Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“Kisha ortodokse serbe” në Prishtinë-Muze i holokaustit shqiptar!

by

Nga Fahri XHARRA/
Së pari objekti në fjalë nuk është kishë , sepse nuk i ka elementet që e vërtetojnë këte.
Nëse ne e dijmë se çka donin serbët , ndërtesa e pa përfunduar nuk e plotëson fundin e dëshirës së tyre. Ata mendonin që me shqiptar të Kosovës çdo gjë përfundoi dhe menduan që me ndërtimet e “kishave” të reja pravosllave t`i legjitimojnë dhe ato të vjetrat që ishi të gjitha shqiptare , si të vetat. Atyre me orientimin tonë të pa menduar mirë , po iu ndihmojmë që të dalin para botes se janë të parët e kësaj ane , sepse ne gojë e me shkrim po themi që historia e jonë fillon pas shekullit të 16-të.
Por bota e civilizuar vepron ndryshe , ata nuk humbin asgjë nga kujtesa : “Muzeumi në territorin e ish-kazermës Dosin në qytezën belge Mechelen në veri të Brukselit, ku në kohën e pushtimit gjerman kalonin trenat për në kampet e shfarrosjes, hapi portat për publikun të shtunën (01.12.2012). Ekspozita synon të nxjerrë në pah se si njerëzit u detyruan të përjashtojnë e madje të shfarrosin njerëz të dhe grupe njerëzish të tjerë.
Kampi SS i grumbullimit midis viteve 1942 – 1944 ishte epiqendra e deportimit të organizuar nga gjermanët nga Belgjika dhe veriu i Francës. Vetëm prej këtej, sipas të dhënave të muzeut, janë deportuar për në Aushvic-Birkenau rreth 25.500 hebrej dhe rreth 350 sinti e romë, shumica e të cilëve u vranë.( http://www.dw.de/muzeu-i-holokaustit-dhe -drejtat-e-njeriut )
Po shkruhet :”Kisha Ortodokse Serbe “Sveti Nikolla” (“Shën Nikolla”) e cila është e ndërtuar brenda oborrit të Universitetit të Prishtinës në kohën e regjimit të Millosheviçit, shumë herë është bërë temë diskutimi, herë për ndërtimin e imponuar nga regjimi, e herë për ndërtimin e paligjshëm.
Përderisa shumë shpesh është thënë se ajo duhet të rrënohet për shkak se nuk është e legalizuar, fati përfundimtar i saj do të vendoset pas pesë shkurtit. Nëse askush nuk aplikon për regjistrimin e këtij objekti, pas këtij afat, ai do të trajtohet si të gjitha objektet e tjera.”
Ky objekt ka dhe një problem tjetër. Për të paraqitur kërkesën për regjistrim, sipas nenit 16 të ligjit për trajtimin e ndërtimeve pa leje, me numër 04/L-188, Kisha Ortodokse duhet të ketë të bashkangjitur edhe pëlqimin e Universitetit të Prishtinës.
“Nëse aplikuesi i një njësie të ndërtuar pa leje në një ndërtesë në bashkëpronësi të ndërtuar me leje, paraqet një kërkesë për t’u përfshirë në regjistrin komunal të ndërtimeve pa leje, aplikacionit duhet ti bashkëngjitet pëlqimi i pronarëve i cili duhet të jetë i verifikuar tek organet kompetente”, thuhet në këtë nen. Ok , shumë mirë .
Por pse të rrëzohet . Pse nuk e bëjmë një muze , muze të holokaustit shqiptar ? A kemi fakte? Sa të duam, Kemi artistë , kemi arkitekta, kemi ide dhe ajo më e madhja e kemi ende të freskët luftën , masakrat, dhunime dhe përdhunimet A mjafttojnë këto për një muze ?

“Kisha ortodokse serbe shume e brengosur per fatin e njerezve dhe popave te tyre ne Kosove e Metohi. Para disa ditesh ne Kongresin amerikan eshte promovue monografija “Trashigemija e Krishterimit ne Kosove e Metohi: Qendra historike e shpirtnore e popullit serb” e zgjeruar dhe e plotesuar me nje botim libri ne anglisht dhe disa prkthyes kerkonin qe te ndalet shkatrrimi dhe demolimi i faltoreve ne Kosove e Metohi dhe qe te mbrohen manastiret e kishat serbe -lajmronte ABC NEWS dhe gazeta New York Post.
Libri eshte paraqitur ne biblioteken e Kongresit amerikan neWashington dhe ne promovim e ati libri Haris Grant udheheqesi i paraleles per librin e Evropes tha se eshte ndere per biblioteken ta kete nje liber te rralle kulturore te monografise historike te krishterimit serb. Publikimi i ketij libri me pare qenka bere ne Univerzitetin e Beogradit ne institutit Hierarhise se Kishes Ortodokse per Ballkan.”
Si t`i kundërvehemi kësaj ?
Historikisht shqiptarët nuk kanë rrënuar objekte të kultit,e aq më pak ato të kultit të krishter të cilat janë pushtuar dhe uzurpuar nga të ardhurit e më vonëshëm , shumë të vonëshem historikisht .. ATO ISHIN DARDANE..
Historia e jonë nuk fillon në shek 15, as 16 -të epokës së re , por dikur më herët kur “
“ lindi dielli dhe hëna “(Dhimiter Pilika ) .
Prandaj ndërtimi i një muzeu të holokaustit shqiptar nga serbet , më së i nevojëshëm.
Tjetra , ne Kosovë kishim shqiptar ortodoks.ata ose mëshifen nga ne ose kanë ikur.
Le të jetë objekt edhe si siguri për ata që duan të kthehen në trungun e vjetër kombëtar.
Por së pari , muze!

Fahri XHARRA 18.02.15 , Gjakovë

Qasje- Shqetësim me arsye

by

Nga Cenë Pushkolli/
Derisa Serbia në Kushtetutën e saj Kosovën e sheh si pjesë përbërëse të saj, dialogut nuk do ti kisha dhënë hapësirë as që kisha pranuar të bisedojë me serbinë. Zyrtarët e Kosovës të të gjitha niveleve institucionale si hapë të parë për me dialoguar me serbinë do të duhej që ajo(lexo: Serbia) fillimisht të kërkojë të falur për atë se çfarë i ka bërë Kosovës dhe popullit të saj gjatë luftës 98/99, të tregojë se ku janë (të gjallë apo të vdekur) robërit e luftës, pastaj të kryente obligimet ndaj fondit pensional të Kosovës, ti kthente të gjitha dokumentet kadastrale dhe jo vetëm ato, aty, ku i ka plaçkitur, atëherë kur të gjitha këto punë do ti kryente Serbia, atëherë do të pranoja të dialogojë me Serbinë. Bile-bile në fillim të bisedimeve do të kërkoja nga Serbia që menjëherë të heq dorë nga përkrahja dhe mbështetja e strukturave paralele të vendosura nga Serbia, pra të heq dorë prej të gjithë atyre që i kundërshtojnë institucionet e Kosovës, pastaj të vazhdojë dialogu
Qytetarët e Kosovës si ata pa pozita shoqërore si ata që merren me analiza të ndryshme janë të një mendimi: Me dialogue me çdo këndë madje edhe me Serbinë nëse është në interes të Shtetit të Kosovës, por në asnjë mënyrë të mos bisedohet me askënd pra as me Serbinë nëse preken interesat shtetërore të Kosovës. Ajo(lexo: Serbia) për pa i kryer të gjitha ato që u than më sipër, madje edhe pasi ti ketë kryer në asnjë mënyrë të mos bisedohet se si do të organizohet rregullimi i brendshëm dhe ai i jashtëm i Shtetit të Kosovës.
A ka kuptim dialogu Kosovë-Serbi në këto kushte? Në këto kushte dhe rrethana jo se jo, por nëse Serbia fillimisht do ti bënte të gjitha ato që u than më sipër, atëherë bisedimet do të kishin kuptim. Po, po dialogu do të kishte kuptim nëse do të bëhej vërtetë dialog i mirëfilltë, pra dialog me interes shtetëror, respektivisht dialog vetëm me karakter nacional. Marrëveshje të tilla do të ishin në të mirë të vendit e të popullit të saj. Marrëveshje që do të përfitonin edhe shqiptarët e Luginës së Preshevës. Këto dhe marrëveshje të tilla të ngjashme i japin frymë dhe gjallëri dialogut me Serbinë. Përndryshe në rast se edhe më tutje dialogohet me serbinë për çështje të brendshme dhe të jashtme të Kosovës, nëse edhe më tutje dialogohet me serbinë pa pëlqimin e parlamentit të Kosovës jemi të bindur se pavarësisht se kush qëndron në anën e Kosovarëve të dialogimit është baras me tradhti kombëtare. Këtë që po e themi kemi parasysh këtë element: Në bisedimet e fundit të datës 9 shkurt na bindën se nuk pati vetëm dialog ndërmjet delegacionit të Kosovës e të Serbisë, por në ato bisedime i lejuan serbisë që të kërkojë kushte favorizuese për popullatën e vet, gjë që drejtpërsëdrejti Kosovës, Serbia iu përziu në punë të brendshme, pra ajo i diktoi Kosovës se si mund të organizohet në fushën e drejtësisë. Pas këtyre bisedimeve të dyja palët(lexo: Kosova dhe Serbia) deklaruan në mënyra çfarë atyre politikisht u duhet. Mjerisht Kosova mbante qëndrimin se me këto bisedime Kosova ka arritur që ta shtrijë sovranitetin në fushën e drejtësisë edhe në pjesën tjetër të Kosovës (lexo: pjesës veriore të qytetit të Mitrovicës.
Për të gjitha këto që u thanë deri më tash një është e sigurt, se me shkaun njëherë e përgjithmonë duhet ti ndajmë rrugët tona. Ne me serbinë mund të bashkëpunojmë vetëm atëherë kur ajo do ta njihte Shqipërinë Etnike, në kuadër të së cilës do të ishte edhe Kosova. Por për ta ribërë Shqipërinë Etnike fillimisht Kosova duhet të ndryshojë Kushtetutën e saj tek pika e organizmit të referendumit në mënyrë që populli i Kosovës të ketë mundësi të deklarohet se a dëshiron të rikthehet në “gjirin” e nënës Shqipëri. Ndonëse për Ribashkim Kombëtar nuk të pengon aspak Kushtetuta e Kosovës, Kushtetuta e Kosovës sipas nenit 3 të saj e pamundëson bashkimin me një shtet tjetër ose pjesë të shtetit tjetër, e pra derisa kjo (lexo: bashkimi kombëtar) qenka i ndaluar, Ribashkimi Kombëtar fare nuk përmendet, rrjedhimisht për Ribashkim Kombëtar, Kushtetuta nuk na pengon. Ndërkaq Kushtetuta e Shqipërisë Bashkimin Kombëtar nuk e pengon, përkundrazi i jep të drejt për Bashkim Kombëtar. Çka pra do të duhej të bënte Shqipëria Londineze? Ajo, pra klika politike e saj në krye me presidentin Nishani duhet që të tregojnë pak më shumë pjekuri politike si dhe dispëonim e dëshirë për me e jetësuar Kushtetutën e saj.
Rilindasi ynë i shquar dhe i pa vdekshëm dikur kishte pas thënë: ”Për Shqipërinë, ditë të mira do të vinë, lumë kush të rrojë e ta shohë… (Naim Frashëri), unë do të thoja: Lumë ai politikan shqiptar qoftë i Shqipërisë Londineze qoftë i Kosovës Historike, apo i Iliridës, respektivisht trojeve të tjera shqiptare, që do të angazhohej menjëherë dhe pa hezitime të punohet rrethe Ribashkimit Kombëtar.
Zaten ditëve të fundit dy kryeministrat shqiptar kur prenë shiritin e krijimit të rrethanave të reja doganore e bënë një hapë që domethënien e ka te Ribashkimi Kombëtar. Në këtë shkrim jo pa dashje i kam lënë pa i përmendur dobësit e politikanëve të ndryshëm me shpresë se ata do të kthjellen një ditë dhe do të punojnë në interes Kombëtar.
Cenë Pushkolli
cenpushkolli@hotmail.com

DILEMA HAMLETIANE E BUROKRACISE SHQIPTARE DHE FYERJA NDAJ VISAR ZHITIT

by

“Politika qëndron përmbi ndërgjegjen”/
William Shakespeare/
SHKRUAN: EUGJEN MERLIKA/
Ka disa ditë që opinion publik shqiptar, në Shqipëri e jashtë saj, po përtyp e ripërtyp një problem të krijuar nga klasa politike në nivelet e saj më të larta. Kryeministri Edi Rama i ka propozuar Presidentit Bujar Nishani emërimin e Visar Zhitit në postin e Ambasadorit të Shqipërisë në Vatikan, një vend vakant prej më shumë se një viti, gjë që shënon një mungesë të madhe në veprimtarinë e diplomacisë shqiptare. Ka shumë muaj që emërimi i ambasadorit në Vatikan është kthyer në “dilemën hamletiane” të burokracisë së lartë shqiptare. Për hir të së vërtetës duhet thënë se zgjedhjet e Kryeministrit për atë post të rëndësishëm kanë qenë, për mendimin tim, më të mirat e mundëshme. Por si prof. Ardian Ndreca si poeti Visar Zhiti nuk kanë gjetur miratimin e Presidentit. Arsyet i din më mirë ai vetë, ndoshta mund të jenë vetiake, mbasi deri tani në të dy rastet nuk ka dhënë një spjegim bindës e të qartë. Që duhet të ketë arsye vetiake, së paku për Ardian Ndrecën, është e dukëshme, sepse Nishani ka thyer edhe rregullat më parake të protokollit kur, në pritjen për nder të Papës Françesku gjatë vizitës së tij në Shqipëri, nuk e ka ftuar atë që ishte përfaqësuesi zyrtar i Shtetit të tij në atë të mikut të nderuar. Nuk po zgjatem me këtë episod, aspak të hijshëm, mbasi ai i përket së kaluarës.
Me daljet e fundit në Facebook (një mënyrë bashkëkohore për të bërë politikë), që pasojnë një bisedë telefonike “të stuhishme”, simbas shtypit, qëndrimet e dy autoriteteve të lartë duket se marrin një formë të përcaktuar mirë. Të dy mbeten në mendimet e tyre që janë në kundërshti njëri me tjetrin. Rama rithekson me bindje e, ndoshta, edhe me ndonjë dozë llogarie politike konceptin e tij për personalitetin e kandidatit që propozon : “Poet i rrallë, i burgosur politik i diktaturës, shqiptar edhe më i rrallë. I vetmi deputet e ministër i Partisë Demokratike që s’ka fyer kënd dhe as ka shpifur për askënd. Një periudhë shërbimi në diplomaci me kontribut për kulturën. Botues i një volumi dinjitoz në italisht në nderim të Nënë Terezës.” Portreti është i plotë, një curriculum vitae për t’u pasur zili, për pasojë propozimi nuk respekton përkatësinë politike, por meritokracinë, pra është një zgjedhje që i shërben interesit të Shtetit, për të qenë i përfaqësuar në nivel cilësor në Vatikan. Kjo konsideratë nuk mund të tjetërsohet nga stërhollime apo prirje demagogjike për të gjetur prapaskena.
Presidenti e hedh poshtë propozimin. Argumentat e tij ndryshojnë në vartësi edhe të qëndrimit të kishës katolike e cila, mbas një ngurimi të shprehur nga sekretari i përgjithshëm i Konferencës Ipeshkvnore, largon çdo pengesë për emrin në fjalë. Atëherë Presidenti shprehet kështu, duke ligjëruar vendimin e tij : “Visar Zhiti është propozuar prej Kryeministrit për ambasador në Vatikan pa kushtin themelor, ligjor e proçedural, të thënë, të njohur, të shpallur dhe të përsëritur, Konsultimin paraprak me Presidentin e Republikës.
“Kryeministri duhet të mësojë njëherë e përgjithmonë se dekretimi apo mos dekretimi i ambasadorëve është e drejtë ligjore dhe e patjetërsueshme e Presidentit të Republikës”
Ky është koncepti i Presidentit Nishani, por t’i hedhim një sy Kushtetutës, së cilës i referohet ai. Neni 92 i saj, që trajton kompetencat e Kryetarit të Shtetit, në gërmën “DH” shprehet kështu : “Me propozim të Kryeministrit, emëron dhe liron përfaqësuesit e plotfuqishëm të Republikës së Shqipërisë në shtetet e tjera dhe në organizma ndërkombëtare.” Në Kushtetutë nuk bëhet fjalë për “konsultim paraprak” për emërimet e përfaqësuesvet diplomatikë. Ndoshta mund të ketë ndonjë akt nënligjor n’atë drejtim, por do të ishte një mënyrë për të ligjëruar kompromise të ndryshme, në të cilat nuk dihet se ku mbaron publikja e ku fillon vetiakja. Normalisht nomenklaturat e diplomacisë kudo janë kompetenca të Ministrisë së Jashtëme. Kjo bën organigramën e përfaqësuesve të saj jashtë shtetit, në bashkëpunim me Kryeministrin. Presidenti ka funksionin ligjërues, për të zyrtarizuar këta vendime, por kushtetuta e jonë i njeh edhe të drejtën e diskutimit të tyre, madje edhe të mos miratimit. Kjo është praktika botërore për republikat parlamentare dhe diplomatët mund të ndryshojnë selitë e tyre, të emërohen apo të shkarkohen kur ndërrohen qeveritë, por jo kur ndërrohen kryetarët e shteteve.
Shkaku që nxjerr Nishani, për të mos dekretuar përsëri ish diplomatin Zhiti, nuk ka bazë ligjore, vendimi mbetet subjektiv. Ai vazhdon të ngulë këmbë në të edhe se kërkesat për t’a ndryshuar kanë ardhur nga të gjitha anët, duke filluar nga vendimi unanim i Komisionit të Jashtëm të Kuvendit, ku zonja Jozefina Topalli është shprehur pozitivisht me vlerësimin më të mirë për kandidatin. “Vetë Selia e Shenjtë, përmes Nuncit Apostolik në Tiranë, na përcjell mirëpritjen më të ngrohtë për propozimin, me fjalët më të mira për kandidaturën” shkruan Kryeministri. Në atë drejtim janë shprehur të gjithë përfaqësuesit e jetës publicistike të Vendit e bashkësive shqiptare jashtë, Shoqata e ish të Përndjekurve politikë në Shqipëri, “Vatra” e ShBA, kosovarët, arbëreshët, personalitete të politikës e kulturës italiane etj. Lind natyrshëm pyetja : cili është motivi i vërtetë i kundërshtimit të Presidentit dhe a është ai i vetëm në ngulmimin e tij ?
Hipotezat që mund të bëj janë tre llojesh : së pari do t’a konsideronja këtë kundërshtim si një “kushtrim të të parëve”, një reminishencë atavike të luftës së klasave të kujtesës enveriste, që një ish oficer i shkollës “Enver Hoxha” shfaq kundrejt një ish të dënuari politik, një nga përfaqësuesit më në zë të inteligjencës antikomuniste ; së dyti mund të jetë një përcjellje e vullnetit negativ të një pjese të ish partisë së tij, kundrejt së cilës ai mbetet gjithmonë i detyruar për postin e lartë që mban, pa patur asnjë meritë të veçantë ; së treti mund të jetë shprehje interesash vetiake, të lidhura me ndonjë emër të përveçëm të gazetarisë apo të biznesit.
Në të tre supozimet figura e Presidentit del tepër e dëmtuar për opinionin publik. Qëndrimi i tij kundrejt Visar Zhiti, si njeri, është një fyerje e rëndë dhe e drejtpërdrejtë që i bëhet dy shtresave të rëndësishme të shoqërisë shqiptare, të cilat diplomati poet i përfaqëson njëherësh më së miri, asaj të ish të përndjekurvet politikë të diktaturës dhe asaj të inteligjencës, jo rastësisht dy më të luftuarat nga regjimi i Enver Hoxhës. Në rastin e dytë të hamendjes kujtoj një shprehje të një shkrimtari e diplomati italian C. Dossi (1849 – 1910) : “Në politikë është si në teatër : janë autorët që shkruajnë veprat për t’u recituar dhe nuk duken në skenë dhe aktorët që e recitojnë në publik e nuk e kanë shkruar” Nëse Presidenti vazhdon të mbetet rob i segmenteve të caktuara të ish partisë së tij e që arrijnë të përcaktojnë edhe vendimet institucionale, nuk mund të kryejë funksionin e tij të arbitrit të pavarur, që i ngarkon kushtetuta. Supozimi i tretë do të ishte më pak i urueshmi se do të krijonte idenë se në krye të Shtetit është një njeri që mendon vetëm për interesat e tij vetiake.
“Visar Zhiti nuk është një nga poetët e”rrallë” të burgosur të diktaturës, por njëri prej tyre. Vetë Visar Zhitit i vjen turp nga vlerësimi “I rrallë”. Ky është gjykimi i Presidentit, një përzjerje padijeje në fushën e letërsisë e paaftësie në të njohurit e njerëzve. Visar Zhiti është i pranishëm në antologjitë poetike të shumë Vendeve të Evropës, veprat e tij në poezi e prozë janë të përkthyera në shumë gjuhë të kontinentit, çmimet ndërkombëtare të marra janë të shumta. Në gazetat italiane lexohen këto vlerësime të kritikëve : “Visar Zhiti, së bashku me Ismail Kadarenë konsiderohet një nga pikat më të larta të letërsisë bashkëkohore shqiptare..” “është padyshim absolutisht një nga poetët më të mëdhenj evropianë” “është një nga poetët më të mëdhenj të kohës sonë” “ poeti konsiderohet në atdhe e jashtë tij si zëri më i fuqishëm i gjithë poezisë bashkëkohore shqiptare.” Poeti irlandez Higgins porosit lexuesit : “Lexoni Visar Zhitin, se keni për të ndërruar vizionin për botën.”
Këta ishin disa nga vlerësimet e botës së huaj për shkrimtarin tonë të madh, besoj të mjaftueshme për të bindur Presidentin e painformuar për vlerën e tij, se nuk është “i rrallë”, siç e quan Rama, se është i vetmi, më i miri në gjininë e tij. Refuzimi i kandidaturës së tij nga Presidenti Nishani, për mendimin tim modest, është një dhunim që i bëhet vlerave të kulturës sonë dhe imazhit të Shqipërisë në botë, një dëm që i shkaktohet diplomacisë sonë në një nga pikat më nevralgjike të saj. Emërimi i një personaliteti si ai i Visar Zhitit si ambasador do të ishte një nder e kënaqësi për cilindo burrë shteti të botës. Uroj që edhe Presidenti i ynë të ndryshojë mendim sepse, siç thotë Franz Grillparzen (1791 – 1872), një poet e dramaturg gjerman : “Ka gjithmonë një ilaç për çdo faj : t’a njohësh atë.”
Shkurt 2015 Eugjen Merlika

SHTETI BRENDA SHTETIT SHQIPTAR

by

Nga Rasim Bebo/
Shqipëria është i vetmi vend në botë, cili në parlamentin e vet, nuk ka krahun nacionalist. Prandaj greku Janullatos, ka ngritur në Tiranë, shtetin e vet shumë më të fuqishëm se shteti zyrtar shqiptar.(1) Një shtet “Brenda shtetit shqiptar”. Kjo principatë greke e krijuar prej tij në Shqipëri, vlerësohet realisht nga Kryeministri grek Cipras, i cili shprehet hapur, se Janullatosi: “Ka punuar mirë për greqinë”. Dhe për këtë apendiks shtetëror të formuar me sukses prej tij, siç deklarohet nga Athina zyrtare, Janullatosit i afruan vendin e presidentit të Greqisë. Por këtë detyrë, ai nuk e pranoi pasi, “Arsyetoi se fronti më i mirë për të, do të ishte vijimi i punës në dobi të Greqisë, brenda në Shqipëri”. (2)
Firma e ish presidentit të Shqipërisë, Ramiz Alia, solli Janullatosin këtu në vitin 1991, duke mos pranuar lidhjen me Gjermaninë. Ai zgjodhi afrimin me Greqinë, në emër të internacionalizmi proletar, për të mbrojtur shtresën politike të nomenklaturës komuniste, nga ndonjë vërshim i urrejtjes së popullit, kundër diktaturës së Enver Hoxhës. Në këtë mënyrë, Greqia do të luante rolin e xhandarit mbrojtës, për të mos e pësuar si Çaushesku në Rumani. Pra, elita komuniste shqiptare, për t’u mbrojtur nga shqiptarët, pranoi armikun shekullor të tyre, grekun, kryesisht për të shpëtuar lëkurën dhe vazhdimin e komunizmit të ri në Shqipëri, të quajtur “Demokraci”. Për të arritur këtë lloj shpëtimi, Ramiz Alia ligjëroi strategjinë tij tashmë të njohur: “ Kurrë nuk do t’i lëmë kundërshtarët tanë politik, të na marrin pushtetin. Por asnjëherë nuk do t’u japim pronën e tyre. Kapitalistët dhe pronarët e ardhshëm, të jemi ne dhe njerëzit tanë. Mjerë ata që do të guxojnë të na dalin përpara e të na kundërvihen. Nëse lind nevoja, do të kemi mbeshtetjen e aleatëve të jashtëm ideologjik në pushtet, me ta na bashkon kauza e jonë e përbashkët… pavarësisht nga nuancat dhe diskordancat e përkohshme”. (3)
Janullatosi ka ardhur në Shqipëri me cilësinë e ekzarkut fetar, duke deklaruar, se misioni i tij ishte ngritja e KOASH-it dhe për këtë do t’i duheshin vetëm pak kohë. Gjatë këtyre 24 vjetëve, z. Janullatos ka synuar krijimin e një sinodi të Shenjtë, me shumicë greke dhe as ka diskutuar ndonjëherë faktin kushtetues, se kryepeshkopi shqiptar duhet të jetë me kombësi shqiptare, në funksion të parimit “vend i pavarur, kishë e pavarur”.
Propozimi i kryeministrit të ri grek për z. Janullatos, është një vlerësim i lartë për të, sepse i ka kryer shumë mirë detyrat në shërbim të kombit grek… një karrierë kushtuar tërësisht atdheut të tij Greqisë, në Shqipëri, ku roli greqizues që ai ka luajtur për asgjësimin e autoqefalisë së Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare ia ka arritur qëllimit. Ndërtimi i strukturave me peshkop grek , si rasti i Gjirokastrës e Beratit, meshat nëpër kisha në gjuhën greke, miratimi i një statuti, ku nuk figuron kombësia shqiptare, janë hapa prapa që ka bërë kisha shqiptare në këto vite. Duke zhvlerësuar kështu edhe arritjet e bëra që klerikët e lartë shqiptarë, si Fan Noli, Visarion Xhuvani, Kristofor Kisi etj. Të cilët vunë themelet e kësaj kishe. Mbi të gjitha, kryeministri grek Cipras tha shkoqur një të vërtetë të madhe: “Janullatosi ka punuar shumë për Greqinë.” (4)
Në një deklaratë për mediat, zëdhënësi I KOASH Thoma Dhima thekson: “Kryepeshkopi i Tiranës, i Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë. Prof. Dr. Anastasi, i pyetur nga gazetarë të ndryshëm, si në Greqi ashtu dhe brenda vendit, lidhur me lajmet e përhapura mbi propozimin e tij për president të Greqisë, u përgjigj në mënyrë lakonike: “Hierarku ortodoks ka një detyrë të caktuar kishtare. Ai nuk mund të marrë poste politike”. (5)
Prof. Dr. Eshref Ymeri shkruan: “Tirana zyrtare duhet të jetë e ndërgjegjshme se gjatë këtyre më shumë se 22 vjetëve, e ka lejuar Janullatosin të ngrejë një shtet brenda shtetit. Janullatosi është marrë me ngritje kishash, edhe atje ku nuk ka këmbë ortodoksi” (6).
Në vitin 1996 Janullatosi me Teodor Pangallosin, patën thënë se në Shqipëri ka 200,000 minoritarë. Atëherë ata e rritën 4 herë (4 X 50 = 200.000) popullatën e minoritetit. Më vonë e rritën 10 herë, i bënë 500.000 minoritarë, si dhe 10.000 vllehë, sllavo- maqedonë, u shtuan një zero dhe u bënë 100.000, pra kemi, 500.000 + 100.000 = 600 mijë minoritarë. Por në regjistrimin e popullatës, doli se minoritet zbriti poshtë, me 0.87% të minoriteteve në Shqipëri, turp për doktoraturën e Janullatosit. (7).
Ministri i jashtëm grek, Venizellosi, flet me ton urdhërues, duke e ndjerë veten se është në shtetin e tij grek, brenda shtetit shqiptar. Nga zyra e kryeministrit në Tiranë urdhëron: “Dëgjoni, ju, Shqiptarë!… Kujdes, mos bëni naze për plotesimin e kërkesave të Athinës, siç janë: kufiri detar, problemi i çështjes çame, mosprekja e ligjit të luftës, ngritja e varrezave të reja, përvehtësimi i pushtimit të kishës ortodokse etj. (8).
Sot, Shqipëria po qeveriset me të vërtetë nga një bandë e lidhur me krimin e organizuar. Në një debat qeveri – opozitë, thuhet se ajo po e çon vendin në një katastrofë ekonomike. Mungon transparenca që do të zbulonte bandat që terrorizojnë Shqipërinë. Shqipëria u kthye në një Kolumbi e dytë në Evropë. Fabrika e drogës që u zbulua nga gjermanët, ka qenë e lidhur me mafien shtetërore, si dhe kapja e majorit shqiptar në Spanjë i ngarkuar me drogë. Mafia shqiptare përdor tritolin që shqetëson të madh e të vogëlinë këtë vend. Stacioni meteorologjik i Austrisë, kishte lajmëruar ditë më parë se “do të kishte përmbytje në Jugun e Shqipërisë”. Por qeveria nuk u ndije. Si është e mundur, që nuk u njoftuan njerëzit, t’i nxirrnin bagëtitë në vende më të larta, ku nuk i arrinte përmbytja?… Të sigurohej strehimi dhe ushqimi për familjet në vende të sigurta. Kjo është qeveria që bënte sehir, teksa njerëzit ishin nën pushtetin e ujit dhe të tmerrit. Me mijëra bagëti të ngordhura dhe shtëpi të shkatërruara”. (9).
Të gjitha këto prapësi që i bëhen vendit tonë, janë produkt i shtetit grek brenda shtetit Shqiptar. Kurdoherë greku ka kërkuar dhe kërkon eleminimin e kombit Shqiptar. Nga Aurel Dasareti citojmë: “… nuk ka qeveri të mirëfilltë që të ketë kontroll efektiv në të gjithë territorin e saj, por Jugun ja ka dorëzuar Greqisë, e cila ka uzurpuar KOASH, e tani kërkon naftë në ujërat tona. Kërkon Verio-Epirin … kërkon dru b… Nuk ka aftësi për të pasur lidhje të pavarura me shtetet e tjera, sepse më përpara duhet që ato të miratohen nga shteti grek. Konstruktorët e mëdhenj të botës shqiptare do të mbizotërojnë aty ku, pseudo-intelektualët, pseudo tradhtarët dhe partitë politike mafioze kanë dështuar. Urdhërimi i dashurisë vëllazërore, është i dënuar të jetë i pavlefshëm, por konstruktorët e mëdhenj do të ngjallin një jetë të re; në të kundërtën, sipas studimeve të mia… brenda 40 viteve do të shkombëtarizohemi, tjetërsohemi, asimilohemi dhe zhdukemi tërësisht si komb, si racë. As varret nuk do të na mbeten… Te rreshtohemi pas konstruktorëve, të vetmit subjekt që mund të shpëtojë kombin nga agresioni i jashtëm”. (10).
Referenca:
1. Aurel Dasareti “Jo zhdukja e Shqipërisë…” DIELLI” 22 janar 2015.
2. “Kryeministri I Greqisë vlerëson Janullatosin…” Gazeta 55, 4-2-2015.
3. “Strategjia e Ramiz Alisë”. Gazeta “ILLYRIA”, 19-12-2004, f.11.
4. “E vërteta që na deklaron Athina”, gazeta 55, 4-2-2015.
5. Thoma Dhima “Emri i kryepeshkopit kandidat për president…” , 3-2-2015.
6. Prof. Dr. Eshref Ymeri “Ka ardhur koha …” në internet 25-12-2014.
7. Rasim Bebo “Dodona Tempulli …”, bot. 2008, f. 329.
8. Prof. Dr. Eshref Ymeri, internet: “Ministri i jashtëm grek…” , 24-10-2013.
9. Sejdi Peka, “Me të vërtetë Shqipëria po qeveriset…”, online 55, 8-2-2015.
10. Aurel Dasareti “Jo zhdukja e Shqipërisë”, 22-1-2015.
Rasim Bebo Addison Çikago, shkurt 2015.

KU SHKOJNË?

by

NGA GËZIM LLOJDIA/
1.TV në Europë dhe DW po shprehin hapur një shqetësim :Shtatë vjet pas shpalljes së pavarësisë, Kosova është duke parë një rritje dramatike të numrit të qytetarëve të saj duke e lënë viset e tyre për t’i shpëtuar papunësisë dhe varfërisë.
Sipas OKB-së, 35 për qind e njerëzve në Kosovë janë të papunë dhe gati 30 për qind e vendit jeton në varfëri. Është vlerësuar se më shumë se 30.000 njerëz janë larguar nga vendi në dy muajt e fundit, duke kaluartranzit në mënyrë të paligjshme nga një vend anëtar i BE Hungari nëpërmjet Serbisë.
Duke vijuar me komentet këto axhanse lajmesh shkruajnë se :Midis krizave të vazhdueshme në Lindjen e Mesme dhe pjesë të Afrikës, së bashku me gjendjen e vështirë kosovare, Gjermania mori një total prej 203.000 aplikacioneve për azil në 2014 – një rritje 60 për qind në vitin e kaluar. Ky ishte numri i tretë më i lartë i refugjatëve që kërkojnë azil në Gjermani në histori dhe kjo ishte numri më i lartë i aplikimeve çdo vend i BE-së të marra vitin e kaluar.
Nëse skanon shkaqet, që kanë nxitur këto rritje në mas të emigrimit të kosovarëve drejt vendeve të BE,faktori më kryesor qëndron te varfëria që ka parëfshirë krejt rajonin ballkanin dhe papunësia në rritje.Një politikane si Ballvora tha “Njerëzit duan disa perspektiva. Dhe ata e shohin në Evropë. Njerëzit janë të pakënaqur me kushtet në vendin e tyre. Kosova është ende strehë vorfënore e Evropës. Ka mungesë të vendeve të punës dhe reformave ekonomike,korrupsioni është i përhapur,”
. Varfëria dhe mungesa e perspektivës në shtëpi janë vetëm dy arsye pse ata janë lënë. “Pse duhet të qëndroj këtu?” pyet Fitim S., i cili ka tre fëmijë, të moshës 10, 8 dhe 3. Deri disa muaj më parë, ai marrë 80 euro në muaj në përfitime. Por edhe kjo ka qenë e prerë tani, pasi ai zotëron një shtëpi dhe të tjerët nuk e bëjnë. “Ne kemi qenë të thënë se ne mund të kërkoni azil në Gjermani”, thotë Fitim, duke shtuar se ai do të donte për të qëndruar në Kosovë nëse ai mund të gjejë punë të paguar “rreth 200 euro ($ 230) në muaj.” Por, gjërat janë ashtu si janë, të gjithë pesë prej tyre janë të mbushura dhe të gatshëm për të marrë në autobus në Gjermani. Për më shumë se dy muaj, deri në 10 autobusë kanë lënë veriun çdo mbrëmje
Kosovarët nuk besojnë në partitë politike, parlamentit apo qeverisë më,” tha sociologu Artan Muhaxhiri DË. “Pra, shansi i parë ata marrin, ata largohen.” Kosova është një nga vendet më të varfra në Evropë, me papunësinë në 45 për qind dhe më shumë se 34 për qind e njerëzve që jetojnë në varfëri, që do të thotë më pak se 1.42 euro në ditë. Rreth 18 për qind madje edhe të jetojnë në vetëm 94 cent në ditë. Por ka edhe disa kosovarë të klasës së mesme duke i dhënë dorë nga punët mjaft mirë-paguar të largohen nga vendi në mënyrë të paligjshme.
Rritja e eksodit tregoi edhe shifrat e këtij emigrimi vetëm në muajin janar, 3630 kosovarët kanë aplikuar për azil politik në Gjermani.Kjo paraqet një rritje 85 për qind gjatë dhjetor 2014. Në 2015, më shumë se 18.000 kosovarë kanë arritur në Gjermani, dhe shumë janë duke pritur për një moment të favorshëm për të paraqitur kërkesën e tyre për azil.Bavaria, Baden-Ëuerttemberg, North Rhine-Ëestphalia dhe Saksonia e Ulët, katër shtetet më të prekura, kanë vendosur tashmë për të shpejtuar procesin e verifikimit për aplikimet për azil, por ekspertët kanë filluar të dyshojnë se a do të jetë e mundur për të pranuar ose refuzuar një azil aplikimi brenda periudhës së synuar prej dy javësh.
2.
Një ndër faktorët që kanë shtyrë një pjeë të madhe të rinisë kosovare të marar rrugën e emigrimit është edhe situata politike në Kososvë.Analistët e mediumeve evropiane thekësojnë shkakun e qëndrimit të gjatë pas zgjedhjeve si dhe trazirat e dhunshme dy javë më parë në Prishtinë të nxitura nga eksponetet të opozitës.
Ku shkojnë është vetëm një pyetje sepse brenda ankthit, që ka përfshirë eksodin gjënden edhe faktorë të tjerë.Lajmet që kanë qarkulluar jo vetëm në Kosovë por edhe në këtu tek ne se: Gjermania jep azil për shqiptarët e kosovarët, ka përfshirë trafikanët dhe të tjerë spekulantë të cilët organizojnë ikjet nga vendi amë drejt një vendi evropianë me standarte të larta jetesë. Ka ardhur koha ,që BE duhet të heqi vizat për kosovarët për të mos i lënë kombet, që kanë formuar Evropën,jashtë gardhit të tyre.
3.
Ky eksod i shfaqur edhe nëpër mediumet evropiane ka nxitur edhe analistë proserb të cilët kanë filluar spekulimet e tyre , duke harruar një histori të tërë që është shkruar përmbi truallin dardan.Këto shtrëmbrime të qëllimshme të serbofilëve të nxitur nga ky eksod kanë nevojë për përgjigje. Lidhur me lashtësin e këtij trualli le ti referohemi vetëm qytetit të Ulpianës.Edi Shukriu vlerëson se qyteti 2 mijë vjeçar i Ulpianës dhe shumë objekte tjera trashëgimore nëpër lokalitete tjera, janë pasqyrë me të cilën mund të matet niveli kulturor dhe historik i Kosovës është shprehur arkeologia kosovare. Tek fytyra e Ulpianës, ne gjejmë një trashëgimi antike ngase kohë-formimi saj ngjet para pushtimit romak me një vijimësi dardane.
-Viale Vittorio në enciklopedia italiane shkruan:Dardani (Δαρδανεῖς, Δαρδάνιοι, Δάρδανοι, Daraăni). Njerëzit më klasike ilire që u ndahen kufijtë veriorë të Maqedonisë. Më saktësisht, Dardani zënë dy bankat e sipërme kurse dell’Axius (Vardar) dhe Marava, afërsisht në mes të headëaters e Timacus (Timok) në veri-lindje, si dhe ato të Dricon (Drin), në jug-perëndim. Sovrappostisi ndoshta një popullsi e vjetër, e skllavëruar, dardanët u ndanë në shumë fise, ndër të cilat më kryesore janë të njohura nga Straboni kryesore: ato të Galabrii dhe Thunatae. Dardanët ishin banorët më të hershëm të Kosovës së sotme.
-Etimologjia e fjalës dardan-shkruan, MA.Sc.Qazim Namani- rrjedhë nga gjuha indoevropiane dardj-a, në gjuhën shqipe dardha (vend i dardhave).[2] Fjala darda është fjalë shqipe që do të thotë dardhë, në trajtën dardan-os del se është sufiks pellazgjik,
mbretëria e dardanisë.
-Të parët e tij quheshin ilirë. Thotë prof I.Kelemendi,Këta qenë ndër arianët më të parë që patën ardhë në Europë.Vendi i tyre quhej Iliri. Fiset ilire: Ilirët kanë qenë të ndarë në fise: Ardianët, Laebetët, Liburnët, Autoariatet, Dalmatët, Dradhanët, Venetët si dhe mesapët dhe japuget që banojshin në pjesën e jugut të gadishullit italian. Përveç këtyre kishte edhe fise të tjera. Ky fenomen shpjegohet vetëm me përbamjen dhe natyrën e vendit ku banonin. Ndër fiset e Ilirvet,ma i madhi qe fisi i Dardhanevet. Vendi i tyre ishte Kosova e sodme deri në Nish dhe në Jug,në Vardarin e Sipërm deri në afrësinat e Manastirit. Kryeqyteti i Dardhanis ishte Shkupi i cili quhej atehere Skupi(Scupi).Vehej në dukje bukuria e gravet të tyre. Edhe sot ka mbete në Kosovë e në vende të tjera,kur duen të ekzaltojnë bukurinë e ndoji femre thonë:”Qenka si Dardhane”. Ulpiana, e shquar edhe për pozitën gjeostrategjike, për herë të parë përmendet nga Ptolomeu në shekullin II. Lokaliteti antik romak dhe bizantin i Ulpianës është pa mëdyshje njëra nga qendrat më interesante arkeologjike në Kosovë dhe rajonin e gjerë të Gadishullit Ilirik ,thotë guida arkeologjike e Kosovës. Mirëpo në Ulpianë sipas studiuesve jeta këtu ka filluar më herët dhe gjurmët të shpien në periudhat parahistorike të hekurit dhe bronxi ose e njohur ndryshe si lashtësia dardane. Çfarë sollën pushtimet romake ?Kjo pyetje që ngrihet për origjinën e saj saktëson edhe mjaft teza se Ulpiana është një vazhdimësi e qytetërimeve ilir kryesisht në Kosovë. Edhe këto qëndra qytetërimesh formuan Evropën e sotme.