Prof. Dr. Mehdi Hyseni – Dielli

Irineji u shua nga COVID-19, por la pas Testamente helmuese për Kosovën shqiptare

November 24, 2020 by dgreca

Shkruan: Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Me radikalizmin, me fundamentalizmin, me racizmin, me hegjemonizmin dhe me kolonializmin serbomadh, duke pretenduar që Kosovën e pavarur shqiptare ta “rikthejnë” nën Serbinë e Madhe, ashtu siç poe mbajnë Preshevën, Bujanocin dhe Medvegjën, kurrë mes shqiptarëve dhe serbëve nuk do të ketë gjasë reale që të arrihet pajtimi, paqja e as fqinjësia e mirë dhe e qëndrueshme afatgjatë.

Për të mos spekuluar armiqtë e ndryshëm të Kosovës dhe të shqiptarëve, së pari, duhet nënvizoj se, ky punim, në asnjë kuptim nuk ka për qëllim politizimin e vdekjes së patriarkut serb Miroslav Gavriloviq-Irinej, por trajton vetëm disa aspekte të deklaratave të tij, të publikuara në disa masmedia serbe derisa ai ishte gjallë në cilësinë e patriarkut të KOS-it, që drejtpërdrejt i referohen Kosovës shqiptare, të cilën Irinej, ashtu sikurse racistët dhe radikalistët e tjerë ekstremë serbomëdhenjë, Kosovën e ka quajtur “tokë, djep, zemër, kokë, atdhe serb”. Mirëpo, kjo është gënjeshtra më e madhe dhe shpifja më e rafinuar e historiografisë falsifikatore serbe, e politikës së shtetit serb dhe e kishës serbe, që nga themelimi i tyre e deri më sot (shekulli XXI).

Këtë gënjeshtër historike dhe gjeopolitike, serbomëdhnjtë e “justifikojnë” se gjoja manastiret, kishat dhe varrezat e tyre “janë prova të qëndrueshme”, se “Kosova është serbe”.

Mirëpo, as logjikisht e as shkencërisht kjo tezë nuk është e qëndrueshme dhe e justifikueshme, duke qenë se Kosova dhe territoret e tjera të Shqipërisë natyrale, gjatë priudhave dhe shekujve të mëparshëm kanë qenë të pushtuara, të sunduara dhe të kolonizuara, jo vetëm nga Serbia e Madhe, por edhe nga perandoritë: romake, bizantine dhe anadollake osmane, të cilat pas shembjes së tyre, pas vetes kanë lënë gjurmë, pllaka përkujtimore , varre dhe gjurmë të tjera të identit të tyre, jo vetëm në Kosovë, por edhe në Serbinë e sotme dhe në të gjitha vendet e tjera të Ballkanit. Mirëpo, kjo nuk do të thotë se, ato, edhe sot kanë hise në Ballkan, ngaqë Ballkani është i atyre popujve që me shekuj jetojnë në këtë pjesë të Evropës Jugore, edhe pse dikur në epoka të ndryshme historike kanë qenë të robëruar nga perandori dhe nga mbretëri të ndryshme kolonialiste dhe imperialiste.

Prandaj, as historiografia e rreme, as politika e as KOS-i, e, as patriarkët dhe priftërinjtë serbomëdhenjë nuk kanë argumente të qëndrueshme historike, kur pohojnë ose shkruajnë se “Kosova është territor serb”, edhe pse në të ka kisha dhe manastire e përemndore serbe, si dhe minoritetin serb.

Sikur të përfillej ky “ kriter shkencor”, se “Kosova është Serbi”, duke marrë për bazë kishat dhe manastiret serbe e mbishkrime të tjera”, atërherë, del se, edhe Beogradi nuk është serb, por hungarez (gjë që ishte dikur) dhe turk, sepse, duke filluar nga Kalemegdani, Karabruma dhe nga pjesë të tjera të tij ekzistojnë gjurmë dhe pllaka me mbishkrime hungareze dhe turke, ka pasur edhe dhjetra xhamia, ku prej tyre i ka mbijetuar kohës, vetëm një (1) (Bajrakli xhamia) etj. Mirëpo, me gjithë këto gjurmë të identitetit të historisë së pushtimeve të huaja, as Beogradi, as Jagodina e as Shumadia nuk janë toka të hungarezëve e as të turqve, por vetëm të serbëve dhe të popujve të tjerë që jetojnë në Serbi .

Pra, e njëjta gjë vlen edhe për Kosovën, e cila dikur ishte koloni ilegale e Serbisë (1912-1999). Mirëpo, pas kryerjes së gjenocidit të fundit serb në Kosovë (1989-1999), Serbia përgjithmonë e ka humbur koloninë e saj 100-vjeçare, pavarësisht nga numri i kishave, i manastireve, i diqezave, i varreve etj., Kosova nuk është e Serbisë, por vetëm e shqiptarëve dhe e të gjitha minoriteteve që jetojnë në të (serbë, turq, romë, hashaklinjë, egjiptianë, goranë, çerkezë, hebrenjë, myslimanë boshnjakë).

Radikalizmi politiki i testamenteve të Irinejt-armë e fuqishme e politikës kolonialiste serbomadhe

Ndaj, ekziston rreziku permanent, që këto testamente shpifëse dhe indoktrinuese shekullore, në çdo moment të shërbejnë si pretekst dhe, si detonator i kurdisur për nacionalistët shovinistë dhe racistë serbomëdhenjë që ta përflakin Kosovën, duke e konisderuar si “djepin, kokën dhe zmerën” e Serbisë. Ky është një fitil i ndezur që nga Beteja e Kosovës (1389), të cilin si KOS-i, ashtu edhe kuazishkenca, politika, diplomacia dhe propaganda serbomadhe e përdorin si armën e tyre kryesore për të dëshmuar para popullit të tyre, si dhe para Evropës, se gjoja historikisht “Kosova është tokë serbe”. Mirëpo, në të vërtetë, kjo është rrena më e madhe historike, politike dhe gjeopolitike e KOS-it dhe e patriarkut Mirsolav Gavriloviq-Irinej, që ua la amanet serbëve, duke u rikujtuar se “Kosova e Metohija janë Jerusalemi serb dhe toka e shenjtë serbe.” ( “Kosovo i Metohija su srpski Jerusalim i sveta zemlja” !?

Misionarët religjiozë, duhet t’i shërbejnë Zotit, jo politikave pushtuese kolonialiste dhe gjenocidale

Pra, njerëzit e përcaktuar që t’i shërbejnë Zotit në planetin tokësor, para së gjithash, duhet të jenë humanë dhe me ndjenja dhimbjeje e dashurie për çdp krijesë njerëzore, pavarësisht nga përkatësia e tyre etnike, gjuhësore, nacionale, kulturore, religjioze dhe racore. I tillë, do të duhej të kishte qenë edhe Mirsolav Gavriloviq-patriarku Irinej, i cili vdiq në një spital të Beogradit, më 20.11. 2020, si rrjedhojë e COVID-19.

Mirëpo, patriarku i ndjerë serb Irinej “ishte mbështetës dhe promovues i idesë së Serbisë së Madhe”. Këtë, ai e pati shpërfaqur edhe gjatë viteve ’90 të shekullit XX, sepse nuk u dëshmua si human dhe i drejtë ndaj fqinjve kroatë, myslimanë boshnjakë dhe shqiptarë, ngase asnjëherë me KOS-in e tij nuk e ngreu zërin kundër tri luftërave agresive gjenocidale të Serbisë së Slobdan Milosheviqit kundër Koracisë, Bosnjës dhe Kosovës. Madje, as pas përfundimit të këtyre luftërave, që morën me qindra e me mijëra viktima kroate , myslimane boshnjake dhe shqiptare të pafajshme, ish-patriarku Irinej , asnjëherë nuk u prononcua para opinionit publik, që si misionar i Zotit, t’u shprehte ngushëllime dhe t’u kërkonte falje kroatëve, myslimanve të Bosnjës dhe shqiptarëve të Kosovës për të gjitha viktimat e shkaktuara nga kriminelët paramilitarë, militarë dhe policorë serbë të regjimit pushtues të Slobodan Milosheviqit (1989-1999). Madje, ashtu sikurse politika zyrtare e qeverive të Serbisë (pasmillosheviqiane) në paqe (2000-2020), ish-patriarku Miroslav Gavriloviq-Irinej nuk pranoi se Serbia ka kryer tri gjenocide kundër kroatëve, myslimanëve boshnajkë dhe shqiptarëve. Mirëpo, ky qëndrim negativ dhe antihuman i Irenjt nuk është befasues dhe, as i papritur, sepse ky me priftërinjtë e tij i patën bekuar të gjithë kriminelët barbarë serbë, që t’i vrisnin kroatët, myslimanët dhe shqiptarët, në mënyrë që t’ua pushtonin tokat e tyre, me të fundmin qëllim, që t’i rizgjeronin kufijtë territorialë dhe shtetërorë të Serbisë së Madhe të Ilija Garashaninit (1844).

Irineji-humbje e madhe për politikën kolonialiste serbomadhe, sepse vdiq pa rikthimin e Kosovës nën Serbinë kolonialiste !

Ndërkaq për politikën antikolonialiste dhe të koekzistencës paqësore të pajtimit të popujve në Ballkan, nuk paraqet kurrfarë humbjeje dhe kurrfarë vakuumi, por një shpresë të vogël , që pas shuarjes së tij, pasuesit e tij serbë: patriarkët dhe priftërinjtë e KOS-it, do të vetëdijësohen dhe, do ta këshillojnë popullin serb dhe shtetin serb, se me urrejtje, me armiqësi, me vrasje, me masakra dhe me gjenocid kundër shqiptarëve, kundër kroatëve dhe kundër myslimanëve boshnjakë fqinjë, nuk mund të arrihet kurrfarë pajtimi, kurrfarë paqeje , kurrfarë tolerance dhe kurrfarë mirëbesimi. Dhe, mbi të gjitha, duhet t’ia bëjnë të qartë si dielli popullit serb, se “nuk humbet diçka që nuk ka qenë pronë e jotja”. Pra, serbët, duhet të pajtohen me mendjen dhe me zemrën e tyre (pavarësisht gënjeshtrave, manipulimeve dhe shpifjeve të liderëve politikë, të kuazishkencëtarëve, të priftërinjve dhe të propagandës dezinformuese ditore serbomadhe),duke përqafuar të vërtetën se, as Serbia e as serbët nuk e kanë humbur Kosovën, sepse kjo kurrënjëherë në historinë e saj nuk qenë tokë e ligjshme e Serbisë e as e serbëve (pavarësisht nga kishat dhe nga manastiret serbe në Kosovë), por PJESË e tërësisë territoriale dhe etnike e SHQIPËRISË NATYRALE.

Prandaj,logjika e shëndoshë humane dhe e drejtësisë thërret botërisht opinionin gjerë progresiv dhe demokratik e paqësor serb se, ka ardhur momenti historik, që për Kosovën shqiptare, të mos vdes dhe, të mos vritet asnjë serb, sepse është tokë e huaj, zot i së cilës është Shqipëria dhe shqiptarët, jo Serbia, Greqia apo ndonjë shtet tjerër fqinjë.

Në një formë të ngjashme, kështu ka apeluar dikur (1912-1914), edhe socialdemokrati më i madh serb, Dimitrije Tucoviq, se “Derisa serbët të mos kuptojnë se ndodhen në tokat e huaja-shqiptare, kurrë as Serbia e as serbët nuk do të arrijnë paqe e as pajtim me shqiptarët”.

Prandaj, është çasti historik vendimtar, që politika shtetërore dhe KOS-i, të lirohen njëherë e përgjithmonë nga recidivat e së kaluarës tragjike, që u kanë shkaktuar shqiptarëve, sepse ajo çka nuk është serbe, kurrë nuk do bëhet serbe. Prandaj, priftërinjtë serbë, duhet të zgjohen nga letargjia mesjetare e mitomanisë, e gënjeshtrave, e manipulimive, e falsifikimeve dhe e mashtrimeve të popullit të vet serb, sepse tokat e kolonizara të shqiptarëve (siç është Kosova, Presheva, Bujanoci, Medvegja, Novi Pazari etj.) dot nuk do jenë prona të tyre legale të përjteshme.

Kosova në kronikën e zezë historiko-politike të ish-patriarkut serb Irinej

-Rrena më e madhe propagandistike e Irinejt, që ua la amanet serbëve, është kjo: “Kosovo i Metohija su srpski Jerusalim i sveta zemlja” !?

Ky prononcim i ish-patriarkut serbomadh, Miroslav Gavriloviq-Irinej, është falsifikat historiografik, politik dhe kishtar serbomadh shekullor, sepse Kosova kurrë nuk ka qenë “Jerusalem serb e as tokë e shenjtë serbe”, por vetëm koloni ilegale, e shkëpuitur me gjenocid nga tërësia territoriale natyrale e Shqipërisë etnike (1912).

Këtë rrenë dhe falsifikat të serbomëdhenjve kolonialistë dhe pushtues të tokave entike shqiptare, Ballkani, Evropa dhe pothuajse e gjithë bota kanë pasur rast ta lexojnë dhe ta dëgjojnë përmes lutjeve kishtare serbe, akademisë serbe, politikës serbe, diplomacisë dhe propagandës serbe. Megjithëkëtë të pavërtetë të paskrupull, Kosova kurrënjëherë nuk ka qenë “tokë e shenjtë serbe” e as “Jerusalimi serb”, por vetëm një koloni shekullore e Serbisë (1912-1999).

Kjo është e vërteta historike, që dëfton se Kosova me mijëra vjet ka qenë tokë autoktone pellzago-ilire-shqiptare. Mirëpo, Serbia me aleatët e saj kolonialistë dhe imperialistë, Kosovën e ka aneksuar me dhunë, me luftë, me terror, me masakra dhe me gjenocid, jo më pak se 100 vjet.

Mirëpo, më 12 qershor 1999, Serbia humbi luftën pushtuese gjenocidale serbe në Kosovë, në saje të UÇK-së, të NATO-s dhe të Amerikës. Kështu që, Kosova është shtet i pavarur dhe sovran, i njohur nga më se 100 shtete me Amerikën në krye. Si rrjedhojë, Serbia nuk ka asgjë në Kosovë veç minoritetit të saj serb dhe kishave e manastireve, duke qenë se historikisht Kosova është e shqiptarëve dhe e Shqipërisë etnike.

Këtë të vërtetë e mbështet edhe Wesley Klark, ish-komandant i udhëhejes së operacioneve ajrore luftarake të NATO-s në bombardimin e Serbisë së Slobodan Milosheviqit (24 mars-10 qershor 1999) : “Kosova nuk është tokë serbe, por e shqiptarëve. Serbët në veriun e Kosovës kanë lidhje kulturore me Serbinë. Mirëpo, Kosova nuk është vendi i tyre…” (https://www.novosti.rs/vesti/naslovna/politika/aktuelno.289.html:350753-Klark-Kosovo-nije-srpska-zemlja)

Disa nga deklaratat politike raciste të ish-Patriarkut serb, Irinej, sipas të cilave, “Kosova është serbe”

(1)

“Serbia pa shenjtëri dhe pa Kosovën nuk është Serbi. Ne nuk mund të japum atë që me shekuj është e jona, e kurrë nuk i përkiste shtetit shqiptar.”https://www.blic.rs/premium/srbija-bez-svetinja-i-kosova-nije-srbija-ovako-je-patrijarh-irinej-govorio-o-kosovu/62efmv9 ;

“Gjithmonë kam folur se për të zgjidhur problemin e Kosovës, kusht i pari, duhet të jetë kthimi i sigurt i mbi 250.000 mijë serbëve, të përndjekur gjatë viteve (1999-2004). Së pari, bashkësia ndërkombëtare, duhet të na ndihmoj lidhur me këtë çështje, pastaj të organizojë negociata për temat e tjera.” (http://rs.n1info.com/Vesti/a661283/Patrijarh-Irinej-o-Vucicu-i-Kosovu.html );

Me rastin e vizitës “ Prizrenit mbretëror” të “car Dushanit”, siç e ka quajtuar Irinej, në muajin nëntor 2018, patriarku serb, Irineji, kështu, me nostalgji ishte “përlotur” para fëmijëve serbë : “ Këtu, unë ndihem më së miri në përqafimin e Sharrit, në frymëzimin e Drinit, ku vera e shenjtë të dehë në aromën e saj. Dhe, kudo që ndodhem, në zemër të kam ty, o Metohia ime, Metohia ime”https://www.kosovo-online.com/vesti/drustvo/patrijarh-irinej-jedini-put-snimljen-sa-suzama-u-ocima-2018-na-kosovu-22-11-2020

Gjithashtu, me rastin e vizitës së Manastirit të Graçanicës (2018), patriarku Irinej ka deklaruar se “ Kisha serbe nuk ndryshon qëndrimin e saj për Kosovë dhe Metohi. Nuk pranojmë kurrfarë ndarjeje, dhe, nuk guxojmë t’u japim shqiptarëve Kosovën.” https://www.radiokim.net/video/prilozi/patrijarh-irinej-nikakva-podela-ne-smemo-da-im-damo-kosovo.html

Edhe pse Kosova është shqiptare, edhe Irinej si të gjithë serbomëdhenjtë e tjerë të derisotëm të Serbisë së Madhe, Kosovën e quajnë “vend të shenjtë serb”.

Ja, se sa irracional , mashtrues dhe manipulues që ishte Irinej, kur shprehet se: “Nëse ne e harrojmë Kosovën, edhe Kosova do të na harroj neve… Serbia pa shenjtëri dhe pa Kosovën nuk është Serbi. Serbia pa Kosovën është pa shpirt, pa kokë dhe pa zemër. Serbia pa Kosovën, është njësoj si kur njeriut ia nxjerrin zemrën, ai më nuk është njeri”. https://www.standard.rs/2020/11/22/pokret-za-odbranu-kim-patrijarh-irinej-cuvar-svete-zemlje/

Sa më sipër, mbetet për t’u shpresuar se me vdekjen e patriarkut Irinej, do të marrë fund edhe politika hegjemoniste, radikaliste, kolonialiste dhe imperialiste serbomadhe ndaj vendeve fqinje në Ballkan, sepse serbët dhe shqiptarët e mertojnë të jetojnë në paqe dhe në mirëbesim.

Shkarkimi i Vlora Çitakut gëzoi vetëm Beogradin

March 4, 2020 by dgreca

Nga Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Shkarkimi i ambasadores Vlora Çitaku, është i ngutshëm, sepse ishte njëra nga ambasadoret më të suksesshme në Uashington dhe në OKB (2008-2015) !

Gjatë mandatit të saj pothuajse 5-vjeçar (gusht 2015 – mars 2020) politika e jashtme dhe diplomacia e Beogradit zyrtar e kishte halë në sy ambasadoren e Kosovës në Uashington, Vlora Çitaku, sepse kjo profesonalisht u dëshmua më e aftë dhe më e suksesshme nga të të gjithë ambasadorët e deritashëm të Kosovës në Uashington (2008-2015), në mbrojtjen e interest të përgjithshëm nacional dhe shtetëror të Kosovës së pavarur, si dhe të mbrojtjes së çështjes shqiptare, në kuptimin më të gjerë në Ballkan. Këtë e dëshmoi me diturinë, me guximin dhe me qëndrimin e saj serioz konstruktiv dhe profesional në frymën e së drejtës ndërkombëtare dhe të parimeve e objektivave të Kartës së Kombeve të Bashkuara (2015-2020).

Vlora Çitaku si Shotë Galica, edhe trime, edhe e ditur e largpamëse

Këtë e dëshmoi edhe në sesionin e KS të OKB-së, më 10 qershor 2019, e cila për herë të parë në historinë e diplomacisë dhe të politikës së jashtme shqiptare ia bëri me dije ministrit të Jashtëm të Serbisë, Ivica Daçiq dhe të të gjithë të pranishmëve në KS të OKB-së, se “Pavarësia e Kosovës nuk është produkt i një lëvizjeje secesioniste, por produkt i dekolonizimit të saj nga Serbia”.

Pohimi i kësaj së vërteteje nga ana e mabasadores së Kosovës, Vlora Çitaku e pati harbuar tej masës ministrin e Jashtëm të Serbisë, Ivica Daçiq, i cili doli jashtë kontrolli të “mekanizmave mbrojtës” të artit dhe të taktit diplomatik, duke e pyetur në formë kërcënuese dhe cinike ambasadoren Vlora Çitaku se “Për çfarë kolonizimi e ke fjalën? Kolonizatorët janë ata me të cilët je ulur”. (Po aty,

Ivica Dacic e quan të paturpshme Vlora Çitakun ).

Gjithashtu, Vlora Çiatku disa herë në kuadrin e debateve të sesioneve të KS të OKB-së për Kosovën, e pohoi të vërtetën e pakundërshtueshme, se Serbia ka kryer gjenocid në Kosovë, si dhe Seribia, duhej të zhvishej nga e drejta dhe nga sovraniteti kolonial shekullor mbi Kosovën dhe mbi territoret e tjera shqiptare (Presheva, Bujanoci e Medvegja).

Kjo e vërtetë, e pohuar botërisht para anëtarëve të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, i goditi rëndë dhe i dogji keq diplomacinë dhe politikën e jashtme dezinformuese të Serbisë, ku si rrjedhim ambasadorja Vlora Çitaku disa herë u përplas me ministrin e Jashtëm të Serbisë, Ivica Daçiq, i cili me rrenat dhe me dezinformimet e tij orvatej t’i justifikonte të drejtën historike të Serbisë mbi Kosovën, si dhe krimet, masakrat, reprezaliet monsturoze të terrorizmit dhe të gjenocidit shtetër serb, të kryera ndaj popullit shqiptar në Kosovë (1989-1999).

Ne, për këtë të vërtetë të thënë nga Vlora Çitaku për mbrojtjen e Kosovës në OKB, kemi shkruar, duke kosntatuar se kjo është ambasadorja e parë shqiptare në historinë e derisotme të OKB-së (1945-2020), që Serbisë dhe 192 shteteve të tjera anëtare të OKB-së, ua tha botërisht se Serbia është shtet kolonial, dhe duhet të pranojë dekolonizimin e territoreve shqiptare sipas së drejtës historike dhe të së drejtës ndërkombëare, sipas së cilës edhe kolonializmi shekullor serb mbi territoret indigjene shqiptare (1878-2020), është krim dhe vepër penale ndërkombëtare.

Për inati të Serbisë, Vlora Çitaku nuk do të duhej të shkarkohej nga pozita e Ambasadores në Uashington, por të lihej të vazhdonte kryerjen e detyrave të saj diplomatiuke deri në mbylljen e mandatit ligjor më 1 gusht 2020.

Nëse ndokush, do të duhej të jepte llogari për dezinformacionin publik, se gjoja “Xhamajka ka njohur Kosovën”, atëherë, presidenti Hashim Thaçi është ai që mban përgjegjësi, dhe, do të duhej të shkakrkohej, jo ambasadorja Vlora Çitaku, sepse kjo nuk ka shpërndarë në opinionin publik kurrfarë informacioni të tillë dezinformues, të cilin më pas e përgënjeshtroi deklarata e ministres së Punëve të Jashtme të Xhamajkës, Kamina Johnson-Smith se “Deri më sot, Xhamajka nuk e ka njohur Kosovën e pavarur”.

Për këtë skandal diplomatik nuk mban përgjegjësi ambasadorja Vlora Çitaku, por vetëm presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, sepse atë lajm privat të pakonfirmuar paraprakisht , e bëri publik, duke e përhapur në “Twiter”. Ky ishte gabim i pakorrigjueshëm diplomatik dhe politik i presidentit Hashim Thaçi, jo i ambasadores së shkarkuar Vlora Çitaku, duke qenë se kjo asgjë nuk ka deklaruar për rrjetet sociale e as për masmedia, se gjoja “Xhamajka e ka njohur Kosovën”.

Ka çka të thuhet edhe shumë për këtë skandal diplomatik, por po përfundoj më kaq, duke ritheksuar se, gabimi nuk qëndron tek ambasadorja Vlora Çiatku, por te presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, ky do të duhej shkarkuar, JO ambasadorja e pambrojtur në këtë rast.

Kush e shet pavarësinë e Kosovës, do të digjet në robërinë kolonialiste të Serbisë

March 11, 2019 by dgreca

Nga Prof.Dr.Mehdi HYSENI

Askush nuk ka të drejtë ligjore, kushtetuese e as të drejtë juridike ndërkombëtare, që pavarësinë e Kosovës ta hedhë në pazarin e plaçkave “buvljak” të Beogradit, qoftë edhe për ndonjë shpërblim të premtuar të “Çmimit Nobel” të ndokujt.

Pavarësisht se çfarë po kërkon Serbia për përmbysjen e shtetit të pavarur të Kosovës, tërë territori i Kosovës, duhet të mbetet i paprekuar brenda kufijve të saj ekzistues, të njohur ndërkombëtarisht nga më se 100 shtete të Kombeve të Bashkuara.

E drejta e Kosovës në pavarësinë dhe në sovranitetin e saj

Kërkesa, diktati, imponimi dhe ultimatumet e trysnisë që po i bëhen Kosovës, që të zhvillojë negociata me Serbinë kinse për “zgjidhjen përfundimtare të statusit”të Kosovës, përkatësisht për “normalizimin e marrëdhënieve” mes këtyre dy shteteve, është kontestim dhe mohim flagrant i së drejtës së Kosovës në pavarësinë dhe në sovranitetitn e saj (2008-2019).

Kjo e drejtë e Kosovës përbëhet nga pavarësia e jashtme, që do të thotë se askush nuk ka të drejtë ta pengojë në ushtrimin e veprimtarisë së mëvetësishme në fushën e së drejtës ndërkombëtare.

Gjithashtt, kjo e drejtë e Kosovës përbëhet edhe nga pavarësia e brendshme, që do të thotë të drejtën sovrane të saj, të mos lejojë dhe të mos pranojë përzierjen e asnjë shteti tjetër në punët e brendshme brenda kufijve territorialë sovranë të saj.

Sipas normave dhe parimeve të së drejtës ndërkombëtare, pavarësia e një shteti, së këndjemi edhe e shtetit të Kosovës , duhet të zhvillohet në mënyrë të pavrur. Kështu që, asnjë shtet tjetër nuk ka të drejtë që, sipas dëshirës apo interesave të ndryshme kolonialiste a hegjemoniste të përzihet dhe të ndërhyjë në ushtrimin e pushtetit të tij sovran qoftë të brendshëm apo të jashtëm.

Në këtë vështrim, koncepti i pavarësisë përfshin edhe të drejtën ekskluzive, autonome, autorizimet dhe kompetecat e plota të qeverisë, që të ushtrojë autoritetin e pushtetit të vet sovran brenda territorit të vet.

-Çfarë do të thotë “pavarësia” dhe “sovraniteti” pilitik, juridik, kushtetues dhe juridik ndërkombëtar për shtetin e ri të pavarur të Republikës së Kosovës?

-Asgjë më pak e as më shumë sesa mospranimin, mosnënshtrimin dhe mosvarësinë nga Serbia, nga një shtet tjetër apo nga ndonjë grup shtetesh të tjera. Ndryshe, do të mbetej vetëm ndonjë hedhurinë vazale dhe koloniale nën protektoratin e ndonjë shtetit të huaj, përkatësisht të Serbisë kolonialiste.

Për të mos përjetuar diç të tillë shkatërrimtare, pavarësia dhe sovraniteti i Kosovës, duhet të respektohet dhe të mbrohet (edhe nga politika drejtuese, edhe nga populli) brenda kufijve ekzistues (pa asnjë ndryshim, pa asnjë korrigjim, pa asnjë copëtim dhe pa asnjë shkëmbim) të tërësisë integrale të territorit të Kosovës, pavarësisht nga diktati dhe nga ultimatumet e Serbisë, të Rusisë dhe të faktorëve të tjerë ndërkombëtarë.

Të gjithë duhet ta mbajnë parasysh faktin se Kosova nuk mund të jetë kurrfarë shteti i pavarur në kuptimin juridik të së drejtës ndërkombëtare e as në atë të Kartës së Kombeve të Bashkuara nëse do të vihej në raport varësie me kolonializmin e Serbisë gjenocidale (1912-1999) apo të ndonjë shteti tjetër, sepse në këtë rast, do të kufizohej dhe, do të pengohej në ushtrimin e pushtetit të pavrur dhe sovran brenda territorit të saj summa potestas.

Pra, pavarësia dhe sovraniteti i Kosovës, duhet kuptuar se nuk janë pronë private e as shtetërore as e Serbisë, as e liderëve të shitur politikë të Kosovës, as e Moskës e as Pekinit, etj., por vetëm e SOVRANIT-popullit SHQIPTAR mbi 2 milionë të Kosovës.

Prandaj, mos luani me fatin e Kosovës së pavarur dhe sovrane se mund të digjeni e përvëloheni nga padrejtësia e politikave të vjetra kolonialiste dhe gjenocidale të Serbisë së Madhe (1878-1999) dhe të aleatëve të saj tradicionalë sllavë dhe prosllavë evropianë dhe ndërkombëtarë. Këtë “eskorta drejtuese” shtetërore e Kosovës, duhet ta mbajë parasysh, sepse në çafrëdo forme qoftë, do të copëtohej territori i Kosovës, kjo më nuk do të figurojë si shtet në Ballkan.

Sa më sipër, duhet të kuptohet, të mbrohet dhe të trajtohet drejt pavarësia dhe sovraniteti i Kosovës, JASHTË tutorisë koloniaiste dhe neokoloniaiste të Serbisë dhe të çdo shteti tjetër partner favorizues i mbrojtjes së kolonializimit shekulor të saj.

Propagandë dezinformuese e ultranacioalisteve serbe

February 26, 2019 by dgreca

Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Nuk është e vërtetë se Amerika dhe BE-ja “janë në dijeni” dhe, kinse po e “mbështetin” njëfarë “Marrëveshje sekrete” fait accompli mes Vuçiqit dhe Thaçit për shkëmbimin e territoreve mes Serbisë dhe Kosovës.

Përkundrazi, edhe Uashingtoni dhe Brukesli janë deklaruar se do të përshëndesin çdo marrëveshje të arritur mes Beogradit dhe Prishtinës, pa kurrfarë imponimi dhe diktati. Madje, këtë e ka deklaruar edhe vetë Moska zyrtare.

Prandaj, përfolja e Amerikës dhe e BE-së se gjoja po “ditkan” dhe po “përkrahkan” një “Marrëveshje sekrete”, të dakorduar nga presidenti Vuçiq dhe homologu i tij Thaçi, është gënjeshtër, spekulim, provokim, mashtrim, manipulim dhe shpifje e propagandës ultranacionalsite serbe të masmediave të Beogradit, që ka për qëllim që, së pari ta përmbysë regjimin e Aleksandar Vuçiqit (të cilin po quajnë “tradhtar” kinse për shkak të koncesioneve që po i bën Kosovës) dhe, së dyti, provokimin e një lufte të re në Kosovë, gjithnjë duke llogaritur në forcat ultranacionaliste serbe dhe në mbështetjen e fuqishme të Rusisë dhe të aleatëve të saj sllavë. Prandaj, është më se e domosdoshme, që masmediat shqiptare të mos e “përçojnë” dhe të mos e mbështetin një propagandë të tillë krejtësisht antishqiptare, që ka për qëllim destabilizimin e Shqipërisë, si dhe “bombardimin” e shtetit të pavarur të Kosovës.

–Sepse mund të ndodhë, që dikush të bie viktimë e një propagande të tillë serbomadhe, ashtu siç pat rënë ish-kryeministri i qeverisë së Serbisë, Dr. Zoran Gjingjiq më 2003 në Beograd. Ndaj, të mos ndiqet një propagandë e tillë masmediale, e cila mund të shkaktojë viktima të reja, edhe në Prishtinë, edhe në Beograd, edhe në Tiranë.

Një medium i mirfilltë shqiptar, që publikisht është deklaruar se është me përmbajtje kombëtare, nuk do të duhej të publikonte shkrime të masemdiave serbe, por në rast nevoje, vetëm t’i komentonte ato, duke i cituar, jo duke i botuar në tërësi, sepse kjo formë shqipëruese e përmbajtjes së tyre nuk ka kurrfarë leverdie për interesin e përgjithshëm nacional dhe shtetëror shqiptar.

Prandaj, të gjitha masmediat shqiptare, duhet të përmbahen nga propaganda dezinformuese ultranacionaliste serbe e Beogradit, të mos e ushqejnë popullin me artikuj rinfus (me krunde të kontaminuara vdekjeprurëse), duke i publikuar si “origjinalë” dhe të “saktë” gjoja për “mbrojtjen” e interesit nacional dhe shtetëror të Kosovës.

-Është e papranueshme që masmediat shqiptare në ballinat dhe në faqet tyre, të “riprintojnë” shkrime me tituj bombastikë dhe “sensacionalë” nga gazetat dhe nga portalet serbe, gjoja se çojnë “ujë në buti të mullirit” të inetresave jetike të shqiptarëve dhe të Kosovës apo të Shqipërisë. Kjo është e turpshme, e panveojshme dhe shumë e dëmshme për interesat vitale kombëtare dhe shtetërore shqiptare.

-Kuptohet, nëse preket intersi nacional dhe shtetëror shqiptar, ne kemi të drejtë dhe për detyrë, që t’i komentojmë shkrimet e publikuara nga masmediat e ndryshme , si dhe nga ato serbe (duke i cituar dhe interpertuar ato me fjalë tona), por jo asesi nuk është në interesin e afirmimit të mediave shqiptare, që ato t’i publikojnë në tërësi, e për më keq t’i trajtojnë si “top lajme”, që t’i “hanë më lehtë” lexuesit shqiptarë, sepse ato asgjë nuk përmbajnë të vërtetë as për shqiptarët, as për Kosovën e as për Shqipërinë etnike, as për Ballkanin, as për Evropëne as për Amerikën, vetëm për sllavët e Ballkanit dhe të Rusisë.

Historia dhe përvoja e derisotme ka provuar se kush është ushyer me lajme dhe me dezinformata të propagandës politike të serbosllavëve ballkanikë dhe të aleatëve të tyre, është djegur në zjarrin dhe në flakën e tyre. Këtë e dëshmojnë edhe 10 dhjetë gjenocidet e Serbisë ndaj shqiptarëve dhe Shqipërisë Etnike (1878-1999). Prandaj, të qëndrojmë larg nga përdorimi dhe nga ushqimi i dezinfromatave të industrisë së propagandës së zezë dhe asaj të bardhë të ultranacionalizmit dhe të etnocentrizmit serb.

Prandaj, në vend se të ushqehemi dhe të krenohemi me lajmet dhe me shkarravinat propagandistike të masmediave serbe, të mësohemi të bëjmë lajmet dhe informacionet tona origjinale dhe profesionale të bazuara në fakte dhe në burime të sakta. Pra, të mësohemi të ushqehemi me produktet-ljamet dhe me informacionet tona vendore shqiptare, jo me ato serbo-sllave ballkanike dhe më gjerë, që për “mision nacional” kanë rrenën, manipulimin, shpifjen, intrigën dhe dezinformacionin, jo asnjëherë të vërtetën.

Lufta e Ftohtë prej Berlinit zhvendoset në Mitrovicën e Kosovës (1999-2019)

February 20, 2019 by dgreca

Shkruan: Prof.Dr.Mehdi HYSENI/

Siç kemi mësar nga historia e marrëdhënieve politike ndërkombëtare pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, Lufta e ftohtë pati filluar me krizën e Berlinit më 1948 ndërmjet aleatëve perëndimorë (Amerika, Britania e Madhe dhe Franca) dhe BRSS-së pas okupimit të Gjermanisë më 1945, duke qenë se aleatët perëndimorë bashkuan tri zonat e tyre okupuese në një zonë të përbashkët, me qëllim që të pengohej depërtimi i ideologjisë komuniste të Bashkimit Sovjetik në pjesën perëndimore të Gjermanisë.

Mirëpo, Stalini në shenjë revolte dhe pakënqësie pati bllokuar këtë zonë të njësuar nga aleatët perëndimorë, duke ua mbyllur të gjitha rrugët tokësore dhe vijat hekurudhore të transportimit të mallrave dhe të ushqimeve të ndryshme për furnizimin e popullsisë gjermane. Megjithatë, aleatët perëndimorë Amerika, Britania e Madhe dhe Franca) ia arritën që përmes vijës ajrore ta pajisnin popullin me artikuj dhe me mallra të nevojshëm jetësorë.

Një bllokadë e tillë e Berlinit perëndimor të Gjermanisë nga ana e BRSS-së, mëpastaj solli ndarjen e Gjermnaisë në dy pjesë: Republika Federale Gjermane Perëndimore (1949) dhe Republika Gjermane Demokratike Lindore. Me këtë rast, për shkak të antagonizmave dhe të sferave ndikuese të interesit perëndimor dhe atij lindor, krijohen dy blloqe: Blloku Perëndimor me Amerikën në krye dhe Blloku Lindor me BRSS-në në krye. Kjo krizë disavjeçare e luftës së ftohtë (1945-1949), së pari çoi në formimin e Aleancës së Atlantikut Verior (NATO) më 1949 dhe më pas si kundërpërgjigje aleancës perëndimore me Amerikën në krye, Bashkimi Sovjetik formoi Traktatin e Varshavës më 1955. Kjo luftë e ftohtë mdis dy superfuqive botërore (SHBA dhe BRSS) zgjati jo më pak se 41 vjet derisa u nënshkrua Marrëveshja historike Ronald Regan –Mihail Gorbaçov në Rejkjavik të Islandës (12 tetor 1986), e cila garantoi shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik, më 1989, kur edhe u shemb Muri famëkeq i Berlinit (1961), me ç’rast u bashkuan dy gjermanitë. Ky ishte epilogu i luftës së ftohtë të sistemit bipolar të marrëdhënieve ndërkombëtare, cili filloi dhe përfundoi në Berlin të Gjermanisë.

Mirëpo, fatkeqësisht , kaptina e dytë e kësaj lufte të ftohtë filloi në Beograd më 1990, kur Serbia, duke mos njohur Rendin e Ri Botëror (1989) vazhdoi luftën e ftohtë me mjete të nxehta luftarake, duke kryer 3 agresione dhe 3 gjenocide kundër Kroacisë, Bosnjës dhe Kosovës (1989-1999). Si rrjedhojë e kësaj lufte gjeopolitike të pushtimit të territoreve të këtyre 3 vendeve të theksuara, edhe pse me vonesë të madhe, bashkësia ndërkombëtare me SHBA-në krye e bombardoi të ashtuquajturën Jugosllavi Federale- Serbia+ Mali i Zi) jo më pak se 78 ditë, duke përdorur forcat e NATO-s (24 mars – 10 qershor 1999). Kjo ndërhyrje e ligjshme e NATO-s e detyroi Serbinë e Slobodan Milosheviqit, që të tërhiqte forcat e saj pushtuese militare, paramilitare dhe policore nga Kosova shqiptare.

Mirëpo, pas vendosjes së forcave ndërkombëtare paqësore të OKB-së (UNMIK) dhe KFOR në Kosovë sipas Rezolutës 1244 të KS të Kombeve të Bashkuara, Beogradi filloi me luftën e ftohtë, duke dërguar fshehurazi në Kosovën veriore njësite të ndryshme paramilitare dhe të sigurisë policore e ushtarake të të pauniformuar, me qëllim që të formonte pushtetin paralel serb përballë institucioneve shtetërore të Kosovës.

Edhe pas 3 luftërave gjenocidale, Serbia ngeli në “baltën e gjallë” të konfliktit kolonial me Kosovën

Në kohë paqeje, Serbia me “pushtimin paqësor” të territorit verior të Kosovës, tanimë qe 20 vite ka kthyer luftën e ftohtë në Ballkan (1999-2019). Në këtë lojë të rrezikshme ka futur Rusinë dhe Kinën, të cilat me votat e tyre ( njëra me veto, e tjetra me abstenim) në KS të OKB-së kanë bllokuar mosndryshimin e Rezolutës 1244, e cila nuk e njeh Republikën e pavarur të Kosovës. Këtë e dëshmon edhe ndërtimi i bazës ushtarake dhe të sigurisë të Rusisë në Nish si kundërpeshë bazës ushtarake amerikane në Bondstil të Kosovës.

Për të tejkaluar këtë luftë të ftohtë 20-vjeçare mes Kosovës dhe Serbisë si rrjedhim i mosnjohjes së Kosovës nga ana e Beogradit, saktësisht më 15 shkurt 2019, presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Donald Tump ia dërgoi një letër formale përshëndetëse dhe miqësore presidentit Aleksandar Vuçiq me rastin e festës së shtetësisë së Serbisë, ku ndër të tjera sugjeron edhe normalizimin e marrëdhënieve mes Serbisë dhe Kosovës, duke e njohur njëra-tjetrën në mënyrë të ndërsjellë. Mirëpo, deri tani presidenti serb A. Vuçiq ende nuk i ka thyer përgjigjen homologut të tij amerikan, Donald Trump, edhe pse përmbajtja e kësaj letre ka karakter qëllimirë të shërbimit të vullnetit të mirë human, poltik, diplomatik dhe paqësor që përfill interesat e dyanshme të këtyre dy shteteve fqinje, që reciprokisht ta njohin njëra-tjetrën, me qëllim që të arrijnë një marrëveshje gjithëpërfshirëse për normalizimin e marrëdhënieve të tyre si shtete të barabarta të pavarura dhe sovrane.

Ky është shansi historik që Serbia me ndihmën dhe me kontributin direkt të Amerikës, të mbyllë konfliktin 100-vjeçar me ish-koloninë e saj të dikurshme-KOSOVËN.

Ndryshe, refuzimi eventual i propozimit të Trump-it nga ana e Serbisë, do të konsiderohet si akt provokues i shpalljes së një lufte të re ndërmjet Kosovës dhe Serbisë në Ballkan, e cila do të involvonte edhe Amerikën së bashku me aleatët e saj evro-perëndimorë dhe Rusinë me aleancën e saj të re (Kina, Turqia dhe Irani etj.).

Mirëpo, një akt i tillë më së shumëti, do të godasë dhe shkretojë Serbinë, e cila pas një lufte të tillë me përmasa botërore, do të ngelte vetëm brenda kufijve të principatës së dikurshme vasale serbe nën Turqi, sepse do të humbiste të gjitha territoret e grabitura dhe të aneksuara nga Shqipëria, Hungaria, Kroacia dhe Bosnja e Hercegovina.

Pra, nëse Serbia refuzon letrën e presidentit të SHBA-së, Donald Trum, që ta njohë Republikën e Kosovës, në atë moment do të marrë fund edhe lufta e ftohtë 20-vjeçare midis Beogradit dhe Prishtinës rreth statusit të veriut të Kosovës (1999-2019). Me një fjalë, nuk do të ketë më negociata të mëtjeme ndërmjet palës serbe dhe asaj shqiptare në Bruksel (2011-2019), por do të fillojë një kapitull i ri i sanksioneve politike, ekonomike dhe tregtare ndaj Serbisë nga ana e bashkësisë ndërkombëtare, ashtu sikurse në vitet e 90-ta të shekullit XX kundër Serbisë agresore dhe gjenocidale të Slobodan Milosheviqit, të cilën e detyruan që të kapitullonte në Kroaci, në Bosnjë dhe në Kosovë.