Nga BARBARA STEFANELLI – “Corriere della Sera”, 28 maj 2024 – Përktheu: Eugjen Merlika

Të kaluar 825 ditë mësyemje, është në kufirin verilindor të Ukrainës që duhet të shohim se ç’po ndodh, se çfarë mund të ndodhë. Harta e kësaj zone përvijëzon gjithshka. Ndoshta gjithshka që nuk do të donim të shihnim. Vladimir Putini ka grumbulluar  këtu trupa, armë, furnizime. E që këtu nisen sulmet që shënjestrojnë gjithë provincën e Harkivit, ish kryeqytetit, që është kthyer në simbolin e qëndresës, i stërmbushur me refugjatë. Një pallat e një supermerkat janë të goditurit e fundit, të vrarë e të plagosur, vetëm civilë.

Ndalimi që i është imponuar Volodimir Zelenskit për të mos përdorur armët e aleatëve – amerikane së pari – për të gjuajtur objektivë rusë përtej kufirit, në fakt ka krijuar mbas shpatullave të Harkivit një zonë jastëk, të pasulmueshme: është në brëndësi të asaj rezerve që Moska ka përqëndruar një rrip bazash ushtarake e paraushtarake, të kthyera drejt për drejt nga armiku, një lloj “faltoreje”, të barabartë me gjysmën e Valle d’Aosta, të përsosur për të goditur lehtësisht nga larg. Për shumë vëzhgues, është zemra e një shkallëzimi të pashpallur nga Moska e shpjegon përparimin, fshat mbas fshati, të javëve të fundit.

Për Jens Stoltenberg, sekretar i përgjithshëm i NATO-s, është arsyeja që duhet të shtyjë Shtetet antarë të njohin të drejtën ukraine “të godasë objektivë ushtarakë të ligjëruar jashtë territorit të saj”, duke pezulluar shtrëngesat që kufizojnë përdorimet e sistemeve perëndimorë të raketave me rreze të gjatë veprimi. Stoltenbergu ka thënë: “Mesazhi im është se besoj se ka ardhur çasti të shohim përsëri  atë çështje”. Përndryshe e detyrojmë atë që duhet të mbrohet “ të luftojë me një krah të palosur mbas shpine”.

Menjëherë shpërtheu alarmi diplomatik. E kështu ankthi i atij që, natyrisht, do të donte të shpejtonte fundin e kësaj lufte, jo fillimin e një faze të re. “T’i zgjidhej” krahu ukrainasve, t’i lejohej Kievit të përgjigjej me armë jo pa majë – që kalojnë kufijtë kombëtarë dhe vijat e kuqe mbi marrëveshjet ushtarake – do të thotë t’i nënështrohemi rrëshqitjes, të gjithë së bashku, drejtuar një skenari të pakontrollueshëm me horizontin skajor të Luftës së Tretë Botërore, të ndjellur që në agimin e parë?

Ka një  tjetër hipotezë, sfilitëse, por që i thërret të gjithë – nga Brukseli në Washington – të japin përsëri provë të bashkësisë, të seriozitetit, ndoshta edhe kujdesit, si në atë dimër 2022. Çështja, duhet thënë qartë, nuk është të goditet Rusia “në thellësi”. Askush nuk do të mendonte e do të donte të vinte Moskën në shënjestër. Zgjedhja është një rrugë e hapur e kërkuar nga Zelenski, në çdo etapë të udhëtimeve të tij, pa e marrë kurrë, për t’u lënë ukrainasve mundësinë për të inkuadruar e goditur ata pozicione të përparuar – siç janë, pikërisht, bazat ajrore gjatë kufirit – që po i sigurojnë Putinit një epërsi në rritje. Sigurisht nuk do të mund t’a bëjnë duke zhveshur shpatën e droneve “made in Ukraina”.

Nëse (e si) të ndërhyhet për Kievin dhe Harkivin  është një çështje në qendër të një lëmshi konsideratash ushtarake e gjeopolitike, vërejtjesh e kundërvërejtjesh që mund të mbërtheheshin deri në përjetësi. Vendimi i përket aleatëve, veçmas, një për një, mbasi disponueshmëria e armëve i përket qeverive, jo drejtuesve të Aleancës. Stoltenbergu e ka përsëritur dhe nënvizuar, duke i drejtuar “mesazhin” e tij kujtdo që po vozit me sy të lirë,  – i kushtëzuar nga fushata zgjedhore e miratimet n’atdhe – me qëllim që secili të bregëzohet në ndonjë strategji që mund të jetë e bashkëndarë, e diskutuar, e bashkërenduar. Por jo e shmangur, e bishtnuar. E përsëri Evropa – të cilën po e përtërijmë, ndoshta pa e ditur mirë se çfarë duam të jetë – do të duhej të përpiqej të përfytyronte e të ndërtonte një lidership të vetin , qoftë edhe duke vepruar brënda NATO-s, apo nga NATO e mbrapa.

Koha, në terren e rreth tavolinave, është e pakët. Mund të jemi në prag të një presidence të dytë Trump me një shkëputje pasuese (të mundëshme) të Shteteve të Bashkuar nga frontet e jashtëme.  

Putini që tani vë bast mbi zbrazësirën që mund të lindë në Perëndim dhe  mospajtimet që do të shpërthejnë në Kontinentin e vjetër. Kremlini ngujohet në refrenet e propagandës (zëdhënësi  Dmitri Peshkov ka thënë: “Jo, nuk jeni duke u afruar përplasjes së drejtpërdrejtë, jeni brënda”) e mbi të gjitha llogarit mbi aleanca më pak të ndërlikuara. “Boshti i Kundërshtarëve” – e ka përkufizuar gjenerali Chris Cavoli, komandant i përgjithshëm i Forcave SHBA  në Evropë, i laureuar në Jale në studime ruse e të Evropës lindore duke i shtuar Moskës Kinën, Iranin dhe Korenë e Veriut. Kujtesa fatzezë  bushiane e Boshtit të së Keqes, në 2002, e bën përcaktimin të papërdorëshëm – ka komentuar Gideon Rachman në Financial Times – por sigurisht na këshillon të mos harrojmë se Ukraina është  vija e parë e një lufte shumë më të madhe. Lufta me Putinin, që është ende edhe e jona, nuk është e humbur.

Ukrainasit kanë mbaruar municionet, jo guximin.

“Corriere della Sera”, 28 maj 2024 – Përktheu: Eugjen Merlika   

Brahim Halimi/

U zhvillua tubimi Promovues i veprave të profesorit Nusret Pllana, në Shoqatën “Isa Boletini” në Sindelfingen të Gjermanisë, të shtunën me 25.05.2024.

Tubimin e ka organizuar Shoqata “Isa Boletini kurse Kryesia i ka i kryer detyrat e sajë për një mbarëvajtje të këtijë tubimi. Lokali i Shoqatës ishte i mbushur me bashkatdhetarë, që kishin ardhur nga qytete të ndryshme të Republikës Baden-Württemberg, për t’u bërë pjesëmarrës të këtij Tubimi Promovues të veprave dokumentare e publistike të Prof. Nusret Pllana.

Autoriteti i krijuar me veprimtari e kontribute të veçanta ndaj çështjes kombëtare, i veprimtarit dhe çlirimtarit Nusret Pllana, kishte ndikuar që konsideratat dhe respekti ndaj tijë dhe ndaj veprave të tijë të ishte shumë i lartë. Në tubim kanë marrur pjesë edhe drejtues e përfaqsues të shoqatave e klubeve dhe të subjekteve tjera shqiptare. Kurse veprimtari Can Tahiri kishte angazhuar edhe një gjirues të RTV 21. të cilët i falënderoj për gjirimin.

Tubimi është moderuar nga zonja Lindita Haxhiu – Zeçiri një veprimtare dhe artiste e njohur dhe është hapur me intonimin e Hymnit Kombëtar Shqiptar dhe të Hymnit Shtetërorë të RKS. Pastaj një fjalim përshëndetës dhe rreth biografisë së Prof. NUSRET PLLANA e ka mbajtur Brahim Halimi drejtuesi i Shoqatës “Isa Boletini” i cili i ftoi të pranishmit për një minut heshtje në shenjë respekti ndaj të gjitha viktimave, martirëve dhe të rënëve …

Drejtuesi i Shoqatës i njoftoi të pranishmit edhe me simbolikën e datës së këtijë promovimi që lidhet edhe me ditëlindjën e 65-të të Prof. Nusret Pllana…, të cilit i uroj edhe shumë ditëlindje të shëndetshme e të lumtura.

Në këtë rast profesorit, në emër të Kryesisë së Shoqatës, ju dorëzua një Mirënjohje në shenjë respekti për kontributin e tijë si veprimtar e çlirimtar dhe për veprat e tijë dokumentare e publicistike kushtuar terrorit dhe gjenocidit serb mbi shqiptarët.

Më pas Prof. Nusret Pllana mbajti një fjalim përshëndetës e porosibartës për të pranishmit dhe e falënderoj Kryesinë dhe Shoqatën “Isa Boletini” për këtë organizim e Tubim Promovimi.

Fjalimi i profesorit ishte shumë emocional dhe kritik, por i argumentuar, ndaj klasës politike pushtetare e opozitare dhe asaj intelektuale e akademike për shkak të shumë dobësive, papërgjegjësive dhe gabimeve që po na përcjellin pandalshëm si shtet dhe si shoqëri…

Thirrja, lutja e apeli publik shumë domethënës i Prof. Nusret Pllana, drejtuar pjesëmarrësve dhe veçanërisht politikanëve pushtetarë e opozitarë, drejtuesve shtetërorë, intelektualëve e akademikëëve dhe popullit në përgjithësi ishte: të mos e harrojmë amanetin e dëshmorëve dhe luftën e çlirimtare të UÇK-së tonë të lavdishne, të mos e harrojmë terrorin dhe gjenocidin serb mbi popullin tonë, të mos shkelim mbi gjakun e dëshmorëve, të shumë viktimave dhe veçanërisht mbi gjakun e fëmijëve dhe të nënave e femrave tona se do na mallëkoj historia e cila mund të na përseritet sikurse edhe deri më tani që është përsëritur…

Kishte poashtu një kritikë të rrept ndaj ekstremizmave të të gjitha llojeve dhe ndaj dukurive negative që po e dëmtojnë rëndë kulturën, traditën dhe interesin tonë kombëtar e shtetërorë…

Pastaj janë shfaqur videopamje të fimmave dokumentar nga koha luftës…

Në vazhdim kishte edhe pyetje nga pjesëmarrësit të cilave profesori u është përgjegjur…

Më pas drejtuesi i shoqatës i falënderoj pjesëmarrësit dhe në veçanti profesorin Nusret Pllana për vizitën në Shoqatën “Isa Boletini” dhe kontributin e madh të tijë.

Vlenë për t‘u theksuar se shpenzimet e rrugëtimit të profesorit i ka marrur përsipër Shoqata kurse ato të hotelit afaristi Arif Deliu.

Nga pjesëmarrësit kishte një interesim të shtuar për librat e z.Nuret Pllana dhe për të bërë foto përkujtimi me profesorin – nga ky tubim promovimi…

Në fund, në cilësinë e drejtuesit të shoqatës

e falënderoj Prof. Nusret Pllana për vizitën në shoqatë dhe për kontributin e tijë, pastaj pjesëmarrësit e këtij tubimi promovues si dhe anëtarët e kryesisë për angazhimet e tyre rreth këtij tubimi dhe për këtë tubim.

(Në Shkëmbin e Shqiponjave në “Eagle Rock Reservation” NJ)

Nga Keze Kozeta Zylo

Në Atdheun tim të dytë në Amerikë kemi dekada që po e nderojmë këtë ditë nga më të çmuarat dhe më domethënëset në vendin më demokratik në botë.

Dita e Përkujtimit është në javën e fundit të Majit, është një festë federale në Shtetet e Bashkuara për nderimin dhe përkujtimin e luftëtarëve amerikanë që vdiqen gjatë shërbimit në Forcat e Armatosura të Shteteve të Bashkuara.

Jam rritur me bëmat e mëdha të heronjve të të gjitha epokave, jam rritur me Heroin e Popullit Asim Zeneli ndoshta se aty në tokën e Brahim Gjonit (Atit tim) u derdh gjaku lum, u derdh gjaku i Heroit Asim Zenelit kundër pushtuesve fashistë italianë në Luftën e Dytë Botërore. Kur ishja e vogël kjo tokë përbënte një çudi, një mister, fantazi…

Dhe ja me vite e larguar nga Atdheu im në Atdheun e dytë në Amerikë, ndjej dhe prek nga afër memorialet e ngritur në nderim të luftëtarëve të Lirisë së Amerikës që datojnë që para Pavarësisë së saj dhe deri më sot.

Këtë fund Maji ne ishim në Shkëmbin e Shqiponjave në “Eagle Rock Reservation” i qarkut Essex në New Jersey, pranë Murit të Kujtesës me 3000 emra të shënuar në këtë mur graniti.

Natyrisht nuk shkojmë vetëm për të shprehur mirënjohjen, por dhe udhëhiqemi nga vepra e tyre ashtu siç thotë President John F. Kennedy se: “As we express our gratitude, we must never forget that the highest appreciation is not to utter words but to live by them.” Që përkthehet: “Ndërsa shprehim mirënjohjen tonë, nuk duhet të harrojmë kurrë se vlerësimi më i lartë nuk është të thuash fjalë, por të jetosh sipas tyre.”

Në këtë vend të ngritur qindra metra mbi nivelin e detit në një hapësirë marramendëse ku mund të shohësh lehtas Manhattanin, Verrazano Bridge dhe New Jersey ndodhet Memoriali 9-11 i Eagle Rock Reservation i qarkut Essex që quhet Muri i Kujtesës.

Ky vend u zgjodh për memorialin, pasi në mbrëmjen e 11 shtatorit 2001, në ditën e terrorit të tmerrshëm mbi kullat binjake dhe më gjerë, shumë njerëz u dyndën në këmbë drejt pikës së lartë të favorshme për të parë kullat në Manhattan dhe për të ndarë bashke hidhërimin, pikëllimin dhe dhimbjen që pushtoi popullin amerikan dhe botën.

Në sheshin e memorialit është dukshëm libri prej bronzi ku tregon jetët e qarkut Essex të humbur në atë ditë të tmerrshme dhe pranë është një helmetë zjarrfikësi.

Në murin e Kujtesës, janë shkruajtur emrat e 3000 personave që humbën jetën në sulmet e 11 shtatorit në Kullat Binjake, Pentagoni, dhe katër fluturimet e linjave ajrore janë gdhendur në murin graniti 120 këmbë.

Në vitin 2011, në përvjetorin e 10-të të sulmeve, një copë çeliku dhe betoni 7,400 paund i Tregtisë Botërore është vendosur aty.

Një kapele oficeri policie është vendosur në një piedestal të shkurtër graniti në të djathtë

Të vajzës Gabriella. Është një kopje e kapeleve të NYPD me “911” gdhendur në gur ku lexohet: “Me mirënjohjen më të thellë nga njerëzit e Essex County, New Jersey, në kujtim të 37 Oficerëve te policisë së qytetit të Nju Jorkut, Autoriteti 37 i oficerëve të policisë së Nju Jorkut dhe Nju Xhersit, dhe Personeli i Shërbimeve të Emergjencave që sakrifikuan jetën në krye të detyrës, më 11 shtator 2001.

Në një pllakë bronzi njihet guximi i Urgjencës Mjekësore, Teknikët që u përgjigjën në Ground Zero dhe përtej lumit Hudson.

Libri monumental prej bronzi 4-këmbë nga 7-këmbë liston emrat e 58 njerëzve nga Essex County që humbën jetën. Shqiponja 8-këmbëshe, bronzi, me përmasa reale ka krahët e saj përhapur në fluturim të plotë dhe qëndron me një pamje drejt Manhatan-it dhe ish vendit te Kullave Binjake.

Një skulpturë bronzi me përmasa reale e një vajze të re me emrin Gabriela që mban një

Arushe pelushi përfaqëson më shumë se 1000 fëmijë që humbën një prind, vëlla, motër, gjysh apo gjyshe pjesëtar tjetër të familjes në këto tragjedi. Ajo kujton se është për të ndihmuar në rindërtimin e jetës së këtyre fëmijëve dhe për të bërë gjithçka që ne mund të përmbushim shpresat dhe ëndrrat e atyre që i kishin humbur.

Statuja e Qenit besnik në nderim të 350 qenve të shpëtimit

Një pllakë pranë statujës fillon me një citim të poetit anglez të shekullit të 18-të, Alexander Pope: “Historitë janë më të mbushura me shembuj të besnikërisë së qenve sesa të miqve.”

Më shumë se 350 qen kërkim-shpëtim u thirrën në aksion, më 11 shtator 2001. Ata u përleshën mbi mbeturinat e djegura të Kullave Binjake, duke përdorur të gjitha shqisat e tyre për të gjetur të mbijetuarit – pa dobi. Nga Daschunds te Golden Retrievers, qentë dhe pronarët e tyre, të gjithë të trajnuar mirë për misionin, u mahnitën nga paaftësia e tyre për të gjetur një shpirt të gjallë. Ata bënë më të mirën e tyre edhe në vendin e Pentagonit. Ndërsa realiteti i situatës u bë plotësisht i dukshëm, depresioni arriti tek ata që u përgjigjën të parët, pronarët dhe kafshët e tyre, dhe së shpejti, qentë filluan të luanin një rol tjetër – atë të ngushëlluesit. Ata u përkulën pranë punëtorëve duke marrë një moment pushim nga punët e tyre rraskapitëse, mbështetën një kokë mbi gju, burrat dhe gratë ngushëlloheshin nga prekja e ngrohtë e kafshës – dhe qeni shpërblehej me ledhatime dhe fjalë të buta. Qentë e kërkim-shpëtimit kanë shërbyer gjatë ngjarjeve traumatike në të gjithë botën, nga Oklahoma City në Haiti, duke na kujtuar vazhdimisht lidhjet e pathyeshme që ne ndajmë si njerëz me ta.”

Një figurë prej bronzi me fener te ndriçuar ngjall ndjenja kujtimi, vigjilencën dhe dëshirën për të rindërtuar dhe rinovuar besimin në veten tonë dhe në mënyrën tonë të jetesës amerikane.

Duke u ndodhur pranë këtij Muri të Kujtesës me vete paqësisht bën një betim solemn që Heronjtë jo vetëm nuk duhet të harrohen, por del detyrë immediate t’jua mësosh brezave që të nderohen dhe të bëhen frymëzim për vepra më të mira dhe më të bukura për të ardhmen.

Përkujtimi i 11 Shtatorit të Eagle Rock të Qarkut Essex u kushtua në tetor 2002, pak më shumë se një vit pas sulmeve. Elementët e tij të shumtë jane në nderim të burrave dhe grave, oficerëve të policisë, zjarrfikësve dhe reaguesve të tjerë të parë që humbën jetën në Qendrën Botërore të Tregtisë, Pentagon, në Pensilvani dhe në bordin e katër aeroplanëve që u rrëzuan atë ditë. Ishte i vetmi memorial i 11 shtatorit që renditi të gjithë 3000 emrat e viktimave deri në vitin 2011, kur u kushtua Memoriali i Qendrës Botërore të Tregtisë. Në vitin 2009, Memoriali i Qarkut Essex 9/11 u zgjerua për të përfshirë një monument që nderon 33 anëtarët e ekuipazhit të fluturimit në bordin e katër aeroplanëve që u rrëzuan. Në vitin 2011, një artefakt prej 7400 paundësh prej çeliku dhe betoni nga themelimi i Qendrës Botërore të Tregtisë u instalua në vend dhe një pllakë bronzi iu kushtua për të nderuar teknikët e urgjencës mjekësore që iu përgjigjën Ground Zero dhe atyre që ofruan ndihmë për njerëzit që ktheheshin nga Nju Jorku përtej lumit Hudson.

Pak histori të kaluar

Gjatë Luftës së Parë Botërore, Thomas Edison, i cili jetonte në parkun Llewellyn aty pranë dhe kishte një laborator në West Orange, përdori kazinonë Eagle Rock, tani Pavioni i Highlawn, për të kryer eksperimente për ushtrinë. Thomas Edison gjithashtu filmoi një pjesë të një prej filmave të parë “The Great Train Robbery at Eagle Rock” në 1903.

Garat dhe pushimet me karroca në Eagle Rock Hill Club janë një kujtim shumë i largët tashmë për Eagle Rock Reservation, por pikat e papërlyera të favorshme mbeten ende. Shumë njerëz dynden në këtë vend me automjetet e tyre dhe jo me karroca për të marrë atë që ofron horizonti. Eagle Rock ka tavolina të shumta pikniku, barbekju dhe hapësira të hapura për tubime shoqërore dhe festa. Belvederi i stilit viktorian është i pozicionuar në mënyrë të përkryer për pamje të horizontit dhe një hapësirë fantastike për foto.

Rezervimi u projektua nga arkitekti i njohur Frederick Law Olmsted Sr., i cili gjithashtu projektoi Central Park në New York City dhe Capitol Grounds në Uashington, D.C. Karakteristikat e dukshme të arkitektit brenda parkut janë rrugët dredha-dredha, rrugët ujore të përziera natyrore, fushat e hapura, dhe pamjet, të cilat kombinohen për të tërhequr mijëra vizitorë çdo vit. Eagle Rock Reservation eksploron shumë fakte interesante dhe pak të njohura rreth parkut. Lexuesit njihen me Llewellyn Haskell, themeluesin e parkut Llewellyn aty pranë, i cili së pari bleu tokë në Eagle Rock. Shihet karroca që dikur i shërbente Eagle Rock pasi u shfaq si një zonë turistike popullore. Të përfshira janë pamja e parkut të horizontit të qytetit të Nju Jorkut dhe Hundred Steps to Eagle Rock, të njëjtat shkallë që u ngjitën nga vizitorët gati njëqind vjet më parë. Gjithashtu shihet një shënim laboratori i pabotuar më parë i shkruar nga Thomas Edison, duke dokumentuar eksperimentet e Luftës së Parë Botërore që ai kreu për Marinën e SHBA në Eagle Rock.

Ky vend, vetëm rreth 618 metra mbi nivelin e detit, ka një pamje mahnitëse të horizontit të Manhatanit dhe nga Lugina Orange e Qarkut Essex. Pavioni Highlawn, i vendosur këtu në një ndërtesë historike shekullore, shërben për ngrënie të shijshme dhe është një vend i shkëlqyer për dasma dhe festa. Eagle Rock Reservation ka gjithashtu tavolina pikniku, një memorial të 11 shtatorit, një fushë bejsbolli, një belveder piktoresk të stilit viktorian dhe shtigje të shumta për ecje, çiklizëm, vrapim dhe kalërim.

Rezervimi Eagle Rock ndodhet në Malin Portokalli, një pjesë e maleve Watchung. Vendi është emëruar për Eagle Rock, një shkëmb i zhveshur që shikon poshtë malit dhe shërben si një shënues kufitar midis Montclair dhe West Orange.

27 Maj, 2024

Eagle Rock, New Jersey

Prof. Asoc. Dr. Zaho GOLEMI & Kujtim BISHAJ

Në ditën symbol të 80 vjetorit të Kongresit të Përmetit, më 24 Maj 2024 u përurua në Komisariatin e Policisë Rrugore në Kinostudjo, Njësia Administrative Nr.4, busti i Dëshmorit të Atdheut Allaman Dervishi. Organizimi i ceremonisë u bë nga Ministria e Brendshme dhe Policia e Shtetit. Ky përurim ishte në vijim të veprimtarive përkujtimore që po zhvillohen në mbarë vendin në kuadër të “Vitit Mbarëkombëtar të 80 vjetorit të Çlrimit”. Rasti i dëshmorit të Policisë Rrugore lidhej me 20 vjetorin e rënies në krye të detyrës të Allaman Dervishit, deshmor i atdheut dhe ish punonjës i Policisë së Shtetit, në Komisariatin e Policisë Rrugore Tiranë, ku ai ishte punonjës policie. Busti u vendosur në oborrin e këtij Komisariati në nderim të tij, në prani të organizatorëve të shumtë të Policisë së Shtetit, Policisë Rrugore, komisariatit të policisë rrugore si dhe Ministrisë së Brendshme. Busti është vepër e artistit nga Puka Ardian Pepa, i cili me veprën tij e ka kthyer si të gjallë Allaman Dervishin. Dëshmori i policisë rrugore është i jetësuar në pavdekësi pranë nesh, por veçanërisht pranë punonjësve të Policisë Rrugore, të cilët duket sigur i vëzhgon dhe i këshillon se si duhet të përmbushin më mirë misionin e tyre fisnik pa rrezikuar jetën e tyre, kur ata nisen për në detyrë.

Ndërtimi i bustit të dëshmorit u mundësua nga kontributi i shoqatës Shqiptaro Amerikane të Zbatimit të Ligjit me president zotin Elton Shametaj dhe disa miqve të familjes Dervishi, që me fisnikërinë e tyre nderuan dëshmorin e atdheut dhe OKDA-në që është struktura solide e mbrojtjes së gjakut të dëshmorëve në Shqipëri. Me këtë rast fjalën e rastit e mbajti shefi i Komisariatit të Policisë Rrugore Tiranë kryekomisar Besmir Qibini, që kishte në prezencë gjithë stafin e Komisariatit dhe që u angazhuan maksimalisht në ngritjen e bustit, organizimin e ceremonisë dhe mikpritjen e mysafirëve në ditën e aktivitetit. Prezenca e punonjësve të MB-së ja shtoi vlerat për mbarëvajtjen e aktivitetit, por edhe nga drejtoria e Përgjithëshme e Policisë së Shtetit dhe drejtoria e Policisë Tiranë, përfaqësues të lartë të të cilave morën pjesë dhe përshendetën aktivitetin.

Akti sublim i Dëshmorit të Policisë Allaman Dervishi dhe figura e tij janë lartësuar edhe në librin “Flutura Shpirti i Allamanit” i autorit Sefer Pasha. Detaje mbi jetën, cilësitë dhe virtytet që mbartte Allaman Dervishi janë përshkruar në libër. Të pranishëm në këtë ceremoni sinjifikative ishin familjarë të Dëshmorit të Atdheut, Zv/ministrja e Brendshme, znj. Romina Kuko, e cila edhe përshëndeti në këtë ceremony në emër të Ministërit të Brendshëm; Zv/drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, drejtues i lartë Sokol Bizhga; zv/drejtori i Policisë së Tiranës, drejtues Luigj Vathi, Drejtori i Policisë Rrugore Altin Qato dhe shefi i Komisariatit të Policisë Rrugore Tiranë, kryekomisar Besmir Qibini, të cilët përkujtuan dhe vlerësuan figurën e kolegut të tyre. Merrte pjesë edhe kryetari i OKDA-së të Njësisë Administrative nr.3 zoti Kujtim Bishaj, i ftuar në mënyrë të posacme nga vetë familjarët e dëshmorit Allaman Dervishi.

Allaman Dervishi ishte lindur më 20 shtator 1969, në Kryezi të Pukës, ka qenë i martuar dhe ka aktualisht një djalë të rritur. Allamani Dervishi kishte filluar punë në strukturat e Policisë së Shtetit në vitin 1997, në kohën kur rendi e siguria në Shqipëri ishin të tronditura. Ai ishte përfshirë fillimisht në Komisariatin e Policisë së Pukës, për të vazhduar më tej në Durrës e Tiranë. Në shtator të vitit 2003 kur kishte vetëm 6 vite kontribut në radhët e policisë ishte emëruar kontrollor linje në Komisariatin e Policisë Rrugore Tiranë, ku shërbeu deri në ditën e rënies në krye të detyrës. Më datë 24 maj 2004, duke qenë në shërbim së bashku me kolegun e tij Resmi Hasanpapaj, në hyrje të qytetit të Tiranës, në Laprakë vritet në krye të detyrës gjatë kohës që po tentonin të ndalonin një mjet të dyshuar, ndërkohë kolegu i tij mbeti i plagosur rëndë. Fakt është se Allaman Dervishi edhe pse ishte në momentet më decizive të jetës me ndjenjën e lartë për detyrën në të shuar e sipër në dorën e tij shënoi targën e makinës së dy kriminelëve që qëlluan policët në krye të detyrës. Falë këtij veprimi policia gjeti në një kohë të shkurtër vrasësit që miorën dënimin e merituar sipas ligjeve të shtetit. Detaje mbi jetën, cilësitë dhe virtytet që mbartte Allaman Dervishi, si dhe kujtime sollën në këtë ceremoni edhe vëllai i tij Bilbil Dervishi, i cili e lidhi rënien e të vëllait me gjakun e derdhur nga 288 punonjës të policisë së shtetit (në tre dekada) dhe që të gjithë kanë bërë sakrificën më sublime për një Shqipëri më të sigurt. Allaman Dervishi gjatë gjithë kohës është shquar për devotshmëri, profesionalizëm e korrektësi në përmbushjen e detyrës dhe në marrëdhëniet me kolegët e qytetarët, të cilëve u shërbeu me përkushtim të rrallë. Gjaku i punonjësve të policisë që kanë dhënë jetën në detyrë e për shkak të detyrës është gjaku i shtetit. Kujtimi dhe respekti ndaj tyre na bën që ta vlersojmë e ta mbrojmë jetën po aq sa detyrën. Kujtimi i Allaman Dervishit në përvjetorin e 20-të vjetorit të rënies, është mesazh për të gjith punonjësit e policisë, të bëjnë detyrën sipas ligjit, për ata që e mbrojtën jetën me jetën e tyre, si dhe me jetën e shumë kolegëve. Krimi dhe kriminelët kanë goditur dhe vijojnë të godasin me ashpërsi, nuk kursejnë as jetët e punonjësve të policisë, duke ngritur dorën kundër shtetit. Policia e Shtetit vijon të jetë në gatishmëri dhe ti përgjigjet veprimtarisë kriminale në të gjitha rrethanat me të njëjtën ashpërsi në mbrojte të rendit e të siguris publike në Shqipëri. Nderim dhe mirënjohje në përjetësi dëshmorit të Atdheut Allaman Dervishi dhe dëshmorëve të tjerë të Policisë së Shtetit.

Ajet Delaj/

Maturimi apo zhvillimi i një shoqërie ka marrë e do marrë kohën e vet ashtu siç historikisht ka ndodhur me kombet e kësaj bote pa përjashtuar edhe regresin që realisht ka ndodhur edhe ky fenomen megjithëse fatmirësisht diçka më rrallë. Përgjatë historisë popuj të themi më mirë se kombet janë krijuar me vonë janë zhdukur e po ashtu nuk kanë arritur të konturohen si kombe apo te krijojnë shtetin e tyre për shumë popuj të botës. Për fatin e mire populli shqiptar nuk është zhdukur megjithëse nuk ka arritur të krijojë kombin e tij referuar vijave etnike të tij por ka arritur të ngjizë kombin e tij e fatkeqësisht akoma më të vogël shtetet e tij pa përmendur komunitetet e tij të shumta ku padyshim më i madhi është në Turqi, që shkon deri në gjashtë milionë.

Thashë shtetet pasi lavdi Zotit e Amerikës shqiptaret kanë dy shtete tashmë në Ballkanin Perëndimor apo më mirë të themi në Gadishullin Ilirik.

Unë personalisht i përmbahem parimit kristian të shprehur në predikim “për fajin tim, për fajin tim për më të madhin fajin tim”. Pra ato çfarë kemi përjetuar si popull e si komb Përgjatë historisë e padyshim edhe ato që do përjetojmë janë e do të jenë për fajin tonë.

E them këtë pasi si shqiptar kemi qenë për shumë kohë bashkësundues me romakët e me ndikim të madh në Perandorinë Osmane e më shumë se një shekull të lirë në Shqipëri e çerek shekulli ne Kosovë e nuk kemi ditur të administrojmë lirinë tonë . “Sulltanati” në Turqi e kulti i individit në Evropën e lindjes është lënë pas që në fillimet e gjysmën e shekullit të kaluar por për fatkeqësinë tonë kombëtare e shoqërore, ne si shqiptarë nuk kemi arritur ti kapërcejmë këto metoda të organizimit shoqëror arkaik edhe sot e kësaj dite ndërkohë që Perëndimi ka kohë që ka kaluar në demokraci e vetë mbretëritë janë shndërruar në konstitucionale.

I bashkova këto dy mënyra të organizimit shoqëror pasi “sulltanati” me diktaturat komuniste ndyshojnë vetëm në formë pasi në përmbajtje janë e njëjta gjë.

Shqiptarët si popull i vonuar nuk kanë bërë përpjekjen më të vogël për të bërë update mënyrën e organizimit të tyre shoqëror por kanë vazhduar si “sulltanat” pavarësisht emrit që i kanë vendosur sundimtarit të ri që njëlloj si sulltanati funksionon mbi fuqinë e njëshit e të rushfetit duke ndikuar drejtpërsëdrejti në shkombëtarizimin e Atdheut në këto kohë të internetit e zhvillimit të teknologjisë e shoqërive në përgjithësi.

Shikoni me vëmendje pushtetin post komunist në Shqipëri që megjithëse në Kushtetutë janë sanksionuar liritë e të drejtat themelore të njeriut, sulltani i radhës e ka kthyer Shqipërinë në çifligun e tij. Madje sulltanet e pas 90-tës janë edhe më të pandershëm se Enveri që i kishte marrë shqiptarëve gjithçka duke ju numëruar edhe pulat te shtëpia.

Thashë se janë më të pandershëm pasi ligjet i kanë bërë si Evropa natyrisht nën presionin e Perëndimit se mbetëm pa bukë në 90-tën por sundojnë si “Sulltanët” në kohën e tyre duke bërë dritën e errësirën ujin e buken për shqiptarët, duke shpërndarë prona për besnikët e tyre e kërkojnë ryshfet për sherbime që i kanë detyrim kushtetues duke e shndërruar Shqipërinë në vendin më të korruptuar të Europës e shkombëtarizuar vendin në mënyrë të frikshme.

Meqe tani ka shumë shqiptarë ne vende të ndryshme te botës cili nga ju mund të përkthejë fjalën “legalizim” pra të bëjë të paligjshmen të ligjshme e në cilin vend të botës demokratike kryeministri i vendit shpërndanë tituj pronësie?

Nuk kanë legalizuar akoma vrasjen pasi marketin e lirë e konkurues të vrasjes së shqiptarëve e kanë ngritur tashmë duke klasifikuar mafien shqiptare ndër më të rrezikshmet në Europë.

Me thënë të drejtën shoqëria shqiptare ka bërë përparim këto 34 vitet e fundit pasi nëse largohesh ngaatdheu nuk të rrasin plumbin ballit si dikur por thjeshtë pakësohen skllevërit për Sulltanin e rrallës.

Megjithatë trashëgimia e tyre komuniste i ka ndihmuar shumë për të kuptuar globalizmin e për të luftuar shkombëtarizimin kanë hequr vizat me Indinë që është 1.4 miliardë e Bangladeshi 160 milionë popullsi.

Shqiptarë duhet të kuptoni se Kombi Shqiptar po shuhet nëse sundimtarët tuaj do të vazhdojnë të sundojnë me metodat arkaike të sulltanatit e praktikat e filozofinë komuniste duke ju përjashtuar nga e drejta e pronës dhe e votës, megjithëse të drejta të sanksionuara në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë por që kanë mbetur dhe janë në dëshirën e sulltanit të rrallës si shumë gjëra të tjera.

Në cilin vend të botës demokratike pushteti nuk zbaton vendimet e Gjykatës Kushtetuese e opozita proteston si në kohën e Haxhi Qamilit “Duam Baben”?

Në cilin vend të Perëndimit të civilizuar opozita bashkëpunon me pushtetin për të grabitur e tjetërsuar pronën e qytetarëve shqiptarë duke i futur shqiptarët në një vëllavrasje shfarosëse e bëjnë amnisti për të nxjerrë kriminelët e hajnat nga burgu për ti mbajtur shqiptarët në terror përmanent e sfiduar hapur sistemin e ri të drejtësisë të ngritur e sponsorizuar nga Perëndimi. Të gjithë mashtrojnë e askush nuk thotë se si është e mundur që vendi më i pasur e i bukur i botës për njësi të sipërfaqes është vendi më i varfër e i korruptuar i Evropës e shqiptarët e braktisin Atdheun sikur të kish rënë kolera. A ka dhe a merr kush përgjegjësi për këtë gjendje? Askush. Kombet dhe popujt që nuk luftojnë për lirinë e prosperitetin e tyre janë të destinuar të përsërisin historinë e tyre e këtu padyshim nuk bëjnë përjashtim as shqiptarët.