Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

VARIANTI I RI, NË TRUNGUN E VJETËR

by

Shkruan:Prend Ndoja, SHBA/

Që nga fillimi i udhëheqjes së LDK-së nga Isa Mustafa, Kalaja (LDK-ja) ka filluar të rrënohet nga brenda. Këta “atdhedashës” e “biznesmenë”, me dinakëritë e tyre të turpshme e fundosën vizionin rugovian, duke i dhënë kahje në dy pole të ndryshme. Nën emrin e ish- LDK-së së vërtetë, e përdornin emrin e dr. Rugovës si pasaportë për të qëndruar si pasardhës të vizionit të tij.

Nga një diplomaci parimore, u shndërruan në një diplomaci mafioze, me ekonomistë të profesionalizuar që të ndanin llogaritë me PDK-në, e më pak me të tjerët. Ndonjë anëtar që pretendonte t’u qëndronte besnik bindjeve rugoviane, degradohej, zhveshej nga çdo funksion, apo detyrohej të largohej nga partia. Pra, shkatërrimi më i madh LDK-së i erdhi nga brenda, nga disa anëtarë të saj. Vjosa nuk mori udhën e ikjes nga LDK-ja me dëshirë, por ngaqë nuk gjente hapësirë për të vazhduar aty ku e kishte lënë Rugova. Vjosa nuk bëri aleancë me VV-në ngaqë kishin parime identike, por ishte e vetmja zgjidhje për ta ndaluar  grupin “Al Capone”. Pas vdekjes së dr. Rugovës, bota e përparuar kërkonte njerëz të denjë e të vendosur në bindjet dhe qëndrimet e tyre, me të cilët mund të bashkëpunonte me një saktësi të plotë; njerëz që janë të përkushtuar në krijimin e shtetit ku funksionon ligji. Por, pas të gjitha përpjekjeve, më në fund rezultatet nuk u arritën dhe gjithçka dështoi.

Vitet kalonin, e në kohën kur bota hapëronte më shpejt se kurrë më parë pas sukseseve, ne mbetëm në vend, të izoluar nga jashtë dhe të gërryer përbrenda nga korrupsioni.

Shtetet me ndikim në politikën botërore e përdorin një metodë mjaft diplomatike duke i nxitur dhe përkrahur partitë e ndryshme politike; duke i mbajtur pezull, në pritje edhe me vite të tëra. Kur është në interesin e tyre, i ndezin, i përdorin këto parti që të shkaktojnë rrëmujë, që në anën tjetër idetë dhe planprogrami i tyre të depërtojnë më lirshëm, për të realizuar qëllimet e veta. Ata e zbatuan këtë metodë edhe në zhvillimet politike në Kosovë. Para shumë vitesh përgatitën lëndë gjyqësore, pothuajse gati për çdo figurë politike. Këto lëndë i mbanin në heshtje. Figurave politike që nuk favorizonin politikën e këtyre shteteve dhe nuk sillnin progres në vend, u aktivizohej lënda në gjykata të ndryshme.

Kështu ndodhi me zhvillimet politike në Kosovë. Për ta thyer akullin mbi 20 vjeçar, është dashur që më parë të mbyllen dhe pastaj të ndodhin fitoret që i pamë më 14 shkurt. Duhet ta kemi parasysh se kjo diplomaci politike është edhe për fituesit e tashëm të zgjedhjeve. Pra, nëse devijoni politikisht, do të jeni jetëshkurtër në politikë, do t’ia merrni edhe disa vite popullit të Kosovës. Por, shpresoj dhe kam bindje që do të jenë të suksesshëm dhe të kenë mësuar nga përvoja e tyre.

Uroj që të mos e devijojnë vizionin politik rugovian, të përmbahen dhe të jenë në harmoni dhe mirëkuptim me SHBA-në, BE-në dhe me të gjitha shtetet e përparuara të botës; ta fshijnë dhe ta largojnë atë shprehjen e gabuar “Amelik, Amelik”, por me një përulje të sinqertë të jenë falënderues ndaj Amerikës. Nuk është e nevojshme të jesh në LDK, që të zhvillosh politikën rugoviane, por është e nevojshme që të jesh atdhedashës dhe diplomat i shquar për të realizuar projektin e duhur politik.

Shpresojmë që të mos na zhgënjejnë, por të na trajtojnë siç e meritojmë. Urime, pra, fitoren!   

ISHTE NJËHERË HONGKONGU I LAVDISHËM

by

Nga Danilo Taino-Perktheu;Eugjen Merlika/

Një qytet i lavdishëm është zhdukur nga harta e ekonomive më të mira të botës. Për një të katërt shekulli  ishte ai në të cilin ishte më e lehtë për të bërë biznes: mund të hapej një i tillë e t’ishe i sigurtë në mënyrë t’arsyeshme që gjykatat vigjëlonin mbi korrektësinë e nevojshme për të bërë të shkonin mbarë gjërat. Papritmas Hongkongu është fshirë  nga Treguesi i Lirive Ekonomike që Heritage Founation përpilon çdo vit. Arsyeja e zhdukjes nga shkallëzimi është se tani nuk është më e pavarur nga Pekini, se parimi “Një Vënd, dy sisteme” ka humbur pjesën e dytë të fjalisë, se të bërët ekonomi në Hongkong nuk është e ndryshme se sa të bëhet në Shangai dhe në Shenzhen. Të njëjtat rregulla, të njëjtat metoda, të njëjtët rreziqe. Për 25 vjet ish kolonia britanike ishte gjithmonë e pra në Treguesin e Lirive Ekonomike, të llogaritur mbi bazën e faktorëve që shkojnë nga pesha e ndërhyrjrve shtetërore deri tek pavarësia e gjykatave.

            Në 2019 kishte zbritur në vendin e dytë, i kaluar nga Singapori. Këtë vit, në shkallëzimin që i referohej 2020-ës ishte zhvendosur (së bashku me Makaon), në fakt të përfshira n’ekonominë e Republikës Popullore Kineze, që në Tregues është në vendin e 107(në 178), në përkeqësim kundrejt 102 të vitit të shkuar. Në dhjetëvjeçarët e shkuar, më parë e më pas kalimit  nga Mbretëria e Bashkuar tek Kina më 1997, Hongkongu ka qënë qëndra e vetme për hapjen e saj, dera e hyrjes së ndërmarrjeve perëndimore drejt Azisë. Shumë sipërmarrje, edhe italiane duke filluar nga ato të modës, gjatë viteve e kanë bërë bazën e tyre në Lindje. Tani , nën drejtimin e Xi Jinping-ut, Pekini në fakt ka shfuqizuar autonominë dhe jashtzakonshmërinë e tij.Për një ndërmarrje demokracia dhe liria e shprehjes janë të rëndësishme. Por dyshimet e biznesit kanë të bëjnë veçanërisht me gjykatat, tradicionalisht ndër më të pavarurat nga pushteti politik, por sott ë nënështruara ligjit të sigurisë t’imponuar nga Pekini. Ishte njëherë Hongkongu.

          *  “Corriere della Sera”, 5 mars 2021      Përktheu Eugjen Merlika

TELASHET E VUÇIQIT ME VELO “TELASHEN”

by

Nga Adil FETAHU/ Arrestimi i njëfar krimineli të mirënjohur dhe të mbështetur e sponsoruar nga strukturat e shtetit të Serbisë, Velko Belivuk, i quajtur Vela Nevola (nevolje,serb: telashe), është në krye të lajmeve  të mediave e tabloideve serbe qysh prej fillimit të shkurtit të këtij viti. Bashkë me Vela “Telashën” u arrestuan edhe 19 kriminelë e bashkëpunëtorë të tij, nën akuzë për kryerjen e veprave penale të vrasjeve, kidnapimeve dhe trafikimit me narkotikë. Arrestimet kanë vazhduar dhe përditë lajmërojnë për arrestime të reja.   Nëse ka seriozitet dhe guxim në zhvillimin e hetimeve, ato do të qojnë deri te vet kreu i shtetit. Deri tash i janë avitur, sepse edhe djali i madh i Vuçiqit  (Danillo) është i implikuar si pjesëtar i atij grupi:  të paktën është parë disa herë në shoqëri me grupin kriminal. 

Vuçiqi vet e ka paralajmëruar opinionin dhe disa herë e ka përsëritur, se jo vetëm Serbia, por edhe Europa dhe bota do të shokohën kur të shohin se si ky grup i ka vrarë e masakruar kundërshtarët e vet, duke ua prerë kokat e lozur futball me kokat e prera. Bile, Vuçiqi porositi që fotografitë dhe inçizimet që do t’i tregojnë, të mos i shohin fëmijët dhe familjarët e viktimave, sepse do të tmerrohen!.

Për ta informuar opinionin mbi veprimet kriminale të grupit, Vuçiqi kishte parlajmëruar mbledhje  të Këshillit të Sigurisë Kombëtare, me të vetmën pikë: luftimi i krimit të organizuar.  Mbledhja e atij Këshilli u shty dy-tri herë,  dhe kur u mbajt më 4 mars, pika e krimit të organizuar ishte renditur në vendin e tretë, pas analizës së situatës në Kosovë dhe pas aksionit të vaksinimit kundër koronavirusit.  Po çka doli nga fotografitë dhe inçizimet “shokuese”: asgjë e veçantë ose e jashtëzakonshme për shoqërinë serbe; nuk u shokua askush në Serbi, e aq më pak në Europë dhe në botë, që kishte paralajmëruar Vuçiqi. Publikut iu treguan fotografi të armëve të konfiskuara, ndër të cilat më së tepërmi u fol për një  pushkë snajperi special, të shtrejtë,  për të cilin ministri i punëve të brendshme, A.Vulin, thotë se ka qenë i destinuar për të bërë atentat kundër Vuçiqit dhe se këtë detyrë është dashur ta kryejë njëfar Sllavisha Kokez, i cili nuk ka pranaur të përgjigjet në poligraf, kur është pyetur për këtë gjatë hetimeve. Në fotografitë tjera u treguan dy viktima; njëra me kokë të prerë. Nuk u përmend asnjë emër i zyrtarëve të lartë shtetërorë, se janë pjesë e grupit kriminal të arrestuar.  Ministri i policisë foli shumë për 1572 përgjime të bisedave telefonike të Vuçiqit dhe anëtarëve të familjes së tij, që i kanë përgjuar disa persona zyrtarë të policisë dhe të BIA-s (agjensioni i sigurisë dhe informacionit), dhe shtoi se të gjithë policët e pyetur në këtë temë gjatë hetimeve, kanë rënë në poligraf (detektorin e gënjeshtrës)!.

Edhepse gazetarët hulumtues disa herë kishin apostrofuar emrat e përveçëm të disa zyrtarëve të lartë shtetërorë dhe partiakë, nga radhët e  partisë së Vuçiqit, të implikuar në veprimet kriminale me grupin e arrestuar, Vuçiqi nuk e përmendi asnjë prej tyre. Në pyetjen e gazetarëve, ku është   Nebojsha Stefanoviqi, ish-ministri i policisë,  tash ministër i ushtrisë, Vuçiqi tha se Stefanoviqi ishte në mbledhjen e Këshillit të Sigurisë Kombëtare dhe se aty do të jetë për sa koë që është në poziën e ministrit!

Në mbledhjen e Këshillit Kombëtar të Sigurisë, u fol për mënyrën e kryerjes së krimeve makabre që kanë bërë pjesëtarët e grupit kriminal: se kanë rrahur, maltretuar, kidnapuar e vrarë kundërshtarët e tyre; viktimave ua kanë prerë gjuhën, veshët, hundën, madje edhe kokën dhe kanë lozur “futball” me kokat e prera; ato sqena makabre i kanë fotografuar dhe inçizuar e ua kanë dërguar në telefonat e anëtarëave të familjes dhe kundërshtarëve të grupit. Ua kanë dërguar edhe ndonjë operativisti të policisë, për t’ua tërhequr vërejtjen se fati i njëjtë do t’i gjejë poqese përpiqen ta pengojnë aktivitetin e grupit. Ato foto dhe inçizime ua kanë dërguar edhe anëtarëve të grupit, duke i kërcënuar se kështu do të veprojnë edhe ndaj tyre, poqese nuk i kryejnë urdhërat që u jepen, apo nëse ndokush “gabon” t’i lajmërojë.

Vetëm gjatë vitit 2020 janë zhdukur pa shenj 12 veta. Në 44 telefona të dekoduar, janë gjetur prova dhe emra të personave të piketur për t’i likuiduar, më të shumtët nga radhët e operativistëve të policisë.

Nga hetimet e deritashme,  në opinion  kanë dalë dyshime se me grupin kriminal, të cilin e udhëheqë Vela Nevola, janë të lidhur zyrtarë të lartë të organeve të pushtetit, ndër të cilët përmenden:

  1. Ish-ministri i policisë, Nebojsha Stefanoviq, tash, aktualisht ministër i ushtrisë së Serbisë,
  2. Ish-sekretarja shtetërore në Ministrinë e Punëve të Brendshme, Dijana Hërkalloviq (as kjo nuk ka pranuar të përgjigjet në poligraf),
  3. Kryetari aktual i Gjykatës së Lartë të Beogradit, Aleksandar Stepanoviq,
  4. Funksionari i lartë i Beogradit, Damir Handanoviq,
  5. Kryetari i Lidhjes Futbollistike të Serbisë, Sllavisha Kokez,
  6. Udhëheqësi i Klanit “Kavasi”, Radoje Zvicer (nga Mali Zi).

Për veprimet e grupit kriminal dhe personat e involvuar me grupin, mediat e pavarura kanë alarmuar opinion qe dhjetë vjet, por vet strukturat e shtetit i kanë penguar hetimet. Kur gazetarët e pyesnin Vuçiqin, përse djali i tij është parë disa herë në shoqëri me pjesëtarët e grupit kriminal, ky u është përgjigjur: “Pa sta? (ani çka); ju mund të më keni parë edhe mua në ndonjë fotografi bashkë me Dragan Gjillasin, që është krimineli më i madh prej të gjithëve”! Djali i Vuçiqit është parë  disa herë bashkë me pjesëtarët e grupit kriminal, në klubet dhe kafenetë e Beogradit, si dhe në Rusi, duke përcjellë ndeshjen e futbollit për kampionatin botëror midis Serbisë e Kostarikës  (qershor 2018), dhe në Banjallukë me rastin e festës së asaj kreaturë gjenocidale serbe, të quajtur Republika Srpska (2020). 

Grupi criminal është kamufluar si grup i tifozëve të ekipit “Partizan” të Beogradit, por është marrë me gjithëfarë lloje krimesh, e më së paku me tifozeri futbolli. Anëtarët më të besueshëm të grupit, përbënin një formacion paraushtarak, të quajtur “Janiçari” (jeniçerët). Udhëheqja e grupit ka pasur objektet e veta të burgut, në të cilat i ka mbajtur të kidnapuarit, i ka torturuar dhe likuiduar e humbur gjurmët.

Ky grup kriminal ka pasur lidhje edhe me rrethe të caktuara të ushtrisë në kohën kur ministër i saj ka qenë A.Vullini, që tash është ministër i policisë. Sindikata e ushtrisë në vitin 2017 i kishte etikuar e kritikuar disa eprorë ushtarakë, se po bashkëpunojnë me Velo Nevolen, të cilit po ia mundësojnë ushtrimin e “janiçarëve” të tij në poligonet ushtarake të qitjes, duke shfrytëzuar armët dhe municionin luftarak të ushtrisë!

Mbrojtja e grupit kriminal nga regjimi i Vuçiqit  lidhet përms djalit të tij; edhe nëse Vuçiqi këtë nuk e ka bërë me dëshirë, do ta ketë bërë nga friga për djalin, për familjen dhe për vete. Arresitimin e Velo “Telashes”, konspiracioni në Serbi e sheh si shkak të tejkalimit të veprimeve të grupit, që ka dalur jashtë kontrollit të pushtetit. Duket se kupa ishte mbushur kur Vela Nevola e kishte rrahur Danillon, djalin e kryetarit të shtetit, në një nga klubet e Beogrdit, në prag të vitit të ri 2021. Dhe gjithnjë e më shpesh flitej se Vela Nevola ka dashur ta vrasë Vuçiin. Për këtë më së shumti flet vet ministri i policisë, Aleksandr Vullin, që është njeriu i cilii ka pasur dhe duhet të ketë informacione. Si provë për këtë Vullini e konsideron pushken speicale snajper, e gjetur me arsenalin e armëve tjera. “Mes rreshtve” lënë për të dyshuar edhe në diplomatë të ShBA-ve, si palë e interesuar për rrëzuarjen e Vuçiqit?! Dhe Vullini nuk do t’ishte ai që është, një poltroon i ulët i strukur në papanicën e Vuçiqit, sikur tërë meritën për zbulimin e këtij grupi kriminal të mos ia atribuonte vet kryetarit të shtetit, Aleksandar Vuçiqit, të cilit përpiqet t’ia rritë rejtingun përmes këtij zbulimi dhe arrestimi të kriminelëve, të cilët i kualiikon ma të rrezikshëm sesa klani i Zemunit, i cili e vrau me atentat ish-kryeministrin Zoran Gjingjiq, më 12 mars 2003.

Nga zhvillimi i mëtejshëm i ngarjeve, veçmas nga serioziteti, pavarsia dhe objektiviteti i organeve hetimore, mbetet të shihet se sa telashe ka pasur dhe do të ketë Vuçiqi dhe regjimi i tij me Velo “Telashen”, dhe deri ku do të arrijë vargu dhe rrjeti i bashkëpunëtorëve të grupit kriminal në struturat e pushtetit shtetëror?

Apo, e gjithë kjo ujdurmë do të mbetet në atë fjalinë: “U dridh mali, polli një mi”, sikur ka ngjarë deeri më tash me disa afera tjera të krimit të organizuar në Serbi?

Qenia që fal jetën nën thundrën e turpiloquium-it

by

Nga Gladiola Jorbus/

Të gëzosh barazi ligjore, nuk do të thotë të gëzosh dhe të njëjtat të drejta. Në lidhje me këtë, mund t’i referohemi gjuhës plot nëntekste dhe të mbushur me shprehje seksiste, ofenduese e paragjykuese që artikulohet rëndom nga aktorë të ndryshëm politikë, mediatikë etj., përkundrejt zonjave. 

Në gjuhën e zakonshme, sharjet janë pjesë e të folurit fyes, cënues, vulgar dhe të privuar nga respekti. Si njësi të tjera të mëvetësishme e ndërlidhëse në këtë komunikim, shërbejnë dhe shpifjet, mallkimet, fjalët e pacipa, poshtërimet apo blasfemitë. 

Romakët e lashtë, të cilët shquheshin për një etikë seksuale të papërmbajtur, shpreheshin lirisht e përdornin një fjalor vulgar. Por rreth shekullit III para Krishtit, ata u kujdesën për të mbrojtur me ligjin dhe lokucionin ‘Lex de adtemptata pudicitia’, integritetin e një gruaje romake të martuar, të ve ose të virgjër, apo të të rinjve që u bënë subjekte të ngacmimit dhe të shprehjeve të pahijshme. 

Seksizmi linguistik përbëhet nga shaka maskiliste, shprehje që errësojnë rolin e grave, imponojnë nënvlerësimin e tyre dhe u japin përparësi burrave. Kjo mendësi është ngulitur në të folur si rezultat i një shoqërie me tipare të mizogjinisë (sjellje plot urrejtje dhe neverie nga ana e një individi kundrejt grave).

Në shoqëritë patriarkale, në të cilat reputacioni i gruas konsiderohet “vlera më e rëndësishme”, dyshimet, hamendësimet dhe për më tepër akuzat ndaj saj justifikojnë të gjitha format e dhunës dhe bullizmit. 

Në platformat e medieve sociale, zonjushat e zonjat janë të ekspozuara ndaj vëzhgimit publik e kritik dhe ngacmimi i tyre është shndërruar në një trend a praktikë të zakonshme. Agresiviteti ndaj gruas në internet nuk synon tjetër, veçse të përforcojë tiparet tradicionale femërore dhe stereotipet. 

A mund të çmontohen mekanizmat patriarkale e denigruese që e mbizotërojnë një shoqëri prej shekujsh?!

 Sistemi patriarkal në vetvete amplifikon sulmet seksiste duke i dhënë një pozitë sunduese vetëm asaj çka është e pranueshme nga meshkujt.  

Ndër termat që përkufizojnë stereotipat femërore mund të përmendim: ato që fyejnë pamjen e jashtme (e shëmtuar), intelektin (budallaçkë), përvojën seksuale (e shthurur), stabilitetin mendor (histerike, e çmendur), aftësinë profesionale (dembele, e paaftë) dhe moshën (plakë, e vjetër).  

“Ekzistojnë tri regjistra të fyerjeve seksiste: seksizmi, komentet mbi aparencën dhe mohimi i aftësive”, shpjegon Gwenaëlle Perrier, pedagoge e Shkencave Politike në Universitetin e Sorbonës, Paris Nord (e angazhuar në procesin e politizimit, institucionalizimit dhe profesionalizimit të çështjeve gjinore në politikat publike).

Ajo që ka ndodhur me gruan përgjatë rrjedhës së historisë është shumë e rëndësishme: kërcënimet, fyerjet bazuar në pamjen e jashtme, komentet nënçmuese të bazuara në gjini, stereotipet, referencat mbi trupin e saj. E gjithë kjo i ka shërbyer linçimit të figurës së tyre, sidomos të zonjave kompetente që janë protagoniste në politikë a në të tjera fusha të rëndësishme. 

Në ditët tona, edhe pse askush nuk habitet më kur dëgjon për përfshirjen masive të gruas në sferën publike e private, sërish ekziston paragjykimi, skepticizmi e përçmimi. 

Mund të vëresh me kujdes bisedat e zakonshme;  qoftë ato të thjeshtat apo profesionalet, për të kuptuar se gjuha e përdorur, karakterizohet nga fraza dhe struktura që përjetësojnë stereotipet, që dëmtojnë ose i bëjnë gratë të padukshme apo akoma më keq, i denigrojnë ato.

Tashmë ato e kanë fituar të drejtën jo vetëm për të marrë pjesë në proceset demokratike, por edhe të për të ushtruar rolin e tyre si ligjvënëse apo lidere, me respekt dhe autoritet të plotë.

 Gjithsesi dashakeqët, të pagdhendurit, seksistët a quajini si të doni, nuk reshtin së gjeturi mënyra për të abuzuar verbalisht, duke eptuar fyerje a trope (metaforë, ironi, sarkazëm, epitet etj.) ndaj gruas, qenies që fal jetën. Por meqenëse fal jetën, nuk ka pse të tolerojë absolutisht zgjedhën e turpiloquium-it. 

Fyerja e gruas që pretendon si reagim heshtjen e saj, konsiderohet një mënyrë e ulët dhe brutale për ta diskredituar atë.

 Por kjo fyerje nuk duhet gjykuar dhe anashkaluar si një çështje mendësie apo kulturore, por duhet trajtuar e dënuar si krim më vete. Mjafton t’u referohemi fakteve e dëshmive të dokumentuara ndër shekuj në mbarë globin, për t’u ndërgjegjësuar se ndaj gruas, vërtet është kryer gjenocid.

  • Turpiloquium – mënyrë të foluri ofenduese, e turpshme ose blasfemuese ndaj moralit individual, e huazuar nga latinishtja kishtare, e përbërë nga termat turpis ‘i ndyrë, i neveritshëm’ dhe loqui ‘ të folur’.

Contenders of the City Mayoral Race and the Community

by

by Rafaela Prifti/

Changes that have occurred point towards potential shifts in the landscape with major implications for elected offices in the city government in 2021 ….

In late February Council member Mark Gjonaj announced that he will not seek re-election this year. The first-term Councilman was elected in 2018 for his seat representing the 13th Council District in the Bronx. In a two-page statement, Mr. Gjonaj cited centrist ideology and political climate as reasons for his decision not to seek re-election. “I sought public service to give back to a country, state and city that gave me and my family so much…The current political climate is not favorable to a centrist ideology that my constituency, community and I embrace,” Mr. Gjonaj wrote in a letter mailed to his constituents. Prior to his 2018 election in the New York City Council, Mark Gjonaj, served in the state Assembly. Since then, there have been reports of investigations on Gjonaj involving financial issues and campaign contributions. In his letter to constituents, the Albanian-American politician claimed that he was the victim of “ethnic smears” stating that public service should never be about identity politics which divides [sic] us.

In the meantime, the field of contenders in the mayoral race is brimming with candidates ranging from career elected officials to newcomers. Some 40 candidates have registered to run for the city’s top job to succeed Mayor Bill de Blasio. A primary winner will be decided on June 22nd. The Democrat primary winner is generally considered the favorite in the general election.

There is an avalanche of information via virtual layouts and platforms forums that allows you to  get to know each candidate vying to be the next mayor. The Albanian community is keen to be informed about the issues that matter to them going forward. To help, here is a compiled short list of the current leading candidates in no particular order that focuses on experience, name recognition, active campaigning and fundraising. 

Eric Adams

The Brooklyn Borough President is considered one of the front runners. He has offered up his blue-collar background as one of his strengths: a native New Yorker who grew up in poverty and became a victim of police brutality, he joined the NYPD and worked his way up to becoming a captain. He has held up his life story as testament to why he is uniquely qualified to tackle rising crime rates and systemic racism in the police force. Addressing government inefficiencies has been another theme of his campaign. According to campaign filings, Adams is one of the top fundraisers with $8.6 million. He has been criticized for his willingness to take money from real estate developers. Stringer also initially welcomed money from real estate developers but has since reversed course. He lives in Bed-Stuy. After being diagnosed with diabetes in 2016, Adams switched to a plant-based diet and fitness regime that led him to manage his health condition without medication.

Shaun Donovan

Served as city’s housing commissioner under Michael Bloomberg before being tapped to serve as President Obama’s Housing Secretary and budget director. A former architect, Donavan has tried to set himself apart by being among the first to issue concrete policy proposals. He has proposed building a city of “15 minute neighborhoods,” in which residents live within a short walk of all their essential needs, such as a school, grocery, subway and park. He has released an economic recovery plan that includes a promise to bring back half a million jobs by the end of his four years. Donovan has raised $1.6 million, but did not qualify for matching funds. Donovan lives in Boerum Hill. He and his wife have two sons.

Kathryn Garcia

The city’s sanitation commissioner under Mayor de Blasio, Garcia has billed herself as a “go-to crisis manager” who has impacted the lives of every New Yorker—through trash pickups and the snow plowing of streets. She rolled out a platform that emphasizes battling climate change as well as quality of life issues. Garcia does not favor defunding NYPD but she wants to reform the culture of the agency. On the racial justice issue, she has brought up her diverse family: she was adopted and two of her siblings, who were also adopted, are both Black. As part of her recovery plan, she has also proposed building universal broadband and giving free childcare for families making under $70,000 a year. She lives in Park Slope. She was married to Jerry Garcia but they have since divorced. They have two children.

Scott Stringer

The current City Comptroller has frequently used his platform to criticize Mayor de Blasio. Since entering the race in September, Stringer has racked up more than $8 million in fundraising. Although an establishment candidate, Stringer has also positioned himself as a progressive. He began his campaign flanked by three state Senators who are young progressive Democrats that he supported in their run. He has called de Blasio’s policy strategy a “disaster” and said he would hold the NYPD to a higher standard of accountability in addition to cutting its budget by $1.1 billion over four years. As comptroller, Stringer has issued a slew of reports on issues ranging from homelessness, affordable housing and the pandemic. 

Mr. Stringer holds the distinction of being a dedicated supporter of the Albanian community. In 2009, he joined organizing efforts with leaders of Sons and Daughter of Albania in America, The Bronx Borough President Diaz and community representatives to honor Mother Teresa in naming a block of Lydig Avenue between Holland Avenue and Wallace Avenue as “Mother Teresa Way”. Over the years and other events, he has celebrated Albanian history and culture while honoring the humanitarian legacy of this Nobel Peace Prize winner. 

Ray McGuire

The most prominent Black executive on Wall Street, who has served as a vice-chairman at Citibank. A favorite of the business community, he has made the economic recovery the core of his campaign. Specifically, he has said that he wants to create “the biggest job program in New York City history” with a goal of half a million new jobs. But he has also stressed his commitment to social and racial justice, often referencing his upbringing by a single mother and his encounters with racism throughout his education and career. His fundraising prowess makes him a highly competitive contender. In 2018, McGuire was said to be on a short list of candidates to head the New York Federal Reserve. He is considered one of Wall Street’s top deal makers, and has advised major corporate mergers, including the Time Warner Inc. sale to AT&T Inc. for more than $80 billion.

Andrew Yang

The former tech entrepreneur joined the race following a longer-than-expected presidential run. Having amassed nearly 2 million Twitter followers known as the “Yang Gang,” he enjoys high name recognition and has presented himself as a forward-thinking “numbers guy” who can raise New York City out of the crisis with new ideas. His major policy platform has been proposing a cash payment to half a million of the poorest New Yorkers, a scaled-down version of his so-called “universal basic income” plan that he pitched on the national level. Yang’s campaign has promised to roll out detailed plans to address criticism that he has not presented much in terms of policies. He is expected to be a front runner who had 21,000 donors from New York City during his presidential run. Yang has been open about raising a son with autism. In addition, his wife last came forward as a survivor of sexual assault. Yang’s most successful entrepreneurial venture was a test-prep company for people taking the entrance exams for business school and law school. 

Carlos Menchaca

Menchaca is a Brooklyn city Council member who most recently garnered attention for his role in doing away with the Industry City rezoning in Sunset Park. The developers promised tens of thousands of jobs, but Menchaca argued that the deal was going to displace residents and hasten gentrification. He is among the most left-leaning candidates running for mayor. One of his signature policy proposals is a guaranteed cash program for New Yorkers which he is planning to introduce into the City Council. He has also embraced investments that would usher in a municipal green new deal. He is the first Mexican-American elected to public office in New York City. Like Sutton, he would be the city’s first open gay mayor. Born and raised in El Paso, Texas, he moved to New York in 2004 after graduating college and interned for then-Brooklyn Borough President Marty Markowitz. He is an avid cyclist who routinely bikes from his home to City Hall. If elected Menchaca will be the city’s first “bike mayor”

Dianne Morales

A former nonprofit executive who has called for defunding the police and using the savings toward youth programs, parks and transportation, Morales is a proponent for permanently eliminating screenings as a first step toward desegregating the city’s school system. Ms. Morales has also proposed a guaranteed minimum income for poor New Yorkers financed through a tax on the wealthy without sacrificing other social benefits. She is seeking to become the city’s first Afro-Latina mayor. She lives in Bedford-Stuyvesant, where she was born and raised. Morales has graduate degrees from Harvard University and Columbia University. She frequently talks about being a single-mother to two children who are now over 18.

Loree Sutton

Former Head of New York City’s Department of Veterans’ Services under Mayor Bill de Blasio has a 35 year career in military and public service. A retired brigadier general, she earned a bronze star during the first gulf war. She is a moderate, who registered as Democrat in 2019 after having been a lifelong independent. Citing a lifelong experience in the armed forces, she has pitched herself as a non-polarizing leader who can bring together the private, philanthropic, and public sectors. She has argued that police need to build better relationships with the community, proposing to appoint a “public safety czar” to carry out the task. Sutton was the Army’s highest-ranking psychiatrist. She has made addressing the city’s mental health crisis one of her main campaign platforms. Sutton lives with her wife Laurie Leitch, a psychotherapist and consultant. 

Maya Wiley

Former legal analyst for MSNBC and a former de Blasio administration official. She has been a vocal critic of her former boss, on his decision to run for president as skirting of his duties, his management of the NYPD during the Black Lives Matter protests, and the management of the pandemic. A former civil rights attorney, Wiley has vowed to reform policing in New York City by increasing accountability. Her first two detailed policy plans have been on reducing gun violence and evictions. One of her proposals calls for using federal funding toward establishing a citywide rent and tax relief program. Born in Syracuse and raised in Washington D.C., Wiley is vying to become the first female mayor of New York City. She would also be the first Black mayor since Mayor David Dinkins, who served one term from 1990 through 1993.

The compiled list may grow or shrink as campaigns progress yet the changes that have occurred point towards potential shifts in the landscape with major implications for elected offices in the city government in 2021.