dgreca – Page 303 – Dielli

Për ata që do t’mërziten pa praninë fizike të Dr. Shaqir Shehut….

November 21, 2020 by dgreca

Shkruan:Dr Zekri Palushi, Australi/

Fillimisht më duhet ti kërkoj falje familjes së Shaqirit, njerëzve të tij të afërt, far-e-fisit, miqëve, shokëve, kolegëve, stafit të infermjereve,-si dhe pacjentëve të tij të shumtë, për pa-aftësinë time, për t’gjetë ato fjalë të përshtatshme, që do t’ju jepnin za mendimeve dhe emocioneve të brendshme që po përjetoj gjatë shkrimit të ktyre rreshtave.

Shaqiri, mund të ketë qenë nga doktorët e pakët që ushtrimin profesional te tij, e mbështetse në parimin Hippocratic ‘S’pari mos damto’, – parim me një domethanje të madhe, por që fatkeqësisht, çdo ditë e ma shumë, po ç’vleftësohet nga burokratët politiko-shëndetësor, të përkrahur nga disa doktorë, që për hir të kolegjialitetit, dhe në emër të “ruajtjes së shëndetit të popullit, nga COVID-19”, -po justifikojnë krimet kundra njerëzimit.

Jemi njoft me Shaqir Shehun, në vitin 1968, -kur studjonim në Shkollën e Mesme Mjekësore ‘Jani Minga’ në Vlorë, – që nga ajo kohë, -megjithse në distanca të mdha,- ne s’jemi nda kurrë ma me njani-tjetrin.

Shaqiri gzonte një personalitet tepër t’veçantë, dhe ruante në vete-vehte, vlerat ma të larta morale e njerëzore, të mësuara nga familja e tij fisnike, – veçanërisht nga baba i tij, Sadik Shehu, -apo ‘La-Dik’, -siç e thërriste Shaqiri.

M’kujtohen mirë, vitet kur Shaqiri mbaroj studimet në Fakultetin e Mjekësisë, dhe u emrue të punojë në fshatrat e thella të Topojanit, -ku gjatë asaj periudhe pati edhe orteqe bore, ku humbën edhe jetë njerëzish, Shaqiri aty u ba shpresa e vetme e asaj popullsie,-ndihmoj me mish-e-me-shpirt sa mundi e kë mundi, ndigjoj dhimbjet e asaj popullsie dhe u ba pjestar familje në sejcilën shtëpi. Këta njerëz të mirë, e ndoqën, e nuk ju ndanë ktij njeriu-doktor, edhe kur ky ushtronte profesionin e ortopedisë, në spitalin e Kukësit, e ma vonë edhe në Tiranë e Durrës. Janë të rrallë ata doktorë, që punojnë me një ndërgjegje profesionale e njerëzore të atij niveli, kur seicili prej pacjentve ndjehet i privilegjuar.

Duke përfituar nga shoqëria e ngushtë që kisha me të,-arrita të organizoj konsulta ortopedike për pacjentët e mij, në Fushë-Arrëz, -ku Shaqiri vinte vullnetarisht, me qjith qejf, një herë në muaj. Kjo ishte një ndihmë e madhe për në atë kohë, kur rrethi I Pukës s’kishte një specialist ortoped.

Për një kohë, Shaqiri ishte edhe Shefi I Shëndetësisë së rrethit të Kukësit, -por kurrë se përdori sistemin e Luftës së Klasave, -ai trajtoj dhe ndihmoi personelin mjekësore, sipas meritave dhe aftësive personale, -me ndërhyrjet e shumta dhe kambënguljet e tij, shumë prej kolegëve shkuan në specializime të ndryshme.

Gjatë luftës Serbo-Kosovare, -Shaqiri pati një rol vullnetar, por tepër aktiv, -ai u dha ndihmën e parë mjekësore dhjetra, qindra luftëtarve të UÇK-së, -dedikoj shumë kohë për to, -I ndoqi ato pa u lodhur e kudo -në kushte dhe terrene t’vështira, n’shi e borë, male-n’male,-ku shpesh vuni edhe jetën e tij në rrezik. Këto kontribute të jasht-zakonshme, ja njofti ç’do Kosovar, që e banë mik t’përhershëm, duke e konkretizue këtë me titullin e dhënë: ‘Qytetar Nderi’.

Shaqiri me një dhimbje të madhe më tregonte gjithmonë, për këtë luftë t’përgjakshme, që i kishte mbetë në mendje,-më tregonte edhe episod nga ma të ndryshmet, -por që i kishte mbetur në mendje, për dy arsye, ishte rasti i një djali 8 vjeçar, -t’cilit i kishte plasë një granatë në dorë,- ndërkohë që Shaqiri po mundohej të ri-konstruktonte sado pak atë dorë të vogël e t’shkatrrueme, -një person i afrohet duke e prezantue vehten si Dr Willard Noyes,-ky kishte qenë një kirurg Amerikan që kishte ardhë për t’ndihmue luftëtarët Kosovar, në luftën e tyre për pamvarësi. Ky mjek fisnik Amerikan, ndihmoj Shaqirin në përpjekjet e tij, jo vetëm në këtë rast, por edhe në shumë-e-shumë raste të tjera, -duke mbetë miq t’përjetshëm.

Pas fitores së pamvarësisë së Kosovës, edhe kirurgut Amerikan, Dr Willard Noyes,-gjithmonë i shoqëruar nga Shaqiri, ju dha titulli ‘Qytetar Nderi’ i Qarkut të Kukësit.

Po aq mirë,- me ndërgjegje të lartë, drejtësi e ndershmëri, – për disa vite, Shaqiri bani edhe detyrën e ngarkuar të Prefektit, për Qarkun e Kukësit dhe Tropojës, -për t’cilën Kuksianët e Tropojanët e kanë respektuar e vlerësuar gjithmonë si njeri ‘korrekt, i drejtë e me dinjitet burrnor’,-e kështu ky njeri I mirë, do t’mbahet mend gjithmonë.

Pata rastin fatlum, që rreth 18 muaj më parë, të shifeshim në Australi, e t’kalonim 3 javë të shkurta, me Shaqirin dhe bashkshorten e tij të urtë, fjalë-pak, e fisnike Dhuratën, -një çift i mrekullueshëm,- me profesione të ndryshme, por shumë afër në karaktere e vyrtyte.

Ato me kishin sjellë si dhuratë kangët patriotike të Ilir Shaqirit, (të cilin Shaqiri e adhuronte),- një hartë n’reljev të Kosovës, të “qendisur” me gurët e Trepçës, si dhe një shishe konjaku, ‘Stone Castle’, t’prodhuar në Rahovec,-këto dhurata do të mbeten pergjithmonë reliket ma te shtrejnta, n’shtëpinë time.

Tre javë, nuk ishin t’mjaftueshme për të sjellë kujtimet në bisedat tona t’pa fundme, admirimi për patriotizmin, ilustrimet e bisedave me thënie nga dietarë, shkrimtarë dhe filozofë antikë e modern si dhe citimet e herë-pas-herëshme të novelistit Anglez, George Orwell, (që njihet kryesisht për opozicionin e tij ndaj totalitarizmit), ma shtuan edhe ma tepër respektin dhe admirimin për këtë njeri të mirë, të ditur, e humanist.

Shaqiri më tregonte për vështirsitë që kishte hasur në profesionin e tij, si doktor ortoped, -ku jo rrallë, i ishte dashur të skiconte vegla të ndryshme orthopedike, e që pastaj, shokë e miq tornitorë, ia prodhonin në mënyrë artizanale në ofiçina të ndryshme, për ti përdorur në sallën e operacionit.

Falë talentit të tij artistik të jashtzakonshëm, -Shaqiri vizatonte me precizion, pjesët anatomike të trupit të njeriut, të cilat pastaj i përdorte për memorizim e ilustrime shpjeguese për kolegët, dhe pacjentët, për procedurat e ndryshme kirurgjikale që do të ndërmerrte.

Ai kishte një admirim t’veçantë për natyrën, dhe ngjyrat e stinëve, -dëshironte të komentonte edhe për një lule, e ngjyrat e sajë, edhe për një pemë, gjethet, e formën e sajë, edhe për një zog, e cicërimat e tij.

Ai ishte mjaft i vëmendshëm në biseda, dhe kurrë nuk nënvleftsonte njerëzit e çdo niveli qofshin. Besonte në t’vërtetën, ndershmërinë, dhe vlerat njerëzore, -dhe jo rrallë, sakrifikonte jetën e tij familjare, për t’ju gjetur gjithkujt, në kohë t’vështira.

Siç shkrova edhe n’fillim, asht tepër e vështirë që t’konkretizoj me fjalë, ato ç’far ndjej në shpirt,-por një gja kurrë s’do ta harroj, kur në një bisedë telefonike (me kamera),shoku im i ngushtë, nën maskën e oksigjenit më shqiptoj fjalët ‘T’kam vlla o Zekri’, -dhe rreth 10 ditë ma vonë, -djali I tij, -fisniku I ri, Toni, me njoftoj me një tekst nga Stambolli….” Xhaxhi Zekri, me hidhërim të thellë ju njoftoj që Babi nuk jeton ma”,….

Në kët rast edhe unë s’gjej fjalë për t’vazhdue ma tepër, por e di, se si unë edhe ju,- njerëzit e Shaqirit, e kushdo tjetër, në Shqipëri e Kosovë, që ka njoft kët njeri, do t’shkojmë për të fjetë me Shaqirin në zemër, e do të zgjohemi në mëngjez me Shaqirin n’mendimet tona t’perditëshme.

Lamtumirë o Shaqir Shehu!

Ngushllimë për ju të gjithë,

Dr Zekri Palushi, Australi, 21/11/2020

LEGALITETI NJE VLERË KOMBETARE!

November 21, 2020 by dgreca

LINDI NË LUFTË PËR TË SIGURUAR PAQE- 1943-21 Nentor-2020.

Nga Shpëtim AXHAMI-
Kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit/

Riorganizimi i Legalitetit, si subjekt politik i pavarur, dje në mbështetje të luftës çlirimtare e në vazhdimësi për një zhvillim me shtet të së drejtës dhe Komb të Bashkuar nën Kurorën Mbretërore.
Nën frymën e “Triumfit të Legalitetit” të 1924, si një domosdoshmëri historike kombetare, me 21 Nëntorë të vitit 1943 krijohet Organizata Kombêtare “Levizja e Legalitetit” (OKLL) sot PLL.
Vetë rrjedha e ngjarjeve, përgjatë Luftës së Dytë Botrore, e kërkonte krijimin e këtij formacioni politik, në shërbim të interesit kombëtar dhe në përpjekje për kthimin e Mbretit Zog në fronin e Tij legjitim.
Pas pushtimit fashist, ku si rezultat ranë institucionet legjitime shtetërore dhe me vendim të qeverisë e të parlamentit, Mbreti ZOG ishte i detyruar të largohej jashtë vendit, ku prej atje do të vazhdonte veprimtarinē politike, zogistet brenda vendit nën drejtimin e gjeneral Abaz Kupit dhe figurave te tjera patriotike vazhduan veprimtaritë e tyre duke bashkëpunuar në luftë kundër okupatorëve.
Pas rezistences luftarake kundër pushtimit fashist, të 7 Prillit 1939 nën drejtimin e gjeneral Abaz Kupit, zogistët morën pjesë në Konferencën e Pezës të perfaqësuar nga vetë Abaz Kupi dhe nga figura të tjera patriotike.
Abaz Kupi do të deklaronte:”…bashkohem me ju, vetëm sa me luftu armikun dhe në rast se partitë e tjera, veprojnë në bazë programesh të tyre, ateherë unë kam me u ndarë dhe kam për me veprue në bazë të programit të organeve legjitime të Legalitetit mbretëror të para okupimit”.
Parimet e Konferencës Pezës po shkeleshin në çdo plan prej drejtuesve të PKSH-së
Në vazhdimësi, zogistët, në kontakte të vazhdushme me Mbretin Zog, vazhduan të ishin aktiv në gjithë skemen politike dhe luftarake të kohës.
Në Gusht të 1943, me ndërmjetësimin e Abaz Kupit, u thirr Konferenca e Mukjes.
Kjo konferencë kishte baza pluraliste, bashkëpunuese dhe vlera të veçanta për një Shqipëri që sot do të ishte shumë më ndryshe, duke krijuar të gjitha mundësitë për mos vendosjen e diktatures komuniste në ‘44.
Parimisht, në konferencë, ndër të tjera kërkohej:
-Luftë pa kompromis nga të gjithë.
-Vazhdimi i luftës deri në çlirimin e Kosovës dhe Çamerisë.
-Çeshtja e formës së regjimit do të vendosej pas lufte në mënyrë legjitime me vullnet të vetë popullit.
Pas saj, filluan luftime frontale të perbashkëta për çlirimin e vendit (këto të faktuara prej historisë siç ishte rasti i Qaf Shtames pak ditë pas konferences)
Misionarët jugosllav me urdher të Beogradit urdhëruan prishjen e kësaj marrëveshje ku qëllimi kryesor i kësaj prishje ishte çeshtja e Kosovës, drejtuesit e PKSH e zbatuan me fanatizëm këtë urdhër.
Me Konferencën e Labinotit të Shtatorit të ‘43, u bë prishja përfundimtare e kesaj Marrëveshjeje.
U shpall luftë e hapur nacionalizmit dhe çdo formacioni tjetër politik jashtë PKSH si ai i BK etj, lufta kunder okupatorit po shëndërrohej thellësisht në luftë vlla-vrasjeje për pushtet dhe ndarje kombi.
Prishja e kësaj marrëveshje përbën një prej akteve më kriminale komuniste me ndikim serb të kohës.
Zogistët, nuk mund të pajtoheshin me ketë çorbë që po gatuhej në guzhinat sllavo-ruse me përkrahjen e Enver Hoxhes.
Tashmë kuptohej qartë, se interesat kombëtare dhe lufta e mbeshtetur në menyrë të përgjithshme ishte tradhëtuar, ajo ishte kthyer në luftë për pushtet pa marrë parasyshë pasojat negative antikombetare.
Të gjendur përpara fakteve të tilla të rrezikshme, ishte nevoje dhe domosdoshmëri kombëtare e historike mos pajtimi me atë që po ndodhte.

Në lidhje për sa më sipër, zogistët nëpërmjet Abaz Kupit, lëshuan më 19 nëntor 1943, një trakt të posaçëm drejtuar KNÇ, ku i kërkonin me këmbëngulje mbajtjen e një qëndrimi të qartë për ecurinë e mëtejshme të luftës së përbashkët kundër okupatorit, prej të cilit nuk morën asnjë përgjigje.
Atëherë me datë 20 Nëntor 1943, nën udheheqjen e Abaz Kupit në Zall-Herr të Tiranës, u thirr Kuvendi Kombetar duke shpallur me datë 21 Nentor 1943 krijimin Organizatës Kombëtare “Lëvizje e Legalitetit”, si lëvizje politik kombëtare.
Zogistët legalistët tani ishin të organizuar jo vetëm ushtarakisht por edhe politikisht.
Abaz Kupi do të deklaronte për shpalljen e Legalitetit “ Mora insiativën e shpalljes Legalitetit, vetëm atëherë kur pashë shenjat e para të vllavrasjes dhe nuk doja me ba pjesë nē njē organizatë që vret shqiptarët.
Ky formacion politiko-ushtarak kombëtar e ka zanafillën e vet me “Triumfin e Legalitetit” me 24 Dhjetor 1924 gjë e cila praktikisht e bën Partinë Lëvizja e Legalitetit, sot, një subjekt politik me histori 96-vjeçare ku në thelb të këtij subjekti mbi gjithçkaje ka qenë dhe ngelet interesin kombetarë.
Komandant i Përgjithshëm i Forcave të Legalitetit u zgjodh major Abaz Kupi.
Kryetar i kryesisë u zgjodh atdhetari dhe dekegati i Kongresit të Lushnjes Ndoc Çoba.
Vlen për tu theksuar se pjesmarrës të këtij kuvendi ishin efhe shumë patriotë, intelektuale, atdhetarë, nacionalistë e diplomatë që perfaqësonin ajkën e shoqërisë aktuale të kohës.
Nga ana programore nder të tjera kerkohej;
Vazhdimin e luftës kunder okupatoreve, pa dallim dhe nga të gjithë.
Forma e regjimit nuk diskutohej, pasi de jure, ishte ajo e para 7 Prillit 1939, pasi Mbreti Zog, ishte larguar në mënyrë jolegjitime si rezultat i LDB.
Në lidhje me çeshtjen kombëtare, Legaliteti kerkonte, të luftohej deri në pikën e fundit të gjakut për çlirimin e Kosovës dhe të Çamërisë, për të bashkuar trojet shqiptare.
Në lidhje me qëndrimin ndaj aleatëve, Legaliteti ishte i bindur dhe u shpreh, se “interesat e Shqipërisë janë të mbështetura vetëm në politikēn e aleatëve të mëdhenjë perendimorë.
Të shqetësuar dhe të friksuar nga ky formacion politik, PKSH thirri Kongresin fatkeq të Permetit, i cili ndau përfundimisht shqiptarët.
Kjo ndarje, e bërë prej komunisteve, u bë me qëllim e vetëm, atë të marrjes së pushtetit dhe të eleminimit të kundershtarëve të tjerë politik.
Ky formacion politiko – luftarak udhëhoqi dhe luftoj deri ne fund të luftës në shumicën e krahinave të Shqipërisë.
Në momentin, kur Gjermania kishte humbur luftën dhe revanshi komunist kishte filluar spastrimet e kundershtarëve politik, Abaz Kupi dhe një pjesë tjetër e drejtuesve të tjerë, detyrohen të largohet nga vendi, me të vetmen arsye, shmangjen e gjakderdhjes mes shqiptarëve pasi vazhdimi i luftës në kushtet e krijuara do të krijonte patjetër këtë përplasje.
Vetë deklarata e Tij në momentin e largimit e vërteton kētë.
Veprimtaria politike e OKLL, vazhdoi edhe në mërgim, nderkohë kur vendi gjendej nēn diktaturën komuniste.
Kjo veprimtari zogiste konsistonte kryesisht, në rrëzimin e regjimit komunist të vendosur në Shqipëri, në bashkimin kombëtar të trojeve etnike, si dhe në rikthimin e Mbretit Zog në fronin e Tij.
Aktivitet kanë qenë të shumta, të gjithanshme dhe në shumë forma, duke perjetuar, duke u arganizuar dhe duke percjellë kudo në botë shqetësimin, për atë që regjimi komunist po bënte në Shqipëri.
Pas pluralizmit politik të viteve 1990, aktiviteti politik i PLL kalon me qendër në Tiranë.
Aktiviteti politik i këtij subjekti, ka qenë në vazhdimësi në interes të kombit Shqiptarë, duke mos u bërë pjesë e fenomeneve negative të politikës pluraliste të pas viteve ‘90.
Pavarsisht situatave dhe turbulencave politike të kësaj periudhe të gjatë tranzicioni, PLL ka ditur të ruaj vlerat dhe virtytet e saja më të mira për vetë atë çfarë ajo përfaqson dhe ka si vijë programore të saj.

Sot PLL, e ngritur si formacion politik në 1943 nën frymën e “Triumfit të Legalitetit” të vitin 1924, luan rol serioz ne politiken Shqiptare, për një zhvillim të gjithanshëm brenda një shteti me rend e ligj funksional ku në thelb qëndron interesi kombetarë me bashkim të trojeve etnike nën kurorën mbretërore!
Të gjithë duhet të jemi krenarë për atë që vetë përfaqëson PLL, prandaj është momonti i bashkimit rreth kësaj vlere,
ESHTE MOMENTI i bashkimit i të gjithë atyre që mendojnë dhe e kanë besimin se Kombin Shqiptarë dhe Shqipërinë e bëjnë vetë shqiptarët.

Tiranë 21 Nëntor 2020.

SHQIPTARËT NË AUSTRALI, IDENTITETI PËRMES GJUHËS SHQIPE…

November 20, 2020 by dgreca

RUAJTJA E IDENTITETIT KOMBËTAR SHQIPTAR PËRMES MËSIMIT TË GJUHËS SHQIPE NË AUSTRALI/

Lutfije Capri Kadriu rrëfen ekskluzivisht për gazetën Dielli, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, ruajtjen e identitetit, gjuhës, kulturës dhe traditës shqiptare në Australi nëpërmjet mësimit të gjuhës shqipe. Me Lutfije Capri Kadriu bisedoi gazetari i “Diellit” Sokol PAJA.

SI ORGANIZOHET DHE FUNKSIONON MËSIMI I GJUHËS SHQIPE NË AUSTRALI

Në Australi jemi me fat që jetojmë në një vënd ku shteti na mundëson që të kemi mësim në Gjuhën Shqipe. Financimi dhe promovimi i shkollave në gjuhë të huaj bëhet nga Shteti. Regjistrimet bëhet me anë të; VSL – Victorian School of Languages ( Shkolla e gjuhëve të huaj në Victoria). Gjithashtu promovimet bëhen me anë të radio programeve që kemi psh. Në Melbourne kemi radio programin në gjuhën Shqipte 3ZZZ, është një program që mbahet nga njerëz vullnetarë, në këtë moment, folës të këti programi janë z.Nizami Rexhepi dhe z. Burim Brao. Vitin e kaluar e festuan 30 vjetorin e programit. Kemi edhe programin në gjuhën Shqipe radio SBS që financohet nga Shteti, vlen të cekim se iniciator i hapjes së këti programi ishte Z. Shpend Osmani nga Kosova i cili kishte përvojë në atë lëmi. Në moment folësit e këti programi janë z.Sani Kajtazi dhe z.Majlinda Lulo. Kushti për hapjen e një klase është të kemi mbi 10 nxënës. Mësimet mbahen gjdo të Shtune 3-4 orë. Kurse kombet me popullsi të lartë ndjekin mësimet në gjuhën amtare gjatë javës .

NË CILAT QYTETE ORGANIZOHET MËSIMI SHQIP DHE KURRIKULAT MËSIMORE

Sipas të dhënave shkolla e parë në Gjuhën Shqipe u hap në vitin 1964 në Melbourne. Mësuesi ishte Z. Mitat Jusufi nga Manastiri i cili emigroi në vitin 1961. Hapja e shkollës në vitin 1964 ka qenë si një iniciativë që fëmijët të mësojnë gjuhën, shkrim dhe lexim me qëllim që të kenë mundësi të komunikojnë me të afërmit e tyre kur të vizitojnë vendlindjen. Në vitin 1985 i mbaruam studimet në vendlindje unë si mësuese e artit, kurse bashkëshorti si mësues i Fizikës dhe Kimisë. Në vitin 1987 emigruam në Australi dhe në të njëjtin vit u punësova si mësuese e Gjuhës Shqipe. Shkolla e parë për mua ishte në lagjen Thomaston, mësimdhënësit që un zëvendsova ishin: Z. Sali Selimi dhe Z.Shpëtim Lloga i cili ishte iniciator që unë të jap mësim pasi që isha e diplomuar. Nxënësit më pritën me gëzim të madh pasi që prej vitit 1964 mësimdhënësit ishin meshkuj kurse unë isha e para mësuese femër në Shkollën Shqipe. Kjo ishte dhe shkaku i dyfishimit të nxënësve në klasë. Në të njëjtin vit kishte interesim edhe nga njerëzit më në moshë që deshin të mësojnë Shqip si psh, martesë me Shqiptar , dhe të rritur që nuk kanë pasur rastin të mësojnë gjuhën amtare. Për këtë klasë mësimdhënësit ishte Z.Skender Kadriu ( bashkëshorti). Në atë kohë nuk kishim mjete mësimore, kishim disa libra që i sollëm me vetë dhe planprogramin e mësimit e pregatisnim vetë. Programin e pregatisnim në mënyrë që të jetë e përshtatshme për nivelin e diturisë të nxënësve. Për çdo temë të mësimit e kishim detyrim të sqarojmë Shkollën pse dhe çka përfiton nxënësi nga ai mësim. Në një klasë kishim mosha të ndryshme dhe kjo për mësimdhënësit ishte pak më e vështirë.

NUMRI I NXËNËSVE, KLASAVE, MËSUESVE, BASHKËPUNËTORËVE.

Pas disa viteve Komuniteti Shqiptari filloi ti furnizojë shkollat me Abetare. Në çdo lagje na mundësohet të hapim klasa përderisa kemi mbi 10 nxënës për klasë. Lagjet dhe mësimdhënësit: Brunsëick- Z.Majlinda Lulo , pas saj vazhdoi Z.Renata Lluka. Në Dandenong – Z. Mynever Fasi. Në Shepparton- Z.Miranda Hoxhallari. Shoqata Iskamike – Z.Genita Hajdari pas saj vazhdoi Z.Përparim Sylaj. Shoqata Katolike në Adelaide kanë mësimdhënësit që punojnë vullnetarisht dhe ato janë Z. Kadri Milaj, Z. Pjerin Kaftalli, Znj. Rita Preci, Z. Beqir Sokoli, Znj. Violeta Matana dhe si përgjegjës Z. Tonin Pecaj. Në këtë kohë kemi shumë më shumë mësimdhënës të kualifikuar por fatkeqësisht numri i nxënësve zvogëlohet. Kurse sot në kohën e Covid për fat të keq janë mbyllur të gjitha Shkollat.

MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI FORMË E RUAJTJES SË IDENTITETIT KOMBËTAR

Gjuha Shqipe ka një rëndësi të madhe në identitetin e kombit Shqiptar. Të jetosh në një shtet ku të jepet e drejta për të praktikuar gjuhën duhet pranuar me duar hapur. Mbyllja e shkollave në Gjuhën Shqipe është një turp për ne si komb. Mosmësimi në gjuhën amtare në diasporë është një ulje e vlerave të kombit Shqiptar pasi që pa gjuhë nuk ka identiteit dhe nuk ka komb. Kemi pasur klasa me mbi 20 nxënës ndonjëherë zbresin në 10 mirëpo duke i lutur prindërit dhe duke ju treguar rëndësin e gjuhës numri po rritej. Prej vitit 1998- 1999 isha mësimdhënëse në lagjen Altona North kisha një klasë me nxënës të rregullt këto nxënës ishin nga prindërit patriot me vlera kombëtare. Ia vlen to kujtojmë këto familje që me vite i mbajtën shkollat hapur: Familja – Memishi, Thaqi, Kurti, Kadriu, Selman, Shaqiri. Nga dy deri tre nxënës prej çdo familje .

ROLI DHE PESHA E SHQIPTARËVE NË AUSTRALI

Në Australi kemi një komunitet që përbëhet prej disa Shoqata. Të gjithë shoqatat punojnë për të mirën e Komunitetit, për të mirën e Kombit Shqiptar, njësoj si Shqipet nëpër diasporë sidomos Shqipet në Amerikë. Kur është puna për atdheun tonë të bëjmë bujë jemi gjithmon gati. Si psh. Tërmeti në Shqipëri, të gjithë shoqatat bashkë me Komunitetin tubuam para për ti ndihmuar atdheut. Në Australi kemi dy ambasadorë Shqiptar. Z. Hajdin Isuf Abazi nga Kosova dhe Z. Edmond Trako nga Shqipëria. Kurse ish Ambasadorin e kishim po ashtu nga Kosova Z.Sabri Kiçmarin. Si komb ndihemi krenar që kemi Ambasadorë Shqiptar. Gati në çdo aktivitet që kemi si Komunitet Ambasadorët na nderojnë me pjesëmarjet e tyre gjithashtu i marrin parasysh kërkesat tona. Ambasadorët bashkë me Komunitetin i furnizojnë shkollat me Abetare. Shpresojmë në të ardhmen të bëjmë më shumë për Shkollat në gjuhën Shqipe.

SI PRITET NË AUSTRALI MËSIMI I GJUHËS SHQIPE

Lirisht mund të them se viteve të fundit ka humb interesimi. Në të kaluarën para disa viteve 1998 kishim një Komunitet që i kushtonte më shumë rëndësi mësimit në gjuhën Shqipe. Në çdo festival që festonim Flamurin Kombëtar nxënësit ishin në qendër të vëmendjes dhe ne si mësimdhënës na dhuronin nga një tufë lule si gjest falenderimi. Na jepej edhe rasti të mbanim fjalim për me promovu Shkollat dhe për me i falenderuar prindërit me emra dhe mbiemra për kontributin e tyre. Ky gjest i inkurajonte prindërit më shumë. Nxënësit përveç valles me veshje kombëtare ato edhe recitonin vjersha dmth 80% festivali i Flamurit i përkushtohej nxënësve. Gjithë vitin një orë para përfundimit të mësimit ja përkushtonim festës së Flamurit duke i pregatitur vallet, vjershat dhe himnin kombëtar. Kjo i nxiste nxënësit të mos mungojnë në klasë. Shpresoj në të ardhmen të gjithë si bashkësi të mbështesim Shkollat dhe të nxisim prindërit se kjo është për të mirēn e Kombit tonë. Roli i çdo Shqiptari është të angazhohen dhe ti sjellin fëmijët në shkollë. Në shkollë nuk mësojnë vetëm shërim dhe lexim, por mësojnë për Histori, për Gjeografinë, për kulturën dhe heronjtë të kombit shqiptar. Mësojnë për dialektin e secilit dhe krahasimin me gjuhën zyrtare, mësojnë për germat e alfabetit të Gjuhës Shqipe psh, mësojnë për ç dhe ë , i mësojmë se sa rëndësi kanë këto germa në alfabetin tonë unik, nëse i zhdukim këto germa alfabeti jonë do të jetë njëjtë si alfabeti i tjetrit. Besoj dhe Shpresoj të rihapen Shkollat në Gjuhën Shqipe jo vetëm në Australi por në të gjithë Diasporën .

MESAZHI PATRIOTIK PËR DIASPORËN NË AMERIKË

Të gjithë Shqiptarët anembanë botës krenohen me Shqipet në Amerikë dhe me Shqipet në Australi. Si mërgimtar si në Amerikë ashtu dhe në Australi kishim shprehjen e lirisë: kur atdhetarët tonë Shqiptarët Kosovar ishin në rezik dhe kur bota nuk e dinte se çka ndodhte me Kosovën. Ne ishim zëri i Kosovës. Me anë të protestave dhe me anë të ndihmave i ndihmuam vëllezërit e motrat tona shqiptarë. Kurse tani është koha të bashkohemi dhe të gjithë me një zë, të kërkojmë bashkimin e Shqipērisë me Kosovën. Vetëm të bashkuar do jemi forcë. Si fund një mesazh nga zemra: Për gjithë Shqiptarët anembanë botës, keni respekt për çdo fe dhe për çdo shqiptar, pa marrë parasysh fenë, armiku si armë lufte e përdor fenë. Vetëm në këtë mënyrë do dalim fitues.

Liria, trashëgimi me vlerë

November 20, 2020 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/
Mbrojnë karierën duke shkelur mbi trupa e kufoma. Nuk u ka mbetur mënyrë tjetër për të triumfuar. Sa fatkeqësi, kur faji nuk pranohet! “Diplomatët” komisarë të PPSh-së nuk reformohen, as shypi gjoja i lirë, por vazhdojnë të helmojnë brezin e ri me shkrime e libra me lavdi të rreme të përgjakur nga koha kur të gjitha ministritë, e Jashtme, e Brendshme, Sigurimi i Shtetit, çonin ujë në të njëjtin mulli, PPSh, ku bluhej mielli i bukës së hidhur. Hidhërimi vazhdon, kur lexohen këto bëma që paraqiten si bukë e ëmbël; Qeveria ushqen popullin me lugën e saj të ndryshkur; me ideologji kovid-komunizmi; e ardhmja i përket virusit global. Me polici e masa gjobe e arresti, frenohet sot çdo kundërshtim e pakënaqësi, njësoj si dikur kur me frikë e burgime shuheshin zërat e atyre që mendonin ndryshe. Sa pak dallim. Sa shumë të ngjashëm. Me vetë-izolimin sot sikur pajtohen dhe për këtë vendi krenohet; banorëve u thuhet të mos lëvizin se askush nuk i pranon; kufijtë mbyllen. Vendi mbetet ishull.
Dhe nga frika, njeriu duket se ka ende keqardhje për shpirtin e varfër të mjerë dhe të ndrojtur, i cili është tepër zemërgjerë për t’i rezistuar shtypësve të tij. Ai këndon këngën e të mallkuarit: “Unë nuk mund të luftoj përsëri; Kam shumë për të humbur; Kam shumë pronë; Unë kam punuar shumë për të marrë atë që kam; Ata do të më heqin nga biznesi nëse rezistoj; Unë mund të shkoj në burg; Unë kam familjen time për të menduar.” Krijesa të tilla të varfra të mjerueshme kanë vlera të gabuara dhe fshehin frikën prapa përgjegjësisë së pretenduar – duke refuzuar verbërisht të shohin se trashëgimia më e lavdishme që dikush mund t’i lërë pasardhësve është liria; dhe se e vetmja siguri e vërtetë është liria

KOSOVA KËRKON TË ZHDUKURIT E LUFTËS

November 20, 2020 by dgreca

-Ministrja Hardinaj-Stublla bën kërkesë zyrtare për ta vizituar lokacionet e varrezave masive në Serbi/

PRISHTINË, 20 Nëntor 2020–Gazeta DIELLI/ Ministrja Kosovare e Punëve të Jashtme dhe Diasporës, Meliza Haradinaj-Stublla, ka bërë kërkesë zyrtare për të realizuar të shtunën, me 21 nëntor, një vizitë në vendet e varrezave masive ku ditëve të fundit u gjetën trupat e shqiptarëve të vrarë nga forcat serbe gjatë luftës së fundit në Kosovë, e që së shpejti pritet të nisë procesi i zhvarrosjes së tyre.
Ajo ka shprehur vendosmërinë e saj për të qenë afër familjarëve që kanë humbur më të dashurit e tyre në mënyrën më ç’njerëzore nga regjimi gjenocidal i Millosheviqit, duke lartësuar sakrificën dhe dhimbjen e tyre duke kërkuar përgjegjësinë dhe drejtësinë, 21 vjet pas!

Shefja e diplomacisë Kosovare pret që ta realizojë këtë vizitë dhe përmes saj ta sheh nga afër procesin e gërmimeve dhe ta sensibilizojë ndërkombëtarisht të vërtetën kriminale për fshehjen e qëllimshme që është bërë dhe po bëhet nga Serbia të varrezave masive të shqiptarëve nëpër Serbi.

KOMUNIKATË PËR SHTYP E EULEX-it:

Sqarimi për Kizhevakun: ekspertët e EULEX-it e përshkruajnë mënyrën se si e identifikuan ata lokacionin e saktë ku u zbuluan mbetjet mortore…

Të hënën më 16 nëntor 2020, ekspertët nga Misioni i Bashkimit Evropian për Sundimin e Ligjit në Kosovë (EULEX), Instituti i Mjekësisë Ligjore të Kosovës dhe Komisionit Qeveritar të Serbisë për Personat e Zhdukur zbuluan mbetje mortore në Kizhevak, ku ndodhet një gurore e madhe në Serbi.

Ekspertët e EULEX-it kanë kryer gërmime në Kizhevak që prej vitit 2015. Pas disa sezonave të pasuksesshme të gërmimeve në Kizhevak, në vitin 2020 ndodhi një përparim falë shfrytëzimit të imazheve fotografike nga ajri.

“Problemi ishte se këto janë lokacione guroresh të mëdha dhe se peisazhi ka pësuar ndryshime të vazhdueshme me kalimin e kohës për shkak se kjo gurore ka qenë në përdorim ende për një numër të viteve,” tha Javier Santana, arkeolog forenzik i EULEX-it. Procesi i identifikimit të vendndodhjes së saktë të mbetjeve mortore ishte komplikuar edhe më shumë për shkak të faktit se në këtë minierë janë katër deri pesë galeri ku secila ka një lartësi prej përafërsisht 13 metrash.

Pas kërkesës së EULEX-it për t’i marrë imazhet fotografike nga ajri të vitit 1999, Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq ia siguroi imazhet fotografike nga ajri Komisionit Qeveritar të Kosovës për Personat e Zhdukur dhe Komisionit Qeveritar të Serbisë për Personat e Zhdukur në fund të vitit 2019.

“Ne i pranuam imazhet fotografike nga ajri në fund të vitit 2019. Mes fundit të vitit 2019 dhe fillimit të vitit 2020, koordinatori i EULEX-it për zhvarrime Krassimir Nikolov dhe unë i kemi analizuar fotografitë. Në bazë të analizave tona ne u kthyem në atë lokacion në muajin shkurt 2020 dhe e piketuam vendndodhjen e saktë të këtij lokacioni. Kjo është koha kur filloi puna gjatë këtij viti”, tha Santana.

Pas identifikimit të lokacionit, ekspertët nga EULEX-i, Instituti i Mjekësisë Ligjore të Kosovës dhe Komisionit Qeveritar të Serbisë për Personat e Zhdukur kanë kryer punën në terren në Kizhevak, e cila solli deri te zbulimi i mbetjeve mortore.

“Puna në Kizhevak është larg nga të përfunduarit. Procesi është shumë i ndërlikuar dhe merr shumë kohë. Për të pasur mundësi të vazhdohet puna, duhet të ketë një urdhër gjykate. Pas kësaj, hapi tjetër është që të vazhdohet me zhvarrimet dhe gjetjen e mbetjeve mortore. Pasi të gjinden mbetjet mortore, duhet të bëhet autopsia dhe do të merren mostrat e eshtrave për testet e profilit të ADN-së. Në rastet ku të afërmit e ndonjë personi të zhdukur i kanë dhënë mostrat e gjakut dhe do të ketë raport për përputhje pozitive të ADN-së, procesi i identifikimit përfundon. Pastaj, familjet informohen për identifikimin dhe atyre u dorëzohen mbetjet mortore të personit të zhdukur”, tha Koordinatori i EULEX-it për zhvarrime, Krassimir Nikolov.

“Zbulimi i mbetjeve mortore në Kizhevak është një zhvillim tejet pozitiv dhe shpërblim për përpjekjet tona të vazhdueshme për ndriçimin e fatit të më shumë se 1640 personave, të cilët janë ende të pagjetur në Kosovë. Çështja e personave të zhdukur është çështje e të drejtave të njeriut. Ajo ka të bëjë me të drejtat e njeriut të afërmëve për të kuptuar se çfarë u ka ndodhur më të dashurve të tyre”, tha Zëvendës Drejtorja e Institutit të Mjekësisë Ligjore të Kosovës, Tarja Formisto. Formisto u bëri thirrje edhe një herë të afërmëve të gjithë personave të zhdukur që t’i japin mostrat e gjakut për ta lehtësuar procesin e identifikimit.

Nga fillimi i mandatit të EULEX-it deri më 19 nëntor 2020, EULEX-i i ka kryer 662 operacione në terren për gjetjen e personave të zhdukur, përfshirë 169 zhvarrime. Janë identifikuar mbetjet mortore të 457 personave, përfshirë edhe ato të 317 personave të zhdukur.