Për Babain Tim/
Eh ,unë baba ,por pa baba!/
Mistereve të universit/
Tetë vite më parë më la…/
I lash’ tek shkonte një amanet,/
Kthehu me trego prej Shën Pjetrit…/
Besimi shëron e kurr nuk vret./
Dhe ai u shfaq i ri e i bukur./
Thirra :”jetojnë gjithë etrit,/
Shpirtërat nuk kan për tu zhdukur!”/
U pamë atë natë dhe më tha:/
“Po ,po ! Lutju për mua shëlbuesit,/
Se kurrë nuk kemi me u pa ma!”/
Afruar ta përqafoja me mall,
Dëshira e zemrës shqim në zenit,
Larg mbeta si peshku në zall.
Padashur mbeta vetëm sëri
Nën avujt pa formë , ngrit e zbrit.
Me një dhimbje ,por pa mëri.
Femijët tanë rriten sa kaq,
Do vezullojë thirrje e skeptrit,
Ne, do shkojmë nga erdhëm në paq’…
Ja cikli i jetës së robit,
Kurrë mos u bëfshim android,
Por trupi dhe gjaku i Zotit.
Abrahami me baballarët…
Në kopshtin e parajsës që ndrit,
Vend nuk ka për jo besimtarët.
Në krahun e djathtë një perri ,
Milion’ vegime,pjalm e drit’,
Engjejt me trompeta e brohori.
Jeta vazhdon si në përrallë,
Parajsa e besimit në infinit,
Shpirti ,rrënja që trup’n ringjallë!
Ja ,unë baba,por pa baba,
Ektoplazma tij vjen tu u rrit’!
Sërish bashk kemi me u pa !
——————————————————–
Këtë poezi ia kushtova babait tim sonte , në përvjetorin e largimit të tij …Por, kjo poezi nuk është vetëm për babain tim, por për të gjithë ata që kanë mbetur pa baba. Besomëni , do ti takojmë një ditë!
Alfons Grishaj
Michigan me, 20 Mars 2015
Armiqtë e Jetës
Në Parakalim armiqt e jetës…
Gëlojnë Tartarët triumfalë
Lakuriqsive të mermerit borë dymijë vjeçar.
Figurat, krehra hekuri për trupat e brishtë,
Mburoja e tyre vetëm besimi!
Dhimbje sjellin armiqt e jetës,
Me gërbujat në duart Luciferrijanve.
Krehin gjakun mu në dritë,
Krehin terrin drejt në sy,
Në vrimat e zeza të universit.
Bien daullet e armiqve të jetës,
Me tajfunin, korrektoren e mjaullimave.
Vërviten te babëzitur me thonjt e shkreptimave
Me ushqy vampirët paganë që kanë shaluar
kuajt e vdekjes.