Archives for April 2024

Komandanti

April 24, 2024 by s p

Astrit Lulushi/

Komandanti i përgjithshëm në Japoninë feudale quhej ‘shogun’. Kreut i shtetit (mikado ose perandori) ishte puajse ceremonial. Shogun ishte sunduesi i vërtetë derisa feudalizmi u shfuqizua në Japoni në vitin 1867. Por shembulli feudalist japonez ndiqet në vendet ish-komuniste. Kur portugezët mbërritën për herë të parë në Japoni në 1543, përfundimisht mësuan për politikën në arkipelag. Kështu krijuan një analogji. Nuk ishte një analogji e saktë, por ishte një analogji me të cilën mund të lidheshin evropianët. Perandori japonez ishte si Papa. (Aktualisht sipas Kushtetutës së MacArthur, perandori është në thelb kryeprifti i fesë Shinto).

Edhe në Europë, Perandori i Shenjtë Romak, mbante një titull ceremonial. Por në 1543, Perandori Charles V ishte në kontroll. Ai goditi francezët, dhe më pas osmanët – duke detyruar francezët të bëjnë aleancë me osmanët. Charles V, pa dashje, goditi edhe Papatin. Trupat e tij të papaguara u hodhën në kryengritje dhe plaçkitën Romën në vitin 1527.

***

Pasi iu paraqit koka e Pompeut pas vrasjes së tij në Egjipt, reagimi i Jul Cezarit ishte një tronditje dhe pikëllim. Pavarësisht armiqësisë dhe rivalitetit që kishte karakterizuar marrëdhënien e tyre në të kaluarën, Cezari dhe Pompei dikur kishin qenë aleatë dhe miq. Pamja e kokës së pajetë të Pompeit shërbeu si një kujtesë e ashpër e brutalitetit dhe tradhtisë që shpesh shoqëronte ndjekjen e pushtetit në Romën e lashtë.

Reagimi fillestar i Cezarit për të parë kokën e Pompeut nuk është i dokumentuar gjerësisht në të dhënat historike, por mund të konkludohet nga veprimet dhe deklaratat e tij të mëvonshme. Thuhet se Çezari u prek thellë nga pamja, duke kuptuar fundin tragjik që i kishte rënë ish-kolegut dhe rivalit të tij. Disa rrëfime sugjerojnë se ai qau për humbjen e një gjenerali dhe burrë shteti dikur të madh.

Pavarësisht mosmarrëveshjeve dhe konflikteve të tyre, Cezari e kishte respektuar Pompein si një kundërshtar të denjë dhe një romak me shtat të madh. Shfaqja e tmerrshme e kokës së Pompeut shërbeu si një kujtesë e zymtë e rreziqeve dhe pasigurive të natyrshme në peizazhin politik të Romës së lashtë. Ai gjithashtu theksoi koston personale dhe sakrificat që individë si Cezari dhe Pompei ishin të gatshëm të bënin në kërkimin e tyre për pushtet dhe lavdi.

Reagimi i Cezarit ndaj vdekjes së Pompeut dhe paraqitja e kokës së tij pasqyronte gjithashtu ndjenjën e tij të cenueshmërisë dhe vdekshmërisë. Mënyra brutale dhe publike në të cilën Pompei kishte arritur fundin e tij shërbeu si një përrallë paralajmëruese për Cezarin, duke i kujtuar atij brishtësinë e jetës dhe natyrën kalimtare të pushtetit. Në mes të ngritjes së tij në autoritetin suprem në Romë, Cezari nuk mund të mos mendonte për fatet e paqëndrueshme që prisnin edhe individët më të fuqishëm dhe më ambicioz.

Pas vdekjes së Pompeut, Cezari bëri përpjekje për të nderuar kujtimin dhe trashëgiminë e tij, duke njohur kontributet që Pompei i kishte dhënë Republikës Romake gjatë jetës së tij. Ai i dha Pompeut një funeral të duhur dhe siguroi që eshtrat e tij të trajtoheshin me respekt dhe dinjitet, pavarësisht nga armiqësia e hidhur që kishte ekzistuar mes tyre.

***

Personi që nisi për herë të parë thashethemet se një majmun lindi një njeri ishte me të gjitha gjasat një kreacionist që donte të diskreditonte teorinë. Sepse kjo nuk është ajo që thotë teoria e evolucionit! Teoria e evolucionit thotë se njerëzit kanë një paraardhës të përbashkët me majmunët e tjerë të mëdhenj, jo se një majmun lindi një njeri. Pra, si zakonisht, ju po sulmoni kashtën e evolucionit të kreacionistëve, jo teorinë aktuale. Dhe teoria e evolucionit ishte shkencore në momentin kur u konceptua: ajo ishte dhe ende bazohet në prova, të mbështetura me prova, të testuara kundër provave, ka fuqinë të shpjegojë fenomenin e vëzhguar të evolucionit dhe bën parashikime që mund të testohen kundër së ardhmes ose përdoret praktikisht në mjekësi dhe biologji.

Arkeologji, fortifikimi prehistorik i Qytekut në luginën e Shkumbinit

April 24, 2024 by s p

Dr. Ervin Kujtila/

Shkëmbi ku gjenden rrënojat e vendbanimit që në pjesën më të madhe të tij është i fortifikuar në mënyrë natyrore njihet me emrin Shkëmbi i Qytekut.

Kështjella natyrore “Shkëmbi i Qytekut” ndodhet në luginën e Shkumbinit të Mesëm dhe është pjesë e territorit të fshatit Mirakë. Fshati Mirakë tani bënë pjesë në njësinë administrative Polis, bashkia Librazhd. Ky fortifikim ndodhet në majën e Shkëmbit me lartësi 638 m mbi detare. Shkëmbi është tepër i thiktë dhe në të mund të ngjitesh vetëm nga veriu(fig. 1).

C:\Users\USER\Desktop\Ervini\Shkembi i Qytetit\Shkembi i Qytekut (7).JPG

Fig. 1. Pamje e fortifikimit të Qytekut

Shkëmbi i Qytekut ndodhet midis dy shkëmbinjve, i pari ngrihet direkt mbi lumin Shkumbin, kurse i treti i quajtur Maja e Qishës ngrihet më sipër Shkëmbit të Qytekut. Të dy këta shkëmbinj janë bien thikë nga tri anë, kurse në pjesën veriore ata janë të sheshtë. Në pjesën e sheshtë të shkëmbit të parë, ende e pa dëmtuar nga pranija e një guroreje, gjenden në sipërfaqe fragmente të periudhës antike ilire, kurse shkëmbin e tretë ne nuk mundëm ta vizitonim. Sipas banorëve në pjesën e sheshtë ka gjurmë muresh dhe këtë e përforcon edhe vetë emri që mbart ai. Të tre këta shkëmbinj nga ana lindore bien direkt në shtratin e përroit të Lugjeve. Gjatë pellgut të përroit të Lugjeve ka një shteg kalimi që niset nga lugina e Shkumbinit drejt qafës së Barit për ta lidhur me fshatrat e malësisë së Çermenikës.

Pozicioni i përshtatshëm dhe dominues i Shkëmbit të Qytekut bën të mundur jo vetëm vrojtimin e rrugëve për gjatë luginës së Shkumbinit, ku më e rëndësishmja është ajo që në periudhën romake mori emrin Egnatia, por dhe shumë nga majat e kodrave ku gjenden rrënoja kështjellash të periudhave të ndryshme (fortifikimi i Shkëmbi Mbret, fortifikimi i Menglit, etj).

Burimet historike dhe identifikimi

Emri i shkëmbit sipas banorëve lidhet me fjalën “qytet”, por që në zonën e Librazhdit dhe Elbasanit dhe më gjerë përdoret forma e saktë “qytet” ose “qytezë”. Një variant tjetër mund të lidhet me fjalën “qytyk” që është një sinonim i fjalës trung. Ndër burimet e shkruara, ku më e plotë është lista e kështjellave të ndërtuara ose rindërtuara nga perandori Justinian I të dhënë nga Prokopi i Cezaresë, nuk ka ndonjë përafërsi me emrin që trashëgon kjo kështjellë apo ndonjë në afërsi të saj.

Historiku i kërkimeve arkeologjike

Për herë të parë Shkëmbi i Qytekut është vizituar nga grupi i arkeologëve që ka ndjekur gjurmët e vendbanimeve arkeologjike në luginën e Shkumbinit në vitin 2002, por nuk i kanë publikuar të dhënat që ata kanë parë gjatë kësaj vizite. Më pas në vitin 2017 mjediset rreth saj janë vizituar nga arkeologët N. Ceka, S. Muçaj, S. Xhyheri të cilat panë aty një kohëzgjatje me ndërprerje nga koha e periudhës së bronzit të vonë deri në antikitetin e vonë, të dhëna që m’i komunikuan gojarisht. Në vitin 2018 u realizua një vëzhgim i plotë i kësaj qendre rezultatet e mbledhura për periudhën prehistorike janë objekt i këtij disertacioni.

Planimetria

Shkëmbi Qytekut, i lartësuar nga terreni përreth krijon një masiv që bie thiktë në tri anë (jug, perëndim, lindje) kurse në veri ai lidhet me një qafë përmes një shtegu të ngushtë që kalon përmes dy rënieve shkëmbore. Nisur nga qeramika që gjendet në sipërfaqe pjesa e banuar shtrihet në pjesën më të lartë të shkëmbit, në pjesën e pjerrët që ndodhet midis platformës së sipërme dhe deri në buzën shkëmbore të anës jugore, si dhe një shesh që ndodhet në anën veriore midis rënies shkëmbore të majës dhe një rënie shkëmbore që zbret drejt qafës. Nga qafa vetëm një shteg i ngushtë midis dy shkëmbinjve lejon ngjitjen drejt sheshit dhe më pas një shteg i dytë që depërton midis shkëmbinjve të pjesës sipërme të faqes lindore të ngjitë në platformën e sheshtë të majës shkëmbore. Ky është shtegu i vetëm që ndërlidh qafën me masivin shkëmbore, që në pjesën më të madhe ka qenë përdorur si vendbanim në periudha të ndryshme historike.

Platforma shkëmbore në pjesën veriore ka vetëm hapësira të vogla midis shkëmbinjve dhe ka qenë e papërshtatshme për ndërtime, kurse në pjesën qendrore shkëmbinjtë janë më të rrallë dhe larg njeri tjetrit duke krijuar disa sheshe të vegjël për ndërtimin e banesave. Nga kjo pjesë mund të zbritet në pjesën jugore deri në buzën shkëmbore, megjithëse terreni është i pjerrtë, qeramika tregon se edhe aty ka pasur banesa. Po ashtu edhe në veri, poshtë majës shkëmbore dhe një brezi tjetër shkëmbore që mbyll faqen veriore dhe lindore të faqes lindore të masivit shkëmbor ka vende të përshtatshme për banim. Ne mundëm të kontrollojmë vetëm sheshet që ndodhen pranë qafës, kurse atë që është mbi rënien shkëmbore që zgjatet paralelisht me përroin e Lugjeve, për shkak të shkurreve të dendura qe e pamundur hyrja në të.

Në sheshin që ndodhet midis qafës dhe majës shkëmbore qeramika e shumtë tregon se edhe aty ka pasur ndërtime banimi. Mbetjet e shumta të grumbujve të gurëve poshtë rënies shkëmbore që qarkon sheshin e banuar si dhe në shtegun që lidh qafën me sheshin tregojnë për praninë e mureve me përmasa më të mëdha se ato të banesave. Të parët janë gurë të thyer, pa mbetje llaçi, kurse të dytët me mbetje llaçi. Këta të fundit kanë qenë në murin që mbyllte shtegun. Gjatë vizitës sonë kjo pjesë ishte e prishur nga punimet e bërë për të diagnostikuar shkëmbin nga punonjësit e karrierës për nxjerrjen e blloqeve të gurit. Të dhënat e sjella nga banorët tregojnë se aty ka pasur një mur mbrojtës të ndërtuar me gurë të lidhur me llaç gëlqereje.

Nisur nga qeramika që datohet kryesisht në shek. VI m. Kr. muri duhet të jetë pjesë e ndërtimeve të kësaj periudhe duke plotësuar sistemin fortifikues të luginës së Shkumbinit.

Shkumbinit. Poshtë buzës shkëmbore mbi të cilën ndodhet sheshi ka një grumbull të madh gurësh dhe më shumë gjasa ata duhet të kenë qenë pjesë e një muri të ndërtuar me gurë të vendosur në të thatë që do t’i përkiste periudhës prehistorike të cilës i përket dhe qeramika e gjetur në këtë vendbanim.

Vetë forma e shkëmbit të lartësuar dhe të shkëputur në tri anë nga pjesa tjetër ka mundësuar edhe formën e vetë këtij vendbanimi të fortifikuar në mënyrë natyrore. Vendbanimi i fortifikuar në mënyrë natyrore dhe i mbyllur me mur vetëm në shtegun pranë qafës ka një sipërfaqe të përgjithshme 1.5 prej ha dhe sipërfaqe ku mund të ketë pasur ndërtime banimi 0.3 ha. Këto sipërfaqe banimi janë vendosur në lartësi të ndryshme mbi nivelin e detit në qendër, në pjesën jugore në veri.

Teknikat e ndërtimit

Nga mbetjet e materialeve të ndërtimit, gurë pa gjurmë llaçi dhe me gjurmë llaçi ne mendojmë se në këtë qendër të fortifikuar në mënyrë natyrore, në mbylljen e të vetmit shteg që lejon ngjitjen në të i përkasin dy teknikave të ndryshme. Njëra teknikë me gur të thyer të madhësive të ndryshme të vendosur në të thatë dhe tjetra me gurë të thyer të lidhur me llaç gëlqereje. Nga mbetjet për të dy teknikat janë përdorur gurë gëlqeror të thyer me përmasa të mëdha dhe mesatarë.

Fortifikimi i fazës së parë (periudha prehistorike)

Muri i kësaj periudhe ka mbyllur jo vetëm shtegun në qafë por dhe një pjesë të vargut shkëmbor që zbret drejt përroit që në disa pjesë të tij ka mundësi ngjitje. Qeramika e gjetur në sipërfaqe tregon se në këtë periudha gjithë sheshi pas shtegut, platforma e majës shkëmbore si dhe një pjesë e rrafshit në jugë të majës kanë qenë të banuara. Jashtë këtij fortifikimi ka qenë e banuar dhe një pjesë e qafës. Nga kjo periudhë, përveç gjetjeve arkeologjike të lëvizshme (fragmente enësh dhe grih), ne nuk ndeshëm në sipërfaqe mbetje të strukturave të banesave.

Duke u mbështetur në elementët fortifikues të mësipërm, mendojmë që fortifikimi i përket fazës së Hekurit të Hershëm. Bazuar në tiparet teknike të sistemit fortifikues, të cilat janë të ngjashme me fortifikime të tjera të kësaj lugine si: Bodin, Valsh, Dragostunjë, Qafë Thanë etj. Por që ky përfundim kërkon mbështetje më të plotë arkeologjike.

Fortifikimi i fazës së dytë (periudha antikitetit të vonë)

Në këtë periudhë është fortifikuar me mur të ndërtuar me gurë mesatarë të lidhur me llaç vetëm shtegu i ngushtë i krijuar midis dy shkëmbinjve, në jug të qafës. Muri u gjet i gjithë i prishur nga ndërhyrjet me ekskavator kohët e fundit dhe vetëm pjesë të shkëputur në përmasa të vogla u gjetën të hedhura poshtë në greminë. Në këta gurë kishte mbetje llaçi që tregon se ato vijnë nga një ndërtim solid që për antikitetin e vonë i përkasin mureve rrethues dhe ndërtimeve kishtare, kurse ato banesave edhe në qytete kanë qenë të ndërtuara me gurë të lidhur me baltë. Meqenëse prania e një kishe është e përjashtuar nga mungesa e sipërfaqeve të mjaftueshme, atëherë këto janë mbetje të murit rrethues. Një gjë të tillë e pohojnë edhe banorë të zonën që kanë parë mbetje të murit me llaç në këtë shteg. Materiali arkeologjik i parë në sipërfaqe është i shpërndarë në tre pjesët e përshtatshme për banim dhe përbëhet nga mbetje tjegullash, fragmente pitosash dhe enë tavoline e kuzhine. Veç tyre u gjetën dhe dy fragmente mokrash.

Bazuar në teknikën opus incertum të ndërtimit të tij mendojmë që fortifikimi i mësipërm i përket periudhës së Vonë Antike, gjasisht periudhës së Justinianit(527-565).

Bibliografi

AMORE et al. 2005

M. G. Amore – L. Bejko-Y. Cerova – I. Gjipali, Via Egnatia (Albania) Project: Results of fjeld Work 2002.“JRA”, vol. 18, f.336 – 360.

ZAMPUTI 1965

I.Zamputi, Relacione mbi gjendjen e Shqipërisë Veriore e të Mesme në shekullin XVII, Tiranë, 237 – 341

Fjalor i gjuhës së sotme shqipe, Tiranë, 1980, 1625.

KUJTILA 2022

Fortifikimet prehistorike përgjatë luginës së Shkumbinit(Disertacion), Tiranë 2022, f.181-187.

Instituti Albanologjik i Prishtinës boton veprën shkencore “Çështje sociolinguistike të terminologjisë në mediet e Kosovës dhe të Shqipërisë” të Dr. Sejdi Gashit

April 24, 2024 by s p

Instituti Albanologjik i Prishtinës ka botuar veprën “Çështje sociolinguistike të terminologjisë në

mediet e Kosovës dhe të Shqipërisë”, të punonjësit të vetë shkencor, prof. ass. dr. Sejdi Gashit.

Sipas autorit të këtij studimi “zhvillimi i shpejtë i medieve dhe i teknologjive të reja të komunikimit, gjatë viteve të fundit, ka ndikuar fuqishëm në gjuhë. Por, ndryshime në gjuhë kanë sjellë edhe mediet tradicionale, si shtypi i shkruar, radioja dhe veçanërisht televizioni”. Dr. Gashi sqaron se” studimi “Çështje sociolinguistike të terminologjisë në mediet e Kosovës dhe të Shqipërisë” synon të analizojë gjuhën e medieve, duke u fokusuar më së shumti te terminologjia, pra vështruar sipas një qasjeje sociolinguistike”. Ndërkaq, prof. asoc. dr. Naim Berisha-punonjës shkencor në Institutin Albanologjik të Prishtinës, që është njëri nga recensentët e këtij botimi, shprehet se “libri i ri i autorit, prof. ass. dr. Sejdi Gashit, me titull “Çështje sociolinguistike të terminologjisë në mediet e Kosovës dhe të Shqipërisë”, sjell para nesh një kontribut të vyer nga fusha e gjuhësisë, duke trajtuar dhe hedhur dritë mbi shumë çështje aktuale dhe tematika me interes, sidomos në kontekstin e medieve”. Sipas prof. Berishës ”ky libër pritet të ketë një ndikim të rëndësishëm në botën tonë akademike, duke na sjell diçka të re që deri më sot nuk del e plotë në studimet tona për këtë fushë”. Edhe recensenti tjetër i këtij botimi, prof. Viktor Bakillari (studiues i gjuhës shqipe, leksikograf dhe përkthyes nga Tirana) e ka vlerësuar lart studimin e dr. Sejdi Gashit, me ç’ rast, mes tjerash ai shprehet: ”sot, në kohën e globalizmit e të trysnisë së shfrenuar të rrafshimit të kulturave dhe të anglishtëzimit të të gjitha gjuhëve e të gëlltitjes së të ashtuquajturave gjuhë të vogla (nënkupto asimilimit të tyre), krahas brezit të dekanëve të gjuhës, kemi edhe një plejadë studiuesish të rinj, të mbrujtur me vetëdije të epërme kombëtare dhe me dije të thella shkencore midis të cilëve është edhe dr. Sejdi Gashi, punonjës shkencor në Degën e Gjuhësisë të Institutit Albanologjik të Prishtinës”. Recensenti Bakillari në lidhje me librin nënvizon faktin se “autori, larg së qeni purist, mban një qëndrim koherent nga nisja deri në përfundim të këtij studimi, duke goditur shpërdorimet që i bëhen gjuhës në medie”. Ai shton se “për autorin Gashi, gjuha shqipe është përbërësi kryesor i identitetit kombëtar shqiptar. Profesori nga Tirana vlerëson se “ky punim është i domosdoshëm për terminologët, për studentët që mbrojnë tema masteri dhe doktorate në lëmin e terminologjisë, si edhe për mediet e shkruara dhe ato pamore”.

Libri shkencor “Çështje sociolinguistike të terminologjisë në mediet e Kosovës dhe të Shqipërisë”, ka hyrjen dhe përfundimin edhe në gjuhën angleze. Ky është libri i gjashtë shkencor i dr. Sejdi Gashit.

Ligjeratë në Harvard University mbi barazinë gjinore në politikë në vendet e Ballkanit Perëndimor

April 24, 2024 by s p

Subi Çako/

Në Universitetin e Harvardit u organizua një leksion ndriçues i titulluar “Barazia gjinore në politikë: Si vendet në tranzicion avancojnë pjesëmarrjen politike të grave”, mbajtur nga Merita Limani, PhD dhe Ligjëruese ne Universitetin e Western Ontario ne Kanada.

Dr. Limani u thellua në rolin kritik të barazisë gjinore në tranzicionin drejt sistemeve politike demokratike, duke u fokusuar veçanërisht në vendet në tranzicion nga regjimet socialiste dhe komuniste, si ato në Ballkanin Perëndimor, duke përfshirë Shqipërinë, Bosnjën dhe Hercegovinën, Kosovën, Malin e Zi, Maqedoninë e Veriut dhe Serbinë. Duke theksuar sfidat me të cilat përballen këto vende, Dr. Limani theksoi angazhimin e vazhdueshëm për të siguruar barazinë gjinore në pjesëmarrjen politike ndërmjet sfidave të tranzicionit politik dhe ekonomik, konflikteve në rajon dhe vlerave të vazhdueshme patriarkale që mundësojnë dominimin e burrave në lidershipin politik. Pjesëmarrësit shfaqën interesim të madh në temën e adresuar, dhe patën interesim për të ditur më shumë rreth çështjeve që ndërlidhen me varësine në kuotat gjinore për të siguruar pjesëmarrjen në politike të grave; si dhe rreth ndikimeve që mund të ketë feja dhe kultura në pabarazinë shoqërore, gjithashtu dhe rreth aspekteve që ndërlidhen me qeverisjet e centralizuara rreth liderëve politik si formë e centralizimit të autoritetit te lideri, që mund të ndikoj në heqjen e fuqisë vendimmarrëse për burrat dhe gratë në pozita politike e lidershipi. Ne fund, Dr. Limani prezantoi gjetjet e hulumtimit të saj ku mund të krahasohen trendet e përfaqësimit të grave në politikë në vendet e Ballkanit Perëndimor në 10 vitet e fundit, duke e përmbyllur me progresin e bërë ne rritjen e pjesëmarrjes numerike të grave në politikë, megjithëse ende jo në margjinat e barazisë gjinore. Kjo ligjëratë është organizuar nga Programi për Gratë dhe Politikat Publike, Qendra e Grave të Kolegjit të Harvardit, si dhe Shoqata e Studentëve Shqiptarë në Universitetin e Harvardit.

The first Building Bridges Program Launched by Albanian American Bar Association, Noli Library and Cultural Center

April 24, 2024 by s p

Rafaela Prifti/

Six Trailblazing Albanian-American Judges shared insights and experiences of their legal careers last night at Suffolk University Law School, Boston. Launched by Fan Noli Library and Cultural Center, the first Building Bridges program was a networking event presented by Albanian American Legal Students Association (AALSA) and Albanian American Bar Association (AABA). Speakers, guests and law students sat at the school’s Sky Lounge in person and others attended virtually by Zoom from 6 to 8 pm.

Here is a summary of the main points:

-There is a good number of judges, attorneys and officers of law who are Albanian-Americans or of Albanian descent who sit across the country, literally from Attorney Hatixhe Grbeshi in California to Judge Toro, currently in New York. The majority of them have common backgrounds: their parents came from Albania with little schooling, they were children of immigrants and none of them had any lawyers in the families, which means they charted their own course to the legal professional.

-The event moderator Supreme Judicial Court Justice Serge Georges, Jr. who, in the spirit of the meeting, declared himself “an honorary Albanian” summed up the experiences of Judges Toro, Shaban, Shkreli Zaganjor, Kaplanes and Tochko, with a succinct statement: “There is no secret sauce in becoming a good lawyer or judge: You need to be on time, and 2. You need to be prepared!

-Their parents or grandparents instilled in them values associated with the Albanian culture such as “putting in the hard work”, applying “a strong work ethic” and “persevering despite challenges and hardships.”

-Being a judge is a tough job in terms of the weight your decisions carry on the lives of other people, and also in realizing the limitations of your strength, as Jugde Zaganjor said, yet it can also be rewarding in terms of helping the community feel safer whether through youth programs, as retired Judge Tochka explained or even getting tax situations resolved, as was a case relayed to the audience by Judge Toro.

-What the six Albanian American judges have in common including the first Albanian female Judge Shkreli is that “they did not get to that position on their own.” They were supported and mentored by people who put their trust in them and encouraged them to go further by taking the next step in their professional careers, as Jugde Kaplanes, who sits in Massachusetts put it. Consequently, it makes sense that “his office has the most interns,” said the moderator Justice Serge Georges.

As a practical takeway for law students and others who aspire to go into the legal path, connect and reach out to inquire about internship opportunities or job shadowing at the Albanian American Bar Association.

AABA was founded in 2010 in Boston, MA. Building Bridges is the a brand new program launched in collaboration with Fan Noli Library and Cultural Center.

https://www.albanianamericanbarassociation.com