Archives for March 2023

KUR PRISHESHIN TEMPUJT, ME SHOKUN E KLASËS VISARIN…

March 25, 2023 by s p

Nga Flamur Shabani/

Ishte viti i mbrapshtë 1967, atëherë kur regjimi diktatorial i kohës përmbysi gjithçka: dhunoi të drejtën e popullit për besimin në fe dhe shkatërroi me zjarr e hekur objektet e adhurimit të idhujve të tyre. U dogjën në mënyrë demonstrative kishat e xhamitë, duke u dhënë në dorë turmave të indoktrinuara pishtarin e zjarrvënësit.Ne ishim fëmijë të pafajshëm, nxënës…Viti 1967 ne na gjeti ende të vegjël dhe nuk na lejohej të gjykonim se ç’bënin të rriturit mbi këto ngjarje madhore, që do të trondisnin plotësisht besimin shekullor të popullit.Përflitej prej kohësh në mjediset familjare, mbasi propaganda zyrtare nëpërmjet radios dhe organeve të shtypit kishte bërë punën e vet. Njerëzit ishin të trembur.Fjalimi i Enver Hoxhës i 6 Shkurtit 1967, me titull “Revolucioni i mëtejshëm i partisë dhe pushtetit”, fjalim ky me të cilin ai filloi luftën kundër “ideologjisë fetare” e “zakoneve prapanike” solli më pas deri te shpallja me ligj të Shqipërisë si vendi i parë dhe i vetëm ateist në historinë botërore. Lufta kundër fesë filloi nga Shkodra, atje ku kisha katolike kishte rrënjë të thella, të lidhura me Vatikanin. Ne dinim vetëm poetin Ndre Mjeda, poet prift dhe Migjenin revolucionar, blasfemist. Dëgjonim të shahej Atë Gjergj Fishta. Dhe s’e dinim që Kleri, sidomos ai katolik, kishin mbrojtur gjuhën dhe identitetin kombëtar dhe kishin dhënë martirë, jo vetëm të besimit, por dhe të patriotizmit… Kisha ortodokse ishte autoqefale shqiptare. Myslimanizmi ishte plot me dijetarë. A s’ishte dhe poeti ynë kombëtar, Naim Frashëri, bektashian dhe panteist?Më tej, Partia ngriti në këmbë rininë, të klasës punëtore e fshatare dhe universitare dhe iu vërsulën tempujve të fesë: i gjithë vendi për të persekutuar klerin në përgjithësi dhe atë katolik në veçanti. U shkatërruan tempujt, u ndalua liria e besimit fetar, duke vendosur kështu themelet e një ferri të vërtetë. Ateherë ne ishim në Lushnjën e vogël. E donim dhe na donte. Ne nxënësit e shkollave të qytetit na thirrën pasdite, se do të shkonim për prishjen e kishës dhe xhamisë. Të gjithë ishim kuriozë çfarë do të ndodhte.Kujtoj se disa ditë më parë, 4-5 shokë të klasës, me propozim të Visarit, kështu flitej atëhere me fjalë zyrtare: propozim, revolucionar, detyra, partia, fletë-rrufetë etj, nejse, shkojmë në Kishën ortodokse, donim ta vizitonim si për një lamtumirë. U futëm ta vizitonim, të druajtur, e ndienim misterin. Unë nuk kisha hyrë kurrë në kishë, megjithëse e kisha pranë saj shtëpinë. Mua më dukej se kishte një hije të rëndë ky vend lutjeje.Kur u afruam te porta e madhe kryesore, njoftuam shërbyesin e kishës. Na lejoi. Hymë në sallën kryesore dhe mbetëm të habitur nga figurat e shenjtorëve të pikturuara në korniza druri dhe në mur. Ja dhe altari, i gdhendur i gjithë në dru, vepër mahnitëse arti. Vetë papu na udhëhoqi nëpër harqet që duhet të kalonim, na këndoi dhe na lejoi të vizitonim çdo kënd të saj.Kur mbaruam, dolëm përjashta dhe e ndienim veten disi më të lehtësuar, njëkohësisht dhe të ngarkuar në shpirt.Kjo vizitë më përfytyrohej, kur u rreshtuam në oborrin e shkollës dhe, në rresht për dy, u nisëm drejt kishës. Drejtori i shkollës na kishte urdhëruar të merrnim shkrepëse me vete për të ndezur zjarr.Midis nesh kishte edhe djem të hedhur, më të shkathët që nuk qëndronin në rresht, po nxitonin përpara për të mbërritur sa më parë. Zjarrvënës të zellshëm… Kisha para portës kishte një shesh të pjerrët të shtruar me gurë. Djemtë më të rritur u futën brenda, zhvatën portretet e shenjtorëve nga muret, thyen forcërisht pjesët e gdhendura bukur e me art në dru dhe i hodhën jashtë në oborr. Aty prisnim ne të tjerët, me shkrepëse në dorë dhe me ndonjë shishe vajguri, qe s’e di nga u gjet, të gatshëm për zjarr. Grumbujt e hedhurinave, nën brambullitjen e gjuhëve të flakëve, dalëngadalë po zvogëloheshin. Ne ngroheshim në zjarrin e ndezur, se ende dimër ishte. Drita e kuqe përndizte fytyrat tona dhe hapësirën që na rrethonte.Figurat e shenjtorëve po digjeshin me një djegie të ngadaltë. Ne dallonim pjesë të portretit të tyre sipas përzhitjes që kishin pësuar.Pranë meje ndodhej Visari. Ç’po bënte ashtu? Ai çuditërisht, fiku me këmbë një figurë shenjtori, që sapo kishte filluar të digjej. Jo vetëm kaq, por dhe e fshehu nën pallto. Nuk e kuptova pse e mori, por e ndihmova edhe unë, duke i zgjatur një kryq që kishte shpëtuar para këmbëve të mia. Pas rreth dy orësh u shpërndamë secili në shtëpinë e vet. Ndienim nxirjen…Lart te xhamia ishte bërë nami . Pluhur i gjallë, britma dhe vandalizëm, hidheshin postiqe e libra të shenjtë… të tjerë kishin shkuar para nesh.Gjithë mbrëmjen mendoja.Pse kishte ndodhur kjo? Ne ç’mund të bënim tjetër? Pse i kishte marrë Visari objektet e kultit: portretin dhe kryqin? Nuk besoj se i donte për t’ia çuar nënës së tij për të ndezur zjarrin në sobë, jo. A i ka ende? Ia gjetën gjatë kontrollit në shtëpi, kur e arrestuan?Kjo m’u kujtua pas shumë vitesh, dhe kur Visari filloi punë si i dërguar i Shqipërisë në Selinë e Shenjtë të Vatikanit.Ai dhe në romanin e tij të fundit tregon nga këto, por unë i shoh nga këndvështrim tjetër, nga jashtë tij.Ja, një rast tjetër mjaft domethënës, që lidhet me Visarin e ai s’e ka shkruar…Ndërkaq kishat dhe xhamitë dhe tyrbet u shkallmuan, duke i kthyer në institucione kulturore, në depo drithi e magazina ushtarake. Klerikët u zhveshën, i çuan fermave apo burgjeve.Disi më vonë u vu kazma mbi manastiret. I tillë ishte në Lushnjë manastiri i famshëm i Ardenicës, ku thuhej se kishte vënë kurorë dhe Skënderbeu me princeshën Donika Kastrioti. Aty shërbente si dhespot Irine Banushi, vëllai i artistit të njohur, aktorit Tano Banushi. Dhespoti i manastirit ishte njeri me mjaft kulturë, njohës i mirë i disa gjuhëve të huaja.Kur vajtëm për vizitë në Ardenicë pas disa muajve, manastiri ishte i braktisur dhe si i mbyllur. Dyert ishin të thyera, dërrasat e korridoreve të hedhura, fëmijët e fshatit kishin kryer jashtëqitjen dhe kishte gjurmë mureve. Nuk lamë derë pa hyrë e arkë pa kontrolluar. Në një dhomë të vogël gjetëm një baule të mbushur plot me libra të shpërdoruar, të grisur e të bërë fletë-fletë, madje edhe të ndotur ngaqë ishin përdorur për pastrimin.Visari u afrua te baulja, e cila nuk kishte kapak. E mbaj mend të heshtur dhe të zbehtë. Dhe filloi të kërkonte nëpër libra, të cilat në pjesën dërrmuese ishin në gjuhën sllave dhe pak në italisht. Visari zgjodhi dy-tre libra dhe guxoi e i mori me vete.Dhe kështu e përfytyroj ende: që zgjat dorën dhe do të shpëtojë një libër të tjetrit…VISARI duket se eshte i dhēnë pas katolicizmit, ai shkon në mesha në kishë, po i respekton të gjitha fetë e tjera. Besoj se është ndikimi i kulturës familjare. Babai i Visarit ka pasur njohje me personalitete të kohës, midis të cilëve të besimit fetar, siç është rasti me poetin tonë të madh Gjergj Fishta, kështu kemi lexuar.Afrimi i tij me fenë mua më duket si kërkesë për më shumë qiell, se toka vetëm të lodh, sidomos balta e saj.

Sot 126 vjet nga numri i parë i “Albania”-s me botuesin vetëm 22 vjeç

March 25, 2023 by s p

Kur Konica shkruante se “dheu i Shqipërisë mund të japë bukë për 20 milionë banorë”. Sot 126 vjet nga numri i parë i “Albania”-s me botuesin vetëm 22 vjeç.

Nga ROLAND QAFOKU

Si sot 126 vjet më pare, në botën shqiptare ndodhi një ngjarje nga më të rëndësishmet në nivelin kulturor dhe intelektual, por veçanërisht atë kombëtar. Më 25 mars të vitit 1897, në Bruksel, doli numëri i parë i gazetës “Albania” për të cilën nuk është e tepërt të themi se është gazeta më e mirë, më me vlerë, më me kulturë, më me ndikim dhe më patriotike në të gjithë historinë e medias shqiptare. Botuesi i saj ishte Faik Konica dhe në 122 numrat që botoi ai, më vonë edhe në Londër, i ka bërë një shërbim të jashtëzakonshëm të gjithë kombit shqiptar. Dhe të mendojmë se botuesi Faik Konica ishte vetëm 22 vjeç. Po, po. E lexuat saktë. Faik Konica ishte vetëm 22 vjeç kur botoi kryeveprën e tij “Albania”. Me vrullin dhe energjinë e moshës, i sapo diplomuar për Bachelor në Universitetin e Dijonin në Francë për letërsi dhe me një kulturë poliedrike të marrë në shkollën saveriane në Shqipëri, në studimet në liceun e Stambollit dhe më pas në Francë, Faik Konica ka meritën që jo vetëm botoi një gazetë cilësore në dhe të huaj, por që nëpërmjet saj përçoi dhe ndikoi aq shumë në shoqërinë shqiptare të kohës dhe pas saj aq sa sot ta lexosh duket sikur je në të ardhmen dhe jo në të shkurën. Ai pati meritën së pari shkroi vetë me një penë të artë dhe që e meritonte cilësimin “kryeshkronjës”. Rreku tema për herë të parë dhe që ishin tabu për kohën që nisnin që nga gjuha shqipe, shkenca, politika, filozofia, arti, letërsia shqipe, letërsia botërore, historia, ekonomia dhe veçanërisht çështja kombëtare. Ai pati meritën që shkroi për Shqipërinë kur nuk kishte Shqipëri. Ai pati zotësinë që nëpërmjet kësaj gazete të lëvronte gjuhën shqipe si një usta i vërtetë duke llogaritur edhe vështirësitë e shtypjes dhe gërmave që në shtypshkronjat e Brukselit nuk i gjente dot dhe i zëvendësonte me me ç’të mundte. Ai pati zotësinë të shkruante gjuhën shqipe kur ende kjo gjuhë në Shqipëri shkruhej dhe kultivohej rrallë duke përkthyer sa e sa fjalë si kjo “Mësalha” që do të thotë vitrina. Ai pati aftësinë të mblidhte rreth vetes pena të arta të kohës si Mit’hat Frashëri, Ismail Qemal Vlora, Visarion Dodani, Koto Hoxhi, Ibrahim Temo, Dervish Hima, Spiro Garo, Thoma Abrami, Lulo Frashëri, Syrja Vlora, e shumë e shumë të tjerë, një pjesë e të cilave jetonin në Shqipëri. Vetë shkruante me pseudonimin Trank Spiro Beg. Një i tillë është edhe kjo që po botojmë sot që ka qenë një nga editorialet më të bujshme me titull: Armiqtë e Shqipërisë. Lexoni me vëmendje në hyrje: “Të gjithë ata që kanë njohur mirë vendin tonë, shkrojnë se dheu i Shqipërisë mund të japë bukë 20 milionë shpirteve (banorëve). E dini që jemi 3 milionë dhe 2 milionë ngordhin urije. Shkruajnë që shqiptarët janë mjaft të mençur, nuk janë vetëm për zbukurimin e tyre por edhe për mirësinë e të gjithëve. Kemi armiq. Për atë të gjithë bashkohen në një zë. Ca zgjasin gishtin drejt dhelprës së grekut. Ca dëftojnë gjarpërimin e shqave (serbëve), ca të tjerë emërojnë me zë të ulët trasherin e halldupëve (turqve).”… Vijon.Kjo ishte Albania dhe ky ishte kryeshkronjësi Faik Konica. Kam fatin ti kem në arkivin dhe bibliotekën time tim të 122 numrat dhe që për mua janë një thesar. Kur lexoj që Faik beun e akuzonin për dembel e besoj pakës sepse nuk la asnjë libër të shkruar dhe Imzot Noli ia përmendte shpesh. Përgjigja e Konicës ishte: Imzot, ja i shkrujta, kush do ti këndojë? Atje në qiell ku është tani ndoshta qesh se pas një shekulli ne shqiptarët e tij kemi filluar t’ia lexojmë me endje ato që nuk ia lexuan të freskëta. Megjithatë, ai që ka drejtuar një gazetë e di mirë se çfarë do të thotë ta përgatisësh, ta drejtosh dhe ta botosh atë. Vetëm dembel nuk mund ti thuash “dreqtorit” Faik Konica. “Albania” e kundërshortin këtë. Është një monument dhe gazeta më e mirë e të gjithë historisë së medias. Ta ruajmë duke e lexuar!

Guri i budallait dhe mendja e zgjuar

March 25, 2023 by s p

Alfons Grishaj/

Te parët tanë na kanë treguar se si budallai hodhi një gurë në lumë dhe 100 të zgjuar nuk e nxorën dot. Kjo nënkupon se sa kohë e humbur është kur i mençuri merret me budallain dhe sa ngjashmëri ka në momentin kur pasioni errëson logjiken.

Në spitalin e të sëmurëve mendor të Shkodrës, një i sëmurë mendor rrinte me orë të tëra me sy tek një vrimë Dr . Sandër Ashta , bëhet kurjoz dhe mendon, dreq o punë çfarë sheh ai tek ajo birë ?! I afrohet të sëmurit, duke e pyetur, – a munem me e pa edhe unë atë biren që rri ti me orë tana ?! – Po more doktor , shihe ! Dr. Sandri, pasi e shikoi vrimën dhe nuk pa as insekt apo gjë tjetër i kthehet të sëmurit, – Po çka dreqin sheh në këtë birë !? I sëmuri i përgjigjet, – Ej ej doktor ! Unë kam nji vit qi po munohem me e gjetë e nuk po munem e ti po don me e gjetë për nji minut!…Dr. Sandri e shikoi me vëmendje , duke iu drejtuar me humor Shkodran, – nesër kam me të ba dalje nga spitali , – po përse ?, i përgjigjet i sëmuri .- du me të zëvendësu unë , ia ktheu, doktori…

Ashtu dhe siç kam shkrojtur në disa shkrime për paranojën, që mbetet furra e shkrirjes së çdo konceptimi normal, duke rënduar kolapsin e arsyes së humbur për çdo second , minut , orë e ditë. Në këtë udhëtim paranoja merr me vete dhe të tjerë që nuk e kuptojnë ose nuk e kanë nivelin e duhur intelektual… por dhe intelektualë që hiqen sikur e kanë të plotë panoramen e grigjes dhe psikologjisë njerëzore.

Mosbalancimi i shkallës së perceptimt të kuriozitetit sjell gjykim të varfër dhe tek më i zgjuari, duke e bërë palë me nonsensin.

Disa ditë më parë një paranojak paraqitet tek Teqeja Bektashjane si udhëheqësi i Organizates Vatra, duke kompromentuar dhe disa persona që i kishte rreth vetes, për të kamufluar qëllimin e tij të sëmurë. Sigurisht këta të fundit nuk e dinin çfarë kish psonisur paranoja që i udhëhiqte drejt turpit. I sëmuri mendor , në krye të viktimave hyn tek Teqeja dhe zë tavolinen e Vatres në emër të saj. Ai nuk mjaftohet me kaq, por sëbashku më të tjerët largohet duke i bërë bisht pagesës së biletave të darkës.

Babai i Teqesë, kërkoi shpjegim se kush ishin personat që kishin zënë tavolinë në emrin tonë, kur ne vetë qemë present në këtë takim. Anëtari i Kryesisë i tregoi se personat në fjalë nuk kanë lidhje aspak me Vatrën. Mjaftoi shpjegimi logjik i përfaqësuesit të Vatrës që paranojaku të bëhej nongrata në këtë institucion sikurse është nongrata prej muajsh në Vatër.

Saga vazhdon: cudibërësi i Teqesë paraqitet si përfaqësues i Vatrës tek një Television i djathtë në Shqipëri, dhe opa! Gazetari kurioz për lajme melodramatike e sensacionale e teori konspirative jo vetëm që i beson, por bie keq në gracken paranoide, duke bërë dhe grimasa me prononcim “kërcënues”, “ dmth, Vatra nuk e do Syrin !”, paditur se Vatra kish dhënë disa intervista tek ky Televizion si tregues vlerash nacionale.

Fatkeqësisht, sipas një informacioni te brendëshëm, gazetari para se të bënte këtë intervistë “ famoze interkontinetale” kish rënë prehë e Flër De Mari, mjeranja e përvuajtëshmerisë rrejshme që besimin e ka sanall në pellgun e kënetës së pistë.

Të zgjuarit nuk merren me bira muri e gardhi, nuk merren me fjalë boshe e shifra të stisura që nuk kanë as bazë logjike e shkencore. Nuk merren me aventurierë, të cilët mendojnë se revolucioni fillon me xhinkalla dhe udhëhiqet me dangalla. Nuk bëhen palë me parazitizmin dhe inkompetencën. Nuk trumpetojnë leckën mendim ndryshe dhe arnën, “arritje kualitative!”

Të zgjuarit, nuk e mbjellin të keqen si karafil në bahçet dhe institucionet e tyre, as në qytet, por përpiqen t’a sikterisin sa më larg kufinjve të shtetit të vet.

Bota është mbushur me provokatorë, budallenj e shpirtëhumbur. Shpirtëhumburi e ngre budallain, “lider, profesor!”. Ndërsa “profesori” e ngre shpirtëhumburin në panteon…Sarkazëm apo mjegull mëngjezi mbi pullazet tradicionale ? Mendoj se, sa më fallso të jetë ana deklamative e poemës së dashurisë hipokrite aq më zero bëhet ana narrative !

Bill Walsh, says : Someone will declare , “I am The leader!” and expect everyone to get in line and follow him or her to the gates of heaven or hell . My experience is that it doesn’t happen that way. Others follow you based on quality of your actions rather than magnitude of your declaration.”

Ligaçi, gjithnjë ka dëshirë që lëkurën e vet të konsumuar t’ia veshë dikuj tjetër, duke harruar se lëkura e gjarpërit mbetet gjithnjë gurëve e ferrave dhe shpesh në fund të bishtit si zile.…

Nuk është i zgjur ai person që hyn në punët e të tjerëve (pa asnjë të drejtë dhe kontribut), duke bërë rolin e ideologut, dekalogut dhe kritikut, bash në një shoqëri serioze që sakrifikon dhe punon për qëllime të larta, deri në sublimitet.

Në torfën e njerëzve të devotshëm mbin çdo fidan që zhvillohet shëndetshëm papasur nevojë për hijen fallso të Eminencave Gri.

Kënga dhe lira e artë e Orfeut bëri sirenat të pushojnë, por kur kënga dhe melodia njerëzore është e pafuqishme ndaj zhurmës “sirenave”, është më mirë që humanizmi të fanitet si aurora borealis, valltarja e ngjyrave që lind nga era e rreptë diellore, por që toka i kthen në mrekulli qiellore .

Mendoj se, njerëzit kanë format personale perceptive në lirinë e universit tyre që i ndihmon në arritje ose i shkërmoq në dështime. Sa më reale dhe krijuese të jenë format perceptive aq më efektive dhe pozitive janë arritjet.

Franklin Dilano Roosvelt, thoshte: “Njerëzit nuk janë të burgosurit e fatit, por të burgosurit e mendjes tyre ”.

“Strategjia e Mbrojtjes dhe Zhvillimit të interesave Kombëtare”!

March 24, 2023 by s p

Gjeneral ® Piro Ahmetaj

Pa asnjë mëdyshje, agresioni ushtarak i Rusisë – Putiniste kundër terësisë teritoriale të një vendi sovran (Ukrainës),mbetet gjithashtu një kërcënim, sfidë dhe këmbanë e fortë alarmipër sistemin dhe instrumentatglobale të sigurisë. Përveçluftës në Ukrainë, mësimet e nxjerra ngaoperacionet dhe angazhimet e gjata të NATO-s në Irak, Afganistani, Kosovë, Bosnje Hercegovinë, etj si dhe pesha ekërcënimeve kibernetike, etj po/dotë shërbejnë si domosdoshmëri kritike për të transformuar dhe modenizuar jo vetëminstitutionet e sigurise globale (UN/NATO)por edheato kombëtare të çdo vendi. Nga ana tjetër duhet ta ripërsërisim se për30 vendet e NATO-s, tërësia teritoriale mbetet përgjegjësi kolektive (Artikulli 5). Kjo është thelbësore, por kurrësesi një dhuratë e përjetshme pasi sejcili nga 30 vendet kanëobligimin të zhvillojnë kapacitete që i pëkasin për përmbushjen e misionit të përballjes së Aleancës me rreziqet konvecionale, ose sulmetushtarake. Prandaj çdo vend i NATO-s,por jo vetëm ato, po zhvillojnë Strategji(që harmonizon objektivat, mënyrat dhe mjetet/buxhetet)si dhe po modernizon aftesitë operacionaletë fokusuaranë mbrojtjen dhe zhvillimin e interesave Kombëtare.

Si parim, rishikimi perodik i Strategjisë“imponohet”nga dinamika e ambjentit te sigurisë, nga pesha erreziqeve si dhe respektivisht impaktit të tyrendaj interesave kombetare. Po ashtu, përtej emërtimit, rishikimi ciklik i Strategjive Nacionale mbetet sidomosdoshmëri kritikejo vetēm për të modernizuar instrumentat dhe kapacitetet e sigurisë kombëtarepor edhe për tëreflektuar ndryshimet e konceptit strategjik të NATO-ssi dhe përmbushur detyrimet në kuadër të NATO, EU, UN, etj. Përtej modestisë tepëruar, në kapacitetin e ekspertit me experiencë në reformat e Sigurisë Kombëtare, Rajonale & NATO-ssi dhenë pëgatitjene dokumentave strategjik (SSK, SU, RSM-2013,PAZH, etj)po paraqes një vlerësim me gjetje, parime si dhe10rekomandime strategjikepër domosdoshmërine ehartimit të Strategjisë së Mbrojtjes dhe Zhvillimit të Interesave Kombëtare (SM&ZhIK) të Republikës së Shqipërisë:

Vullnet, përpjekje dhe masa gjithëpërfshirësejo vetëm në rrafshin e vendimarrjes Politike, por nëtë gjitha hallkat, Institucionet, Agjensitë Shtetërore si dhe fazat e përgatitjes së draftit të Strategjisë. Përmë qartë, grupi i punës nuk do duhet kurrësesi të përbëhet nga vetëm “burokrat të emëruar”, por nga personalitete të mirënjohur, shtetarë të përgjegjshëm, patriot mëndjehapur si dhe me eksperiencëtë spikatur në fushën e mendimit strategjik dhe reformave të sigurisë kombëtare.
Gjithëpërfshirje dhe konsensus sa me i gjerë. Shpresoj që 32 vjettë kemimesuar se një Strategji pa konsensus apo e prodhuar nëfrymë konfliktuale, mbetet një dokument i padobishëm, pra një dokument inventar, që dublikon “pa kurrfarë lidhje” programin e qeverisë së radhës.

Është po ashtu fakt se në shumë se 3 dekada të përpjekjeve të RSh për ndërtimin e Shtetit demokratik, të bazuar në parimin “check and balance”, një nga vlerat e gjithë-pranuara që do duhet të “gjunjëzohej/t” klasa politike mbeten çështjet e Interesave Kombëtare. Në shtesë, kjo qasje do të demostronte edhe pjekuri dhe përgjegjshmëri të klasës politike dhe po ashtu do sherbejë si një mesazh i fort pozitiv për parnerët strategjik, SHBA, NATO, BE etj.

Vizion strategjik, për të peshuardhe balancuar skenaret e kërcenimeve të mundshme meinteresatkombëtare. Prandaj nëpërgatitjen e SM&ZhIK, duhet angazhuar personalitete me ekspertizë dhe integritet të spikatur në fushen e politikës, ekonomisë, diplomacisë, inteligjencës, informacionit/IT, gjeneralë;emergjencat civile, policia e shtetit, akademia e shkencave, etj.
Konsultim me aktorët e shoqërisë civile, qëndrat e studimeve strategjike, akademikë të mirënjohur dhe grupet e interesit është jo vetëm një “kërkesë në modë”, por para së gjithash një detyrim dhe prove e përgjegjshmërisë shtetërore,me qëlim për ti dhënë dokumentit të Strategjisë dimension dhegaranci aplikative. Nuk është shpikje, p.sh në NATO dhe vendet perëndimore, për zhvillimin e dokumenteve strategjikë angazhojnëpersonalitete ose“grup të urtësh” si dhe ekspertë me peshë strategjike dhe jo vetëm grupe pune nga “burokracia/zyrtarë të emeruar”!
Kohezionitmbarëkombëtar. Organizimi i konferencave shkencore apo dëgjesave publike për strategjinë, duke hapur edhe një website të posaçëm, ku çdo qytetar i interesuar shpreh mendimet e veta. Me tej, produkti doduhet të konsultohet me Kolegjin e NATO-s, “Qendrën Marshall”, NDU/USA, etj për të marrë edhe “çertifikatën” e institucioneve elitare nëfushën e mendimit gjeostrategjik.

E parë nga sa sipërpërmendur, çdo produkt (Strategji) burokratike, pra që do i mungonte gjithëperfshirja, konsensusi dhe konsultimi do “mbetej në klasë si dokument inventar” dhe kështu do ti shkonte shprehja Amerikane “breathing new life into dead reckoning”, ose e përkthyer, “i/e vdekur pa e lindur ende” !?

Mirëpeshimirreziqeve dhe së mjedisit të sigurisë. Ukraina na tregoi qartë, se jetojmë në një realitet, ku nuk janë zhdukur përgjithmonë rreziqetkonvencionale, ose sulmet ushtarake ndaj integritetit territorial. Ndërsa po ashtu Krimea, Kosova, Bosnja, etj na kanë treguar, se kërcënimet po sofistikohen nëpërmjet përdorimit të formave të reja si referendumet e mbështetura nga jashtë, fondamentalizmit fetar, destabilitetit financiar, krimit të organizuar, axhendës së politikanëve të korruptuar, qeverisjet e dështuara, etj.
Anëtaresimi në BE, tëriKonfirmohet jovetëm si mision dhe opsion i vetēmpor edhesi njëprojekt që i bashkon mbarëshqiptarët, rreth vlerave perëndimore, të drejten e jetës, fjalës, pronës dhe tregut tëlirë. Ose ethënë më mirë nga një mëndje atërore, si Profesor Sami Repishti: “integrimi në bashkesinë e vlerave Euroatlantike (BE me 450 milion banorë) mbetet shprehje e aspiratës dhe Fat i bardhë i të ardhmes së Shqiperisë dhe Kosovës“!
Moderizimi i kapaciteteveoperacionale përpërballjenmeemergjencat/fatëkeqësit natyrore, industriale dhe njerëzore. Ndërsa mbetet ende të përmirësohen mekanizmat e kontrollit civil demokratik të strukturave/agjensive përgjegjëse, për të mos lënë hapësira të devijimit nga misioni Kushtetues, si dhe për mëtepër, për të shmangur shpërdorimit nga klientet e pushtetit të burimeve të mbrojtjes kombëtare.
Objektivat strategjikedo duhet të shoqërohen me njëPlan/Matricë veprimi me aktivitete, përgjegjësi shtetërore të matshme si dhe mbështetje me financa adekuate.

Thënë këtë, do duhet paraprakisht tëngrihejAgjensia eSigurise Kombetare (ASK), e cila do tëshërbejë për t’jusiguruar në kohë reale, Autoriteteve të larta shtetërore, pikturën dhe peshën e kërcënimeve ndaj interesave Kombetare, si dhe do të luajë një rol thelbësor në formulimin e dokumentave baze te Sigurisë Kombëtare, përgatitjen e paketës ligjore, monitorimin e realizimit të objektivave sipas matricës së detyrimeve ndërinstitucionale, etj !

Përmbushjen e detyrimeve dhe përmirësimini kredibilitetit të RSh në NATOdhe parnerët Strategjik (USA). Ndërkohë, 14 vjet pas anëtarësimit, Shqiptarët e kanë tejkaluar perceptimin e NATO-s si “bank alienësh”që garanton falas paprekshmërinë teritoriale të 30 vendeve anëtare! Thënëkëtë, RSh iduhet tëarrijëBuxhetin e Mbrojtjes në 2% të GDP-së, qëpër vitin tjetër, 2024.

Në shtesë, do t’i riKëshilloja publikisht aktorët politik dhe faktorët institucional nltë Tiranës dhe Prishtinës që për interesat jetike kombëtare: “të përulen në gjunjë para përgjegjësive shtetërore, duke projektuar dhe zyrtarizuar një qasjetëdrejtë dhe të mënçur(Dyshtete sovranenjë komb i vetëm)qëpërfshin sovranitetin por fokusohet nëmbrojtjen dhe zhvillimin e interesave mbarëkombëtare. E ritheksoj se kjo “qasje e fortë por e vonuar” nuk kërcënon asnjë vend, përkundrazi do të kontribuojë si balancë dhe garanci shtesë për paqen afatgjatë dhe axhhenden Euroatlantike të rajonit. Për të tejkaluar edhe një “kujdes diplomatik”, sjellim shembullin e vendeve skandinave (Norvegji, Suedi, Finlandë); Balltike (Lituani, Letoni, Estoni);të Vishegradit,qasjen zyrtare tëTurqisë dhe Greqisë në raport me Qipron, rastin USA me Islandën, etj.

Me këtër rast, ri-konfirmoj, se: “mbetem sa I përkushtuar aq edhe i përulur për të kontribuar me experiencë dhe eskpertizë strategjike nëpërgatitjen e Strategjisë së Mbrojtjes dhe Zhvillimit të Interesave Kombëtare në Rajon, Mesdhe dhe më gjerë” !

Kalendar: 24 Marsi 1999, Dita që i hapi shteg Lirisë e Pavarësisë së Kosovës

March 24, 2023 by s p

-Para 24 viteve, në-24 Mars 1999, për shpëtimin e shqiptarëve të Kosovës NATO prirë nga Amerika nisi bombardimet kundër forcave kriminale të Serbisë/

-Në Kosovë, në mbrëmjen e 24 Marsit 1999 rreth orës 20:00 u ndjenë fuqishëm goditjet e para të sulmeve të aviacionit të NATO-s kundër forcave serbe – terrorit e gjenocidit/

-Në rrethana terri, të ndërprerjes së energjisë elektrike e lidhjeve telefonike, lajmin e madh edhe për gjithë botën e raportoja nga Prishtina me lidhje satelitore, të mundësuar nga vëllai Demë Jashari, që ishte në Lozanë – Zvicër e që edhe e shkruante me kompjuter për ta përcjellë prej atje me telefax drejt Tiranës… Media shqiptare ka shkruar se isha gazetari i vetëm që transmetoja nga Prishtina në fillimin e ndërhyrjes së NATO-s për Kosovën…/

SPECIALE-Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari

PRISHTINË, 24 Mars 2023/ U bënë 24 vjet nga 24 Marsi 1999 – Dita kur ndërhyrja shpëtimtare e NATO-s, forcës ushtarake më të madhe planetare, kundër terrorit e gjenocidit, i hapi shteg lirisë së Kosovës.

Është kjo edhe një ditë e mirënjohjes e falënderimit të përjetshëm për botën demokratike që nuk lejoi spastrimin etnik dhe zhbërjen e shumicës shqiptare të Kosovës.

Prirë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, para 24 viteve, në 24 Mars 1999, për Kosovën e popullin e saj ndodhi fillimi i ndërhyrjes shpëtimtare të NATO-s me goditjet nga aviacioni luftarak të pozicioneve të forcave serbe që po bënin krime, masakronin e dëbonin shqiptarët në fushatën e egër të spastrimit etnik.

Në mbrëmjen e 24 Marsit 1999 raportoja nga Prishtina në Tiranë se rreth orës 20:00 u ndjenë fuqishëm goditjet e para të sulmeve ajrore të NATO-s.

Përshkruaja situatën në kryeqytetin e Kosovës në atë orë historike: “Nga goditjet dridheshin xhamat e ndërtesave në Prishtinë, ndërsa vazhdimisht dëgjoheshin sirenat e alarmit”.

Shtoja se, “pas pak çastesh të goditjeve, e tërë Prishtina dhe Kosova mbeti në terr”, meqë u ndërprenë dritat, furnizimet me energji elektrike.

Raportoja edhe se, “para goditjeve, automjete të blinduara me trupa serbe dhe armë në gjendje gatishmrie, lëviznin nëpër të gjitha rrugët e shkreta të Prishtinës, që ngjan në qytet fantazmë. Pas goditjeve, këto lëvizje tankesh dhe blindash nuk shihen më”.

Dhe, “kohë pas kohe, nëpër qytet, dëgjohen breshëri armësh”, përfundoja lajmin e parë për nisjen e bombardimeve.

Lajmin e jepja për Agjencinë Shtetërore Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë – Agjencinë Telegrafike Shqiptare (ATSH), për të cilën raportoja nga 24 Maji 1992 i zgjedhjeve të para pluraliste të lëvizjes e luftës për liri e pavarësi të Kosovës.

Po atë lajm e dërgoja edhe për Radio Tiranën, me të cilën pastaj u lidha edhe drejtpërdrejtë në raportime, derisa në ato rrethana terri e lufte në Kosovë nuk mund të lexohej Agjencia Shtetërore-Zyrtare e Lajmeve e Shqipërisë as nuk mund të shihej Televizioni Shqiptar.

Lajmet për ndërhyrjen shpëtimtare të NATO-s në Kosovë shkonin për gjithë kombin shqiptar edhe për botën, të raportuara nga Prishtina, nga lagjeja Ulpiana, nga banesa ime e mbushur refugjatë nga zonat e luftës.

Refugjatët sollën përvojat e tyre të pas dëbimit nga shtëpitë, të strehimit maleve, se si të bëhej dritë në terr kur s’ka as qirinj, duke ndezur ndonjë leckë të futur në vaj ushqimi të mbushur në gjysëmpatate të gërryer nga brenda. Nën atë dritëz po shkruaja lajm tjetër, ndërsa po dëgjoja lajme në një radio të vogël me bateri – tranzistor, derisa shkallëve të ndërtesës dëgjoheshin rrapllimat e ushtarëve e policëve serbë që nga momenti i nisjes së bombardimeve kishin ikur nga rrugët e sheshet ku ishin.

Nga radioja e vogël dgjohej edhe zëri i shpresës dhe besimit të madh, fjala e Presidentit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës Bill Clinton që i drejtohej Kombit Amerikan.

“Tani, bindja jonë e fortë për gjithçka që po ndodh në Kosovë, është e vetmja shpresë e popullit të Kosovës”, theksonte në atë ditë e orë historike Presidenti i SHBA-ve, Clinton, derisa nga Shtëpia e Bardhë fliste për zhvillimet tragjike në Kosovë dhe ndërhyrjen shpëtimtare të NATO-s.

Ai zë i lirisë – liria për Kosovën po vinte nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës…Nga Amerika dhe aleatët…

Në terrin e natës dhe të okupimit të egër, drita e shpërthimeve nga goditjet e aviacionit të NATO-s nga qielli shihej si një shpresë e besim për të ardhmen e ëndërrave për lirinë e paqen derisa në Kosovë kishte marrë përmasa gjenocidi terrori i spastrimit etnik kundër shqiptarëve.

Ajo dritë shpëtimtare e lirie ishte e paralajmëruar…

Më pak se një vit më parë, në 29 Maj 1998, Presidenti historik i Kosovës Ibrahim Rugova në Uashington ishte takuar me Presidentin Amerikan Clinton. “Ne ritheksuam se zgjidhja më e mirë për Kosovën do të ishte shteti i pavarur”, deklaronte Presidenti Rugova pas takimit. Ndërsa, bëhej e ditur se Presidenti Clinton tha se Kosova është një nga shqetësimet amerikane dhe se SHBA-të do të intensifikojnë angazhimin për zgjidhjen e çështjes së Kosovës në kuadër të Grupit të Kontaktit dhe të NATO-s…

Në fillimet e pranverës së para 24 viteve, ndërhyrja e NATO-s pritej pasi Konferenca e parë ndërkombëtare për Kosovën në Rambuje – Francë, që kishte nisur në 6 Shkurt 1999 kishte përfunduar në 18 Mars me refuzim nga delegacioni i Beogradit të marrëveshjes së pranuar nga delegacioni kosovar.

Presidenti historik, Dr. Ibrahim Rugova, në Prishtinë i kthyer nga Rambujeja e para nisjes përsëri për atje drejt Parasit, në një konferencë shtypi në 5 Mars 1999 paralajmëronte nënshkrimin e Marrëveshjes së Rambujesë, për të cilën një ditë më vonë dha miratimin edhe Kuvendi i Republikës së Kosovës së Deklaratës së 2 Korrikut e Kushtetutës së 7 Shtatorit 1990. Në konferencën për shtyp ku ishte edhe korrespondenti tash i Gazetës DIELLI, Presidenti Rugova paralajmëronte edhe vendosjen e NATO-s në Kosovë…

Po në atë 5 Mars 1999 kam raportuar edhe për një takim të Presidentit historik të Kosovës Ibrahim Rugova me Senatorin Amerikan Robert Doll – të Dërguarin e Posaçëm për Kosovën të Presidentit të SHBA Bill Clinton, që ishte edhe një paralajmërim lirie. Takimi shumë i rëndësishëm u mbajt në Shkup-Maqedoni, pasi regjimi kriminal okupator serb e kishte pamundësuar në Prishtinë-Kosovë…

Viteve të ecjes drejt pavarësisë së Kosovës, Presidenti historik Ibrahim Rugova kishte të emëruar Përfaqësues të Kosovës në Shtetet e Bashkuara të Amerikës – në Zyrën e Senatorit Robert Dole, mikut të madh të tij e të gjithë shqiptarëve, të cilin edhe e ka dekoruar. I emëruari ishte Elmi Berisha, tani kryetar i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA, i cili ishte edhe ceremoninë kur Senatorin Amerikan Robert Dole e dekoroi Presidenti i Kosovës Ibrahim Rugova, ku ishin bashkë…

Në pranverën e vitit 2004 në vizitën në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, në 27 Prill, në selinë e OKB-së në Nju Jork, Presidenti historik Ibrahim Rugova takohet me Sekretarin e Përgjithshëm të OKB-së, Kofi Anan, kërkon njohjen e pavarësisë së Kosovës. Rugova gjatë kësaj vizite takon edhe guvernatorin e Nju Jorkut, Xhorxh Pataki dhe 20 ambasadorë të shteteve anëtare të OKB-së.

Nga raportimet e medias për vizitën e Presidentit Rugova në Nju Jork citohet edhe Elmi Berisha si person i veçantë kontaktues në Shtetet e Bashkuara të Amerikës…

Në vitin e luftës e lirisë 1999, edhe derisa bisedohej në Konferencën ndërkombëtare për Kosovën në Rambuje-Paris, regjimi i Beogradit kishte sjellë në Kosovë paisje luftarake e trupa ushtarake shtesë, që mund të arrinin në 130.000, sipas vlerësimeve të kohës.

Ndërkohë, për shkak të rreziqeve, shumica e reporterëve të mediave ndërkombëtare bashkë me Misionin Vëzhgues të OSBE-së ishin larguar nga Kosova para fillimit të ndërhyrjes së Aleancës Veriatlantike. Edhe në ato rrethana vazhdoja pa ndalur asnjëherë raportimet nga Kosova për në Shqipëri…

E, në 24 Mars 1999, ishin orët u fundit para fillimit të bombardimeve të NATO-s kur kërkonim mundësinë e fundit për të dhënë nga Prishtina në Tiranë lajmin e madh të pritur, pasi lidhjet telefonike do bëheshin të pamundura.

Të provojmë me lidhje satelitore në mbrëmje, u morëm vesh me vëllain Demë Jashari në Zvicër. Dhe, ishim në linjë në momentin e pritur, nga Prishtina në Lozanë – Zvicër raportoja me telefon derisa po ndodhte lajmin e madh edhe për gjithë botën që e shkruante vëllai Dema me kompjuter për ta përcjellë prej atje me telefax drejt Tiranës…

Dhe, vazhdoja raportimet…Media shqiptare ka shkruar edhe se isha gazetari i vetëm që transmetoja nga Prishtina në fillimin e ndërhyrjes së NATO-s për Kosovën në 24 Mars 1999.

“PERVJETORI/ Rrëfimi i reporterit të vetëm që transmetonte nga Prishtina: Ç’ndodhi kur bombardoi NATO?”, është titulli i portalit TESHESHI për shkrimin që ia kam dërguar në 24 Mars 2015 gazetarit në Tiranë, Ylli Pata, i cili ka punuar në Agjencinë Shtetërore-Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë shumë vite dhe ishte aty edhe në ditën historike të 24 Marsit 1999 të fillimit të bombardimeve mbi caqet e forcave serbe të aviacionit të Aleancës Veriatlantike.

“Sot mbushen 16 vjet prej fillimit të fushatës së bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë, në mbrojtje të Kosovës.

Behlul Jashari është gazetari i vetëm që raportonte nga Prishtina për ngjarjen në kushte tejet të vështira. Në atë kohë Jashari ishte korespondent i Agjencisë Telegrafike Shqiptare…”, ka shkruar ai në portalin ku theksohej se po botonin “kujtimet e reporterit që transmetonte nga një vend i fshehtë në kryeqytet”…

Mëngjesin e parë të pas fillimit të bombaredimeve, lajmet që dhash nga Kosova drejt Tiranës ishin për situatën në Prishtinë dhe për ekzekutimet nga forcat serbe gjatë natës të shqiptarëve në shtëpitë e tyre në Mitrovicë, veprimtarëve e intelektualëve – udhëheqësit komunal Agim Hajrizi bashkë me nënën dhe djalin 12 vjeçar dhe poetit Latif Berisha.

Ai mëngjes i 25 Marsit 1999 sillte lajme të reja se forcat kriminale serbe gjatë natës kishin bërë sulme dhe vrasje të tjera në familjet dhe vendbanimet shqiptare, në Prishtinë kishin rrëmbyr në shtëpi avokatin e veprimtarin e njohur për të drejtat e liritë njerëzore, Bajram Kelmendi, me dy bijtë e tij, të cilët i ekzekutuan. Forcat serbe kishin djegur edhe selitë e institucioneve të rëndësishme kosovare e ndërkombëtare, përfshirë zyrat që ndodheshin në një shtëpi shkrimtarësh që ishte bërë seli e Presidencës dhe e institucioneve tjera të Republikës së Kosovës, atëherë të panjohur ndërkombëtarisht, dhe Zyrën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Prishtinë.

Edhe në mëngjes, si edhe natën, Prishtina dukej si një qytet fantazmë, rrugët dhe sheshet ishin të zbrazëta. Tanket dhe makineria tjetër serbe e luftës, që një ditë më parë i mbushnin rrugët e sheshet, kishin ikur dhe ishin fshehur edhe nëpër lagje për t’i pasur banorët shqiptarë mburojë të gjallë. Nëpër shumë pika kishte snajperë serbë dhe njerëzit qëndronin të mbyllur në shtëpi, të rrethuar me kërcënimin e madh të forcave serbe, por me gëzimin e besimin e plotë se liria e Kosovës po vinte.

Atë mëngjes të parë të pas mbrëmjes historike të 24 Marsit 1999 u këput edhe mundësia e fundit e lidhjes me telefon dhe e raportimit dhe nisa kërkimin e ndonjë mundësie tjetër, duke ndërruar edhe vendbanimin shkaku i rrezikut të qëndrimit të mëtejmë në banesë, e pastaj edhe duke u larguar nga Prishtina drejt Kufirit jugor të Kosovës, prej nga vazhdoja raportimet.

“Shqiptarët në Prishtinë – mburojë e gjallë”, ishte titulli lajmit të 6 Majit 1999 i raportimeve që i bëja nga Kufiri jugor i Kosovës.

Lajmi, ku në ato rrethana nuk përmenda burimin – telefonatën nga posta e re e Prishtinës që ishte bërë mes rreziqesh nga një nënë mburojë e gjallë bashkë me familjen e saj alarmonte:

“Shumë banorë të Prishtinës po mbahen peng dhe
po përdoren nga serbët si mburojë e gjallë. Ata janë detyruar të
qëndrojnë në shtepitë dhe banesat pranë vendeve ku janë fshehur
armë dhe mjete të mekanizuara ushtarake si dhe nëpër objekte që
mund të bombardohen nga NATO-ja… Shumë familje janë detyruar të qëndrojnë për disa ditë me
radhë pranë postes së re të Prishtines, në lagjen Dardania…”.

Cak i goditjeve të aviacionit të NATO-s mbi caqet e forcave serbe ishte edhe ndërtesa e postës së vjetër që ishte bërë edhe bazë ushtarake e që u zhbë e nuk është më e ishte pranë ndërtesës së tashme kryesore të Qeverisë së Kosovës te Sheshi Gjargj Kastrioti – Skënderbeu në Prishtinë.

Raportimet që bëja dëshmonin se forcat serbe vazhdonin fushatën për dëbimin e të gjithë shqiptarëve nga Kosova. U dëbuan afër një milion shqiptarë, shumica në Shqipëri. Më shumë se 12 mijë arrinte numri i shqiptarëve të vrarë e masakruar, edhe të groposur në varreza masive, në mëse 6 mijë arrinte numri i të zhdukurve, qytetet dhe fshatrat shqiptare digjeshin e plaçkiteshin nga forcat ushtareke, policore e paramilitare serbe të Milosheviçit – kasapit të Ballkanit, që pas vitesh përfundoi në Tribunalin Ndërkombëtar për Krime Lufte në Hagë…

Ende pa kaluar tre muaj nga fillimi, bombardimet përfunduan në 10 Qershor 1999, pasi një ditë më parë në Kumanovë, qytet në Maqedoni ku një pjesë e madhe e popullsisë janë shqiptarë, ishte arritur Marrëveshja mes NATO-s dhe Beogradit për tërheqjen e të gjitha forcave serbe nga Kosova dhe hyrjen e trupave ndërkombëtare të Alancës Veriatlantike në Kosovë.
Dita e Lirisë dhe Paqes, e hyrjes së forcave të NATO-s në Kosovë, erdhi në 12 Qershor 1999. Në mëngjesin e asaj dite të lume, në orën 05 e 17 minuta, tanket e para të NATO-s hynë në Kosovë duke kaluar kufirin me Maqedoninë në Bllacë – Han të Elezit, drejt Prishtinës, e të nesërmen nga Shqipëria, duke kaluar kufirin në Morin-Vërmicë, drejt Prizrenit…

Edhe në atë ditë e orë historike një lajm tjetër të madh se në Kosovë po ndodhte liria e raportoja drejt Tiranës – në Agjencinë Telegrafike Shqiptare dhe Radio Televizionin Shqiptar nga kolona e tankeve të para të NATO-s që kalonte kufirin jugor në Han të Elezit drejt Grykës së Kaçanikut…

Kosova, pas hyrjes së trupave të NATO-s – KFOR-it, u administrua sipas Rezolutës 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së deri në 17 Shkurtin histotik 2008 të shpalljes së Pavarësisë së njohur deri sot nga 117 shtete të botës…

Njëmbëdhjet vite pas takimit të 29 Majit 1998 në Uashington, në 1 Nëntor 2009 në Kosovën e lirë Presidenti Amerikan Bill Clinton, në fjalën e tij në seancën solemne të Kuvendit të Republikës kosovare, por edhe në sheshin me emrin e shtatoren e tij në Prishtinë, ka përkujtuar Presidentin historik Ibrahim Rugova dhe një gurë kristali të cilin ai ia kishte dhuruar.
“Ai gurë kristal të cilin ma dha Rugova i është dhuruar një universiteti, por për një kohë ai ishte i njohur edhe në SHBA me emrin ‘Guri i Rugovës’”, tha Presidenti amerikan Clinton.
“Atëherë, ai (Rugova), më tha se duhet të na ndihmosh”, ka përkujtuar ish-Presidenti i SHBA-ve, Clinton gjatë vizitës në Kosovë.

Presidenti amerikan Clinton me rastin e shuarjes në 21 Janar 2006 të Presidentit kosovar Rugova shprehej: “Kam pasur nder ta mbështes luftën e tij për paqe dhe liri”…

PRESIDENTI HISTORIK RUGOVA: 24 MARSI I VITIT 1999 KA HYRË NË HISTORINË MODERNE TË KOSOVËS

Presidenti historik i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, në mesazhin e urimit në vitin 2002 bënte të ditur se kishte vendosur të kërkoj nga Kuvendi i Kosovës që ditën e hyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë 12 Qershorin ta shpallë Ditë të Lirisë së Kosovës, që do të festohet në të gjithë vendin. Gjatë viteve të lirisë Presidenti Rugova mesazhe urimi drejtonte në çdo përvjetor të 24 Marsit 1999, kur nisi ndërhyrja shpëtimtare me aviacion e NATO-s që i hapi shteg Ditës së Lirisë së Kosovës:

VITI 2003 – RUGOVA: DITA E 24 MARSIT TË VITIT 1999 DO TË MBETET NDËR DATAT MË TË RËNDËSISHME NË HISTORINË E KOSOVËS

Prishtinë, 24 Mars 2003/ Në katërvjetorin e sulmeve ajrore të të NATO-s për mbrojtjen e popullit të Kosovës, Presidenti i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova u ka drejtuar qytetarëve të Kosovës këtë mesazh:

Me rastin e 24 Marsit, Ditës së fillimit të fushatës ajrore të SHBA-ve dhe NATO-s për lirinë, pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës, ju shpreh urimet e mia të përzemërta.

Sivjet e festojmë 4-vjetorin e fillimit të fushatës ajrore për lirinë e vendit tonë. Dita e 24 Marsit të vitit 1999 do të mbetet si njëra ndër datat më të rëndësishme në historinë e Kosovës.

Në këtë 4-vjetor, do pranuar se Kosova ka bërë një progres të madh në të gjitha fushat e jetës.

Njëherësh në këtë përvjetor të katërt do theksuar objektivat e institucioneve dhe të popullit të Kosovës, siç janë: zhvillimi ekonomik, privatizimi, vendet e reja të punës për të rinjtë, dhe integrimi i grupeve etnike në shoqërinë dhe shtetin e Kosovës.

Poashtu, objektiv madhor për të gjithë ne është njohja formale e pavarësisë së Kosovës, që duhet ta arrijmë së bashku me miqtë tanë.

Në këtë ditë feste, urime të përzemërta u shprehim UNMIK-ut, OSBE-së dhe organizatave joqeveritare që po veprojnë në Kosovë. Urime të thella nga zemra u bëjmë komandantëve dhe ushtarëve të NATO-s/KFOR-it, që po bëjnë sigurinë dhe mbrojtjen e Kosovës.

Njëherësh, urimet tona ua drejtojmë përfaqësive diplomatike në Prishtinë.

Në këtë ditë feste të Kosovës, përshëndesim Presidentin Bush që bashkë me Kryeministrin Bler po udhëheq forcat e koalicionit në Irak për lirinë dhe demokracinë e këtij vendi dhe për forcimin e paqes botërore.

Përshëndetjet tona ia drejtojmë Presidentit Shirak, Kancelarit Shreder dhe Kryeministrit Berluskoni, që po përkrahin Kosovën në zhvillimin e saj.

VITI 2004: MESAZH I PRESIDENTIT TË KOSOVËS, IBRAHIM RUGOVA, NË 5-VJETORIN E FUSHATËS AJORORE TË NATO-s PËR KOSOVËN

Prishtinë, 24 Mars 2004/ Presidenti i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, u ka drejtuar një mesazh qytetarëve të Kosovës me rastin e 5-vjetorit të fushatës ajrore të NATO-s për Kosovën, që nisi më 24 Mars 1999. Më poshtë po e japim tekstin e plotë të mesazhit të Presidentit Rugova:

Me rastin e 5-vjetorit të Ditës së fushatës ajrore të NATO-s për lirinë, pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës, ju shpreh urimet e mia të përzemërta.

Në këtë vit jubilar do thënë se 24 Marsi i vitit 1999 ka hyrë në historinë moderne të Kosovës si njëra ndër datat më të rëndësishme. Tashmë kjo ditë konsiderohet si ditë historike për vendin tonë.

Në këtë 5-vjetor do theksuar se Kosova ka pasur një progres të madh në të gjitha fushat e jetës. Institucionet e Kosovës janë të përqëndruara dhe po punojnë në realizimin e objektivave të zhvillimit ekonomik dhe demokratik, të krijimit të vendeve të reja të punës, të stabilitetit politik si dhe të integrimit të grupeve etnike në shoqërinë dhe në shtetin e Kosovës.

Në rrugën tonë të progresit, ne këto ditë patëm trazira ku u përdor dhuna e papranueshme për ne, dhe po bëjmë përpjekje të përbashkëta për tejkalimin e gjendjes.

Jemi optimistë se këtë gjendje do ta përmirësojmë së shpejti dhe do të fuqizojmë progresin e vendit tonë të shtrenjtë.

Gjithsesi objektiv madhor për gjithë popullin dhe qytetarët është njohja formale e pavarësisë së Kosovës sa më shpejt, çfarë do të qetësonte këtë pjesë të Evropës dhe të botës. Këtë do ta realizojmë së bashku me miqtë e Kosovës.

Në këtë ditë feste, urime të përzemërta u shprehim ushtarëve dhe komandantëve të zonave të NATO-s/KFOR-it si dhe gjeneralit Kamerhof, që po bëjnë mbrojtjen dhe sigurinë e Kosovës.

Urime të sinqerta i shprehim UNMIK-ut dhe OSBE-së.

Njëkohësisht urimet tona ua drejtojmë dhe përfaqësive diplomatike në kryeqytetin e Kosovës, në Prishtinë.

Në këtë ditë feste përshëndesim Presidentin Bush, Kryeministrin Blair, Presidentin Shirak, Kancelarin Shreder dhe Kryeministrin Berluskoni, që po e përkrahin vendin tonë në rrugën e zhvillimit dhe të prosperitetit.

Si gjithmonë, përshëndetje të veçantë i drejtojmë Papa Gjon Palit II, që gjithnjë kujdeset dhe lutet për Kosovën.

Zoti e bekoftë NATO-n! Zoti e bekoftë KFOR-in! Zoti e bekoftë Kosovën tonë të dashur! Gëzuar 24 Marsi 2004 jubilar!

VITI 2002-MESAZHI I PRESIDENTIT RUGOVA: 12 QERSHORI ËSHTË NJË NGA DITËT MË TË MËDHA NË HISTORINË E KOSOVËS

Prishtinë, 11 Qershor 2002/ Presidenti i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, me rastin e 12 Qershorit – Ditës së hyrjes së trupave të NATO-s që vlerësohet si ditë e çlirimit të Kosovës, u ka drejtuar sot një mesazh qytetarëve të Kosovës. Në këtë mesazh thuhet:

– Qyetarë të nderuar të Kosovës,
Me rastin e 12 Qershorit – Ditës së hyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë, që është Ditë e lirisë së Kosovës, ju shpreh urimet e mia të përzemërta.
Dita e 12 Qershorit është një nga ditët më të mëdha në historinë e Kosovës – të Dardanisë antike.

Sot, pas tri vjetësh, do pranuar se Kosova e lirë ka pasur një progres të madh në të gjitha segmentet e jetës, falë miqve tanë dhe popullit të gjallë e dinamik të Kosovës.

Prandaj, njohja formale e Pavarësisë së Kosovës shtrohet si detyrë e drejtpërdrejtë në të cilën po punojmë intensivisht.

Me këtë rast urime të ngrohta u shprehim ushtarëve dhe Komandantit të KFOR-it, gjeneralit Valenten.
Poashtu, urime të përzemërta i shprehim kryeadministratorit të Kosovës, zotit Mihael Steiner dhe OSBE-së.

Urime të sinqerta u shprehim përfaqësuesve diplomatikë në kryeqytetin e Kosovës në Prishtinë.

Në këtë ditë gëzimi të lirisë së Kosovës përshëndesim presidentin Bush, kryeministrin Bler, presidentin Shirak, kancelarin Shrëder dhe kryeministrin Berluskoni.

Përshëndetje të madhe i dërgojmë Papa Gjon Pali II për kujdesin e tij për Kosovën.

Zonja dhe zotërinj,

Dëshiroj t’ju njoftoj se sot kam vendosur të kërkoj nga Kuvendi i Kosovës që ditën e 12 Qershorit ta shpallë Ditë të Lirisë së Kosovës, që do të festohet në të gjithë vendin.

Gëzuar Dita e Lirisë.

Zoti e bekoftë Kosovën, – thuhet në fund të mesazhit të presidentit të Kosovës.

MIRËNJOHJE DHE FALËNDERIM PËRJETSHËM PËR MIRËPRITJEN E PËRKUJDESJEN VËLLAZËRORE SHQIPTARE PËR TË DËBUARIT NGA KOSOVA – REFUGJATË TË LUFTËS SË PËRFUNDUAR NË PRANVERËN E LIRISË TË VITIT 1999

Si korrespondent në Prishtinë i Agjencisë Shtetërore Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë – Agjencisë Telegrafike Shqiptare nga 24 Maji 1992 i zgjedhjeve të para pluraliste në Kosovë, në vitin 1999 të kohës së luftës, të dëbimit të mëse 1 milion shqiptarëve nga Kosova, për rreth dy muaj “selia” e raportimeve të mia ishte kufiri jugor i Kosovës, si dhe Tetova e fshati i afërt Dobrosht – shtëpia e familjes së Mesut Veselit, ku më parë kishin mbërritur njerëz të familjes sime të dëbuar nga forcat serbe… Raportoja edhe nga Shkupi e vende tjera në Maqedoni.

Akreditimi mu dha nga Ministria e Informatave e Maqedonisë të njëjtën ditë të kërkesës dërguar me telefax nga Agjencia Telegrafike Shqiptare në 5 Prill 1999. Ishte mëngjesi i ditës sime të parë refugjat jashtë kampit të Bllacës, ku pas qëndrimit disaditësh natën kisha kaluar kufirin…

Mirënjohje dhe falënderim të përjetshëm për mirëpritjen e përkujdesjen vëllazërore shqiptare për të dëbuarit nga Kosova refugjatë të luftës së përfunduar në pranverën e lirisë të vitit 1999.