Archives for March 2018

Haki Hajdar Blloshmi dhe masakra e Dunicës

March 6, 2018 by dgreca

Nga Bedri Blloshmi /

Lindi më janër 1904 në fshatin Bërzeshtë. Ishte djali i dytë i Hajdarit. Arsimin e tij e filloi në Korçë në vitet e luftës të parë botërore. Ishte i martuar, por pa patur fëmijë. Aty vazhdoi një vit liceun komëtar të Korçës. Në vitin 1918 migroi në SHBA ku vazhdoi një vit liceun anglez të Bostonit dhe dy vite gjimazin ‘Lane’ të Chicagos. Në prill te vitit 1922 punësohet si sekretar i konsullatës shqiptare të Nju Yorkut ku titullar ishte Konstandin Çekrezi. Më pas më 1923 me Abdyl Sulën duke vijuar me Konstandin Tashkon në vitet 1923-1925 mbas pushimit nga puna të Konstandin Tashkos në shkurt të vitit 1925 e deri në caktimin e konsullit të ri George Priftit në konsullatën e re në Boston.

Hakiu ka kryer funksionin e gjerantit të konsullatës. Ai qëndroi në atë detyrë deri në fund të prillit të vitit 1929 ku u pushua për motive politike dhe u zëvendësua nga sekretari i ri Hito Sadiku. Ndërkohë kishte vijuar 3 vite universitetin e Bostonit për filozofi e letërsi.

Mbas vdekjes së vëllait papritur, nën Kolonel Selahudinit me kërkesën e familjes kthehet në atdhe. Hakiu punësohet si kuadër i Ministrisë së Punëve të Brendshme më pas si kryetar komune. Fillimisht shërben si kryetar i komunës në Librazhd. Në 30 shtator të vitit 1939 emërohet si kryetar i komunës në Belsh dhe më vonë në komunën e Gracenit.

Më krijimin e partisë së ‘Ballit Kombëtar’ Hakiu bëhet udhëheqësi i Librazhdit dhe Quksit. Së bashku me Nezir Muzhaqin ai merr pjesë në mbledhjen e Mukjes dhe Tapizës. Në mars të vitit 1944 zhvillohen luftime midis reparteve partizane dhe çetave balliste. Kështu më 7 mars 1944 në fshatin Dunicë të rrethit të Pogradecit, në luftimin e ashpër midis batalionit të IV të brigadës së I S, kapen disa luftëtarë të Hakiut. Më pas i bëjnë thirrje atij të dorëzohet për të falur forcat që kishte. Premtimi qe tipik komunist dhe nuk u mbajt. Mbas kapjes u pushkatuan 27 vetë ku 5 ishin të familjes Blloshmi

Dunica e përgjakur

Kam vite që përpiqem të mësoj sa më shumë për masakrën komuniste të ndodhur mëngjesin e 7 marsit 1944. Në këtë udhëtim të dytë mësova se ku ka qenë komandanti i çetës Haki Blloshmi. Në këtë fshat malor, në rrugën e Sanakosit është një lagje që thërritet “Lagjia e Agallarëve”. Këtu janë disa shtëpi dhe më të shumtat janë të fisit Agolli. Shtëpia që të bie në sy nga rrënimi është dykatëshe dhe e pabanueshme, me gurë të gdhendur dallohen akoma copat e dërrasave prej dru ahu të latuara që tani pas kaq vitesh shërbenin si ushqim për brejtësit. Kjo shtëpi qëndron me dyer e dritare të shqyera dhe shumë rrallë vjen ndonjë zog në pemët që e rrethojnë. Ka qënë pajisur me të gjitha ambientet e duhura të një shtëpie fshati dhe duket me të vërtetë një shtëpi fisnike. I zoti i shtëpisë quhej Teki Agolli. Këtu ka qënë Hakiu me disa luftëtarë të tjerë natën e 6 marsit duke u gdhirë 7 mars, e cila më pas do ngrysej me masakrimin e 14 burrave luftëtarë me në kryekomandant Haki Blloshmin, të cilët kanë qenë të groposur deri në vitin 1994-1995 kur erdhi dita të ngrihen e të varrosen me të gjithan derimet në një parcelë të veçantë në Pogradec, Mbas gremisjes të terrorit komunist që gjakosën gjithë kombin me luftën vëlla-vrasëse. Ndërsa 13 luftëtarët e tjerë i kanë ekzekutuar shumë më sipër lagjes. Personat që kanë kryer ekzekutimin sipas informacioneve kanë qënë Feti Smokthina (mbasi vrau Haki Blloshmin ka grabitur edhe orën e dorës) Misto Treska dhe Tele Baçi, në prezencën e shumë fshatarëve të cilët nuk e prisnin këtë gjakderdhje. Sipas burimeve edhe sot ky fshat e kujton me shumë dhimbje këtë gjakderdhje. Pothuaj ajo ditë lexohet lehtë në fytyrat e tyre tronditja nga masakra. Shumë nga këta u larguan kokëulur drejt shtëpive të tyre duke varrosur përjetësisht në zemrat e tyre tmerrin që panë. Gjatë bisedës me ta për tragjendinë, ata fillojnë e tregojnë: “E kam para syve sikur ka ndodhur dje”, tha njëri prej tyre. Nga hidhërimi kapin kokën me dy duar. Fshati Dunicë ka mbetur me një damkë të keqe dhe të pamerituar… Kurrë mos i besoni ato që thuhen për Haki Blloshmin. Porju që shkruani e dini më mirë se unë se historinë e bëjnë të gjallët. Më vjen mire që ju doni ta zbardhni, të shkurani për brezat e ardhshëm për këtë masakër. Ajo që shkruhet kurrë nuk harrohet…

Lista e dytë që nuk ekziston në arkiva të shtetit

Shefqet Hajdar Blloshmi – Bërzeshtë
Skender Blloshmi – Bërzeshtë
Rexhep Leka – Bërzeshtë
Hasan Bishtogu – Bërzeshtë
Sherif Pelivan Xhambazi – Homçan
Sadush Mehmet Elezi – Velçan
Refat Muhedin Manellari – Hosteç
Sabri Tomas Denko – Panarit
Mehmet Çepi – Xhyrë
Selim Çepi – Xhyrë
Sabri Elezi
Elmaz Belba – Qukës
Dervish Mënalla – Kokrevë.

NDERIM-Epopeja e UÇK, manifestime në jubileun e 20 vjetorit

March 6, 2018 by dgreca

-Presidenti Thaçi: Epopeja e UÇK-së e zgjoi kudo krenarinë e botës shqiptare, në Kosovë, në diasporë dhe anembanë botës, kudo ku jetojnë dhe veprojnë shqiptarët/ -Kryeministri Haradinaj: Forca e Sigurisë së Kosovës, me mbështetjen e aleatëve tanë strategjikë, së shpejti do të merr besimin kushtetues si Ushtri e Kosovës dhe si anëtare e NATO-s/

-Kryeparlamentari Veseli: Vitet po kalojnë, por kujtimi për 5 marsin e vitit 1998 mbetet monument i përjetshëm në zemrat e mbarë kombit tone/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari/

PRISHTINË, 5 Mars 2018/ Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, në homazhet në Kompleksin Memorial në Prekaz, tha se sot shënojmë dy dekada të rënies heroike të Komandantit legjendar Adem Jashari dhe Familjes së tij.“Sot jemi këtu për nderime institucionale shtetërore për të vazhduar në manifestime tjera nderimin për rënien heroike, por në të njëjtën kohë edhe përkushtimin për ndërtimin dhe fuqizimin e shtetit tonë të pavarur e sovran, një shtet modern, i orientimit euroatlantik, i bazuar dhe i ndërtuar mbi vlerat e luftës çlirimtare, të asaj lufte ku bënte pjesë pothuaj një popullatë e tërë”, u shpreh presidenti i Kosovës.

“Prandaj, sot në këtë 20 vjetor të rënies heroike të Komandantit legjendar Adem Jashari duhet të ndihet krenar çdo qytetar për kontributin e vet, duhet të ndihet krenar për rrugëtimin që kemi pasur po edhe duhet të ndihet me besim të plotë e optimizëm për të ardhmen e sigurt të shtetit tonë”, theksoi prsideni Thaçi në Prekaz.

Kuvendi i Republikës së Kosovës është mbledhur sot në një seancë të veçantë, me rastin e 20 vjetorit të Epopesë së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, përkatësisht rënies heroike të Komandantit Legjendar Adem Jashri dhe Familjes Jashari.

Kryetari i Kuvendit të Kosovës, Kadri Veseli, tha se jemi mbledhur sot në këtë seancë të veçantë, në nderim të njërës prej sakrificave më të mëdha të popullit tonë për liri e pavarësi: sakrificës së Familjes Jashari nga Prekazi dhe Kryeheroit të Kosovës – Komandantit Legjendar Adem Jashari.

“Vitet po kalojnë, por kujtimi për 5 marsin e vitit 1998 mbetet monument i përjetshëm në zemrat e mbarë kombit tonë. Mbetet dhembja dhe krenaria jonë njëkohësisht. Atë ditë në Prekaz u ndryshua historia dhe epokat”, u shpreh ai.

Kryeparlamentari Veseli tha se, sakrifica e Adem Jasharit dhe Familjes së tij është rast unik në historinë e njerëzimit.

“Mesazhi i saj u flet shekujve dhe gjithë popujve: Asgjë nuk është më e çmueshme sesa liria”, theksoi kryetari i Kuvendit të Kosovës.

Kryeparlamentari Veseli tha se ngjarjet e 5, 6 e 7 marsit të vitit 1998 në Prekaz nxorën para gjithë botës të vërtetën e madhe të Kosovës.

Në seancën e veçantë të Kuvendit, ku të pranishëm ishin përfaqësues institucionalë, kori diplomatik i akredituar në Kosovë, vëllai i komandantit legjendar Adem Jashari, Rifat Jashari, familjarë të dëshmorëve si dhe personalitete tjera të jetës politike e akademike në vend, fjalë rasti mbajti edhe kryeministri Ramush Haradinaj.

Ai vlerësoi lart sakrificën e Komandantit Legjendar, Adem Jashari dhe të Familjes Jashari për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, duke theksuar se Familja Jashari përshpejtoi kohën, përmbysi shekujt, ndërroi epokat dhe mbeti përjetësisht në kujtesën e kombit, si rast unik i flijimit për liri e dinjitet.

“Brezat e rinj të shqiptarëve dhe miqtë e Kosovës na porosisin që ta ndërtojmë paqen për të gjithë, sepse ajo është më e vështirë se lufta, pra ta ndërtojmë një Kosovë të denjë për të gjithë qytetarët, të tillë çfarë e ëndërruan dëshmorët dhe heronjtë e Kosovës, pa dhunë e shtypje, pa padrejtësi e nëpërkëmbje. Ne, kemi ecur njëzet vjet në liri dhe të arriturat janë të dukshme”, tha kryeministri Haradinaj.

Ai ftoi të gjithë shqiptarët, gratë dhe burrat, partitë politike dhe liderët e tyre si dhe komunitetet me të cilët bashkëjetohet, për unitet institucional dhe kohezion shoqëror, për t’i mbrojtur idealet e lirisë, për të ndërtuar Kosovën e së ardhmes.

Në vijim të manifestimeve “Epopeja e UÇK-së” sot në Kazermën “Adem Jashari” në Prishtinë duke filluar nga ora 11:00 u mbajt ceremoni ushtarake e FSK-së e përcjellë me programin kulturor dhe artistik.

Nga Familja heroike e Prekazit, Rifat Jashari tha se sot nderojmë të gjithë ata që luftuan e ranë për lirinë, ndërsa theksoi se shqiptarët duhet të jenë të bashkuar edhe për të sotmen dhe të ardhmen e kombit e atdheut.

Presidenti Thaçi: Epopeja e UÇK-së zgjoi kudo krenarinë shqiptare

Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, ka marrë pjesë në ceremoninë e Forcës së Sigurisë së Kosovës për shënimin e 20 vjetorit të Epopesë së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, e cila sivjet përkon edhe më 10 vjetorin e shpalljes të Pavarësisë së Kosovës.

Presidenti Thaçi ka thënë se këta dy përvjetorë jubilarë janë ngjarje epokale, historike dhe me peshë të veçantë për Kosovën dhe qytetarët tanë.

“Para dy dekadave Kosova sublimoi tërë historinë e përpjekjeve shekullore për liri dhe pavarësi, duke iu kundërvënë aparatit administrativ, policor dhe ushtarak të Beogradit, të drejtuar nga regjimi i Millosheviqit. Kjo kundërvënie u bë përmes rezistencës së armatosur, luftës së drejtë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, e cila doli nga gjiri i qytetarëve tanë. Qëndresa e komandantit Adem Jashari dhe bashkëluftëtarëve të tij u shndërrua në masivizim dhe zgjerim të jashtëzakonshëm të radhëve të UÇK-së”, u shpreh presidenti Thaçi.

Ai tha se Epopeja e UÇK-së e zgjoi kudo krenarinë e botës shqiptare, në Kosovë, në diasporë dhe anembanë botës, kudo ku jetojnë dhe veprojnë shqiptarët.

“Rezistenca e UÇK-së dhe ajo gjithë qytetare bëri që bota demokratike, në krye më Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe të BE-së ta vë në përdorim fuqinë më të madhe ushtarake të Aleancës Veriatlantike, NATO-n. Kosova përfundimisht u bë një vend i lirë për të gjithë qytetarët e saj”, theksoi ai.

Kreu i shtetit shtoi se sa herë gjendet para pjesëtarëve të Forcës së Sigurisë së Kosovës e sheh momentin e ndritur të Kosovës, ku bashkohet më së miri historia, e tashmja dhe e ardhmja e vendit tonë.

“Rreshtimet tuaja të gjithëve na bëjnë krenarë, na japin forcë, siguri dhe më shumë dashuri për atdheun tonë. Ju jeni në themelet e identitetit tonë si shtet i pavarur, që prej kohës së transformimit deri në strukturimin e sotëm. Prandaj, si President i Kosovës, shpreh respektin tim më të madh për gjithë punën tuaj nën uniformën e FSK-së. Këtë uniformë, përmes pjesëtarëve tuaj, po e bëni të respektuar kudo në botë, në akademitë prestigjioze, qoftë me aktivitete grupore, qoftë me të arritura individuale. Duke marrë parasysh përgatitjen tuaj, bashkëpunimin e suksesshëm dhe përkrahjen që keni nga KFOR-i dhe NATO-ja, ju faktikisht po dëshmoni pjekurinë dhe aftësinë për të ushtruar misionin tuaj themelor, atë të Forcave të Armatosura të Kosovës”, u shpreh presidenti Thaçi, duke shtuar se “niveli i përgatitjes në shumë dimensione është më i mirë se ai i forcave të armatosura të rajonit”.

Edhe pse sot është një ditë festive ku përkujtohet krenaria dhe sakrifica për liri dhe pavarësi, presidenti Thaçi theksoi se nuk mund të mos e themi se marshin e ecjes përpara të Forcës së Sigurisë së Kosovës në transformim profesional nuk arriti ta përcillte politika jonë.

“Jam i bindur që ky hap final i bërjes së Kosovës me Forca të Armatosura, pas një periudhe të gjatë të zhvillimit të Forcave të Sigurisë, në një partneritet të shkëlqyeshëm me SHBA-në, KFOR-in dhe NATO-n, është në interes të të gjithë qytetarëve të Kosovës, të gjitha komuniteteve, të sigurisë dhe paqes në Kosovë dhe në rajon”, shtoi presidenti Thaçi

I pari i vendit theksoi se dëshiron që Forcat e Armatosura të bëhen me ndryshimin e Kushtetutës, duke bashkuar në një vend, në Kuvendin e Kosovës, vullnetin politik të të gjitha entiteteve dhe të gjitha komuniteteve të Kosovës.

Ai theksoi se Forcat e Armatosura të Kosovës do të jenë vlerë e përbashkët e të gjithëve, një vlerë që shpreh karakterin shumetnik të shtetit dhe shoqërisë sonë.

Kryeministri Haradinaj: FSK së shpejti ushtri e Kosovës dhe anëtare e NATO-s

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Ramush Haradinaj, mori pjesë në ceremoninë ushtarake të Forcës së Sigurisë së Kosovës, të organizuar në Kazermën “Adem Jashari” në Prishtinë, në përkujtim të 20 vjetorit të luftës dhe rënies heroike të Komandantit Legjendar të UÇK-së, Adem Jashari dhe Familjes Jashari.

Në këtë ceremoni, që u mbajt në kuadër të manifestimit gjithpëpopullor “Epopeja e UÇK-së”, nën përkujdesjen e Kryeministrit të Republikës së Kosovës, Ramush Haradinaj, morën pjesë përfaqësues të institucioneve, ambasadorë të akredituar në Kosovë, përfaqësues të Familjes Jashari, familjarë të dëshmorëve dhe të rënëve për liri, si dhe personalitete tjera dhe qytetarë të shumtë.

Me këtë rast, kryeministri Haradinaj, tha se Forca e Sigurisë së Kosovës, e cila me shumë mund e sakrifica po krijon një imazh ri të Kosovës, me mbështetjen e aleatëve tanë strategjikë, së shpejti do të merr besimin kushtetues si Ushtri e Kosovës dhe si anëtare e NATO-s.

Fjala e plotë e Kryeministrit Haradinaj:

Të nderuar ushtarë e oficerë,

Gjeneral Rama, ministër Berisha,

I nderuar president i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi

Familjarë të dëshmorëve, martirëve, kategori të lirisë,

E nderuar dhe e respektuar Familje emblemë e shqiptarëve, Familja Jashari

I dashur baca Rifat.

Sot, kur para nesh parakalon Forca e Kosovës, në fytyrat e tyre shëmbëllejnë ushtarët e lirisë.

Fytyra e ushtarit është e përjetshme dhe na ngjanë gjithmonë në fytyrat e heronjve tanë që jetën ia dedikuan atdheut.

Kjo tokë ka njohur ushtar e ushtri të rrepta e guximtare, që nga radhët e dardanëve e deri te Ushtria e Çlirimtare e Kosovës, ushtria e komandantit legjendar Adem Jashari.

Ju, që po krijoni një imazh të ri të Kosovës me shumë mund e shumë sakrifica me mbështetjen e aleatëve tanë strategjik, së shpejti do të merrni edhe besimin kushtetues si Ushtri e Kosovës dhe si anëtare e NATO-s.

Ushtri që në zemër dhe në shpirt mban flakën e lirisë të ndezur nga Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e që është e gatshme sot të njohë dhe të mbrojë diversitetin kulturor e etnik të vendit tonë, lirinë e të gjithë atyre që jetojnë në Kosovë, shqiptarëve dhe të gjitha komuniteteve.

Ju, në rrethana paqeje do të shërbeni kudo që e kërkon Aleanca Veri-Atlantike aty ku do të jetë edhe qëllimi Ynë!

Pra, ushtarë e oficerë, Forca e Sigurisë së Kosovës, të gjithë ju prezentë, sot ne mund të kthehemi të nderojmë dhe kujtojmë me respekt të rënët për liri, të kujtojmë me respekt Epopenë e UÇK-së dhe rënien heroike të komandantit legjendar Adem Jashari dhe të betohemi në drejtimin tonë për një liri të përjetshme.

Lavdi të rënëve për liri.

SHSHA në Çikago dënon dhunën kundër prof.dr.Branko Sinadinovski

March 6, 2018 by dgreca

–SHSHA në Çikago dënon dhunën kundër shqiptarit ortodoks prof.dr.Branko Sinadinovski/

Nga Skënder Karaçica/Çikago/

Shteti i Maqedonisë si multinacionalë nuk po merre udhën e duhur të tipareve të vlerave demokratike dhe të lirive njerëzore,thuhet në fillim të reagimit të SHSHA-së në Çikago,që përmes reagimit dënon dhunën fizike kundër shqiptarit ortodoks prof.dr.Branko Sinadinovski.

Shqiptarët artodoksë në trevën e Rekës tashmë janë bërë realitet se ata kanë dalur para opinionit të gjerë në Maqedoni dhe para faktorëve relevantë ndërkombëtar të BE-së dhe SHBA-së se përkatësinë e tyre kombëtare e kanë shqiptare e jo maqedonase,thuhet në reagimin nga Çikago.

Atëherë kë e pengon aktiviteti i prof.dr.Branko Sinadinovski,intelktual i dalluar i dijes dhe botës universitare shkencore dhe themelues i Bashkësisë Fetare Ortodokse Shqiptare në Maqedoni,i cili në frymën e tipareve të vlerave të demokracisë dhe të drejtës kombëtare përmes shpalimeve historike e ka thënë fjalën e lirë se në Maqedoni jetojnë 70 mijë ortodoksë shqiptarë që koha e regjimeve komuniste dhe ,,fetare ortodokse,,(serbe,greke

bullgare dhe maqedonase)ua ndaloj të drejtën e përkatësisë kombëtare se ishin dhe janë shqiptar etnikë në Maqedoni,thonë shqiptaro-amerikanët në Çikago.

E gjithë kjo udhë e dritës për shqiuptarët ortodoksë në hapësirën etnike në Maqedoni,

qarqet antishqiptare me skenarët e njohur për popullin e ,,ndaluar e të asimiluar,,ortodoksë shqiptarë tashti po e pengon shumë dhe përmes dhunës fizike ndaj prof.dr.Branko Sinadinovski,

mundohen të shuajnë me dhunë përcaktimin e tyre të drejtë se ata janë shqiptarë të besimit ortodoksë

dhe do të frymojnë si shqiptarë në hapësirën e vet etnike në Maqedoni,thuhet në këtë reagim të SHSHA-së.

Për fund nga Çikago kërkohet nga organet e rendit dhe të pushtetit aktual që të zbardhet rasti i dhunës fizike me motive më brutale kundër prof.dr.Branko Sonadinovskit dhe mos të pengohet e drejta kombëtare e demokratike për përcaktimin e tyre shqiptrar të besimit ortodoksë në këto hapësira dhe të shtetit multinacional në Maqedoni,ku populli shqiptar paraqet popullin e dytë shumicë që,për fatin jo të mirë ata ende e kanë statusin e pakicës kombëtare dhe jo shtetformues,thuhet në fund të reagimit të SHSHA-së nga Çikago.

“Ana e Malit” nderoi mesueset ne Hilton Garden, Staten Island

March 6, 2018 by dgreca

“Ana e Malit” nderoi mesueset ne Hilton Garden, Staten Island, New York/

Nga Keze Kozeta Zylo/*

Ditën e dielë, më 4 Mars në Hilton Garden, Shoqata Shqiptaro Amerikane e mirënjohur “Ana e Malit” festoi ditën e mësuesit dhe të nënave. Në këtë datë të shënuar Bordi i shoqatës kishte menduar të nderonte një grup mësuesesh që me përkushtimin e tyre bëjnë një punë të jashtëzakonshme për edukimin dhe zhvillimin mendor të brezave të ardhshëm.

Nënat, mësueset dhe vajza të reja vinin grupe grupe dhe uleshin me biseda të ngrohta në vendet e tyre. Tavloinat ndrinin nga një buqetë e madhe me lule bore dhe trëndafila të bardhë. Mjedisi përreth ishte aromatizuar nga trëndafilat dhe petalet e bardha, ndërsa gratë zbukuronin edhe më shumë hotelin lluksoz në Hilton Garden. Petalet e bardha komunikonin qetësisht dhe me gjuhën poetike hynin direkt dhe në thelb të zemrës.

Gjithmonë më ka bërë përshtypje se si këto gra dhe vajza si Misse bukurie rregullojnë me një përkushtim të veçantë dhe shije elegante duke e bërë atmosferën tejet festive. Aq mikpritës bëhej mjedisi sa atë e shikoja në sytë e grave të moshuara që kishja në tavolinë, si nënë Hurmaja dhe mësuesja fisnike nga Pëmeti që kishin ardhur enkas duke lënë rehatinë e shtëpisë për të qenë bashkë me vajzat dhe shoqërinë këtu në diasporë.

Mbasditja bëhej e dielltë dhe nga xhamat e shndritshëm shiheshin drurët me degët që dukeshin sikur do shpërthenin në sythe nga dashuria e pamasë e nënave dhe motrave shqiptare në Diasporë.

Në hyrje të mirëprisnin Emmie Salaj dhe Melinda Gjeloshi dy organizatoret kryesore të këij aktiviteti shumë mbresëlënës ngase kishte në qendër të programit nderimin dhe respektin për mësueset në gjithë rruzullin. Mësuesit jane siç thotë historiani i shquar amerikan Henry Brooks Adams se ato ndikojnë ne përjetësi dhe askush nuk mund të tregojë se ku ndalet ndikimi i tyre. “Teachers affect eternity; no one can tell where their influence stops.”

Mbrëmjen e përshëndeti Këshilltar i Bashkisë së Nju Jorkut z.Mark Gjonaj “Nderi i Kombit” shoqëruar nga bashkëshortja e tij një zonjë e bukur Robeta Gjonaj.Atmosfera u ndez dhe më shume nga artistët e shquar Arebërie Hadërgjonaj dhe Agim Gërbeshi nën tingujt e DJ-it.

Të nderosh mësueset…

Mbrëmjen festive e ka përshendetur znj.Emmie Salaj presidente e shoqatës shqiptaro amerikane “Ana e Malit”. Znj.Salaj tha se ne jemi të nderuara të mbajmë pesë vjetorin e Ditës Ndërkombëtare të Grave dhe në këtë ditë duam të nderojmë mësueset e komunitetit që bëjnë një punë të jashtëzakonshme për edukimin e fëmijëve tanë. Këo zonja meritojnë t’ju njihet puna për përkushtimin e tyre, pozitivitetin dhe energjinë që sjellin tek brezat e ardhshëm.

Pas fjales se znj.Salaj fjalën e ka marrë znj.Melinda Gjeloshi anëtare ekzekutive e Bordit.

Ajo tha se: “Është mirë të jesh këtu me të gjithë ju dhe te festojme Ditën Ndërkombëtare të Gruas!

Sot Shoqata Shqiptare Amerikane “Ana e Malit”, po njeh dhe nderon të gjithë mësuesit tanë.

Mësuesit kanë një nga punët më sfiduese dhe më të suksesshme, që ndryshojnë jetën e fëmijëve tanë. Një mësues sheh potencial në çdo nxënës që ecën nëpër derën e tyre, edhe kur ai fëmijë nuk mund të njohë akoma talentin e tij. Çdo ditë në klasat tuaja iu drejtua mesueseve se ju punoni për të siguruar që të gjithë studentët tuaj të bëjnë përparim drejt rritjes së tyre dhe t’i zotërojne qëllimet e tyre. Ju jeni frymëzues për nxënësit gjatë gjithë jetës, duke bërë të mundur që të keni mundësi të pakufishme për jetën dhe karrierën e tyre.

Ne ju falënderojmë për ndarjen me nxënësit, pasionin tuaj. Faleminderit për fuqizimin e rinisë sonë dhe për t’i ndihmuar ata të zhvillojnë dhe vlerësojnë një shoqëri të ndryshme dhe një dëshirë për të krijuar një botë më të drejtë dhe të barabartë. Faleminderit që e bëtë këtë punë jetësore pa pritje për falënderim; por e di se ju e meritoni mirënjohjen tonë.

Ne e kuptojmë se zëri juaj është një pjesë thelbësore e bisedave që ndikojnë në klasën tuaj dhe në profesionin tuaj. Ne e kuptojmë se puna juaj është një sfidë, por e di se është një punë vitale e rëndësishme për fëmijët tanë.

Studentët janë të prekur thellë nga ndikimi juaj, personaliteti dhe dashuria juaj.

Me këtë rast, Shoqata Shqiptare Amerikane “Ana E Malit” po pranon punën dhe përkushtimin tuaj dhe ju falënderojmë për këtë angazhim të përjetshëm”.

Në këtë kohë, unë do të sjellë prane jush disa edukatorë per t’i nderuar me çmim mirënjohje dhe ato janë:Aida Mehmeti/ Allmira Peri/ Arbenita Lubani/ Fatbardha Avdiu/ Haxhire Redzovic/ Jacqueline Kapaj-Vieira/ Kozeta Zylo/ Liridona Llolla/ Lumnije Gjekaj/ Mihana Avdiu/ Mika Capa/ Miranda Perezic/ Nafie Frangu Skara/ Suzana Braca/ Violeta Llolla dhe Zyli Dabi.

Të gjitha mësueseve iu dha nga një pllakatë në duar me mbishkrimin: “Mësueset frymëzojnë dhe realizojnë ëndrrat, ndërtojnë jetën dhe japin shpresë për të ardhmen”…

Dalja e tyre në skenë u mirëprit me duartrokitje ë stuhishme nga masa e gjerë e grave të pranishme në këtë festë.

Ëndrra e Sabinës të bëhej mësuese

Mësuesja që u veçua për të sjellë historinë e saj shumë frymëzuese ishte e Sabina Astafës. Zonjushen simpatike e prezantoi znj.Haxhire Redzovic një grua simpatike plot vitalitet që çliron vetëm energji pozitive. Ajo tha: “Falenderoj miken time Emmie Salaj dhe Shoqatën Ana Malit për të më dhënë mundësinë për të ndarë këtë histori tjetër”.

Nxenësja jonë e ardhshme, Sabina Astafa, ëndërronte të ishte mësuese gjatë gjithë jetës së saj. Kur ajo ishte e vogël, babai i saj i bleu një projektor “t’i besojë klasën” e saj dhe nëna e saj e furnizoi me shumë libra. Ajo u rrit nga një familje e dashur që e inkurajoi që të vazhdonte ëndrrat e saj.

Për fat të keq, kur Sabina ishte vetëm 15 vjeçe, ajo humbi sistemin më të madh të mbështetjes që një fëmijë mund të kishte … prindërit e saj!

Siç mund ta dini, kur ballafaqoheni me tragjedi të vërtetë në jetë, ju mund të reagoni në njërën nga dy mënyrat: ju mund të humbni shpresën dhe të zhvilloni sjellje vetë shkatërruese ose mund të sfidoni veten për të gjetur forcën tuaj të brendshme.

Ndonëse nuk ishte e lehtë, falë dashurisë dhe mbështetjes nga familja dhe miqtë (shumë prej të cilëve ndodhen sot në këtë dhomë dhe ju e dini se kush jeni), Sabina ishte në gjendje të gjejë forcën dhe punën e saj drejt përmbushjes së pasionit të saj duke u bërë mësuese! Ajo e kuptoi se ndërsa përjetimi i humbjes në jetë do të ndryshojë, nuk duhet të përcaktojë ty.

Sabina gjithmonë besonte se mënyra më e mirë për të nderuar kujtimin e prindërve të saj do të ishte kthimi në komunitet për të qenë më fatlumë. Në vitin 2016, për të përkujtuar dhjetëvjetorin e humbjes së prindërve të saj, së bashku me vëllezërit e motrat, Sevdiana, Mërgim dhe Gianna organizuan një fushatë për mbledhjen e fondeve për të ndihmuar në mbledhjen e fondeve për Fondacionin Orphans Worldwide. Ata mblodhën mbi 16,000 dollarë! Sabina, vëllezërit dhe motrat e saj janë një testament i vërtetë se me hirin e Perëndisë dhe një mbështetje të vogël, ne kemi fuqinë për të kapërcyer çdo pengesë në jetë!

Edhe një herë, faleminderit të gjithë anëtarëve të Shoqatës Ana Malit për njohjen e mbesës sime Sabina dhe që më lejuat të tregoj historinë e saj frymëzuese!

Historia e mësuese Sabinës që frymëzon…

Para së gjithash, dëshiroj të falënderoj anëtarët e bordit të Shoqatës “Ana E Malit” për të gjetur mua të denjë për këtë njohje. Unë jam aq e nderuar dhe krenare që po e marr këtë çmim në emër të karrierës time mësimore deri më tani, kështuqë faleminderit.

Sipas mendimit tim, një mësues është dikush, qëllimi kryesor i të cilit është që të synojë formimin e nxënësve të rinj të zgjuar, të jenë të respektueshëm dhe të sigurtë, të cilët mund të kontribuojnë në shoqëri në një mënyrë pozitive.

Mësuesit nuk pushojnë së mësuari. Do të doja të ndaja tri mësimet që kam mësuar gjatë gjithë përvojës sime.

Mësimi 1: Mësimi im i parë rrjedh nga Nicholas Ferroni, një mësues i Historisë në Shkollën e Lartë të Bashkimit, i cili dikur tha: “Nxënësit, të cilët janë të dashur në shtëpi, vijnë në shkollë për të mësuar. Studentët që nuk janë, vijnë në shkollë për t’u dashur. Për aq shumë studentë, shkolla nuk është vetëm shkollë, por është shenjtërimi i tyre. Çdo student ka një histori për të treguar dhe vështirësi për të kapërcyer. Unë e di se shumica e nxënësve të mi duhet të nxitojnë në shtëpi për t’u kujdesur për shtëpinë dhe vëllezërit e motrat e tyre pas shkollës, ndërsa prindërit e tyre janë në krye të punës së tyre të dytë. Si mësues, të qenit i përulur është thelbësor në ndërtimin e një marrëdhënieje të shëndetshme me nxënësit tuaj. Sapo të keni vendosur këtë, nuk ka kufi se çfarë mund të mësojnë.

Mësimi 2: Mbajtja e një sistemi të fuqishëm mbështetës është absolutisht kritik për arritjen e qëllimeve tuaja. Sistemi im i mbështetjes filloi me prindërit e mi, të cilët ishin avokatët e mi më të mëdhenj. Babai im bëri gjithçka në fuqinë e tij për të më mbushur me gëzim në një moshë të re. Nëna ime tregoi mbështetjen e saj duke theksuar vazhdimisht rëndësinë e të qenit një grua e pavarur dhe e vështirë. Unë nuk e kisha besuar, por unë plotësisht e kuptoj se çfarë ajo nënkuptonte tani. Çdo gjë që vlen të ndjekësh kërkon punë të madhe, përkushtim dhe mbështetje. Rrethoni veten me njerëz që ju frymëzojnë dhe do t’ju ndihmojnë të ecni përpara në jetë. Unë përpiqem të jem ky frymëzim për studentët e mi. Duke thënë këtë, unë jam përgjithmonë mirënjohës për familjen dhe miqtë e mi, të cilët gjithmonë kanë qenë atje për mua.

Mësimi 3: Pa marrë parasysh se çfarë ndodh në jetë, gjithmonë mos harroni se jeta vazhdon. Nuk ka ndalesa; nuk ka shkurtore. Sa më shpejt që të mësoni ta pranoni këtë, do të ndiheni më të vendosur për të ndjekur ëndrrat tuaja, sepse ju refuzoni të përcaktoheni nga rrethanat tuaja. Në fund të fundit, nuk është ajo që na ndodh në jetë që na definon, ne zgjedhim t’i përgjigjemi asaj. Ky është një mësim që përpiqem të fut në të gjithë nxënësit e mi. Nëse jeni mësues apo jo, shpresoj që disa prej këtyre mësimeve të rezonojnë me ju. Unë do të doja të përgëzoj marrësit e mirënjohjeve si dhe edukatorët e tjerë këtu që vazhdojnë me vendosmëri për të ardhmen e nxënësve tanë ne një plan mësimi në të njëjtën kohë.

Mësuese Sabina

Sabina Astafa është një mësuese e shkollës së mesme në North Plainfield, New Jersey. Sabina fitoi diplomën Bachelor në Universitetin Rutgers në vitin 2013, ku ajo bashkëthemeloi klubin e lidhjes shqiptare. Pas përfundimit të orëve të saj të hershme, Sabina kaloi studimet universitare përfundimtare, semestër që studioi jashtë vendit në Universitetin e Londrës – një përvojë që ajo e përshkruan si të dyja shpirtërisht dhe intelektualisht të dobishme.

Sabina fitoi masterin e saj në mësimdhënien e gjuhës angleze për studentët e mesëm në Universitetin Monmouth, duke përfunduar Summa Cum Laude në vitin 2015. Ajo filloi punën e saj të ëndrrës ne qendrën e mësuesve të shkollës tre muaj më vonë. Klasa shpejt u bë sheshi ideal për Sabinën e cila tregoi pasionin e saj për të frymëzuar të tjerët.

Në 2016, Sabina filloi një fushatë për mbledhjen e fondeve në përkujtim te prindërve të saj që ikën larg në tetor 2006. Qëllimi ishte t’i jepja përsëri fëmijëve në nevojë më shumë fat dhe, nga ana tjetër, ta nderonin prindërit.

Një nga qëllimet e Sabines në jetë është të pohosh nocionin që fillon nga tejkalimi i vështirësive

brenda: Pranimi i sfidave me gjithë zemër, të mësuarit prej tyre, dhe përfundimisht ndarjen e këtyre përvojave me botën.

4 mars, 2018

Staten Island, New York

Fotografite i shihni ne Facebook(dielli vatra)

“When I get a new book, I open and smell it”…

March 6, 2018 by dgreca

“When I get a new book, I open and smell it”: An Albanian Kadare fan remembers when books could be dangerous/There have been some interesting after-shocks from my New York Times Book Review piece last weekend: First, I made the headlines in Tirana. My contention that Ismail Kadare should have received a Nobel long ago is apparently controversial. Second, I got retweeted by Kadare’s daughter, Besjana Kadare, the Albanian Ambassador of Albania to the UN. And finally, I received the email below, from Albanian-born Kadri Brogi, a tech manager at Hunter College in New York City. He is obviously a Kadare fan of, and gives some insight into the devotion Albanians have for the language’s first international writer (and I include his second letter below):

“When I get a new book, I open and smell it.”

Thank you for writing that piece about Ismail Kadare. Your analyses is spot on.

I am originally from Albania and grew up reading his books. It was one of very few things we could look forward to there. The rest of the literature was just “socialist realism.” He had some of that as well, but he has explained why. As you correctly noted, he has been very much inspired by the ancient Greek literature. Most of his work reflects that.

Protection? Forget it.

I think one of the main reasons why he has not been considered for the Nobel prize has to do with the perception that he has been too close to the communist nomenclature. He was from the same town as Enver Hoxha, and many think that served as protection. I don’t believe that, because Enver Hoxha did not offer protection to anyone. He murdered is brother-in-law (his sister’s husband) who had paid for Hoxha’s education in France before the war.

About fifteen years ago, Kadare was invited to the Columbia University Rotunda. I was there. He was bombarded with questions about his past, mostly from Albanian immigrants, and he explained everything very well. He said that he had never pretended to be a dissident. He said he made a compromise in order to survive.

Modeled himself on Dante.

He said that, like Dante Alighieri (his words), he has to build his environment and surrender himself from that reality in order to produce what he did. He was referring to Dante’s status when he had criticized the Pope and was treated very unfavorably. That was the reason (according to Kadare) that Dante created his own isolated reality where he produced great works like The Divine Comedy. Kadare said that he had two options: compromise and continue to write books that we can read or end up with a bullet in back of his head and be a hero.

His writings were very ambiguous in many cases. I read every single book he published before 1990 and went back and read few of them again after 1990. It was then I was able to read between the lines.

I think he will eventually be nominated for the Nobel.

Thank you again for your piece and I look forward to getting your new book.

Kadri gives some insight into Albanian life under the Hoxha regime in a follow-up email:

There were two things you could do in Albania when we were growing up, sports and reading. I wasn’t good at sports so I picked reading.

In elementary school I would read all kind of books. I took some piano lessons then but other kids made fun of me saying that piano is just for girls so I quit. By today’s definition, that would have classified as bullying but not then and there . One teacher came to my father and expressed concern that I read too much and it might be unhealthy. To this day I read at least 15-20 books a year.

I live in NJ but commute to NYC every day. My phone is filled with audiobooks that I listen while staying on traffic.

Reading was something that helped me grow and develop. I learned English by myself with some old English books called Essentials.

At that time Russian was dominant in schools even though we had broken away from the Eastern bloc a long time ago. We could manage to get some prohibited books at that time (they were called yellow books) that if caught it meant jail.

I remember when I read the first American book in 1982. The Genius from Theodore Dreiser. I was mesmerized.

I read pretty much everything, but mostly historical books, memoirs, biographies and military because I served for many years. I was an Early Warning RADAR Engineer.

I teach computer science but try to encourage students to read as much as I can. I feel like many now consider reading as an archaic thing.

My daughters make fun of me because whenever I get a new book, I open and smell it.

Ismail Kadare: “There is real literature, and then there is the rest.”

My review is online at The New York Times Book Review today here, and in the print edition this weekend. The book under discussion: the Albanian maestro Ismail Kadare‘s A Girl in Exile. Every year, the Nobel committee seems to look the other way while a matchless collection of novels, plays, essays pours out from Paris and Tirana, his dual homes.

An excerpt from my review:

Kadare is still mapping out the boundaries of Albanian, a relatively recent literary language, where everything is new and newly sayable. He is the first of its writers to achieve an international standing. But how to describe something beyond words? “Better if you don’t know” is a repeated phrase in the book, along with variations of “it’s complicated.”

The two girls, “daughters of socialism, as the phrase went,” resolve their eternal love triangle with a stunning metaphysical selflessness. And they reply to injustice and repression not by resistance or retaliation, but with an utterly new, unconditioned response that leaves the reader lightheaded, transcending even that which we value as “freedom.” In Kadare’s words, they move “beyond the laws of this world.”

Read the whole shebang here.

Are you listening, Stockholm? (Photo: Lars Haefner)

Kadare’s relationship to his mother tongue intrigued me, especially given its affinities with classical Greek. I googled the language. I reached out to a Albanian Facebook group. I tried phoning the consulate. No joy anywhere. Who could tell me more? The most informative source turned out to be … Kadare himself. So I read more about it over at The Paris Review. “For me as a writer, Albanian is simply an extraordinary means of expression—rich, malleable, adaptable,” he explained to his interviewer, Shusha Guppy, in 1997. “As I have said in my latest novel, Spiritus, it has modalities that exist only in classical Greek, which puts one in touch with the mentality of antiquity. For example, there are Albanian verbs that can have both a beneficent or a malevolent meaning, just as in ancient Greek, and this facilitates the translation of Greek tragedies, as well as of Shakespeare, the latter being the closest European author to the Greek tragedians. When Nietzsche says that Greek tragedy committed suicide young because it only lived one hundred years, he is right. But in a global vision it has endured up to Shakespeare and continues to this day. On the other hand, I believe that the era of epic poetry is over. As for the novel, it is still very young. It has hardly begun.”

He’s just warming up:

“Listen, I think that in the history of literature there has been only one decisive change: the passage from orality to writing. For a long time literature was only spoken, and then suddenly with the Babylonians and the Greeks came writing. That changed everything.” It’s a bracing interview because of the unexpected turns the conversation takes. He never takes the predictable position, the weathered road.

Faster than a speeding bullet

“For example, they say that contemporary literature is very dynamic because it is influenced by the cinema, the television, the speed of communication. But the opposite is true! If you compare the texts of the Greek antiquity with today’s literature, you’ll notice that the classics operated in a far larger terrain, painted on a much broader canvas, and had an infinitely greater dimension: a character moves between sky and earth, from a god to a mortal, and back again, in no time at all! The speed of the Iliad is impossible to find in the modern author. The story is simple: Agamemnon has done something that has displeased Zeus, who decides to punish him. He calls a messenger and tells him to fly to earth, find the Greek general called Agamemnon and put a false dream into his head. The messenger arrives in Troy, finds Agamemnon asleep and pours a false dream into his head like a liquid, and goes back to Zeus. In the morning Agamemnon calls his officers and tells them that he has had a beautiful dream, and that they should attack the Trojans. He suffers a crushing defeat. All that in a page and a half! One passes from Zeus’s brain to Agamemnon’s, from the sky to earth. Which writer today could invent that? Ballistic missiles are not as fast!”

In sum: “All this noise about innovations, new genres, is idle. There is real literature, and then there is the rest.”

After a few paragraphs to lure you in, the Paris Review interview is behind a paywall … well, I’ve effectively done the same, haven’t I? But my review is free. It’s here.(The New York Times)