dgreca – Page 5400 – Dielli

”Engelana ” e Ohrit dhe Mateja Matevski

June 15, 2013 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

Maqedonia është një degëzim shqiptar me një vazhdimësi po ashtu shqiptare 4.000 vjeqare . Shkrimtarët e Romës dhe të Greqisë së vjetër e vërtetojnë ndërthurjen ilire në identitetin Ilir të Maqedonasve të vjetër si Plini i Vjetri, Strabo-ja dhe Ptolomeu. ”Duke u bazuar në këto shkrime, një numër i madh i historianëve dhe gjuhëtarëve të shekujve XIX-të dhe XX-të me këmbngulje e mbështesin hipotezën e identitetit ilir të Maqedonasve. Me këtë rast e përmendim Karl Otfrid Mueller, William Smith , Charl Antony, G.Finlay .( arberiaonline)”

Më vonë gjuhëtarët e mirënjohur që e mbështesin tezën e thelbit Ilir në gjuhën e vjetër Maqedone janë: G. Kazaroff, M. Rostovtzeff, M. Budimir, H. Baric(Miltiades Hatzopoulos: 1999). Por Anastasios Phoivos Christidēs (2007) që të jemi të pa një anëshëm në këtë qështje duhet thënë që debate mbi karakteristikat e Gjuhës Maqedone janë ende të pa përfunduara dhe si të tilla ende mbesin thelbësisht Ilire deri të Greke-Thrakase -Ilire.

Ku jemi ne si shqiptar?

Akademiku Mateja Matevski në moshën 80 vjeqare e deklaroi përkatësinë e tij etnike shqiptare. I lumt! Po pse kaq vonë? “Përse ka nevojë që një intelektualë i njohur 50 vite gjatë komunizmit dhe 23 vite në demokraci të fshehë ndjenjën ( përkatësinë fxh) e tij kombëtare.”. ”Matevski nuk e ka fshehur identritetin e tij. Se ai është shqiptar e ka pohuar disa herë, gjatë bisedave, kur isha korrespondent në Shkup, por nuk ka pranuar të flasë hapur për këtë. Megjithatë ata që e kanë njohur e që kanë punuar me të e kanë ditur. Nëna e tij, që e kishte sjellë në Shkup, nuk dinte të fliste maqedonishten mirë dhe komunukonte shqip”(Rrahim Sadiku).” ”Ne nuk mund të ndajmë njoftimin se akademiku Mateja Matevski është shqiptarë nga Maqedonia. Ky akt i njohjes së akademik Mateut Matevski pas 80 vjet fshehje dhe mimikë, është një guxim tashmë i ndarë me publikun maqedonas. Ne e mirëpresim dhe e përgëzojmë për këtë. Kjo është një e drejtë themelore të çdo qytetari, që të deklarojë lirisht ndjenjat ( përkatësinë fxh) kombëtare. Por, kjo ka shokuar opinionin maqedonas, për shkak se një fakt i tillë paraqet një braktisje nga maqedonizmi antik i promovuar nga pushteti aktual në Maqedoni”, shkruan VMRO-Partia Popullore.

Sipas kësaj partijeje opinioni maqedonas qenka shokuar sepse një fakt i tillë po paraqitka braktisje nga maqedonizmi antik i promovuar nga pushteti aktual në Maqedoni. Këtu sllavëve të Maqedonisë po iu përzihen kabllot . Cila është Maqedonia antike? A janë duke e spjeguar drejtë këtë qështje apo mos janë duke e mashtruar popullin e vet me një barrë historike që aspak nuk iu takon.

Të nderuarit Mateja Matevski dhe Branko Manojllovski vetëm sa e hapën apo më mirë të them e shkyen ”vellon e heshtjës” , ” vellon e frikës dhe të kërcnimit”.Po kush ka guxuar nga shqiptarët ortodoks në kohën e komunizmittë deklarohet që është shqiptarë. Hapin e tyre kishin për ta ndjekur edhe të tjerët sikur edhe shqiptarët tjerë të ngarkoheshin me mbrojtjën e tyre. Sa shqiptarë musliman , katolik dhe ortodoks e kanë lëshuar Maqedoninë gjatë kohës së komunizmit? Zhbërje totale.

“Ky akt i virtytshëm vetëm na konfirmoi se diçka nuk është në rregull me shoqërinë maqedonase, dhe seriozisht duhet të rishikojmë maqedonizmin e ashtuquajtur dhe të pranojmë dhe të zbatojmë parimet e demokracisë për të cilën jemi përkushtuar”, ka shkruar në fund partia VMRO-Popullore, që drejtohet nga ish-kryeministri Lubço Georgievski.

Po pra , nuk jeni në rregull dhe patjetër duhet të rishikoni historinë e maqedonizmit ?

“Një pranim i tillë nga ana e Matevskit i cili pas 80 vjetësh fshehjeje, më në fund mori guximin dhe pranoi publikisht para opinionit maqedonas, është për t’u përshëndetur dhe ne e urojmë për këtë! ” thuhet më tutje në letër . Si e shihni duhet të ketë pasur guxim të madh që të pranohet publikisht diçka e tillë.

”Me këtë hapet çështja parimore dhe thelbësore, në çfarë hutie kemi jetuar dhe akoma jetojmë”, thuhet në reagimin e VMRO-Popullore. Asfarë hutie; vetëm një qendrim i drejtë i qështjes historike dhe qëndrim i mençur ndaj shqiptarëve dhe të vërtetën e tyre historike do t`a ç`rrënjoste hutinë dhe dhe gjetjen e një rruge të drejtë për shtetin e Maqedonisë.

Deparmenti i parahistorisë të Muzeut të Ohrit e filloi një punë shumë të vlerëshme për historinë botërore duke punuar në vendgjetjen arkeologjike ,mbi Kishën e Shën Erazimit në hyerjen veriore të qytetit të Ohrit , ku sipas arkeologut Pasko Kuzman gjindet një vendbanim i lashtë i Fisit Maqedonas Engelani. Që në fillim ,tentim për mashtrim me të dhëna historike . Ku ka pasur fis Maqedonas Engelani? Ata ishin fis Ilir Enkelejt .

“ Jemi te Ohri dhe historia e tij shqiptare , por e stërvjedhur nga ardhacakët.Në antikuitet (shënime sllave) qyteti njihej me emrin e vjetër “Lychnidus” që ndoshta do të thoshte “ qyteti i dritës” ose “ guri i çmuar që lëshon dritë”.Por pas vitit 879 psK nuk quhej më Lychnidos , por sipas sllavëve Ohrid,që ndoshta rrjedhë nga fjala sllave “ “vo hrid “ me kuptimin “ në breg” sepse qyteti i vjetë ishte në maje të bregorës buzë liqenit”. E shifni , një rrenë tjetër e zakonshme sllave me qëllim të humbjes së çdo gjurmëje shqiptare . Por është e pamundur!

Banorët e herëshëm të regjionit të gjerë të Liqenit të Ohrit (Bogumil Hrabak… Disa emërtime gjeografike si Nishi , Shtipi ,Ohri iu erdhën Sllavëve nga goja e arbanasve…) ishin Dasaratët dhe Enkelejt ( fise Ilire). Zbulimet në vazhdimësi tregojnë që qyteti banohej edhe nga Filip i II-të i Maqedonisë (Origjina ilire e Aleksandrit të Madh)

Edhe studjuesi aspak i drejtë për qështjen shqiptare J.J. Wilkes në librin e tij “The Illyrians, 1992,” shkruan” ,”the Illyrian Enchelei, the ‘eel-men’, whose name points to a location near Lake Ohrid” ( Enkelejt Ilirian , “njerëzit- njalë”, përputhet me lokacionin afër Liqenit të Ohrit). Pra që në start një mundim për shtrembërim.

Pra jo Engelana ,por kështjella e Enkelejve. Flitni të vërtetën.

Fahri Xharra

13.06.13 Gjakovë

* Mateja

Keshtjella e Enkelejve e ndërtuar me gurë ciklop

Branko Manojlovski, njeriu qe po ringjall ortodoksizmin shqiptar ne Maqedoni,, vizitoi Kishen Shqiptare ne Elbansan

June 15, 2013 by dgreca

Gjate vizites ne Shqiperi Branko Manojlovski, qe u dekorua nga Presidentja Jahjaga, ka qene i shoqeruar nga historiani Arben Llalla, kandidat per deputet me partine came PDIU, nga vatrani Ibrahim Kolari, nje bizesmen nga SHBA, anetar i Keshillit te Federates Vatra dhe nga Jakup Marku keshilltar i pavarur ne KESHILLIN E Komunes se Dibres se Madhe./

Me 13 qershor ne kishen e Shen Merise ne Elbasan beri nje vizite Branko Manolovski, nje shqiptar ortodoks nga Reka e Maqedonise i cili ka disa vite qe ka marr misionin humanitar per ringjalljen e ortodoksve shqiptar ne Maqedoni te cilet prej shume vitesh kane qene te detyruar nga presionet e ndryshme shtetore te mohonin identitetin e tyre kombetar. Ai u takua me at Nikoll Markun i cili sherben ne kishen e Shen Marise ne Elbasan. Branko beri edhe homazhe tek varri i babait te fjalorit te gjuhes shqipe Kostandin Kristoforidhi. Gjate vizites ne Shqiperi Branko Manojlovski ka qene i shoqeruar nga historiani Arben Llalla, kandidat per deputet me partine came PDIU, Ibrahim Kolari, nje bizesmen nga SHBA, anetar i Keshillit te Federates Vatra dhe nga Jakup Marku keshilltar i pavarur ne KESHILLIN E Komunes se Dibres se Madhe.

Branko Manojloski eshte Misionar i ringjalljes kombëtare ndër shqiptarët ortodoksë në Maqedoni, ai po punon per te bërë për vetëdijesimin kombëtar të një numri të madh të shqiptarëve ortodoksë, të cilët, në kohën e socializmit jugosllav kanë pësuar goditje të rëndë të asimilimit kombëtar.

Misionari Branko Manojlovski, me origjinë nga Reka e Epërme ( që përfshinë 18 fshatra në rrethinat e Dibrës), i cili tash e 40 vjet jeton dhe punon në SHBA, por një pjesë të mirë të kohës e kalon në vendlindjen e tij, ka rrëfyer fakte pikëlluese për fatin e rreth 300 mijë shqiptarëve ortodoksë në Maqedoni , ringjalljes kombëtarëve të të cilëve ua ka kushtuar jetën e tij prej misionari.

Branko Manojlovski lindi më 19 gusht të vitit 1941 në Fshatin Kiçinicë të Rekës së Epërme.
Prindit e tij janë quajtur Zafira dhe Manojl. Shkollën 4-vjeçare e ka kryer në Belqicë, kurse atë 8-vjeçare në Gostivar. Mësimet e shkollës së mesme i ndoqi në Tetovë kurse studimet në Zagreb në vitin 1967. Në vitin 1969 Branko Manojlovski vendos të shpërngulet nga vendlindja duke udhëtar drejt Çikagos së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, ku dhe aktualisht është duke jetuar familja e tij. Është baba i tre fëmijëve, dy djemve dhe një vajze, që të tre këto të martuar. Manojlovski është gjysh i gjashtë nipërve dhe mbesave. Pas pensionimit, thuajse pjesën më të madhe të vitit e kalon në vendlindje.

Akademiku me prejardhje shqiptare Mateja Matevski sot u nderua me “Medaljen e Artë” nga presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga.

Ceremonia e ndarjes së çmimit u organizua në Akademinë e Shkencave dhe Arteve të Maqedonisë (ASHAM) në Shkup, me ç`rast ambasadori i Kosovës, Ylber Hysa i dorëzoi çmimin akademikut Matevski.

Akademiku Matevski disa vite më parë u deklarua publikisht se është shqiptar dhe se nuk ishte bërë arsyet se përse më parë nuk kishte deklaruar origjinën e tij të pastër shqiptare. Ai shquhet si një nga poetët, kritikët letrat dhe teatror, eseist dhe përkthyer më i spikatur në letërsinë maqedonase. Ai gjatë kohë ishte anëtar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Maqedonisë, ndërsa nga viti 2001 deri 2004 ka qenë kryetar i kësaj akademie.

Ai është i lindur më 13 mars 1929 në Stamboll, ndërsa më pas familja e tij shpërngulet në Shkup, ku mbaron fakultetin filozofik, dhe një kohë të gjatë ka punuar si gazetar në Radio televizionin e Maqedonisë, duke qenë edhe drejtor gjeneral i këtij televizioni.

“Komuniteti Ndërkombëtare çelësi i mbështetjes pozitive për marrëdhëniet mes Serbisë dhe Kosovës”

June 15, 2013 by dgreca

New York : Pesëmbëdhjetë vendet anëtare të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara shqyrtuanë dhe debatuanë për raportin rreth zhvillimeve gjatë tre muajve në Kosovë të Sekretarit të Përgjithshëm Ban ki Moon/

Raport special nga OKB , Beqir SINA/

OKB – NJU JORK : Në seancën e rradhës e dyta për vitin 2013, mbajtur për Kosovën në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, në New York, të premten paradite, si një nga pikat kyçe të saj ka qenë nga të dyja palët vlerësimi i lart i Marrëveshjes së 19 Prillit, e arritur ndërmjet kryeministrit të Kosovës, Hashim Thaçi, dhe atij të Serbisë, Ivica Daçiq në Bruksel, me ndërmjetësimin e baroneshë Chatherine Ashton.

Ajo, bile është cilësuar si historike nga të dy Kryeministrat, derisa sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, Ban ki-Moon, por edhe ambasadorët e vendeve anëtare të KS-së, kanë bërë thirrje për zbatimin sa më të shpejtë të saj.

Ndërkohë, pasi e ka vlerësuar si sukses historik marrëveshjen ndërmjet Kosovës dhe Serbisë,Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara zoti Ban Ki-Moon ka ftuar të dy palët që të hapin kanalet e komunikimit dhe të bëjnë përpjekje për zbatimin e marrëveshjes.

“Marrëveshja është arritje historike. Si rezultat i saj, perspektivat për të kapërcyer trashëgiminë e konfliktit të kaluar dhe për të arritur pajtim, stabilitet dhe prosperitet janë më të mëdha se kurrë”, ka deklaruar Ban

“Mbështetje e fortë, dhe kyçe nga komuniteti ndërkombëtar, e cila është i nevojshëm për të siguruar ‘moment pozitiv’ dhe e qëndrueshme në mes të Serbisë dhe Kosovës,” tha i dërguari i Kombeve të Bashkuara zoti Farid Zarif, në Këshillit të Sigurimit, sot.

“Ndërsa bashkësia ndërkombëtare, theksoi ai ka kryer rregullisht një nivel të fortë të angazhimit politik dhe ka ofruar të burimet e saj për të nxitur përparimin, kjo është ndoshta akoma më e rëndësishme gjatë periudhës së ardhshme për të gjitha pranitë ndërkombëtare në Kosovë,” tha Përfaqësuesi Special i Sekretarit të Përgjithshëm dhe Shef i Misioni i OKB- Ndihma në Kosovë (UNMIK), Farid Zarif, në takimin rradhës në KS.

Ndërsa ka kërkuar mbështetje dhe mprehtësi, e cila do të mbështeste edhe paqen në rajon, tha zoti Zarif, duke shtuar se ajo do të ndihmojë për të siguruar që Momenti pozitiv, është më se i qëndrueshm në dukun e sfidave të pashmangshme.

Prej shpalljes së pavarësisë, Bashkimi Evropian ka qenë i interesuar për dialogun mes palëve gjë që u ka hapur rrugën diskutimeve për një varg të çështjeve praktike, mes Prishtinës dhe Beogradit.

“Më 19 prill, u arrit një marrëveshje në Bruksel me ndërmjetësimin e Përfaqësuesit të Lartë i BE për Politikë të Jashtme dhe të Sigurisë, baronesha Catherine Ashton, pohojë zoti Zarif, dhe shtoi se Marrëveshja, e cila është vlersuar si një hap i parë drejt normalizimit të marrëdhënieve, mes dy shteteve të pavarura, përmban dispozita të cilat lejojnë serbëve etnikë që jetojnë në veri të Kosovës, dhe të kenë qasjen ndaj policisë tyre dhe Gjykata e Apelit, në kuadrin e Kushtetutës së Kosovës”.

Marrëveshja, gjithashtu sipas tij parashikon mbajtjen e zgjedhjeve lokale këtë vit në komunat veriore të Kosovës me mbikqyrejn e Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë (OSBE).

Në takimin në Këshillin e Sigurimit, sot, zoti Zarif tha se një faktor kyç për zbatimin e suksesshëm të marrëveshjes së 19 prillit, do të jetë edhe mbështetja e saj nga vetë serbët e Kosovës në veri.

“Unë e vlerësoj përpjekjet e guximshme dhe të vazhdueshme të udhëheqjes së Beogradit për të arritur këtë marrëveshje dhe për të rritur mirëkuptimin dhe mbështetjen për marrëveshjen midis udhëheqësve dhe popullsisë së veriut të Kosovës,” tha ai. “Këto përpjekje kanë përfshirë një lëvizje pro-aktive dhe shkëmbimin e vizitave nga zyrtarët e lartë të Qeverisë, serbe për të adresuar shqetësimet e serbëve të Kosovës në lidhje me ndikimin e marrëveshjes për të ardhmen e tyre.” citohet të ketë thënë sot në Këshillin e Sigurimit, Përfaqësuesi Special i Sekretarit të Përgjithshëm dhe Shef i Misioni i OKB- Ndihma në Kosovë (UNMIK), Farid Zarif.

Megjithatë, zoti Zarif, theksoi se ajo nuk është vetëm përgjegjësi e Serbisë për të siguruar mbështetje dhe të krijojë komunikim me të gjitha palët, dhe ai bëri thirrje të gjitha palëve të interesuara në veri të Kosovës që të përfshihen dhe të angazhohen në dialog.

Ai vlerësoi Kosovën dhe Serbinë për angazhimin e tyre të mëtejshëm në planin e implementimit të dispozitave të përmbajtura në marrëveshjeje të 19 prillit, dhe theksoi se afati kohor në Planin e Zbatimit për Kosovën “do të kërkojë nga të dyja palët për të ecur përpara me shpejtësi.”

“Është e qartë se një shkallë të lartë të angazhimit, fleksibilitet dhe kreativitet do të jetë gjithashtu e nevojshme për të përmbushur afatet kohore ambicioze dhe çuar parapara në Planin e Zbatimit,” u shpreh ai.

“Marrëveshja e 19 Prillit, paraqet një arritje e madhe dhe një hap vendimtar për të dy vendet Beogradin dhe Prishtinën, të cilat duhet të kontribuojnë në drejtim të zgjidhjeve paqësore të çështjeve të cilat i kanë ndarë prej kohësh të dyja shtetet,” tha zoti Zarif, duke shtuar se UNMIK-u do të vazhdojë të luaj rolin e saj mbështetës për krijimin e një mjedisi të përshtatshëm për zbatimin e marrëveshjes, në terren” tha në fjalën e tij në takimin e rradhës në Këshillin e Sigurimit – tha Përfaqësuesi Special i Sekretarit të Përgjithshëm dhe Shef i Misioni i OKB- Ndihma në Kosovë (UNMIK), Farid Zarif.

Kryeministri i Serbisë Ivica Daçiç e hapi fjalimin duke thënë se gjendja e sigurisë në veriun e Kosovës është sipas tij mjaft e brishtë. Ai foli për incidente të shpeshta, për të cilat tha se janë shtuar në krahasim me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar.

Duke folur për dialogun me Kosovën, zoti Daçiç tha se vendi i tij ka investuar përpjekje të konsiderueshme dhe ka treguar elasticitet të madh. Ai tha se Serbia do të vazhdojë të udhëhiqet nga besimi i fortë se negociatat mund të sjellin një zgjidhje pranueshme për të gjithë.

Kryeministri Daçiç tha se Serbia ka shpresa të mëdha nga takimet e ardhshme të ekipeve për zbatimin e marrëveshjes së arritur në Bruksel. Serbia, tha ai, e shikon shumë të rëndësishme që, ajo që është arritur, të vihet në praktikë duke pasqyruar vullnetin dhe synimet e negociatorëve. Statusi i serbëve në Kosovë, tha zoti Daçiç, duhet të përcaktohet qartë.

Kryeministri i Serbisë tha se procesi i kthimit të personave të zhvendosur në Kosovë ka qenë shumë i ngadaltë dhe i vështirë. Të kthyerit po mbështeten më shumë me fjalë sesa me vepra, tha ai.

Procesi i kthimeve, tha zoti Daçiç, është bërë më i vështirë nga fakti se sistemi i sundimit të ligjit në Kosovë ka mangësi serioze dhe nuk ka qenë në gjendje të sigurojë mbrojtjen e duhur në veçanti të pakicave.

Zoti Daçiç bëri thirrje që mandati i UNMIK-ut në Kosovë të mbetet i pandryshuar. Roli i UNMIK-ut në stabilizimin e situatës në rajon është i pazëvendësueshëm, tha zoti Daçiç.

Kryeministri serb u ankua se zyrtarëve dhe figurave të njohura publike të Republikës së Serbisë vazhdohet t’u mohohet hyrja dhe qëndrimi në Kosovë.

Zoti Daçiç tha në mbyllje se megjithë këto probleme, nuk ka dyshim se në marrëdhëniet mes Beogradit dhe Prishtinës është arritur përparim historik. Serbia, tha ai, është e vendosur t’ia lërë të kaluarën së kaluarës. Ajo që mund të bëjmë ne, theksoi Kryeministri Daçiç, është t’i japim formë të tashmes dhe të ardhmes.

Në fjalimin e tij, Kryeministri Hashim Thaçi i bëri një paraqitje të hollësishme marrëveshjes së 19 prillit mes Kosovës dhe Serbisë, të arritur në Bruksel, të cilën ai e quajti një moment vendimtar dhe historik.

Ai tha se vendi i tij vazhdimisht ka treguar mbështetje për dialogun politik me Serbinë. Edhe qytetarët, tha kryeministri Thaçi, kanë shprehur shpresën se marrëveshja do t’i shërbejë paqes dhe qëndrueshmërisë.

Thaçi tha se dëshiron një rezolutën e re të OKB-së e cila do të i jap fund pranisë të UNMIK-ut në Kosovë

Kryeministri i Kosovës Hasim Thaçi kërkoi në mbledhjen e Këshillit të Sigurimit të OKB të premten një rezolutë të re për Kosovën dhe dhënjen fund të mandatit të UNMIK-ut në Kosovë.

Gjithashtu, zoti Thaçi tha se pas shkëmbimit të oficerëve të ndërlidhjes, “Kosova do të ketë një përfaqësues diplomatik në Beograd.”

Institucionet e Kosovës janë të vendosura që të zbatojnë marrëveshjen e Brukselit dhe presin që edhe Beogradi të përmbushë angazhimet eveta për marrëveshjen, vuri në dukje ai.

“Kosova pret që Serbia të jetësojë këtë marrëveshje dhe të bindë serbët në veri të Kosovës për të pranuar atë,” tha Thaçi në takimin e Këshillit të Sigurimit të OKB-së në Nju Jork, duke shtuar se “si Kosova dhe Serbia” kishin bërë kompromis për arritjen e saj”.

Marrëveshja u nënshkrua “nga ana e të dy vendevetona shtete të lira dhe të pavarura”, dhe kjo krijon një mjedis të bashkëpunimit dhe hap rrugë për njohjen e plotë të Kosovës, edhe nga Serbia, u shpreh Kryeministri i Kosovës, zoti Thaçi në fjalën e tij në KS.

“Marrëveshja është në përputhje me Kushtetutën e Kosovës dhe lejon për një normalizim të situatës në veri të Kosovës, dhe është një nga hapat që mbështet edhe zgjedhjet lokale që do të jenë në tetor të këtij viti”, theksoi Thaçi jashtë.

Ai komentoi mbi situatën e sigurisë në Kosovë duke thënë se periudha e mbuluar nga raporti i fundit nga ana e sekretarit të përgjithshëm të OKB-së “nuk ka pasur regjistrime të incidenteve kundër trashëgimisë kulturore serbe, dhe është mjaft e qetë dhe stabile.”

Në emër të Shteteve të Bashkuara, Ambasadorja amerikane në Kombet e Bashkuara, Susan Rice i inkurajoi të dyja palët që të zbatojnë marrëveshjen e arritur dhe që t’ua shpjegojnë qytetarëve të të dyja vendeve.

Zonja Rice tha se me këtë marrëveshje Kosova dhe Serbia po japin një shembull bashkëpunimi në rajon. Ajo vlerësoi përparimin e Kosovës në vendosjen e shtetit ligjor.

Të gjitha këto zhvillime u mbajtën prej se kur Kosova shpalli pavarësinë e saj nga Serbia në 17 shkurt 2008, pas një lufte, e cila solli çlirimin e saj në 1999 me ndërhyrjen e Natos dhe SHBA-ve, dhe luftën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës – UÇK-së. Pavarësin e Kosovës deri tani e kan njohur nga 101 shtete, (shteti i fundit Guayana), dhe shtetet më të mëdha dhe më të fuqishme të botës, SHBA, Anglia, Franca, Japonia, Gjermania, Franca, Italia e tjerë, por Serbia nuk e ka njohur së bashku me Rusinë, Kinë, Greqinë, Spanjën dhe Qipron.

KY GOMAR, KA MBETË NË BALTË…

June 15, 2013 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/

Shpesh ndodhë në jetë që gomari të bahet kenja ma e afert me të cilin kalon shumë kohë. Një fshatar porsa del drita në mengjes ma parë se gomarin nuk besoj se takon njeri… Kështu ka ngja në një nga fshatrat e Mirditës, aty nga vitet 1946 – 47…

E mori i zoti gomarin dhe u nis në pyll me pre dru per shtëpi. Preu sa preu dhe filloi me ia ngarkue gomarit barren e druve. Njëfarë kohe u lodh fshatari aq sa mendoj mos me vazhdue ma ngarkesen pa ndezë një cigare. U ul mbi një cung aty afer gomarit dhe i merzitun nga mundi e lodhja iu drejtue Zotit në qiell: “Deri kur o Zot, po i len komunistat me na marrë Shpertin, aman bre, qiti faret këta t’ patenzonë !?”… Fiku cigaren me kujdes mos me marrë zjarr pylli, shterngoi barren e druve, mori gomarin perdore dhe u nisë tek shtëpia. Shkarkoi drutë dhe u ul tek votra. Nuk vonuen as dy orë e ia mërriten tek shtëpia e fshatarit forcat e ndjekjes me operativin e zonës.

E thirren me emen dhe hyne në shtëpi. Mbasi e pyeten ku ishe, pse shkove në pyll, dhe me cilin ke bisedue kunder pushtetit popullor, fshatari i topitun nuk dinte me mendue “kush e paditi até!” U mundue i shkreti me mohue fjalët e veta, po ata ngulnin kambë se ke folë kunder nesh, madje dhe “i kerkue Zotit me na qitë faret”!! Fshatari i shkretë vazhdonte me mohue edhe pse po bindej se me të vertetë ata po i dinin të sakta fjalët e tija. Kur operativi po ngulte kambë dhe i sigurtë iu drejtonte fshatarit se “çfarë i ké kerkuar Zotit per neve?!”.. Fshatari i zanun ngusht u tha: “Per qiell e tokë ju me Zotin, nuk keni punë, po pse edhe gomari em kenka ba spijuni juej s’ e kishe mendue! Të gjitha po i pranoj, po gomarin si e keni ba me folë kunder meje, që unë i shikoj atij sytë e ballit?!”…E morën me vete rrezikun fshatar dhe mbasi e ngordhën në hu…e dënuen.

Mbas disa ditësh mirditësi po i tregonte një shokut të vet kur e çuen në një kamp pune …tue vazhdue me dyshue se gomari ka kenë i vetem aty e askush tjeter nuk ka pasë mundsi me ndigjue çka ky iu drejtue Zotit… Miku i tij nga Mirdita filloi me qeshë dhe i tregoi se, “me siguri, nuk të ka shkue mendja me shikue naltë nder lisa, mbasi ka disa muej që forcat e ndjekjes po gjurmonin disa diversanta dhe rrinin nalt tue veshtrue lëvizjet e njerzëve poshtë me mujtë me i kapë diversantat ose ata, që shkonin nder pyje, me u çue bukë atyne…e ashtu, si ty, më ka ngja edhe mue me forcat e ndjekjes në një pyll tjeter, ata të kanë ndigjue kur ti i ke nêmë!”

Kishte kohë që fshatarit i rrinte mendja tek gomari…

Pergjithsisht shqiptarët shumë ngjarje i lidhin me jeten e gomarit.

Aq per qejfë i kanë gomarët sa në perngjasim me ta, edhe votojnë tash 22 vjet…

A mund të marrin me mend kush se sa faqe të një librit të vet i ka kushtue edhe poeti i madh At Gjergj Fishta, një gomarit me emnin “Gomari i Babatasit”?!

Dhe ja, si e fillon librin e vet kushtue atij “gomari”:

Pra, nji herë e pikë ma s’parit

Po i diftoj rodit t’ Shqiptarit

Se un ktu s’ kndoj burrnin’e t’ Parit,

As trimnit e ndo’i luftarit,

Veç nji gaç, nji zog gomarit,

Qi, qyqari, për send tjetër

– N’ dashtë i ri t’ jet, n’ dashtë i vjetër –

S’ duhet gja, veç se me bártë

E me ngrânë, t’ thuesh, si Shqiptarët…

***

Një Burrë shumë i kulturuem më shkruen këto ditë, sigurisht, me keqardhje per gjendjen e krijueme në Shqipni… “Mbas 100 vjetësh, akoma nuk e kanë mësuar të vërtetën se është i zoti që e nxjerr gomarin nga balta.”…Ishte para ngjarjeve të partive të pista LSI, PISI, PQN, PSSh… e kush po i merr vesh shkronjat e tyne, pra, prap si në 1941 me PKSh, kur shovenistët jugosllavë gjetën disa tradhëtarë, mbeturina osmanllijshë në Pazarin e Vjeter të Tiranës qamiliste, dhe formuen me terroristë atë “parti”, që s’ ka mbetë gomar që nuk po e drejton…

Po, nuk duhet harrue se: “Gomari asht ngulë në llomin e Shqipnisë e nuk po zhgulet!”

Mos asht i “zoti” i këtyne gomarëve që “drejtojnë” Shqipninë, B. Tadiç, R. Krivokapiç, Muhamet Budimliç, e disa të tjerë që nuk ndryshojnë nder surreten nga ata të 1941 ?

Grumbullimi i këtij llomi në Shkoder e ka domethanjen e vet!

Autorët e “2 Prillit 1991” kerkojnë persëritje “datash” të këtij muej!

Ata që kanë mbulue krimet e komunizmit në Shkoder tue mos dënue asnjë terrorist nder këta 22 vjet, ata kerkojnë vazhdimsinë e mbajtjes së pushtetit, krimit, vrasjeve dhe hajnisë!

Shkodranët, nuk duhet me u ba prè e terroristëve dhe tradhëtarëve që tash 22 vjet, vetem po i mashtrojnë e genjejnë…per me mbushë xhepat e vet.

Në Qershor, Asnjë Shkodranë, nuk duhet me hy në baltë per me nxjerrë “gomarin”…

“Gomarin” t’a nxjerrin “ata”, që tash 72 vjetë e kanë zhytë në llom dhe në gjak…

“Gomari” nuk asht as prej Barbullushit, as prej Shkodret !

Ai e ka “hanin e hajnave” në Tiranë… që në 1920…

Melbourne, 2013.

PËR ANATOMINË E DEGRADIMIT SHOQËROR E POLITIK FLET ELIDA BUÇPAPAJ NË LIBRIN E SAJ PUBLICISTIK „TIRANIA E TRANZICIONIT“

June 15, 2013 by dgreca

Nga JUSUF BUXHOVI/

Në kohën kur pas rënies së Murit të Berlinit dhe shpërbërjes së imerisë së kuqe sovjetike, vendet e ish bllokut komunist, me të madhe po i jepeshin procesit të tranzicionit, duke paralajmëruar kështu fillimin e një ndryshimi të madh shoqëror, që do të çonte kah përqafimi i vlerave të reja politike, shkrimtari dhe disidenti i njohur çek Vaslav Havel, tërhoqi vërejtjen nga tirania e mundshme e tranzicionit.

“Ndryshimet shoqërore dhe politike nuk mund të krahasohen me ndryshimin e rrobave sipas stinës…” – tha Havel dhe shtoi se “kapërcimi nga sistemi totalitar te ai pluralist mund të kthehet në një farsë të rrezikshme, po qe se nuk prek mentalitetet, që ndryshimin e pranojnë si pjesë të vetëdijes së re e jo të maskimit të të vjetrës në emër të së resë…” Madje, maskimin e të vjetrës në emër të së resë ai e quajti mundësi të madhe që nomenklaturat e vjetra të shfrytëzojnë situatën, që me ndihmën e pinjollëve të tyre dhe strukturave të pushtetit të deridjeshëm të përfitojnë hapësirën e re për ta ruajtur pushtetin duke shfrytëzuar kështu mjetet dhe infrastrukturën e pluralizmit demokratik për të njëjtat qëllime.

“Duhet pasur kujdes nga kamelonizmi politik, veçmas kur diktatori i deridjeshëm kthehet në demokrat”!

Kur Havel i tha këto dukej sikur një pjesë e mirë e atyre që ai i shfaqi si shqetësime, tashmë kishin ndodhur. Në shumicën e vendeve të përfshira nga “pranvera demokratike”,nomenklaturat e deridjeshme, jo vetëm që kishin ruajtur pushtetin, por pluralizmin e kishin shfrytëzuar për t’u legjitimuar me anën e “votës së lirë”!
Kështu, nga Moska e deri në Sofje dhe gjetiu kah shtrihej imperia e kuqe, një pjesë e mirë e diktatorëve të deridjeshëm, ose pinjollë të tyre, kishin fituar pushtetin. Me këtë ndryshim, nuk iu hap rruga demokracisë, siç pritej, por oligarkisë dhe strukturave të ngjashme që mbikëqyreshin nga mendësia e deridjeshme totalitare. Socializmi i deridjeshëm u zëvendësua me kapitalizmin e egër dhe jashtë rregullave…

Për fat të keq, edhe Shqipëria, e cila ndër të fundit formalisht rrënoi diktaturën, nuk ishte në gjendje që t’i ikte sëmundjes së tranzicionit. Te ajo, madje, ndryshimi aq i pritur solli edhe sindromën e njohur shqiptar të luftës së brendshme, të mbjellë nga jashtë nga koha e shfaqjes së shtetit shqiptar e tutje…

Kështu, ky proces i mbrapshtë, thuajse solli tiraninë e tranzicionit, pikërisht të tillë për të cilën tërhiqte vërejtjen Havel.

Për këtë gjendje si dhe anatominë e këtij degradimi shoqëror dhe politik, flet me shumë shqetësim Elida Buçpapaj në librin publicistik “Tirania e Tranzicionit”.
Autorja shqiptare, e cila është e pranishme në shtypin shqiptar prej dy deceniesh, rrënimin e brendshëm shqiptar nuk e shikon vetëm brenda për brenda klasës politike të shtetit shqiptar (ndonëse aty fokusohet më së shumti), por edhe në pjesët tjera, veçmas në Kosovë dhe Maqedoni, ku po ashtu, tranzicioni është shfrytëzuar më shumë për pasurime personale e më pak për t’u plotësuar ideali i bashkimit kombëtar, që do të arrihej nëpërmes integrimeve të brendshme në kuadër të çatisë së përbashkët evropiane, me kusht që të jepeshin dëshmi shtetformuese.

Për Elida Buçpapajn, problemet e shqiptarëve me tranzicionin janë më të veçanta dhe më të dhimbshme, pse ato ngarkohen nga mentaliteti i brendshëm i diktaturës, por edhe nga mungesa e vullnetit të sinqertë për t’u përballuar muri i ndarjes së tyre, i vënë pikërisht para një shekulli me shfaqjen e Shqipërisë londineze, kur gjysma e trungut të saj (Kosova, Maqedonia dhe Çamëria), mbeti nën pushtimin serbo-malazez dhe grek.

Kështu, klithjet e Elida Buçpapajt vijnë sa nga dhembjet që ndjehen nga “diktatorët e rinj”, të cilët dhunojnë në emër të pluralizmit, e sa nga elitat e papërgjegjshme politike në Tiranë, Prishtinë dhe Shkup, të cilat luftën për shtet e kthejnë në luftë për pushtet, pra për pasurim të pistë dhe manipulime të tjera! Për këtë gjendje ajo akuzon njësoj qeveritarët e papërgjegjshëm të Tiranës, të cilët sillen ashtu që Shqipëria të mbetet jashtë integrimeve evropiane – njollë e zezë e Ballkanit, siç akuzon edhe politikanët e Kosovës, të cilët, si të shantazhuar shumëfish, bëjnë lëshime tepër të mëdha, ndër të cilat më të dhimbshmet janë ato që vendit t’ia rrudhin sovranitetin shtetëror (në Veri) dhe atë shpirtëror (me koncesionet që i janë bërë Serbisë që objektet kishtare orotodokse t’i mbetën në pronësi).

Në këtë gjendje ajo rënkon për Rugovën dhe autoritetin e tij, siç rënkon për një autoritet shtetëror në Shqipëri të denjë për botën shqiptare.

Kundruall kësaj gjendjeje, Elida Buçpapaj shpreh brengosje edhe për largimin nga kursi kombëtar i rilindësve, të cilët luftuan me mish e me shpirt që botën shqiptare ta kthejnë kah perëndimi, prej nga ishte shkëputur dhunshëm para pesë shekujsh. Klasës politike në Tiranë dhe Prishtinë, por veçmas disa medieve në Tiranë, ua sheh për të madhe kursin antiamerikan. Me këtë rast ajo, krahas kritikave të ashpra që ua drejton liderëve shqiptarë në Tiranë, të cilët ngaherë kanë braktisur interesat e kombit dhe ato shqiptare, vërejtje të ngjeshura u bën edhe disa politikanëve në Kosovë (I. Mustafës dhe A. Kurtit), që të jenë në nivelin e përgjegjësisë historike, meqë për këtë i obligon: njërin trashëgimia e madhe historike e presidentit Rugova, ndërsa tjetrin programi i Vetëvendosjes, i cili duhet të jetë bashkues dhe jo përçarës…

Megjithatë, një pikë të ndritshme te bota shqiptare, autorja e sheh te diaspora, për të cilën thotë se pa të dhe rolin e saj nuk do të kishte shtet amë. Autorja vlerëson se roli i diasporës për Shqipërinë, Kosovën dhe në përgjithësi konsolidimin e botës shqiptare, edhe më tutje mbetet tepër i madh, në mos vendimtar.
Edhe pse libri publicistik i Elida Buçpapajt “Tirania e Tranzicionit” duket pesimist, megjithatë lexuesit i ofron mundësinë që të njohë nga brenda shumë nga problemet me të cilat ballafaqohet bota shqiptare, probleme këto që sipas autores mund të përballohem po qe se tranzicioni mund tiraninë e paraqitur prej tij…