Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

E TEPRUAT ZOTËRINJ SOLIDARË-OPOZITARË!

by

*Faktet: Ilir Gjoni, i biri i Xhelil Gjonit, anëtar i Byrosë Politike dhe nipi i Hysni Kapos, propozohet si ambasador në OKB./
*Ravensa Lleshi, e bija e Ismail Lleshit, sekretar i PPSH në Tiranë dhe ministri i mbrojtjes, mbesë në familjen Kapo propozohet ambasadore në OSBE./
*Bardhyl Nimet Cani, djalë i një sekretari të parë të PPSH-së dhe dhëndër i Lenka Çukos propozohet si ambasador në Izrael./
NGA RASIM BEBO-Cikago/
Në vitin 1919, Lenini dhe Sverdllovi ecnin në korridor në Kremlin. Në anë të murit ishte vendosur një kasafortë e madhe dhe e bukur, pritej specialist ta hapte. Mbi të, një marinarë i shtrirë përgjysmë po bënte një gjumë top, mbi kokën e tij në mur kishte shkruar “më lini 20 minuta të flë”. Lenini ndali dhe pa pozicionin e marinarit, i cili qytën (tabanin) e pushkës e kishte ndërmjet shalëve, rripin krahaqafë, me dorën e majtë kishte mbërthyer tytën dhe dorën e djathë e kishte te këmbëza e pushkës. Gati për alarm. “Këta janë besnikë, këta na duhen!- i tha Lenini Sverdllovit.
Pas një shekulli, kryeministri Edi Rama dhe Ministri i P.J. Ditmir Bushati, po përgatisin të propozojnë për ambasadorë një sërë emrash militantësh të PPSH-së, përfaqësues të denjë të baballarëve e gjyshërve të tyre. Nuk bëhet fjalë për kurrfarë kategorie të aftësh, por vetëm të jenë nomeklaturë e regjimit të shkuar stalinist. “Rilindasit e rinj të diplomacisë, nuk vijnë në këtë fushë me kurrëfarë dëshire për t’i shërbyer vendit, por për të çuar te rruga e etërve të tyre, atë që ata nuk mundën ta vazhdojnë me regjimin e komunist”. (“Ja rrënjët dhe frymëzimi Edi Ramës – Po rilindet blloku në diplomaci”, gaz. 55, 8-2-2015).
Visar Zhitin nuk e dërgojnë si ambasador në Selinë e Shenjtë, por si i ngarkuari i qeverisë pranë ambasadës për të ndihmuar “marinarët” e pa aftë të nomenklaturës. Visar Zhiti, ka lënë pa gojë jo pak në të majtë dhe të djathtë të spektrit politik, të përfshinë në një furtunë jo vetëm mediatike, por edhe institucionale. Prej përplasjes së “Opozitarëve dhe Solidarëve, Visarin e turpëruan, i shpifën, e dënojnë dhe e ridënojnë, i bënë kurthe, e akuzuan, i rifabrikuan thënie për cënim kishe, nuk e kyçin në burg, por e tellallën. “Një strategji, e cila lakmon që në Shqipëri të mos ketë kurrë mirëkuptim, por vetëm sherre dhe mosmarëveshje mes forcave politike”. (A. S., 18-2-15).
Rruga e ndjekur nga Rama dhe Ditmir Bushati, për zgjedhjen e kandidaturës së ambasadorit në Vatikan, prishi rregullin e vendosur, pa ligj, por me mirëkuptim, midis drejtuesve të qeverisë shqiptare dhe Kishës Katolike. Qysh në vendosjen e marrëdhënieve diplomatike midis Shqipërisë dhe Vatikanit në vitin 1991, ish kryeministri Meksi, u konsultua me krerët e Kishës Katolike për kandidaturën e Ambasadorit Ylli Kamsi, Ambasadori i parë Shqipërisë në Vatikan. Po kështu ndodhi edhe me Ambasadorët e tjerë që erdhën njëri pas tjetrit: Pjetër Kola, Jul Bushati, Zef Bushati dhe Rrok Logu. Edi Rama dhe Ditmir Bushati prishën “rregullin” e vendosur dhe nuk u konsultuan aspak me krerët e kishës Katolike, provokuan, duke propozuar një kandidaturë jashtë komunitetit Katolik Shqiptar. Ky provokim i detyroi krerët e Kishës Katolike të reagojnë. Reagimi nuk lidhej aspak me profilin moral të intelektualit Visar Zhitit, por me deformimit e rregullit të vendosur për 23 vite rresht me krerët e qeverisë Shqiptare. Kjo përplasje e provokuar nga dyshja Rama & Bushati, si dhe nga “përkrahësit e zjarrtë” ateistë si D. Agolli, P. Xhufi, D. Hila, B. Blushi etj, gjeti rastin të shfrytëzohet për t’i treguar “vendin” Kishës Katolike Shqiptare. Mandej kandidati për ambasador i Edi Ramës, e cilësoi si inkuizicion qëndrimin e Krerëve të Kishës Katolike Shqiptare. Prononcimi i Edi Ramës la shije aspak të mirë në opinionin e Komunitetit Katolik. Edi Rama implikoi presidentin e Republikës me Kishën Katolike. Edi Rama cilësoi përfaqësuesit e Kishës Katolike “figurë lokale”. Ky etiketim i Ramës është një “skandal i rëndë” për sekretarin e përgjithshëm të konferencës I- Ipeshkvnore të Shqipërisë, imzot George Frendo, ipeshkëv dhe Vikar i Përgjithshëm. Po aq skandal është dhe përpjekja për t’i bërë nunciaturës Apostolike në Tiranë dhe selisë së Shenjtë në Vatikan, diversion të hapur, duke aluduar se këto institucione kanë mendim të ndryshëm me Krerët e Kishës Katolike në Shqipëri rreth kandidaturës të propozuar prej tij. (Online 55, 15-2-2015).
Visar Zhyti është propozuar prej kryeministrit për Ambasador në Vatikan pa kushtin themelor, ligjor procedurial, të thënë, të njohur, të shpallur dhe të përsëritur, konsultimin paraprak me presidentin e Republikës
Edi Rama si i pabesë që është, e ktheu propozimin për kandidaturën e poetit Visar Zhyti si Ambasador ne Vatikan, duke theksuar se ky është dënimi i dytë për ish deputetin e PD pas atij të regjimit komunist… Rama thotë: “… pas burgut në komunizëm për lirinë e penës, sot dënohet për shkaqe politike nga presidenti i Republikës.”
“Visar Zhiti, i vetmi deputet ministër i PD që s’ka fyer kënd dhe as ka shpifur për askënd. Një periudhë shërbimi në diplomaci me kontribut për kulturën. Botuesi i një volumi dinjitoz në italisht në nderim të NËNË TEREZËS.”
“… Një figure lokale e Kishës Katolike shqiptare, prononcohet me rezerva nda tij. Prononcimi i papranueshëm për të cilin vetë Ati në fjalë kërkon ndjesë publike. Komisioni i Jashtëm i Kuvendit i jep Visar Zhitit mbështetje pa asnjë rezervë. Vetë Selia e Shenjtë, përmes Nuncit Apostolik në Tiranë, na përcjell mirëpritjen më të ngrohtë për propozimin, me fjalë më të mira për kandidaturën”.
Kreu i qeverisë kritikoi me rezerva mosdekretimin e emrit të Visar Zhitit nga ana e kreut te shtetit Bujar Nishani .
Presidenti I Republikës, përmes një prononcimi për një emision lajmesh deklaron mosdekretimin e Visar Zhitit, me argumentin: “Kandidati për ambasador i Republikës së Shqipërisë në Vatikan, se paska cenuar kishën me një prononcim publik! Një prononcim ky i fundit në fakt, krejt i pafajshëm dhe njësoj si poezitë e pafajshme dikur, rifabrikohet si arsye të lartë shtetërore për të ndëshkuar Visar Zhitin”.
Ja si tallet Edi Rama: “Unë nuk mund të hesht sot në asnjë mënyrë. Sepse ky është një ridënim i Visar Zhitit. Fatmirësisht më i lehtë se i pari. Sepse poeti nuk do të kyçet në burg; djali nuk do të shkëputet për së gjalli nga nëna, bashkëshorti nuk do të ndahet me përdhunë nga gruaja. Sepse një i dënuar i diktaturës komuniste për lirinë poetike, nuk mund të dënohet sot nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë për qëllime politike”. (“DIELLI” 14-2-2015). (Bravo Enver Hoxha i vogël. Visarin e ngritët, e ulët, e ofenduat e kërcënuat, ia gjetët kohën kur ai ka plagë të hapur të birit ATJONIT. Mallkuar qofshi stalinista. Shënimi im).
Më së fundi, Visar Zhiti gjithësesi në Selinë e shënjtë. – Bumçi: Të bisedohet për të gjetur një konsensus. Numri dy i Komisionit të jashtëm, Aldo Bumçi i ka kërkuar presidentit dhe qeverisë të ulen në bisedime, për të zgjidhur kështu çështjen e Visar Zhitit. (“DIELLI” 17-2-2015).
A. Hoxha thotë: “Vendimi për Zhitin: Qeveria e çon në Vatikan, jo si ambasador”, Visar Zhitin, por ta ketë pjesë të funksionareve të saj, në Selinë e Shenjtë. Pritet që t’i japë ish ministrit të Kulturës një tjetër funksion të lartë në Selinë e Shenjtë. (Shqip, 18 shkurt 2015).
Zhiti përfaqëson një figurë të njohur të kulturës së këtyre viteve, … Fakti që një president i zgjedhur me votat e PD-së nuk jep miratimin e tij për një ish ministër të PD-së që ka qenë, gjithashtu, edhe i përndjekur politik nga regjimi komunist, ka dy momente që habisin dynjanë: “Zhiti”, i pari është rast i pazakontë që një kryeministër i majtë propozon për ambasador një ish ministër të djathtë (PD). I dyti është fakti, edhe më i habitshëm, mosaprovimi i një kandidature të djathtë nga presidenti i “djathtë”! Tej të gjitha hamendësive për cënimin e interesave. Një strategji e cila lakmon që në Shqipëri të mos ketë kurrsesi mirëkuptim. KËTA JANË “OPOZITARË DHE SOLIDARË” që mbjellin furtunën. Pra, shikoni faqen tjetër të Edi Ramës, Bujar Nishanit, Ditmir Bushatit, Aldo Bumçit, pa koment.
Edi Rama po rilind bllokun në diplomaci. Që nga misioni ynë në OKB, OSBE dhe IZRAEL, Edi Rama ka përzgjedhur si përfaqësues të politikës së tij të re, bijtë apo nipërit e nomenklaturës së bllokut komunist, ku spikasin pasardhësit e Lenka Çukos, Xhelil Gjonit apo Ismail Leshit.
Faktet: Ilir Gjoni, i biri i Xhelil Gjonit, anëtar i Byrosë Politike dhe nipi i Hysni Kapos, propozohet si ambasador në OKB.
Ravensa Lleshi, e bija e Ismail Lleshit, sekretar i PPSH në Tiranë dhe ministri i mbrojtjes, mbesë në familjen Kapo propozohet ambasadore në OSBE.
Bardhyl Nimet Canaj, djalë i një sekretari të parë të PPSH-së dhe dhëndër i Lenka Çukos propozohet si ambasador në Izrael.
Fatos Reka, i biri i Iljas Rekës, sekretar i parë i PPSH në Durrës dhe eksponent i sigurimit të shtetit propozohet si ambasador në Zvicër.
Adia Bulent Sakiqi, mbesa e sekretarit personal të diktatorit dhe kushërirë e Nexhmije Hoxhës është tashmë ambasadore në Hollandë.
Me këto propozime Edi Rama, po tregon një dashuri të madhe për trashëgimtarët e nomenklaturës komuniste, sepse atje gjen rrënjët dhe frymëzimin. (Internet, 8-2-2015)
Rasim Bebo Addison Çikago shkurt 2015

KURTHI PER SHPERNGULJEN E SHQIPTAREVE TE VUTHAJ

by

HIDROCENTRALI AUSTRIAK QË HYN NË LOJËN SHOVENE TË MALIT TË ZI PËR SHPËRNGULJE TË SHQIPTARËVE ETNIK NË VUTHAJ TË GUCISË/
Nga Ramiz LUSHAJ/
Ambasadori Johan Frilih i Austrisë në Malin e Zi tepër vonë (6 shkurt 2015) e paska mësue rrugën për në krahinën e Plavë-Gucisë, tue pasë kësaj here me veti në suitën e tij dhe presidentin e një firme austriake, “Energy Eastern Europe”. Shkelqësia e Tij ka harrue apo duhet me ia kujtue se ka shkel në trevën komunare ma pro-austriake në krejt Malin e Zi, Kosovë e Shqipëri, pasi në fill shekullin e kaluar, në kohën e otomanizmit, në vitin 1909-‘10, mbi 80 për qind e saj, e shqiptarëve plavë-gucias vendali të atyhit, e kishte shtetësinë austriake. Vizita e Tij, në kit’ të ftohtë dimni e në acar malazez çetinë e gjukanoviç, pothuaj një shekull vonesë nga koha kur Hasburgët e Luftës së Parë Botërore qeverisnin si pro-shqiptar dhe në Plavë-Guci, nuk na ngrohë aspak. Shkelqësia e Tij kreu një vizitë (jo)diplomatike të errët.
Eh! Firma rreth 8 vjeçe: EEE (Energy Eastern Europe),e themelueme në vitin 2006 në një nga shtetet e Austrisë e me mbështetje nga kompani deri çerekshekullore, siç ia thotë dhe emni i vet, është një nga ato kompanitë që disa vende të Perëndimit i krijojnë enkas për vendet e ish-Europës Lindore, në rastin konkret për Ballkanin Perëndimor, përndryshe: Bosnje-Hercegovinë (2007), FYROM-Maqedoni (2008) dhe, së fundit, në Malin e Zi (2009) me përfaqësues të saj, Denis Hotin. Kjo EEE erdhi mbi 3 vjeçe në Podgoricën etnike shqiptare e, më duket, se ngriti aty nji hidrocentral me ujët e Moraçës që ende kullon gjak shqiptar shumshekullor.
Kjo firmë prej vitit 2009 ka pesë minihidrocentrale në ndërtim, nga të cilët tre në Bosnje-Hercegovinë e dy në Maqedoni. Ky në Vuthaj të Gucisë do të jetë i gjashti, ku puna proceduriale ka nis prej vitit 2010, tash pesëë vjet. Që kur kryekomunari i Plavës, Skënder Sharkinoviçi, iu dha leje me shkrim e tashti Qeveria MZ ua dha konçesionin EEE. Komuna e re e Gucisë tue pi Coco-Cola i dha “Okej” kësaj firme e ambasadorit austriak, që nuk e ngriti zanin një herë të vetme për hallet e mëdha etnike e gjithfarëshe të shqiptarëve në Plavë-Guci. Duhet me ua ba të ditun qysh herët dy komunave, asaj të Gucisë e të Plavës, që ky nuk do të jetë hidrocentrali i vetëm. Të tjerë do të ngrihen ma pas. Kjo u përfol dhe në takimin e 6 shkurtit 2015. Po të ish kanë firmë shqiptare do ta kishim “hangër të gjallë”, po meqë është firmë e juaja ndoshta do të presim të ndodhë e kundërta.
Gjithandej përflitet se ky hidrocentral në Vuthaj është “mini”, është “i vogël”. Po 4 MW nuk është pak. Të kujtojmë një fakt: në vitet e para të pas Luftës së Dytë Botërore, ndër veprat e para në Shqipëri, u ndërtue me jehonë të madhe hidrocentrali “Lenin” në Tiranë, i cili ishte 5 MW.
Vlera e ndërtimit të projektit, me marrje uji direkt në burim me tubacione me diametër 1.6 m, parashikohet të jetë 4 milionë Euro. Nuk është pak, po as shumë. Kur të hyjnë në punë ky hidrocentral, i pari i rradhës energjitike, një miku im specialist kryesues apo në ekip të projektimit të 60 hidrocentraleve të tilla në Shqipëri më thotë se të ardhurat e tij vjetore do të shkojnë rreth 1 (një) milionë Euro. Kjo domethanë se në mbi 4 vjet ky hidrocentral do iu dalin “falë” austriakëve, përndryshe: do ta shlyejnë vetëveten. Kjo është çështje e “xhepit të tyre”. Çështja shtrohet” çka hyn në “xhepin” e vuthjanëve e të komunës së Gucisë?!! Pothuaj kudo në botë këto hidrocntrale të tilla i kalojnë një pjesë të madhe të të ardhurave të tyre për njësitë vendore e komunitetin ku ndertohen ato. Po ajo çka mendojnë përfaqësuesit austriak është shumë pak, saç mund ta bante dhe një vuthjan në mërgim përtej Atlantikut. As fuqia punëtore për hidrocentralin e Vuthajve nuk mund të merret në konsideratë, pasi në të tilla raste teknologjia e përjashton “punësimin”, ndaj mund të mbahen aty në rastin ma ekstrem deri në dy-tre vetë.
Ngritja e këtij hidrocentrali në Vuthaj të Gucisë, i zyrtarizuar nga qeveria e kryeministrit antishqiptar Milo Gjukanoviç, i përkrahur dhe nga ambasadori i Austrisë në Podgoricë, me shtysë nga vet presidenti austriak i EEE, ka gjithato të këqija që i vijnë si “lumë” Vuthajve, Gucisë e Plavës, shqiptarëve etnik e të origjinës dhe gjithë komuniteteve të atyshme.
1. Në fillim të fillimit, pikësëparit, bie në kundërshtim me vet Kushtetutën e Malit të Zi, bash me nenin e parë të saj, që e quan Malin e Zi “shtet ekologjik”(!) Jo se austriakët nuk e duan e ruajnë ekologjinë, po vet ekologjia e Vuthajve e Plavë-Gucisë nuk e don e duron kit’ hidrocentral, që sjell e përcjell pasoja e rrjedhoja ekologjike (in)direkte.
2. Deri më tani nuk ka ndodhur kurrë në asnjë vend të Europës, që për shfrytëzimin e forcës së ujit të ndërhyhet direkt në zonën, nga ku buron uji – iu ankimon presidentit, kryeministrit e dissa ministrave të Malit të Zi, më 26 prill 2011, Dr. Marianne Graf Gössendorf, Konsulle Nderi e Shqipërisë në Austri, kryetare e Shoqatës Shqipëri-Austri, kandidate për Çmimin Nobel per Paqe më 2007.
3. Uji është Jeta. Ky hidrocentral e cenon vet ekzistencen e jetës së njerëzve në trojet e veta etnike, pasi uji i lumit që trupon përmjedis Vuthajve përdoret dhe për ujë të pijshëm për banorët, për bagëtitë dhe për ujitjen e tokave të tyre që prodhojnë të mira materiale për jetesë. Pra, kujt i intereson që t’i futin Vuthajt e banorët e saj në “krizën e Ujit” që po e kap botën e shek. XXI dhe t’iu rrezikojë atyne jetën e bukën e gojës, në tharjen e tokës, në denatyralizim të mjedisit përrreth hidrocentralit gangrenë.
4. Ky hidrocentral do të cenojnë dhe shenjtëritë shqiptare të Vuthajve dhe të Plavë-Gucisë, rrënjët mitologjike pellazgo-ilire dhe etnike të saj, pasi vendi i burimit të ujit që shfrytëzohet për hidroenergji është një “Sacred Place”. Aty gjenden “Ujëvara Gërla”, “Ujëvara e Zanave”, “Shpella e Shpirtit të Ujit”, “Burimi i Gruas së Bardhë”, “Krojet e Vuthajve” (ua kanë ngjit’ së vonit dhe “Krojet e Ali Pashë Gucisë”), etj. që vet personalitete austriake i vlerësojnë me vende të rralla si Ayers Rock në Australi, Kailash në Tibet, Geysire në Islandë, etj. Disa kanale ujitëse që marrin ujë nga ky lumë i krahasaojnë me kanalet e vaditjes në Tirolin Jugor, aq të lakmuara nga turistët, etj.
Ky vis shqiptar në vend që të merret në mbrotje nga UNESCO, do të shkatrrohet nga malazezët e Çetinës e austriakët e kompanisë EEE.
5. Ky hidrocentral gjatë ndërtimit dhe pas tij, me futjen e tubacioneve në zonën e burimit, etj. e shkatërron në një masë tejet të madhe e të rrezikshme ardhmërinë turistike të Vuthajve, të komunës së re të Gucisë dhe asaj të Plavës.
Pra, shteti i Malit të Zi po don shkatërrim gradual të kësaj treve me bukuri të rralla natyrore në vend që ta futin në hartat turistike të botës, ta marrin në mbrojtje nga vet shteti si “Monument Natyre”, “Monument Kulture”, etj.
6. Ky hidrocentral i Vuthajve e asgjeson randshëm dhe biosferën e kësaj treve
me florën dhe faunën unike të saj.
7. Ky hidrocentral i austriakëve po hyn në lojën shovene të Malit të Zi për shpërngulje të shqiptarëve etnikë të Vuthajve në komunën e Gucisë, pasi po rrezikohet ekologjia e saj sikurse me deponinë vdekjeprurëse në Martinaj të Gucisë, do të sjellin vështirësi jetese për shqiptarët e atyhit e damtojnë ardhmërinë e turizmit, etj. Vuthajt e Martinajt janë dy fshatra shumë të mëdha shqiptare në komunën e Gucisë, të cilat kanë mbi 90-99 për qind shqiptarë, të cilat kanë shekuj pa u asimilue, ndaj po synohet shpërngulja e tyre nga trojet e veta etnike.
Tiranë, më 21 shkurt 2015
_____________________________
Foto ilustruese e takimit te 6 shkurtit 2015 ne komunen e Gucise: nga Nuki Lucević në Guci

Shtate vjet shperfillje te shtetit-mohim te vetvetes

by

Ne Foto:Pas largimit te pushtuesit serb/
Nga Halit Mehmetaj/ New York/
Kaluan shtatë vite pa prespektivë, Kosova është një realitet i pakthyeshëm, por i getoizuar, i lenë në harresë, e i mohuar nga vetvetja, i eksplatuar nga qeveritë që shkuan e që kanë ardhur.
Shtatë vite premtime prallore në fushata e zhgënjim deshpruese në realitet. Ti përkujtojmë zgjedhjet e fundit ku gjashtë muaj mbetëm pa qeveri, e cila gjatë fushatës na premtoi 50 mijë vende pune, e 500 milion investime në bujqësi, e të mos flasim shka thanë të tjerët “gojemjaltet”që mbetën në opozitë.
Shtatë vjet intriga, shpërfillje të shtetit, e mohim të vetvetes. Shtatë vjet kriminalitet, kapje e shtetit, bastardhim i Kushtetutës dhe ligjeve të saj, pa shtet juridik, sepse ligjin e bën mafia politike, klanet e krimit të organizuar, makromafia shtetrore, që ua vodhi ardhmërinë qytetarëve të Kosovës këto shtat vite.
Shtatë vite friksim dhe kërcnim të qytetarëve te cilët nuk janë ndalur duke e braktisur vendin e tyre të dashur deri në egzodin e fundit që ndodhi këto ditë për shkak të zhgënjimeve që ia bëri qeveria dhe klasa politike. Shpërnguljet masive të kohëve të fundit po ndodhin në shenjë revolte me pushtetarët të cilët nuk kanë bërë asgjë për mirqenjën e tyre qe shtatë vite. Ky realitet nuk ka ardhur prej askujt por na e sollët ju, qeveritarët e deritanishëm që e rjepët këtë popull, e mashtruat dhe e detyruat të shpërngulet dhimbshem si zogjet e qyqes sokaqeve te Evropes. Të gjitha shpërnguljet e deritanishme janë marrveshje me padronët e ndryshëm.
Mbi 3600 vetë punojnë në Kosovë me diploma të fallsifikuara që janë të vërtetuara nga gjykata si të tilla. Ata punojnë se e kanë ble vendin e punës më lek si dhe diplomën. Pak kush ka mundur të hy në punë pa dhën ryshfet. Ky është realiteti ynë qe e kemi krijuar ne. –
Është thënë se pavarësa e Kosovës i ka shërbyer jo vetëm Kosovës dhe qytetarëve të saj, por edhe paqes e sigurisë në rajonin e Ballkanit, si dhe të hapësirës evropiane. Por brenda territorit të Kosovës në mbi 35% të hapsirave të sajë nuk mundesh më lëviz lirshëm, minoritetet nuk e njohin pavarsinë e Kosovës dhe Kushtetuten e Republikës së Kosovës.
Në Kuvend është pranuar “Lista Serbska” që nuk e njeh Republikën e Kosovës, madje njëri nga ministat e kësaj liste, Jabllanoviq i quajti nënat tona “egërsira”, të cilat përpiqeshin bashk me protestuesit gjakovarë të pengonin vizitën e disa serbëve në Kishën ortodokse të Gjakovës në mesin e të cilëve kishte edhe kriminel lufte.
Për fyerjet kanibaliste që Jabllanoviqi ua bëri nënave tona, nën presionin e popullit që u ngrit në këmbë më të mdhë e të vogël, u largua nga posti i ministrit por me shkuarjen e tij mund të vije një Dodik i ri që mund të na qoi drejt bosnizimit të Kosovës.
Kosova nga viti 1999, pasi që forcat serbe u detyruan ta lëshonin Kosovën, ka qenë e administruar nga misioni i Organizatës së Kombeve të Bashkuara UNMIK, dhe institucionet demokratike të Kosovës, por mjerisht Kosova ka mbetur ende në piken zero, madje në disa raste ende është e aplikueshme rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit ku Kosova përmendet se është protektorat i OKB-së, por juridikisht pjesë e Republikës Federale të Jugosllavisë. Por që faktikisht, Serbia edhe më tutje i aplikon ligjet e saja në Kosovë.
Ky është një realitet i hidhur por që ka ndodhur, qeveritë që shkuan dhe erdhën e shitën pasurinë e Kosovës, e getoizuan atë, e shpërngulën pjesën vitale të kombit, dhe tani po knaqen me kolltuqet e tyre qe janë bërë pothuajse të përhershme.
Që nga viti 2000 e këndej qevritë tona njera pas tjetres e kanë zhgënjyer popullin skajshmërisht. Korrupcioni shtetror e ka varfëruar poullin bashkë me profiterët e luftës dhe të pasluftës. Afersisht 60% e popullit tonë është i futur në kredi qe i kanë kamata më të larëtat në Evropë.
Për pesëmbëdhjet vite nuk ka ndryshuar cilësia e shërbimeve shëndetsore, ajo është në shkallën primitive. Edhe sistemi arsimor është i cilësisë së dobët, kjo ka bërë që brezi i ri edhe pas 15 vitesh nuk ka arritur ta merr pushtetin.
Gjenerata e re, ish-luftetarët që sakrifikuan, të burgosurit politik që përgaditën brezat, e populli në përgjithësi që e pau të zitë e ullirit ndër shekuj, nuk arriti të jetë i lumtur ta gëzon lirinë që e priti me shekuj, sepse ajo iu rrëmby nga matrapazët e politikës të cilët e repen ket popull dhe ia morrën kafshatën e gojës e pastaj e zhveshen nga identiteti.
Ka ardhur koha ta ngrisim zërin e unisuar për të bërë kthesa pozitive. Populli ynë gjithmonë ka ditur dhe ka mundur të bën kthesa progresive.
Me shtatëmbëdhjetë shkurt 2008, u kurorëzua synimi shekullorë i bartur ndër gjenerata, me gjurmët e pashlyera të një varg personalitetesh të njohur, të cilët me punën dhe kontributin e tyre e mbajtën gjallë dhe i dhanë shtytje procesit, por edhe me veprat dhe sakrificat e shumë të tjerëve, “njerëz të rëndomtë” të punës, penës dhe pushkës, të cilët me djersën, dijen dhe gjakun e tyre shkruan vargjet më të dhembshme dhe më të lavdishme të epopesë së Kosovës. Kosovën pavarsisht pengesave ka plot enegji të reja që do ta qojnë përpara, deshtëm apo nuk deshtëm ne, Kosova do të ecë drejt përparimit, drejt shtetndërtimit dhe drejt clirimit perfundimtar nga oligarket politik.
Shtatëmbëdhjetë shkurti ishte me plot të drejtë ditë gëzimi dhe festimi për popullin e Kosovës, sikur që ishte i tillë për të gjithë shqiptarët anë e mbanë Globit. Mirpo ky gezim nuk zgjati shume,ai u vodh nga kontrabandistet politik,nga tregtaret e interesave kombetare dhe matrapazet e shumte per tu kthyre ne mjerim te skajshem politik, ekonomik e kulturor. Ketë përvjetorë të pavarsisë elita politike ne Prishtine bashke me ‘kumbaret’ e Dacicit dhe Vuqiqit e viqave te tjere, qe po u trashet qafta duke I exploituar pasurite kombetare te popullit te Kosoves, kremtuan pa 70 mij qytetarë të Kosovës te cilet vet i detyran të shpërngulen . Për këtë ditë pritëm mbi 100 vjet.Nje shekull beteja te pergjakshme me armiqet tane shekullor e nuk ikem ,tani kur erdhi liria po e lëmë vendin.
Gjithsesi, shtetet e mëdha të Evropës, me qasjen pozitive që patën ndaj çështjes së Kosovës në këtë fillim shekull, korrigjuan deri diku gabimin dhe mëkatin që ato bënë ndaj popullit shqiptar gjatë dy shekujve të kaluar. Por tani na mbetet neve ta qojmë Kosovën përpara, kjo do të ndodhë sepse Kosova është gjaku ynë që nuk falet.

Dilema e madhe e Koalicionit ndaj ISIS

by

Nga Alfons Grishaj-Kryetar i Deges se Vatres ne Michigan/
Kancelaritë e botës së qytetëruar perëndimore dhe arabe janë në një dilemë të madhe lidhur me poblemin e ditës,ISIS.
Politika perëndimore vepron me një ngadalësim klasik të problemeve arabe,duke menduar se kjo luftë u përket vendeve muslimane dhe se ata duhet të aktivizohen më tepër për të përmirësuar imazhin e islamit në rënie, pas përdorimit të keq të ISIS. Sigurisht interesat e perëndimit janë jetike në zonën e Lindjes së Mesme, por ata mundohen t’ ua kalojnë përgjegjësitë njëri-tjetrit. Arsyeja: kosto e lartë e kësaj lufte.
Megjithatë, një koalicion i përbërë prej, Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Arabisë Saudite, Kanada-së, Emiratet e Bashkuara, Gjermania, Turqia, Franca, Jordania, Egjipti, Australia, Katari, Anglia, Hollanda, nuk është duke funksionuar siç mendohej. Pasi Papa Françesku, dënoi ashpër vrasjen e 21 kristianëve koptë egjiptian duke i quajtur “MARTIRË”, Italia, së fundi merr dhe ajo përgjegjësitë e veta lidhur me avancimin në Libi dhe mbrojtjen e kufirit Italian. ISIS vret dhe 45 vetë irakenë. Bota hesht!
Barak Obama, nuk ka një strategji të caktuar në këtë luftë dhe shpesh herë nuk është i qartë në thëniet e veta.
Teoritë aq të diskutuara pro apo kundër ndërhyrjes në luftë, pritja se e nesërmja mund ta sjellë me magji paqen, i ngjajnë më tepër një eksperimenti negativ që nuk ka në konsideratë dhimbjen njerëzore, në rradhë të parë të atyre mijra viktimave, të cilët, po e pësojnë pafajësisht mbi jetët e tyre, pastaj e gjithë qytetarëve të ndjeshëm të globit, të cilët, nuk mund të pajtohen kurrsesi me akte të tilla barbare në shekullin XXI.
Njeriu nuk lindi me fe. Zoti e krijoi fenë që njerëzit të jenë përgjegjës për çdo gjë pozitive e humane në jetën e tyre. Tani njeriu e përdor fenë si kult! Kështu u mundua dhe Hitleri, por dështoi me turp.
ISIS nuk është makina Hitleriane që kishte një disiplinë të hekurt dhe botës iu desh të humbte 60 milion jetë nerëzish. Nuk ka as dhe potencialet pushtetmbajtëse të regjimeve komuniste, të cilat shkaktuan 61 milion viktima. (Stalini është përgjegjës për 43 milion dhe të tjerë, pastaj vijnë Kina, Korea e Veriut, Jugosllavia, Kamboxhia etj.) Por mbështetet tek ideologjia totalitare dhe qëllimin e ka shprehur qartë përmes armëve. Pse historia duhet të përsëritet dhe të lejohet në forma të ndryshme të shkatërrohet shëmbëlltyra e zotit?
Lufta kundër ISIS është mbrojtja e vlerave dhe e të drejtave universale të njeriut në fillim të këtij shekulli. Droja se ndërhyrja ushtarake e perëndimit mund t’i japë luftës imazhin e një konflikti qytetërimesh nuk mund të justifikohet. Kjo luftë nuk është luftë fetare, por në mes lirisë dhe robërisë, në mes së mirës dhe të keqes. E në fund të fund, nëse feja është e tillë luftënxitëse, mos qoftë kurrë!
Lufta është një fakt të cilin e përjetojmë të gjithë. Fillimisht në një vatër ku kriza dhe lufta e kishin hapur terrenin. Por, ISIS po avancon dita ditës me një brutalitet dhe mizori të pa imagjinueshme, duke vrarë, masakruar e djegur çfarë t’i dalë përpara dhe duke e zgjeruar dukshëm gjeografinë e luftës.
Dilemat kanë sjellur përparimin e ISIS. Specialistët dhe Gjeneralët e luftës mendojnë se ky koalicion është i dështuar nëse nuk ndërthur sulmet ajrore me ato tokësore. Por deri më tash këto pohime janë injoruar.
Shkak tjetër që i ka dhënë ISIS-it fuqi për të avancuar është qendrimi i vetë Koalicionit Arab që mendon se duke përdorur mashën (forcat e koalicionit perëndimor) mund të shpëtojë duart e veta nga djegia e kështu loja vazhdon, midis reales dhe ireales, kulmit dhe rënies, besimit dhe mos besimit, sekretit dhe prapaskenës, thënies dhe mosthënies!
Duke shkuar prapa në histori, po jap disa shembuj që tregojnë se, lufta dhe terrori çnjerëzor ISIS nuk përkon as me origjinën dhe kuptimin e emrit por dhe as me besimin në emër të të cilit po terrorizojnë botën sot.
Emri i ISIS, është legjenda e Egjiptit. Ajo qe Zonja – Zot. Ishte vajza e parë e Zotit të tokës Geb dhe vajza e Zonjës – Zot harkut qiellor, Nut. Isis (Isida, kulti i së cilës do të përhapej edhe tek popujt e tjerë) mësoi popullin e vet me kulturën e jetës, se si duhej punuar, jetuar dhe mësuar. Njihet Zonja – Zot e rilindjes, shëndetit, martesës dhe zgjuarsisë. Ajo quhej Zonja e dhjetë mijë emrave.
Kur ballafaqon emrin e sotëm ISIS, të vjen një përzierje dhe keqardhje. A e di vërtetë udhëheqsi i ISIS, Abu Bakr al Baghdadi se emri që mban organizata e tij, i përket një njeriu të shenjtë!?
Dikur, Salahudin Eyyubi, Sulltani i Egjiptit dhe Sirisë, thoshte: “Nuk e di nëse Islami është përhapur me shpatë, por di që duhet shpatë për ta mbrojtur!” Kuptimi i këtyre fjalëve i përket udhëheqësit dhe gjeneralit më të shquar që kanë pasur Islamët. Ky sulltan, megjithëse preu koka mbretërish apo udhëheqësish, nuk preu asnjë kokë fëmijë apo gruaje, biles kur ai fitoi luftën mbi kristianët në Izrael, lejoi dhjetëmijë frymë me ushqime dhe pajisje për t’u larguar. Salahudini nuk u mjaftua me kaq, por liroi të gjithë burrat luftëtarë që ishin rob lufte duke i bashkuar me gratë që kishin dalë nga rrethimi. Ai porositi, që të mundurit t’i shoqëronin shëndosh e mirë deri tek portat e shteteve kristiane. Nuk dua të merrem me thënien e Gjeneral Salahudinit, rreth fjalës se si duhet mbrojtur Islami, se e njëjta gjë do të ishte në këndvështrimin tjetër, por do të theksoja, dhe pse thënia në vetvete është e ashpër, ai ishte fisnik dhe i qartë se lufta ka një qëllim, një fillim dhe një fund, megjithëse luftërat janë vetëshkatërruese për të gjitha palët.
Atëherë lind pyetja, kush është ISIS që lufton në emër të Allahut dhe në emër Islamit duke prerë koka fëmijësh e femrash dhe pengjesh!? Ata nuk e njohin historinë dhe fisnikërinë e Salahudin-it, njeriut më të madh që ka lindur Islami pas Muhamedit. Në asnjë faqe të Kuranit nuk lexon ato mizori që po përdor kjo organizatë terroriste që ka shkuar në 32 mijë vetë, megjithëse ata thonë se ushtria e tyre është në 200 mijë!
Unë mendoj se kjo organizate nuk ka të bëjë fare fe, por me një kult, një kult të rrezikshmëm anti-Islam, anti-Krisht (Azreti Isai ), dhe anti-human, i cili mund të quhet thjeshtë, Kulti i Satanait!
Vetë koalicioni i sotëm përbëhet prej vendeve Muhamedane, të cilët po luftojnë përkrah perëndimit, pra e kriminalizon luftën e ISIS si një luftë të padrejtë.
Çfarë po bën perëndimi me koalicionin arab për ta parandaluar këtë murtajë të shekullit 21 ?
Përpjekjet e para duken si loja e maces me miun. Funksionimi i koalicionit për ta ndënshkuar këtë grup që po hapet si grami në tokë, ngjason më tepër me manovra luftarake se sa një luftë e vërtetë. Antarët e koalicionit presin nga njëra – tjetra dhe në asnjë moment nuk luftojnë si një skuadër.
Politika Turke bën lojë shumë interesante, nga njëra anë janë me koalicionin, nga ana tjetër, lejojnë që nga kufiri i tyre të shkojnë sa më tepër njerëz për t’u bashkuar me organizatën terroriste. Turqia mendon dhe ëndërron se perëndimi do lodhet një ditë me një luftë të tillë dhe do ia lërë Turqisë zgjidhjen e rajonit. Turqia ka 315.000 trupa ushtarake aktive, sa Anglia dhe Gjermania bashkë.
Anglia ka 91,600 aktivë, Gjermania 60,562 aktivë. Turqia herë pas here ngre dhe trash zërin kur nuk i pëlqen ndonjë gjë, dhe pse është anëtare e NATOS, por jo akoma anëtarë të Bashkimit Europian,
Turqit me një president si Erdogan ëndërrojnë të fitojnë përsëri perandorinë e humbur! Pas daljes së çështjes Levante, pra ISIL, Turqia është zgjuar, duke parë rrezikun që po shkon tek portat e Stambollit. Erdogan ka qenë shumë i qartë dhe i ashpër përpara Parlamentit Turk dhe botës. Ai shprehet se nuk mjaftojnë tonelatat e bombave që bien aty këtu, por duhet medoemos një ushtri tokësore për të fshirë ISIS. Radikalistët, kanë filluar ta quajnë Erdoganin vegël të perëndimit. Unë besoj, se ai e di mirë çfarë thotë!
Siç shihet Turqia është një faktor real për zgjidhjen e problemeve në Lindjen e Mesme, megjithëse asnjë nga shtetet arabe nuk e kanë në sy të mirë, duke pasur parasysh historinë dhe kohën e shkuar të pushtimit të stërgjatë otoman.
A do të ishte një zgjidhje e mirë, sikur perëndimi të sponsorizonte Turqinë e Mustafa Kemalit, për të kotrolluar zonën e zjarrit dhe t’i jepte fund kësaj drame?
Shteti serioz i Izraelit, nuk është përfshirë në këtë konflikt! Sikur mos të kishte pasur një konflikt të hapur me Palestinën, Izraeli do të bënte shumë në këtë rast, mbase më tepër se të gjithë së bashku. Por ky konflikt nuk ngjan të jetë çështje për Izraelin, i cili, i shmanget një imazhi që do ta konsideronte si një agresor në territore dhe shoqëri të “huaja”.
Duket se Mbretëria Jordaneze është shteti i dytë serioz, anëtar i koalicionit kunder ISIS. Mbretëria Jordaneze ka një një fuqi ushtarake prej 90.000 trupash dhe 60.000 rezervë. Pas ekzekutimit të pilotit Jordanez nga ISIS, artileria e rëndë, raketat dhe avionët luftarak, goditën pa mëshirë pozicionet dhe qendrat e terroristëve, por ky sulm ngjau më tepër si një revansh se sa një ofensivë strategjike luftarake!
Emiratet e Bashkuara sollën një gjë të re në këtë luftë, një pilote femër !
Arabia Saudite, e cila ka 233.500 ushtarë, mendohet se është një nga sponsorët kryesorë të terroristëve. Edhe pse aleate e Amerikanëve, dyshohet se ajo vazhdon të bëjë lojën e saj të dyfishtë. Ngjan e çuditshme kjo, por është e vërtetë. Sikur Arabia Saudite ta merrte seriozisht, ajo do të ishte në gjendje ta zgjidhte e vetme problemin në fjalë. Arabia Saudite është në gjendje të ngre një ushtri prej 8 milion ushtarësh nga mosha 15 deri në 49 vjetësh.
Megjithëse Egjipti, me një forcë ushtarake prej 468.500 ushtarësh dhe ushtarakë aktiv dhe 800,000 rezervistë, i cili i mund të rekrutojë deri në 40 milionë ushtarë, mjaftohet me ndonjë sulm ajror. Aleat i koalicionit, ka problemet e veta të brendëshme, që në kohën e Hosni Mubarak, akoma nuk ka mundur të stabilizojë gjëndjen e saj të brendshme. Mendoj, sikur të bindej Egjipti për Lindjen e Mesme në rolin “mbajtës i shkopit të madh”, siç thoshte Ruzvelti, mbase punët do të shkonin më mirë.
Kur shikon këto fuqi ushtarake të këtyre vendeve, mundësia e eliminimit të ISIL është brenda disa ditëve, atëherë pse i gjithë ky ankth pa mbarim?
Pse e gjitha kjo dilemë? Sipas mendimit tim, arsyeja është e thjeshtë, zonat e influencës dhe nafta. Aleatët ndihen komod më këtë lojë që po vazhdon prej kohësh. Populli i kësaj zonë paguan mos seriozitetin e “koalicionit!”
Një Gjeneral Francez, do të shprehej: “ISIS-in e krijoi Amerika!” Francezët janë aleatët më të kushtueshëm të Amerikës. Amerika humbi mijëra trupa për çlirimin e Normandisë në Francë. Ata filluan luftën në Vietnam për t’i dalë zot aleatit të vjetër, duke e shlyer shumëfish borxhin ndaj Gjeneral La Fajet-it, i cili ndihmoi në pavarësinë e Amerikësl! Herë pas here del nga ky vend ndonjë bukëshkalë që të akuzojë…
Amerika, me përvojën e disa luftërave të tilla, duhet të mendojë mirë nëse ia vlen sakrifica për aleatët fallso apo inaktiv. USA, nga ana makinës luftarake është fuqia e parë në botë. Ndërsa vendi i tretë për anën numerike të ushtarëve. Ajo mund të thërrasë nën armë 145,212,012 ushtarë. Ushtri aktive dhe rezerve ka 850,880.
Sot ajo disponon 25,782 makina ushtarake lufte (AFP), (APCs), (IFVs), tanke 8,325. Eshtë vendi i parë në botë për Airkrafte, me 13,683 airkrafte sa 8 shtetet më të fuqishme sëbashku, duke përfshirë Kinën, Rusinë, Indinë, Japoninë e tjerë. Vendi i parë në botë për avionë luftarak me 2,271, sa Kina dhe Rusia bashkë.
Transportues Airkraftësh, 5,222, sa njëmbëdhjetë shtete sëbashku, ku përfshihen shtetet më të zhvilluara në botë. Airkrafte carrier dhjetë, sa 8 shtete së bashku etj…etj…
Atëherë, pse Amerika shqetësohet për shtetet përtej oqeanit? Zona jetike? Sigurisht që po, por është dhe misioni i saj i demokracisë, që Zoti e bëri të tillë për t’i dalë zot kombeve të vuajtuara!
Së fundi Kongresi Amerikan është thirrur nga Presidenti Obama, për të aprovuar forcën ushtarake kundër ISIL (ISIS), dhe sigurisht aprovimi do të jetë i shpejtë dhe dilema ndaj ISIS do të marrë fund! Po sa do ta ndihmojnë aleatët Amerikën? Dhe sa mund të zgjasë lufta? Unë mendoj se kjo është një luftë pambarim…Pse?
Por sa të zbarkojnë trupat Amerikane, do të ketë një qëndresë të shkurtër! Më vonë maskat do të hiqen dhe ISIS do të fshehë armët në shkretëtirë, e në skutat më të errta dhe do futet midis popullit të thjeshtë. Mjetet e rënda do braktisen dhe ata do të bëhen vendali, dhe vendalitë e thjeshtë nga frika se historia do të përsëritet, nuk do të denoncojnë militantët të cilët do paraqiten si popull i thjeshtë. Ushtria e zezë satanike do zhduket dhe Amerikanët do të përballen me fantazmën e saj, guerrilet e sëmura dhe sulmet kamikaze. Do të rrijnë disa vjet dhe do të kthehen sërish në atdhe. Pas kësaj, loja do fillojë përsëri nga e para! Megjithëse, Amerikanët kanë dhe një strategji tjeter,për trajnimin e 25 mijë trupave Irakiane për kundërofensivë për të rimarr Mosul-in…po më tej ? Tit Livi thoshte : “ Gjithmonë sulmi ka më shumë shpirtë se sa mbrojtja.”
Të mos harrojmë se përveç ISIS, ka dhe të tjerë grupe si Al Kaida etj. që punojnë nën rrogoz dhe janë po aq të rrezikshëm sa ISIS.
Duhet një strategji gjeniale për të mposhtur të keqen, dhe kjo nuk vjen aspak prej luftërave të përkohëshme, por prej një përllogaritje aritmetike kualitative detyrë që duhet zbatuar një koalicion i gjerë forcash dhe arsenalesh ushtarake dhe politike! Megjithëse lufta është mjeti i fundit, nëse bëhet ajo, duhet të bëhet e fortë, mbase dhe përtej vijës së kuqe! Përndryshe ajo nuk duhet filluar!
John Kennedy says: “And so, my fellow Americans, ask not what your country can do for you…ask what you can do for your country. My fellow citizens of the world, ask not what America will do for you, but together we can do for the freedom of man.”
Ngjarjet në Francë, Belgjikë, Danimark etj, janë një thirrje që Europa të rizgjohet dhe ti bashkohet Amerikës , femijës saj që u bë gjigandi i lirisë në alem!
Bill O’ Reilly (Templari i shekullit XXI) , mendon se ky është fillimi një “Holy War”. Megjithë respektin që kam për këtë gazetar të famshëm, bota duhet të jetë e qetë dhe për disa vite. Numri i Kristianëve sot në botë është 2.2 bilion , sa një e treta e krejt njerzimit ! Lufta e përbotëshme do të jetë në një raport krejt tjetër , me një qëllim apokaliptik pak në origjinë , dhe shumë tek UNI-KULT, duke mos harruar numrin shtatë !!!

C’NDODHTE NE USHTRINE SHQIPTARE ME 20-21 SHKURT 1991?

by

Kujtesë nga mjedisi ushtarak shqipëtar per 20 dhe 21 Shkurtin e vitit 1991
NGA ASLLAN BUSHATI-New York*/
Në pasditen e 20 Shkurtit 1991 me telefonoi një miku im nga Lipiani i Kosoves i cili ishte me banim të përkohshëm në Zvicer.Pa me pyetur fare për shëndetin dhe familjen me tha:”More vëllai im pse nuk e hoqët natën një a dy net me parë atë dreq munomenti nga sheshi qëndror i Tiranës, po e latë që turmat e zemruara ta bëjnë sot në sytë e kamerave të të gjithë botës.A e kuptoni ju shtetarët në Tiranë se kjo po përciellet në tërë mediat e botës dhe për shumë prej tyre ka ndiesi negative”Nuk iu përgjigja mikut tim për sa më pyeti, por e pyeta për shëndetin dhe familjen.Por ai insistoi përsëri dhe unë përsëri vazhdoja avazin për shëndetin. Dikur e kuptoi se unë s’mund të flisja atë mbrëmje përsa ai dëshironte të dinte. Në atë kohë unë isha Zëvendes Drejtori i Drejtorisë Kimisë së Ushtrisë Shqipëtare dhe kuptohet se s’kisha asnjë mundësi e fuqi as ta hiqja dhe as ta mbaja te pa hequr munomentin e Enver Hoxhës.Atë e hoqi koha.
Sot pas gati një cerek shekulli, ndiej obligim ndaj vehtes, miqve, shokëve, dashamirëve e jo dashamirëve,të them disa nga mendimet e mbresat e mia për këtë ngjarje ,që vazhdon të drejt trajtohet e keq trajtohet nga mediat e të dy krahëve të politikës shqipëtare.Ndoshta ndiesitë,kujtesa e mbresat e mia nuk kanë ndonjë peshë as per ta dritësua dhe as per ta errësuar këtë ngjarje,por duke i publikuar ato kam kryer nje obligim të paktën moral që i kam atij lexuesi që e dëshiron një gjë të tillë.
Në gjykimin tim ,ky moment kishte një bekgraund në akumulim për më shumë se nje vit. Kujtoj këtu kalimthi: krizën ekonomike që e kishte pushtuar Shqipërini në mënyrë të tejskajshme, demostratën e Janarit 1990 në Shkodër, demostratën e heshtur në Tiranë në të cilën edhe unë mora pjesë së bashku me shokun tim Nezir Murati, ardhja në Tiranë e Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së Perez De Kualar, ngjarjet me ambasadat e huaja në Tiranë, fjalimi i Ramiz Alisë me intelektualët e Tiranës, largimi dhe kërkimi i azilit politik në Francë nga Ismail Kadare, pushkatimi i Causheskut në Rumani, demostratat e studentëve e deri tek ligjësimi i pluralizmit politik. Të gjitha këto të marra së bashku kishin ndikuar thellë në mjedisin e brendëshëm ushtarak të Shqiperisë ndoshta pak më shumë se tek qytetarët e tjerë.Këto e shumë të tjera formësuan në ndërgjegjen dhe mentalitetin e drejtuesve kryesor të ushtrisë dhe të ushtarakëve të rangjeve më të ulta,një lloje dyzimi mbi problemet madhore që kishin përpara. Ushtarakët, përvec familjes kishin parësore edhe detyrën (atëdheun) dhe patriotizmin.Por disa patriotizmin e shihnin të lidhur vetëm me detyrën ushtarake dhe familjen dhe disa të tjerë e shihnin atë të lidhur edhe me komunizmin që ishte në rrukullim për poshtë. Fryma e kolektivitetit dhe e veprimtarisë së përbashkët vecanërisht në Ministrinë e Mbrojtjes ,kishte filluar të plasaritej. Epitete me sens negative kundër njeri tjetrit, eproreve e vartësve pëshpëriteshin nën buzë jo rrallë . Kujtoj këtu një rast me një kolegun tim me origjinë nga Pograneci në fillim të shtatorit te 1990-tës, të cilin e pyeta se si mendon përse Komandanti i Përgjithshem po pyet vetëm intelektuale civlë për pluralizim dhe jo edhe ato ushtarakë ? Ai shkurt me kundër pyeti:”Po ti vërtet mendon se pluralizmi politik do të vijë edhe në Shqipëri?” I thashë se jam krejt i sigurtë se do të ta gezojmë para vitit te ri 1990. Ai me tha”Kurrë s’ka për të ardhur. Tradhëtarë”.E thashë këtë dialog të shkurtër me kolegun tim, jo per ta lënduar atë sot pas një cerek shekulli ,por vetëm si ilustrim të mjedisit të brendëshëm.Këto e shumë e shumë të tjera tregonin qarte se kazanin ushtark ishte ne valim para 20 dhe 21 shkurtit te 1991-shit. Ai priste vetem pretekst te cfrynte pjese nga nxehtesia e brendshme.
Rrezimin me 20 shkurt te munomentit te diktatori, ne Ministrine e Mbrojtjes, shume vete e priten si nje gjeme te madhe qe i ndodhi kombit shqipetar, si nje pabesi , poshtrim e dhunim i historiese dhe vlerave kombetare. Disa te tjere (perfshi edhe mu), si liri, clirim nga diktatura dhe hijet e saj, si hapsire e re per nje te ardhme me te mire. Kjo ishte pra tablloja dyplaneshe me pak fjale ne sferat e larta te ushtrise. Perballe njeri tjetrit, te gjithe te armatosur, te inatosur e nen trysnine e peshes se ngjarjeve shume te vrulleshme te asaje kohe .
Ne kete klime ne mesditen e 21 shkurtit, ne Ministrine e Mbrojtjes nen drejtimin e ish ministrit Kico Mustaqi, u mblodhen kuadrot kryesore te aparatit Ministriese dhe te Shtabit Pergjithshem.U lexuan disa komunikata operative per situaten poshte ne njesi e reparte dhe pastaj u hap debati se c’po ndodh ne situaten politico-ushtarake ne teresi. Pati arsyetime se situate eshte e rende dhe se ushtria duhet te luaj nje rol paresor. Te tjere pyesnin pse s’u mbrojt munomenti i Enver Hoxhes? Ose thjeshte kush e tradhetoi Enver Hoxhen? Tradhetaret te arrestohen dhe te pushkaton po te jete nevoja, therrisnin disa gjysem hapur e gjysem keke ulur. I ndodhur perballe ketyre pyetjeve dhe shume te tjera te kesaj natyre qe beheshin me mllef, nga vendi me leje e pa leje, ministri Kico Mustaqi u vu ne pozita te veshtira. Ne kete moment u kerku te lexohej deklarata e shkollave ushtarake qe lajmeronte krijimin e “Komitetit Ushtarak per shpetimin Kombetar”, e cila i hodhi me shume benzine zjarrit , duke e bere situate shperthyese. Kjo deklarate kishte fragmente ultimative,ku nder te tjera ishte ajo e marrjes se shtatores se Enver Hoxhes nga mjediset e shkollave ushtarake dhe montimi i saj ne bazamentin e atij qe u rrezu.Duke mos pare rruge dalje per kete situate dhe per te shkarkuar pergjegjesite e tij ,Kico Mustaqi tha se shpiegimet per te gjitha keto i kalojne kuadrin e pergjegjesive te mia si minister mbrojtje, prandaj qendroni ketu sepse une per 10-15 minuta do te sjelle para jush Komandantin e Pergjithshem qe t’ju pergjigjet pyetjeve te shtruara. Ne kete moment u largu nga salla duke ja lene drejtimin e mbledhjes Shefit te Shtabit Pergjitheshem Halim Abazi.
Edhe pas largimit te ministrit ,thirrjet, bertitjet, kercenimet, batutat ofenduese, gjajk nxehtesia,mllef deri ne shperthim, vazhduan me ze te larte disa prej te cilave i ndegjoi edhe ish Presidenti Alia kur po ecte koridorit per te hyre ne sallen e mbledhjes i shoqeruar nga Kico Mustaqi.
Presidenti Alia ishte i zbete ne fytyre sikur po vinte nga ndonje ceremoni varrimi. Ai tha se ministri Kico Mustaqi e kishte njohur me disa nga shqetesimet e te pranishmeve dhe si fillim tha se ishte shume i tronditur nga “huliganizmi” ne qender te Tiranes me shtatoren e Enver Hoxhes ,nen hundet e policies dhe strukturave te Ministries Brendeshme.Ai u betu e sterbetu se nuk e kishte tradhetuar askush vepren dhe idealin e Enver Hoxhes. Dhe ne vazhdim tha se e kishte shkarkuar nga detyra e Ministrit te Puneve te Brendeshem Hekuran Isain, pikerisht per te mbrojtur vepren e Enver Hoxhes e ne postin e tij kam emruar –tha-Gramoz Rucin. Ne kete moment filloi te lotonte duke lene te kuptonte se e ndiente thelle ne shpirte ato qe thoshte me fjale. Kjo e beri nje fare efekti psikologjik mbi te pranishmit. Dhe ne vazhdim shtjelloi idene se armiku i jashtem po vepron fort dhe i lidhur ngushte me ate te brendeshem. Klasat e permbysura duan te kethehen ne fuqi, dhe ata nuk duan vetem rrezimin tim nga pushteti, por dhe te gjithe sejcilit nga ju ne kete salle. Prandaj mos u ligeshtoni se vetem te bashkuar mund ta perballojme situaten dhe te fitojme. Kam pergatitur dhe dekretin per shpalljen e gjendjes se jashte zakoneshme (duke e drejtuar nga salla), por mendoj –tha ai-se ajo eshte mase ekstreme. Kam krijuar Keshillin Presidencial dhe do te krijojme nje qeveri te re me figura te reja per te permiresuar situaten. Keto e disa sllogane te tjera parafabrikat alla komunist e ulen tensionin pak,por te pranishmit duke pare se Alia kishte ne plan te largonte nga detyra edhe Kico Mustaqin ne menyre gati ultimative I thane se s’guxon kush ta largoje ate nga detyra e ministrit te mbrojtjes. Atehere ai la te kuptonte se do ta merrte parasyshe kete propozim, por si kerkese tha qe te persosen elementet kryesor te gatishmerise vecanerisht ne Tiraneme njesi ushtarake te spesializuara.
Presidenti u largu, mbledhja u mbyll, por tensionet mbeten te larta. Nderkohe filloi puna per afrimin e njesive sulmuese nga disa rrethe dhe dislokimi i tyre ne pikat strategjike per rreth Tiranes. Po ashtu filloi pergatitja per cvendosjen e bustit te diktatorit nga shkollat ushtarake per ne qender te Tiranes. Per kete me 22 shkurt u be nje pergatitje e perbashket e kuadrove te ministrise mbrojtjes dhe asaj te brendeshme ne poligonin e Shkolles Bashkuar ne Lazaret prane Shtish Tufines, nen drejtimin e Kico Mustaqit dhe Gramoz Rucit. Ne kete stervitje te perbashket nuk di se kush hodhi idene qe kur te vendoset shtatorja e diktatorit ne shesh ne qofte se demostruesit tentojne ti afrohen krahas te tjerave te perdoren edhe lende helmuese shqetesuese kloropikrine. Per kete u urdheru Drejtori I Kimise te pergatiste nje sasi te domosdoshme per kete veprimtari dhe keshtu u be ku u pergatiten 110 “granata” qelqi te mbushura me nga 200 mililitra kloropikrine. Kundershtova hapur se ky eshte nje veprim I gabuar por askush nuk me degjoi. Duke ditur rrezikun qe ato paraqisnin i kerkova takim urgjent Shefit te Shtabit Pergjithshem Halim Abazi. Ai ishte nje ushtarak i zoti,i kulturuar , i matur ne vendimet qe merrte dhe nje nga shtetaret me korrekt qe kam njohur ne karieren time 28 vjecare ne ushtrine shqipetare. Pasi degjoi shpiegimet dhe shqetesimet e mia , Halim Abazi mori ne telefon ne prezencen time Presidentin Alia. I beri te ditur se shteti yne nuk ka ligj per perdorimin e lendeve lotuese kunder demostruesve dhe aq me keq qe kloropikrina eshte lende shqetesuese luftarake dhe nuk ka garanci perdorimi. Dikush mund ta perdore ate ne mjedise te mbyllura qe mund te shkaktoje edhe vdekje. Alia u pajtu me sygjerimet tona dhe u shpeh prere:”urdheroj qe ky mjet te mos perdoret nga askush”.
Kur qytetaret e Tiranes moren vesh se shtatorja e diktatorit dote cvendosej nga shkollat ushtarake per ne qender te Tiranes, vune barrikada ne cdo 100 metra ne Rrugen e Dibres per ta pamundesuar nje gje te tille. Mijra vete rrethuan shkollat ushtarake dhe hidhnin parrulla si: “poshte diktatori, rrofte demokracia ,vetem mbi trupat tona te vdekur mund te kaloje shtatorja e diktatorit” etj. Ne te njejten kohe demostruesit jashte kontrollit filluan te qellonin me gure e sende te tjera te forta nga rruga per ne thellesi te murit rrethues. Personeli I shkollave ushtarake I armatosur teresish si ne gjendje lufte pa autorizimin e Komandantit te Pergjithshem ,filloi te hape zjarr mbi demostruesit. Kjo ishte pika me kulmore e dhimeshme sepse pati edhe te vrare e te plagosur.
“ Komiteti Ushtarak” brenda shkollave ushtarake dhe ne masmedia, filloi te deklaroje per mundesine e vendosjes se gjendjes se shtet rrethimit ne te gjithe vendin, dhe mundesine e nje qeverisje ushtarake. Keto e komplikuan akoma me shume situaten sepse kishte formesuar elementet kryesore te nje grushti shteti ushtarak. Por kunder kujt drejtohej ky grusht shteti shtrohej pyetja? E djathta ishte ne opozite dhe e pa formesuar akoma. Ramiz Alia ishte personi qe Enver Hoxha i dorezoi te gjitha pushtete para vdekjes. Sic kam marre vesh me vone nga i ndieri Azem Hajdari dhe Abdi Baleta, brenda ketij komiteti kishte paqartesi te shumta ideore e konceptuale se cfare kerkonin e cfare po benin .Ne veprimet e tyre shihej qarte nje arrogance e prepotence e shfrenuar dhe mungese llogjike deri ne ekstrem. Edhe perpjekjet e disa negociatoreve te se djathtes kryesuar nga Neritan Ceka rezultuan te pa sukseshme. Keshtu qorrsokaku ku e futi veten ky komitet ushtarake me veprimet e vendimet qe mori,( ne nje moment te veshtire per vendin) i la ushtrise ne dore dopio gjashten e pucit ushtarak, nje etiketim I pa merituar dhe I denueshem nga pikpamja kushtetuese e shoqerore. Zollumi do te kishte qene akoma me I madh ne qofte se nuk do te nderhynin ne uljen e gjakrave e qetesimin e situates disa persanalitete te nderuar nga brenda shkollave ushtarake si ish Komandanti I Akademise se Mbrojtjes Kostaq Karoli , Adem Copani etj. Ata ishin intelektuale me formim te qendrueshem, me pervoje ne drejtim dhe vizionar te kultures e mendimit ushtarak.
Atehere si perfundim, cfare ishte kjo marrezi e formesuar si puc shteti ushtarak? Ne gjykimin tim ishte nje presion I krahut konservator komunisto-ekstremisto –enverist i Byrose Politike te Partise Punes ndaj Ramiz Alise, I zbritur me poshte ne Ministrine e Mbrojtjes dhe prej saj ne shkollat ushtarake.Ata ndjeheshin te tradhetuar nga veprimet e Ramiz Alise dhe teresisht te frikesuar nga prognoza e se djathtes ne formim. Ndjeheshin ne nje fare llahtari shpirteror per krimet qe kishin bere gjate rregjimit komunist dhe se ato mund t’ju ketheheshin si nje ortek ne stuhine e kohes duke i leshuar ne fund te gremines politike e shoqerore.
*ASLLAN BUSHATI
Ish ushtarak i larte ne Ushtrine Shipetare.