dgreca – Page 42 – Dielli

Albanologët e huaj sot

June 16, 2021 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/Gjuha shqipe e mesjetës së vonë: kush mund të ngazëllehet për këtë, përveç studiuesve tanë? Jo vetëm që tema është larg mundësive, por është edhe e pakapshme. Asnjë tekst i vetëm i mbijetuar në gjuhën shqipe nuk daton në shekullin e pesëmbëdhjetë; në fakt, nuk ka asnjë dokument që përmend gjuhën para vitit 1285.
Kjo nuk do të thotë që shqipja nuk ekzistonte më parë. Në një moment në të kaluarën e largët, ajo duhet të jetë ndarë nga familja indo-evropiane, së cilës i përkasin pothuajse të gjitha gjuhët evropiane. Për një kohë mund të ishte quajtur me emrin Thrakisht, Dakisht ose Ilirisht: këto gjuhë ekzistuan dhe njëra prej tyre mund të ketë qenë pararendëse e shqipes moderne. Në çdo rast, gjatë shekujve të pushtimit Romak, shqiptarët huazuan qindra fjalë nga latinishtja, të cilat pasardhësit e tyre i përdorin akoma në forma të transformuara: bekoj vjen nga benedicere, gaz (‘gëzim’) nga gaudium.
Deri në shekullin e njëmbëdhjetë shqiptarët ndoshta jetonin si fermerë në brendësi të Ballkanit, më në veri se tokat e tyre të sotme, me botën e jashtme që i vinte shumë pak në vëmendje – e lëre më të interesohej për mënyrën se si flisnin. Vetëm më vonë ata arritën të zinin një territor të konsiderueshëm dhe një zonë gjuhësore. Shqipja tani është gjuha shumicë jo vetëm në Shqipëri, por edhe në pjesën më të madhe të Kosovës dhe pjesë të Maqedonisë dhe Malit të Zi. Më tej, ka pakica të lashta shqipfolëse në Greqi, Itali, Turqi dhe pothuajse në të gjitha vendet e Ballkanit.
Por mjaft për këtë – në fund të fundit, kush mund të interesohej për historinë e shqipes?
Sigurisht, Norbert Jokli, është një. I ashtuquajturi Ati i Albanologjisë lindi nga prindër hebrenj në Bisenz (sot e njohur si Bzenec, në Republikën Çeke), në 1877. Ai ishte austriak dhe u bë profesor i gjuhësisë indo-evropiane në Universitetin e Vjenës, ku studioi – ndër të tjera – etimologjinë shqipe dhe ndërveprimin gjuhësor midis Greqisë dhe Shqipërisë. Ai ishte i pa martuar, poliglot dhe shoqërisht i ngathët – studiues kryetipik i paraluftës.
Pas aneksimit të Austrisë nga Gjermania Naziste në 1938, Jokl u shkarkua nga universiteti, për shkak të prejardhjes hebraike. Për t’i shpëtuar përndjekjeve të mëtejshme, ai aplikoi për statusin e ‘gjysmë hebreut’, që iu refuzua; u përpoq të merrte një punë jashtë Austrisë, por përpjekjet e tij ishin të kota. Një koleg italian u përpoq ta ndihmojë të transferohej – me gjithë bibliotekën e tij – në Shqipëri, por pa fat. Pastaj, në maj 1942, Jokl u dëbua, ndoshta në një kamp shfarosjeje në Bjellorusi. Pikërisht ajo që ndodhi atje mbetet mister, por një gjë është e sigurt: Jokl vdiq për shkaqe të panatyrshme pikërisht atë muaj, ose menjëherë pas kësaj.
Për dekada, kërkimi i Joklit ishte i harruar; qindra faqe me tekste nga shekujt XVI, XVII dhe XVIII ishin në pritje të dikujt që të tregonte një interes. Ishte sikur, me vrasjen e Norbert Joklit, gjuha e vjetër shqipe mbeti e ve. Gjuhëtarët e huaj kishin pak njohuri për shqipen moderne, dhe aq më pak për gjuhën e vjetër. Dhe në Shqipëri, studiuesit u shmangeshin dokumenteteve. Shqipëria drejtohej nga një diktaturë komuniste dhe studimi i teksteve para-marksiste nuk inkurajohej. Më keq akoma, ato ishin tekste katolike; Shqipëria ishte konvertuar zyrtarisht në ateizëm në 1967. Nazistët vranë ekspertin kryesor të fushës albanologjike sepse nuk u pëlqente besimi i tij; dhe komunistët injoruan tekstet kryesore historike sepse nuk u pëlqente besimi i njerëzve që i kishin shkruar.
Që nga fillimi i viteve 1990, Shqipëria ka bërë rrugën e saj në normalitet. Njerëzit lejohen edhe një herë të interesohen për të kaluarën e tyre dhe për historinë e gjuhës së tyre. Por kush do ta kënaqë kuriozitetin e tyre? Studiuesit vendas që dëshirojnë të studiojnë librat e vjetër përballen me pengesa të jashtëzakonshme. Mungesa e fondeve është një prej tyre, por natyra katolike e teksteve mbetet gjithashtu një çështje. Të rritur si ateistë, brezi aktual i studiuesve ka pak njohuri për çështjet fetare; për më tepër, në këtë pjesë të botës ku krishterimi i dha udhë Islamit shekuj më parë.
As nuk ka shumë interes nga jashtë. Këto ditë, një propozim kërkimor pa perspektivë të ndonjë përfitimi ekonomik ndikon pak për të hapur apetitet e fuqive akademike. Por siç provoi Jokli, një njeri i vetëm nganjëherë mund të sjellë në jetë një fushë kërkimore. Dhe tani një tjetër albanolog ka marrë hovin. Emri i tij është Joachim Matzinger, dhe së bashku me udhëheqësin e ekipit të tij, indo-evropianistin Stefan Schumacher, kanë vendosur përsëri tekstet e Joklit nën mikroskop; dhe kanë arritur të nxjerrin prej tyre disa njohuri të reja befasuese. Gjuha shqipe, thonë ata, rezulton të jetë origjina e shtesës së artikujve në fund të emrave dhe burimi i një numri të mirë të fjalëve huazuese në shumë gjuhë të Ballkanit.
Jokli pa dyshim që do të kishte qenë krenar të dëshmonte përfaqësimin e parë të plotë të sistemit të shqipes së vjetër në formën e leksikut, që pritetet të dalë në përfundim të kërkimit. Duke iu kthyer studimeve të Joklit rreth 75 vjet më parë, Matzinger dhe Schumacher të Universitetit të Vienës po punojnë për një fjalor toponimesh, dhe po përpiqen të sigurojnë një themel për të gjitha hetimet e ardhshme në sistemin verbal të shqipes. Gjithashtu kjo përpjekje e tyre do të rezultojë e paçmuar për studimet indo-evropiane dhe gjuhësinë në tërësi.

SHKOLLA SHQIPE E LOZANËS DHE SHQIPTARËT NË ZVICËR

June 16, 2021 by dgreca

Anita Duriçi, mësuese në shkollën shqipe të Lozanës në Zvicër rrëfen ekskluzivisht për gazetën “Dielli”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, ruajtjen e identitetit, gjuhës, kulturës dhe traditës shqiptare në Zvicër nëpërmjet mësimit të gjuhës shqipe. Me Anita Duriçin bisedoi gazetari i “Diellit” Sokol Paja.

SHKOLLA SHQIPE E LOZANËS NË ZVICËR

Jam e lumtur që sot po ju flas për shkollën e Lozanës që sapo kemi hapur dhe është shkolla më e fundit e hapur në rrjetin e shkollave të gjuhës shqipe në Zvicër. Shkolla Shqipe në Zvicër ka 51 klasa me mbi 800 nxënës të rregullt në të gjithë Zvicrën dhe synohet hapja e shkollave të reja. Kjo shkollë edhe pse është hapur gjatë muajit Prill 2021 dhe ka një numër jo shumë të madh nxënësish, është një qendër pasioni për mësimnxënie dhe mësimdhënie të gjuhës shqipe. Mosha e nxënësve varion nga 7 në 12 vjeç dhe urojmë e shpresojmë që të shtohet edhe një grupmoshë më e rritur gjatë hapjes së vitit shkollor 2021-2022, ai i moshës 12-15 vjeç. Edhe shkolla e Lozanës ashtu si të gjitha shkollat shqipe në Zvicër po përdor tekste shkollore, të cilat na kanë ardhur nga Ministria e Arsimit e Republikës së Shqipërisë dhe Ministria e Arsimit e Republikës së Kosovës. Ne po punojmë në bazë të kurrikulës së përbashkët Shqipëri – Kosovë dhe vetëm para disa ditësh është konfirmuar që Kosova dhe Shqipëria kanë formuar një grup pune për hartimin e teksteve të gjuhës shqipe, të cilat i plotësojnë standardet e nevojshme për ngritje të cilësisë në mësimdhënie por mbi të gjitha të mësimnxënies. Urojmë më të mirën për të gjithë si për nxënësit por edhe për ne mësuesit.

ORGANIZIMI NË KANTONE I MËSIMIT SHQIP DHE HISTORIA E SHKOLLAVE SHQIPE NË ZVICËR

Në mënyrë që ju të krijoni një ide të qartë me duhet të theksoj se Zvicra ka 26 kantone dhe shkolla shqipe ka hapur klasa në më shumë se gjysmat e kantoneve të saj, më saktësisht në 14 prej tyre. Lozana si kryeqytet i kantonit të Vod-it( Vaud) ka një numër të madh të komunitetit shqiptar i cili është i integruar prej dhjetëra vitesh. Në dukje, hapja e shkollave shqipe duket diçka jo shumë e vështirë por në të vërtetë nuk është aspak e lehtë sepse çdo kanton i Zvicrës funksonion si shtet dhe ka ligje, rregullore, sistem të ndryshëm nga kantonet e tjera. Për hapjen e një shkolle duhet organizim perfekt dhe hapja e saj është rezultat i punës së shumë instancave. Si fillim është rezultat i nismës së shtetit shqiptar për përhapjen e gjuhës shqipe kudo ku ndodhet disapora shqiptare, duke vazhduar me punën e palodhshme të Ambasadës së Shqipërisë në Bernë dhe Ambasadës së Kosovës. Dhe pesha kryesore më pas bie mbi kordinatorin Z. Vaxhid Sejdiu i cili jo vetëm kordinon të gjithë punën, mësuesit, dhe bën të mundur hapjen e shkollave por unifikon të gjithë komponentët (ambasada, kantone, mësues, nxënës, prindër). Për të vazhduar më tej me punën e ne mësuesve të cilët duhet të ftojmë prindërit që të regjistrojnë fëmijët në shkollën shqipe dhe ta bëjmë të njohur kudo ekzistencën e shkollës, të japim mësim të gjuhës dhe të kordinohemi me mësuesit e tjerë në mënyrë që gjithcka të ecë me të njëjtin hap. Unë dhe kolegët e mi, mësuesit e SHSHZ që janë ndër mësuesit më të përgatitur dhe përkushtuar në diasporën shqiptare në Zvicër, jemi të përzgjedhur në bazë të aftësive tona sepse jemi të kualifikuar për detyrën e rëndësishme që kemi marrë përsipër. Nuk dua që të mburrem por deri më tani gjithçka po funksionin siç duhet dhe rezultatet e punës së Ambasadorit të Shqipërisë në Zvicër Z. Gjoni, të kordinatorit dhe sigurisht të gjithë ne mësuesve, po japin frytet e tyre duke qenë se janë hapur mbi 50 shkolla vetëm në dy vite dhe niveli i mësimdhënies dhe i kurrikulave po rritet dita ditës së bashku me numrin e nxënësve që janë të interesuar që të mësojnë shqip.

SFIDAT E MËSIMIT SHQIP MES TEKNOLOGJISË, PANDEMISË DHE VËSHTIRËSIA E FËMIJËVE ME DY GJUHË

Unë mund të them që është një lloj kënaqësie që të jap mësim në një vend si Zvicra, vend në të cilin fëmijët janë të detyruar të mësojnë dhe flasin të paktën dy nga katër gjuhët e konfederatës së Zvicrës. Duke qenë kështu, ata mësohen që të vegjël me konceptin e dygjuhësisë apo trigjuhësisë. Në një farë mënyre mësimi i shqipes vjen natyrshëm dhe mund të bëhet më i lehtë kur kemi nxënës që flasin gjermanisht, frengjisht apo italisht në të njëjtën kohë. Por në anën tjetër, të mësuarit i dy gjuhëve apo më tepër në të njëjtën kohë mund të ngadalësojë mësimin e shqipes sepse konceptet, fjalët e reja, gramatika përzihen në trurin e të vegjëlve dhe na duhet një aftësi e veçantë që të mund t’jua ngulisim gjuhën shqipe, të pastër dhe të qartë. Pandemia e ka vështirësuar punën për të gjithë, duke filluar nga mbarëvajtja dhe organizimi i mësimit, distanca ndërmjet nxënësve, mbajtja e maskave, organizimi i grupeve dhe klasave me pak nxënës deri tek organizimi i mësimit online. Megjithatë, kjo gjë nuk i ka penguar nxënësit që të mësojnë, apo ne mësuesit që të shpjegojmë dhe organizojmë mbledhjet online. Pandemia nuk na ka ndaluar as që të organizojmë aktivitete sepse më 30 maj SHSHZ organizoi aktivitetin për festën e 1 qershorit “Shkolla Shqipe – Zvicër 2021”, organizim i cili për herë të parë u zhvillua online në platformën “Zoom”. Në këtë konkurs morën pjesë një numër i madh nxënësish, rreth 130 nxënës, në tre disiplina, lexim, recitim dhe këndim, nga ku dolën tre fitues në çdo disiplinë. Ky aktivitet ishte një provë e gjallë e nivelit të mirë të gjuhës nga të vegjëlit që e kanë mësuar gjuhën në DHE të huaj dhe e flasin sikur të ishin rritur në trojet shqiptare. Kjo garë ishte gjithashtu shenjë krenarie për ne mësuesit, organizatorët dhe prindërit sepse fëmijët jo vetëm që kishin mësuar gjuhën dhe kulturën shqipe por tashmë ndiheshin aq të sigurtë sa të mund të garonin në konkurs.

GJUHA SHQIPE SI FORMË E IDENTITETIT KOMBËTAR

Unë nisem gjithmonë me idenë që të njohësh mirë gjuhën tënde dhe për më tepër t’ua mësosh atë të tjerëve e mira është që të njohësh edhe një gjuhë tjetër. Së pari, mësimi i një gjuhe nuk është thjeshtë gjuhë por mësohet kultura, tradita, historia dhe në këtë mënyrë brezi i ri i njeh rrënjët, e njeh prejardhjen e prindërve dhe jo vetëm që ka mundësi të flasë me të afërmit që flasin shqip në trojet shqiptare, shoqet e shokët por rritet atdhe-dashuria, rritet patriotizmi, formohet karakteri dhe gjuha ështe një element tepër i rëndësishëm në formimin e identitetit kombëtar. Së dyti, mësimi i shqipes është tepër i rëndësishëm sepse do ju mundësojë fëmijëve shqiptarë që të kuptojnë më mirë gjuhën e kantonit ku po jetojnë (gjermanisht, frengjisht, italisht) apo gjuhën e vendit ku jetojnë kudo në botë. Kjo për shkak se alfabeti shqip ka 36 shkronja dhe shqiptimi i tyre do t’i ndihmojë të rinjtë që të mësojnë gjuhët e tjera të huaja që kanë më pak shkronja dhe fonema. Dihet tashmë që për shumë arsye, shqiptari ndër shekuj ka migruar në DHE të huaj por falë mundit të madh të secilit është bërë e mundur ruajta e gjuhës, kulturës shqipe dhe identitetit shqiptar dhe sot brez pas brezi fëmija i shqiptarit e quan veten shqiptar. Kjo është gjuha, kur mësojmë një gjuhë njohim një botë tjetër, kur mësojmë gjuhën e nënës mësojmë se kush jemi në të vërtetë dhe na lejon që të jemi vetvetja por njëkohësisht të pranojmë tjetrin dhe të kuptojmë veten, kështu bëhemi më mendjehapur dhe për rrjedhojë bëhemi qytetar të denjë të botës.

BASHKËPUNIMI PRINDËR-NXËNËS DHE E ARDHMJA E SHKOLLËS SHQIPE

Punët e mira bëhen me kontributin e të gjithëve, duhet së pari që prindërit të ndërgjegjësohen për vlerën e mësimit të shqipes dhe t’i japin asaj rëndësinë që meriton. Në këtë formë shkolla shqipe do krijojë vatër në çdo qytet, fshat, kanton të Zvicrës ku ka shqiptarë dhe fëmijët do të rriten me një bazë të mirë të kulturës dhe gjuhës shqipe që do ju shërbejë në jetë. Si mësues por jo vetëm, ne kemi detyrën që t’ua sqarojmë organizimin e shkollës prindërve dhe t’u tregojmë mundësitë dhe përparësitë që ofron mësimi në gjuhën amtare. Shkolla e Lozanës si më e reja ka si qëllim që të rritet në numër klasash dhe nxënësish. Gjithashtu kemi si qëllim dhe po bëhet përpjekje që të hapim shkolla edhe në qytete të tjera të kantonit të Vod-it (Vaudit) në mënyrë që të gjithë fëmijët shqiptarë të kenë mundësinë të arsimohen edhe në shqip. Personalisht po bëj të pamundurën që nxënësit e mi të mësojnë dhe të argëtohen duke mësuar, kurrikulat kur i ndërthurim me një metodologji të përshtatur për secilin, ndihmojnë fëmijët që ta përthithin më mirë mësimin dhe të duan të vijnë në shkollë. Komunikimi me prindërit është shumë i mirë dhe ata kanë interes për atë çfarë bëjmë dhe mbarëvajtjen e fëmijëve të tyre.

NJË PËRSHËNDETJE PËR VATRËN, DIELLIN DHE DIASPORËN SHQIPTARE NË USA

Unë ndihem e nderuar që do të lexohem nga diaspora shqiptare jo vetëm në Zvicër por edhe në SHBA e më gjërë. Jam e lumtur që gjëndem në faqet e gazetës më të vjetër shqiptare dhe përfitoj nga rasti që t’i përgëzoj shqiptarët kudo ku janë nëpër botë, për arritjet, për ruajtjen e kulturës, gjuhës dhe traditave. Unë ju bëj thirrje të gjithë shqiptareve kudo ku janë, t’u mësojnë fëmijëve gjuhën shqipe sepse kështu mund të integrohemi kudo, duke ruajtur identitetin tonë. I ftoj ata t’i inkurajojnë fëmijët që të njihen me kulturën dhe historinë e Shqipërisë, të mësojnë sa më shumë gjuhë të huaja, të njihen sa më tepër kultura e mentaliteti sepse vetëm kështu do të rrisim qytetarë të denjë për familjen, për shoqërinë, Shqipërinë dhe e ardhmja do jetë më e mirë.

KUSH ËSHTË ANITA DURIÇI

E quaj detyrim që lexuesit ta dinë se kush i ka thënë fjalët e mësipërme, për këtë arsye po i them dy fjalë. Aktualisht jam mësuese e Shkollës Shqipe në Zvicër por njëkohësisht punoj që prej 2018 si përkthyese për sistemin gjyqësor në kantonin e Vod-it ( Vaud). Përpara se të vija në Zvicër kam qenë aktive në Shqipëri, ku kam patur kënaqësinë të jepja kontributin tim në Ministrinë e Kulturës, pranë ambasadës së Francës në Shqipëri dhe Aleancës Franceze. E rritur në një familje mësueseje dhe piktori, jam aktive gjithashtu në fushën e artit, pikturës dhe librit. Përsa i përket edukimit tim, për mua ka qenë gjithmonë e rëndësishme që të kem një kulturë të përgjithshme të plotë dhe kjo gjë më ka shtyrë që të kem interes për shumë fusha në jetë. Jam lindur në Tiranë, kam përfunduar studimet në Fakultetin e Gjuhëve të Huaja në Universitetin e Tiranës ku jam diplomuar në bachelor dhe master për gjuhë dhe kulturë frenge për të vazhduar më tej me një master të dytë në universitetin e Lozanës në Zvicër, në degën e Shkencave të Komunikimit dhe Linguistikës dhe njëkohësisht kam bërë specializime të ndryshme në fusha të ndryshme që lidhen me artin, kulturën, trashëgiminë dhe gjuhët në universitete të ndryshme të Evropës.

HIPOKRIZIA SHQIPTARE ME VIKTIMAT E KOMUNIZMIT

June 16, 2021 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Fondacioni Përkujtimor i Viktimave të Komunizmit është një organizatë anti-komuniste jo-fitimprurëse këtu në Shtetet e Bashkuara, me qëndër të Washington, e themeluar me një akt të Kongresit, në vitin 1993, “Me qëllim për të edukuar Amerikanët rreth ideologjisë, historisë dhe trashëgimisë së komunizmit”. Ky është misioni i këtij fondacioni, me moton e veprimit, “Për të mësuar të Vërtetën – Për të kërkuar Drejtësinë – Për të ruajtur Kujtesën”.

Për pothuaj tre dekada ky fondacion ka zhvilluar një veprimtari të dendur për të edukuar dhe për t’i kujtuar– rinisë dhe publikut amerikan në veçanti, por edhe vizitorëve ndërkombëtarë në kryeqytetin e Shteteve të Bashkuara — krimet barbare të komunizmit gjatë shekullit të kaluar dhe më vonë, krime të kryera në më shumë se 40-vende të botës të sunduara dikur due sot nga regjime komuniste.

Ashtu si çdo vit ç’prej themelimit edhe sivjet, Fondacioni Përkujtimor i Viktimave të Komunizmit — para Monumentit të Viktimave të Komunizmit në Washington në kushtuar më shumë se 100-milionë viktimave të komunizmit në botë — zhvilloi ceremoninë përkujtimore vjetore, të premtën që kaloi. Kjo ceremoni vjetore zhvillohet në në këtë ditë, në kujtim të vizitës së ish-Presidentit amerikan, Ronald Reagan në Berlin më 12 Qershor, 1987 dhe thirrjes së tij të famshme tashti, drejtuar udhëheqsit të atëhershëm sovjetik: “Z. Gorbaçov, shembe këtë mur”, një referencë kjo ndaj murit që kishte ndarë për 30-vjet Berlinin — në atë atë lindor (komunist) dhe perëndimor (demokratik) — e që konsiderohej edhe simbol i të gjithave të këqiave të komunizmit dhe i luftës së ftohtë për tre dekada.

Të premtën që kaloi, Fondacioni Përkujtimor i Viktimave të Komunizmit organizoi edhe sivjet ceremoninë para Memorialit, i ngritur në vitin 2007 jo larg godinës së Kongresit, kushtuar viktimave të komunizmit në botë ku morën pjesë përfaqësues të 16 ambasadave të vendeve ish-komuniste në Evropë si dhe një numër organizatash nga ish-vendet e robëruara komuniste. Ceremonia e 14-të e emërtuar si “Roll Call of Nations Wreath Laying Ceremony” është një ceremoni gjatë të cilës, historikisht, për çdo vit ambasadorë dhe diplomatë të vendeve ish-komuniste vendosin kurora me lule pranë Memorialit të Viktimave të Komunizmit botëror në kryeqytetin amerikan, në kujtim të mbi 100-milionë viktimave të komunizmit ndërkombëtar, anë e mbanë botës, përfshir Shqipërinë dhe Kosovën.

Me të vërtetë u ndjeva shumë mirë shpirtërisht por dhe krenar si shqiptar kur sivjet i pashë dy kurora midis dyzina sosh, njëra nga ambasada e Republikës së Shqipërisë dhe tjetra nga ambasada e Republikës së Kosovës – ashtu krah për krah njëra tjetrës (siç mund të shikoni foton më poshtë) para një Memoriali në Kryeqytetin e Shteteve të Bashkuara, kushtuar viktimave të komunizmit anë e mbanë botës. Por, fatkeqësisht, fillova shpejt ta humbas krenarinë për këtë akt njerëzor të dy ambasadave shqiptare ndaj viktimave të komunizmit botërorë përfshir viktimat komuniste në trojet shqiptare, një akt që duhet të vlerësohet pa marrë parasysh nëse e kanë bërë me ose pa lejen e Ministrive të tyre përkatëse.

Sa bukur që dy ambasadat shqiptare renditen më përfaqësi të tjera nga vendet ish-komuniste për të kujtuar viktimat komuniste, por sa sa ironik, në mos hipokrit ky akt, thashë me vete që përfaqësitë diplomatike shqiptare në Washington vendosin kurora me lule para një monumenti amerikan kushtuar viktimave të komunizmit — në një vend si Amerika, e cila nuk ka vuajtur kurrë nga komunizmi, por që në Shqipëri dhe në Kosovë, të cilat kanë vuajtur nga komunizmi më shumë se çdo vend tjetër në Evropë dhe në botë – jo vetëm që nuk gjenë ndonjë monument të ngritur kushtuar dhjetra mijëra viktimave shqiptare të komunizmit. Sa mirë do të ishte nëqoftse të afërmit e atyre viktimave shqiptare të komunizmit — eshtrat e të cilëve as nuk dihet se ku janë hedhur a varrosur — por ku të afërmit e tyre ose të interesuarit mund të vendosnin një kurorë me lule të pakën për ti kujtuar ata në data me rëndësi të kujtimit të tyre, si kjo në Washington javën që kaloi, por edhe në data të tjera gjatë vitit kushtuar kujtimit të viktimave të komunizmit, sidomos në Evropë, por edhe në botë, përfshir Shtetet e Bashkuara dhe Kandanë, të cilat nuk kanë vuajtur kurrë nga komunizmi.

Në Shqipëri dhe në Kosovë nuk ka asnjë date për të kujtuar viktimat e komunizmit – por nuk ka as monumente kushtuar viktimave shqiptare të komunizmit në asnjërin vend – ndërkohë që me autorizimin e autoriteteve vendase janë ndërtuar madje edhe natën për terr monumente dhe gjen kudo memoriale kushtuar të huajve, turqëve, grekëve e sllavëve. Turpi i mbuloftë këto autoritete të cilat jo vetëm nuk kujtojnë viktimat e komunizmit në Shqipëri dhe Kosovë – por, në të vërtetë, tallen publikisht me ta, me familjet e tyre dhe me vuajtjet e tyre. Kanë kaluar 30-vjet nga shembja e Murit të Berlinit dhe ndryshe nga e gjithë bota tjetër e qytetëruar, Shqipëria dhe Kosova nuk kanë madje as një ditë kushtuar mijëra viktimave të pafaajshme të komunizmit shqiptaro-sllav as monumente në kujtim të tyre, askund në trojet shqiptare.

Klasa politike shqiptare e të gjitha ngjyrave ka vazhduar për 30 vjet tashti, të hesht, ta paraqesi dhe ta shtrembërojë çështjen e viktimave të komunizmit sipas interesit dhe trillimeve të rastit duke bërë premtime, por pa asnjë vullnet as dëshirë për tu përballur me të kaluarën komuniste as me krimet e regjimit komunist të Enver Hoxhës. Jemi mësuar me talljet, me gënjeshtrat dhe me premtimet boshe të radhës nga përfaqësues të ndryshëm të politikanëve shqiptarë — pozitë e opozitë — sidomos të përfaqsuesve të kulturës së vjetër komuniste, ose gardës së vjetër komuniste, e cila ka mbizotëruar për tre dekada politikën shqiptare të këtij tranzicioni të pa fund. Edhe këta pretendojnë të bëjnë shtet?!

Shteti nuk bëhet me mendësi komuniste. Demokracia nuk zhvillohet me mentalitet momunist dhe as liria nuk vendoset me ligje për kufizimin e lirisë, si për shembëll të lirisë së shtypit. Ashtu siç as drejtësia nuk mund të vendoset nga ish-prokurorë dhe ish-gjykatës të komunizmit, disa prej të cilëve kanë gisht në dënimet e viktimave të pafajshme të komunizmit. madje as atëherë kur ata kanë mbështetjen e turpshme dhe pa rezerva të ambasadave më të mëdha përendimore.

Ironi, hipokrizi, a po diçka tjetër qoftë, unë e shikoj si shenjë shpresëdhënse vendosjen e kurorave me lule (me leje ose pa leje të qendrave) nga dy ambasadat shqiptare pranë Memorialit Përkujtimor të Viktimave të Komunizmit ndërkombëtar në Washington, të premtën që kaloi, në prani të një numri diplomatësh dhe përfaqsuesish të oganizatave të ndryshme ndërkomblëtare. Duke shpresuar se diçka mund të bëhet edhe në trojet shqiptare për të kujtuar mijëra viktimat e komunizmit shqiptar, anë e mbanë trojeve shqiptare, me besimin se e vërteta sado që të mbulohet nga errësira, më në fund gjithmonë triumfon. Sepse, “Për një kohë tepër të gjatë e vërteta e asaj që ka ndodhur është përfolur në heshtje, e mbuluar me terr. Por vetëm e vetëm pse historia ka heshtur për ato që kanë ndodhur, nuk do të thotë se (masakra) nuk ka ndodhur. Dhe ndërsa terri mbulon shumë gjëra, ai nuk shlyen asgjë, asgjë! Disa krime e padrejtësi janë aq djallëzore, aq të tmershme dhe shokuese, sa që ato nuk mund të mbulohen nën tokë, pa marrë parasysh sa mund përpiqen disa njerëz për të bërë një gjë të tillë.” (Nga fjalimi i Presidentit Joe Biden me rastin e 100-vjetorit të masakrës në Tulsa të shtetit Oklahoma me 1 Qershor, 2021.)

Ka ardhë koha që Tirana dhe Prishtina zyrtare të veprojnë “në anën e duhur të historisë”, të bashkohen me botën e qytetëruar perëndimore dhe të përballen me krimet e komunizmit dhe me historinë e turpshme të regjimeve komuniste, anë e mbanë trojeve shqiptare. Është i nevojshëm një reflektim i thellë nga autoritetet më të larta dhe mëshirë njerëzore nga të gjithë të pyesni veten PSE ndodhën këto krime dhe PSE heshtni për 30-vjet tranzicion?! Cilën rrugë do të ndjekë kombi shqiptar, rrugën e vlerave bazë njerëzore të respektit për jetën e njeriut, të lirisë dhe demokracisë perëndimore, apo rrugën e përcaktuar 85-vjetë më parë nga një ish-diktator komunist sllavo-aziatik, pasojat e regjimit të të cilit shihen dhe preken ende anë e mbanë vendit dhe mëtej.

May be an image of text that says 'Fourtnth Annual ROLL CALL of NATIONS Wreath Laying Ceremony FRIDAY, JUNE 11, 2021 9:00 AM'

Kurorat me lule nga Ambasada e Republikës së Kosovës dhe Republikës së Shqipërisë, të vendosura rreth Monumentit Përkujtimor të Viktimave të Komunizmit në Washington të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, një vend ku nuk ka sunduar kurrë komunizmi – ndërkohë që në Shqipëri dhe në Kosovë ku regjimet komuniste të Enver/Titos shkaktuan mijëra viktima të pafajshme – vetëm e vetëm se konsideroheshin kundërshtarë të regjimeve të tyre, ndër më të egrat në botë.

Foto e pjesëmarrësve në ceremoninë e vendosjes së kurorave nga diplomatë everipian-lindorë në Washington

Ja si e sulmonte “Vatrën” komunizmi…

June 15, 2021 by dgreca

Edhe nje here per Dosjen sekrete te ish-Sigurimit të Shtetit…/

Përgatiti: Eneida Jaçaj*-New York/

Shqiptarët e Amerikës u bashkuan për të zyrtarizuar më 13 qershor të vitit 1912 në Boston, Federatën Panshqiptare “Vatra”, në funksion të çështjes shqiptare dhe interesave madhore të vendit. Ishin personalitetet si Faik Konica, Fan Noli, Kristo Floqi, Marko Adams, Paskal Aleks etj, që u mobilizuan për t’i dhënë jetë “Vatrës” në shërbim të çështjes kombëtare, çlirimit të vendit nga zgjedha e huaj dhe më pas vendosjen e sistemit demokratik në Shqipëri.

Fan Noli dhe Faik Konica, dy personalitete të shquara dhe themelues të “Vatrës”, lobuan fort në sallonet e Europës, zhvilluan takime me personalitete të huaja, ku në bazë të diskutimeve patën interesat kombëtare të Shqipërisë. “Vatra” ka dhënë një kontribut madhor për moscopëtimin e Shqipërisë, dhe gjithashtu objektiv të saj ka patur demokratizimin e Shqipërisë, rritjen e ekonomisë dhe uljen e analfabetizmit. Federata Panshqiptare “Vatra” vijon misionin e saj duke mos i shkëputur lidhjet me atdheun, në mbrojtje të të drejtave, dinjitetit dhe interesave kombëtare të Shqipërisë.

Pavarësisht kontributit madhor për çlirimin e vendit, çështjes kombëtare, misioni i Federatës “Vatra” në vijimësi u godit fort nga regjimi komunist i instaluar në 1945-ën.

Pas përpjekjeve për çlirimin e vendit, shqiptarët e Amerikës vijuan lobimin për demokratizimin e vendit, lirinë e fjalës, u pozicionuan kundër censurës dhe shkeljes së të drejtave të shqiptarëve, për shkak të diktaturës.

Kjo politikë nuk ishte në funksion të interesave të regjimit komunist, ndërsa udhëheqësi-diktator, i cili synonte të mbante popullin të nënshtruar, ndërmori një sërë sulmesh në drejtim të “Vatrës”. Regjimi komunist propagandonte se Federata Pashqiptare “Vatra” zhvillon një veprimtari armiqësore kundër Republikës së Shqipërisë dhe Socializmit. Madje arrinte deri aty saqë shqiptarët e Amerikës i quante agjentë të amerikanëve, analfabetë dhe njerëz jo të mirë.

Autoriteti për Informimin mbi Dokumentet e ish-Sigurimit të Shtetit 1944-1991 ka publikuar dosjen sekrete të “Vatrës”, me tre vëllime, e survejuar për dekada nga Sigurimi i Shtetit, me mbi 800 faqe dokumentacion.

Komunizmi sulmonte edhe gazetën “Dielli”, pjesë e “Vatrës. “Vatra” në pjesën më të madhe përbëhet nga elementë pak a shumë në gjendje të mirë ekonomike. Kjo është organizata më e vjetër dhe gjithmonë në kryesi të saj kanë qenë dhe janë njerëz që janë agjentë të amerikanëve. Qëndrimi i kësaj organizate tani dhe sidomos i gazetës së saj, nuk është i mirë. Gazeta Dielli dhe kryesisht Qerim Panariti zhvillojnë një propagandë reaksionare kundër republikës tonë dhe kampit të socializmit. Kjo vjen sepse drejruesit e kësaj shoqërie në pjesën më të madhe nuk janë njerëz të mirë nuk janë njerëz të mirë”, thuhet në dosje. Pavarësisht sulmeve nga një sociopat dhe primitv, “Vatrës” nuk do t’i venitet merita që ka dhënë për shpëtimin e Shqipërisë nga copëtimi. Faik Konica e ka përshkruar punën e “Vatrës” me këto fjalë në gazetën “Dielli” më datë 7 korrik 1922:

“Në ditët e errëta kur Shqipëria ishte e pushtuar nga ushtritë e huaja, kur shteti ish përmbysur, dhe kur flitej sheshit për copëtimit e vendit, “Vatra”, e këshilluar nga një pakicë patriotësh e shtyrë nga atdhedashuria dhe dëshira e anëtarëve të saj, e inkurajuar nga zëri i popullit i tërë shqiptarëve, e mori përsipër të veprojë në vend të shtetit të vdekur. Nuk kërkoji nderet as të drejtën e shtetit po mori përsipër vetëm detyrat dhe harxhet. Me shpenzimet e “Vatrës” u mbajtën delegatët, u dërguan misione, u subsidiuan agjenci, u kablluan mijëra protesta, me një fjalë u organizua mbrojtja e Shqipërisë, dhe u organizua aq e mirë sa Kryeministri i Greqisë z. Venizelos tha në Konferencën e Paqes në Paris, se të vetmin pengim serioz që gjeti në Epir Greqia, ish pengimi i vënë nga “Vatra”….

Dosja sekrete

Më poshtë paraqitet një pjesë nga dosja sekrete për Vatrën, e survejuar nga Sigurimi i Shtetit. “Dosja sekrete, Aprovohet, Drejtori i Zbulimit Politik, Jonuz Mersini Tiranë, 29/9/1970.

Vendim

Unë, punëtori operativ, Idaet Xhanaj, efektiv i Drejtorisë së Zbulimit, pasi shqyrtova materialet e organizatës “Vatra”, e formuar në vitin1909 prej Fan Nolit, Faik Konicës e të tjerë, dhe pasi gjeta se vitet e fundit është vënë plotësisht në shërbim të zbulimit amerikan, dhe aktualisht zhvillon aktivitet armiqësor ndaj vendit tonë si nëpërmjet anëtarëve të saj, po ashtu edhe nëpërmjet gazetës së saj, “Dielli”.

Vendosa të çel dosjen e kësaj organizate për të bërë përpunimin e mëtejshëm, për t’u informar mbi aktivitetin e saj, mbi koordinimin e veprimtarisë me zbulimet armike, mbi divergjencat në radhët e saj.

Pëlqehet

Kryetari i degës,

Hasa Luci

Relacion mbi gendjen e kolonisë shqiptare në SHBA

Kolonia Shqiptare në Amerikë është një nga kolonitë më të vjetra dhe më të mëdha në Perëndim. Emigracioni Ekonomik Shqiptar ka filluar qysh nga viti 1900 për shkaqe që dihen, dhe ka vazhduar duke u shtuar deri në vitin 1940. Afro 20 për qind prej tyre kanë marrë edhe familjet me vete. Kolonia Shqiptare përbëhet prej afro 40 mijë frymë, dhe është përqëndruar në qytetet Boston, Nju York, Filadelfia, Ustri, Detroit, Chicago, Karolina, Uashington, San Francisco; qëndra e gjithë kolonisë është në Boston, pasi aty janë kryesitë e shoqërive dhe kryesitë fetare. Sot, afro 80 për qind pre j tyre punojnë në restorante, hotele, 5 % në fabrikë, dhe 10 % kanë prona private, si magazina, shtëpi etj.

Nga zhvillimi arsimor dhe politik, kolonia përfaqëson një masë të madhe analfabetësh ose që dinë pak shkrim, të pazhvilluar nga ana politike dhe që janë shumë fetarë. Rinia e dalë nga familjet shqiptare në Amerikë, është edukuar në shkollat amerikane, pasi nevoja e një shkolle shqipe në koloni është ndjerë shumë.

Emigrantët Ekonomikë janë ndarë në dy shoqëri: Vatra me gazetën e saj Dielli, me kryetar Fan Nolin, dhe Editor Qerim Panaritin, dhe Shqipëria e Lirë me gazetën e saj “Liria”, me kryetar dr. Xhon Nase nga Berati dhe editor Dhimitër Trebicka, nga Korça.

Pjesa më e madhe shqiptarëve nuk marrin pjesë në këto shoqëri si aëtarë të rregullt, vetëm se marrin gazetat e tyre. Shoqëria “Vatra” në pjesën më të madhe përbëhet nga elementë pak a shumë në gjendje të mirë ekonomike. Kjo është organizata më e vjetër dhe gjithmonë në kryesi të saj kanë qenë dhe janë njerëz që janë agjentë të amerikanëve. Qëndrimi i kësaj organizate tani dhe sidomos i gazetës së saj, nuk është i mirë. Gazeta “Dielli” dhe kryesisht Qerim Panariti zhvillojnë një propagandë reaksionare kundër republikës sonë dhe kampit të socializmit. Kjo vjen sepse drejtuesit e kësaj shoqërie në pjesën më të madhe, nuk janë njerëz të mirë”, thuhet në dosjen sekrete.

Gazeta Dielli ne print dhe Online ka publikuar nje cikel me shkrime rreth gjurmimit te Vatres nga Ish sigurimi, pasi Dosja e Vatres ndohet ne seline e saj ne New York

Statement of the Pan-Albanian Federation of America “VATRA”

June 15, 2021 by dgreca

–PUBLIC STATEMENT, OF THE PAN-ALBANIAN FEDERATION OF AMERICA VATRA, ABOUT THE ANNOUNCEMENT, ‘NON GRATA’ OF THE FORMER, ALBANIAN PRESIDENT, DR. SALI BERISHA– DEKLARATË PUBLIKE E FEDERATËS PAN – SHQIPTARE TË AMERIKËS VATRA, RRETH SHPALLJES ‘NON GRATA’ TË ISH- PRESIDENTIT SHQIPTAR DR. SALI BERISHA/

2437 Southern Blvd, Bronx, NY 10458

Tel: 718-365-68-52

Web:www.gazetadielli.com

Email-gazetadielli@gmail.com

PUBLIC STATEMENT OF THE PAN-ALBANIAN FEDERATION OF AMERICA VATRA, ABOUT THE ANNOUNCEMENT ‘NON GRATA’ OF THE FORMER ALBANIAN PRESIDENT DR. SALI BERISHA

The Pan-Albanian Federation of America, Vatra, (The Hearth) has followed with great concern the announcement of dr. Sali Berisha, a “non grata” person, from the head of the US State Department. This is because in the late ’90s it was dr. Sali Berisha, who rose against the communist regime which had executed, imprisoned, and interned thousands of Albanians, simply because their relatives (we) had fled the dictatorship and settled here in America.

It was dr. Sali Berisha, who led the protests of Albanian students in December 1990 and then fought bravely for the overthrow of the bloody communist regime and the establishment of democracy. It was the leadership of dr. Sali Berisha turned Albania from the most hostile country to America to its friendliest people. Today, most Albanians see America as their second, the most beloved country in the world. It was dr. Sali Berisha, as the leader of the democratic opposition at the time, who received Secretary of State James Baker on a lead of a 100-thousand supporters in March 1991, when diplomatic relations, which had been suspended since 1939, were re-established.

In 1992, he was the first Albanian President ever, who stepped for the first time in the White House. There, he received support from President George H. Bush for Milosevic’s non – touching of Kosovo’s borders, as well as the status of the Most Favorite Nation in Trade with America. He was the same one who was welcomed in the White House by President Clinton in 1995.

In 1997 he lost the election. Later, after 8 years in opposition, in 2005, he returned to power as the head of the Albanian government.

During 8 years in power, 2005-2013, he managed to cut off the routes of illegal trafficking, install the rule of law, give full freedom to the press and free enterprise, and build a modern infrastructure in cooperation with American companies. Above all, he managed to meet all the conditions for Albania to become a member of the largest political-military organization, NATO. Its membership in this organization was declared by American President George W Bush, in Tirana, on June 10, 2008. He also maintained a friendship with President Barack Obama and Secretary of State, Mrs. Hillary Clinton, who visited Albania at the time when he was Prime Minister, on the 100th anniversary of the Declaration of Independence. During the second term of dr. Berisha as Prime Minister, Albanians for the first time received the status of free movement in the European Schengen area. At the same time, Albania opened negotiations for membership in the European Union.

Based on a democratic, free, and fair electoral process, which he had led for years, he lost 2013 elections and made the smooth transition of power from his Democratic party government to the Socialist one. Since that day, he has not held any executive post. None of his family members have ever held positions in government offices, in any government of Albania.

As an oppositionist, he turned to be the voice of the common people of that nation by constantly denouncing the wrongdoings and rampant corruption of today’s socialist government. Since 2013, the socialist government continues to stay in power, based on anti-democratic elements such as manipulation and mass vote theft, (2017, 2019, 2021) cooperation with organized crime, trafficking of human beings and drugs, elections without opposition, sharing public money with oligarchs, controlling the media and justice, etc. All these have been noticed by international organizations, including the US State Department itself, which reports every year a drastic decline of Albania in the list of the most corrupt countries in the world.

The most determined opponent of all these wrongdoings was Dr. Sali Berisha himself, now in opposition and retired.

The Pan-Albanian Federation of America, around which are gathered hundreds of thousands of Albanian-Americans, has considered dr. Sali Berisha as their true friend, as the man who opened Albania to the west, and to America,in particular; We have seen dr. Berisha was the friend of America as long as he was in power, a friend of all presidents in a row, George Huber Bush, Bill Clinton, George W. Bush, and Barack Obama.

We Albanian – Americans gathered around Vatra (The Hearth), were surprised by the non – grata proclamation of dr. Sali Berisha, because until that day we saw in him the most beloved man in America, in the Balkans. We have seen the man who did so much for Albania and the Albanian nation, and Kosovo, too. Recently he was engaged in an uncompromising fight against all those who were preparing the territorial division of Kosovo, which he considered as the opening of the “Pandora’s Box” in the Balkans. The danger posed by this initiative of anti-Albanian lobbies was confirmed by the executive order issued by President Biden, a few days ago, and which goes completely in line with the opposition that dr. Sali Berisha made against such plans.

The announcement ‘non grata’ of dr. Sali Berisha has many unanswered questions for us, the Albanian-Americans. Naturally, as American citizens, we have reasons to believe in our state here. However, in the situation when no arguments and evidence are given on which this decision is based, this makes us think that more than a measure taken based on American principles, it has been taken under the pressure of lobby groups for certain interests. We doubt that those interests are neither for the good of our America nor the benefit of our beloved Albania.

Members of the Pan-Albanian Federation, wherever they live in all parts of the United States of America, will ask the representatives of the American people they voted for to raise this issue based on their right to ask for explanations to the administration of Mr. Biden to argue with facts the veracity of the accusations that have brought about such an extreme measure. Otherwise, they should release dr. Berisha from the burden of a moral responsibility which does not belong only to him and does not honor even those who have applied him if they have no facts.

Awaiting a response from the authorities we remain confident that this issue will be clarified shortly.

Issued by the Board of Directors of the Pan-Albanian Federation of America – Vatra (The Hearth) New York, XX June 2021

***

DEKLARATË PUBLIKE E FEDERATËS PAN – SHQIPTARE TË AMERIKËS VATRA, RRETH SHPALLJES ‘NON GRATA’ TË ISH- PRESIDENTIT SHQIPTAR DR. SALI BERISHA

Federata Pan – Shqiptare e Amerikës, Vatra, e ka ndjekur me shqetësim të madh shpalljen e dr. Sali Berishës, person “non grata”, nga kreu i Departamentit të Shtetit Amerikan. Kjo për arësye se në fundin e viteve ’90 ishte dr. Sali Berisha ai që u ngrit kundër regjimit komunist i cili kishte ekzekutuar, burgosur dhe internuar me mijëra shqiptarë, thjesht dhe vetëm pse ne, të afërmit e tyre, kishim ikur nga diktatura dhe ishim vendosur këtu në Amerikë. Ishte dr. Sali Berisha, që iu priu protestave të studentëve shqiptarë në dhjetorin e vitit 1990 e më pas luftoi me guxim e trimëri për përmbysjen e regjimit gjakatar komunist dhe vendosjen e demokracisë.

Ishte lidershipi i dr. Sali Berishës që e ktheu Shqipërinë nga vendi më armiqësor ndaj Amerikës në popullin më mik të saj. Sot, shumica absolute e shqiptarëve e shohin Amerikën si vendin e tyre të dytë, më të dashur në botë. Ishte dr. Sali Berisha, si lider i opozitës demokratike të asaj kohe ai, që priti Sekretarin e Shtetit James Baker në krye të një mase qindramijëshe, në Marsin e vitit 1991, kur u ri-vendosën mardhënjet diplomatike, të ndëprera prej vitit 1939.

Ishte po ai që, në detyrën e Presidentit të Republikës së Shqipërisë, në vitin 1992, shkeli për herë të parë në Shtëpinë e Bardhë. Aty, ai mori mbështetje nga Presidenti George H Bush për mos – prekjen e kufijve të Kosovës nga Milosheviçi si dhe statusin e Kombit më të Favorizuar në Tregëti me Amerikën. Ishte po ai, që u prit në Shtëpinë e Bardhë edhe nga Presidenti Clinton në vitin 1995. Në vitin 1997 ai doli në opozitë dhe pas 8 viteve, në vitin 2005, ai u kthye përsëri në krye të qeverisë shqiptare. Gjatë kësaj periudhe ai arriti të ndërpriste rrugët e trafiqeve të paligjshme, të instalonte shtetin e së drejtës, t’i jepte hapsirë të plotë shtypit dhe sipërmarrjes së lirëdhe të ndërtonte një infrastrukturë moderne në bashkëpunim me kompanitë amerikane, në Shqipërinë e rrënuar nga komunizmi.

Mbi të gjitha ai arriti të plotësontë të gjitha kushtet që Shqipëria të bëhej anëtare e organizatës më të madhe politike ushtarake, NATO – s. Antarësimin e saj në këtë organizatë e deklaroi vetë Presidenti Amerikan George W Bush, në Tiranë, me datën 10 qershor 2008. Ai e ruajti miqësinë edhe me Presidentin Barack Obama dhe Sekretaren e Shtetit zonjën Hillari Clinton, e cila e vizitoi Shqipërinë në kohën kur ai ishte Kryeministër, në 100 vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë. Gjatë termit të dytë si KM të dr. Berishës, shqiptarët për herë të parë morën statusin e lëvizjes së lirë në zonën evropiane Shengen, ndërkohë që Shqipëria hapi negociatat për antarësim në Bashkimin Evropian.

Bazuar në një proces zgjedhor demokratik, të lirë dhe të ndershëm, të cilit ai vetë i kishte prirë për vite të tëra, ai i humbi zgjedhjet e vitit 2013 dhe bëri kalimin e butë të pushtetit nga qeveria e partisë së tij demokratike tek ajo socialiste.

Që prej asaj dite, ai nuk ka mbajtur asnjë post ekzekutiv. Asnjë nga antarët e familjes së tij nuk kanë mbajtur ndonjëherë poste në zyra qeveritare, në asnjë qeveri të Shqipërisë.

Si opozitar, ai u kthye në zërin e njerëzve të thjeshtë të atij populli duke denoncuar vazhdimisht keqbërjet dhe korrupsionin galopant tëqeverisë së sotme socialiste.

Që në vitin 2013 qeveria socialiste vazhdon të qëndroje në pushtet,bazuar në elementët anti demokratike siç janë manipulimi dhe vjedhja masive e votave, (2017, 2019, 2021) bashkëpunimi me krimin e organizuar,trafikun e qenjeve njerëzore dhe drogave, zgjedhjet pa opozitë, ndarjen e parasë publike me oligarkët, kontrollin e mediave dhe drejtësisë, etj. Të gjitha këto janë vënë re nga organizmat ndërkombëtare përfshirë edhe vetë Departamentin e Shtetit Amerikan, i cili raporton çdo vit rënje drastike të Shqipërisë në listën e vendeve më të korruptuara në botë. Kundërshtari më I vendosur I tërë këtyre keqbërjeve ka qenë vetë dr Sali Berisha, tanimë në opozitë dhe në pension.

Federata Pan – Shqiptare e Amerikës, rreth së cilës mblidhen qindra mijëra shqiptaro – amerikanë, e kanë konsideruar dr. Sali Berishën si mikun e tyre të vërtetë, si njeriun që e hapi Shqipërinë ndaj perëndimit dhe në veçanti ndaj Amerikës; Tek dr. Berisha neve kemi parë mikun e Amerikës dhe për sa kohë ai ka qenë në pushtet mikun e të gjithe presidentëve me radhë, Geroge H. Bush, Bill Clinton, George W. Bush dhe Barack Obama.

Ne shqiptaro – amerikanët të mbledhur rreth Vatrës, kemi ngelur të habitur nga shpallja non – grata e dr. Sali Berishës, pasi deri në atë ditë tek ai ne kemi parë njeriun më të dashur të Amerikës në Ballkan. Kemi parë njeriun që bëri aq shumë për Shqipërinë dhe për kombin shqiptar, e në veçanti për Kosovën. Kohët e fundit ai ishte angazhuar në një luftë të pakompromis kundër tërë atyre që po përgatisnin ndarjen territoriale të Kosovës të cilën ai e konsideroi si një hapje të “Kutisë së Pandorës” në Ballkan. Rreziku që mbarte kjo inisiative lobesh anti – shqiptare u vertetua me urdhërin ekzekutiv që lëshoi Presidenti Biden, pak ditë më pare, dhe që shkon plotësisht në një vije me kundërshtimin që dr. Sali Berisha iu bënte planeve të tilla.

Shpallja ‘non grata’ e dr. Sali Berishës për ne vatranët – shqiptaro – amerikanë, ka me vete shumë pikëpyetje. Natyrishit, si shtetas amerikanë, neve kemi arësye të besojmë tek shteti ynë këtu. Megjithatë, në situatën kur nuk jepen argumenta dhe evidenca mbi të cilat është bazuar ky vendimkjo na bën të mendojmë se më shumë sesa një masë e marrë bazuar në principe amerikane, ajo është marrë nën trystni grupesh lobiste për interesa të caktuara. Ne dyshojmë se ato interesa nuk janë as në të mirë të Amerikës tonëdhe as në dobi të Shqipërisë tonë.

Akuzat ndaj një miku të shqiptaro – amerikanevë e veçanërisht të vatranëve, siç është dr. Berisha, pas tetë vitesh në pension, dhe pa asnjë bazë ligjore, pa asnjë evidencë apo prove konkrete, pa asnjë akt padi të ngritur në jetën e tij, na kanë shqetësuar pa masë.

Antarët e Federatës Pan – Shqiptare VATRA, kudo që jetojnë në të gjitha anët e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, do t’u kërkojnë përfaqësuesve të popullit amerikan, për të cilët ata kanë votuar, që të ngrenë këtë problem me të drejtën e tyre që kanë për t’i kërkuar shpjegime administratës së z. Bidentë argumentojnë me fakte vërtetësinë e akuzave që kanë sjellë një masë të tillë kaq ekstreme. Në të kundërt ata duhet të lirojnë dr. Berishën nga barra e një përgjegjësie morale e cila nuk i përket vetëm atij dhe nuk i nderon as ata që e kanë aplikuar atë, nëse nuk kanë fakte.

Në pritje të një përgjigje nga ana e autoriteteve mbetemi bësimplotë se kjo çështje do të sqarohet në një të ardhme të afërt.

Lëshuar nga Bordi Drejtues i Federatës Pan – Shqiptare të Amerikës – Vatra.

New York, XX qershor 2021