Gëzuar festën e madhe të kombit e dheut tonë! Së pari, siç e kërkon radha, le t’u shprehim ne nderimin më të madh, mirënjohjen më të thellë miqve tanë në festë. Le të urojmë miqësi dhe bashkëpunim me ta në njëqind vitet, një mijë vitet që vijnë. Shqiptare e shqiptarë, qytetarë të 100-vjetorit të lindjes së Shqipërisë, gjatë këtij viti të bekuar në tërësi dhe nëntorit tonë në veçanti, ne së bashku kemi nderuar, kemi valëvitur më shumë se kurrë flamurin tonë kombëtar, kemi kënduar himnin e tij, sepse atij i takon nderimi më i parë. Ai është altari ku prehen të pavdekshëm qindra e mijëra martirë, dëshmorë të kombit tonë. Zoti e bekoftë flamurin e shqiptarëve, flamurin e Skënderbeut! Këtë vit, ne të gjithë së bashku, me veneracion dhe mirënjohje të thellë kemi nderuar të rënët tanë në fushëbetejat e Lidhjes së Prizrenit, kryengritjet e mëdha të pavarësisë, në Luftën e Dytë Botërore, në luftën e fundit çlirimtare në Evropë, në Kosovë, në Maqedoni, në Afganistan dhe kudo që kanë rënë. Ata flijuan jetën dhe rininë e tyre për të sotmen dhe të ardhmen tonë në liri. Lavdi të rënëve të kombit shqiptar! Në këtë vit jubilar, ne kemi nderuar më shumë se kurrë prijësit tanë, Ismail Qemal Vlorën, babain e pavarësisë, themeluesin e shtetit shqiptar; Hasan Prishtinën, arkitektin e Shqipërisë etnike dhe të pavarësisë së Shqipërisë, Isa Boletinin, “Robin Hudin” e shqiptarëve dhe dyzet shenjtorët e pavarësisë. Prijësve tanë ne u thurëm e kënduam këngë dhe himne, i përjetësuam në rrugë e sheshe, buste e shtatore në të katër anët e vendit dhe viseve shqiptare. Nder përjetë Ismail Qemal Vlorës, burrit të shquar të kombit shqiptar! Por sot, në ditën e 100-vjetorit të lindjes së Shqipërisë së pavarur, unë dua të përulem me nderimin tim më të madh para teje, qytetari i thjeshtë shqiptar, që mbart në shekuj mbi supet e tua Shqipërinë, Kosovën, trojet etnike shqiptare. Sot, në këtë ditë, ti je Ismail Qemali, Hasan Prishtina, ti je Mic Sokoli, je Adem Jashari, je Zoti i kësaj toke, je vetë pavarësia. Kjo është dita jote, shqiptar dhe shqiptare e thjeshtë, sepse ti edhe në kohërat më të vështira armën nuk e lëshove kurrë nga dora, u përballe në luftërat më të pabarabarta, Shqipërinë e rrëzuar përdhe si Feniks e ngrite në zenitin e kohës. Ti je Skënderbeu i përjetshëm i shqiptarëve. Kjo ditë e bekuar është para së gjithash dita e qytetarit dhe qytetares shqiptare, sepse ju këto 100 vite kaluat kohëra vuajtjesh, sakrificash mbinjerëzore, përjetuat luftëra, mjerime, pushtime, diktaturë çnjerëzore e megjithatë ju çdo orë, çdo ditë, çdo javë e çdo vit të shekullit që lamë pas, ju me mundin, djersën, gjakun tuaj, krijuat dhe ndërtuat me duart, thonjtë, muskujt gjeninë krijuese tuajën, diga, hidrocentrale, rrugë, pallate, banesa, fabrika, uzina, ferma, ullishta, vreshta dhe bëtë që vendi juaj, i cili vetëm 20 vite më parë renditej vendi i tretë më i varfër në botë, të ngrihet si Feniksi mbi mjerimin e tij dhe të rrisë të ardhurat për frymë, jo dhjetë apo njëzet, por tridhjetë herë në njëzet vitet që shkuan. Falë jush, qytetarë e qytetare të këtij vendi, Shqipëria që 20 vjet më parë ishte e rrethuar me tela me gjemba, si vendi më i izoluar i planetit, është sot vend anëtar i Aleancës së Atlantikut të Veriut, është vend që ecën drejt Bashkimit Evropian. Shqipëria në këtë 100-vjetor nuk është ende një vend i zhvilluar, por ti, i dashur qytetar dhe e dashur qytetare e vendit tim, në një hark kohor më të shkurtër se të çdo qytetari tjetër, ke arritur sot treguesit më themelorë të jetës, shëndetit, shkollimit, shërbimit shëndetësor, mjedisit, të disa prej vendeve të zhvilluara. Dita e 100-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë është dita e qytetares dhe qytetarit shqiptar, të besimeve të mëdha te Zoti, të besimit te Krishti dhe Muhamedi, sepse ju jeni shembull frymëzues në Evropë dhe në botë për respektin e ndërsjelltë të besimit të njeri-tjetrit, tolerancën e shkëlqyer fetare si themel të qytetërimit tonë. Ishit ju shqiptarët dhe shqiptaret anonim, që në një kohë ndër më tragjiket për Evropën mbrojtët ata që gjuheshin në të katër anët e saj, mbrojtët hebrenjtë. Dhe numri i tyre në vatrat tuaja, në fund të luftës, ishte dhjetë herë më i madh se në fillim të saj. Na keni lënë një nder të jashtëzakonshëm. Dita e 100-vjetorit të lindjes së Shqipërisë është dita jote nënë, motër, grua, vajzë e dashur shqiptare që në shekuj e mijëravjeçarë ruajte të pastër gjakun arbnor, që linde, mëkove e rrite djem dhe vajza për flamurin kombëtar, që përjetove dhembje, vuajtje, sakrifica sa askush tjetër, por që gjithmonë me shpirtin tënd të paepur, me dashurinë tënde engjëllore, shërove plagët e thella, vuajtjet, dhembjet në shtatin e fëmijëve të tu. Ti je sot Nënë Tereza jonë, je luanesha e këtij kombi, je krenaria jonë kombëtare! Sot kjo ditë, dita e 100-vjetorit të Pavarësisë, është dita juaj qytetarë dhe qytetare me origjinë tjetër etnike në Shqipëri, grekë, vllehë, arumunë, romë, boshnjakë, maqedonas, egjiptianë dhe të çdo etnie tjetër. Ju keni kontributin tuaj thelbësor në kulturën, në lirinë, në zhvillimin e këtij e vendi. Shqiptarët ndihen krenarë me ju dhe ju garantoj se qindra e qindra vite të tjera do të jenë në bashkëpunim, paqe, harmoni me të gjitha minoritetet etnike që jetojnë në trojet shqiptare. Zoti ju bekoftë ju dhe familjet tuaja! Sot, kjo është dita e të rejave dhe rinjve shqiptarë, të cilët në çdo kohë janë provuar mesia e këtij kombi, engjëjt e tij liberatorë. Ata na bënë të lirë. Kur shkuan në Luftën e Dytë Botërore ata luftuan në kryengritjet e mëdha për pavarësinë. Bozhuret e Kosovës, çliruan Kosovën. Ne u jemi përjetë mirënjohës atyre. Zoti e bekoftë rininë shqiptare! Zoti e bekoftë Shqipërinë, trojet etnike shqiptare, shqiptarët kudo që janë, flamurin e tyre kombëtar!