Dalmaci, Bosanska Krajinë, Hercegovinë dhe në Serbinë Perëndimore, ka vërtetuar se ato janë serbe. Nëse arkeologu Jankoviq, në rrethinën e Bosanska Grahovës ka gjetur varreza serbe të fillimit të shekullit 4. ps.k. dhe në rrethinën e këtij qyteti serb në Bosanska Krajinë ka lindur Shën Jeronimi në vitin 330 apo 337 ps.k. atëherë vërtetohet e vërteta për përkatësinë serbe të këtij të Shenjti”. (po aty).
Në teorinë e Triversit mbi vetëmashtrimin, pastaj thuhet se fshehja e së vërtetës nga të tjerët, është e fshehura më e thellë e së vërtetës nga vetvetja.
Teorinë e Triversit që përdorimi i vetë mashtrimit për të treguar mbimadhështi (superioritet) mbi të tjerët, e vërtetojnë edhe “akademikët“ serbë, duke e rritur vetë-pjesëmarrjen në vetëmashtrim për të rritur peshën e saj edhe në përdorimin e vetëmashtrimit në qëllimet politike.
Derisa serbët me anë të vetëmashtrimit e “shprehin mendimin bindës se duhet bërë edhe më shumë se puna nuk ka përfunduar”, çka bëjmë ne?
Vetëmashtruesit jo tëqëllimshëm (jo –intencionalistët shqiptarë?) në të kundërt të atyre të qëllimshmëve (serbëve) kanë prirje të besojnë se rastet e vetëmashtrimit nuk janë domosdo aksidentale, por të motivuara nga dëshira, ankthi apo ndonjë emocion tjetër.
Për më tepër “ mendimi i dëshiruar” dallohet nga vetëmashtrimi në atë që vetëmashtruesit (shqiptarë) i pranojnë dëshmitë kundër vetëbesimit të tyre mashtrues.

Mohuesit e së kaluarës

Por sa do që në shikim të parë shihet orvatja e të tanëve, mohuesit tanë të së kaluarës dhe të tashmes sonë që të ”qapurisin” diçka nga shkenca e historisë, pasojat e këtij vetëmashtrimi janë te rënda e më shumë se fatale. Me apo pa vetëdije, me apo pa qëllim,të imponuar apo jo nga dikush, me apo pa domosdoshmëri aksidentale, me apo pa emocione të porositura dalin dhe e bindin botën që:

– shqiptarët nuk kanë prejardhje historike,

-se ilirët ishin fise bredhëse të Ballkanit, të ardhur nga dreqi i mallkuar dhe i gjetën sllavët e “civilizuar“ këtu dhe nga ata mësuan se si “hanin bukë”,

-që autoktonët e Ballkanit ishin grekët, dhe se civilizimi ka filluar me ta dhe që ilirët ende nuk kishin lindur si barbarët e ardhshëm që e prishnin qetësinë e civilizimeve ekzistuese,

– të thuhet e të shkruhet se tokat e banuar nga sllavët u populluan me një racë shqiptare të cilët i solli turku nga Azia si baraspeshë për sllavët e “vendit”,

-të dokumentohej që Gjergj Kastrioti –Skënderbeu ishte një surrogat serb apo malazez dhe në kohën e tij i mbronte tokat sllave si bir i tyre, kundër turkut”,

-që Lidhja e Prizrenit të dilte si lojë turke vetëm për t`i kënaqur do apetite false”,

-që të shkruhej se akti madhështor i Ismail Qemalit i shpalljes së pavarësisë, bëri krim ndaj turkut, dhe i pengoi sllavët t`i kthejnë tokat e tyre”,

-që plejada e Rilindasve të shpallej si renegatë të perëndimit ,pa qëllime konkrete

vetëm për t`iu kundërvënë turkut”,

-që Nëna e Madhe Terezë ,të shpallej e të pranohej botërisht si bijë e sllavëve të ish Maqedonisë apo bij vllehësh”,

– “ që Ismail Kadare të vërtetohet përfundimisht se “është pjellë“ antishqiptare

– që shqiptarët të shpalleshin si vrasësit më të mëdhenj të hebrenjve”,

– të zëvendësohet fjala pushtim me administrim në rastin e Perandorisë Osmane

-që një perandori pushtuese të jetë perandori e dashurisë

Kurse vetëmashtrimi i shqiptarëve, i qëllimshëm apo jo është vetëmashtrim, është tragjik, është i pafalshëm.