• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for October 2023

Patriotizmi  i “gojëtarit”  apo aroma e tradhtarit 

October 10, 2023 by s p

Satirë nga Rafael Floqi/

Në mungesë të një qëndrimi të qartë dhe mungesës së përkrahjes ndaj Kosovës në këtë periudhë të vështirë, duket se ndihma më e madhe që Edi Rama mund të ofrojë shqiptarëve atje është të mbyllë gojën . Përse kryeministri shqiptar nuk mund të mbajë një qëndrim të qartë, është një pyetje që ka nevojë për përgjigje. Memoria e shqiptarëve është e pasur me histori, dhe kjo nuk mund të injorohet. Duke reflektuar mbi këtë situatë, duket se një mënyrë e mundshme për të shprehur këtë dilemë është përmes shprehjes: ‘Hej këtu ka nevojë për qëndrime të qarta, jo heshtje, përpara sfidave të vështira që po përballojnë shqiptarët, veçanërisht ata në Kosovë.'” Kjo sjell në mend batutën e njohur të aktorit Ndrekë Luca në një film të Realizmit Socialist: ‘Hej këtu ka tradhti burra…’, një shprehje që duket se ka rezonancë edhe në kohën tonë.

A ka tradhti këtu burra?

Pjesa më e nervozuar dhe më e prekur nga qasja e Edi Ramës në raport me Kosovën, por edhe kundërshtarët e tij në Shqipëri që duan t’i shfrytëzojnë këto qëndrime për luftën e brendshme politike, e kanë përgjigjen në majë të gjuhës: u shërben interesave serbe, është “tradhtar”. Një pjesë tjetër e lidh ose me injorancën e tij për rajonin ose me maninë për protagonizëm, edhe kur këtë nuk ia kërkon kurrkush. Është apo nuk është kështu ? Apo dhe kështu dhe ashtu…

Në fakt, gafat e pafalshme të Ramës në lidhje me Kosovën nuk janë rezultat i ndonjë rekrutimi nga Beogradi dhe as mjekim për të kuruar maninë e tij të madhështisë. Ato shkaktohen nga dështimi i një strategjie të paramenduar më parë, por që tani po thërrmohet, kryesisht për shkak të rezistencës së vazhdueshme të Prishtinës dhe sidomos të Albin Kurtit.  Rama dhe Vuçiç, të njohur si autokratë që kontrollojnë të gjitha pushtetet në vendet e tyre, kanë tentuar të “blejnë” mbështetjen ndërkombëtare duke paraqitur veten si liderët e shqiptarëve dhe serbëve, duke pretenduar se ata kanë në dorë menaxhimin e krizave dhe, për rrjedhojë, zgjidhjen e tyre.

Banjska -gozhda e fundit e “Ballkanit të Hapur”.

Fatkeqësisht apo fatmirësisht  Banjska është gozhda e fundit në arkivolin e “Ballkanit të Hapur”. Fatkeqësisht për humbjen e oficerit të Policisë Afrim Bunjaku hero i Kosovës  dhe fatmirësisht pse ktheu fletën ( të shpresojmë të qëndrimit të perëndimit ndaj Kosovës  Kjo ngjarje tregoi se nëse ka vetëm një gjë që Tirana duhet ta ketë mësuar tashmë nga akti terrorist në Banjska, është se nuk e njeh Serbinë më mirë se Prishtina. 

Duke u hequr më katolik se Papa dhe më shenjtë se shenjtorët, në ditën që duhet të dënonte aktin terrorist kërkon konferencë ndërkombëtare!… Po, një si ato që kemi parë aq shumë dhe që prodhojnë sërish veç debate televizive pasi Beogradi i ka të qarta mendimet: Edhe sikur të na vrasin s’e njohim Kosovën! Apo nuk tha kështu Vuçiçi?

Te jetë kjo vetëm lajthitje siç sugjeronte një dashamirës i Ramës që edhe ai nuk mund ta kapërdijë dilemën mbi këtë deklaratë antipatriotike, apo ka diçka këtu. Nga ato që i madhi Ndrekë Luca  do t’i quante në një kontest tjetër “Këtu ka tradhti bre burra, por jo, unë ende s’e besoj .

No man’s land  apo KFOR-land?

Rama i ka lënë pa frymë të gjithë, kur në një intervistë për prestigjiozen britanike, Financial Times, e ka cilësuar Kosovën “një pikë të nxehtë” dhe veriun e saj “tokë të askujt”. Një konsideratë e tillë, pikërisht në momentin kur Kosova u gjend përballë një sulmi terrorist të planifikuar nga Beogradi, krijon idenë e një konflikti në një zonë të papërcaktuar dhe, gjithnjë sipas Ramës, për këtë është e nevojshme një konferencë ndërkombëtare, madje në ndërkohë, vënia e këtij territori nën kontrollin e trupave të NATO-s.

Shumë politikanë dhe analistë, në Kosovë e Shqipëri, kanë mbetur të shokuar nga “bomba” e radhës që ka lëshuar kryeministri shqiptar. “Kosova nuk është një pikë e nxehtë dhe nuk ka pjesë të saj që janë “tokë e askujt”. Kosova është shtet sovran dhe i pavarur, i njohur si i tillë me kufijtë që ka sot nga fuqitë perëndimore dhe Gjykata Ndërkombëtare, është demokracia funksionale më e vlerësuar në rajon, është palë në negociatat me Serbinë dhe jo një territor i nxehtë që synon të definojë shtetësinë e saj. 

Apo jo Ndrekë a ka tradhti këtu një mut…që  në fakt unë se besoj 

CNN-Vuçiçi hipokriti 

Nga ana tjetër  ja si shprehet vëllai Vuçiçi gjersa i ngriti nervat gazetares veterane të CNN, Christiane Amanpour që ia përplasi Ju ndryshe u flisni ndërkombëtarëve, ndryshe popullit tuaj”. Ishte kjo batuta e gjatë intervistës që zhvilloi të hënën me Presidentin e Serbisë, Aleksandër Vuçiç që shkaktoi irritimin e këtij të fundit. 

Televizioni serb N1, një nga të paktët që kritikojnë qeverinë e Aleksandër Vuçiç në këtë vend ka bërë një krahasim të deklaratave të fundit të kreut të shtetit për çështjen e Kosovës dhe sulmit në Banjskë. Sipas analizës së publikuar, Vuçiç i parapriu veprimit të prokurorisë për të ndaluar Milan Radoiçiç. 

Sipas N1, Vuçiç ndryshe foli në CNN dhe ndryshe në një intervistë që dha të martën për televizionin serb Happy Tv. Nëse intervista në CNN ishte e tensionuar dhe jo aq specifike, ndryshe ka ndodhur me gazetarin serb Milomir Mariqin ku Vuçiç ka qenë i relaksuar.

“Ne nuk kemi nevojë për luftëra dhe konflikte me NATO-n, përkundrazi, ne duam të kemi një prani më të madhe të KFOR-it, veçanërisht në veri të Kosovës”, – tha Vuçiç për CNN.

Ne duam të kemi një prani më të madhe të KFOR-it, veçanërisht në veri të Kosovës këtë tha me përpikëri dhe “gojtari guru i PR-it”,-Rama

Dekonspirimi i “draftit të pa kërkuar” për asociacionin

Nisur nga qëndrimet e Ramës, si ato të dikurshmet për shkëmbim territoresh apo Ballkanin e Hapur, ashtu edhe ato më të vona si drafti i pa kërkuar për asociacionin, anulimi i mbledhjes së dy qeverive, propozimi për futjen e KFOR në veri kur më parë këtë e kishte cilësuar si skenarin më katastrofik për Kosovën, e deri tek ideja absurde për një konferencë ndërkombëtare për të vendosur për “tokën e askujt”, është e vështirë të kuptosh se përse kryeministri i Shqipërisë nuk zgjedh më mirë të heshtë.  Hesht, hesht, hesht, Pusho mor burrë ! Nëse biseda është e lirë, atëherë të heshtësh është më shtrenjtë. Dhe shumë njerëz duket se nuk kanë mundësi ta blejnë atë.”

Pse nuk është kjo si një PR  që kënaq vetëm fansat e tu Politikë në OKB  dhe ata që besojnë tek gojëtari që ia mblodhi edhe Rusit? “ 

Për sa kohë e ka të pamundur të mbajë qëndrime si Kroacia, vend i NATO-s dhe BE, për sa kohë nuk flet dot si palë me Prishtinën por si dikush mbi palët, për sa kohë nuk e përmend dot direkt Serbinë dhe Vuçiçin si shkaktarë të tensioneve në Kosovë, për sa kohë nuk ngre zërin për dhunën ndaj shqiptarëve në Luginë, atëherë përse duhen dhe për çfarë shërbejnë qëndrimet e kryeministrit të shtetit shqiptar? Cili është suksesi i politikës së tij të jashtme.  Kjo më sjell në mendje thënien 

“Nëse njerëzit budallenj do të kishin vetëm inteligjencën për të mbyllur gojën ndërsa diskutojnë për çështje serioze, bota do të shkonte shumë më mirë!

Këmbëngulja e Albin Kurtit, e nxori Ramën “jasht loje 

“Rama, për një kohë të gjatë u përmbajt nga përfshirja në konfliktin e Kosovës, në vend të kësaj, ai ndërtoi lidhje të përzemërta me Beogradin ndërsa kërkonte të bënte progres në rrugën e anëtarësimit në BE për Ballkanin Perëndimor”, shkruan Financial Times. Të dy liderët e provuan me shkëmbimin e territoreve, pastaj me Ballkanin e Hapur, por strategjia për të marrë fatet e rajoni në dorë u rrëzua. Qëndresa e Albin Kurtit, e nxori Ramën “të papunë”, sepse duke humbur peshën në Kosovë, ai nuk i duhet më as Vuçiçit.

Mbetja pa një rol kyç, në një kohë kur vëmendja e SHBA dhe BE është tepër e madhe ndaj Kosovës, e nxjerr jashtë loje strategjinë e Ramës si lideri që pretendonte të arrinte mes serbëve dhe shqiptarëve atë që francezët dhe gjermanët bënë pas Luftës së Dytë Botërore.

Ftohja e mundshme me Vuçiç, si pasojë e pamundësisë për të ndikuar në Prishtinë, e ka prishur balancën e strategjisë së dikurshme Beograd- Tiranë. Ky çrregullim si dhe dështimi i nismave të mëparshme (shkëmbimi i territoreve dhe Ballkani i Hapur) ka bërë që edhe liderët perëndimorë ta konsiderojnë kryeministrin shqiptar si një faktor të dorës së dytë në planet e tyre për rajonin.

Dhe Edi Rama mund të durojë gjithçka, por jo këtë. Platforma nuk ka nisur sot ajo ka qenë e gatshme ,Në propozimin e tij sekret për paqe,. Pra propozimi paska qenë , që Mitrovica të mbetej territor tampon që KFOR-i e kontrollon. No man’s land  apo KFOR-land.

Me cilën palë, është Rama palë?

Kushdo që e ka dëgjuar dy ditët e fundit Edi Ramën ka mbetur ndoshta i befasuar nga ndryshimi i kursit patriotik në fjalorin e tij. Ai, për herë të parë kritikoi vendimin e Beogradit për të mbajtur zi kombëtare për paramilitarët që ushtruan dhunë dhe vranë një polic pranë Zveçanit. Ai shkoi edhe më tej, duke shpallur se qe një premierë në këtë dekadë të sundimit të tij, që Shqipëria po mbante një linjë të kundërt nga ajo e BE-së, e cila nuk e dënoi, sipas Ramës, me forcën e duhur këtë akt. 

Në një shikim sipërfaqësor dhe të pavëmendshëm duket sikur kryeministri ynë e ka bërë ndarjen midis viktimave dhe agresorëve dhe ka vendosur të marrë anë në favor të të parëve. 

Por, në fakt thelbi nuk është ashtu siç duket nga forma. Në konferencën e shtypit në kryeministri, ai nuk e fshehu dot çoroditjen e njerëzve që kanë diçka për të fshehur. Në qëndrimin e tij kishte një disproporcion absurd, mes goditjes së fortë që i bënte hallkës më të dobët në Bruksel, zëdhënësit të BE, dhe druajtjes për të etiketuar Vuçiçin, si ideator të sulmit kriminal të 24 shtatorit. 

Aty kishte inkoherenca qesharake. Kur BIRN e pyeti nëse ishte i gatshëm të negocionte mes Kosovës dhe Serbisë, ai tha se kjo qe e pamundur, pasi si kryeministër i Shqipërisë e konsideronte veten palë. Ama kur iu desh të përgjigjej nëse ia kishte treguar propozimin e vet për asociacion, Prishtinës dhe Beogradit, ai u mbrojt duke argumentuar se kishte paraqitur një propozim mbi palët. Të vjedhësh ide nga një person është plagjiaturë; të vjedhësh nga shumë është kërkim

Ai pohoi se pavarësisht ngjarjes së rëndë që ndodhi në Banjskë do i vazhdonte takimet bilaterale me Vuçiçin, ndërkohë që për një gjë shumë më të papërfillshme sesa kaq, ai anuloi mbledhjet mes dy qeverive me Kurtin. Prandaj ai nuk mund të heshtë. Deklaratën shok në Financial Times do ta pasojnë të tjera, ku ashtu si më parë, do të lexohet qartë ngërçi që ai ka: edhe të joshë Vuçiçin edhe të rifitojë vëmendje në skenën ndërkombëtare. Çështja është që për këtë, nuk ka pse të paguajë Kosova.”

Banjska –një deluzion madhështie 

Këto deklarata janë thjesht një iluzion i madhështisë, një besim i rremë në epërsinë, madhështinë ose inteligjencën e tij. Njerëzit që përjetojnë iluzionet e madhështisë nuk kanë vetëm vetëbesim të lartë; në vend të kësaj, ata besojnë në madhështinë dhe rëndësinë e tyre, edhe pse provat dërrmuese shfaqen kundër tyre. Një individ mund të mbajë bindjen se është i destinuar të jetë lideri i botës, edhe pse mungon përvoja drejtuese dhe ka vështirësi në marrëdhëniet ndërpersonale. Deluzionet e madhështisë shpesh karakterizohen nga këmbëngulja e tyre dhe janë thjesht momente fantazie apo shpresa për të ardhmen. Ky çoroditje dhe varg inkoherencash rrjedhin nga përpjekja për të kombinuar dy gjëra të pamundura: një fjalor patriotik, por me  legenllëkun e përgjithshëm të një vasali “të vëllait” Vuçiçit. Ndaj me jehon ne vesh refreni i Ndrekës, se “Këtu ka tradhti burra, dhe pse unë s’e besoj, por më vjen ca  si erë….

Heshtja është hapësira që ne krijojmë kur e gjithë zhurma rreth nesh më në fund kupton se nuk ka thënë asgjë, se nuk do të thotë asgjë, por se nuk mund ta mbajë veten gojëkyçur. 

Dhe gjer atëherë, po ta them me dashuri dhe në anglisht Edi -“shut up or fuck up”.Është më mirë!

.

****

Filed Under: Komente Tagged With: Rafael Floqi

Lufta e Parë Ballkanike, masakrat serbe në Dibër, 1913, raport zyrtar paraqitur Fuqive të Medha

October 9, 2023 by s p

Lufta e Parë Ballkanike filloi në tetor të vitit 1912. Serbia përparoi duke e shfrytëzuar vakumin e lënë nga thërrmimi i përandorisë Osmane në drejtim të invadimit dhe pushtimit të Kosovës dhe rajonit të Dibres, që tash gjendet në kufirin mes Shqipërisë e Maqedonisë. Kjo ndodhi në fund të tetorit dhe fillim të nëntorit të atij viti. Derisa Fuqitë e Mëdha e njohën Shqipërinë si shtet sovran më 29 korrik 1913, Kosova, Dibra, Ohri dhe Manastiri mbetën nën sundimin ushtarak serb dhe më 7 shtator 1913, Mbreti Peter I i Serbisë deklaroi aneksimin e territoreve të pushtuara. Një kryengritje e gjerë kundër sundimit serb filloi në Lumë (në jugperëndim të Prizrenit) dhe në bjeshkët në perëndim të Gjakovës, që u shtyp nga një forcë serbe prej 20.000 trupave, që përparuan drejt Shqipërisë dhe për pak që nuk arritën deri në Elbasan. Një amnisti u shpall në Beograd nga qeveria në tetor 1913, por masakrat kundër popullit shqiptar vazhduan. Një vit pas informacioneve të tmerrshme të përpiluara nga Leo Freundlich, “Raporti zyrtar drejtuar Fuqive të Mëdha” i botuar në dhjetor 1913, shpalos më imtësisht kërdinë e bërë pas amnistisë në Dibër dhe Lumë.

Raport zyrtar paraqitur Fuqive të Mëdha

Ne jemi të parët që po paraqesim listën e plotë të vrasjeve të bëra nga armata serbe në Krahinën e Dibrës, Dibrës së Ulët dhe Lumës, që shtrihen në Shqipërinë veriore, pas amnistisë së tetorit të kaluar të akorduar nga qeveria e Beogradit, masakra të bera pas revoltës së malesorëve shqiptarë. Ky është një dokument i rëndësisë së jashtëzakonshme dhe tashmë është dërguar te qeveria e njërës nga Fuqitë e Mëdha nga përfaqësuesi i saj i plotfuqishem, që e ka përpiluar përsonalisht me shënime dhe emra të vendeve të vrasjeve dhe terrorit. Ja versioni i plotë i raportit zyrtar.

Krahina e Dibrës

Ne Klos, bandat serbe kanë therur Ahmet Aliun dhe vëllain e tij, sikurse edhe Nezir Sulejmanin dhe Mehmet Salihun. I tërë fshati është grabitur.

Në Valikardhë, në pikë të ditës dhe në prani të krejt banorëve, Ymer Halili, Osman Qira, Qerim Zejneli, Ismail Alushi dhe Sul Hoxha (hoxhë mysliman) janë prerë me bajonetë dhe janë katandisur në kufoma të panjohshme. Shtëpitë u janë djegur pasi më parë u ishin plaçkitur.

Në Peladhi, janë bërë kontrollime shtëpi më shtëpi, me pretekst të kërkimit të armëve. Shumë shtëpi janë plaçkitur. Shtëpia e Hasan Patajt është djegur dhe pronari është prerë në fyt në prani të nënës së vjetër, gruas dhe fëmijëve.

Në Krajkë, shtëpia e Muharrem Dervishit është djegur pasi ishte grabitur. Në Zerqen, krejt shtëpitë janë grabitur dhe djegur.

Në Sopot, i tërë fshati është rrënuar dhe plaçkitur. Shumë shtëpi janë djegur. Të gjitha kafshët janë vjedhur dhe këta persona janë therë në bajonetë: Ali Kamberi, shërbëtori i tij, Hamza Disha, si dhe Salih Selimi.

Në Dibër (qytet), disa orë para sulmit të malesorëve, prefekti lokal dhe komandanti ushtarak arrestuan tetëmbëdhjetë udhëheqës të qytetit, që janë ekzekutuar pa u gjykuar: Ramiz Karanfili, Sheh Husejni, Numan Hasani dhe Safet Bej. Të tjerët mbijetuan falë hyrjes në atë kohë të malesorëve në qytet dhe ushtria serbe u detyrua të ikë me ngut.

Kur u kthyen në qytet, serbët e plaçkitën krejt qytetin dhe morën me vete mbi një milion lira turke të vjedhura. Shumë shtëpi u dogjën, posaçërisht ato e Ali Beut, Rakip Qatibit dhe Kurtish Agait. Me vrazhdësi të paparë, serbët po ashtu i masakruan shumë njerëz të tjerë, mes të cilëve kishte edhe të tillë që bënin punët e tyre dhe s’merrin pjesë në kryengritje. Mes të masakruarve ishin: Kurtish Aga, Behgjet Efendi, Haxhi Syreja Efendi, Reshid Efendi Kusari dhe Sadullah Shtrazimiri.

Në kete çast, qyteti i Dibrës është thjesht i shkretë, sepse banorët kanë ikur në malë. Në qytet kanë mbetur vetëm dyqind apo treqind veta të të dyja gjinive.

Në Gjoricë, një ditë pas vizitës së një oficeri të dërguar nga qeveria austriake, që ishte duke kaluar dhe verifikuar tërheqjen e ushtrisë serbe nga rajoni, serbët u rishfaqën në fshat dhe vranë një grua dhe një fëmijë pesëvjeçar. Ata, po ashtu, e plagosën një grua tjeter.

Në Homesh, vetëm tri nga 150 shtëpitë e katundit qëndrojnë në këmbë. Të gjitha janë djegur pasi që ishin plaçkitur. Pasi janë dorëzuar, serbët i kanë vrarë: Musa Ismajlin, Shemsedin Bajramin dhe Halit Sulejmanin, që ishin kthyer në fshat pas amnistisë. Herën e parë i morën 1000 krerë dele, 150 krerë gjedhe dhe 40 kuaj. Herën e dytë, ata morën 50 krerë dele, nëntë krerë gjedhe dhe nëntë kuaj.

Në Shupenzë, pas vjedhjes së shtëpive dhe marrjes së gjërave të vlefshme, serbët masakruan: Ali Myslimin dhe vëllain e tij Abdiun, Hasan Abazin dhe Dalip Elmazin.

Në Okashtinë, vetëm një shtëpi qëndron në këmbë nga 74 sa ishin. Të gjitha janë plaçkitur dhe djegur. Dy burra të quajtur Ferhat dhe Nazif janë prerë me bajonetë. Krejt kafshët janë marrë.

Në Topojan, fshat me 68 shtëpi, kishte plaçkitje dhe djegie të përgjithshme. Një burrë me emrin Abdullah Xhaferri u pre në qafë pasi nuk ishte në gjendje të paguante pesë lira turke (115 lira italiane) të kërkuara haraç nga oficeri komandues i detashmentit. Ushtarët serbë i morën me vete të gjitha kafshët.

Në Kovashicë, Malik Bajrami, Aziz Haxhi, Ahmet Ramadani, Leka, Destan Jashari, Sejfedin Elezi dhe Sulejman Ramadani janë masakruar. 150 krerë delesh, 41 gjedhe dhe 13 kuaj janë vjedhur. Burri me emrin Rashid Rexhepi është kursyer nga vrasja vetem së i ka paguar haraç prej 150 lirave turke (rreth 3450 franga) komandantit të detashmentit serb.

Në Gjuricë (katundi afër Topojanit) janë masakruar 14 burra. Dy gra po ashtu janë vrarë: Naile Seferi dhe Zemane Ibrahimi, si dhe djemtë e vegjël: 8-vjeçari me emrin Ismail Mehmedi, 10- vjeçari me emrin Bajram Elezi, 7-vjeçari me emrin Rrahman, dy dymbëdhjetëvjeçarë, njëri i quajtur Hasan Ali dhe tjetri Elias dhe e bija e Husein Cokës.

Në Golevishtë, i tërë fshati është grabitur. 74 shtëpi janë djegur dhe dy burra, njëri me emrin Halil Numani e tjetri Nuredin Mustafa janë prerë në fyt. Sa u përket kafshëve, herën e parë serbët i kanë marrë 1000 krerë dele, 30 krerë gjedhe dhe 35 kuaj, kurse herën e dytë 23 kuaj, 40 gjedhe dhe 500 krerë dele.

Në Kërçisht, dy shtëpi të vetme myslimane janë djegur. Pastaj janë vjedhur 60 krerë dele, dy dema dhe katër lopë.

Në Bllatë, serbët kanë djegur 75 shtëpi dhe kanë masakruar Rexhep Lleshin së bashku me të vëllain Abdiun dhe djalin e vogël Bajramin, si dhe gruan e Islam Kuaranas. Fshati është plaçkitur tërësisht dhe kafshët e mbetura, 90 krerë dele dhe 50 krerë gjedhe, janë marrë.

Në Zogjaj, fshati është plaçkitur të gjitha të mirat. Drutë e dimrit dhe kafshët janë marrë. Serbët i kanë shkatërruar 124 shtëpi dhe, derisa zjarri shndërronte çdo gjë në hi, ata i kanë hedhur këta njerëz për së gjalli në flakë: një grua me emrin Rihane, dy vajza me emrat Fazile e Myslime dhe një 7-vjeçar me emrin Bajram. Ata gjithashtu i prenë me bajoneta Haxhi Myslimin, Nezir Azizin, Halil Numanin dhe Zenel Hasanin. Duke u kthyer për të dytën herë në Zogjaj, serbët masakruan: Musafa Myslimin, Aziz Jusufin, Adem Shabanin dhe Edin Nurkën. Ata, po ashtu, i vodhën shtatë lopë dhe gjashtë dele, që i kishin shpëtuar plaçkitjes së parë.

Në Maqellarë, 10 shtëpi janë grabitur dhe janë djegur. Për me shumë, serbët i kanë prerë: Elmaz Selmanin dhe të birin e tij Selmanin, Malik Rexhepin dhe të birin e tij Muratin, Hasan Sulejmanin, Abdullah Qehajën, Hajredin Hasanin dhe të tre bijtë e tij Ymerin, Ramizin dhe Tevfikin, të vëllain Rakipin, babën Hasanin; Rrustem Mehmetin, Numan Shemsedinin, Ramadan Bajramin dhe Ejup Edhemin. Banorët e tjerë të fshatit u detyruan të sjellin 50 krerë gjedhe, dy lopë dhe 113 dhi, në mënyrë që të mos masakrohen.

Në Poçest, serbët e kanë vrarë Muharrem Muharremin dhe të birin e tij Behgjetin. I morën 100 krerë dele dhe nëntë copë bagëti, si dhe 150 lira turke (afër 3450 franga), që i zbuluan nëpër xhepat e katundarëve.

Në Kërçisht të Poshtëm, serbët kanë vjedhur shtëpinë e Mehmet Ejupit pasi ia pre në fytin atij në prani të familjes.

Në Çerenec, ata dogjën 23 shtëpi dhe e masakruan Hasan Abazin bashkë me gruan e tij, Ramadan Salihun dhe Rrustem Sulejmanin. Ata e kanë vjedhur krejt fshatin duke i marrë me vete të gjitha gjërat e vlefshme, furnizimet dhe kafshët. Në Bllacë, i gjithë fshati është djegur pasi ishte vjedhur. Banorët janë prerë me shpatë, krejt pa shkak, kështu që ka qenë e pamundshme përpilimi i listës së viktimave. Kur u kthyen në Bllacë, serbët e panë së i kanë lënë pa marrë 250 krerë dele, 37 1ope dhe 28 kuaj, kurse barinjtë i masakruan.

Në Spas ata i plaçkitën të gjitha shtëpitë dhe i dogjën dhjetë prej tyre. I morën të gjitha kafshët që mundën t’i zinin, 150 krerë dele, katër kuaj dhe 13 krerë bagëti.

Në Klobuçishtë, pas grabitjes së të gjitha shtëpive, ua vunë pastaj zjarrin. Tridhjetë shtëpi u bënë shkrumb e hi. Po ashtu, në prani të katundarëve i vranë: Adil Bilhalin, Ahmed Abazin, Mustafa Murtezin, Xhelaledin Destanin dhe të vëllain e tij Musën, Hajredin Maksutin, Lutfi Fejzullahun, Reshid Murtezin dhe të birin tij Fetahun, Gazanfer Zejnelin dhe të tjeret. Serbët po ashtu i vodhën 150 dele dhe dhi, 11 bagëti të tjera, dhe një gomar.

Në Pulçishte (Poçest?) serbët i morën 103 krerë dele, l5 krerë gjedhe, 14 kuaj, shtatë gomare dhe 65 lira turke (afër 1500 franga). Kur u kthyen herën e dytë, ata zunë dhe morën edhe pesë dele, 10 gjedhe dhe një kali.

Në Obok, i tërë fshati është plaçkitur dhe udhëheqësit të fshatit, Ramadan Bajramit, i është prerë fyti. Kur kaluan herën e parë, serbët morën një tufë prej 120 deleve dhe, herën e dytë, ata morën 25 dele, dy dema, një kalë dhe dy gomarë.

Në Pesjakë, ata kanë djegur dhe shkatërruar të gjitha shtëpite. Prej banorëve kanë vrarë këta: Jahja Ismajlin, Malik, Mahmut, Sejfullah, Abaz dhe Vehbi Sulejmanin. Serbët, po ashtu kanë marrë me vete 14 bagëti, 50 dele dhe një gomar.

Në Erebarë ë i gjithë fshati është plaçkitur dhe këta përsona janë masakruar: Ibrahim Osmani, Junus Kurtishi, Xhafer Demiri dhe Destan Ishaku. Po ashtu i kanë marrë me vete tre kuaj, një gomar dhe tetë krerë dele. Ata ia kanë marrë një tufë prej 150 deleve Shukri Beut nga kullota afër fshatit.

Në Vojnik, serbët plaçkitën e dogjën të gjitha shtëpite, 51 sish dhe, derisa flakët e shkretonin fshatin, ushtarët serbë e therrnin me bajoneta kë e gjenin. Mes viktimave ishin Sinan Ibrahimi, Nazif Numani, Ali Selimi dhe Idriz Shabani. Për më tepër, një grua me emrin Shame është torturuar dhe i është prerë fyti në prani të fëmijëve të saj. Të gjitha kafshët, 100 krerë dele, tetë krerë gjedhe dhe nëntë kuaj janë marrë.

Në Allajbegi, serbët e plaçkitën tërë fshatin dhe dogjën 65 shtëpi. Ata masakruan këta përsona: Ibrahim, Zejnel Dalipin, Salih Ahmetin, Ali Selimin, Hajdar Shabanin dhe vëllain e tij Hajredinin, Hajredin Muçajn, Ali Osmanin, Numan Elmazin, Sejfedin Selimin, Zejnel Saipin, Salih Sulejmanin, Fazli Abazin dhe gratë: Shame, Qamile, Alie, Nimetallah, Hibe, Zaide, Fatime dhe një vajzë pesëvjeçare. Të gjitha kafshët e kullotave përreth janë vjedhur e marrë.

Në Avalan, fshati është plaçkitur dhe katër shtëpi janë djegur. Kryeplaku i katundit Ismajl Ismajli është prerë në fyt dhe kafshët, 90 krerë dele, 6 kuaj dhe 1 gomar janë marrë.

Në Çankë, pasi fshati është vjedhur, nëntë shtëpi janë djegur. Prej banorëve të fshatit janë prerë këta: Beqir Rrustemi, Husejn Abazi, Shahin Numani dhe Zejnullahu. Ata po ashtu i morën me vete 13 kafshë.

Në Kovaçicë, i tërë fshati është plaçkitur dhe 32 shtëpi janë djegur. Të masakruar ishin: Elias Dauti, Nuredin Nurçe, Salih Osmani dhe Zejnel Troza. Serbët morën dy dema, 30 krerë dele dhe nëntë lopë.

Në Bllatë të Eperme, i tërë fshati është plaçkitur dhe 18 shtëpi janë djegur. Abdul Azizi dhe Abdurrahmani ishin të vetmet viktima të serbëve. Për më tepër, 42 krerë dele dhe dy kuaj janë marrë.

Në Bllatë të Poshtme, 25 shtëpi, pasi janë plaçkitur, janë bërë shkrumb e hi. Një burrë me emrin Ali Bllata dhe të dy bijtë kanë vdekur në flakë. Serbët po ashtu i kanë marrë 30 krerë dele, katër lopë dhe tre kuaj.

Në Lishan, pasi fshati është plaçkitur, është djegur i tëri dhe të gjitha kafshët e gjetura në stalla dhe jashtë tyre janë marrë.

Krahina e Dibrës së Ulët

Në Rabdisht, fshati është plaçkitur dhe është shkatërruar krejtesisht. 38 shtëpi dhe afër 30 stalla janë djegur. 65 burra janë masakruar, si zakonisht, me bajonetë. Për më tepër, në mesin e tyre ishte edhe një djalosh 6-vjeçar, i biri i udhëheqësit lokal, që ishte hedhur për së gjalli në flakë. Serbët, po ashtu, morën me vete 400 krerë dele, 150 dhi, 60 lopë dhe 22 kuaj. Hallakatja e xhepave të banorëve që ishin kursyer nga vdekja rezultoi me 20 lira turke (afër 450 franga), të cilat serbët i konfiskuan.

Në Zimur, serbët plaçkitën dhe dogjën shtatë shtëpi. Ata i prenë me bajoneta: Ahmet Shabanin, Mulajm Elmazin, Sulejman Zeqirin, Veisel Rizajn dhe Salih Shabanin. Kafshët u morën dhe ishin 245 krerë dele dhe 12 dema.

Në Staravec, i tërë fshati u plaçkit dhe 42 shtëpi u bënë shkrumb. Viktimat ishin: Husejn Muça, Reshid Rrahmani dhe një grua e quajtur Zobejda. Serbët zunë dhe morën 300 dele e dhi, 30 krerë bagëti të tjera dhe katër kuaj.

Në Bahutaj, serbët e detyruan Ramadan Mehmetin dhe shoqeruesit e tij të rrinë në terezi dhe pastaj ua prenë fytet. Ata i morën 10 kuaj.

Në Tomin, fshati është plaçkitur dhe dy shtëpi, teqeja dhe xhamia janë djegur. Mazllum Jusufi dhe një çunë dhjetëvjeçar janë prerë. Të gjitha kafshët e gjetura janë marrë.

Në Dohoshisht, pas grabitjes së fshatit, 55 shtëpi janë djegur. Mes viktimave që janë masakruar tmerrshëm, njeriu mund të njihte trupat e Malik Bajramit, Ramadan Ahmetit, Ymer Sadikut, Zejnullah Hasanit, Halil Junuzit, Musa Bajramit dhe Shaban Halilit. Serbët morën me vete edhe 400 krerë dele dhe 200 kuaj.

Në Zagrad, ushtarët shkatërruan tetë shtëpi dhe vodhën katër kuaj.

Në Bellovë, serbët plaçkitën tërë fshatin dhe morën çdo gjë që mund të bartnin.

Në Grazhdan, 22 shtëpi janë grabitur dhe janë djegur. Aziz Shemsedini, Hasan Zekiria, Xhafer Jusufi, Emrullah Mahmuti, Mon Beqiri, Hasan Durmishi, Rrustem Hasani dhe i vëllai i tij Zekiria, Bexhet Nuri dhe e shoqja e tij, Ismail Xhelili dhe i biri i tij Elias, Elez Hasani, Emrullah Demiri, Sinan Xhaferi, Aziz Kurteshi, Maksut Numani dhe Ferhat ishin prerë me bajonetë në prani të familjeve të tyre. Serbët, po ashtu, i morën të gjitha kafshët.

Në Muhurr, ata i plaçkitën të gjitha shtëpitë dhe 14 i dogjën. Kur kapërcyen herën e parë, i morën 200 krerë dele, 100 qengja, 30 lope dhe 15 kuaj, si dhe mbi 300 lira turke (afër 7000 franga) që i gjetën në xhepat e banorëve. Kur kaluan herën e dytë nëpër fshat, trupat serbe vodhën 10 dele dhe një kalë. Ata i shkuan në bajonetë edhe njëmbëdhjetë udhëheqës fshati.

Në Luzni, të gjitha shtëpitë private janë plaçkitur. Serbët pastaj i shkatërruan pesë shtëpitë kryesore. Ata i morën të gjitha kafshët që i gjetën në stalla, mbi 1500 dele e dhi dhe 200 krerë bagëti të tjera. Dëmet njerëzore, të vrarë me bajoneta, janë 45 veta, emrat e të cilëve me kujdes janë verifikuar dhe regjistruar.

Në Çetush, katër shtëpi janë djegur dhe përsonat: Asma Hasani, Zejnel Shabani dhe Osman Numani janë masakruar. Tre kuaj janë vjedhur.

Në Brezhdan, serbët plaçkitën dhe dogjën 17 shtëpi. Ata masakruan këta përsona: Abedin Osmanin, Shahin Mehmetin dhe Salih Kadriun. I morën, po ashtu edhe 25 kuaj.

Në Ushtelencë, i gjithë fshati është grabitur dhe trembëdhjetë shtëpi janë bërë shkrumb e hi. Janë masakruar këta përsona: Numan Rrustemi, Muslim Zeki dhe Mehmet Gota. U morën edhe 17 kuaj e gjashtë dema.

Në Deshat, serbët dogjën 15 shtëpi dhe e hodhën një djalosh dhjetëvjeçar e dy gra në flakë për së gjalli. I vodhën 50 krerë bagëti dhe 500 krerë dele.

Në Sohodoll, i dogjën tri shtëpi dhe i masakruan katër burra: Abdullah Abedinin, Tusun

Dalipin, Sulejman Bahtiarin dhe Dalip Ismajlin, si dhe një grua me emrin Belure dhe të birin e saj gjashtëvjeçar me emrin Mazllum. Po ashtu, i vodhën edhe 200 dele e 30 kuaj.

Në Borovjan, serbët i dogjën dy shtëpi dhe prenë në fyt Rrustem Muharremin, në prani të familjes së tij. Po ashtu i morën 27 krerë bagëti, 119 dele dhe pesë kuaj.

Në Rashnopojë, ata plaçkitën në tërësi shtëpitë, por nuk mundën t’i digjnin asnjë prej tyre. Ata i prenë në fyt gjashtë fshatarë udhëheqës: Bajram Mehmetin, Malik Rakipin, Selman Rakipin, Behgjet Behlulin, Osman Azanin, Hajredin Malikun dhe vodhën 20 dema.

Në Cerjan, serbët shkatërruan shtëpitë dhe vranë tre burra: Fazli Sulejmanin, Jashar Hejbatin dhe Bektesh Arsllanin dhe një grua; Zobejden. I morën 14 kuaj dhe 60 krerë dele.

Në Pilaf, të gjitha shtëpitë janë plaçkitur dhe pesë prej tyre janë djegur. Serbët e prenë me bajonete Dalip Ramadanin në prani të së ëmës së tij të vjetër.

Në Pilaf-Mahallë ata grabitën të gjitha shtëpitë dhe shkatërruan tetë nga to. E vranë Hasan Fetahun, Salih Jusufin dhe të bijen e tij gjashtëvjeçare Fatimen. Për më tepër soldateska serbe i vërviti djemtë e vegjël, 6-vjeçarin me emrin Shukri dhe 4-vjeçarin me emrin Hasan në flakë. U morën 100 krerë bagëti, 200 krerë dele dhe tetë kuaj.

Në Pollozhan, krejt katundi u grabit dhe tri shtëpi u dogjën. Këtu mbetën njëmbëdhjetë viktima: Hajredin Vehta dhe vëllai i tij Azizi, Jusuf Uka, Hajredin Shkurti, Husejn Zejneli, Hajredin Halili, Said Pasha, Emin Shahini, Elez Numani dhe vëllai i tij Osmani dhe i biri i këtij të fundit. Sa i përket kafshëve, ata morën 50 krerë dele 12 dema dhe katër kuaj.

Në Gliçë (Blliçe?), të gjitha shtëpitë janë plaçkitur dhe pesë sish janë djegur. Serbët ua prenë fytin tre burrave (Xhafer Rrustemit, Destan Hasanit dhe Xhemal Salihut) dhe një gruaje (Ajshes). I morën 250 krerë dele dhe 30 kuaj.

Në Limjan, i tërë fshati u grabit. Në mesin e banorëve që u prenë me bajoneta ishin Hasan Shahini, Sejfullah Ibrahimi, Abdurrahman Fetahu, Qerim Sadiku dhe Bajram Xhelili. Po ashtu, i morën 200 krerë dele, 20 1ope dhe 10 kuaj.

Në Peshkopi, pasi u plaçkitën të gjitha shtëpite, 57 nga to, mes tyre edhe me të rëndësishmet, u dogjën. Të masakruar ishin: Xhelaledin Abazi, Ali Ymeri, Xhelman Selmani, Hasan Arsllani, Hajredin Shabani dhe Murat Demiri. 180 krerë bagëtish, 450 dele e dhi,15 mushka dhe 20 kuaj janë marrë me vete.

Në Trepçë, katundi u plaçkit dhe Zejnullah Ahmeti u pre me egërsi në sy të familjes së vet.

Dy kuaj dhe 57 krerë dele janë marrë.

Në Çidhën, tridhjetë shtëpi janë bërë shkrumb e hi. Tre burra ishin mes viktimave: Kitan Keloshi, Hasan Hani dhe Arsllan Sadiku. 500 dele e dhi, 200 krerë bagëti, 13 kuaj dhe tre gomarë janë marrë.

Në Renz, serbët shkatërruan pesë shtëpi, ia prenë fytin Zëjnel Ahmetit në shkallare dhe morën 100 dele e dhi, 12 lopë, dhe 5 kafshë të tjera.

Tregimi i masakrave mban me vete listën tmerruese të zbulimit të martirizimit të rinisë shqiptare. Detajet janë pajisur edhe me vrasjet e bëra në pjesë të tjera të Krahinës së Dibrës së Ulët të Shqipërisë veriore, siç jane:

Në Dipjakë, grabitje e përgjithshme ku ndodhi vrasja e një burri me emrin Beqir Sulejmani dhe ku u paguan haraç 45 lira turke nga banorët për komandantin serb që të ndalte masakrën. Por, të gjitha kafshët i morën.

Në Venisht, grabitje dhe rrënime. U prenë në fyt Beqir Asimi dhe Idriz Tahiri dhe u plaçkitën të gjitha kafshët.

Në Sllatinë 30 shtëpi u shkatërruan. Bahtial Idrizi u dogj i gjallë dhe 1365 krerë të bagëtive u morën.

Në Trojak dhe Velështë 41 shtëpi u bënë shkrumb e hi. U vranë këta përsona: Zaim Idrizi, Abas Huseini dhe Salih Kadri. 660 kafshë janë marrë.

Në Kallë 30 shtëpi janë djegur. Një grua me emrin Daveshe është hedhur për së gjalli në flakë. Bajram Rrustemit iu pre fyti në shkallaret e shtëpisë së tij. 576 kafshë i morën.

Në Sllovë, nuk kishte viktima, pasi popullata nuk i kishte besuar amnistisë serbe dhe kishte ikur në male. Fshati u plaçkit krejtësisht, 32 shtëpi u dogjen krejt dhe 319 kafshë i morën teksa kullosnin.

Në Dardhë, plaçkitje të përgjithshme. Dy viktima: Nuredin Sulejmani dhe Ramadan Sinani.

380 kafshë janë marrë.

Në Reç, plaçkitje e përgjithshme dhe marrje e 600 kafshëve.

Në Shumbat Palaman, plaçkitje, rrënim i tetë shtëpive. Tri gra, Rihane, Selvije dhe Ajshe, dhe tre burra, Jusuf, Bajram dhe një Bajram tjeter, janë vrare. Mbi 1340 kafshë janë marrë.

[…]

Robert Elsie

marr nga gazeta e përditshme Corriere delle Puglie, Bari, XXVI, 354, e 21 dhjetorit 1913. [nga anglishtja Gëzim Aliu] [botuar në: Albanica Ekskluzive: revistë mujore për dije e kulturë, Prishtinë, 73-74, tetor/nëntor 2007, f. 17-20.]

Filed Under: Histori

Remarks by Ambassador Ferit Hoxha at the UN Security Council meeting on Maintenance of Peace and Security in Ukraine

October 9, 2023 by s p

New York, 9 October 2023/

Thank you Mr. President,

I thank USG DiCarlo and Msuya for their briefing.

Colleagues,

Let’s imagine the scene: in a quiet and modest village in Kharkhiv oblast, peaceful people are participating in a wake after a funeral, joined in grief by the loss of a son from the village. The café had been closed since the start of the war. It re-opened only for this funeral service.

A fraction of a second later, the cafe was obliterated, the place is filled with thick smoke, and the air burdended by the ubearable smell of dead bodies torn to pieces. Death came again from the sky, from a precision ballistic missile.

52 civilians, one sixth of the prewar population of that little village was wiped away, massacred at a place of no strategic importance whatsoever except for having been on the target-hit-list of the Russian Army.

The Hroza massacre is not the first. It may unfortunately not be the last, as there is no sign this war is ending soon. But it underscores once again the terrible price civilians are paying 20 months after Russia’s invasion.

10,000 civilians that have already died and way more injured had done nothing to deserve this, except for being Ukrainians.

Just as in many other similar cases, we may hear it again : it was not Russia. Yet, Russia is the country that sarted and continues this unprovoked deadly war, it is the country reposnible for horrible crimes, the country that has broken the law. In this specific case, it has also broken the universal ancestral law of absolute respect for those mourning.

Colleagues,

Instead of accepting to do the only right thing they have been urged to, and heed the calls to stop the war, the Kremlin is trying desperatly to convince the world that black is white through a relentless propaganda machine gone full swing, that is holding nothing back. Every absurdity is fair game.

News anchors, pro-Kremlin mouthpieces, various officials compete with one another to vociferate daily threats of all kinds, and spread false information with scripts filled upside down.

We are all familiar with the frequents rants of a former president detailing its favorite nuclear threats. We thought an-all-time low had been reached.

In fact, no.

The Nobel Prize of Absurdity, if it existed, would certainly go to the Vice Speaker of the State Duma, Anna Kuznetsova.

She said, and I quote: “Our soldiers have found documents on the sale of children and human organs from which Ukraine gets 7% of its national budget, with the support of private British military companies and Coca Cola.”

There is really something special in this Russian obsession of fabricating stories with organ trafficking.

For those who don’t have the time to do the math, 7% of Ukraine’s budget for 2022 amounts to 4 billion US dollars. Ms. Kuznetsova did not dwell on retail prices.

No one can do better in combining the ridicule with depravity.

Alexander Solzhenitsyn, this time a real and respected Nobel Laureate, had long warned: “We know they are lying; they know, they are lying; they know, we know they are lying; and still they continue.”

Colleagues

Only a few days ago, the President of Russia said that his aim is to change the world.

For us, change means going forward, learning from past mistakes, strengthening peace, cooperation and friendship; investing in human rights and open societies; improving the life of people and by doing so, making the world a better place for all.

But if change means disrespecting international law and UN Charter, attacking and destroying your neigbor; violating human rights; supressing freedoms; applauding, supporting and embracing dictators; we dont want any of it.

This change « à la russe » means simply going backwards, undoing progress and achievements, returning to times long since past.

Mr. Persident,

Let me conclude with an important reminder.

Tomorrow the UNGA will vote to elect the new members of the Human Rights Council.

It may look like one of those numerous election processes in NY, which most often are uneventful. This one is not !

It is rather a defining moment, one to test once more the strong and high moral grounds of the UN.

Those who think that human rights have a meaning;

those who celebrate the 75th anniversary of the Universal declaration of Human rights as one of the most consequential developments in human history;

all those who care for the crediblity of the HRC and its work;

they all should think twice before casting their vote.

Beware UN colleagues, here and outside this room:

aggressors of their neigbors; killers of inocent people ; delibeate destroyers of civilian infrastructure, ports and grains silos; those who deport children and take pride in doing so; those who use torture and sexual violence as weapons ; those who blatantly disrespect the Human Rights Law have no place in the HRC.

Therefore, the same UNGA that has shown to the world that it doesn’t condone aggression has an important choice to make and demonstrate that it isn’t ready to take an arsonist for a firefighter.

Decisions have always consequences, and there is no wrong time to make the right ones.

Thank you.

Filed Under: Politike

Kosovë-Shqipëri 184 marrëveshje, protokolle e memorandume

October 9, 2023 by s p

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, mori pjesë në konferencën shkencore ndërkombëtare me titull “Sfidat dhe Perspektiva e Bashkëpunimit Ekonomik Kosovë- Shqipëri dhe Rajon”, e cila po zhvillon sot punimet e ditës së dytë dhe të fundit.

Në fjalën e tij, kryeministri Kurti tha se kjo konferencë, është nga më të natyrshmet, dhe më të rëndësishmet andaj edhe jemi të qartë që një bashkëpunim i këtillë është një përcaktues për gjendjen e marrëdhënieve mes shteteve tona por edhe të marrëdhënieve në mbarë rajonin e Ballkanit tonë.

Duke folur për raportet dhe bashkëpunimin ndërmjet Kosovës dhe Shqipërisë ai tha se gjerë më tani janë nënshkruar përgjatë viteve gjithsej 184 marrëveshje, protokolle e memorandume.

Ndër marrëveshjet e nënshkruara mes palëve, veçoi ai, një vend të rëndësishëm zënë marrëveshjet me ndikim të drejtpërdrejtë në jetën ekonomike të qytetarëve, bizneseve por edhe më gjerë, teksa përmendi marrëveshjet që kanë gjetur zbatim dhe që kanë rezultate.

Ai foli edhe për shkëmbimet tregtare dhe raportin ekonomik. “Investimet nga Shqipëria në Kosovë nga viti 2019 deri në vitin 2022 kanë shënuar rritje me 136.5%, të shprehur në vlera (në vitin 2019 kishim 15.2 milionë investime; një vit më vonë 2020 – 39.8 milionë; 2021 – 50.4 milionë dhe në vitin e kaluar 2022-79.7 milionë euro). Dëshirë e Kosovës është që këto investime të rriten, dhe që shteti ynë të jetë sa më mikpritës për biznesin, kapitalin e konsumatorin që vjen nga Shqipëria”, tha ai.

Kryeministri Kurti u ka uruar suksese punimeve të kësaj konference dhe me sa më shumë efekte në planin konkret të integrimit tonë të përbashkët.
“Unë ju falënderoj shumë për mikpritjen dhe vëmendjen dhe ju përgëzoj për këtë iniciativë kaq me vend, siç është ky aktivitet që mbledh mendje, ide, studime, kërkime e mendime me vlerë për të kontribuar edhe me kritika e propozime në një rrafsh kaq prioritar për të gjithë ne, siç është ekonomia”, përfundoi ai.

Filed Under: Ekonomi

IL POPOLO ROMANO (1919) / ÇËSHTJA E SHQIPËRISË NË KONFERENCËN E PAQES NË PARIS – INTERVISTA EKSKLUZIVE E HASAN BEJ PRISHTINËS NË ROMË

October 9, 2023 by s p


Hasan Prishtina (1873 – 1933)
Hasan Prishtina (1873 – 1933)

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 9 Tetor 2023

“Il Popolo Romano” ka botuar, të hënën e 10 marsit 1919, në ballinë, intervistën ekskluzive të Hasan Bej Prishtinës në Romë në lidhje me të ardhmen e kombit shqiptar si dhe opinionin e tij mbi serbët dhe grekët, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Çështja e Shqipërisë

Burimi : Il Popolo Romano, e hënë, 10 mars 1919, ballinë
Burimi : Il Popolo Romano, e hënë, 10 mars 1919, ballinë

Shqiptarët i presin me ankth të shpjegueshëm vendimet e Konferencës së Parisit.

Në fakt, ata aspirojnë jo vetëm njohjen e pavarësisë së tyre shtetërore, por edhe rikthimin e territoreve të tyre kombëtare të pushtuara nga grekët dhe serbët.

Një figurë e shquar shqiptare, Hasan bej Prishtina, ndodhet në Romë dhe, kur u pyet për pretendimet jugosllave për Shkodrën dhe brigjet e Drinit, deklaroi :

Kërkesat e serbëve, psikologjinë e të cilëve e njoh, nuk më befasojnë dhe as nuk i trembin të tjerët që dinë diçka për ta. Nëse rastësisht takoni një serb të Aleksandrit të Madh, ai do t’ju thotë se Shkodra ose Drini ishte serb. A e kapni thelbin ? Ai do të përgjigjet se serbët në këtë drejtim kanë prioritet ndaj kombeve të tjera. Për sa i përket ambicieve të tyre territoriale, këto shtrihen nga Adriatiku në Mesdhe, deri në Detin e Zi. Deliri i madhështisë së serbëve rrjedh pjesërisht nga megalomania që i atribuohet përgjithësisht persëve dhe grekëve; dhe është mjaft e çuditshme që Antanta, e cila është përgjegjëse për rigjenerimin e fatit të botës, nuk ka depërtuar ende në mentalitetin serb.

Nuk u çudita aspak kur ata kërkuan Triesten, Fiumen dhe pretenduan gjithashtu zonën e Piave-s.

Prandaj serbët duan territorin e Drinit, i njohur si pjesë e Shqipërisë në Konferencën e Londrës, në të cilin nuk ka asnjë element tjetër sllav, përveç rreth pesëdhjetë malazezëve të përkushtuar ndaj tregtisë. Edhe këta malazez njohin vetëm Shqipërinë.

Sa për Prizrenin, Gjakovë, Pejën, Prishtinën, Dibrën, Mitrovicën, Vushtrinë, Ferizajn, Gjilanin, Kaçanikun, Tetovën, Shkupin, Gostivarin, nga një numër i përafërt prej shtatëqind mijë banorësh ka vetëm 60 apo 70 mijë serbë, ndërsa pjesa tjetër është element shqiptar. Ky minoritet serb përbëhet për më tepër nga bullgarë të cilët kryesisht janë shkombëtarizuar nga ndikimi i parave.

Kjo që po them nuk është një deklaratë e paqartë e ngjashme me argumentet me të cilat serbët i mbështesin pretendimet e tyre.

Hetimi në vend nga një komunitet ndërkombëtar do të ndriçojë në mënyrë efektive të vërtetën. Sipas parimeve të Presidentit Wilson, territoret e sipërpërmendura duhet t’i kthehen tërësisht Shqipërisë. Për më tepër, shqiptarët kanë besim të plotë në këtë drejtim në frymën e drejtësisë së aleatëve.

A mendoni se serbët do të mendojnë të qëndrojnë të bashkuar me aleatët?

Përkundrazi, supozoj se do të ketë një konvertim politik në mesin e serbëve, i aftë për t’u siguruar atyre një zgjerim më të gjerë territorial.

Mbi të gjitha, më dhemb fakti që një pjesë e shtypit francez, pa parë nga e ardhmja, është e prirur të mbështesë aspiratat e serbëve.

Kush mund të garantojë pamundësinë e një bashkimi ndërmjet serbëve dhe armiqve të tyre të lashtë?

— Çfarë mendoni për pretendimet greke për Epirin ?

— Grekët duhet të bindin veten se ekzistenca e një Shqipërie të respektuar në Ballkan do të sjellë përfitime të mëdha për ta.

Sepse grekët herët a vonë do të ekspozohen ndaj rrezikut të agresionit sllav. Pavarësisht nga një pakicë greke nën ndikimin e shkollave greke, shumica në këtë pjesë të Shqipërisë i përket popullsisë së krishterë dhe myslimane shqiptare.

Janë mbi 40 mijë të krishterë shqiptarë nga Epiri në Amerikë, të cilët e dëshmojnë lidhjen e tyre të padyshimtë me atdheun e tyre përmes propagandës së tyre patriotike dhe botimeve të shumta në gjuhën kombëtare.

Prandaj është në interesin e vetë grekëve që të mos këmbëngulin në këtë çështje që do të ngjallte pakënaqësi të përjetshme te shqiptarët. Grekët do të gjejnë në Ballkan një miqësi të sinqertë me shqiptarët ditën që do të heqin dorë nga pretendimet e tyre ndaj Shqipërisë, sepse të dy kombet kanë të njëjtët armiq të ardhshëm.

***

Italia ka një interes jetik që Shqipërisë t’i kthehet integriteti territorial, ndërsa nga Vlora do ta monitorojë me dashuri këtë integritet.

Opinioni publik italian po ndjek me vëmendje të veçantë fazat e çështjes shqiptare dhe synon ta bëjë çështjen e tij. Nëse në konferencë do të vendoset drejtësia, shqiptarët e presin!

Filed Under: Emigracion

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 45
  • 46
  • 47
  • 48
  • 49
  • …
  • 63
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT