MERRY CHRISTMAS!
GËZUAR KRISHTLINDJEN!/
MERRY CHRISTMAS!
Të dashur besimtarë të krishterë shqiptarë kudo ku ndodheni, në trojet arbërore apo në mërgim:
Gëzuar Krishtlindjen!
MERRY CHRISTMAS!
Archives for December 2018
Mesha, Heroi Gjergj Kastrioti, Shenjtëresha Tereza dhe Festa në Washington
Meshë e Shenjtë dhe Festë Shqiptare në Washington DC/
Mesha e Shenjtë është mbajtur nga Shkëlqesia e tij, Arqipeshkvi Charles Brown, Nunsi Apostolik në Tiranë./
Nga Merita B. McCormack/Dielli/
Festimet e komuntietit shqiptar në Washington DC për të mbyllyr vitin e Skënderbeut edhe ditëlindjen e 110 të Nënë Terezës, filluan me një Meshë të Shenjtë mbajtur nga Shkëlqesia e tij, Arqipeshkvi Charles Brown, Nunsi Apostolik në Tiranë. Kjo meshë e shenjtë shënoi edhe integrimin e nderimit ne gjuhën shqipe në dioqezën lokale. Dhe ky eveniment mblodhi shqiptarë të të gjitha krahinave dhe feve, pasi ne shqiptarët tradicionalisht festojmë bashkë.
Arqipeshkvi Brown me një shqipe mjaft të bukur në fillim përshëndeti pjesëmarrsit, falenderoi organizatorët dhe mikrpitësit dhe pastaj mbajti meshën në gjuhën shqipe. Ishte një festim Hyjnor . Euharistia Shenjt në altar, u bë i pranishëm përmes lutjeve në shqip të Arqipeshkvit Brown. Ai u ndihmua në meshë nga meshtari i Universitetit mikpritës ku u mblodhën pjesëmarrësit dhe nga seminaristi shqiptar Z.Vasel Gjonlejkaj.
Shërbyesit në altar ishin fëmijë shqiptarë dhe miq të shqiptarëve.
Muzikantët po ashtu ishin shqiptarë dhe miq të shqiptarëve, të gjithë të rinj e të talentuar. Lexuesit ishin shqiptaro-Amerikanë dhe një amerikan që ka mësuar shqip.
Në meshë merrnin pjesë shumë shqiptaro -amerikanë të zonës, anëtarë të komunitetit dhe miq nga Nju Jorku e Detroiti. Ishte e pranishme gjithashtu edhe një motër religjioze nga Staten Island, Sr.Regina Gega, e cila shoqërohej nga Aida dhe Gjergj Balaj. Mondi Rakaj, krytari i Degës së Vatrës nga Michigani ishte gjithashtu i pranishëm në këto festime. Fatkeqësisht askush nga diplomatët e Tiranës apo të Prishtinës në DC nuk mundi të ishte pjesemarrës . Ambasadorja Faber ndodhej diku gjetkë për momentin dhe njoftoi me keqardhje për mungesën.
Në predikimin e tij të shkëqlyer Arq.Brown theksoi mes të tjerash vlerat familjare të kombit shqiptar, harmoninë ndërfetare dhe trajtoi disa çështje të tjera që lidhen me rëndësinë e jetës dhe dinjitetin e njeriut. Ai foli gjithashtu gjatë për dy figurat më të shquara kombëtare tonat, Gjergj Kastriot Skënderbeu dhe Nënë Tereza.
Pas meshës të pranishmit, nën tingujt e hymnit “Ave Maria”, patën mundësinë të nderonin reliket e klasit të parë të katërmbëdhjetë martirëve shqiptarë, grupit të Msgr. Vincenz Prennushi me shokë.
Pas meshës u kalua në hollin e pritjes, zbukuruar shumë si për festat e Krishtlindjes por edhe me flamur amerikan e shqiptar. Atje u bë një festim i bukur me një program të veçantë.(Lexoje të plotë në gazetën Dielli te printuar-Per me shume foto shkoni en Facebook dielli vatra)
Lahuta, Eposi i Kreshnikëve dhe UNESCO
-Dorëzimin qeveritar të Dosjes qeveritare të Eposit të Kreshnikëve duhej ta bënte Tirana, më 2013, me pëlqimin qeveritar të Prishtinës, por pëlqimin nuk e pati. Kosova as sot nuk e ka statusin e anëtarit në UNESCO, prandaj atje nuk shkon dot as tash me Tiranën së bashku. Por, as tash nuk është vonë që këtë ta bëjë Tirana, natyrisht, me pëlqimin qeveritar të Prishtinës, sepse Tiranës nuk bën t’i mohohet asesi kjo e drejtë, kur dihet fort mirë se është pasuri e përbashkët e kombit shqiptar./
Reagim nga Zymer U. Neziri/
Po, ishte lajm i keq ky i tashmi për regjistrimin e nominimit të lahutës si pasuri serbe në UNESCO. Ndonëse ajo e ka vendin aty, në UNESCO, nuk është edhe pasuri vetëm e një populli. Vlerësuesit e projektit kanë vepruar edhe politikisht në sesionin e 13-të të Komitetit Ndërqeveritar për Ruajtjen e Trashëgimisë Jomateriale, ose kanë qenë të lajthitur, lidhur me lahutën ndërkulturore, por jo edhe me këngën serbe, ku u bë regjistrimi i nominimit të projektit “Të kënduarit me lahutë’’, paraqitur nga Serbia, në Listën Përfaqësuese të Trashëgimisë Kulturore Jomateriale të Njerëzimit.
Lahuta nuk është instrument muzikor vetëm i serbëve. ’’Këndimi me lahutë, një instrument i thjeshtë me tela, është një art antik i këndimit të poemave epike heroike, të praktikuara për shekuj si një formë e kujtesës historike dhe e shprehjes së identitetit kulturor”, thuhet në deklaratën e UNESCO-s. Pra, del se nuk ka të tjerë aty, kur flitet për ‘’poemat epike heroike’’ dhe për ‘’identitetin kulturor’’. Ashtu nuk është, sepse janë disa popuj që sot e përdorin lahutën, me disa dallime nga njëra-tjetra. Lahuta, si vegël e vjetër kordofone me një tel, ka pasur përhapje në Evropë e jashtë Evropës. Dëshmi janë edhe emrat e saj në gjuhët e disa popujve evropianë dhe aziatikë. Por, meritore duhet të konsiderohet fjala e ekspertëve të veglave muzikore popullore.
Shqiptarët e përdorin lahutën në pesë shtete të Ballkanit: Shqipëri, Kosovë, Maqedoni Perëndimore, si dhe në viset shqiptare në Serbi e në Mal të Zi, sidomos për shoqërimin e këngëve të Eposit të Kreshnikëve, kryevlerë e gjallë e krijimtarisë gojore shqiptare dhe evropiane.
Lahutën e kanë vlerësur edhe etnomuziklogët tanë të njohur, Ramadan Sokoli, Pirro Miso, Ferial Daja, Rexhep Munishi, Vasil Tole, Nikolla Skalldaferi (Nicola Scaldaferri), Spiro Shituni, Sokol Shupo, Albin Sadiku, epikologët Maksimilian Lamberc (Maximilian Lambertz), Millmen Peri (Milman Parry), Allbert Llord (Albert Lord), Ernest Koliqi, Qemal Haxhihasani, Anton Çetta, Veis Sejko, Enver Mehmeti, Dejvid Ellmer (David Elmer), Agron Xhagolli, Zeqirja Neziri, Shaban Sinani, Rigels Halili etj.
Te shqiptarët, nderimi për lahutën është i madh. Ekziston edhe kulti ndaj lahutës. Dhe, ajo zbukurohet me gdhendjen e figurave të njohura mitike nga periudha e Antikës, e kulteve ilire të gjarprit dhe të kokës së dhisë. Zbukurimimi i saj bëhet edhe me figura të njohura historike të periudhës së Mesjetës, me portretin e gdhendur të Gjergj Kastriotit, për të shtuar krenarinë e dëgjuesve të këngëve epike me bëmat e famshme të fitoreve të popullit shqiptar, para rreth gjashtë shekujsh, me Skënderbeun në krye. Ajo zbukurohet edhe me flamurin kombëtar, ose me portrete të figurave të shquara të dy shekujve të fundit, nga Rilindja e deri te UÇK-ja dhe Adem Jashari. Ajo e ka vendin më të rëndësishëm në odën e burrave. Varej mbi oxhak dhe asgjë tjetër nuk varej mbi të.
Lahutarët tanë kanë kënduar edhe mbi dhjetë mijë vargje të kreshnikëve. Në Arkivin e Institutit Albanologjik të Prishtinës ruhet fondi i dy lahutarëve të tillë rugovas, forma e kënduar dhe shkrimore, në vitet ’80 të shekullit të kaluar, Haxhi Meta-Nilaj dhe Isuf Selmani-Kuklecaj, që kishin në repertor mbi 10 mijë vargje. Lahutarë të mëdhenj ishin edhe Sokol Martini (Mërtur), Shaban Groshi (Rugovë) e Gjokë Nonaj (Lezhë). Hapave të tyre kanë vazhduar Isë Elezi-Lekëgjekaj (Rugovë), Rrok Prenkoçaj (Malësi e Madhe), Fehmi Rama-Nishefci (Gallap), Kadri Zymeri (Karadak) etj. Fondi arkivor i këngëve të kreshnikëve, në Tiranë, Prishtinë, Harvard etj. është rreth 600 mijë vargje (1897-2016). Fatkeqësisht, vetëm në Prishtinë, në IAP, janë 27 vëllime të pa botuara (Fondi ZUN).
Interesim kanë treguar edhe studiuesit e Universitetit të Harvardit, që nga vitet ’30 të shekullit të kaluar, për lahutarët tanë të Sanxhakut të Pazarit, të Rugovës, të Plavës e të Gucisë, të Malësisë së Madhe, të Dukagjinit, të Nikajve e të Merturit, të Malësisë së Gjakovës, të Rrafshit të Dukagjinit etj. Për këto këngë janë shkruar disa disertacione doktoratash në Padovë, Columbia (Nju-Jork), Harvard (Kembrixh), Prishtinë, Tiranë, Varshavë etj. Nga Harvardi e deri në Pekin janë mbajtur ligjërata ose kumtesa për to. Janë shkruar qindra studime, e ndër to janë mbajtur mbi 200 kumtesa vetëm në tri konferenca shkencore ndërkombëtare për këto këngë epike heroike legjendare, në krye me Gjeto Basho Mujin dhe Sokol Halil Agën: Tiranë (1983) dhe në Prishtinë ( 2010 e 2014).
Eposi i Kreshnikëve sot është është ndër të vetmet epose heroike të gjalla në epikën evropiane. Se këto këngë jetojnë, kur shumë epika të mëdha të Evropës janë shuar, kjo u dëshmua edhe me projektin tonë hulumtues shkencor E5, 2012-2016, në Ballkan, që solli 15 vëllime të reja të Eposit të Kreshnikëve në arkivin e fondit kombëtar, nga rreth 300 rapsodë e tregimtarë në pesë shtete të Ballkanit. Projekti u vlerësua nga Europa Nostra në Madrid, në maj 2016, me Mendim Special, në kategorinë hulumtim. Ky projekt është pjesë e Dosjes për nominimin e këtyre këngëve në UNESCO, në Listën Përfaqësuese të Trashëgimisë Kulturore Jomateriale të Njerëzimit.
Dosja qeveritare e kryer e Eposit të Kreshnikëve, në fillim të vitit 2013, e planifikuar më 2008 dhe e nisur më 2009 në Institutin Albanologjik të Prishtinës, u realizua nga ekipi i ekspertëve të Prishtinës dhe të Tiranës, akad. i asoc. prof. dr. Shaban Sinani, akad. prof. dr. Vasil Tole dhe prof. dr. Zymer Neziri (kryesues), por nuk u dorëzua në UNESCO, para afër 6 vjetësh. Dosja i ka të gjitha argumentet se Eposi i Kreshnikëve duhet te shpallet vlerë e Trashëgimisë Kulturore Jomateriale të Njerëzimit në UNESCO, kurse institucionet tona duhet të punojnë bashkë edhe në projekte të tjera të trashëgimisë jomateriale për UNESCO, siç janë gjama e burrave, xhubleta, fustanella, disa veshje krahinore të Veriut e të Jugut, disa valle epike e lirike etj.
Dorëzimin qeveritar të Dosjes qeveritare të Eposit të Kreshnikëve duhej ta bënte Tirana, më 2013, me pëlqimin qeveritar të Prishtinës, por pëlqimin nuk e pati. Kosova as sot nuk e ka statusin e anëtarit në UNESCO, prandaj atje nuk shkon dot as tash me Tiranën së bashku. Por, as tash nuk është vonë që këtë ta bëjë Tirana, natyrisht, me pëlqimin qeveritar të Prishtinës, sepse Tiranës nuk bën t’i mohohet asesi kjo e drejtë, kur dihet fort mirë se është pasuri e përbashkët e kombit shqiptar.
Pra, nga ky lajm i keq për regjistrimin e lahutës në UNESCO si pasuri serbe e trashëgimisë kulturore të njerëzimit, besoj shumë se ministritë tona të Kulturës në Tiranë e në Prishtinë dhe institucionet përkatëse tashmë kanë marrë edhe mësim të mirë.
FESTIVALI I 57- “Ktheju tokës” e Jonida Maliqit i dha dritë
Kënga fituese u shpall, ajo i dha dritë Festivalit; lodhja dhe pasioni i këngëtares u shpërblye. Mundet që gjatë gjithë kohës këngëtarja të ketë menduar: “Vallë, a do të jem unë e para”, ashtu siç mund të kenë menduar gjithë këngëtarët e të tjerët, por vetëm njëri fiton. Gjatë tri netëve gjithçka rrodhi bukur dhe këndshëm: Një ditë jeton/, Në tjetrën vdes/, Sa mall, pak shpresë/, I vetëm, pa identitet…”./
Nga Vepror Hasani/Dielli/
Drithërues çasti final. Juria profesioniste prej 9 vetash shpalli fituese këngën “Ktheju Tokës” të këngëtares Jonida Maliqi. Duartrokitje të shumta në sallë. Emocion te publiku, ngazëllim te adhuruesit e këngëtares. Tri netët magjike të spektaklit të madh i dhanë kurorën Festivalit të 57- të të Radio Televizionit Shqiptar. Çaste të mrekullueshme përjetimi.Tashmë do të jetë Jonida ajo që do të prezantojë Shqipërinë në Eurovision Song Contest 2019, (Festivali Europian i Këngës), në Tel Aviv, më 14-18 maj 2019. Vargjet e këngës së saj do ta drithërojnë publikun edhe atje: “Ti kendon edhe qan/, Në duar lotët mbledh/, I mban…”. Suksese Jonida Maliqi! Thoma Gëllçi, drejtori i Radio Televizionit Shqiptar, pas një punë të lodhshme që nga dita e parë e punës në këtë televizion, mundi t’i rikthejë besimin publikut. Drejt kësaj arritjeje synoi edhe Drejtorja Artistike e Festivalit, sopranoja Inva Mula. Në konferencën për shtyp në pragnisje të Festivalit, ajo tha: “Objektiv, për mendimin tim, është që ta rikthejmë freskinë dhe entuziazmin e Festivalit të Këngës në Radio Televizion drejt një publiku i cili ndoshta për arsye të shumta është shkëputur. Ne duam që ai ta kthejë vështrimin dhe të ketë dëshirën si dikur, ta ndjekë Festivalin, dhe ndoshta të mërmërisi këngët më të bukura të tij…”. Ndërsa prezantuesi i festivalit, aktori i mirënjohur, Viktor Zhusti, tha: “Ky Festival realizohet nën drejtimin artistik të një artisteje të madhe shqiptare me famë botërore, që na ka bërë krenarë kudo që ka kënduar dhe performuar, si brenda kontinentit ashtu edhe përtej oqeanit, diva jonë, Inva Mula”. Ndaj, edhe kur artistët po bëheshin gati në sallat e grimit, dashamirësit e muzikës, prisnin me padurim daljen e tyre në skenë. Emocionet ishin të forta. Prisnin të shihnin një festival ndryshe.
Ndiq ëndrrën…
Kënga fituese u shpall, ajo i dha dritë Festivalit; lodhja dhe pasioni i këngëtares u shpërblye. Mundet që gjatë gjithë kohës këngëtarja të ketë menduar: “Vallë, a do të jem unë e para”, ashtu siç mund të kenë menduar gjithë këngëtarët e të tjerët, por vetëm njëri fiton. Gjatë tri netëve gjithçka rrodhi bukur dhe këndshëm: Një ditë jeton/, Në tjetrën vdes/, Sa mall, pak shpresë/,
I vetëm, pa identitet…”. Prezantimi i këngëve u bë gjatë dy netëve: natën e parë u këndua “live” me Orkestrën Simofonike të Radio Televizionit Shqiptar, kurse nata e dytë u quajt “Nata e performancave”, ose “Nata Eurosong” sepse këngëtari do të prezantohej me të njëjtën paraqitje që do të kishte në Festivalin Europian. Dhe kështu ndodhi vërtetë. Natën e dytë këngëtarët u paraqitën me elemente shtesë artistike dhe skenike. Nata e tretë ishte e nata e konkurimit. Realizimi artistik ishte një hap i dukshëm drejt ëndërrave europiane. Performanca e Festivalit rritej nga njëra natë te tjetra. Një gjë të tillë kishin ëndërruar prej vitesh edhe artistët shqiptarë. Sigurisht, nuk ishte e lehtë. Ndiqni ëndrrën, – tha Ermal Meta, – fituesi i Eurosongut, këngëtari i 124 koncerteve vetëm për vitin 2018. Saktësisht, fjala e tij ishte kjo: “Të ëndërrosh është gjëja më e bukur në botë, por jo të kesh fantazi; ka shumë ndryshim. Ëndërrat janë shumë herë më të forta dhe vrapojnë shumë herë më shumë se fantazitë. Kur ëndërron ke përgjegjësi shumë të madhe, ke ide në mendjen tënde, por kur ato nuk i realizon dhe i lë pas dore, të ndjekin gjithmonë; është mirë t’i ndjekësh ti e jo të të ndjekin ato; ka shumë diferencë”. Dhe Meta ka të drejtë, është tjetër gjë të fantazosh sikur po ngjitesh në skenë dhe tjetër gjë ta bësh realitet duke ndjekur ëndrrën. Në këtë Festival ëndrrën e saj e bëri realitet këngëtarja Jonida Maliqi me këngën e saj mjaft të ndierë.
Nuk është e lehtë
Në festival vihet gjithçka në dispozicion të këngëtarit. Në rastin konkret kontribuan me talentin e tyre kompozitorët, dirigjentët, skenografët, muzikantët, koreografët, balerinët etj, por edhe dy prezanuesit që i dhanë krahë, hare dhe gëzim Festivalit: Viktor Zhusti, aktor i talentuar dhe me përvojë, fin dhe sigurtë, i zgjuar dhe me humor, i këndshëm dhe fisnik, i mirënjohur dhe i dashur nga publiku, si dhe artistja e shumë arteve, Ana Golja, e cila ishte flutura e gëzimit të Festivalit, ishte një prezantuese krejt ndryshe, e lirshme si ajri, e dashur si flladet që fryjnë behareve dhe e trishtueshme kur ajo linte skenën bosh. Edhe prezantimi i saj për vetëveten ishte i bukur: Mirëmbrema! Unë jam Ana Golja, kisha dy arsye të forta për ta filluar Festivalin me këngën “Ma”; e para sepse kënga “Ma” është fituesja e festivalit të vitit të kaluar; e dyta si vajzë emigrantësh shqiptarë në Kanada është malli për Shqipërinë që na mban fort lidhur me origjinën. Është shumë kënaqësi që jam këtu përpara jush, publikut më të mirë në botë! Dhe të gjitha këto ndodhën edhe në saj të drejtorit të RTSH-së, Thoma Gëllçi, i cili me pasionin e tij synon më të mirën. Por sa lodhje ka në anën tjetër, që nuk sheh syri i publikut, këtë e rrëfen Elton Deda: “Është një punë vërtetë shumë e madhe, me shumë stres, me shumë lodhje, me shumë batuta, surpriza dhe situata të këndshme dhe të pakëndshme, por për njerëzit të gjitha këto pak rëndësi kanë; ata vijnë të shohin një festival me kualitet. Unë mendoj se Festivali është serioz, Festivali gjithmon ka qenë serioz. Nga viti në vit po i rikthehen artistë, po i rikthehen emra; të rinjtë janë gjithmonë avangardë me materiale të freskëta dhe të bukura”.
I famshëm brenda natës
Pra, mes kësaj atmosfere shkëlqeu kënga e jonida Maliqit. Një shprehje e mençur thotë: “Që të bëhesh i famshëm brenda natës, duhen shumë vite pune”. Dhe kjo është e vërtetë, artistëve u duhet shumë punë. Nëse e bën këtë gjë, atëherë fati është me ty; shkëlqen brenda një nate të vetme. Mundësitë ekzistojnë. Sipas prezantuesit Viktor Zhusti, “Sot rrjeti i Televizionit përfshin 9 radio dhe 14 kanale televizive, gjeneraliste dhe tematike, me programe për të gjithë moshat dhe grupet shoqërore. Programet e Radio Televizionit Shqiptar ndiqen në të gjithë botën. Rrjeti i transmetimeve tokësore digjitale siguron mbulimin e plotë anembanë Shqipërisë. Rrjeti satelitor është shtuar me 6 kanale televizive dhe kanalet e radios. Shqiptarët në gjithë botën nga Europa, Azia, Australia mund të ndjekin të gjitha kanalet e Radiotelevizionit Shqiptar, në Television, në radio, dhe nëpërmjet internetit në aplikacione “RTSH Tani”. Pra mund të bëhesh i famshëm edhe brenda një çasti të vetëm, por vetëm nëse lodhur shumë. Shembujt që kanë luftuar shumë duhen ndjekur. I tillë është dhe balerini Igli Mezeni, pjesë e trupës së Angjelin Prelocaj, E tillë është dhe partnerja e tij, Luiz Pi. Ata interpretuan në natën finale të Festivalit, një pjesë të krijuar nga vetë Mezini, të titulluar “Fol”, sepse ai mendon se shqiptarëve u duhet të flasin më shumë me njëri-tjetrin. Krijimi la mbresa të pashlyeshme te spektatori. Edhe Mezini është një artist që punon shumë dhe me pasion.
Mos u bëj i famshëm!..
Vargjet e këngëtares Jonida Maliqi ende kumbojnë në shpirtin e adhuruesve të saj: “Ktheju tokës tende/, O njeri që zemrën lë peng/, Ktheju tokës tende/. Ti e di një zemër të prêt…”Por edhe pas fitores duhet të jesh i thjeshtë ashtu siç ke qenë ditën e parë kur këndove për herë të parë. Kur e pyetën Ermal Metën, fituesin e Sanremos, nëse ka ndonjë sekret si të bëhesh i famshëm, ai u përgjigj: “Dua të bëj një diferencë midis famës dhe suksesit; janë dy gjëra të ndryshme. Sekret nuk ka, ka vetëm punë. Unë kam kaluar shumë vjet vetëm duke punuar nga mëngjesi deri në darkë, pa bërë asnjë lloj pushimi. Lodhja kur bëhet sukses, bëhet kënaqësi Tjetër sekret nuk ka. … Nuk është se duhet të menaxhosh suksesin, mjafton të vazhdosh të bësh të njëjtë jetë që bëje më përpara. Unë jetoj në të njëjtën shtëpi, nuk ndryshuar asgjë…”. Festivali veçoi edhe kengë të tjera të bukura: Eranda Libohova për këngën e saj “100 pyetje” mori çmimin e Jurisë së Gazetarve; Marko Strazimiri dhe Imbro, për këngën “Leyla” u nderuan me çmimin e Jurisë të të rinjve. Me çmim u nderua dhe këngëtarja Lidia Lufi për këngën “Rrëfehem”. Një falenderim i merituar shkon edhe për Drejtorin e Radio Televizionin Shqiptar, Thoma Gëllçi, i cili pas një punë të lodhshme mundi të kthejë besimin te publiku. Ishte një festival i veçantë
.
Kosovë-LDK shënon 29 vjetorin e themelimit
-“Kur Kosova do të jetë e lirë dhe e pavarur kjo shtëpi do jetë muze”, thoshte Presidenti
PRISHTINË, 23 Dhjetor 2018-Gazeta DIELLI/ Shënon sot 29 vjetorin Lidhja Demoratike e Kosovës, e themeluar në 23 Dhjetor 1989, nga Ibrahim Rugova, derisa ishte kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës i zgjedhur edhe në krye të partisë, dhe nga intelektualë të tjerë shqiptarë kosovarë.
“Kur Kosova do të jetë e lirë dhe e pavarur kjo shtëpi do jetë muze”, thoshte Presidenti
“Kjo shtëpi është shtëpi e Pavarësisë së Kosovës, shtëpi e lirisë, shtëpi e demokracisë, shtëpi e rezistencës së gjithanshme të popullit të Kosovës”, thoshte Rugova duke e përuruar muzeun më të ri të kryeqytetit të vendit, në dhjetor 2002.
Më shumë se parti, LDK në fillimet e saj lindi si një lëvizje gjithëpopullore për liri, pavarësi e demokraci, në rrethana të rënda okupimi e të dhunës së egër.
Që në atë kohë, Rugova dhe LDK hapur përcaktonin pozicionin gjeopolitik kosovar dhe shpallnin idenë për shtetin e Kosovës – pavarësinë.
Formimi i LDK-së dhe disa partive tjera, e pastaj Deklarata Kushtetuese për Pavarësi e 2 Korrikut e Kushtetuta e Republikës e 7 Shtatorit 1990 dhe Referendumi për Kosovën Shtet Sovran dhe i Pavarur i zhvilluar nga 26 deri në 30 Shtator 1991, u pasuan me zgjedhjet e para pluraliste parlamentare e presidenciale, të 24 Majit 1992, në të cilat Rugovau zgjodh president i parë i Republikës së shpallur, e cila atëherë nuk u njoh ndërkombëtarisht, por megjithatë ishte dhe njihej si deklarim i fuqishëm i vullnetit të popullit mbi 90 përqind shumicë shqiptare, si edhe pjesëtarëve të komuniteteve pakicë.
Në 29 vjetorin e themelimit, Lidhja Demoratike e Kosovës sot në mësditë mbajti një manifestim festiv, ndërsa paradite Kryesia bashkë me strukturat e partisë i bënë homazhe Presidentit historik Rugova.
“Në motin e ndryshimeve të mëdha historike që kishin përfshirë mbarë Evropën, më 23 dhjetor 1989 në ish-shtëpinë e Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës në Prishtinë u themelua Lidhja Demokratike e Kosovës, me në krye shkrimtarin dhe kritikun unik të letrave shqipe, intelektualin e urtë, Presidentin historik të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova.
LDK është partia e parë e themeluar si lëvizje demokratike në botën shqiptare dhe në këtë pjesë të Evropës e të botës pas Luftës së Dytë Botërore”, është shprehur kryetari, Isa Mustafa.
Para 13 viteve, në ditën e përvjetorit të themelimit të LDK-së, të fundit që Rugova e shënonte, ai ritheksonte se partia që e drejtonte që nga fillimi “objektiv qendror e ka njohjen e pavarësisë më të shpejtë të Kosovës nga miqtë tanë”. Atëherë, me rastin e 16 vjetorit të themelimit të LDK-së, Rugova priti kryetarët e degëve të partisë në Kosovë dhe diasporë në Rezidencën në lagjen Velania të Prishtinës, në 23 Dhjetor 2005, më pak se një muaj para se të kaloi në amshim në 21 Janar 2006.
Pavarësia e Kosovës, në të mirë të gjithë qytetarëve të saj, dhe si i vetmi kompromis, theksohej e ritheksohej vazhdimisht nga Rugova.
“I vetmi kompromis për Kosovën është pavarësia, dhe ky është optimumi i gjithë shqiptarëve në rajon”, theksonte shumë prerë Presidenti Rugova në 6 tetor 2005, në takimin e parë me Grupin Negociator, formimi i të cilit me përfaqësim nga maxhoranca e opozita dhe shoqëria civile ishte një moment me shumë rëndësi për unitetin në vend si dhe për bisedimet për statusin e Kosovës të udhëhequra nga i dërguari i posaçëm i Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, Presidenti Martti Ahtisaari, e pastaj edhe nga Treshja SHBA-BE-Rusi në angazhimet shtesë./b.j/
- « Previous Page
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- 31
- Next Page »