Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for November 2024

Shoqata Skënderbej festoi festën e Flamurit Kombëtar

by

Prof. As. Dr. Gëzim MUSTAFAJ/

Data 28 Nëntor, është një datë që përkon me shumë ngjarje historike për kombin Shqiptarë. Me 28 Nëntor 1443, Skënderbeu në Kështjellën e Krujës ngriti Flamurin Kombëtar. Me 28 Nëntor 1912, Ismail Qemaili në Vlorë ngriti Flamurin kombëtar dhe shpalli pavarësinë e Shqipërisë. Më 28 Nëntor 1997, në varrimin e mësuesit Halit Geci të vrarë nga ushtria dhe policia serbe, UÇK, ajo që do ti sillte lirine dhe pavarsinë Kosovës, pas disa vite në ilegalitet, doli hapur me uniformën, simbolin dhe flamurin kombtarë. Më 28 Nëntor lindi Komandanti Legjendar Adem Jasharit, që për interest kombtare dhe çlirimin e Kosovës dha jetën së bashku me gjithë familjen e tijë, duke luftuar dhe qëndruar heroikisht për 3 ditë me radhë përballë forcave ushtarake dhe policore Serbe. Ky vit është edhe viti i 80-vjetorit të çlirimit të vendit nga pushtimi fashist. Prandaj shumë shoqata Shqipëtare këtu në New York janë mbledhur për festat e Pavarsisë dhe të Çlirimit të atdheut tonë. Edhe Association of “Skënderbej”, (Shoqata Skënderbej), në Restaurant PINE 19 13 Bronxdale Avenue, Bronx, NY 10462 organizon mbasditen e 24 nëntorit, takim festiv për këto ngjarje të rëndësishme të biografisë së kombit shqiptar,112-vjetorin e Pavarsisë dhe 80-vjetorin e Çlirimit.

Si zakonisht mjedisi festiv fillon nën tingujt solemn të dy himneve, atij Shqiptar dhe Amerikan. Më pas modratorja e aktivitetit Znj.Nadire Xhakolli pasi u uroj të pranishëmve dhe të ftuarve mirëseardhjen dhe gëzuar festat, i dha fjalen Presidëntit të shoqates Profesor Asc. Dr. Gëzim MUSTAFAJ, ku midis të tjerave ai theksoi; Pavarësia e shpallur në Vlorë më 28 nëntor 1912, është një produkt kompleks, shumë dimensional, shumë faktorësh. Ajo ditë sot quhet Dita e Pavarësisë së Shqipërisë por në fakt ajo u arrit me kontributin e të gjithë shqiptarëve kudo që ndodheshin në trojet e tyre nga Çamëria deri në Kosovë si dhe nga Durrësi deri në Luginën e Preshëvës. Më 28 nëntor 1912 në orën 14.05 do shpallej pavarësia e Shqipërisë, ndërsa flamuri do të shpalosej nga Ismail Qemali në orën 15.12 minuta nga dritarja ku ishte mbledhur kuvendi. Në përbërje të Kabinetit të saj të parë, si një ndër ministritë kryesore u përfshi edhe Dikasteri i Luftës apo i Mbrojtjes Kombëtare, me në krye një oficer madhor karriere, me shumë përvojë drejtimi, organizimi dhe luftarake, GjeneralBrigade Mehmet Dërralla (Tetova). Detyrat e këtij dikasteri ishin që të organizonin mbrojtjen e territoreve. Pak muaj më pas, më 4 Maj 1913, u krijua edhe Shtabi Madhor, që përbënte njëherëshi zyrën numër Një të Ministrisë së Luftës. Sot ne festojmë edhe 80-vjetorin e çlirimit të vendit nga pushtuesit fashist. Pak kohë mbas shpërthimit të Luftës së Dytë Botërore, Shqipëria u rendit në Aleancen Antifashiste Botërore, në krah të ShBA, BS dhe Britanisë së Madhe. Me krijimin e Frontit Nacional-Çlirimtar, lufta jonë u bë pjesë e luftës antifashiste botërore dhe u hodhën bazat e rreshtimit të Shqipërisë në Koalicionin Antifashist.

Më pas përshendeti Kryetari i Organizates së Veteranëve të Luftës të UÇK-së, Z. Astrit HUSKAJ, i cili në emer të Kryetarit të Veteranëve të Luftës të UÇK-së, për disa nga anëtaret e shoqates dha çertifikata mirënjohje për kontributin e tyre gjatë luftes në Kosovë.

Në vazhdim përshëndeti Kryetari i Deges së Vatres për Queens Z. Skender MYRTEZANI. Amosfera u zbukurua me këngëtarin dhe DJ, Z. Argjend Lloga dhe këngëtaren Kristina Marku. Mbresat si përher janë të shumta, por në këtë ditë të shënuar do të veçoj momentin kur, nëpërmjet një torte të përgatitur enkas për këtë, të gjithë anëtaret e shoqatës i uruan dtëlindjen një nga nismetaret e krijimit të shoqatës, njëkohësisht edhe nga kontribuesit kryesorë anëtarit të bordit dhe Kryetar i Deges së Queens Z. Përparim SEHITAJ.

Nën tingujt e muzikës, valles, trokitjes së gotave, dashamirësis dhe mikpritjes vazhdoj gjithë aktiviteti. Faleminderit të gjithë pjesëmarrësve dhe të ftuar që nderonin me pjesëmarrjen e tyre në këtë aktivitet. Një falënderim special është për anëtarët e rinj të shoqatës që si asnjë here tjeter kishin mbushur sallen, çfar tregon se atdhedashuria dhe krenaria kombtare do të vazhdoj brez pas brezi.

Të gjithë shqiptarët kudo ku jetojmë e punojmë jemi një komb, kemi një gjuhë, një flamur, kemi një aspiratë për të ardhmen, të jemi të bashkuar, prandaj është dita që të gjithë duhet të festojmë sepse kjo është festa më e madhe e të gjithë kombit Shqiptarë.

New York 24 Nëntor 2024

Aktiviteti patriotik i Ismail Qemalit në Turqi

by

Nga Rafael Floqi/

Ismail Qemali Beu përmendet me emra të ndryshëm në dokumentacion si ‘Avlonyali Ismail Qemali’, Ismail Qemal Vlora’, ‘Ismail Kemal Bej’. Ai ishte i lindur më 1844 sipas kujtimeve të tij dhe 1847 sipas arkivave osmane në Vlorë, Shqipëri si bir i një familjeje të njohur shqiptare dhe pasardhës i Sinan Pashës që ishte kapiten-i derya (Admirali i Madh I Flotës Osmane+). Sinan Pasha ishte dhëndër i Sulltan Bajazitit II osman, familja e të cilit shtrihej katërqind vjet më parë. Nga Vlora u rekrutuan edhe shumë administratorë osmanë dinastisë, deri në shembjen e perandorisë.

Ismail Qemali e mësoi turqishten kur ishte në shkollën fillore. Më 1855 u diplomua i pari në klasën e tij në shkollën e famshmen Zosimea e cila ishte një nga shkollat më të shquara të mesme të Greqisë në atë kohë. Aty Ismail Qemali studioi greqisht, frëngjisht dhe italisht.

Ismail Qemali shkoi në Stamboll në 1860 për të studiuar për drejtësi dhe me ndihmën e xhaxhait të tij, hyri në Ministrinë e Jashtme si përkthyes. Ai u emërua atashe në ambasadën e Parisit (sefaret), megjithëse nuk e mori këtë detyrë për shkak të vdekjes të së motrës.

Ismail Qemali ishte një bashkëpunëtor i ngushtë, Vezirit të Madh i Midhat Pasha (1822-1884)dhe ai përparoi me shpejtësi në rrethin e Pashait. Gjatë sundimit të Midhatit Pashës në Tunë të Danubit (tani Bullgari), Ismail Qemali u bë korrespondent menaxher dhe redaktor i gazetës Le Danube. Kur ishte Midhat Pasha i emëruar si Kryetar I Këshillit të Shtetit të sapothemeluar në 1867, Ismail Qemali u bë maître de requêtes i klasës së parë në zyrën e Conseil d’Etat. Kur Midhat Pasha u caktua si guvernator i përgjithshëm i Mesopotamisë pas një viti dhe Ismaili Qemali u kthye në Departamentin Diplomatiko-Politik në Ministrinë e Punëve të Jashtme.

Intelektualët shqiptarë në Stamboll dhe Ismail Qemali e donin Sadrazamin (Grand Vezirin) Ali Pasha (1815-1875), për të hapur një shkollë të mesme në gjuhën shqipe. Për këtë Qemali Beu nuk u pa me sy të mirë dhe, për ta hequr qafe atë nga Stambolli u emërua në qeverinë e Varnës. Ai u bë delegat i Krahinës së Danubit të Poshtëm dhe president i osmanëve të Komisionit Evropian të Danubit. Ai u kthye në Stamboll më 1871 dhe punoi për alfabetin e shqipes dhe hapjen e shkollave shqipe me shqiptarët intelektualë si Sami Frasherin dhe Mehmed Ferid Vlora. Megjithatë, përpjekjet mbetën të pasigurta deri në 1878, me themelimin e Lidhjes së Prizrenit. Në këtë kohë Ismail Qemali dha dorëheqjen dhe shkoi në Evropë. Më pas, në 1876 me deklaratën e Monarkisë së Parë Kushtetuese Midhat Pasha u mor me përgatitjen e Kanun-u Esasi (Ligji themelor osman). Sistemi i Vilajetit do të zbatohej në perandori dhe të gjitha vilajetet shqiptare do të mbledheshin në një vilajet të vetëm sipas reformave që propozoi Midhat Pasha. Gjatë pozitës si Vezir i Madh të Midhat Pashës (dhjetor 1876 deri në shkurt 1877), Ismail Qemali u emërua Sekretar i Përgjithshëm i Ministrisë së Jashtme. Megjithatë, kur Midhat Pasha u internua, Ismail Qemali dha dorëheqjen nga detyra.

2. Lidhja e Prizrenit dhe ekzili i Ismail Qemalit

Ismail Qemali ishte një nga udhëheqësit e Lidhjes së Prizrenit, e themeluar në vitin 1878 në Prizren të vilajetit të Kosovës (krahina) e Otomane Perandorisë. Kjo organizatë u krijua pas turpërimit të Turqisë në Luftën Ruso-Otomane në 1877-1878. Perandoria ishte imponuar nga Rusia për t‘ju nënshtruar nenevet të rënda të Traktatit të Shën Stefanit. Osmanët u lanë një pjesë të madhe të territorit të banuar nga shqiptarët kombeve sllave të Ballkanit. Fuqitë e Mëdha, veçanërisht Britania e Madhe dhe Austro-Hungaria, refuzuan dispozitat e traktatit, të cilat ishin të dëmshme për interesat e tyre. Kongresi i Berlinit u mbajt si rishikim i Traktatit të Shën Stefanit më 13 qershor 1878. Udhëheqësit shqiptarë u mblodhën në Prizren për të ndërmarrë veprime për integritetin territorial të Shqipërisë dhe themeluan Lidhjen Shqiptare për mbrojtjen e të drejtave të kombit shqiptar (Lidhjen e Prizrenit). Fillimisht. qeveria osmane e mbështeti këtë formacion. Megjithatë, Lidhja u shpërbë nga Bab-i Ali (Porta e lartë) pasi pretendonte autonominë politike dhe lëvizja u shtyp nga trupat osmane. Ismail Qemali u vu në provë në Kutahya nga Abdulhamid II midis 1877 dhe 1884, me sa duket, meqë ai mori një pjesë aktive në themelimi i Lidhjes së Prizrenit. Përveç kësaj, ai u bë edhe udhëheqësi i demonstratës të mbajtur për Midhat Pashën gjer ditën që u internua në Evropë. Me nëntëdhjetë deputetë, Ismail Qemali i kërkoi Abdülhamidit të rivendoste Midhatin në pozitë më 22 maj 1877.

3. Falja e Ismail Qemal Beut

Në 1884, ai u fal dhe u emërua si guvernator në Bolu. Abdülhamid II pastaj e caktoi në qeverinë e Galipolit. Ismail Qemali e refuzoi shumë herë, por pranoi përfundimisht në 1890. Ai qëndroi atje për dy muaj dhe u emërua si guvernatori i Bejrutit. Ndoshta, Abdülhamid II donte ta largonte atë nga qendra e perandorisë. Ai u thirr gjithashtu si guvernator i Sirisë për një muaj deri në ardhjen e Mehmed Serif Rauf Pashës më 1892.

Ismail Qemali u kthye në Stamboll në 1892 dhe qëndroi atje deri në vitin 1900. Qemali propozoi memorandume drejtuar Abdülhamid II për reformat liberale në Perandorinë Osmane Ai pat deklaruar “Sikurse nuk jemi dhe nuk duam të jemi turq, ashtu do të kundërshtojmë me të gjitha forcat këdo që do të si të na kthejnë në sllavë ose austriakë ose grekë. Ne duam të jemi shqiptarë.” (13 qershor 1878, memorandum dhënë në Lidhjen e Prizrenit), cituar në Stavro Skendi, Zgjimi kombëtar shqiptar (1878-1912),

Pas internimit të Midhat Pashës dhe të tij, Ismail Qemali luftoi për një kushtetutë monarkike për Perandorinë Osmane. Sipas Syrja Bej Vlorës (1860-1940), kushëri i Qemalit, objektivi tjetër i Ismail Qemalit, pasi ra disfavor, ishte krijimi I një Shqipërie autonome Brenda shtetit osman. Megjithatë, pas luftërave ballkanike të vitit 1912, ai luftoi me gjithë zemër për një Shqipëri të pavarur.

4. Arratija e Ismail Qemalit

Në maj të vitit 1900, ai u caktua guvernator i Tripolit nga Abdülhamid II. Është me siguri pa dyshim se ky post ishte një mërgim i duhur, dhe kështu Ismail Qemali iku në Greqi. Rëndësia e largimit të tij prej pallatit ishte bëri që të kishte një pozicion të rëndësishëm me krerët e shquar shqiptarë.

Qeveria osmane tashmë kishte dyshime për veprimtarinë e tij për shqiptarët që ishte shkak para arratisjes së tij. Sipas dokumenteve të Arkivit Osman, Qemali kërkoi të merrte mbështetje nga Greqia për një Shqipëri të pavarur, ndërsa ishte në Greqi.. Ai përmendi ‘Vëllazërinë Greko-Shqiptare ‘ në një memorandum që u botua atje, dhe gjithashtu u përpoq të themelonte një bashkim greko-shqiptar. Për më tepër, qarkullonte edhe një thashethem se Ismail Qemali mblodhi të krishterët shqiptarë të Janinës, të cilët mundësisht të krijojë një konsensus kristian-mysliman për çështjen shqiptare. Kushëriri i tij, Ferid Pasha edhe pse, Vezir i Madh e siguroi Abdulhamidin se Ismail Qemali ishte një njeri i parëndësishëm për shqiptarët.

Pas arratisjes së tij në Evropë, Ismail Qemali botoi një gazetë të quajtur “L’ Albania” me Faik Bej Konicën (Konicë në Bruksel më 1897.103 Meqë Ismail Qemali nuk mundi të arrinte konsensus me Faik Beun, ai botoi Le Salut de l’Albanie (Shpëtimi i Shqipërisë) shqip, greqisht dhe turqisht, nga ai vetë. Pjesa turke u botua në Folkestone, Angli, versioni shqip u shtyp në Bruksel dhe ai grek dërguar në Athinë për t’u shtypur.

Në vitin 1901 Ismail Qemali u ftua në Egjipt nga diaspora shqiptare. Dokumentet arkivore otomane tregojnë se në Egjipt Ismail Qemali themeloi një shoqatë të quajtur ‘Safak’ me shqiptarët, armenët dhe disa nga xhonturqit, me ndihmën të mbretit. Për më tepër, Qemali u denoncua nga Mehmed Ali Pasha, vëllai i Khedive, pasi Qemali i ofroi Mehmed Ali Pashës fronin shqiptar. Qemali pas këtij denoncimi u gjykua për tradhti të lartë në gjykatën e Stambollit. Ai ishte i dënuar me vdekje në mungesë dhe të drejtat e tij civile, gradat, dinjitetet, dekoratat dhe pronat u u morën. Që këtej e tutje ai përmendet në Arkivin Osman në dokumente si ‘müfsid’ (rrebelues), ‘I arratisuri Ismail Qemali Vlora dhe një sërë dëmtimesh dhe si ‘instrument abuzimi i britanikëve’. Ali Qemali (1867-1922), një gazetar osman dhe politikan tregoi se Ismail Qemali i ofroi fronin shqiptar vëllait të Khedive ishte një gënjeshtër, pasi Qemali i konsideronte Khedive dhe vëllanë e tij si burra të pavlerë.

Ismail Qemali ra në kontakt me xhonturqit kur iku në Evropë. Komiteti i Bashkimit dhe Përparimit organizoi një kongres në Paris, në të cilin xhonturqit të cilët i arratisur në Evropë do të diskutonin situatën e Perandorisë. Megjithatë grupet xhonturke nuk mund të arrinin konsensus. Grupi i Ismail Qemal Beut tentoi një grusht shteti që rezultoi i pasuksesshëm me bashkëpunimin britanik në vitin 1903. Ata e bindën Rexhep Pashën, guvernatori i Tripolit për planin e tyre. Komiteti ra dakord edhe për të marrë ndihëm nga organizatat armene dhe organizatat shqiptare për të marrë ndihmë. Megjithatë, përpjekja për grusht shteti u rrëzua kur Rexhep Pasha ndryshoi mendje.

5. Incidenti i 13 prillit (31 mars).

Komiteti i Bashkimit dhe Përparimit shpalli Mesrutiyet (Kushtetutën) në 23 korrik, 1908 me një kryengritje kundër Abdülhamid II, Sulltanit në pushtet. Deri në vitin 1908, Ismail Qemali jetonte midis Romës, Parisit, Gjenevës, Londrës dhe Brukselit. Menjëherë pas revoltës së xhonturqve në vitin 1908, Ismail Qemali u kthye në Stamboll në parlamenti osman si deputet për Beratin, Shqipëri.

Në dhomë ishin dy parti, Partia e Bashkimit dhe Përparimit si parti në pushtet dhe krahu liberal “Ahrar Firkasi” në opozitë, udhëheqjen e së cilës e mori Ismail Qemali. CUP kishte kontroll indirekt të qeverisë dhe pakënaqësia u shfaq kundër shtypjes së CUP. Partia Liberale nuk mundi të arrinte suksesin që pritej prej saj dhe e fituan shumica e deputetëve në zgjedhje. Opozita e pranoi pamundësinë e marrjes së pushtetit nëpërmjet mjeteve ligjore, kështu që ata u përpoqën të ofronin mbështetje për grupet tradicionale konservatore me diskurse fetare.

Më 7 prill, Hasan Fehmi, i cili ishte anti-sindikalist dhe redaktor i Serbestit, u vra në urën e Galatas, në Stamboll. Funerali i tij degjeneroi në një shfaqje të përleshjeve të forcave politike nga liberalët. Natën e 12/13 prillit 1909, një grup i madh i përbërë nga antagonistët e politikës së udhëhequr nga CUP, kryen një rebelim të quajtur ‘Incidenti i 31 marsit’. Garnizonet dhe softat e Stambollit (student teologjikë) marshuan në sheshin Ayasofya duke pretenduar rivendosjen e Sheriatit (Ligjit Islam).

Ushtarët pushtuan kryeqytetin osman për shtatë ditë dhe kërkuan abdikimin e kabinetit, dorëheqjen e disa komandantëve dhe zbatimin e ligjit fetar. Edhe ata kërkuan që Ismail Qemali të ishte kryetar i dhomës dhe Qamil Pasha Vezir i Madh. Ismail Qemali dhe Hoxha Vasfi Efendi pohuan se nuk kishte rrugë tjetër veçse të pranonin kërkesat e rebelëve për të shtypur kryengritjen. Ismail Qemali pohoi se u zgjodh unanimisht Kryetar i Dhomës me 60 vota, në vend të pozitivistit Ahmed Riza Bey. Megjithatë, raundi i parë i zgjedhjeve nuk arriti asnjë rezultat dhe Mustafa Efendi, deputet i Halepit (Aleppo) u zgjodh me 111 vota në raundin e dytë, në të cilin Ismail Qemali mori vetëm 47 vota.

Mendohej se Unioni Liberal (Ahrar Firkasi), Prens Sabahaddin, Ismail Qemali, Qamil Pasha dhe djali i tij Said Pasha, Mizanci Murad, Dervish Vahdeti dhe komuniteti i tij, Ittihad-i Muhammedi Cemiyeti (Bashkimi Muhamedan) dhe studentët e teologjisë kishin organizuar rebelimin.

Pavarësisht se nxitësi i vërtetë i incidentit të 13 prillit ende nuk dihet sot, dyshohej se Britania e menaxhoi incidentin pas skenës. ‘Gazeta Volkan’ e botuar nga Dervis Vahdeti (1869-1909) kishte një rol të rëndësishëm në kryengritje.

Më 20 Prill 1909.131 Ndërkohë, ushtria e tretë ose ushtria e veprimit nga Maqedonia ishte nisur për të rimarrë Stambollin dhe suksesi i kësaj ushtrie u interpretua si një fitore e Gjermanisë duke goditur Britaninë. Ismail Qemali iu nënshtrua një hetimi gjyqësor, por asnjë prove të gjetur për ta lidhur me ngjarjet e 13 prillit. Ai u kthye në Stamboll për të marrë pjesë në Parlamenti. Ai u bë lider i Partisë Liberale ‘Mutedil’ të sapothemeluar Hürriyetperveran Firkasi’. Ali Haydar Mithat vuri në dukje se pas shtypjes së rebelimi, Ismail Qemali u përqendrua vetëm në deklaratën shqiptare të pavarësisë.

6. Kundërshtimi i Ismail Qemalit ndaj xhonturqve

Pas dështimit të tentativës së grushtit të shtetit në vitin 1903, Ismail Qemali ra në konflikt me Princin Grupi Sabahaddin po ashtu dhe filloi aktivitetet hapur për çështjen shqiptare. Sidomos pas vitit 1906, panturanizmi ose nacionalizmi turk u bë ideologjia administrative e Komiteti i Bashkimit dhe Progresit. Ky ndryshim shkaktoi trazira te joturqit anëtarë të CUP-së dhe ata mbrojtën lëvizjet e tyre përkatëse nacionaliste.

Për shembull, Ismail Qemali mori pjesë aktive në lëvizjen nacionaliste shqiptare. Në të vërtetë, komiteti pengoi zgjedhjen e Ismail Qemalit për në Dhomën Osmane. Sipas Ismail Qemalit, fillimisht axhenda politike e komitetit, “i cili bashkoi të gjithë elementët etnikë nën të njëjtin flamur drejtësie dhe barazie”, e për rrjedhojë për të eliminuar ndërhyrjen e huaj, dukej se përkonte me aspiratat e kombit shqiptar. Xhonturqit kërkuan ndihmën e shqiptarëve për të shpallur kushtetutën. Dhjetë mijë shqiptarë të armatosur u mblodhën në (Ferizaj), Kosovë dhe i dërguan Abdülhamidit telegramin e famshëm. Sipas kujtimeve të tij, Sulltani u konsultua me Ismail Qemalin, i cili e këshilloi Abdülhamidin të rivendoste kushtetutën që u shpall dy ditë më vonë. Megjithatë, programi i CUP ishte fillimisht, nacionalist dhe centralist turk. Me përpjekjet e sindikalistëve duke përforcuar autoritetin qendror, nga mesi i vitit 1909, besimi shqiptar u tradhtua nga komiteti. Kjo politikë centralizimi shkaktoi shumë revolta në Shqipëri. Turqit, e Rinj për Ismail Qemalin, kishin një plan për të mohuar etnitë e tyre dhe origjinën e ndryshme osmane. Pasoja e parë e kësaj strategjie ishte shpallja e pavarësisë së Bullgarisë më 5 tetor 1908 dhe aneksimi i Bosnjë-Hercegovinës nga Austro-Hungaria më 8 tetor.

Sipas Ismail Qemalit elementi më i rrezikshëm dhe elementi më i fortë etnik në komitet ishin shqiptarët dhe “asgjë nuk u neglizhua që mund të nxisnin telashe dhe u përdorën të gjitha llojet e masave represive me qëllim shtypjen së asaj që besohej se ishte koka e Medusës Nacionaliste”. Komiteti e konsideronte popullin shqiptar si “popull mysliman pa ideal politik përtej dëshirës për të shmangur pagesën e taksave.” Megjithatë, politika agresive e CUP kundër shqiptarëve nxiti ndjenjat e tyre nacionaliste dhe ndezi rebelimin.

Ismail Qemali bëri përpjekje të mëdha në Parlament, me kolegët e tij shqiptarë, për të penguar luftën e pakuptimtë të komitetit në emër të popullit shqiptar. Paralajmërimet e tyre të sinqerta mbetën të neglizhuara. Me përshpejtimin e cështjes shqiptare, pritshmëritë e mosmarrëveshjeve të mendimeve mes unionistëve dhe shqiptarëve u bë shumë më të mëdha në vitin 1910. Kokëfortësia e ashpër e xhonturqve në dhe përpjekja për të thithur kombësitë e bëri luftën shqiptare të pashmangshme dhe i detyruan ata të luftojnë për lirinë e tyre kombëtare .

Një element tjetër vendimtar për kryengritjen shqiptare ishte kërcënimi i shqiptarëve me shpërbërje. Frika nga lufta italo-turke e vitit 1911 shkaktoi një pakënaqësi të përgjithshme ndër shqiptarët. Më pas, Luftërat Ballkanike të vitit 1912 ndërmjet Perandorisë Osmane dhe Shtetet ballkanike u bënë një periudhë epokale për shqiptarët për ruajtje e territore shqiptare që u rrethuan nga Greqia dhe Serbia.

7 Pavarësia e Shqipërisë dhe Ismail Qemali

Në Luftërat Ballkanike shqiptarët u ndanë në dy grupe. Një grup mbronte tokat e tyre me osmanët, ndërsa nacionalistët shqiptarë nga Vlora dhe Berati po përhapnin propagandë kundër perandorisë. Propaganda e tyre kishte për qëllim ushtarët shqiptarë, si p.sh. “Shqipëria tashmë është një shtet më vete. Pra, lufta turke nuk kishte të bëjë me shqiptarët.” Gjithashtu, në kujtimet e tij Mahmud Xhevdet Pasha (1856-1913), Veziri i Madh, vuri në dukje tradhtinë e Ismail Qemalit në rënien e Janinës

Ismail Qemali shkoi në Rumani dhe bëri një takim në Bukuresht dhe rrugës Ai nxitoi në Vjenë me shpërthimin e Luftës së Parë Botërore për të negociuar me Ministrinë e Jashtme të Austrisë për të ardhmen e Shqipërisë. Më 19 nëntor 1912, ai lundroi për në Durrës me një anije detare austro-hungareze dhe udhëtoi për në Vlorë, ku drejtoi asamblenë kombëtare që shpalli pavarësinë e Shqipërisë më 28 nëntor 1912. Qeveria e përkohshme u themelua të nesërmen dhe Ismail Qemali u bë Kryeministër dhe Ministër i Punëve të Jashtme.

Sami Repishti ishte një mik, koleg dhe mentor i dashur

by

Dr. Elez Biberaj/

Ndihem jashtëzakonisht mirënjohëse për privilegjin që e kam njohur. Për më shumë se gjysmë shekulli, ne mbajtëm kontakte të rregullta dhe punuam ngushtë për çështjet shqiptare – një kauzë shumë e dashur për të dy ne. Profesor Repishti ishte një person i jashtëzakonshëm – fener i shpresës, dhembshurisë dhe njerëzimit. Një shqiptaro-amerikan i madh, një patriot i vërtetë shqiptar, dhe një studiues i kryer, ai ishte një njeri me parime, i cili nuk pushoi kurrë së luftuari për atë që besonte. Bashkësia shqiptaro-amerikan ka nxjerrë shumë veprimtarë të shquar, por pak mund të krahasohen me ndihmesen e shquar dhe aftësitë e jashtëzakonshme intelektuale dhe diplomatike të Profesor Repishtit. Vepra e tij do te vazhdojë të frymëzojë brezat e shqiptarëve në kërkim të një shoqërie më demokratike dhe më të drejtë.

Elez Biberaj: Sami Repishti was a cherished friend, colleague and mentor. I feel immensely grateful for the privilege of having known him. For more than half-a-century, we maintained regular contacts and worked closely on Albanian affairs – a cause very dear to both of us. Professor Repishti was an extraordinary person – a beacon of hope, compassion and humanity. A great Albanian-American, a real Albanian patriot, and an accomplished scholar, he was a man of principles, who never ceased fighting for what he believed. The Albanian-American community has produced many distinguished personalities, but few can match Professor Repishti’s remarkable contribution and exceptional intellectual and diplomatic abilities. His legacy will continue to inspire generations of Albanians in their pursuit of a more democratic and just society.

New York City Raises Flag Downtown in Honor of Albania’s 112 anniversary of Independence

by

Rafaela Prifti/

The Albanian flag raising event was held this afternoon at the Bowling Green in Lower Manhattan to commemorate the 112th anniversary of Albania’s independence day. The ceremony was hosted by NYC Mayor’s Office and several City Departments in coordination with Mark Gjonaj, former New York City Council Member and MC of the event.

Today’s commemoration highlighted the appreciation for diversity “in the city that invests in its future” as Mark Gjonaj said. “It’s a day to celebrate not only history, not only a flag but also a people and an identity.”

This year’s honorees Vera Mjeku, Fadil Berisha and Esad Gjonbalaj were recognized for their impact and contribution to the community.

VATRA Secretary Dr. Pashko Camaj was proud to be at the event. The dignitaries such as Albania’s Ambassador to the US Ervin Bushati, Albania’s Permanent Representative at the UN Suela Janina, Kosova Head of Mission in New York Blerim Reka, Kosova Mission Councellor Fatmir Zajmi, Vatra Goodwill Ambassador Emina Çunmulaj Nazarian, Deputy Commissioner COS Mayor’s Office of International Affairs Aissata Camara, public servants, gave their remarks before the host of the event Mayor Eric Adams joined the ceremony.

Members of the NYC Illyrian Society Color Guard walked in at the start of the ceremony. The opening prayer was delivered by Imam Kukaj, Albanian American Ismalic Center of Staten Island.

Annual Tradition – It is worth repeating that the history of flag raising, as Chairman of Bowling Green Association, Arthur Piccolo, shares it with the crowd each year, started in 1992 by a dozen or so Albanian staff workers at 26 Brodway. ‘They have long retired but today we thank them,” said Piccolo.

Mayor Eric Adams greeted everyone pointing at the symbolism of raising the Albanian flag side by side the American one. It is “a representation of being Albanian Americans,” said Mayor Adams

A dance performance by Ajkun Ballet Theater was part of the musical program.

In the evening, the City is hosting a reception to commemorate 112 anniversary of Albania.

Kompania investuese “Albanica Homes” nga Kosova dhuron 200 mijë dollarë për shtëpinë e re të Vatrës në New York

by

Kompania investuese “Albanica Homes” nga Kosova lider i padiskutueshëm në fushën e investimit, ndërtimit, zhvillimit urban, inxhinierisë e arkitekturës në Kosovë, Shqipëri dhe Mal të Zi, e udhëhequr nga filantropi i shquar Driton Gerbeshi në bashkëpunim të ngushtë me shqiptarin e madh Behgjet Pacolli, dhuroi 200 mijë dollarë për shtëpinë e re të Vatrës në New York. Një shtëpi kombëtare që do të bashkojë të gjithë shqiptarët e Amerikës në Vatrën e ngrohtë atdhetare që udhëheq me krenari e dinjitet proceset patriotike e komunitare në dobi të çështjes kombëtare prej 112 vitesh në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.