Merita B. McCormack*

Washington DC 

I just heard recently about UBT, my Alma Mater partnering with Michigan State and that is a great benefit. I heard that Albanian PM and our Ambassador to Albania, Ms. Yuri Kim, who I greatly appreciate for her hard work and dedication, officially visited UBT and shared the significant milestone of this partnering (which he referred is due to Albania welcoming afghan students- a great generous act of my beloved Albania).

I had to revisit the available speech of Albanian PM to understand the much spoken of irony and mocking.

I would like to focus on what was said that implied more than was said and how was said and why was said like that. 

Disclaimer:

I am not a psychologist, neither a communications specialist, but I am experienced at being an oppressed Albanian peasant during communism and a former student of UBT, still afraid of the iron fist, not fully recovered.   

Prime minister Rama quoted the famous Franciscan (some attribute to Mother Teresa) saying: “it is in giving that you receive”. He was alluding to Michigan state partnering with UBT and he expressed gratitude for the giver.  He then went on to say “it is better to have a friend than a ciflig (ciflig means a wealthy country piece of property)”:

He said that it is good that the Michigan state is willing to help us and that He, himself had gone there by together with the Education Minister to make sure that this tie to be permanent and with an important impact on the life of this University (UBT). He then went on to say that this University will become a University of the Future and that this University may as well be called the University of the Future. And then he said what it was really on his mind: 

He continued: 

“Here, the thing is, it is not the same as it has been…. Agricultural University deals with agriculture…. deals with villages, deals with peasants…” 

For those of us who were born and raised in Albania such connotations are deeply discriminatory and deeply hurtful. We grew up as second-class citizens by default, because we were not been born in the cities, which was a privilege of the few. 

Rama continued: “But here the issue is totally different today and will be always even more so…in the focus of humanity, societies, of countries, of academic elites… development sustainability and the capacity to explore natural resources and the riches that man creates through interaction with nature without falling in the conditions where those are lacking…”

Not sure what he meant with the second part of the sentence. I presume he wanted to be relevant with the subject matter studied at this University.  Ok fair enough…

He went on a bit more and then he said let’s return to this meeting place…. And continued with pledges to make the University relevant and to guarantee the future…

That is fine ad understandable, we do not expect PM to be expert in the Agric terms and subjects. 

But the tread of mocking became stronger and more obvious when he first hit the Agriculture University Rector and made a joke about how he talks, the speed of words for a time unit, explaining what Rama perceived quite as an energy of the Rector. He then said that he loathes (he is terrified to quote) of people that are sleepy and are not as much after work (implying that people who do not talk as fast or are not as energetic are not necessarily good workers). He expressed admiration for the rector, who according to PM Rama, goes after what he wants and at times reminding the PM about it. He said they are in a synergy. That felt insulting and very uncomfortable to hear. Not sure what the rector himself felt or what his colleagues and employees felt too. It felt disrespectful and belittling.

Later PM Rama shared an expectation that more students should attend UBT and that other subjects like Tech fields are as important as learning about earth water etc.… Fair enough… 

The next words made people more uncomfortable. You could see nervous laughs. PM Rama, referring to the benefits of the current Afghan students at UBT said:    

“I am very happy that afghan students here have found not only hospitality but also a space where they feel good(comfortable). After a while they would go across the pond (meaning USA), I hope they will not get upset  (once they arrive in the USA) because  they will not  be treated as well as we treat them here (meaning in the US they will be mistreated) , but they will learn  too how to not treat others well    and they will then  be alright…… normal…and meanwhile , without question,  it  is a pleasure that  all that  they came  several thousand here…now they are receiving what they were expecting(meaning the afghans are going where they were supposed to go) ….there is a small part remaining (in Albania)… more might come  again …but the system is totally normalized (the system of housing them ) ….And Canada has taken a large  part…(a great number of refugees) .  USA also are taking some, not as many as what they promised but a part (just some refugees) because they (USA) are used to promise a lot and do less than what they promise but when it comes to concrete things….… (Americans)  when it comes to  standards and values there (meaning at that particular point) , there  they  (Americans) give us  nonstop  all the time because they have plenty of that (advice on standards, values)  and they have a lot but we receive them ( mockingly saying we receive that advice )  with pleasure…and ….when it comes to  standards ,to  values,  to preaching, we have them here…there is no day and night (basically saying nonstop advice on standards and values)  ……they give that to us with great generosity(meaning overwhelmingly pushing on our throats) ….what you must do … (implying we are told by Americans what to do constantly) .. And when it comes to the concrete things they do give but they give us but a little bit more   carefully…. because   poor they (irony), they don’t have(irony). they are not in a position to give much… (super irony).   No problem…Anyhow. It is good that we are together today here with the ambassador. I liked very much the part when the rector said to her: We guarantee Madam Ambassador…I remembered the time when the Comrade Secretary used to come here from the Committee and the old dean (of UBT) used to say (to the secretary):  We guarantee…. Comrade Secretary of Party Committee …that we will work that Party and people to be very proud of us…And we also guarantee, no question…. Thank you very much. That’s all I had to say, success and Long Live the Albanian Afghan friendship….”

It was felt as Mr. Rama compared USA with the communist party. Ms. Kim with the Lenka Cukos of the communist time (there were a couple of women in the communist government who were known to be ignorant, not very feminine, and simply were sitting there in the Politburo to fill a statistical place). He probably did not mean that, but the way he spoke, implied a lot of that. He only can explain what he meant. The words certainly betrayed him and manifested the superior feeling of being a city boy, a self- considered elite who can tolerate to work with UBT, the peasant’s place. 

After this, Ms. Kim put her hand on Rama’s Arm and asked him” What’s wrong with you”

Not sure what PM Rama said to her but she said something that referred to a possible translating error as Madam Ambassador felt something strange was said. She rightly judged. 

It was quite strange. I do not know what the translator said to Ms. Kim, but here above you have it.  I believe the PM owns to the Rector, to UBT, to Ambassador Kim and to the USA a deep apology.

BUT IT HAS TO BE SINCERE AND ONE CANNOT GIVE WHAT ONE DOES NOT HAVE. 

May God provides a good leader for Albania who HAS something better to give to the people and to the country. 

*The author is an Albanian American citizen who lives and work in Washington DC metro area. She is the author of several books and columns and a speaker. This opinion is her personal one and does not reflect that of the publication. She can be reached on twitter with the handle @emershqip 

Prishtinë, 18 mars 2022

Kryeministri i Republikë së Kosovës, Albin Kurti, priti në takim një delegacion nga Shtëpia e Bardhë, të udhëhequr nga znj. Elizabeth Sherwood- Randall, Këshilltare e sigurisë vendore dhe asistente e posaçme e Presidentit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Joe Biden.

Në hapje të takimit, kryeministri Kurti shprehu mirënjohjen për Shtetet e Bashkuara të Amerikës për mbështetjen e vazhdueshme dhe të pakursyeshme për vendit tonë.

Znj. Randall shprehu mirënjohjen për ndihmën e ofruar nga Qeveria e Republikës së Kosovës në çështjen humanitare të strehimit të qytetarëve afganë të shpërngulur nga konflikti në Afganistan si dhe në luftën kundër terrorizmit.

Kryeministri Kurti theksoi dimensionin e aleancës dhe partneritetit me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, dhe tha se Kosova dhe populli i saj janë çdoherë të gatshëm për t’iu përgjigjur thirrjes për ndihmë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

U bisedua për invazionin rus dhe agresionin ushtarak në Ukrainë, situatën e re politike dhe nevojën për kujdes të shtuar në këtë pjesë të Evropës.

Kryeministri tha se Kosova iu është bashkuar sanksioneve evropiane dhe amerikane kundër Rusisë, si dhe ka shprehur gatishmërinë për të pranuar dhe mundësuar kushte pune për 20 gazetarë ukrainas si dhe gatishmëri për strehim të deri 5000 refugjatëve nga Ukraina. Ai theksoi se Qeveria e Republikës së Kosovës vazhdon të mbetet e përkushtuar që të punojë bashkë me aleatët, për të kontribuar për paqen e qëndrueshme, stabilitetin afatgjatë dhe sigurinë rajonale e globale.

Gjatë takimit u vlerësua bashkëpunimi i deritanishëm dhe u theksua përkushtimi për harmonizimin e mëtejmë ndërmjet Kosovës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Përktheu nga italishtja: Prof.dr.Dom Lush Gjergji/

“Një qortim fuqive të botës, mbroni popujt e brishtë”. Në ambientet e Bibliotekës së Montebellunos është mbajtur paraqitja e librit të Prof. Nusret Pllanës Terrori i Serbisë pushtuese mbi Shqiptarët, që e ka promovuar Shoqata kulturore shqiptare dhe kosovare Zëri i Atdheut, të Montebellunos, e udhëhequr nga  Isuf Zenelaj, me pjesëmarrje të bashkësisë shqiptare dhe kosovare, të integruar me dekada  të ndryshme në rrethin  e Venetos.

Mbrëmjen e ka hapur avokatja Barbara Baretto Vogliano me përshëndetje të administratës komunale, që është e lidhur në veçanti me shqiptarët montebellunezë dhe me historinë e Ballkanit, duke përkujtuar historinë e rezistencës së qëndresës  së etnive të cilat kanë kundërshtuar Serbinë me zhvillime të tmerrshme që mund të shkaktojnë këto luftëra.

“Prof. Pllana – komenton Barbara Beratto Vogliano – ligjërues i Universitetit të Prishtinës, ka dokumentuar me çelës të vërtetësisë dhe saktësisë së plotë pushtimin e Serbisë, të cilin e ka përjetuar edhe ai personalisht gjatë viteve ’86 – ’99, të kulmuar  me rrethim dy mujor, që  ka përjetuar popullata shqiptare që përbënë 96%,  të përjashtuar nga shtëpitë dhe tokat e tyre”.

“Një gjenocid, vazhdoi avokatja montebelluneze, kundër një populli të tërë afro 2 milion njerëz, me mijëra të vrarë, të zhdukur dhe të burgosur. Një popull që bartë në vete plagë që i ka përshkruar mirë në librin e tij Prof.Pllana, si qortim fuqive të mëdha që t’i mbrojnë popujt e brishtë dhe në vështirësi.

Mendimi është për atë çka po ndodhë në Ukrainën e afërt, në shenjë të solidaritetit nga ana e pjesëmarrësve.”

Frank Kulli/

Protestat janë nder kombëtar për një vend të qytetruar e ne shqiptarët, tashmë e dimë mirë këtë. Turp kombëtar janë qeveritë keqqeverisëse, zoti kryeministër.Në kopertinën e botimit të dytë, të “Gomari i Babatasit”, (Shkoder shtypshkroja At Gjergj Fishta, 1941) poshtë titullit shkruhet edhe ky pohim i mënçur: “Populli i falë ata qi e mundojn, por nuk ka për ti falë kurr ata qi e rrêjnë. Montalembert”.(Charlest, count de Montalembert, (15 prill 1810, Londër – më 13 mars 1870, Paris), orator, politikan dhe historian , lider në luftën kundër absolutizmit në kishë dhe në shtet në Francën e shekullit të 19-të.)E zgjedhur dhe e vendosur gati si nëntitull i librit, domosdo s’mund të jetë tjetër veçse, një thirrje në ndihmë të lexuesit a si një çelës për të hapë portën kryesore të leximit të veprës. E, siç dihet gjërësisht tashma, kjo vepër-kulm e satirës politike në Shqipëri atëherë kur u shkrua porse edhe sot, ka qenë dhe mbetet e tillë , një kualitet letrar i shkallës së epërme edhe për arsyen e fortë se për lëndë të veprës së vet, autori ka marrë e ka “vu në bisht t’lahutës” siç do të thoshte ai, veset më të shëmtuara të udhëheqësíve politike e shtetnore, të cilët, duke livadhisë ndër to (nëpër veset pra), i shkaktojnë një dëm të madh fort e shumë afatgjatë shoqërisë që udhëheqin. Ndoshta, kjo sentenca e mendimtarit të shquar francez, i përshtatet fort edhe shoqërisë shqiptare sot ndaj dhe ka ndodhë kjo përzgjedhje qysh atëherë, kur ende nuk qe mbyllë gjysma e parë e shekullit të shkuar.Historia jonë, përgjithsisht ka qenë histori e një populli të mundúar fort prej udhëheqësíve. Udhëheqësíve të huaja e të vendit. Njësoj. Dhe, sigurisht, mundimet ia kanë lënë të dukëshme gjurmët e vuajtjes njeriut shqiptar. Shpesh ia kanë shformuar edhe cilësisht mjaft virtyte. Po, ja që disa prej tyre, më të shumtat e tyre kanë mbetë e janë ruajt në nëvetëdijen e në shpirtin e tij. Virtyt është edhe neveria e pakapërdishme ndaj rrenave e rrencakut (gënjeshtrave e gënjeshtarit). Për gënjeshtarin publik, gënjeshtarin udhëheqës, sidomos. Se gënjeshtra e tij bën dëm të madh. Ne të gjithë e dimë, tashma se kuti që i mat e peshorja që i peshon shtetarët në demokraci është marrëdhënia e tyre me të vërtetën e me gënjeshtrën. Për fjalët që thonë e për punët që bëjnë. Është mardhënia ndërmjet besimit që iu është dhënë dhe mirëpërdorimit a keqpërdorimit të tij. Tek ne ka ndodhë gjithherë kjo e dyta. Sistematikisht udhëheqësit tanë, kush më pak e kush më shumë, kanë gënjyer. Aq shumë kanë gënjyer, sa kur ndonjëherë ka ndodhë që, ajo çfarë ata kanë thënë edhe është mbajtë si fjalë e thënë, kjo e ndodhur është çmuar e vlerësuar si mrekulli. Rëndom vlerësimi për to, pra se udhëheqësi është i zoti a i pazoti , i aftë a i paaftë , është përcaktuar se sa e ka spërdredhë fjalën ky ose ai. Pra, sa ka mundur të na mashtrojë. Kjo i ka vënë kapak, si të thuash zotësisë së udhëheqësit…E meqë i filluam radhët e këtij shkrimi me një kryevepër të satirës politike shqiptare, mbase duhet shpjeguar edhe lidhja e saj me të sotmen, tash një shekull mbas. Thelbi i kësaj lidhje është sjellja e njëjtë e qeverisësve tanë me ne të qeverisurit prej tyre. Për t’u qortuar fort e satirizuar, atëhere dhe sot. E konkretisht me më të freskëtat ngjarje të këtyre ditëve. Protestat, që qytetarët shqiptarë po bëjnë kundër standartit të ulët fort të jetesës që, lufta në Ukrainë ua ka ulë edhe më shumë. Protestat janë kundër qeverisjes; ai është shkaku i fillimit të tyre dhe për hir të së vertetës, do theksuar se ato kanë nisur mbas protestës solidare me popullin Ukrainas që është ngritur në përballje të sulmit pushtues të Rusisë. Kurse leximi e përkthimi i tyre nga udhëheqësi i ka vlerësuar ato, jo vetëm të padrejta e jashtë kohe, po madje TË TURPSHME. Kryeministri ynë është i shqetësuar shumë se demostratat po turpërojnë Shqipërinë !!! Dje, theksoi se shqetësimi për protestat që po i vinte zotërisë së tij edhe si veprim i pakuptimtë po e bënin të ndjehej i turpëruar përpara botës. Të ndjehej i turpëruar prej popullit të tij që demostron kundër qeverisjes së tij…Dhe deklarata e tij, të bën të stepesh, me të vërtetë. Ia kishin thënë nga Brukseli, tha. Pse kaq mosmirëkuptues thua të jenë në Bruksel për demostratat që bëhen kundër një qeverisjeje prej të qeverisurve të saj që mendojnë se po keqqeverisen ?? Jo, jo, zoti kryeministër. Ne tani jemi një vend i hapur dhe dimë ta lexojmë mirë edhe Brukselin edhe Uashingtonin.Po, në Bruksel, përktheje në shqip protestën, zoti kryeministër. Nëse dëshiron të të kuptojnë më mirë. Shqiptarët nuk prostestojnë kundër Ukrainës, përkundrazi shqiptarët janë dhe e kanë shprehë kundërshtinë e luftës pushtuese ndaj një vendi e lirisë së një populli. Historia i ka mësuar ata ta çmojnë fort e ta mbrojnë me çdo çmim lirinë. Ndaj asnjë turp ata nuk po bëjnë se po protestojnë kundër qeverisjes që e çmojnë të keqe. Qoftë edhe në rrethanat e luftës që po bëhet në Ukrainë. Ndaj nuk e turpërojnë Shqipërinë. Përkundrazi e nderojnë Shqipërinë. Protestat janë nder kombëtar për një vend të qytetruar e ne shqiptarët, tashmë e dimë mirë këtë.Turp kombëtar janë qeveritë keqqeverisëse, zoti kryeministër. Po turp kombëtar është edhe mbrojtja që ju bëjnë ju e pararendësve tuaj këshillonjësit e tipit Ba(l)t-on , i cili rrumbullon 15 mijë euro në muaj, për këshillat që ai dhe të tjerë si ai ju japin ju dhe për pushtimin mashtrues që u kanë bërë ekraneve të kazanëve tuaj propagandistikë e deformimit të lirisë së shprehjes. Aq para për një këshillonjës për ju !!… Janë më shumë se sa lëmoshat që ju jepni për 100 minatorë të Bulqizës a po për kaq naftëtarë të Ballshit, zoti kryeministër.Turp është “avullimi” i pasurive kombëtare, prej qeverisjes së ju kryeministrave, zoti kryeministër. Turp janë krizat e përvitëshme energjitike në Shqipërinë me rezerva ujore më të shumtat në Europë, zoti kryeministër. Është fyerje e madhe e inteligjencës së shqiptarëve të krenohesh para tyre se nuk po ngre çmimin e energjisë.Turp është ta çosh për skrap Rafinerinë e naftës në Ballsh e për qytetarët shqiptarë ta shesës naftën me çmimin më të shtrenjtë në Europë, z.kryeministër.Turp është mjerimi në Bulqizë. Mjerimi i atyre njerëzve që ecin si skelete të gjalla përmbi thesare. Turp janë rrenat e pambarimta ndër dekada, zoti kryeministër, dhe ndër më shembullorët kryeministra jeni ju në këtë dekadën e fundit.Turp për ju që na e latë vendin “trokë”, këtë vend që vetë Zoti e ka begatuar dhe rinisë i dhatë rrugët e botës.

Frank Shkreli/

Është kënaqësi që gjëndem përsëri në Qëndër të Federatës Pan-Shqiptare Vatra – themeluar nga dy prej penave më të ndritura të letrave shqip, Peshkop Fan Nolit dhe Faik Konicës, ambasadorit të Shqipërisë në Washington nga 1926-1939.

Sa i përshtatëshëm dhe me vend është fakti që jemi mbledhur sot këtu  për të nderuar një ambasador tjetër të Shqipërisë të periudhës post-komuniste, Ambasadorin Mal Berishën me promovimine veprës së tij më të fundit, “Ambasador i Pushtetit të Butë”  —  një pasqyrim i veçant i jetës dhe veprimtarisë së tij diplomatike shumë vjeçare në shërbim të interesave të Shqipërisë, por edhe të Kosovës, pasi siç shprehet edhe ai vet, kur thotë i Shqipërisë, nënkuptohet edhe Kosova si pjesë e saj e pa ndarë.

Fjalët e mia modeste sonte për veprën e Ambasadorit Berisha nuk janë një recension bona fide — per se — pasi versioni PDF më pak ditë më parë, në prak të një vizite disa ditëshe në Washington nga ku sa po jam këthyer. Por jam këtu, i nderuar dhe i privilegjuar, për të përshëndetur mikun tonë Mal Berishën për veprën voluminoze, një pasqyrim i përvojave të tija diplomatike disa vjeçare.Por, bëra ç’mos të isha sonte këtu — në kryeqëndër të Federatës Pan-Shqiptare Vatra të shqiptarëve të Amerikës dhe të mbarë Kombit për tu njohur më mirë meveprën më të fundit, për të nënvijuar, nga ana ime, respektin që kam Ambasadorin Mal Berisha si njeri, si shqiptar dhe si diplomat gjatë viteve në shërbim të Shqipërisë dhe të Kombit shqiptar.

Libri i Z. Berisha mund të jetë i pari i këtij lloji me titullin “Pushteti i Butë”, por jam i bindur se në historinë shqiptare ka pasur figura atdhetare që e kanë ushtruar këtë llojë “pushteti të butë”, për realizimin e objektivave rë tyre. Ky muaj shënon përvjetorin e vrasjes së Luigj Gurakuqit (2 Mars 1925), përvjetorin e vdekjes së Fan Nolit (13 Mars, 1965) dhe përvjetorin e lindjes së Faik Konicës. Fan Noli në elegjinë e tij kushtuar Luigj Gurakuqit pas vrasjes së tij e quan patriotin shkodran, “gojë mjaltë e zemër hekur”.  Ndërsa fjalimi i Fan Nolit në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë bëri aq bujë në botën e atëhershme evropiane sa që gazeta amerikane Nju Jork Tajms e kishte cilësuar si një fjalim piktoresk me fjalë bindëse. Ndërsa në kohët moderne, kush më mirë se Dr Ibrahim Rugova personifikon fjalët “pushtet i butë”, “gojë mjaltë” por edhe bindës, në diplomacinë e tij për lirinë dhe pavarësinë që gëzon sot Kosova.Mënyra se si Dr. Rugova siguroi mbështetjen e botës dhe ndërhyrjen e NATO-s për çlirimin e Kosovës ishte ndoshta mënyra më e përsosur për një entitet të okupuar, që nuk ishte shtet, as nuk kishte ushtri as polici e ekonomi jo se jo – për të projektuar para botës vlerat, kulturën dhe përvojën e rëndë por krenare të historisë së shqiptarëve në trojet e veta – ishte diçka vërtetë e mrekullueshme dhe fatlume për Kosovën dhe për shqiptarët.Në mungesë të pushteteve të tjera, përveç mbështetjes së fortë të popullit të Kosovës,  “Pushtetii butë”,për Rugovën ishte ushtrimi i këtij pushteti në veprim!Ishte ndoshta shembulli më i mirë i përdorimit të “pushtetit të butë”, moral dhe njerëzor, në historinë e shqiptarëve dhe më gjërë.

Shumica e njerëzve mund ta konsiderojnë detyrën e ambasadorit, në shërbim të interesave të vendit të vet, si një profesion me shumë prestigj dhe shumë ambasadorë, qofshin ata shqiptarë ose të vendeve të tjera, e përqafojnë atë detyrë, si një nder dhe privilegj të madh t’i shërbesh Kombit tënd në një vend të huaj, “një jete tëtërënëshërbimtëpakursyerndajvendittonë”, siçshprehetautori.  Edhe është e tillë, por nuk është gjithmonë e lehtë, sidomos për familjet e diplomatëve. Veçanërisht, për ambasadorët shqiptarë. Nuk e di si ishte jeta e ambasadorëve shqiptarë në kohën e komunizmit, por në periudhën e demokracisë, e di se nuk ishte dhe nuk është as sot edhe aq e lehtë, sidomos nga pikëpamja ekonomike.

Prandaj, përdorimi i “pushtetit të butë” mund të ishte edhe e vetmja mënyrë për Ambasadorin Berisha dhe të tjerë si ai, për të shprehur talentet, energjinë dhe emocionet, në shërbim të Atdheut.

Ambasadori Mal Berisha ishte, pra, njëri prej atyre ambasadorëve shqiptarë që gjatë karrierës së tij diplomatike ka kontribuar me punë të mëdha dhe të vogëla, por të vyera, duke përdorur “pushtetin e butë” dhe “gojën e embël”, për të projektuar interesat e vendit që përfaqësonte në botën e huaj.

Ambasadori Berisha, karrierën diplomatike e filloi, i ardhur nga një botë kulturore e artistike gjë që bëri të mundur që Ambasadori i ri të kishte mundësi – siç thotë edhe vet, të “ndërthurte përvojën e mëparshme me punën e diplomatit”.  Siç duket, kështu lindi “diplomacia kulturore” dhe libri me titull: “Ambasadori i Pushtetit të Butë”.Ashtu si edhe veprat e tjera të autorit, libri i fundit, “Ambasador i Pushtetit të Butë”, është me një rëndësi të veçantë, për historinë, por sidomos për diplomacinë shqiptare është një kontribut i shënueshëm.Një libër i çmueshëm, sidomos për nga dëshmitë personale për një periudhë plot lëvizje e ngjarje të rëndësishme diplomatike për Shqipërinë dhe Kosovën.

Dikush mund të pyet, more ç’është kjo frazë “pushtet i butë” dhe nga e ka origjinën. “Babai”, si të thuash i kësaj fraze, është akademiku amerikan Joseph Nye Jr., i cili ishte i pari që paraqiti këtë koncept të “pushtetit të butë”, në vitin 1990. Z. Nye e përcaktoi “pushtetin e butë”, si një mundësi për të siguruar atë që dëshiron nepërmjet një diplomacie të butë dhe jo nepërmjet kërcënimeve dhe ultimatumeve. Profesor Nye ka thenë se “pushteti i butë” mund të zhvillohet nepërmjet marrëdhënieve me aleatët, ndihmës ekonomike dhe shkëmbimeve kulturore. Ai ka thënë  se përdorimi i diplomacisë kulturore ose “pushtetit të butë” do të rezultonte në një opinion publik më të favorshëm për vendin që përdor këtë koncept të marrëdhënieve edhe në zhvillimin e politikës së jashtme. Është pra një mënyrë për të influencuar ngjarjet duke e bindur kundërshtarin për qëndrimin tënd, pa pasur nevojë të përdoret fuqia ushtarake ose sanksionet ekonomike – sidomos kur është fjala për një shtet të vogël siç është Shqipëria.  “Pushteti i butë”, sipas Prof. Nye, është edhe më i rëndësishëm sot për arsye të globalizmit dhe revolucionit në fushën informatike. Por, për një vend të vogël si Shqipëria — pa një forcë të konsiderueshme ushtarake ose financiare për t’i imponuar dikujt vullnetin e saj — “pushteti i butë”, mund të jetë mënyra më efektive për zhvillimin e diplomacisë.Ky, është pra edhe thelbi i librit prej 500 faqeshi Mal Berishës ku ai e shpjegon më së miri këtë koncept të diplomacisë kulturore.

Joseph Nye e ka përkufizuarpushtetin e butë si “aftësinë për të siguruar atë që dëshiron nëpërmjet diplomacisë dhe jo nëpërmjet shtërngimit ose  shantazheve”. Ai ka theksuar gjithashtu se fuqia e butë “mund të zhvillohet nëpërmjet marrëdhënieve me aleatët, ndihmës ekonomike dhe shkëmbimeve kulturore”. Ai ka argumentuar se përdorimi i “pushtetit të butë” në politikën ndërkombëtare, do të rezultojë në “një opinion publik më të favorshëm dhe besueshmëri jashtë vendit”, për shtetin që e përdorë atë. Besoj se ky është edhe përfundimi në të cilin ka ardhur Mal Berisha, bazuar në përvojën e tij diplomatike të përshkruar në librin e tij, Ambasadori i “Pushtetit të Butë”, një libër për tu lexuar edhe nga diplomatët e rinjë shqiptarë, si një manual udhëzues i zhvillimit të diplomacisë kulturore në të ardhmen.

“I dërguar i jashtëzakonshëm dhe ministër fuqiplotë…është një titull i padëmshëm por nuk përputhet fare me realitetin. Në ditët tona, të dërguarit nuk gëzojnë fuqi të plota. ata duhet të kërkojnë udhëzime  për çdo rast, shkurt ata nuk janë fuqi plotë; megjithse ndonjëherë , duke qenë njerëz,  qëllon të jenë të jashtëzakonshëm”. (Thënje e Faik Konicës, cituar në librin e kolegut tim nga vitet tona në Zërin e Amerikës, Ilir Ikonomi).

Miku i ynë Ambasador Mal Berisha (ashtu si të gjithë ambasadorët kudo në botë) mund mos të ketë qenë fuqiplotë, siç thotë edhe Konica, por qëllon të ketë qenë i jashtzakonshëm, si ushtrues i pushtetit të butë në shërbim të Atdheut të vet dhe si përfaqësues i denjë i diplomacisë kulturore të shqiptarëve.

Me këtë vepër, Ambasadori Mal Berisha kryen një detyrë ndaj vetvetes por edhe kundrejt shumë kolegëve të tij diplomatë aktualë dhe ish-diplomatë shqiptarë – kryesisht i shtyrë — siç shkruan edhe ish-Ministri i Punëve të Jashtme, të Shqipërisë,  Z. Besnik Mustafaj — “nga dëshira për të pohuar se, (Ambasador Mal Berisha), duke i shërbyer Shqipërisë, ka arritur të ketë edhe për veten e tij një jetë të bukur me gjithë andrallat e saj, gjë që i shkon një burri të realizuar”. Një burri malësor që i ka hije, do të thosha unë!  Urimet e mia i nderuar Z. Ambasador Berisha!

Frank Shkreli