Xhelal Zejneli/

Festa e punës apo Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve që shënohet më 1 maj, është festë shtetërore në mbi 80 shtete të botës. 

  Çdo vit më 1 maj, anembanë botës shënohet Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve apo Festa e Punës. Në dhjetëra shtete, 1 Maji është festë zyrtare, kurse për veprimtarët e të drejtave të punëtorëve, ka rëndësi të veçantë. Kjo ditë shënon kujtimin e luftërave të punëtorëve në të kaluarën kundër shkeljeve të panumërta të të drejtave të punëtorëve, duke përfshirë edhe ditët dhe javët e gjata të punës, kushtet e këqija në punë si dhe shfrytëzimin e punës së fëmijëve. 

Përse shënohet 1 maji – Kah fundi i shekullit XIX dhe fillimi i shekullit XX, sindikatat, e pastaj edhe socialistët dhe komunistët e zgjodhën 1 majin për Ditë Ndërkombëtare të Punëtorëve. Data ka qenë simbolike, në shenjë kujtimi të aferës Haymarket që kishte ndodhur në Çikago në vitin 1886. 

Klasa punëtore e Amerikës, shpeshherë e detyruar të punojë deri 16 orë në ditë në kushte të pasigurta, vite me radhë ka luftuar për të punuar jo më shumë se tetë orë në ditë.

Në tetor të vitit 1884, Federata e Sindikatave të Organizuara të Tregtarëve dhe të Punëtorëve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe të Kanadasë vendosi që më 1 maj 1886 të hyjë në fuqi dita e parë e ditës së punës që do të zgjatë tetë orë.  

Sipas vlerësimeve të ndryshme të historianëve, atë ditë në qytete dhe rajone të ndryshme të shtetit, hynë në grevë 300.000 apo 500.000.

Në Çikago e cila ishte qendër e luftës, protestuan dhe hynë në grevë rreth 40.000 njerëz. Deri në 3 maj, greva ishte e bashkërenduar mirë dhe kryesisht nuk kishte dhunë, por me afrimin e fundit të ditës së punës, grevistët në Çikago tentuan t’u kundërvihen kundërshtarëve të grevës   në kompaninë McCornick Harvesting Machine Company. Kundërshtarët e grevës mbroheshin prej kontingjentit të madh të policisë të cilët hapën zjarr ndaj grevistëve, duke vrarë të paktën dy vetë.      

Pas një dite, derisa policia tentonte t’i shpërndajë demonstruesit në sheshin Haymarket të Çikagos, ndaj tyre u hodh një bombë me ç’rast humbën jetën shtatë policë dhe të paktën katër civilë. Pas kësaj policia zuri dhe burgosi tetë anarkistë të cilët u dënuan për komplot. Shtatë prej tyre gjykata i dënoi me vdekje, ndërsa njërin me 15 heqje lirie. Katër prej tyre u ekzekutuan me varje, njëri bëri vetëvrasje, kurse dy të tjerëve, dënimi me vdekje iu zëvendësua me burg të përjetshëm. Shumë njerëz të së majtës, duke përfshirë edhe socialistët edhe anarkistët, ata që vdiqën i konsiderojnë “martirë të Haymarketit”.

Në vitin 1889, Internacionalja e Dytë – organizatë ndërkombëtare e punëtorëve dhe e socialistëve – e shpalli 1 majin Ditë Ndërkombëtare të Punëtorëve. Afera Haymarket u bë një lëvizje e gjerë e punëtorëve.    

  Historia e festës pas vitit 1916 – Në vitin 1916 u vendos në ShBA dita tetëorëshe e punës. Kjo u mbështet nga Internacionalja Komuniste, nga koalicioni ndërkombëtar i partive socialiste dhe komuniste si dhe nga partitë komuniste dhe socialiste të shteteve të ndryshme të botës. 

Po atë vit, derisa vazhdonte Lufta I Botërore, grevat dhe konfliktet me policinë në ShBA dhe në disa shtete të Evropës ishin të nxitura nga disponimi masiv kundër luftës si dhe nga lufta për të drejta e punëtorëve. 

Në vitin 1917, kur Shtetet e Bashkuara të Amerikës e shpallën hyrjen në luftë, socialistë dhe majtistët e tjerë demonstruan kundër gjakderdhjes.

Në vitin 1936 gratë punëtore organizuan në Nju-Jork paradën e 1 Majit (New York Daily News / Archive via Getty Images).

  Udhëheqësit marksistë në mbarë botën, midis të cilëve edhe Roza Luksemburg* dhe Vladimir Iliç Ulanov, i njohur si Lenin (1870-1924), thoshin se shtetet kapitaliste dhe imperialiste shkaktojnë luftëra me qëllim që pjesëtarët e klasës punëtore ndërkombëtare të luftojnë kundër njëri-tjetrit. Ata thoshin se punëtorët duhet të bashkohen për të bërë luftë revolucionare kundër klasave sunduese në vendet e veta. Katër ditë pas revolucionit që e shembi pushtetin carist në Rusi, me një dekret u vendos orari tetëorësh i punës.

Shënim: Ruza Luksemburgu (Rosa Luxemburg, 1871-1919) është revolucionare, marksiste, komuniste gjermane me prejardhje hebraike, shkrimtare, filozofe dhe veprimtare kundër luftës, një prej mendjeve më të rëndësishme në kanunin e mendimit revolucionar socialist. E vranë në moshën 47-vjeçare frajkorët – formacion paramilitar djathtist i krijuar në trazirat shoqërore dhe politike pas mbarimit të Luftës I Botërore.       

*   *   *

Në ShBA nuk festohet 1 Maji – Dita e Punës apo Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve që shënohet më 1 maj është festë shtetërore në mbi 80 vende të botës. Edhe pse kjo ditë e ka prejardhjen prej luftës së punëtorëve amerikanë, Shtetet e Bashkuara të Amerikës nuk e njohin 1 majin si festë zyrtare të punës, por Festën e vet të punës (Labor Day) e festojnë të hënën e parë të shtatorit. Caktimi i festës së punës në atë datë ndërlidhet me Grevën e Pullmanit të vitit 1894. Kjo ka qenë një grevë e madhe e punëtorëve të hekurudhave dhe bojkot* i cili tej mase e çrregulloi qarkullimin hekurudhor në Perëndimin qendror të ShBA-së.          

   Presidenti amerikan i atëhershëm Stefan Grover Kleveland (Stephen Grover Cleveland, 18837-1908) u dha urdhër njësive federale që ta mposhtin grevën. Në konfliktet e dhunshme nëpër rrugët e Çikagos ka pasur shumë të vrarë. Gjatë trazirave – të cilat në fund shkaktuan ndalimin e qeverisë federale – presidenti Klevland, në shenjë kujtimi të punëtorëve propozoi përcaktimin e festës shtetërore. Zgjedhje më e mundshme ka qenë ose Festa e Punës ose 1 Maji. Por, prejardhja socialiste e 1 Majit dhe lidhja e tij me trazira të ndryshme të punëtorëve, sidomos me aferën Jaymarket në Çikago në vitin 1886, 1 Majin e bënë të papranueshëm.  

Ka do paqartësi rreth faktit se si ka ndodhur kremtimi i Festës së Punës në shtator. Shumë burime i referohen udhëheqësit sindikalist Peter J. McGuire (1852-1906) i cili në vitin 1881 e themelon United Brotherhood of Carpenters. I referohen edhe Metju Meguirit (Matthew Maguire, 1842-1915), makinistit dhe sekretarit të Sindikatë Qendrore të Punës (CLU). Një prej burrave i propozon CLU-së të organizohet kremtim në nder të punëtorëve amerikanë. Më 5 shtator 1882, rreth 10.000 punëtorë, nën patronazhin e organizatës së punëtorëve “Knights of Labor” mbajti një paradë në Nju-Jork. Britannica shkruan se nuk ka pasur ndonjë rëndësi të veçantë për atë datë. McGuire thotë se ajo datë është zgjedhur për arsye se ka rënë në midis Ditës së Pavarësisë – 4 korrikut dhe Ditës së Falënderimit. 

Në vitin 1884 “Knights of Labor” miratoi rezolutë që e hëna e parë e shtatorit të konsiderohet festë e punës. Ideja u përhap shpejt dhe që vitin e ardhshëm festa e punës është kremtuar në shumë shtete. Kështu është zgjedhur Festa e Punës, kurse më 18 qershor 1894 presidenti i ShBA-së  Klevland e nënshkruan ligjin me të cilin është shpallur festë federale zyrtare.  

Edhe Kanadaja Ditën e vet të Punës e feston të hënën e parë të shtatorit.  

Shënim: Bojkot (anglisht: boycott) – është formë e luftës politike dhe ekonomike që nënkupton ndërprerjen e plotë apo të pjesshëm të marrëdhënieve me ndonjë person, organizatë apo shtet të caktuar; nuk blen prej tyre mall të caktuar. Këtë formë lufte e kanë përdorur për herë të parë në vitin 1879 qiramarrësit irlandezë ndaj administruesit të urryer anglez të quajtur Boycott. 

*   *   *

Traditat pagane – Disa shtete evropiane në ditën e 1 majit festojnë festa të tjera të cilat janë rrënjosur në traditat pagane dhe dallohen nga shteti në shtet. Për shembull finlandezët kanë festë që e quajnë Vappu, sipas shenjtores Walpurge, e cila është shpallur e shenjtë më 1 maj të viti 870, kurse nata prej 30n prillit në 1 maj është bërë Natë e Valpurgut. Për 1 maj finlandezët kanë ndërlidhur disa tradita në një ditë – tradita katolike, pranverën pagane dhe festat e studentëve dhe të punëtorëve. 

Estonët e festojnë Ditën e pranverës e cila ka rrënjë antike dhe nënkupton kremtimin e ardhjes së pranverës pas një dimri të gjatë.  

Polakët, pas rënies së komunizmit, 1 majin e festojnë si festë shtetërore por jozyrtarisht quhet Festë e Punës. Një maji e përcjell Ditën e Kushtetutës e cila shënohet më 3 maj. Këto dy data bashkërisht shpesh rezultojnë me një fundjave të gjatë të quajtur Majówka, e cila mund të zgjasë deri nëntë ditë, prej 28 prillit deri në 6 maj, me kusht që mund të merren vetëm tri ditë të lira. Njerëzit shpesh udhëtojnë, ndërsa jozyrtarisht Majówka në Poloni konsiderohet fillim i stinës së pjekjes së mishit në skarë.  

Britani e Madhe dhe Irlanda e festojnë si  festë të hënën e parë pas 1 majit.  

Më 1 maj Kazakistani e feston Ditën e Unitetit Popullor të Kazakistanit, ndërsa festa e punës shënohet në javën e fundit të shtatorit.

Japonia nuk e shpallur zyrtarisht 1 majin festë shtetërore, por duke qenë se ndodhet midis festave të tjera shtetërore, për shumicën e punëtorëve ajo është ditë e lirë.

  Shtetet e rajonit më 1 maj e shënojnë Ditën e Punës si e vetmja festë zyrtare e trashëguar nga koha e RSFJ-së, ku ajo ka qenë një prej festave kryesore.  

Gjeneral ® Piro Ahmetaj/

Pikësëpari, mbetet i përbotshëm definicioni: “Demokracia nuk është e përsosur, por ndërsa nuk kemi provuar ende një tjetër, mbetet sistemi më i mirë për shoqërinë njerëzore”. Pra me gjithë shumë problematika, demokracia mbetet opsioni më i mirë, pasi në themelet e saj ka votën e lirë, si dhe vlerat fondamentale të qytetarit: “respektin për jetën, familjen, pronën, dinjitetin dhe besimin te zoti”. 

Në të kundërt, diktaturat, shtetet e dështuara nga demokracia fasade, fuqia e gjithë-Pushtetshmëve, interesat e oligarkisë dhe korrupsioni endemik sundojnë duke vjedhur (blerë shitur, manipuluar) votën dhe më tej nëpërkëmbur vlerat themelore të qytetarëve (vetë sovranit).

Mbas 34 viteve të pluralizmit dhe demokracisë fasadë, disa pyetje ndoshta miliarda € mbeten:  “pse p.sh Sllovenia e ka GDP-në 75 miliard €, ndërsa Shqipëria me 2 fishin e mundësive ekonomike e ka rreth 27 miliard € (?!); Pse  ende dallon si “dita me natën, Saranda me Korfuzin, Brindizi me Vlorën, Ulqini me Shkodrën” (?!) Pse 12 vitet e fundit 1 milion qytetarë e kanë braktisur vendin e bekuar nga pasuritë, pozita gjeografike dhe Perëndia (?!); pse edhe mbi 70 % e të rinjve shqiptarë në mungesë të shpresës, dëshirojnë t’ia mbathin nga sytë-këmbët  (= se në vendet në luftë, Siria, Ukraina, Rusia, Afganistani, etj) ?!  

Përtej realitetit Shqiptar, e njejta pyetje vërtitet rreth dallimit mes Koresë së Veriut të (Kim-Jongut) me atë të Jugut (?!) standarteve të sigurisë dhe të jetesës të Kanadezëve dhe Rusëve, si dhe për të dy anët e murit-diçital që ndan 2 qytetet me të njëjtin emër (Nogales) mes USA/Arizonës dhe Meksikës ?!

Sigurisht janë edhe arsye të tjera dhe të drejta njerëzore por më thelbësore mbetet “mungesa dëshpëruese e përgjegjësisë dhe të drejtës së qytetareve për të votuar të lirë”, ose për të zgjedhur udhëheqësit që do i qeverisin, çka për pasojë mbetet edhe thelbi i mungesës së mekanizmave të demokracisë funksionale.  

Prandaj, jo vetëm diktatorët gjakatarë të sojit të Kim-Jong-ut, Putinit,etj, por edhe autokratët me kullaro demokratike, pasi vjedhin ose blejnë votën e qytetarëve, si “kryetarë bandash” pushtojnë partitë politike, shpërdorojnë fuqinë e (mbi) pushtetit, përmjerin mediat, dorovisin pasuritë kombëtare, grabisin të drejtat, pronat e qytetarëve si dhe vrasin shpresën për integrimin evropian të vendin.

Fatëkeqësisht, 34 vjet mbas përmbysjes se diktaturës, RSh mbetet i vetmi vend në Europë, përfshi Bosnjen dhe Kosovën, që ende nuk ka tejkaluar “ylberin blu nga vjedhja ose numërimi stalinist i votave edhe brënda partive politike”, si dhe nga zgjimi epsheve demoniale për të mbajtur përjetësisht pushtetin. 

Së dyti, sigurisht nuk jam as pronar dhe as profet i së vërtetës shteruese të përcaktoj: “kush është djalli dhe kush ëngjëlli”. Por, ngaqë kam vetëvendosur për të mos heshtur, po ndaj shqetësimin ulëritës për demokracinë fasadë (shumë më qesharak se bashkimet profesionale në 1990), çka e përsëris mbetet qëndra e gravitetit të krizës politike si dhe besimit të shqiptarëve te vlerat e demokracisë funksionale.

Thënë këtë, refuzoj me përbuzje ti bashkohem korit të sekserëve, se: “faji apo zgjidhja do na vijë nga bota”, deri te çartisjet qesharake se “rotacionin politik do vijë si me magji nga z.LaCivita,  ose do përshpejtohet nga Komisionerja znj. KOS, apo kushdo bën resme në Washington”. Ashtu siç edhe përsëris neverinë për privatizimin e dashurisë për memëdhenë apo datën/ngjarjet e integrimit në NATO dhe BE. 

Pra, përgjegjësinë për këtë terexhe-demokraci nuk na e ka bota, por ata/ato që pranojnë t’ju vjedhin (ose shesin) votën! Veçanërisht pas 2008, kryetarët e gjithëpushtetshëm dhe emëruarit deputetë, ministra, drejtore, etj; pasi kanë privatizuar partitë Politike, kanë vjedhur votat, mandatet (si p.sh. deputeti i bandave të Shijakut); pronat e qytetarëve si dhe dorivitur oligarkeve pasuritë publike. Ndërsa, sot më shumë se kurrë me parë nga 1991, kërcënojnë shpresat e shqiptarëve te rotacioni politik dhe demokratik i pushtetit.

Praktikisht, Shqipëria nuk po përjeton parajsën e premtuar në 11 pale zgjedhje, por “Krizën më të rëndë të demokracisë prej 1997; shtetit të kapur nga korrupsioni; privatizimi i partive politike si dhe fuqia e pamposhtur elektorale e të gjithë-pushtetshmit”.  P.Sh Shqipëria në Kushtetutë përcaktohet Republikë Parlamentare, por Parlamentit i ka mbetur zero peshë (përveç borderosë së pagave të Kuvendit), pasi p.sh në 12 vite, asnjë rezolutë, marrëveshje dhe ligj nuk është miratuar me konsensus: “përveç ligjit të turpshëm për listat e leckosura, pra emërimin e mbi 90 deputetëve nga super-Kryetarët ose një puç modern kushtetues”. 

Për Partinë në Pushtet (ish-PS), besoj do të mjaftonin MEME-t me premtimet e 12 viteve më parë: “Për të ndalur braktisjen e vendit, punësimin e 300 mijë të rinjve dhe shëndetësinë falas; zero korrupsion, zero taksa për naftën, bukën, vezët; zero influence politike mbi koston e rrugëve, inceneratorët ambientalistë, koncesionet ose dorovitjet alla-sulltanatë etj”. Ndërsa Tigri/nr. 2 i qeverisë arratiset si banditët e Xhibutit; Veliaj/Pushtetari nr.2 në qeli për “veprimtari kriminale”; ministra, deputetë, etj, që erdhën më 2013 si “skuadra e qiejve të pastër” flenë pas hekurave, ose gdhihen në dyert e SPAK-ut! Pavarësisht kësaj, fuqia e të (gjithë)Pushtetshmit e ka gjunjëzuar demokracinë, institucionet dhe administratën shtetërore (+200 mijë patronazhiste dhe 740 mijë pensionistë), sikur RSh të ishte Burkina Faso dhe jo vend i NATO-s.  

Nga ana tjetër, Opozitën Zyrtare (PD), e gjej jo vetëm bashkëpërgjegjëse (nga koka te këmbët) për humbjet në 12 vjet dhe për këtë degradim të pluralizmit, demokracisë fasadë dhe shtetit të dështuar, por edhe të rraskapitur nga betejat turpëruese për vulën dhe bravat, fjalimet (d)elekuente, djegja e karrigeve dhe bejtet folklorike! Ndërsa me pa-përgjegjshmëri mëkatare vijojnë ti “zvarrisin dhe poshtërojnë demokratët me primaret e para/pas leckosura, aleancat e damkosura si dhe duke ricikluar listën e humbësve në 3 zgjedhjet e fundit parlamentare (49 deputet në 2013; vetëm 43 në 2017 dhe 52 në 2021) si dhe me mëkatar të korruptuar dhe të paditur deri në neveri ose edhe ekstremist me preçedent në akte terroriste ndaj RSh”!?!

Do të lutesha dhe uroja të isha gabim, por përtej tallavasë mediatike përpjekjet për të krijuar një pol/mundësi të tretë, fatëkeqësisht “do mbeten në tentativë”, me zero ose një numër pa peshë për të realizuar rotacionin e elitave (pronarët) politike si dhe të tranzicionit të tejzgjatur, për sa kohë që bashkimi i tyre mbetet një mision i pamundur i egocentrikëve, delirantëve, cinikëve dhe mllefeve primitive. 

Së treti: në 34 vjet, ushtria e kamikazëve të super-Kryetarit të radhës, pasi vjedhin votat, përdhosin votuesit, Partitë reciproke, demokracinë, institicionet dhe shtetin ligjor.  Dhe për sa kohë që vidhen apo blihen votat, pyetje të tjera riciklohen: “pse s`bëhemi (?), pse devijojmë dhe rrëshqasim “me brohoritje bollshevike” në Autokraci ?! A është e mundur dhe kur do të bëhet Shqipëria demokratike, si ShBA dhe gjithë Europa ?!

“Shqipëria do të bëhet, por a do ta jetoj unë…”, është kthyer në legjendë, mankth mallkim, dhe stafetë gjeneratash ! Duke e gjetur aktuale këtë manifest të Frashëllinjve, u bëj thirrje arsyeve fisnike, të mbarë shqiptarëve për emergjencën kombëtare që ka rikthimi i përgjegjësisë si dhe i fuqisë së votës së lire, pluralizmit, demokracisë funksionale, balancat kushtetuese dhe rotacioni demokratik i pushteteve në RSh. 

Të paktën asnjë politikan nuk mundet dhe nuk do duhej të bëjë triumfalin apo të krenohet për këtë degradim të demokracisë. Thënë këto, “nuk ka vend fare për Mic-Sokola, as për patronazhist të flaktë as për demokrat të tërbuar, sigurisht as për udhëheqës të madhërishëm”. Por fare thjeshtë, vetëm për qytetarë të zakonshëm, politikanë kokëulur, shtetarë vizionarë si dhe të përgjegjshëm para qytetarëve dhe interesave Kombëtare. 

Prandaj, përtej riciklimit të tallavasë së “parajsës pas 100 ditëve të para”, zgjimi i përgjegjësisë qytetare në zgjedhjet 11 Majit, nuk është lufta për të ndërruar “udhëheqësin suprem të partisë qeverisëse dhe listën e borderosë se kuvendit”, por është beteja për ri-kthimin 100 % të fuqise së votës ose “pushtetit të vjedhur” në duart e qytetarëve dhe bashkë më këte, pronat, dinjitetin dhe të ardhmen europiane të RSh. 

Në shtesë thënë sa më sipër, refuzoj të bëhem pjesë e kujes së egocentrikëve të sëmure: “nuk bëhet ky vend, është i mallkuar” apo relativizimit cinik “të gjithë janë njësoj, pra kusarë” !

Dhe për ta ilustruar që nuk janë njësoj, po sjell një shëmbull si dhe ju ftoj ta votoni në 11 Maj, doktotr Ilir Alimehmeti, për qetësinë qytetare, rrënjët fisnike, forcën, e arsyes, dashurinë për vendin, integritetin e spikatur dhe përgjegjshmërinë politike (duke e përçmuar/sfiduar publikisht betejën kamikaze për listat e sigurta). Bashkë me këto, Dr. Iliri mbart shpresën se Shqipëria do bëhet demokratike, edhe për inat të politikanëve zullumqarë, që duke vjedhur/blerë votat kanë privatizuar partitë politike, pronat publike, kanë përmjerë mbi balancat dhe institucionet kushtetuese si dhe sundojnë shqiptarët në 34 vitet e fundit.

Me këtë rast, falënderoj dhjetëra mijëra kolegë/ushtarakë (brenda dhe jashtë vendit), intelektualë dhe patriotë të përkushtuar, si dhe qytetarë të zakonshëm në hapësirën mbarë-kombëtare, për konsideratat si dhe mesazhet inspiruese në angazhimin tim politik. Ndërsa për këdo të revoltuar, me duhet të përsëris qetësisht dhe fortë, se: “nuk po angazhohem për tu punësuar deputet në borderonë e kuvendit“, por: “vetëm për të kontribuar me ekperiencën euroatlantike si dhe përgjegjshmëri politike në domosdoshmerinë ulëritëse që ka Kombi, demokratët, socialistet dhe mbarëshqiptarët për rotacionin politik të pushtetit”.  

Në përmbledhje, j’u bëj thirrje vëllazërore bashkëqytetarëve që: “përtej demonizimit të mbi-Pushtetshmit dhe pa-fuqisë dëshpëruese të opozitës”, të përbashkohemi rreth votës se lirë si dhe misionit të shenjtëruar për rithimin e RSh në shinat e demokracisë funksionale, si SHBA dhe gjithë Europa.   

Nga: Gjeneral ® Piro Ahmetaj:

Senior Ekspert për SK, Rajonin & NATO-n,
Zv/President i Këshillit të Atlantikut, ish:
Koordinator për Sigurinë Kombëtare në PDSh,
Këshilltar i Presidentit; Zv/ShShPFA,
Përfaqësues i RSh në SHAPE/NATO.

Shënim shtesë: “Kjo përmbledhje, është ndarë me Komisionin mbipartizan të Senatit dhe Kongresit të SHBA-ve (Commission on Security and Cooperation in Europe), si dhe me disa Institute dhe forume të Senior Eksperteve/kolegëve të Sigurisë Kombëtare dhe NATO-s, në Washington DC” !

Nga Harry Bajraktari/

Në 11 maj, Shqipëria do të votojë për Kuvendin e ri dhe shqiptarët pa asnjë mëdyshje duhet të zgjedhin ndryshimin.

Pas 12 viteve në pushtet, që nga viti 2013, ka ardhur koha që Partia Socialiste të kalojë në opozitë . 

Kryeministri Edi Rama e ka kthyer Shqipërinë në një sistem njëpartiak. Ka grumbulluar në duart e tij pushtetin qeveritar, pushtetin lokal, presidencën, të gjitha institucionet, si dhe mediat kryesore. Që nga koha e Ramiz Alisë, asnjë politikan nuk ka pasur kaq shumë pushtet në Shqipëri dhe kjo nuk është normale.

Nga ana tjetër, Edi Rama është kryeministri më i korruptuar në historinë e Shqipërisë. Shokët e tij kryesorë të politikës janë në burg. Ka nevojë për një spastrim të qeverisë nga korrupsioni. Ka nevojë për një fillim të ri.

Ka ardhur koha që t’i jepet një shans demokracisë.

Për herë të parë në këto zgjedhje do të votojë edhe diaspora. Bashkatdhetarët nga Shqipëria këtu në Amerikë dhe në botë duhet ta ndihmojnë atdheun që të fillojë një kapitull të ri të historisë.

Ka vetëm një alternativë të fortë që mund ta rrëzojë Ramën: ai është Koalicioni i 25 partive, për Shqipërinë Madhështore (një version shqiptar i parrullës MAGA: Make Albania Great Again), drejtuar drejtuar nga kryetari i Partisë Demokratike, Prof. Dr. Sali Berisha.

Edhe këtu në Amerikë zgjedhjet sollën një ndryshim.

Donald Trump u përndoq nga organe të drejtësisë për të mos e lejuar që të kandidonte në zgjedhjet presidenciale. Por ai fitoi dhe sot është President i Shteteve të Bashkuara.

Kështu po ndodh edhe me Sali Berishën në Shqipëri. Drejtësia është përdorur për arsye politike. Kryetarin e opozitës e kanë ngarkuar me akuza gjyqësore që ta pengojnë, e mbajtën në burg shtëpiak, por ai do të fitojë në fund ashtu si Presidenti Trump.

Rezultati i zgjedhjeve në Shqipëri duhet të ndjekë shembullin që dha demokracia amerikane. Kjo do t’i forcojë edhe lidhjet mes dy vendeve.

Në 11 maj, votoni për Ndryshimin! 

Votoni për Prof. Dr. Sali Berishën! 

Votoni për Shqipërinë Madhështore! 

Make Albania Great Again!

Harry Bajraktari është themeluesi dhe ish-botues i gazetës “Illyria” (1991-1998). Ai është një veprimtar, biznesmen dhe filantropist shqiptaro-amerikan. Është nderuar me shumë dekorata e mirënjohje në SHBA, në Kosovë dhe në Shqipëri.

Hisen Berisha/

Dhomat e Specializuara në Hagë, të krijuara në emër të drejtësisë, sot po funksionojnë në një hije të trashë të dyshimeve për mungesë balanci, selektivitet dhe përjashtim të parimeve themelore të së drejtës ndërkombëtare. Aty nuk po gjykohen vetëm individë – aty po vendoset edhe narracioni për luftën çlirimtare të një populli, për vlerat mbi të cilat është ndërtuar shteti i Kosovës.

Liderët politikë e ushtarakë të UÇK-së, që përfaqësojnë vetë zërin e shtetësisë së Kosovës, po trajtohen me standarde të dyfishta, në një proces që gjithnjë e më shumë po e humb legjitimitetin moral dhe juridik. Heshtja e institucioneve vendore, mungesa e presionit diplomatik, dhe indiferenca ndaj mënyrës se si po drejtohet kjo gjykatë, kanë krijuar një klimë frikësimi dhe diskreditimi të qëllimshëm të së kaluarës sonë kolektive.

Për më tepër, duhet theksuar çështja kontraverse e këtij gjykimi, se e drejta në pavarësinë e Kosovës, që është fituar me luftë me armë për liri, me luftë politike dhe diplomatike, është konfirmuar po ashtu, edhe nga vetë Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë, pas kontestimit që ka provuar t’ia bëjë Serbia. Prandaj, çdo përpjekje për ta gjykuar këtë të drejtë përmes përfaqësuesve të saj politikë dhe ushtarakë, është në thelb një përpjekje për ta rivlerësuar historinë nga një pozitë e rrezikshme e padrejtësisë.

Për këtë arsye, **është urgjente dhe e domosdoshme që proceset në Hagë të vendosen nën një **monitorim të rreptë ndërkombëtar, me përfshirjen e juristëve të pavarur, ekspertëve të drejtës ndërkombëtare, përfaqësuesve të organizatave të të drejtave të njeriut dhe institucioneve evropiane, që të garantohet drejtësi reale, jo hakmarrje e maskuar si drejtësi.

Çfarë po ndodh sot në Hagë nuk është një gjykim teknik, por një betejë politike për të rishkruar historinë e Kosovës. Kjo nuk mund të lihet në heshtje. Të gjithë ata që flasin për shtet të së drejtës, duhet të flasin tani – për të mos u bërë bashkëfajtorë në një padrejtësi të ndërtuar mbi heshtje.

Drejtësia e vonuar është drejtësi e mohuar.

Monitorimi ndërkombëtar është hapi i parë për të shpëtuar atë pak besim që ka mbetur.

Presented by A.A.M.C.

38 Raymond Street, Waterbury, CT 06706

www.aac-ct.org | facebook.com/AlbanianFestivalWaterbury

Join Us for a Milestone Celebration!

Friday, June 13 (5 PM – 10 PM)

Saturday, June 14 (12 PM – 10 PM)

Celebrating 20 Years of tradition, culture & community!

Over 5,000 attendees gather for two days of music, dance, food, and fun!

Sponsor the Festival & Promote Your Business!

Be part of one of the largest Albanian cultural events in the Northeast, reaching audiences from CT, NY, NJ, and beyond.

Showcase your brand to a loyal, growing community through:

Festival Ad Book

Event Program Mentions

Grounds Banners

Social Media Highlights

Your support also helps fund: Scholarships for students

A growing Albanian language and dance school

Cultural preservation for new generations

How to Become a Sponsor:

Deadline: May 10, 2025

sponsorship@aac-ct.org

Contact Us:

Sali Barolli: 860-930-7415

Arben Demiraj: 203-592-3347

Endrit Himaj: 203-518-2076

Albana Lame: 646-715-2737

Limited opportunities – first come, first serve!

Vector or high-res logo required for banner sponsors

Make checks payable to: A.A.M.C. Inc

Attention Festival Vendors!

Exciting news—Albanian Festival is just around the corner, and we’re inviting vendors to be part of this incredible event!

Event Date: June 13, 5 pm-10pm & June 14, 12pm-10pm Location: 38 Raymond Street, Waterbury Vendor Opportunities: Ice cream, crafts, merchandise, and more!

If you’re looking to showcase your products, connect with enthusiastic festival-goers, and be part of a lively community celebration, now’s your chance!

How to Apply: Visit sponsorship@aac-ct.org or you can call 203-518-2076 to secure your spot and review vendor guidelines. Spaces are limited, so don’t wait request deadline May 20th!

With live entertainment, family-friendly activities, and a vibrant atmosphere, this festival promises great exposure and fantastic sales opportunities for vendors.

Let’s make this year’s Albanian Festival unforgettable—we can’t wait to see you there! use the info to make a flyer to call vendors