dgreca – Page 5306 – Dielli

Gjermanët i kthejnë buzëqeshjen vogëlushit nga Kosova

July 28, 2013 by dgreca

“Mirënjohja për të gjithë ata që kanë dhënë ndihmën e tyre vetëmohuese, nuk mund të shprehet me fjalë”, ka thënë Aleni, duke falënderuar në emrin e familjes/

Naroni është emri i një foshnjeje shqiptare nga Kosova, që pak muaj më parë pati pushtuar mediet gjermane dhe shqiptare. Vogëlushi i cili në fund të gushtit mbush një vjet, ndodhej në rrezik të madh për jetën. Një sëmundje e rëndë e mëlçisë për të cilën nuk kishte shërim në Kosovë, kishte alarmuar familjen e tij. Për të shpëtuar Naronin e vogël nga vdekja ajo kishte ndërmarrë gjithçka që ishte në mundësitë e saj.

Nëna e vogëlushit, Fjolla Gjonbalaj shfrytëzon rrethanën që kushëriri i saj, Alen Gjonbalaj jeton në Nürnberg të Gjermanisë. Ky i fundit vendos kontakte me klinikën për fëmijë dhe të rinj të Fürth-it, gjegjësisht me kryemjekun e saj, profesorin Jens Klinge. Përmes miqve të klinikës së përmendur u iniciua pastaj një aksion i madh humanitar për ndihmë Naronit.

Së fundi, falë ndihmës së pakursyer që u grumbullua nga njerëzit vullnetmirë të Gjermanisë, vogëlushi simpatik iu nënshtrua operacionit të transplantimit të veshkës dhe e kaloi atë me sukses, shkruan nordbayern.de.

“Është mrekulli se sa mirë na kanë pritur dhe janë kujdesur për Naronin që të gjithë. Mirënjohja për të gjithë ata që kanë dhënë ndihmën e tyre vetëmohuese, nuk mund të shprehet me fjalë”, ka thënë Aleni, duke falënderuar në emrin e familjes.

Elizabeth Kuchler lë Zvicrën për të jetuar në Kosovë

July 28, 2013 by dgreca

Komoditetin dhe rehatinë që ia ka dhënë Kosova, nuk i ka plotësuar Lucerni i Zvicrës. Pensionistja Elizabeth Kuchler jeton në Livoç të Gjilanit, në një shtëpi moderne. Ajo thotë se në Kosova ia ka plotësuar ëndrrën/

Për shumëkënd mund të konsiderohet si paradoks, por është vërtet se zvicerania Elisabeth Kuchler, është ndër rrallat, apo e vetmja që ka lënë shtetin helvetik, për të jetuar në Kosovë, në një shtet që akoma nuk funksion normalisht.E para herë që erdhi në shtetin më të ri të Evropës, ishte korriku i vitit 2008. Nuk kishte dëgjuar më parë për këtë vend, e as në hartë nuk e dinte ku ndodhej Kosova. Por, vetëm një javë qëndrim në shtetin, i cili atë vit shpalli pavarësinë, i mjaftuan që jeta e saj të merr kahe komplet tjetër.

Ishte 63 vjet, kur në Zvicër pësoi aksident, nga i cili as sot nëntë vite pas nuk është shëruar plotësisht. “IP magazinë” ishte në shtëpinë e saj në fshatin Livoç të Gjilanit, për të parë nga afër zviceranen që jetonte në mesin e shqiptarëve, në një shtëpi të madhe, dhe oborr të bukur.

Komoditetin dhe rehatinë që ia ka dhënë Kosovë, nuk ka plotësuar Lucerni i Zvicrës. Ajo kishte ëndërruar plot gjashtë dekada për të pas një shtëpi, një kopsht dhe një jetë pa brenga, por nuk e kishte arri atje, ndërsa në Livoç aji kishte “prekur” ëndrrën.

“Në Lucern kisha një apartament krejt të vogël, nuk kisha hapësirë që të organizoj gjithçka ashtu siç doja. Një shtëpi si kjo që kam sot në Livoç, në Zvicër do të kushtonte një milion euro, e unë nuk kisha aq para për të plotësuar ëndrrën time”, shprehet Elisabeth raporton “Reporter”.

Ndërmjet Lucernit dhe Livoçit, zgjedh këtë të fundit

Livoçi i Poshtëm është një fshat që për pak minuta vozitje të nxjerr në qendër të Gjilanit. Në mesin e shtëpive të zakonshme të autoktonëve, është ajo e Elizabeth e cila tërheq më së shumti vëmendje.

“Duke parë standardin e ulët të jetesës, dhe marrë parasysh pensionin që kisha, e kam parë që nuk mund të jetoj me aq pak para në Zvicër. Me një pension rreth 1500 euro ishte e pamundshme t’ia dilja. E dija që me aq para këtu mund të jetoja mirë. Dhe u ktheva në Kosovë”, shpjegon Elisabeth.

Zvicerania më pas shpjegon peripecitë për ndërtimin e shtëpisë, nga plani që ia kishte bërë një arkitekt zvicerane e deri te ndërtimi, që po ashtu ishte një kompani kosovare me bagazh zviceran.

“Më 23 shkurt lash përgjithmonë Zvicrën, shita apartamentin tim atje, mora gjithçka me vete dhe erdha në Livoç. Për gati tre muaj qëndrova në shtëpinë e fqinjëve të mi këtu. Ndërkohë që gjatë kësaj periudhe merresha me enterierin dhe të tjera gjëra rreth shtëpisë”, tregon ajo.

Në 22 Maj ëndrra e saj mori përfundimisht u bë realitet. Në këtë finalizim të përmbushjes së një synimi të cilin e arriti vetëm dy ditë para se t’i mbushte shtatë dekada jetë. Dhe e donte rendi që dëshira, tashmë e kthyer në realitet për të nisur një jetë ndryshe, të festohej.

“Kisha dy arsye për të festuar, ditëlindjen dhe plotësimin e ëndrrës që kisha gjithë jetën për të pasur një shtëpi, ndërkohë që unë po nisja një jetë të re, në një vend të ri”, vazhdon Elisabeth.

Nuk po arrin ta mësoj gjuhen shqipe

Zvicerania megjithatë ka një hendikep. Ajo përkundër investimeve në kurse, në fjalorë, etj, nuk po arrin ta mësoj gjuhen shqipe. Ose gjuha që e falin kosovarët është e vështirë sintaksisht, ose ajo është e moshuar për t’i artikuluar fonemat e shqipes.

“Pas aksidentit, neurologu më tha që truri im nuk mund të pranojë më informata të reja. Për gjithë këto vite kam paguar rreth 2000 franga, kam librat, CD-të dhe gjithçka tjetër në shqip, por nuk ia dola. Është tmerruese kur të tjerët më thonë që duhet ta mësoj gjuhën tuaj, por ata nuk dinë për aksidentin tim”, thotë Elisabeth.

Historia e mësimit të gjuhës shqipe ka nisur para se ajo të vinte të jetonte këtu. Madje atëbotë i kishte thënë vetes që brenda tre muajve do ta mësonte gjuhën. E nisi kursin për shqipen në Zvicër, për ta vazhduar më pas në Kosovë, por duket se ky është mision i pamundur për të.

Që nga mosha 38 vjeçe, Elizabeth jeton vetëm. “Por këtu nuk jam e vetme, kam fqinjë të mirë dhe katër mace që kujdesem për to”, thotë ajo.

Elizabeth është edhe një kuzhiniere e mirë, edhe pse nuk preferon të gatuaj ushqime tradicionale shqiptare. Kujdesi për t’u ushqyer shëndetshëm, është detaj që shihet edhe në enterierin e kuzhinës së saj. Përzgjedhja e dollapëve me pemë e perime, janë mesazh jo krejt i rastësishëm.

“Më pëlqen të gatuaj, por nuk gatuaj ushqimet tuaja tradicionale, ngase nuk i ha ato. Ha sallatë, perime, peshk, djathë, vezë dhe shumë pak mish. Madje ka periudha që nuk ha ushqim”, shpjegon Kuchler.

Ndryshe, veç dashurisë që ka për kuzhinën dhe gatimin, profesionit që ka ushtruar në Zvicër si ekonomiste në një kompani konstruksioni, Elisabeth në rininë e saj ka luajtur saksofon dhe ishte fituese e shumëfishtë e garave me vetura.

Brenda shtëpisë ku sot jeton, nga kati i parë për në katin e dytë, janë 18 shkallë, të cilat ajo i cilëson si “shkallët e gjimnastikës”. I kalon 20 herë në ditë këto shkallë, dhe ato e ndihmojnë ta mbajë trupin në formë.

Disa gjëra ma më mundojnë

Ajo është shumë e lumtur me jetën dhe ato që i ofron Kosova. “Ndihem mirë kur çdo javë takoj njerëz të rinj dhe me secilin nga ta mund të flas anglisht, gjermanisht ose frëngjisht”. Por, ka disa gjëra që asaj nuk i duken krejt normale.

“Në traditën tuaj njerëzit heqin këpucët në hyrje të shtëpisë. Unë kam papuçe tek dera e hyrjes për të respektuar traditën tuaj, por siç hyj unë me këpucë ashtu mund të hyni edhe ju. Kam parë që ju i lani tepihët disa herë në vit, ndërkohë që tepihun duhet ta mirëmbani, por ta lani vetëm pas pesë vitesh”, thotë Elisabeth.

Shtëpia e saj ka një sallon të madh, në kënd të tij një mini- bibliotekë. Për të vazhduar me korridorin që ndante kuzhinën gjigante me gjitha mjetet e punës, plus një ‘shpajz’ për ushqimet rezervë. E më specialja është dhoma e punës.

“Tavolina, karrigeje dhe të tjerat janë të gjitha që i kam marrë nga Zvicra, aty ku kam punuar. Në fakt kështu dukej zyra ime edhe atje”, shpjegon ajo.

Një tjetër dhomë është ajo, ku Elisabeth bënë terapitë e saj, të cilat i mungojnë kur ishte në Zvicër. Një makinë qepjeje në dhomën tjetër të punës tregon për një tjetër talent që ajo ka në kujdesin për veshjen.

I mungojnë të afërmit

E fundi i korridorit në katin e dytë, duket të jetë vendi më i pëlqyer për të. Një ulëse dyshe e shoqëruar me një tavolinë të vogël, e kthejnë atë në kujtime. Që të dyja i kishte në banesën e saj në Lucern, e po të njëjtat i kishte marrë këtu.

Një pjesë të mirë të kohës ajo e kalon duke lexuar në këtë kënd, të cilin vet e quan “Këndi Zviceran”.

Ndryshe Kosova asaj ia ka plotësuar ëndrrën për kushte të mira të banimit, por ia ka lënë një boshllëk. Asaj i mungojnë familjaret dhe shoqet, të cilat Kosovën e vizitojnë të fundit.

Madje për shtatë vite sa është në Kosovë, atë e ka vizituar vetëm një shoqe e shkollës, derisa katër vëllezërit e saj nuk kishin ardhur kurrë këtu.

“Në maj të këtij viti, ka qenë për vizitë një shoqe imja e shkollës. Asaj i ka pëlqyer vendi juaj dhe jeta që ju bëni. Më ka premtuar që do të kthehet sërish, e unë besoj që do ta bëjë”, thotë Kucher.

Megjithatë, në kohën kur shqiptarët e marrin model Zvicrën për jetë më të mirë, “si në Zvicër”, Elizabeth Kuchler kishte lënë Zvicrën për të jetuar në Kosovë. Atë që nuk ia plotësoi Zvicra ia plotësoi Kosova. “Mirupafshim në Livoç…!”(M.SH.AlbInfo.ch)

Kompozitori i kenges qytetare vlonjate me prurje të mëdha

July 28, 2013 by dgreca

Oh moj Vlora me kurore te urojme një 100 vjetor te puthe detin, te puthe malin te takoj Smail Qemalin…./

Shkruan: Gëzim Llojdia/

Artur Dhamo, kompozitori vlonjate, i lindur në një vit ku shkronjat përbëjnë numra, me kombinim e numrave mistik 1969, mbanë mend se prej fëmijërisë pasioni i tij si çdo fëmijë është kënga. Melodia në buzët fëminore e kahershme sa vetë njeriu. Prandaj, shqyrtojmë mundësin tonë kur themi se: Muzika është art, është urë që na lidh përmes tingujve dhe si e tillë, muzika është një kombinim i veçante ritmi dhe notash ndërkaq ëikipedia ka bërë një klasifikim unik të sajën: Muzika është formë e artit, mediumi i së cilës është zëri i organizuar në kohë. Elementet kryesore të muzikës janë toni (ku përfshihen melodia dhe harmonia), ritmi (bashkë me konceptet e afërta që janë tempo, metri dhe artikulimi), dinamika, si dhe kualiteti zënor.

Kështu Turi(shkurtimi emrit Artur), një emër që vlonjatët ta ngjisin në fëmijëri , ka filluar në moshë të vogël të endet, nëpër festivalet e këngëve ,në moshat më të hershme të fëmijërisë së tij. Ka qenë prezent nëpër festivalet e këngëve, që në aso kohe ishin argëtim dhe përbënin ngjarje të veçantë muzikore për moshën. Një raport, që ai tregon, në lidhje me pjesëmarrjet në këto festivale janë të këtilla:5 herë në festivalet kombëtare dhe 6 herë në festivalet e qytetit të Vlorës.

Turi me dëshirën e këngëtarit të fëmijëve ka udhëtuar disa herë mëngjeseve në një rrugëtim, që fillonte në qytetin e portokajve duke përfunduar në Shkodër. Është larguar andej me autobusin që shpinte fëmijë,kompozitorë dhe poet në festivalet e Shkodrës me një hare të veçantë.

3 herë ndërmjet këtyre largimeve me vete, ka shtrënguar në dorë çmim fituesi të disa vendeve në festivalet e fëmijëve, që ishin stacionuar prej kohësh në qytetin verior buzë Taraboshit.

Kush mund ta frymëzonte Turin në këtë investim afatgjatë të përhershëm dhe të pa zhbëshëm, përveç yllit dhe krijuesit të këngëve qytetare vlonjate,Reshat Osmanit?

Atij krijuesi, që nëse do të konvertohej shpirti, nota muzike do të përbënte një lartësi mali të lartësuar ,ndërkaq që këngët si” brezare” do të qarkonin “hapësirat e tij”.

Trio vlonjate u krijua nga bashkimi i tri zërave meliodioz :Reshat Osmani,Konstandin Thana dhe Meliha Doda. Th. Mone me dimensionet e një artisti, me sytë, me mendjen në skenë, nxori “Dasmën vlonjate”. Ishte kënga e të gjitha zonave si Kanina, Lumi i Vlorës. Mbas “Dasmës vlonjate” u pikëzua grupi. Treshja ishte Reshat Osmani, Kostandin Thana dhe Meliha Doda.

Trioja vlonjate u ndërtua e atillë, 2 burra ishin marrësi dhe një lloj hedhësi të këngës, dhe zëri i gruas. Pra, ishte një formë e këngës popullore me konture të grupit lab. Trioja vlonjate ishte forma e parë në atë kohë. Trioja vlonjate në ditën e saj të formimit përbëhej nga mosha më e re e këngës. Reshati ishte 25 vjeç, Kostandini 26, Meliha 22 vjeçe.

Në një rrëfim me Turin mësoj:Filloj shkollën e muzikës me S.Rrapi ,që në vitin e parë regjistrohem për kanto.Aty kishte një grup profesionistësh V.Cuni,F.Nasto,K.Koka.

Si shkova unë tek burimi i këngës?Dua të deshifrojë rrugëtimin tim,më thotë Turi.Diku aty nga shkollimi 8 vjecarë.

– Erdhi Reshat Osmani. Sapo fillonte procesi për përzgjedhjen e talenteve të reja,pra bëhej llaf për festivalet e pionierëve të cilët ishin zërat me të pëlqyeshme për kohën tonë,Reshati dhe kompozitorë të tjerë vlonjate nisnin ecejaket e tyre nëpër shkollat e qytetit të Vlorës për të përzgjedhur talentet. Një ditë në shkollën tonë erdhi pikërisht Reshat Osmani. Reshati i trios vlonjate dhe kompozitori i saj nuk gaboi kur tundi kokën në shenjë vlerësimi për aftësitë e mija në fushën muzikore. Nga ajo përzgjedhja unë,shkova dhe këndova në festivalin kombëtar të fëmijëve në qytetin e Shkodrës . Sapo ka përfunduar studimet e shkollës s mesme shkon në fshatë. Një lloj stazhi quhej ky për gjimnazistët përpara fillimit të studimeve universitare.

Në zonën lumit të Vlorës, në Mavrovë ku punoi 1.5 vite. Koncertet e para mbajë mend që i bëra në majë të fshatit Mazhar të Lapardhasë. Ndërsa në shkollën e Kotës ndërtova një grup kori. Edhe në këtë zona muzika, që deri atëherë bëhej thjeshtë në shkollë pa krijuar grupet apo koncertet me muzikë. Ka qenë viti 1983. Rrëfimi i tij të shpie larg.

Shpatat e malit të Gjerë dhe kalaja e Argjiros prisnin festivalistët , grupe,këngëtarë,melodi,veshje të larmishme nga folklori dhe tradita e bukur shqiptare. Mora pjesë me grupin e Vlorës në Gjirokastër.

Nga viti 1988-92 vijova studimet në degën histori-gjeografi në Tiranë. Në vitin 1992 fillova të angazhohem si drejtues artistik i ansambli”Labëria”. Me këtë ansambël të mrekullueshëm arritëm të realizonim albume dhe koncerte deri në TOB. Si ndikim të tij dhe kontribut, ai përmend edhe pjesëmarrjen apo në disa grupe folklorike për gjetjen apo zbulimin e këngëve të reja me grupet e Lapardhasë,Vranishtit,Pilur,Kallarat etj.

Ka ndjekur nga afër trion vlonjate si dhe këngëtarët e tjerë të Vlorës, që përfaqësonin rrymën e muzikës qytetare vlonjate si Kleopatra Skarco, Milika Meminaj, Mariza Mico,Veneranda Billa,kompozitorin Pirro Cakrani. Një krijesë e bukur ishte kompozimi i Themistokli Mones:”Miq nga Vlora vijnë “ shoqëruar nga F.Haxhiraj, M.Nerenxi, Sh.Shabani. Bashkëpunim të mëtejshëm vijon me grupin e këngëve qytetare dhe kompozitorin vlonjate, që sot nuk jeton më,mjeshtrin e madh ,Haxhi Dalipi.

Arturin nga Vlora e mbajnë mend për debutimin e parë në festivale kombëtare të muzikës së lehtë shqiptare. Në vitin 1990, kënga:” Lule e vetmuar”, duet me Redina Tilin,mbeti mjaftë e adhuruar nga brezi i të rinjve të asaj kohe.

Në vitin 1994 ishte edhe kënga e kënduar nga Ludmilla Baballëku në koncertin e pranverës. Nga viti 1990-deri në vitin 1994 , Arturi ka një pjesëmarrje aktive në festivalet e RTSh në dy sfera;a këngëtar,b-kantautor.

Në vitin 1993, çmimi i dytë ju dha këngëtares vlonjate Anita Bitri me kompozimin e Artur Dhamos:”Dashuri ke emrin ti”.Edhe kjo këngëtare e talentuar vlonjate nuk rron më, ndërsa në Vlorë ka një rrugë në qendër të qyteti,t që mbanë emrin e artistes.

Një rrugëtim tjetër i Turit është ky :1992-1997 drejtues muzike në Qendrën kulturore. Së fundi drejtues artistik në teatrin: “Petro Marko” të Vlorës.

Ka realizuar në një total nëse shprehmi kështu:60 premiera estrada dhe variete si dhe 50 premiera teatri. Është autori i Himnit të skuadrës vlonjate të Flamurtarit. …..Flamurtar….. Flamurtar……/Dy emra kam në zemër unë/Para më je ti o Vlorë/I dyti është ekipi ynë/Flamurtari madhështor/Me fanellat kuqezi/Jo në botë nuk ka si ty/…..Flamurtar….. Flamurtar……/Kur del në fushë lufton, fiton/Zemrat tona ndizen zjarr/Ne derdhim lot, për ty gëzojmë/Brohorasim Flamurtar……/Me fanellat kuqezi/Jo në botë nuk ka si ty/…..Flamurtar….. Flamurtar……

Artur Dhamo është edhe krijuesi i këngës së 100vjetorit të kënduar nga këngëtari brilant Ylli Baka dhe grupi lab” Cipini”. Madje për këtë këngë një vit më parë intervistova Ylli Bakën ku harrova të shënojë emrin e atij, që e nxori nga shpirti dhe e bëri të pavdekshme duke e hedhur në nota muzikore. Ky ishte kompozitori Artur Dhamo.

Oh moj Vlora me kurore Vlora me kurore Te uroj 100 vjetor Oh moj Vlora me kurore te urojme një 100 vjetor te puthe detin, te puthe malin te takoj Smail Qemalin.
Vitet ikin, vitet shkojnë gjithë shqiponjat fluturojnë rrugët kombin e bashkojnë te gjitha ne Vlorë fillojnë. I dha besën burri burrit ne kalkonin e flamurit mbylli plaku pavarësisë 500 vjet e historisë. Vitet ikin, vitet shkojnë gjithë shqiponjat fluturojnë rrugët kombin e bashkojnë te gjitha ne Vlorë fillojnë. Zemra e kombit arbëror si sahat punon ne Vlore u kurdis nga ajo dore me 28 nëntor.

hajdeeeeeeeeeeee !!!!!

Oh moj Vlora me kurore te uroj 100 vjetor rrugët e kombit e bashkojnë te gjitha ne Vlore fillojnë. Vitet ikin, vitet shkojnë gjithë shqiponjat fluturojnë rrugët kombin e bashkojnë te gjitha ne Vlorë fillojnë.

MALESI-CAFÉ’, VEND I KENDSHEM NE ARTHUR AVENUE

July 27, 2013 by dgreca

Mbremjen e të shtunës,më 27 korrik, kishte hapur dyert në Arthur Avenue në Bronx, NY, një lokal I ri për shqiptarët, Malësia-Café’, pronë e bashkatdhetarëve Sterkaj-Dabulla. Ishin të shumtë bashkadhetarë që kishin shkuar për t’iu uruar të zotëve të lokalit. Me pije, meze, apo thjeshtë edhe një kafe përpara, ata bashkëbisedonin me njëri-tjetrin dhe kalonin aty kohën e lirë. Në lokal shërbehej me pije të shumllojta, meze, kafe etj. Sterkaj dhe Dabulla i thanë Gazetës Dielli se lokali I tyre do të ishte një vend takimi për bashkatdhetarët. Këtu ata mund të vijnë, qofët për të pirë nëj kafe, apo një gotë, por edhe për t’u takuar me njëri-tjetrin e për të këmbyer biseda. Po ashtu aty janë krijuar dhe kushte për lojra të ndryshme.

Bashkatdhetarë, Malësia-Café’ po ju pret! Ajo ndodhet në adresën; 2423 Arthur Avenue.

“Forbes”, 10 stadiumet më të shtrejta dhe stadiumet më të bukura në botë

July 27, 2013 by dgreca

Në vend të parë, sipas rezultateve qëndron legjenda e futbollit Anglezë, “Wembley Stadium” në kryeqytetin e Britanisë së Madhe, Londër. Ky stadium ka kushtuar 1.5 miliardë dollar. Kapaciteti e tij është: 90,000 dhe është Inauguruar në vitin 2006/

Shkruan: BEQIR SINA, New York/

NEW YORK CITY : Revista e mirënjohur amerikane “Forbes”, në një studim statistikor të publikuar vite më parë nxorri rezultatet të cilat klasifikojnë sipas çmimit që kanë 10 stadiumet më të shtrejta të Botës. Rezultati bazohet tek vlera e cila ka kushtuar stadiumi. Në vend të parë, sipas rezultateve qëndron legjenda e futbollit Anglezë, “Wembley Stadium” në kryeqytetin e Britanisë së Madhe, Londër. Ky stadium ka kushtuar 1.5 miliardë dollar. Kapaciteti e tij është: 90,000 dhe është Inaguruar në vitin 2006 . Në vend të dytë ndodhet sipas revistës Forbes, vendoset “Olympic Stadium” në Qytetin Montreal, Kanada Ky stadium ka kushtuar: 1.4 miliardë dollarë, Kapaciteti i tij është 60,000, i inaguruar në vitin 1976. I treti, është ndërtesa “mit”, ose pallati i sporitit siç e quajm ne shqiptarët stadiumin e lojrave me dorë “Madison Square Garden” në New York . Ky stadium është ndërtuar në zemrën e qytetit fantastik, metropoilit të botës, New Yorkut, i njohur ndryshe edhe si qyteti i gradaçieleve (skyscrapers) i “Qiejgërvishtëvesve”.

Stadiumi i famëshëm “Madison Square Garden”, është vepër e disa artitekëve. Mes tyre shquhet dhe artitekti i njohur shqiptar, në SHBA-së, Skender Xhilaga, i cili së bashku me familjen e tij ikën nga Dibra. Ata thuhet se erdhën në Amerikë për të realizuar ëndrren amerikane. Vetëm këtu pinjolli i njërës prej familjeve më në zë në Dibër, familje patriote, trime dhe bujare , do të bëhej realizues i projekteve të ndërtesave me shumë famë në Amerikë, të tilla si:”International Design Center”, “Rockfeller Center”,”Lincoln Center for the Performing Arts”,”Madison Square Garden” dhe dhjetëra të tjera me shumë famë nëpër botë. Projektet e tij shtrihen në të gjithë globin, që nga Amerika, vendet Arabe, Malajzi, Japoni etj. Artitekti dibran Skënder Xhilaga në SHBA-së, është edhe anëtarë i projektit të Universitetit të Rijadit në Arabinë Saudite, me kapacitet 35 mijë studentë një ndër më të medhatë në botë.

10. ANZ Stadium

Qyteti: Sydney, Australia

Ka kushtuar: 624 milion dollar

Kapaciteti: 83,500

Inaguruar: 2000

9. Lucas Oil Stadium

Qyteti : Indianapolis, Indiana.

Ka kushtuar: 675 milion dollar

Kapaciteti: 63,000

Inaguruar: 2008 (Gusht. 16, 2008)

Eshtë i predispozuar për lojën e Football – amerikan. Quhet ndryshe edhe “shtëpia” e skudrës së futbollit amerikan Indianapolis Colts . Stadiumi do të jetë mikëpritësi i supersportit amerikan” Super Bowl ” në vitin 2012.

7. Soldier Field

Qyteti : Chicago, Illinois.

Ka kushtuar: 714 million dollar

Kapaciteti: 66,000

Inaguruar: 1923

Edhe ky stadium ka si primare futbollin amerikan i ngjashem me regbin. Prej viti 1971 skuadra “Chicago Bears” luan në stadiumin më të vjetër amerikan . Në këtë stadium është mbajtur edhe gara përkujtimore në kupën “Soldier Field” kushtuar të gjithë ushtarve amerikan që shërbejnë ose kanë rënë për flamurin amerikan . Emri i stadiumit nuk është më në listën e objektve historike kombëtare.

6. The Emirates

Qyteti Londër, Angli

Kushtuar: 770 milion dollar

Kapaciteti: 60,000

Inaguruar: 2006

I ndërtuar vetëm për lojën e futbollit europian dhe për kocerte. Njihet si “shtëpia” e skuadrës së njohur të futbollit “Arsenal Football Club”, Skuadër e cila nga revista Forbes për të tretën herë shpallet si një ndër skuadrat më të vlefëshme në botë.

5. Rogers Centre

Qyteti Toronto, Kanada

Kushtuar: 930 milion dollar

Kapaciteti: 50,000

Inaguruar: 1989

I ndërtuar për futboll dhe bejsboll. Eshtë stadiumi ku luan skuadra e njohur amerikano -veriore “Toronto Blue Jays,”. Si dhe stadiumi ku luan skuadra e futbollit “Argonauts” pjestare e Ligës së parë të Futbollit në Kanada.

4. Stade de France

Qyteti: Paris, Francë

Kushtuar : 974 milion dollar

Kapaciteti: 80,000

Inaguruar: 1998

I ndërtuar për futboll, regbi,dhe koncerte. Stadiumi u inagurua në vitin 1998, kur në Francë u zhvillua kampionati Botëror i Futbollit “1998 World Cup “. Në finalen e luajtur po në këtë stadium Frana mundi “imperatorin” e futbollit Barzilin me rezultatin 3 me 0 duke u shpallur kështu për herë të parë kampione e Botës.Ky stadium është bërë i famëshëm gjatë këtyre viteve edhe me ndeshjet e kupës së botës në Regbi “2007 Rugby World Cup.”

3. Madison Square Garden

Qyteti New York. N.Y. -SHBA

Kushtuar: 1.1 miliardë dollar

Kapaciteti: 18,200

Inaguruar: 1968

Lojrat që luhen në të, janë të shumta dhe i përkasin sporteve të sallave të mbyllura, si: Boksi,Basketbolli,Hokeji,Gjimnastika dhe sporte të tjera. Ky është stadiumi legjendar i skuadrës së basketbollit të qytetit të Nju Jorkut, skuadrës NY Knicks dhe skuadrës se hokeit mbi akull New York Rangers, Në këtë stadium -(pallat sporti) janë zhvilluar edhe ndeshjet historike të boksit nga legjendat botëre të këtij lloj sporti. Këngëtar nga më të famëshmit në Amerikë kanë mbajtur koncerte në këtë stadium.

2. Olympic Stadium Qyteti: Montreal, Kanada

Kushtuar: 1.4 miliardë dollar

Kapaciteti: 60,000

Inaguruar: 1976

Quhet stadium Olimpik, pasi jo vetëm që u inaguruar dhe u ndërtua për Lojrat Olimpike Verore të vitit 1976, “Montreal Olympics 1976”, por aty mund të luhen të gjitha aktivitetet olimpike. Ky stadium është edhe “shtëpia” e skuadrës kanadeze të bejsbollit Montreal Expos , e cila tash ka lëvizur tek “Washington, D.C.,” Dhe në vitin 2004 ndrroi emër në “Nationals”.

1. Wembley Stadium

Qyteti Londër, Angli

Kushtuar: 1.5 miliardë dollar

Kapaciteti: 90,000

I ndërtuar vetëm për Futbollin europian, shfrytëzohet edhe për koncerte. Aty zhvillohen ndeshjet edhe të ekipit kombëtar anglezë. Kombëtarja angleze aty për herë të parë në vitin 1966 fitoi edhe titullin e kampionit të Botës, dhe e futi këtë stadium në historin e futbollit anglezë.

STADIUMET ME TE BUKUR NE BOTE

Ju prezantojmë disa nga stadiumet më të bukura në botë, të cilët njëherit paraqesin edhe destinacionet e rëndësishme turistike.

1-Stadiumi “Wembley” Londër

Stadiumi i Londrës “Wembley” i vitit 2007 mund të pranojë deri 90.000 shikues. Edhe 15.000 të tjerë mund të futenë në fushë gjatë kohës kur mbahen koncerte të mëdha. Eshtë njëri ndër stadiumet më të shtrenjta në botë, ku kulmi i së cilës pjesërisht lëviz. Interesant është harku prej çeliku me gjatësi prej 317 metra dhe lartësi 134 metra, që është konstruksioni unikat në botë.

2-Stadiumi “Rungrado May First”, Pjongjang

Kryeqyteti i Koresë Veriore Pjongjang është vendi ku gjendet ky stadium i ndërtuar në vitin 1989. Ky stadium pranon 150.000 vetë dhe është stadiumi më i madh në botë. Eshtë i ndërtuar prej 16 harqeve andaj edhe duket si një lule me shumë petale

3- Stadiumi “Maracana”, Rio de Janeiro

Stadiumi i njohur Maracana është i vendosur në Rio De Janeiro të Brazilit, dhe ka kapacitet 82.238 vende. Ky stadium është njëherit edhe më i madhi në Amerikn Jugore. Momentalisht është në renovim dhe planifikohet të hapet në vitin 2013.

4-Stadiumi “Camp Nou”, Barcelona

Stadiumi Camp Nou në Barcelonë ka kapacitet prej 99.354, çka e bën edhe stadiumin më të madh në Evropë. Ky stadium është i ndërtuar në vitin 1957.

5-Stadiumi “Allianz Arena”, Minhen

Stadiumi në Minhen është i ndërtuar në vitin 2005 dhe është njëri ndër më modernët në botë. Arena është edhe stadiumi i Bayernit të Minhenit. Nga qendra e qytetit të Mihenit me tren nëntoksor mund të arrihet për 16 minuta. Ka kapacitet prej 69.901 njerëz. Fasada e stadiumit është e mbuluar me foli prej 0.2 milimetra e cila mundëson ndërrimin e ngjyrës në të kuqe, kaltërt ose të bardhë.