Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

President Trump Goes to Capitol Hill to Discuss Stimulus as Anxiety Rises

by

Coronavirus Live Updates/

Trump Goes to Capitol Hill to Discuss Stimulus as Anxiety Rises/

Nursing homes should bar most family and friend visits, the industry says.

Nursing homes and assisted living centers should take unprecedented action to curtail most social visits, and should even take steps to keep some employees away, to slow the spread of the new coronavirus, the industry said on Tuesday.

The recommendation follows an outbreak of the virus in the region around Seattle, where five long-term care facilities have been hit with cases, including a facility in Kirkland, Wash., where 18 residents have died. There have now been more than 800 cases of coronavirus in the United States, including 27 deaths.

“The mortality rate is shocking,” said Mark Parkinson, president and chief executive officer of the American Health Care Association. He said that the death rate might well exceed the 15 percent reported in China for people aged 80 and older who were infected.

The challenge of the virus “is one of the most significant, if not the most significant” issues the industry has ever faced, he said.

Industry officials said they are recommending that nursing homes should allow people to enter only if it is essential.

Staff members, contractors and government officials should be asked, “Do you need to be in-building to operate?” said Dr. David Gifford, the health care association’s chief medical officer.

As for family members, he said, “Our recommendation is they should not be visiting.”

Anyone who does visit, he said, should be screened carefully at reception and anyone who has signs of illness should be turned away.

New York creates a “containment zone” in New Rochelle.

With New Rochelle, a small city just north of New York City in Westchester County, emerging as the center of the state’s outbreak, Gov. Andrew M. Cuomo of New York on Tuesday announced a targeted containment strategy to halt the spread of the virus.

The state’s plan focuses on a “containment area” in New Rochelle with a one-mile radius centered around a synagogue believed to be at the center of the cluster, officials said.

Schools and other large gathering facilities like community centers and houses of worship within the area will be closed for two weeks beginning on Thursday, Mr. Cuomo said. Businesses such as grocery stores and delis would remain open. The state did not plan to close streets or implement travel restrictions, he said.

“You’re not containing people,” he said. “You’re containing facilities.”

The state also planned to deploy the National Guard to the containment area to clean the schools and deliver food to quarantined residents, Mr. Cuomo said.

The cluster in Westchester County first came to the authorities’ attention last week, when a lawyer who lives in New Rochelle and works in Manhattan, Lawrence Garbuz, became the second person in New York to be diagnosed with coronavirus last week.On Tuesday, Gov. Andrew M. Cuomo said that 173 cases had been confirmed statewide. One hundred eight of the cases were in Westchester County, the governor said. Only 14 people with the virus had been hospitalized, the governor said. In New York City, the state had 36 confirmed cases of the virus, Mr. Cuomo said.

    ***

Investors nervously return to the market after a Wall Street rout.

Some buyers moved back into the markets on Tuesday, a day after the coronavirus and a battle among the world’s biggest oil producers shook the global financial scene and caused the steepest one-day decline in U.S. stock prices in more than a decade.

On Wall Street, the S&P 500 rose more than 3 percent in early trading on Tuesday, but then slipped back, and was up about 1 percent by mid-afternoon. European stocks were down, while Asian markets rose.

Stocks were somewhat buoyed after President Trump on Monday night said he would work with Congress on measures to help the economy amid signs of a worsening outbreak in the United States. But the gains did not come close to making up for the global plunge on Monday.

The S&P 500 fell nearly 8 percent on Monday, its sharpest daily decline since December 2008. In Asia and Europe on Monday, some of the biggest financial exchanges flirted with, or crossed into, bear market territory.

Investors still showed plenty of signs of nervousness on Tuesday. Yields on U.S. government debt rose slightly but remained close to record lows.

The price of oil, which had slumped by a quarter on Monday, rose more than 7 percent on Tuesday, with futures tracking the price of Brent crude trading at about $36.85 a barrel.

Life locked down in Italy: the morning after.

The grand piazzas are empty. The traffic circles are quiet. And people who would normally be sipping their morning espresso in cafes from Milan to Rome are notably absent.

Late Monday, Prime Minister Giuseppe Conte ordered the most severe nationwide limits on travel in Europe, adopting the playbook used by China to contain the virus.

Such draconian measures will undoubtedly prove complicated in a society that prizes individual freedom. But with more than 9,000 cases of infection and nearly 500 deaths, drastic action was needed, Mr. Conte said.

Travel was allowed for work, for health reasons and for trips to buy food and other supplies. But the police can impose penalties if the rules are broken.

The Italian news agency ANSA reported on lines of up to an hour to enter supermarkets in Naples on Tuesday morning, with problems exacerbated by the mandate that people stand about three feet apart.

The Italian national health system geared for an upsurge in critical cases, and the national procurement agency moved to buy equipment for thousands of new intensive-care beds.

Laura Castelli, deputy economy minister, told a radio program that payments on mortgages “for individuals and households” would be suspended throughout Italy. The measure is likely to be part of a fiscal package to bolster the economy that the government is expected to discuss further on Wednesday.

Kosova nuk është çështje e brendshme koloniale e Serbisë

by

Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Duke qenë  se kryeministri i qeverisë  Albin Kurti dhe kryetarja e Kuvendit të Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani janë dijeni për faktin se, zgjidhja e statusit të Kosovës nuk është bërë në frymën e së drejtës natyrale, të së drenjtës historike dhe të së drejtës ndërkombëtare (sepse Serbia nuk u sanksionua si shtet kolonial),  urgjentisht nevojitet që Qeveria dhe Kuvendi i Kosovës, të miratojnë kërkesën zyrtare për dekolonizimin e Kosovës nga Serbia kolonialiste në Kushtetën e së cilës, Kosova ende figuron si “provincë serbe” (2006).

Kjo kërkesë, duhet  adresuar menjëherë Departamentit Shtetëror Amerikan, OKB-së, Bashkimit Evropian (BE) dhe NATO-s. Ky, duhet të jetë objektivi më prioritar strategjik  i politikës, i diplomacisë dhe i drejtësisë së Qeverisë dhe Kuvendit të Kosovës, në mënyrë që të  parandalohet çdo marrëveshje politike, që nuk ka për objekt sanksionimin dhe dekolonizimin e  Serbisë ekspansioniste.

Mirëfili, përgjigja  e faktorëve ndërkombëtarë  kësaj kërkese të Qeverisë dhe të Kuvendit të Kosovës, do t’i lironte nga çdo përgjegjësi direkte dhe indirekte  Albin Kurtin (kryeministër) dhe Vjosa Osmanin (kryeparlamentare) të Kosovës. Nryshe, mund të fitojnë “formulat politike” të pesidentit Hashim Thaçi dhe të të homologut të tij të Serbisë, Aleksandar Vuçiq,  që cenojnë sovranitetin terrirotiral dhe shtetëror të Kosovës. -Aatëherë, ekzison rreziku që fati i qeverisë së Albin Kurtit, të vihet në pikëpyetje.

Si mund të ketë marrëveshje me Serbinë pa emërtimin dhe trajtimin e problemit kolonial serbo-shqiptar? !

-Së pari, në bazë të kërkesës që qeverisë së Kosovës,  Amerika, Bashkimi Evropian dhe OKB-ja le të konstatojnë se kush është kolonizatori (fajtori) dhe, kush është i kolonizuari (viktima).Pra, pa ushtrimin e kërkesës protokollare të Qeverisë dhe të Kuvendit të Kosovës, drejtuar Uashingtonit, Nju-Jorkut dhe Brukselit as Amerika, as OKB-ja e as BE-ja, me gjasë nuk do t’i qasen  problemit kolonial të Kosovës.-Edhe pse  Kosova, jo më pak se 100 vjet ishte plaçkë koloniale e Serbisë kolonialiste dhe gjenocidale (1912-1999). Historikisht, politikisht, diplomatikisht dhe de fakto e dje jure kjo është esenca e problemit ekzistues mes Kosovës dhe Serbisë.

Pra, së pari kemi të bëjmë me zgjidhjen e problemit kolonial të Kosovës, jo me  kurrfarë takse e as makse doganore. Ajo është vetëm pretekst politiko-propagandistik dhe diplomatik i Beogradit zyrtar, që të ushtrojë trysni ndaj Prishtinës zyrtare, në mënyrë që përmes faktorëve dhe mekanizmave  ndërkombëtarë ta detyrojnë për të nënshkruar ndonjë marrëveshje kompromisi në favorin e interesave të sovranitetit kolonial të Serbisë në Kosovë.

Pra, duhet kuptuar se, qëllimi i ngutshëm  dhe i përherhshëm politik, propagandistik dhe diplomatik  i Serbisë, është plotësisht simetrik me atë të regjimit pushtues të Serbisë së Slobodan Milosheviqit, që çështjen koloniale të Kosovës,  në sy të Evropës, të Amerikës dhe të OKB-së, ta fshehin dhe ta trajtojnë si çështje të brendshme,  e jo si çështje të kualifikuar ndërkombëtare, e cila de fakto dhe de jure kërkon shqyrtim dhe sanksionim imediat juridiko-ndërkombëtar, sepse kolonializmi është vepër penale ndërkombëtare, që ndëshkohet sipas së Drejtës Ndërkombëtare dhe Kartës së Kombeve të Bashkuara, duke qenë se rrezikon zhbalalncimin e sistemit të marrëdhënieve ndërkombëtare,  sigurinë, paqen, si dhe rendin e ri juridik pozitiv ndërkombëtar.

Prandaj,  është e vështirë të lidhet ndonjë traktat ndërshtetër mes Kosovës dhe Serbisë, pa sapastrimin juridik dhe ligjor në dritën e së drejtës ndërkombëtare të RAPORTIT KOLONIZUES(Serbia) dhe DEKOLONIZUES (Kosova).

Në qoftë se  nuk shqyrtohet ky RAPROT KOLONIZUES-DEKOLONIZUES mes Serbisë dhe Kosovës nga bashkësia ndërkomëbtare sipas Kartës së Kombeve të Bashkuara, të së drejtës ndërkombëtare dhe të rendit të ri juridik pozitiv ndërkombëtar, Serbia  si shtet kolonial nuk do të pranojë kurrë që të heqë dorë nga ish-kolonia e saj-Kosova.

Këtë fakt, duhet mbajtur parasysh si Prishtina zyrtare, ashtu edhe partnerët e saj evropianë dhe ndërkombëtarë. 

Ky është PROBLEMI me të cilin, pikëspari, do të dhej të merrej Qeveria e koalicionit (VV+LDK), jo taksa doganore, pavarësisht ushtrimit të trysnisë nga ana e Beogradit zyrtar. Natyrisht, presidentit serb Aleksandar Vuçiq si dhe qeverisë së Serbisë u ngutet që sa më parë ta heqin taksën për ta rivazhduar Dialogun e Brukselit me palën kosovare, sepse kjo është strategjia më profitabile për interesin nacional dhe shtetëror të Serbisë, që  para Evropës dhe botës demokratike,  edhe në shekullin XXI, ta fshehin PROBLEMIN KOLONIAL TË KOSOVËS (1912-1999)!

Serbia të dekolonizohet nga bashkësia ndërkombëtare  në bazë të së drejtës ndërkombëtare

Mirëpo, një objektiv i këtillë i bashkësisë ndërkombëtare, do të mund të arrihej vetëm me KËRKESËN E QEVERISË SË REPUBLIKËS SË KOSOVËS.

Ndryshe nga politikat e qeverive të deritashme në Kosovë, kjo Qeveri  demokratieke, duhet të hartojë DOKUMENTIN me përmbajtje historike, politike, juridike, kombëtare, diplomatike dhe ndërkombëtare, në mënyrë që:

(1)        Së pari, domosdoshmërisht, të EMËRTOHET problemi;

(2)       Së dyti, të debatohet ky problem në kuadrin e Qeverisë, ku vendimin me konkluzionet përkatëse, t’i dërgohen për miratim Kuvendit të Kosovës;

(3)       Së treti, Dokumentin  e miratuar nga Kuvendi i Kosovës, Qeveria  përmes kanaleve diplomatike zrytare, urgjentisht t’ua dërgojë për shqyrtim:  Departamentit Shtetëror Amerikan, Bashkimit Evropian(BE) dhe Organizatës së Kombeve të Bashkuara (OKB).

-Qeveria e sotme reformatore (VV+LDK), duhet bërë një Platformë të tillë strategjike nacionale dhe shtetërore, në mënyrë që Kosova të trajtohet si PROBLEM KOLONIAL SHEKULLOR (1912-1999),   e JO si “problem” i tarifës doganore e as si “problem teknik”  i targave të veturave etj.

Realisht, kësaj  Qeverie të koalicionit (VV+LDK) i përket një barrë shumë e rëndë si kombëtare, historike, ashtu edhe politike e diplomatike, duke qenë se  politikat dhe qeveritë e mëparshme në Kosovë (e as qeveritë e politikat në Shqipëri), gjatë ’30 viteve të shkuara (1989-2020) nuk janë “kujtuar”, që së pari, t’ia vënë EMRIN PROBLEMIT, të cilin Kosova e ka pasur, dhe , fatkeqësisht ende e ka me Serbinë si shtet kolonial.

Për këtë gabim kardinal të mosemërtimit dhe të mostrajtimit të çështjes  koloniale të Kosovës, kështu flet kjo kronologji politike e kohës (1989-2020):

(1)       Në asnjë rresht të Deklaratës Kushtetuese  2  korrikut 1990, nuk figuron EMËRTMI i problemit kolonail të Kosovës e as kërkesa për shkolonizimin e saj nga Serbia;

(2)       Po ashtu, edhe në Kushtetutën e Kaçanikut të 7 shtatorit 1990, nuk figuron  në asnjë rresht, EMËRTIMI i problemit kolonial të Kosovës;

(3)       Gjithashtu, edhe në Deklaratën e Shpalljes së Pavarësisë së Kosovës, më 17 shkurt 2008, nuk figuron EMËRTIMI  i problemit kolonial të Kosovës;

(4)        Edhe në Kushtetutën e  Republikës së Kosovës së 15 qershorit 2008, as pjesën  hyrëse e as në ndonjë nen a paragraph të saj nuk figuron  EMËRTIMI i problemit  kolonial të Kosovës.

Si rrjedhim i këtyre gabimeve të pafalshme dhe iracionale, çështja e statusit të pavarësisë së  Kosovës, edhe pas njohjes së saj nga 100 shtete të OKB-së, prapë ka ngelur  OBJEKT DEBATI mes Beogradit dhe Prishtinës në kuadrin e Dialogut të Brukselit (2011-2018), ku kohëve të fundit po ushtrohet diktat dhe trysni e madhe ndaj Qeverisë së Albin Kurtit, që sa më parë, të përfundojë ndonjë marrëveshjeje kompromosi politik me Beogradin zyrtar.

Mirëpo, që të mos përsëritën gabimet politike të Republikës së Rugovës (1990-1999)  dhe të Republikës së Hashim Thaçit (2008-2020), Qeveria e sotme e Albin Kurtit nevojitet që të hartojë Platformën e vet për zgjidhjen përfundimtare të problemit kolonial me Serbinë. Duke qenë se pa emërtimin e fajtorit, që në këtë rast konkret, është Serbia si shtet kolonizues, aneksues dhe gjenocidal 100-vjeçar të Kosovës dhe të shqiptarëve,  çdo marrëveshje e lidhur me Serbinë nuk do të garantojë  normalizimin e as kurrfarë zgjidhjeje  afatgjatë dhe paqësore  mes Beogradit dhe Prishtinës. –Thjesht,  për faktin se Serbia, edhe më tej, nuk do të heqë dorë nga politika dhe nga praktika e deritashme kolonialiste, hegjemoniste dhe militariste ndaj Kosovës, duke e konsideruar edhe më tej si plaçkë të veten koloniale si këtu e 100-vjet më parë (1912-1999). Kjo është fatkeqësia e Kosovës me Serbinë.

Prandaj, pa sanksionimin paraprak të kolonializmit të Serbisë, çdo marrëveshje a traktat i lidhur me të, do të jetë vetëm një shkronjë në akull. –Asgjë më shumë. Këtë e paralajmëron edhe Kushtetuta në fuqi e Serbisë (2006), ku thuhet “Kosova është krahinë e Serbisë”. Mbi këtë bazë, edhe politika, edhe diplomacia, edhe propaganda e  krerëve më të lartë të Serbisë, me Alekasandar Vuçiqin (president), me Ivica Daçiqin (kryeministër) dhe ministrin e Mbrojtjes, Aleksandar Vulin,  Amerikës, Evropës , edhe botës po i thonë “Kosovo je Srbija” (“Kosova është Serbi”).

Po, Marrëveshje me Serbinë, nëse kjo e njeh Republikën e Kosovës, sikurse Amerika  dhe 100 shtete të tjera të OKB-së

Kjo është logjika e drejtësisë, që e shpëton edhe Kosovën, edhe Serbinë nga konflikti kolonial njëshekullor (1912-1999).

Pra, për zgjidhjen e statusit kolonial të Kosovës, së  pari, kërkohet dekolonizimi i Serbisë, duke zbatuar normat dhe rregullat e së drejtës ndërkombëtare dhe  objektivat e parimet e Kartës së Kombeve të Bashkuara.- JO  “Plani i Ahtisarit plus Ahtisari”, që  minositeti serb të krijonte një minishtet serb brenda territorit dhe shtetit të Kosovës.

Shkarkimi i Vlora Çitakut gëzoi vetëm Beogradin

by

Nga Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Shkarkimi i ambasadores Vlora Çitaku, është i ngutshëm, sepse ishte njëra nga ambasadoret më të suksesshme në Uashington dhe në OKB (2008-2015) !

Gjatë mandatit të saj pothuajse 5-vjeçar (gusht 2015 – mars 2020) politika e jashtme dhe diplomacia e Beogradit zyrtar e kishte halë në sy ambasadoren e Kosovës në Uashington, Vlora Çitaku, sepse kjo profesonalisht u dëshmua  më e aftë dhe më e suksesshme nga të të gjithë ambasadorët e deritashëm të Kosovës  në Uashington (2008-2015), në mbrojtjen e interest të përgjithshëm nacional dhe shtetëror të Kosovës së pavarur, si dhe të mbrojtjes së çështjes shqiptare, në kuptimin  më të gjerë në Ballkan. Këtë e dëshmoi me diturinë, me guximin dhe me qëndrimin e saj serioz konstruktiv dhe profesional  në frymën e së drejtës ndërkombëtare dhe të parimeve e objektivave të Kartës së Kombeve të Bashkuara (2015-2020).

 Vlora Çitaku si Shotë Galica, edhe trime, edhe e ditur e largpamëse

Këtë e dëshmoi edhe në  sesionin e KS të OKB-së, më 10 qershor 2019, e cila për herë të parë në historinë e diplomacisë dhe të politikës së jashtme shqiptare ia bëri me dije ministrit të Jashtëm të Serbisë, Ivica Daçiq dhe të të gjithë të pranishmëve në KS të OKB-së, se  “Pavarësia e Kosovës nuk është produkt i një lëvizjeje secesioniste, por produkt i dekolonizimit të saj nga Serbia”.

Pohimi i kësaj së vërteteje nga ana e mabasadores së Kosovës, Vlora Çitaku  e pati harbuar tej masës  ministrin e Jashtëm të Serbisë, Ivica Daçiq, i cili doli jashtë  kontrolli të “mekanizmave mbrojtës”   të artit dhe të taktit diplomatik, duke  e pyetur në formë kërcënuese  dhe cinike ambasadoren Vlora Çitaku se  “Për çfarë kolonizimi e ke fjalën? Kolonizatorët janë ata me të cilët je ulur”. (Po aty,

Ivica Dacic e quan të paturpshme Vlora Çitakun ).

Gjithashtu, Vlora Çiatku disa herë në kuadrin e  debateve të sesioneve të KS të OKB-së për Kosovën, e pohoi të vërtetën e pakundërshtueshme, se Serbia ka kryer gjenocid në Kosovë, si dhe Seribia, duhej të zhvishej nga  e drejta dhe nga sovraniteti kolonial shekullor mbi Kosovën dhe mbi territoret e tjera shqiptare (Presheva, Bujanoci e Medvegja).

Kjo e vërtetë, e pohuar botërisht para anëtarëve të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, i goditi rëndë dhe i dogji keq diplomacinë dhe politikën e jashtme dezinformuese të Serbisë, ku si rrjedhim  ambasadorja Vlora Çitaku disa herë  u përplas me  ministrin e Jashtëm të Serbisë, Ivica Daçiq, i cili me rrenat dhe me dezinformimet  e tij orvatej t’i justifikonte të drejtën historike të Serbisë mbi Kosovën, si dhe krimet, masakrat, reprezaliet  monsturoze të terrorizmit dhe të gjenocidit shtetër serb, të kryera ndaj popullit shqiptar në Kosovë (1989-1999).

Ne, për këtë të vërtetë të thënë nga Vlora Çitaku për mbrojtjen e Kosovës në OKB, kemi shkruar, duke kosntatuar se kjo është ambasadorja e parë shqiptare në historinë e derisotme të OKB-së (1945-2020), që Serbisë dhe 192 shteteve të tjera anëtare të OKB-së, ua tha botërisht  se Serbia është shtet kolonial, dhe duhet të pranojë dekolonizimin e territoreve shqiptare sipas së drejtës historike dhe të së drejtës ndërkombëare, sipas së cilës edhe kolonializmi shekullor serb mbi territoret indigjene shqiptare (1878-2020), është krim dhe vepër penale ndërkombëtare.

Për inati të Serbisë, Vlora Çitaku nuk do të  duhej të shkarkohej nga pozita e Ambasadores në Uashington, por të lihej të vazhdonte kryerjen e detyrave të saj diplomatiuke deri në mbylljen e mandatit ligjor më 1 gusht 2020.

Nëse ndokush, do të duhej të jepte llogari për  dezinformacionin publik, se gjoja “Xhamajka ka njohur Kosovën”, atëherë, presidenti Hashim Thaçi është ai që mban përgjegjësi, dhe, do të duhej të shkakrkohej, jo ambasadorja Vlora Çitaku, sepse kjo nuk ka shpërndarë në opinionin publik kurrfarë informacioni  të tillë dezinformues, të cilin më pas e përgënjeshtroi deklarata e ministres së Punëve të Jashtme të Xhamajkës, Kamina Johnson-Smith se “Deri më sot, Xhamajka nuk e ka njohur Kosovën e pavarur”.

Për këtë skandal diplomatik nuk mban përgjegjësi ambasadorja Vlora Çitaku, por vetëm presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi,  sepse   atë lajm privat të pakonfirmuar paraprakisht , e  bëri publik, duke e përhapur  në “Twiter”.  Ky ishte gabim i pakorrigjueshëm diplomatik dhe politik i presidentit Hashim Thaçi, jo i ambasadores së shkarkuar Vlora Çitaku, duke qenë se kjo asgjë nuk ka deklaruar për rrjetet sociale e as për masmedia, se gjoja “Xhamajka e ka njohur Kosovën”.

Ka çka të thuhet edhe shumë për këtë skandal diplomatik, por po përfundoj më kaq, duke ritheksuar se, gabimi nuk qëndron tek ambasadorja Vlora Çiatku, por te presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, ky  do të duhej shkarkuar, JO ambasadorja e pambrojtur në këtë rast.

KËSHILLË OPOZITËS PARLAMENTARE: GJENI NJË RRUGË QË T’I SHËRBEJË TË ARDHMES SË SHQIPËRISË!

by

– Pas vitit 2013-të sistemi i rregullave të demokracisë së brendëshme, kushtetutshmëria e shtetit ligjor, janë  tronditur rëndë, janë në disekuilibër, janë  zhbërë. /

– Balanca midis pushtetit ekzekutiv, legjislativ e gjyqsor është prishur se të gjitha pushtetet janë përqëndruar tek ekzekutivi (thënë shkurt tek Edi Rama). Hapsira kushtetuese e ligjore që u takon opozitës ,Presidentit, medias e shoqërisë civile  është ngushtuar me ligje të njëanëshme si në  shteteve autokratike etj./

NGA ASLLAN  BUSHATI/

Të nderuar deputetë opozitare;

Në gjykimin tim, çdo qytetar i thjeshtë i Republikës Shqipërisë (qoftë bari në mal , në mes të Tiranës apo emigrant në Amerikë, si unë), duhet të jetë i përgjegjshëm për detyrimet që ka para atdheut si person. Kurse një deputet, vetkuptohet se ka përgjegjesi  shumë më të madha, për veten dhe masën e njerzve që përfaqson (qoftë edhe përfaqsim i kontestuar).

Të nderuar deputetë, ju jeni dëshmitar (siç do shqiptar tjetër), që përballë syve tanë po ndodhin gjëra  madhore që mund të emërtohen si “shkatrrimi i Shqipërisë”. E them këtë sepse lindshmëria është më e ulta e të gjitha kohrave, kurse emigrimi vazhdon pa  ndalim që nga fillimvitet nëntëdhjetë, por vitet e fundit me një intensitet shumë të lartë. Me këtë ritëm ka rrezik që pas tridhjetë viteve në Shqipëri të mos ketë më shqiptar.

 Pas vitit 2013-të sistemi i rregullave të demokracisë së brendëshme, kushtetutshmëria e shtetit ligjor, janë  tronditur rëndë, janë në disekuilibër, janë  zhbërë.  Vendi nuk ka Gjykatë Kushtetuese për të thënë fjalën fundore se çfarë është kushtetuese e  çfarë është  jokushtetuese. Nuk ka Gjykatë të Lartë dhe sipas medias, sasia e dosjeve në pritje për shqyrtim është me mijëra, e për pasojë  zgjidhja e problemeve të qytetarve mund të llogaritet me vite.

Çeshtja e pronës nuk ka shanse të zgjidhet, as tani e as në një të ardhme të afërt. Madje vendimet e gjykatave ndërkombëtare mund ti hapin Shqipërisë  deficitin e një superborxh të ri, për njëzet- tridhjetë vitet e ardhshëshm me vendimet e gabuara që janë marrë për tjetërsim prone deri tani.

Shëndetsia e arsimi janë  në degradim  e sipër, sa nga largimin në emigracion (i personelit të specializuar për këto fusha)  e sa nga  mungesa e investimeve  dhe  mbi të gjitha për politikat qeverisëse  rrumpallë të  Edi Ramës.

PPP-të, koncesionet, neopotizmi në ankande, politikat fiskale të padrejta  e lejimi i përqëndrimit të  sasisë më të madhe të të ardhurave në  një numër prej gati dhjetë personash  afër qeverisë, ka asfiksuar ekonominë dhe  ka mbyllur derën perspektives për biznesin e vogël,  brezin e ri, fëmijët e tanishëm, ashtu edhe për breznitë e  ardhëshme .

Balanca midis pushtetit ekzekutiv, legjislativ e gjyqsor është prishur se të gjitha pushtetet janë përqëndruar tek ekzekutivi (thënë shkurt tek Edi Rama). Hapsira kushtetuese e ligjore që u takon opozitës ,Presidentit, medias e shoqërisë civile  është ngushtuar me ligje të njëanëshme si në  shteteve autokratike etj.

Gjithë kjo katrahurë është  bërë stresuese për njerzit e thjeshtë, bizneset, intelektualët e vecanërisht për rininë.

Përgjithsa më lart, të nderuar deputetë të opozitës parlamentare, po përmend Zonjën  Hajdari, Zotin Murrizi, Zotin Lita.. etj, deri tek më i fundit,  ju bëj thirrje publike si qytetar, si ish ushtarak i lartë në Ushtrinë Shqiptare , si intelektual i fushës ushtarake, si emigrant e si opinionist në shtyp,  lutem të merrni  një vendim shumë të rëndësishëm si më poshtë:

Së pari: ditën që do të miratohet paketa e reformës zgjedhore, menjëherë pas votimit, dorzoni mandatin e deputetit. Me këtë veprim do ti bëni  më së pakti një të mirë së ardhmes duke shpejtuar zgjedhet e parakohëshme dhe do të rifitoni një pjesë të reputacionit të humbur.

Së dyti: situatën në Shqipëri,  duhet të vetdijësoheni se do ta rregullojnë , vetëm e vetëm shqiptarët. Ata  do të mundësojnë  vendosjen në baza kushtetuese e ligjore  të cdo gjëje. Mos prisni ndonjë gjë nga qielli.

Mbetem me shpresë se thirrjen time, do ta  mirkuptoni, për të  gjetur një rruge  që mund ti shërbejë të ardhmes së Shqipërisë.

Me shumë respekt për Ju.

Po, sa mbialeanca iu duhen shqiptarëve në Ballkan?!

by

Shkruan:Prof.Dr. Mehdi Hyseni/

Ne me kroatët jemi në aleancë që nga shekulli XII, si dhe kemi të njëjtën gjenezë ilire. Ndaj, nuk na duhen kurrfarë aleancash të reja, sepse  kemi mirëbesim dhe e njohim shumë mirë njëri-tjetrin (edhe në luftëra mbrojtëse, edhe në paqe, edhe në shkencë, edhe në kulturë  edhe në art etj.). Sa i respektojmë dhe sa i duam kroatëtë, këtë e dëshmuam me pushkë në një front të përbashkët në luftën mbrojtëse kundër agresorit të përbashkët  çetniko-fashist serb për çlirimin, për pavarësimin dhe për  lirinë e Kroacisë (1990-1995).

*** Praktika e marrëdhënieve ndërkombëtare ka provuar se, krijimi i aleancave ndërshtetërore bëhet në kushte dhe në rrethana shumë specifike dhe të jashtëzakonshme, kur rrezikohet sovraniteti territorial i ndonjë shteti, ose kur për hir të interesave hegjemoniste dhe kolonialiste vjen në shprehje përputhja e interesave  gjeopolitike, strategjike dhe ushtarake e disa shteteve. 

Shumë çudi e madhe, në kohë paqeje, politika dhe diplomacia e jashtme e Shqipërisë me kryeministrin Edi Rama dhe me ministrin e Jashtëm Gent Cakaj në krye, po nxitojnë për lidhje aleancash me ballkanikët, mirëpo, në kohë lufte, kur digjej Kosova dhe 2 milionë gjysmë shqiptarë, Shqipëria nuk pati pranuar të hynte në Aleancën ushtarake me UÇK-në për ta mbrojtur Kosovën nga terrori dhe gjenocidi i Serbisë (189-1999), e tash po duaka  “aleancë sepeciale” me Kroacinë, kinse për ta “zbatuar njëfarë strategjie të përbashkët”, gjoja për ta frikësuar Serbinë. Mirëpo, nuk ka pse të formohet aleanca me Kroacinë, kur Shqipëria është  në Aleancë me Serbinë.

Megjithatë, i lutem Zotit, që ajo farë “strategjie e përbashkët” të mos e prek Kroacinë, se do ta gjente i njëjti fat sikurse Kosovën më  1999, që e lanë në zjarin dhe në gjenocidin e Serbisë së Slobodan Milosheviqit.

Objektivi parësor i politikës së jashtme strategjike të Kosovës-ADEMRIMI NË OKB, jo në aleancat  e moçaleve ballaknike  antishqiptare !

Pranmdaj, kryediplomati i Kosovës, Glauk Konjufca, duhet ta refuzojë  propozimin e ministrit të Jashtëm të Shqipërisë, Gent Cakaj, kinse për formimin e një alence të re me Kroacinë, sepse nuk është koha e krijimit të aleancave, të antantave dhe të pakteve ballkanike, por aderimi i Kosovës në OKB, në Aleancën e NATO-s dhe në Bashkimin Evropian (BE). Ky duhet të jetë objektivi parësor strategjik nacional dhe shtetëror  i politikës dhe i diploamcisë së Republikës së Kosovës.

Për më tepër, Kosova nuk duhet të aderojë në asnjë aleancë, JASHTË AMERIKËS, NATO-s dhe BE-së.

Si mund të hyjë Kosova në një aleancë me Shqipërinë, qoftë kur është fjala edhe për Kroacinë, kur Shqipëria tanimë ka hyrë në aleancën e quajtur  Minishengeni Ballkanik  me Serbinë dhe me Maqedoninë e Veriut?

-Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, duhet ta pengojë iniciativën e minsitrit të Jashtëm Gent Cakaj për hyrjen në aleancë të Shqipërisë dhe të Kosovës me Kroacinë.

Aleancat krijohen vetëm kur shteti rrezikohet nga ndonjë agreson dhe invadim i huaj

Mirëpo, hëpërhë as Kosova e as Shqipëria nuk  kërcënohen nga një ivadim i tillë, sepse janë të mbrjtura nga Amerika dhe nga Aleanca e Atlantikut Verior-NATO.

Prandaj, as minishengeni i Ramës, as iniciativa propozuese e ministrit të Jashtëm, Gent Cakaj për hyrjen në aleanca me shtetet ballkanike, nuk duhet pranuar as Kosova e as Shqipëria, sepse janë të dëmshme për interesat naconale komplementare  me aleatët evro-perëndimorë të tyre.

Kosova ka pasur nevojë për ALEANCËN E MADHE HISTORIKE ME AMERIKËN DHE ME NATO-n, sepse u rrezikua nga agresioni dhe gjenocidi i Serbisë. Kështu që, kjo aleancë evro-perëndimore ishte plotësisht e pranueshme edhe nga shqiptarët; e ligjshme edhe nga  Amerika, edhe nga OKB-ja, edhe nga NATO-ja (1999), sepse shpëtuan 2 milionë e gjysmë shqiptarë nga masakrat dhe nga gjenocidi i Serbisë së Slobodan Milosheviqit (1989-1999).

Mirëpo, sot, shqiptarëve  nuk iu nevojiten kurrfarë minialeancash e as mbialeancash me vendet ballkanike, sepse, tanimë  janë në ALEANCË me AMERIKËN, me NATO-n dhe me BE-në. Ndërkaq, çdo aleancë tjetër e Shqipërisë dhe e Kosovës me shtetet rajonale, është një zero e madhe dhe, një gabim i pariparueshëm politik, diplomatik, strategjik, kombëtar dhe shtetëror. Me një fjalë, JASHTË ALEANCËS EVRO-PERËNDIMORE, të gjitha minialeancat e tjera hibride ballkanike të shqiptarëve, janë  “dushk për gogla” sa për të tretur energji të kotë (duke harxhuar para të buxhetit, për të shetitur poshtë-lart nëpër “metropolet” e aleanacave ballkanike, kinse nëpër “samite me interes të përbashkët strategjik”?) dhe për të shteruar burimet dhe mjetet ekonomike dhe fiannciare,duke u shpërqëndruar nga interesat, nga bashkëpunimi dhe nga bashkëveprimi reciprok strategjik afatgjatë me Amerikën, me NATO-n dhe me BE-në.

Pse  aleancë mbi aleancë me Kroacinë, kur Tirana dhe Zagrebi, tanimë që nga viti 2009 janë në Aleancën e Atlantikut Verior-NATO-n dhe të Shteteve të Bashkuara të Amerikës?

Pse  aleancë mbi aleancë, kur Kroacia është anëtare e BE-së, dhe, së shpejti pritet që edhe Shqipëria, do të jetë anëtare e Bashkimit Evropian sikurse Kroacia?

Gjithashtu, pse aleancë mbi aleancë ballkanike si Aleanca  e Minishengenit Ballkanik (Shqipëria, Serbia dhe Maqedonia Veriore) e kryeministrit Edi Rama, dhe, tani, së fundi nga  “polli” ideja, edhe  për një alancë mbialeancë: Shqipëria, Kosova dhe Kroacia, të “dizajnuar” nga ministrii i Jashtëm, Gent Cakaj,  gjë që kjo iniciativë absurde dhe naïve  është përgjigje direkte (gjoja alternativë)  Minishengenit Ballkanik (Shqipëria, Serbia dhe Maqedonia Veriore) të “arkitektit” Edi Rama, mbase Aleanca  (Shqipëri, Kosovë, Kroaci), do të jetë e pranueshme për strategjinë politike dhe diplomatike shtetërore të Republikës së Kosovës, në krahasim me hedhjen poshtë të Minishengenit Rama-Zaev-Vuçiq (2019).

Kjo farë iniciative naïve dhe komike, është bërë sa për të bërë cirk dhe lojëra të pakufijshme me diplomacinë e  Tiranës dhe të Prishtinës, gjoja për ta pajtuar Edi Ramën me  përfaqësuesit zyrtarë të Kosovës, domethënë, se në këtë mënyrë perfide alladiplomatike, ata të lëshojnë pe, dhe të pranojnë strategjinë antikombëtare dhe antishtetërore të Minishengenit Ballkanik  serbomadh.

Gjithashtu, ata liderë politikë dhe diplomatë shqiptarë  (Edi Rama dhe  Gent Cakaj… etj. me aleancat e  tyre) që shohin ëndrra në diell për të krijuar aleanca të reja  me shtete ndryshme balkanike, keq mashtrohen se  do të mund të zbatojnë  ndonjë “ojektiv unik strategjik” JASHTË OBJEKTIVAVE DHE KORNIZAVE  GJEOSTRATEGJIKE  të Aleancës së NATO-s, të  Uashingtonit ,  sepse Shqipëria si anëtare e tyre nuk ka asnjë shans që të zbatojë ndonjë “strategji të përbashkët” speciale me Kroacinë, ose me ndonjë vend tjetër rajonal, JASHTË ALEANCËS   EVROPIANE PERËNDIMORE.

         Aleancat e vendeve të vegjël janë një zero në skenën e marrëdhënieve politike ndërombëtare

Në kuptimin e zbatimit të rregullave, të normave dhe të parimeve të së drejtës ndërkombëtare  dhe të Kartës së Kombeve të Bashkuara derisa një shtet ka marrëdhënie normale dhe miqësore diplomatike(de fakto dhe de jure) me një shtet tjetër, sikur që është rasti i Shqipërisë dhe i Kosovës me Kroacinë,  nuk ekziston kurrfarë arsye, që të “lodhet aq shumë” ministri Jashtëm i Shqipërisë, Gent Cakaj, duke propozuar një Aleancë të re ndërshtetërore me Kosovën dhe me Kroacinë,  kinse “për t’i thelluar marrëdhëniet dhe për t’i zbatuar objektivat e përbashkëta strategjike”.

-Pse atfarë “thellimi të marrëdhënieve” mes dy vendeve, nuk ka paska mundësi që ta bëjnë ambasadat në Tiranë dhe në Zagreb, por, sipas G. Cakajt, po u dashka një  aleancë jashtë protokollit të marrëdhënieve ndërshtetërore diplomatike mes Shqipërisë dhe Kroacisë, apo mes Shqipërisë dhe Serbisë, siç është aleanca e “Minishengenti Ballkanik”?!

-S’ka çfarë të “thellohen” , as të ngushtëhen e as të zgjerohen marrëdhëniet  Tiranë-Prishtinë-Kroaci jashtë rregullave, normave dhe parimeve të së drejtës ndërkombëtare dhe Kartës së OKB-së, duke krijuar ALEANCA dhe MINISHENGENE  të copëtuara dhe të shemtuara ballkanike, që të kujtojnë historinë e hidhur të ALEANCAVE dhe të ANTANTAVE  SLLAVE, që sollën luftërat ballkanike (1912-1914),  Luftën e Parë Botërore dhe Luftën e Dytë Botërore (1939-1945), ku më së keqi pësuan shqiptarët dhe Shqipëria Etnike ngase u copëtuan, u ankesuan dhe u kolonizuan me gjencid nga shtetet fqinje sllave me ndihmën e fuqive të mëdha të Evropës.

Shqiptarët duan shkolonizim dhe bashkim, jo alenaca dhe mbialeanca të tandemit Rama- Cakaj !

Mirëpo, kryeministri Edi Rama dhe Gent Cakaj duan aleanca edhe me Serbinë, edhe me Maqedoninë, edhe me Kroacinë. –Pse gjithë këto aleanca me ballkanikët?!

Ja, edhe inicijativa më e re e  Gent Cakajt (ministër i Jashtëm i Shqipërisë: “Pas bisedave me Ministrin e Jashtëm të Republikës së Kosovës, z. Glauk Konjufca, së bashku me Ministrin e Jashtëm të Kroacisë, z. Goran Grlië-Radman, kemi vendosur përfundimisht themelimin e nismës trepalëshe mes Shqipërisë, Kroacisë dhe Republikës së Kosovës”. (https://www.kosova-sot.info/lajme/448714/themelohet-aleanca-kosove-shqiperi-kroaci-ndash-cakaj-tregon-per-takimin-e-pare/).

Çfarë absurdi,  “për të thelluar marrëdhëniet dhe për bashkëpunim, duam aleancë  me Kroacinë”?!

-Po, atëherë, çfarë roli po luakanë ambasadat  në Tiranë dhe në Zagreb?!

-JO, jo, nuk kemi nevojë për aleancë  të re me Kroacinë, sepse shqiptarët  janë në lidhje të lashtë historike aleatore dhe miqësore me kroatët, që nga Republika e Dubrovnikut (1358). Kështu që, sot, në fund të dekadës së dytë të shekullit XXI, nuk  ekziston kurrfarë arsyeje për lidhjen e ndonjë Aleance të Re me Kroacinë, sepse me shekuj jemi pranë njëri-tjetrit, duke qenë se kemi një gjenezë të përbashkët ilire  (histori, kulturë, shkencë, art etj.).  

Prandaj, kjo “filozofi matematikore” e G. Cakajt, disa shekuj, është  e vonuar dhe jashtë kohe. Mirëpo,  është “interesante”, se përputhet me diplomacinë e kryeministrit të vet, Edi Rama, i cili e ka futur Shqipërinë në Alencën e Minishengenit Ballkanik me Serbinë dhe me Maqedoninë Veriore (2019).

-Pse tash, MBIEALEANCË me Kroacinë?

– Në sa aleanca, do ta fusni Shqipërinë?

–Kjo strategji  e hyrjes në shumë aleanca, është plotësisht e gabuar dhe e dëmshme si për inetresat vitale kombëtare, ashtu edhe për ato shtetërore, kur dihet se Shqipëria është në ALEANCË ME AMERIKËN, ME NATO-n DHE, NDOSHTA, NESËR EDHE ME BASHKIMIN EVROPIAN.

Vetëm në këtë sfond aleator dhe të partnerizmit amerikan dhe evropian perëndimor,  politika dhe diploamcia e  Shqipërisë dhe e Kosovës, mund ta realizojnë strategjinë e tyre të përbashkët, e jo kurrsesi në minialeanca rajonale dhe ndërajonale qoftë me Serbinë, qoftë me Kroacinë, qoftë me Greqinë, qoftë me Maqedoninë, apo me Malin e Zi.

Sipas ministrit Cakaj, qëllimi i formimit të kësaj Aleance të re (Shqipëri, Kosovë dhe Kroaci) qenka “ Thellimii i marrëdhënieve mes vendeve tona, por edhe zbatimi i objektivave të përbashkëta strategjike veçanërisht në fushën e politikës së jashtme”. (Po aty, “Kosova Sot”).

Mirëpo, Kosova dhe Shqipëria si anëtare e NATO-s kanë  marrëdhënie shumë të mira bashkëpunimi  me Republikën e Kroacisë si anëtare e NATOs dhe e BE-së (politikë, ekonomi, tregti, diplomaci, kulturë dhe shkencë).

Prandaj, është nonsens diplomatik të kërkohet ndonjë  “lidhje speciale”, apo aleancë me Kroacinë tonë mike shumëshekullore, kur dihet se Shqipëria ka marrëdhënie  normale dhe të shkëlqyera diplomatike me Republikën e Kroacisë.

 –Çfarë aleance e re nevojitet në këtë rast?

– Gjoja  për “thellimin e marrëdhënieve mes dy vendeve…” !?

– Po, de fakto dhe de jure këto marrëdhënie diplomatike ekzistojnë mes Tiranës dhe Zagrebit, qëkur Shqipëria e ka njohur Republikën e Kroacisë (1992).

–Çfarë ka këtu, të “thellohet më shumë” , (madje, edhe të lidhet  njëfarë aleance me Kroacinë!?) në kuptimin e  zhvillimit të marrëdhënieve dhe të bashkëpunimit të ndërsjellë ndërmjet  Shqipërisë dhe Kroacisës sipas normave dhe rregullave të së drejtës ndërkombëtare dhe Kartës së Kombeve të Bashkuara.

-Vërtet, nëse kemi parasysh rëndësinë dhe prioritetin e vënies në jetë të objektivave  strategjike afatgjata kombëtare dhe shtetërore të  Shqipërisë dhe të Kosovës, si dhe të gjithë shqiptarëve në Ballkan, atëherë, as Shqipëria e as Kosova nuk kanë asnjë arsye, që të aderojnë në aleanca  me asnjë shtet tjetër ballkanik, sepse, tanimë  ndodhen në aleancat e tyre-Amerikën dhe NATO-n (1999-2020).

Prandaj, kryediplomati i Kosovës, Glauk Konjufca nuk duhet të pranojë një propozim të tillë naiv dhe absurd të homologut të tij në Tiranë, Gent Cakaj, sepse ka për qëllim pajtimin  dhe riafrimin e kryemiistrit Edi Rama me qeverinë e Kosovës, duke qenë se ia pat huqur me krijimin e aleancës së Minishengenit Ballkanik (Shqipëria, Serbia dhe Maqedonia Veriore), me ç’rast u vetizolua nga Kosova.

Shqiptarët nuk janë superfuqi si Amerika, që të krijojnë aleanca në mbarë botën

Ne, duhet t’ia dimë hallin vetes, si dhe t’i kemi parasysh obligimet dhe përgjegjësitë që i kemi ndaj partnerëve tanë, siç janë Amerika, NATO-ja dhe BE-ja, të mos thyejmë qafën nëpër disa aleanca  mini , apo makro shengene ballkanike, sepse kjo është vetëm bjerrje kohe, që nuk shpie në Evropën Perëndimore, por vetëm në  stagnimin dhe në fundosjen shekullore të “ujërave  të amullta” ballkanike.

Realisht, derisa shqiptarët kanë hyrë në aleancë me Amerikën, me NATO-n dhe, po pretendojnë të hynë edhe në BE, është e absurde, qesharake, iracionale dhe krejtësisht e panevojshme  që të shumëfishohen aleancat e  Shqipërisë dhe të Kosovës, përkatësisht të  shqiptarëve në Ballkan.

Shqipëria e as Kosova nuk kanë nevojë për Aleancë të re me Kroacinë, sepse gjenezën dhe fatin e kanë të përbashkët që nga shekulli i mesjetës

Derisa Shqipëria dhe Kroacia janë aleatë të NATO-s, si dhe të Amerikës, nuk ka asnjë nevojë që Shqipëria dhe Kosova, të lidhin Aleancë të re me Kroacinë, sepse historikisht dihet që shqiptarët dhe kroatët kanë pasur lidhje të ngushta bashkëpunimi dhe kanë bashkëjetuar me shekuj, që nga themelimi i Republikës Raguza (Dubrovniku) më 1358 e deri më sot në dekadën e dytë të shekullit XXI). Këtë afërsi, mirëbesim dhe miqësi me popullin kroat, së fundi e vërtetoi edhe pjesëmarrja e qindra shqiptarëve në luftën mbrojtëse të Kroacisë kundër Serbisë agresore dhe gjenocidale (1990-1995).

Prandaj, as Kosova e as Shqipëria nuk kanë pse të lidhin “aleancë të re” me Kroacinë, sepse ne  jemi në aleancë dhe miq  me kroatët shumë shekuj më parë.

Pra, shikuar historikisht, shqiptarët dhe kroatët , jo vetëm që kanë pasur, por edhe sot kanë pikëpjekje afrie dhe bashkëpunimi kulturor,  shkencor, politik, diplomatik, ekonomik e tregtar, mbase shumica pej tyre kanë edhe të njëjtën gjenezë ilire sikurse shqiptarët . Këtë të vërtetë historike me veprat e tij shekncore, e dëshmoi edhe akademiku dhe shkencëtari kroat me prejardhje shqiptare, Aleksandar Stipçeviq, ilirolugu më i shquar në Ballkan.

Sa më sipër, Shqipëria dhe Kosova, realizimin e  objektivave dhe të interesave të tyre gjeostrategjike, gjeopolitike , gjeoekonomike, të zhvillimit, të mbrojtjes, të sigurisë, të bashkëpunimit, të paqes dhe të mirëbesimit reciprok me Kroacinë mike, duhet t’i kërkojnë në kuadrin e partneritetit dhe të bashkëpunimirt me të  në BE, në NATO, në OKB, në OSBE dhe në Amerikë, si faktori më relevant   aleator dhe miqësor i shqiptarëve në Ballkan.