Nga Rafael Floqi/

Ndërsa dielli lind më 4 korrik, ai lëshon një shkëlqim të ngrohtë në të gjithë tokën, duke ndezur frymën e lirisë që ka përcaktuar Amerikën për shekuj. Në këtë ditë, 248-vjet pas shpalljes së pavarësisë së Shteteve të Bashkuara të Amerikës ne mblidhemi për të festuar– aktin e guximshëm të shpalljes së sovranitetit dhe hapjes së një rruge të re. Por përtej fishekzjarrëve dhe skarave të barbekysë qëndron një rëndësi më e thellë, e cila rezonon me vetë thelbin e kombit tonë.

Lindja e një kombi: Një vizion revolucionar

Në vitin 1776, në vapën e madhe të Filadelfias, një grup vizionarësh e vunë firmën në pergamenë dhe skalitën emrat e tyre në histori. Deklarata e Pavarësisë ishte më shumë se një dokument i thjeshtë; ishte një shpallje e guximshme që sfidoi status quo-në. Ajo deklaroi se të gjithë njerëzit u krijuan të barabartë, të pajisur me të drejta të patjetërsueshme – jetën, lirinë dhe kërkimin e lumturisë. Me gishtat e lyer me bojë, ata parashtruan kështu një vizion të një kombi ku liria do të ishte guri i themelit dhe tirania do të hidhej mënjanë.

Jehonat e guximit: Nga Valley Forge në Normandi

Gjatë gjithë historisë amerikane , kjo frymë guximi ka jehonë nëpër fushat e betejës dhe brezave. Nga vështirësitë e ngrira të Valley Forge deri në plazhet e Normandisë, amerikanët kanë qëndruar krah për krah, duke mbrojtur idealet që na lidhin. Sakrificat e ushtarakëve dhe grave tona – gjaku i tyre që depërton në tokë të huaj – na kujtojnë se liria nuk është falas. Është një borxh që e kthejmë me mirënjohje dhe nder.

Uniteti në diversitet: E Pluribus Unum

Kombi ynë është një sixhade e thurur nga fijet e kulturave, gjuhëve dhe besimeve të ndryshme. Katër korriku është një kujtesë se unitet nuk do të thotë uniformitet. Është një përzierje harmonike e zërave individualë – një simfoni lirie. Nga rrugët plot zhurmë të qytetit të Nju Jorkut deri te fermat e qeta të Nebraskës, ne bashkohemi, jo si shtete të kuqe apo blu, por si një komb, i pandashëm.

Ndjekja e Drejtësisë: Një Udhëtim i Pafund

Megjithatë, ndërsa festojmë, duhet të përballemi edhe me papërsosmëritë tona. Premtimi i lirisë nuk është shpërndarë gjithmonë në mënyrë të barabartë. Historia jonë mbart plagët e skllavërisë, segregacionit dhe padrejtësisë sistematike. Katër korriku na bën thirrje të vazhdojmë rrugëtimin drejt një bashkimi më të përsosur – një bashkim ku drejtësia rrjedh si një lumë i fuqishëm, duke gërryer barrierat që na ndajnë.

Një e ardhme e mbushur me yje: Përgjegjësia jonë e përbashkët

Ndërsa qielli i natës shpërthen në një kaleidoskop ngjyrash, le të kujtojmë se pishtari i lirisë nuk është statik. Ai kalon brez pas brezi, ai i është besuar përkujdesit tonë. Detyra jonë është ta mbrojmë atë, t’i ndezim flakët dhe të sigurojmë që ëndrra e Amerikës të vazhdojë. Në klasat, bashkitë dhe kabinat e votimit, ne formojmë fatin e kombit tonë.

Pra, ndërsa shijoni atë fetë pie me mollë dhe shikoni fishekzjarrët duke shpërthyer sipër, merrni një moment për të reflektuar. Katër korriku nuk është vetëm një datë në kalendar; është një dëshmi e gjallë e guximit të shpresës, elasticitetit të lirisë dhe premtimit të qëndrueshëm të Amerikës.

Fryma e Pavarësisë: Një zhytje më e thellë

Zgjidhja e Etërve Themelues: Deklarata e Pavarësisë, e shkruar nga vizionarë si Thomas Jefferson, John Adams dhe Benjamin Franklin, ishte më shumë se një deklaratë e thjeshtë politike. Ishte një pohim radikal i të drejtave të njeriut dhe një refuzim i tiranisë. Këta njerëz rrezikuan jetën e tyre për të deklaruar se Amerika do të ishte një fener lirie, ku liritë individuale do të lulëzojnë.

Guximi revolucionar: Imagjinoni Ushtrinë Kontinentale duke ecur nëpër borë në Valley Forge, me këpucët e tyre të copëtuara duke lënë gjurmë gjaku. Imagjinoni guximin e atyre që sulmuan plazhet e Normandisë, duke u përballur me një breshër plumbash. Katër korriku nderon jo vetëm fitoren e Luftës Revolucionare, por edhe qëndrueshmërinë e njerëzve të thjeshtë që guxuan të ëndërronin për një botë më të mirë.

Uniteti mes diversitetit

Kombi ynë është një përzierje kulturash, gjuhësh dhe traditash. Katër korriku na kujton se unitet nuk do të thotë uniformitet. Është përzierja harmonike e zërave të ndryshëm – një simfoni lirie. Shqiptarët dhe SHBA ndajnë një miqësi dhe partneritet të forcuar nga një angazhim i përbashkët ndaj vlerave demokratike. Diaspora dhe Shqipëria si aleate strategjikë, është e përkushtuar për të nxitur një të ardhme që mbështet dhe lavdëron këto parime.

Liria e Amerikës dhe Liria e Shqipërisë

Një poet i madh rilindas si Ndre Mjeda si apoteozë të Lirisë në poemën e tij Liria përmend në pjesën e dytë të poemës thekson lirinë amerikane. Pra Liria amerikane ishte simboli i lirisë shqiptare. Ai e njeh dhe entuziazmohet nga Revolucioni Amerikan i Lirisë, që u zhvillua kundër shkëputjes së Amerikës nga sundimi kolonial i Anglisë. Ai flet për fushat ku rrjedh lumi i Misisipit.

Ai evokon emrin e Gjergj Uashingtonit. Mjeda thotë se “Washingtoni na thërret”. Atëherë populli amerikan u ngrit për të fituar lirinë. Vajti tërë Amerika mbas këtij zëri që e thirri për nderin e lirisë. Dhe “luani i Amerikës e mundi kuçedrën e Anglisë”.

Liria u ndje te punëtori që vuan në vapën e zhegut, liria u ndje në Labrador tek Virgjinia dhe New Jorku, syni i tregut”. Mjeda thotë “Të lumtë, o Washington”. Dhe liria duke thërritur në Filadelfia koncentrohet në sentencën mjediane “Amerikën e zhgon (e qeveris) Amerikani”.

Mbrojtja e Pavarësisë së Shqipërisë: Presidenti Wilson ishte një mbrojtës i pavarësisë së Shqipërisë në Konferencën e Paqes së Parisit. Përkundër presioneve nga fuqitë e mëdha, ai insistoi që Shqipëria të mos ndahet dhe të ruajë integritetin territorial. Parimi i vetëvendosjes së popujve, që ishte ndër më të rëndësishmit në planin e tij prej 14 pikash. Ai hodhi poshtë idenë e aleancave sekrete në Konferencën e Paqes së Parisit. Kjo përfshinte edhe marrëveshjen e fshehtë Tittoni-Venizelos, ku Italia dhe Greqia kishin rënë dakord për të ndarë pjesë të Shqipërisë. Wilson nuk e mbështeti këtë marrëveshje, duke e bërë të qartë se nuk do të lejonte copëtimin e Shqipërisë. Ndaj festa e pavarësisë së Amerikës është dhe festë e shqiptarëve.

Kur ne shqiptaro- amerikanët festojmë 4 Korrikun – Ditën e Pavarësisë së Amerikës, nuk nderojmë vetëm këtë ditë ndërkombëtare të amerikanëve por edhe të Kosovës. Vlerësojmë veprimet e ShBA-së me aleatët që kanë bërë para luftës, gjatë dhe pas luftës për krijimin e Kosovës, institucioneve të saj dhe avancimin e tyre. Ndaj kjo festë për çdo shqiptar është si të festojmë si 28 Nëntorin e kombit tonë”.

Punë e papërfunduar

Nga qytetet plot zhurmë në fshatra të qeta, ne festojmë si një, duke kapërcyer ndarjet politike. Ndërsa ngremë flamujt tanë, duhet të përballemi edhe me të kaluarën tonë. Skllavëria, segregacioni dhe diskriminimi dëmtojnë historinë tonë. Katër korriku na thërret të vazhdojmë rrugëtimin drejt drejtësisë. Nuk bëhet fjalë vetëm për fishekzjarre; ka të bëjë me çmontimin e barrierave dhe sigurimin e mundësive të barabarta për të gjithë.

Përgjegjësia jonë e përbashkët: Pishtari i lirisë nuk është statik; është një garë stafetë. Ne ua kalojmë brezave të ardhshëm. Detyra jonë? Për ta mbrojtur ashpër. Në klasa, angazhimi qytetar dhe bisedat e përditshme, ne formojmë fatin e Amerikës.

Pra, ndërsa shikoni fishekzjarrët që shpërthejnë lart, mbani mend se 4 korriku nuk është thjesht një datë – është një testament i gjallë i shpresës, elasticitetit dhe qëndrueshmërisë.

Gëzuar Ditën e pavarësisë! USA

Help our campaign with a small donation as we qualify for New York State Matching Funds:

http://Donate.markokepi.com

Respectfully,

Marko Kepi

Në negociatat për përfitime, ligje dhe vendimarrje të rëndësishme të pranishëm në Shqipëri duhet të jenë edhe përfaqësues të diasporës.

Nga Mimoza Dajçi

Jo vetëm pensionistët që jetojnë në Shqipëri edhe ata jashtë kërkojnë vazhdimisht informacion rreth rritjes së pensioneve. Qeveria Shqiptare po shikon mundësinë që krahas rritjes së pagave të ulta, të ketë edhe rritje të pensioneve minimale. Si tregues mbështetës për vendosjen e masës përkatëse, rol luan edhe turizmi. Mirëpritja e turistëve shënon sukses në vend. Pas negociatave me Bankën Botërore, rritja e pensioneve minimale pritet të fillojë në vjeshtë.

“Shifrat janë të kënaqshme dhe pozitive thotë për median shqiptare deputetja Pranvera Resulaj”. Por shtetasit shqiptarë nuk janë duke parë gjë akoma. Flitet që të mos ketë pension nën 15.000 mijë lekë në muaj dhe kjo mbetet për t’u konkretizuar brenda vitit duke bërë dhe një diferencim të pensioneve në fshat dhe qytet, si dhe të rezidentëve brenda dhe jashtë vendit, ku prioritet do të kenë ata që jetojnë në Shqipëri.

Tërheq vemëndjen fjala diferencim i pensioneve për pensionistët që jetojnë jashtë vendit, “ku prioritet do të kenë ata që jetojnë në Shqipëri”. Lirisht lind pyetja pse pensionistët shqiptarë që jetojnë jashtë (dikur jetuar në fshat apo qytet) nuk do të jenë prioritet i qeverisë, e për ta duhet të bëhen diferencime. Mos vallë ata ushqehen me lugë floriri jashtë, apo i’u bien paratë nga qielli. Të punësuarit jashtë nuk është e lehtë, nëse nuk të mbështet dikush, për pak kohë e shikon tjetrin në rrugë të madhe e në mjerim, shkon Marshalli i Zonës e i vendos dyllin bravës së banesës.

Në një bisedë mes biznesmenit Saimir Mane dhe gazetarit Berat Buzhala, biznesmeni i tha “Apartamentet në Shqipëri së shumti blihen nga të huajt”. Çfarë tregon se edhe pensionistët shqiptarë që jetojnë jashtë nuk janë pasuruar aq, sa të jenë në gjendje të blejnë një apartament në vendin e tyre të lindjes. Një pensionist jashtë edhe pse në moshë madhore i duhet të bëjë punë të dytë për mbijetesë, apo jetë më të qetë se sa në Shqipëri. Ka raste kur fëmijët kanë të ardhura të mjaftueshme, ndihmojnë financiarisht edhe prindërit e tyre, por jo të gjithë. Pasi si në Shqipëri e kudo ka shumë prindër që abandonohen nga fëmijët e tyre.

Vendimet nga ana qeverisë nuk mund të merren a priori. Në negociatat për përfitime, ligje dhe vendimarrje të rëndësishme të pranishëm në Shqipëri duhet të jenë edhe përfaqësues të diasporës. I përket atyre të ngrejnë zërin edhe për të drejtat e pensionistëve, të tregojnë standartet e jetës në emigracion, si zhvillohet jeta jashtë, sa janë të punësuar, sa janë në pension, sa janë të pa aftë për punë etj.

Dr. Erion Dasho/

Është lajmëruar se nesër Borati do të bëjë takim me shefat e shërbimeve në QSUT. Keqardhje për profesorët dhe kolegët që nuk kanë guximin të bojkotojnë:

》abuzuesin me 500 milionë euro nëpërmjet katër koncesioneve mashtruese…

》të papërgjegjshmin që tentoi ta drejtojë QSUT-në me klarinetistë…

》akaparuesin që i ka vendosur mjekët nën tutelën e koordinatorëve patronazhistë…

》demagogun që paraqet lyerjen e mureve dhe pllakat si “reforma” dhe “investime në infrastrukturë”…

》intrigantin që sajon nga hiçi skandale për të mbuluar skandalet dhe abuzimet e përbindshëm ku është zhytur ai vetë, familjarët e tij dhe ortakët e tij politikë.

Mjekët e dinë shumë mirë se me këtë mashtrues të paskrupullt nuk ka zgjidhje për problematikat e mprehta as në QSUT, as në sistemin shëndetësor, as për pacientët, as për mjekët.

Vetëm duke qëndruar së bashku kundër Boratit, klarinetistëve dhe balerinave të veta, duke e bojkotuar ose vendosur me shpatulla për muri atë dhe puthadorët e vet në QSUT, duke dënuar e syrgjynosur Rilindjen dhe boratët, do të ketë shpresë për të nisur rimëkëmbjen e shëndetësisë.

Me Boratin dhe boratët nuk ka të tashme dhe nuk mund të jetë të ardhme për shëndetësinë, sikundër nuk ka të ardhme për krejt Shqipërinë! Uroj që kolegët e QSUT-së ta kuptojnë këtë…

Bujar Leskaj/

Sipas të dhënave të INSTAT nga Censi i viti 2023, popullsia në Shqipëri është 2.4 milionë banorë. Duke patur parasysh që Censi i vitit 2011 rregjistroi një popullsi prej 2.8 milionë banorë, sipas INSTAT, i bie që të jenë larguar nga vendi në 12 vitet e fundit vetëm 430 mijë banorë, duke qenë se diferenca vjetore mes lindjeve dhe vdekjeve natyrore ka qenë tek ne rreth 2000-2500 vetë.

Sipas të dhënave nga EUROSTAT, Diaspora e Re shqiptare në vendet e Bashkimit Evropian numëron 1.68 milionë vetë dhe nga Shqipëria janë larguar në 12 vitet e fundit mbi 900 mijë banorë, vetëm në vendet e Bashkimit Europian, pa përfshirë këtu ata që janë larguar në Britaninë e Madhe, Kanada, Autrali, SHBA etj, për të cilët nuk ka një llogaritje zyrtare.

Ky përbën një përgënjeshtrim shumë serioz të EUROSTAT, ndaj shifrare të ofruara nga INSTAT për Censin 2023, pas 8 muajve vonesë. Numri real i popullsisë ka qenë një çështje shumë e diskutuar, si pasojë e largimeve të shumta nga Shqipëria në 12 vitet e fundit.

I. INSTAT ka shkelur Kodin e Statistikave të Bashkimit Evropian

Këmbëngulja e INSTAT se rezultatet e Censit 2023 nuk mund të shpallen përpara qershorit 2024 është krejt e pabazuar dhe e pakuptimtë. Ajo përbën një kambanë të fortë alarmi mbi besueshmërinë e shifrave që ky institucion do të na japë ne fund te ketij muaji.

Pagojësia e INSTAT për të dhënë shkaqet e vonesës dëshmon praninë e presioneve të forta politike dhe porosinë-urdhër që institucioni ka marrë nga sekti Rama dhe vetë “Lideri Global”, që për tetë muaj të mbyllë gojën dhe të mos vërtetojë, përmes Censit 2023, braktisjen masive të vendit!

Është ky urdhër që e ka detyruar këtë institucion të pavarur kombëtar, të shkelë Kodin e Statistikave të Bashkimit Evropian, i quajtur Kodi i Praktikës së Statistikave Evropiane (https://ec.europa.eu/…/european-statistics-code-of… ), i cili flet për parimin themelor të “neutralitetit”, pavarësise në procesin e prodhimit të statistikave evropiane, pa asnjë presion politik apo nga grupe të tjera të interesuara.

Kodi i Praktikës së Statistikave Evropiane sanksionon qartë se institucioni që prodhon statistika kombëtare nuk lejohet të kërkojë ose të pranojë udhëzime nga qeveria, autoritetet e tjera shtetërore, partitë politike ose grupet e tjera të interesit. Aq më tepër, kur këto “udhëzime” janë presione të forta politike e madje urdhëra.

INSTAT ka vonuar të vërtetën e hidhur të braktisje masive të Shqipërisë nga qytetarët e saj, pasi qeverisë së sektit Rama nuk i intereson të dijë sa kemi ngelur. Dhe tani, INSTAT del me manipulimin e rezultatit. Sa turp për këtë institucion!

II. Pse kjo vonesë absurde prej tetë muajsh?

Këtë veprim e përforcon dhe më tepër fakti që, edhe kur u zhvillua Censusi në tetor 2023, pasi u shty dy herë, rezultatet INSTAT i nxjerr rreth 8 muaj më vonë, me një arsyetim totalisht të pabesueshëm: “Të dhënat duhen të jenë të sakta”(?!).

Po pse, nuk i paska patur të sakta Kosova rezultatet e Censit të saj, të zhvilluar nga data 4 prill 2024 deri në datën 24 maj 2024? Më datë 27 maj Kosova ka dhënë popullsinë e saj rezidente si numër, ndërsa më 12 korrik 2024 do të publikojë të dhënat më të detajuara paraprake (afërsisht për 7 javë).

Nuk i paska patur të sakta Mali i Zi rezultatet e Censit të tij, që e zhvilloi nga data 3 deri në datën 30 Dhjetor 2023 dhe i publikoi rezultatet paraprake më 25 janar 2024, pra në më pak se një muaj?

Apo Serbia, që e zhvilloi Censin nga data 1 deri më datën 31 tetor 2022 dhe i publikoi të gjitha rezultatet për 7 javë, më datë 21 dhjetor 2022?

Është shumë e rëndësishme të theksoj se Censi i fundit në Shqipëri u mbajt në tetor 2011. Ai u zhvillua pa praninë e teknologjisë digjitale dhe megjithatë, të dhënat paraprake të tij u shpallën zyrtarisht në dhjetor 2011. Pra, vetëm tre muaj edhe pse ishte tërësisht jo digjital, INSTAT-it të asaj kohe iu deshën vetëm tre muaj për mbledhjen e të dhënave dhe përpunimin paraprak të tyre.

Sot INSTAT jep një shifër totalisht të pabesueshme, nisur nga të dhënat indirekte, të publikuara nga EUROSTAT. Jep një shifër të manipuluar, edhe pse e di se mbi këtë shifër do të realizohet çdo politikë ekonomike dhe sociale për dhjetëvjeçarin e ardhshëm.

Shpopullimi masiv i Shqipërisë tashmë është i dokumentuar në databazën e të dhënave të vendeve ku kanë emigruar, i çertifikuar nga EUROSTAT dhe INSTAT-it nuk i ngelet veçse të turpërohet për këtë që ka bërë.

III. Pse INSTAT humbi besimin dhe emrin e tij të mirë?

Më duhet të pohoj me keqardhje se INSTAT humbi besimin dhe emrin e tij të mirë në publik dhe mes të gjithë veprimtarëve shoqërorë dhe ekonomikë, duke mos publikuar në kohë të dhënat kryesore të numërimit të popullsisë, Censit 2023, si dhe duke manipuluar sot treguesin kryesor te Censit, numrin e popullsise rezidente sot ne Shqiperi.

Këto rezultate janë shumë të rëndësishme për të gjithë veprimtarët shoqërorë dhe ekonomikë të vendit, për institucionet publike, për vendim-marrësit publike ne nivel qendror dhe vendor, për opozitën, shoqërinë civile, mediat dhe opinionin publik.

Rezultatet influencojnë direkt politikat e asistencës sociale, të nxitjes së punësimit, të përcaktimit të minimumit jetik zyrtar, të vendim-marrjes së sipërmarrjeve publike sh.a. dhe sipërmarrjeve private, etj..

Përmes këtyre rezultateve, mund të gjykojmë, për shembull, përse administrata vendore vijon të fryhet dhe zgjerohet, në një kohë kur që nga viti 2011, koha e Censit të fundit, popullsia e vendit, nga 2.8 milionë banorë është ulur ndjeshëm.

Të dhënat reale mbi numrin e popullsisë në qarqe të ndryshme, sidomos ato në zona të largëta të vendit, ku popullsia është përgjysmuar ose pakësuar edhe me një të tretat, do të ndihmonin në shtimin e kujdesit, fondeve dhe vëmendjes së qeverisë qendrore, ndaj rajoneve, bashkive dhe zonave ku shpërngulja e qytetareve është më e madhe.

Me vonesën 8 mujore nga nëntori 2023, deri në fund të qershorit 2024, INSTAT ka dëmtuar të gjitha këto procese jetike, për t’i siguruar vendit një vendim-marrje të orientuar nga politikat e sakta sociale dhe të zhvillimit të balancuar ekonomik.

Në shkurt 2024, në përgjigjen publike drejtuar një deputeti të opozitës, lidhur me arësyet e vonesës në publikimin e të dhënave të Censit 2023, INSTAT shpjegon se nuk ka asnjë vonesë, pasi publikimi i rezultateve të Censit 6 muaj pas përfundimit të proceseve të terrenit, mbledhjes së të dhënave dhe anketës së post-Censit, janë afatet më të afërta për publikimin e të dhënave të Censit sipas standardeve ndërkombëtare (Regulation (EC) No.763/2008 on Population and Housing Censuses.

Referimi i Direktivës së Komisionit Evropian Nr. 763/2008 mbi Censuset e Popullsisë dhe Banesave nuk është i saktë. Në fakt, për fat të keq, ai po i shërben si një gjethe fiku INSTAT!

Afatet e dhëna janë në funksion të drejtpërdrejtë të madhësisë së një Shteti Anëtar të BE-së, të vështirësive të terrenit ku mblidhen të dhënat, etj.

Referencat e kohëzgjatjes së Censit për një vend me karakteristikat e Shqipërisë, nëse do të ishte Shtet Anëtar i BE-së, do të ishin për dy deri në maksimumi tre muaj, për publikimin e të dhënave kryesore, pas përfundimit të numërimit në terren!

IV. Shndërrimi i INSTAT në një institucion të pagojë, marionetë e sektit Rama

Teknologjia me programe kompjuterike të specializuara, e përdorur në Censin e fundit, i lejonte INSTAT të përpunonte në një kohë shumë më të shkurtër informacionin e marrë dhe të publikonte të dhënat kryesore shumë më shpejt, brënda një ose dy muajve, pra në dhjetor 2023 ose janar 2024, ndërsa për të dhënat e plota, mund të pritej edhe tre muaj, deri në shkurt 2024.

Lind pyetja, pse në Shqipërinë e epokës së internetit, ku të 7,500 intervistuesit e INSTAT u pajisën që të gjithë me tabletat elektronike për të rregjistruar dhe administruar në kohë reale informacionin e mbledhur tërësisht në mënyrë digjitale, rezultatet u shpallën në fund te qershorit 2024?

Pse e paskemi kaq të vështirë të numërojmë shqiptarët e mbetur në vend, në një kohë kur Censi i fundit në Kinë, me popullsi 1,4 miliardë banorë, filloi në nëntor 2020 dhe, edhe pse, në kulmin e pandemisë nga Covid 19, te dhenat kryesore i shpalli pak muaj më vonë, në maj 2021? Pse ne duhet të presim tetë muaj, nentor 2023-qershor 2024? Sa është popullsia jonë, mbi 1.4 miliardë banorë?!

Vonesa krejtësisht e pajustifikuar në shpalljen e rezultateve paraprake të Censit 2023 në Shqipëri, kur përpara 12 vitesh, qeveria e drejtuar nga Prof. Dr. Sali Berisha këto rezultate i shpalli brenda 3 muajsh, hedh dyshime të forta mbi shifrat që INSTAT na dha sot.

INSTAT, me vonesën e shkaktuar, është degraduar dhe deformuar. Është kthyer në një institucion të pagojë, institucion-marionetë i sektit Rama, i paaftë të ruajë integritetin dhe profesionalizmin, duke humbur emrin e tij të mirë, të fituar në dekada kontribute.