Orest Çipa/
Bamiresi shqiptare i cili prej 10-vitesh ka hapur zemren e tij ne sherbim te komunitetit ne Bronx te Nju Yorkut, Aleksander Nilaj, ka dite qe kerkon ndime monetare per riparimin e makines se shpirtrave ne nevoje.
Po, ai kerkon ndihme per riparimin e makines se fukarenjve, mirepo thirrja e tij duket se ka rene ne vesh te shurdhet!
Ndoshta dikush qe po me lexon eshte ndalur e po komenton me ze koke, ze gryke, apo ka dhe nga ata qe ju zihen te gjitha e leshojne gojen me ndonje marre ala-shqiptarçe!
Po, edhe bamiresi kerkon ndihme !
Jo per veten e tij por per ata qe i kerkojne “llogari” cdo dite tek tezgat e rradheve te gjata!
Per ta sqaruar lexuesin dhe per te qene sa me korekt me te, kjo makine e dhuruar nga Familja Musaj disa vite me pare, furnizon gati 10-mij persona ne nevoje me ushqime cdo jave .
Edhe pse makina e Sandrit s’ka fryme, s’ka jet, s’ka mish e kocka apo “gjymtyre “ te mishta per te qene nje qenie e gjalle, kjo makine u mbush tavolinen me buke e te nesermen me shpres shume hallexhinjve!
Dikur, shume vite me pare, kishim kafshet te cilat na benin punet qe sot bejne makinat . Mirepo , kafshet kane fryme, mish e kocak , gjak e vithe per ti goditur me shufer edhe kur nuk binden…ndersa makina e Sandrit eshte parkuar dhe sben as para as mbrapa!!
Kafsha ne shume raste ishte burrimi i te ardhurave jetike për cdo nevojtar dhe Ishte gjeme e madhe kur ngordhte mushka!
Me mire te vdiste dikush se te ngordhte kafsha!!
Kishte edhe nga ata qe e hanin kafshen kur zgjidhjet shterronin !! Cfare kontrasti?!
Ngordhje e vdekje bashke!!!
E për tu kthyer në realitet, makinat nuk jane si kafshet ato duan leke te ecin, as thika e as shufra s’ben derman mbi hekura.
Para 5-ditesh e takova rastesisht Sandrin te rruga e lagjes midis te tjerash me tha : “Vella me ngushte se tani nuk jam gjendur. I ndihmoj njerzit se ashtu jam gatuar une, por te them te drejten edhe pse perdite shperndaj ushqim, e c’fare nuk me kane zene syt e kisha haruar ndjesine e te qenit ne hall te madh ,ndjenjen e te qenit ne anen e kerkuesit dhe lypsit! Tani qe me eshte prishur makina e nuk kam me c’fare te sjell ushqimet , s’di nga t’ja mbaj , hall i madh vella “!
U vrdallosa nje here rreth bllokut dhe ja ngula syte furgonit te bardhe qe dikur nga gezimi rradhetaret e perditshem I godisnin llambarinen me pellembe si per te falenderuar per punen e kryer.
Ate dite makina dukej sikur po renkonte nga dhimbja e mospasjes se mundesise per te ndihmuar Sandrin.
Makina po lengonte ! E Sandri kish hall mbi hallin !
Ate dite makinen erdhen dhe e moren……
Makina e jetes ka kohe qe po “jep shpirt” !