Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

IN MEMORIAM

by

Mirënjohje të thellë e të sinqertë për mikun e madh të shqiptarve, Kongresmenin Don H. Clausen/
Nga Filip Guraziu/*
Lajmi i humbjes së Kongresmenit Republikan 91 vjeçar Don H. Clausen, u prit me dhimbje dhe emocion nga komuniteti shqiptar e veçanarisht nga ai shkodran . Një fjalë ‘e urtë ‘ shqiptare shprehet: “ Miku i mirë në kohë të vështirë “ , domethënia e te ciles na bëri të meditojmë dhe te kujtojme me nderim dhe mirenjohje, personalitetin e lartë shtetëror të U.S.A, Kongresmenin Republikan Don H. Clausen i cili në ditët më të vështira për popullin shqiptar, ( kujtoni varfërinë ekstreme të periudhës post komuniste) erdhi privatisht në Shqiperi , në vitet 1991 dhe 1992 së bashku me Arqipeshkvin e San Françiskos, Imzot Mark Hurley dhe humanistin nga Santa Rosa , Dr.Bill Sullivan për t’u njohur me situaten dhe për të ndihmuar, duke ju përgjigjur pozitivisht ftesës së bërë nga patrioti nacionalist, humanisti shqiptar me banim ne Santa Rosa-Kaliforni, Z.Tony Prendushi.
Po kush ishte Kongresmeni Rep. Don H.Clausen?
Lindi në Ferndale me 27 prill 1923. U arsimua në disa kolegje , ndër të cilat ‘St.Mary Colllege’ ku plotësoi programin e ‘V5 Naval Aviation Cadet’. Ishte pjestar aktiv në luftën e dytë botërore duke shërbyer si pilot në qiejt e Paqsorit, më pas ndërmori iniciativën për themelimin e një shkolle fluturimi si dhe të organizimit të shërbimit në aeroportin Del Norte. Ai ishte gjithashtu edhe autori i nje programi të aviacionit pranë Shkollës së lartë të Del Norte. Don H.Clausen hyri në politikë në 1955, shërbeu në Bordin e Autoritetit të Vigjilancës së Qarkut të Del Norte gjatë periudhes kohore 1955 deri 1962. U zgjodh anëtar i Dhomës së Përfaqësuesve në vitin 1963. Gjatë kohës së shërbimit në Kongres, ndër të tjera, i është dedikuar themelimit te Parkut Kombëtar të Redvood (1968) si dhe zgjërimit të tij (1978). Me emërin e tij lidhen edhe iniciativat e financimeve ndaj sistemimit të lumenjëve lokalë, mbrojtjen e biodiversitetit te mjedisit ujor etj. Në vitin 1982 është emëruar nga Presidenti Reagan, Drejtor i Projekteve Speciale të Departamentit Administrativ të Transportit Federal Ajror, detyrë që e ka mbuluar deri ne vitin 1990, më pas është transferuar në Fortuna.
Ja se si shprehet Republikani Jared Huffman ne komunikaten e leshuar pas marrjes së lajmit të humbjes se Rep.Don H.Clausen “ Me trishton fakti qe njëri nga mbështetësit më të mëdhej të North Cost nuk është më… ish anëtari i Kongresit Don H. Clausen ishte një kampion per ndihmen që i dha sektorëve të lumenjëve, të pyjeve, të oqeaneve dhe te infrastrukturës toksore që të zhvillohen dhe të përparojnë. Shërbimi i tij për vendin dhe për North Coast do të ketë ndikim të dukshëm në vitet që do të vijnë. “
Në deklaratën e firmosur nga i ndjeri Don H.Klausen për aktivitetin humanitar të Tony Prendushit- ‘Pro Shqiperise’, shkruhet: “ Kushtet ekonomike dhe shoqërorë të Shqipërisë ishin të mjerueshme – për shkak të ’47 viteve të sundimit të Qeverisë Marksiste-Komuniste’ , megjithatë Tony Prendushi nuk kishte harruar gjëndjen e vështirë të vendit të tij të lindjës, Shqipërisë” . Duke qenë mik personal dhe i ngushtë me Sekretarin Jim Baker, Don H.Clausen kishte qene i mirëinformuar dhe njëkohësisht i impresionuar nga suksesi i jashtëzakonshëm i vizitës të Sekretarit të Shtetit në Shqipëri. Dashamirsija per popullin shqiptar dhe autoriteti si burrë shteti amerikan bënë që në shërbim të aksionit ‘Pro – Shqipërisë’ të vihet ne dispozicion edhe USA –Army me mjetet e sajë të transportit ajror dhe detar. Në ato vite të vështira, kur rezervat e grurit për popullsinë mjaftonin vetëm për 6 ditë…! Ai dhe shokët e tij sollen ndihma kolosale për popullin shqiptar; ushqime, 10.000 batanije, ilaçe, infrastrukturë spitalore, paisje bashkëkohore mjeksore, farëra për bujqësinë, paisje për konviktet etj., etj.
Shkruesi i këtij shkrimi pati fatin ta njohë personalisht Kongresmenin Don H. Klausen gjate vizitës që ai bëri në Shkoder ne vjeshten e vitit 1992. Mbetet e paharruar dita e ardhjes , mijra qytetarë sapo kishin marre lajmin që në orën 13.00 do të vinin për një vizitë private dy personalitete të larta të shtetit amerikan; Ipeshkvi Mark Hurley dhe Kongresmeni Don H.Clausen të shoqëruar nga biri i Shkodrës , Z.Tony Prendushi, nxituan për ti uruar mirësëardhjen miqve të rrallë, pranë Kishës së Zojës, në Hyrje të Shkodrës. Entuziasmi i qytetarve u bë edhe më emocional, pasi pikërisht në momentin që delegacioni arriti, filloi një rrëbesh shiu i paparë, i cili pengoi për një moment daljen e miqëve nga vetura, por nuk pengoi aspak që populli të këndojë në kor këngë për nderë të të ardhurve. Kaq përshtypje i kishtë bërë të ndjerit Don H.Clauzen ky moment sa edhe pas disa viteve që e pata takuar në San Françisko, e kujtonte me shumë emocion takimin e tij me shkodranët.
Jo vetëm unë, por të gjithë ato që patën rastin të njihen me Don H. Clausen, burrin trup madh me një zemer edhe më të madhe, kujtojnë me respekt dhe mirënjohje Kongresmenin e dashur, kujtojnë me mallë buzëqeshjen e tij të sinqertë… Jam i sigurtë që edhe ne këtë moment që po shkruaj këto rreshta ‘in memoriam ‘ të mikut të madh të shqiptarve , diku atje në Parajsë, buzëqeshja e Don H.Clausen më shoqëron… Amerika lindë njerëz të mëdhej dhe njerëzit e mëdhej, si Kongresmeni Don H.Clausen bëjnë të shëndetshme dhe fitimtare Ameriken! Ngushllimet të sinqerta familjes per humbjen e këtij njeriu të madh ! Mirënjohje të përjetshme nga miqët në Shqipëri
*Ish Kryetar i Bashkisë Shkodër

I dashur Blush….Problemi nuk është tek Anastasi

by

Nga Ilir Levonja/
I dashur Blush
Në romanin tend ”Të jetosh në ishull” fq 269, ti shkruan. ”Çifutët dhe Jezu Krishti me të gjithë apostujt e tij nuk kanë folur greqisht.” Po përfitojë nga rasti të them se është një libër i madh.Një punë e madhe.Të cilin e kam rilexuar. Dhe e kujtoj. Pra qysh këtu, bëhet fjalë për një mashtrim të madh njerëzor. Ose përvetësim. Të cilin po ti e shpjegon në paragrafët e mëposhtën, duke përmendur një lloj xhelozie të grekëve që ishin të pa fe,. Grekët e kohës post Krisht. ”i morën librat e shenjtë dhe pasi i ndryshuan, i përkthyen siç deshën, duke zhdukur të vërteta e shenjta”. 

Kurse sot në shkrimin tuaj, me titull ”Kur do flasë Anastasi shqip?” të dt 13 prill 2015, të shpërndarë kudo dhe që po dominon webet për nga numri i klikimeve, duket sikur nuk po beson më as veten. Ose ndofta është një lloj gjëndje e vakët që e kap krijuesin, sa here kur hahet me vetveten për zgjedhjen e temave. Ose, ose i ka gjetur, i ka në kokë dhe bën zgjedhjen. Që në fakt ai e di se është një skup për të patur gjithnjë vëmëndje.
Dhe duhet të them, se fal mjeshtërisë tënde, përmes asaj metonime hapësinore, ku ti i shikon gjërat e zhvendosura dhe me keqardhje etj…, sjell gjithmonë punë që përbëjnë sukses. Qofshin këto edhe me firo përbrenda. Gjithsesi duke iu referuar Blushit, po theksojë se, kur ata përkthyen, përvetësuan, dhe besojnë verbërisht se çdo ortodoks është grek. Ashtu sikur edhe sllavët. Nuk e kanë për asgjë t’ja bëjnë shqiptarëve. Dhe po ja bëjnë.

Unë do ndalem pak në konstatimin tend tek paragrafi i fundit i shkrimit. Kur thua ”Anastasi nuk ka nevojë të përkthehet dhe nuk duhet të përkthehet, sepse ai ka detyrimin dhe dijen e duhur për të folur shqip. Hirësia duhet të flasë shqip.” 

Nuk është aspak fjala se di apo nuk di Anastasi shqip? Ashtu si ty, Anastasi është njëri I penës. Krijonjës. Kërkush tjetër më mire se njerëzit e penës nuk e di thelbin shprehimor, se bota e shpirtit, ajo që ndjen, ajo që të dhëmb, ajo që do të sjelllësh të gjallë për të tjerët…., asesi s’mund tu afrohet njerëzve veçse në gjuhën tënde. Edhe pse Anastasi nuk e bën këtë qëllimisht, e kompromenton estetika. E kompromenton curricula e tij, e kompromentojnë ata shqiptarë që i gëzohen pushtimit material. Të shkëlqimit të dhuruar. 
Eshtë e bërë e modës që sa here mbahet mesha e Pashkës, të fillojë ky avaz. 
I dashur Blush, që mos të zgjatem. 

Problemi nuk është tek Anastasi. Por tek ne. Tek kollajllëku jonë për t’ju nënshtruar pushtimit material. Nuk e shikon si mburremi me dhuratat e botës. Sikur nuk kemi baltë, ujë dhe gurë për të ndërtuar kisha, apo xhamija. Ne sot po vritemi edhe për Turqinë, me njëri-tjetrin. Gjithmonë për hatër të kollajllëkut të dembelit karshi të mirave materiale të dhuruara. Kemi mendjemadhësinë e duhur sa ta quajmë bashkëpunim një uzurpim, pushtim pesëqind vjeçar. 
 Ti ishe një që ike. Nuk e ndjeve, nuk u binde. Në ringjalljen e Krishtit. Për shkakun e ligjëratës në gjuhën e huaj. Në këtë magji të besimit njerëzor. Po si kujton, se u bindën ata të tjerët? Asesi. Ata nuk e kishin mendjen dhe shpirtin tek Anastasi. Por tek shkëlqimi i tij. Diçka duhet të pikojë aty.

E BIJA E RIZA LAHIT, NDJESI PËR PRINDIN, E NJË ZEMRE TË LËNDUAR…

by

Nga Murat Gecaj/
1.Atë nuk e kam njohur shumë kohë më parë. Takimi i parë me të lidhet me një ngjarje mjaft të dhimbshme, si për atë vetë e familjarët e saj, por dhe për të afërm, kolegë e miq dhe dashamirë. Pra, ja si kishte ndodhur…
Ishte pragu i Vitit të Ri 2014. Të gjithë bënin përgatitjet e nevojshme për ta pritur dhe festaur sa më gezueshëm, atë stinë të re të jetës. Por, ah, që një lajm i kobshëm do ta ngrinte buzëqeshjen edhe të kësaj vajze kryeqytetase, me emrin e bukur, Ledia. Kishte pushuar papritur dhe përgjithnjë rrahja e zemrës së njeriut shumë të dashur dhe të adhuruar, e “bushit” të saj, Riza Lahi!…
E pushtuar nga dhimbja e patreguar dhe e mbuluar nga lotët, që i rridhnin çurg, ajo shpejtoi ta lehtësonte dhe ta ta qetësonte sadopak shpirtin e saj, duke i shkruar këto disa radhë, në faqen e saj të Facebook-ut. Aty, ajo drejtohej të jatit, i cili nuk jetonte më, pas një ataku të papaitur në zemër:
“Nuk i kam të duhurat fjalë, për ta shprehur sot hidhërimin e ndaarjes së tij nga jeta. U ktheve në qiell, Bushi im, aty ku ti fluturoe për tridhjetë vite. E le përgjithnjë tokën këtu, me shpejtësinë që përshkoje çdo rrugë me biçikletën tënde legjendare…Ti, ishe njeriu i mrekullueshëm që, gjithësaherë, frymëzoje çdokënd. Ishe i vetmi, që mëngjesi e mbrëmja të gjente duke i fishëllyer meloditë e Shkodrës tënde; i paarritshëm erudit dhe intelektual, që jepje ngado veç shembullin pozitiv.
Aftësinë e të shkruarit, e të qenit kreative, që ti ma trashëgove çmueshëm, mor’ Bushi im, sot nuk po e shprehi, ashtu siç ti doje. Nuk mundem dot të shkruaj, nuk mundem të jem poetike…Nuk mundem, mor’ Bush, nuk mundem sot, siç do të dëshiroje ti!
Nesër, oh, në orën 14.00, do ta prcjellim babin tonë për në banesën e fundit!?…Tiranë, 31 dhjetor 2013”.
Kanë kaluar muaj nga ajo ditë shumë e trishtë për Ledian, ashtu si për mamin e saj, Afërditën; vëllain Arxhelsin, me bashkëshorte Alketën dhe vogëlushët e tyre, Arkel dhe Arbër. Ndërsa, ajo sikur gjenë ngushëllim,kur ulet e shkruan në ndonjë fletore dhe pastaj mendimet e saj i hedh në faqen e Internetit. Kështu mendon që do ta lehtësojë sadopak shpirtin fort të trazuar, kur fjalët e saj, mbushur me dhimbje për të jatin, do t’i lexojnë të afërm, miq e dashamirë. Se ajo vërtet nuk është poete as shkrimtare, por ka trashëguar nga “bushi” i saj krijues, Rizai, ndjenja e mendime të frymëzuara. Ditët, javët e muajt kanë rrjedhur, por në zemrën e Ledias përsëri kanë mbetur gjurmët e pashlyera të dhimbjes, për babin e saj të dashur dhe të paharruar. Ja, përsëri po shkëpusim disa radhë, nga fjalët e saj, drejtuar “bushi” Rizait:
“Së shpejti dhe ndadalë kanë kaluar 6 muaj, nga hera e fundit, që u eshëm me shpirt. Nuk ka ditë që mos ta kujtojmë sjelljen tënde hokatare, Bush. E,sa gëzim tejçoje me këdo, që pati fatin t’ ketë pasë, qoftë dhe më të voglin komunikim me ty. T’ kisha këtu afër, do t’ kisha diftu, se sa largësi kanë pasë kata 6 muaj për mua! Për kryt’ tand, kam lexu ende më shumë, nuk jam ken’ dembele. Po kështu, kam hangër fruta dhe e kam respektu “shokun-gjumi”. Dhe s’i kam kthy kujt atë përgjigjen përtace: “Ahu, ma von’ tashi, babo!”…Shpirti yt u prehtë në paqe!…”
2.
Ledia sivjet vazhdon vitin e dytë të masterit, në degën e juridikut për drejtimin civile. Lexon libra të profilit të saj, por dhe letrarë. Sidomos, mjaft të tillë, që ka shkruar i jati, kryesisht për aviacionon, ka shërbeu vite të tëra. Kur e pyes, tregon se nuk shkruan poezi, as tregime. Por, ndoshta, një ditë do ta bëjë një gjë të tillë. Se për cilindo ka një pikënisje në krijimtarinë letrare. Pra, ndoshta, këto ndjesi të shprehura nga ajo dhe që i cituam më lart, do tab ëhen shkak që ajo të merret edhe me krijimatri letrare. Se, patjetër, diçka do të trashëgojë në këtë fushë edhe nga i jati, “bushi” Rizai. Do të ulet që të shkruajë, se i kujtohen shumë ngjarje të bukura dhe të paharruara nga fëmijëria, me babin e paharruar: Dita e parë e shkollës, librat e dhuruar për festën e 1 Qershorit, Festa e Abetares, festimet e ditëlindjeve dhe të natës së Vitit të Ri në familje, vizitat e përbashkëta në “Shkodërlocen” e tyre…
Ja, çfarë ka shkruar ajo në “ditarin” e saj, në dhjetor 2014: “Babi Rizai, kurdoherë që kishte ndonjë lajm të gëzuar, i tejqeshur në çdo muskul të fytyrës, e niste fjalinë: “Ta po ta napi nji sihariq…”. Sot mora edhe unë një telefonatë të gëzuar, në një çast të ditës, kur më dukej se e kisha shterruar çdo energji timen, pas seminaresh e leksionesh, të zgjatura deri vonë.
Mora atë sihariq, që m’i shpeshtoi rrahjet e zemrës edhe më fort.
Këshilli i Bashkisë së Shkodrës, i dha babi Rizait titullin “Mirënjohja e Qytetit” ! Përulje dhe faleminderit! Përjetova shumë ndjesi pozitive, që nuk i them dot këtu…”.
Ndërsa, në një rast tjetër, Ledia e ka shprehur kështu dhimbjen, por dhe krenarinë e saj për të jatin: “Qenka e vështirë të shkruhet, e rëndë të mendohet e aq më e rëndë që të besohet, se nuk je më,në mesin tonë. S’ka fjalë, s’ka lot, as vaj, që e shuan mallin për ty. I madh është boshlleku pa ty, por më e madhe është krenaria që të patëm …Vdekja e shuan një jetë, por koha nuk do ta shuajë asnjëherë mallin për ty!”
…E, atëherë, kur t’i lexojë Ledia Lahi këto radhë, do të thotë me vete, se sa të drejtë kam unë, tani.
Tiranë, 10 prill 2015

KAM NJOHUR EDHE UNË NJË”FRROK”….

by

Nga Illo Foto-New York/
Nga analizat mediatiko-politike të kohëve të fundit për cështjen komplekse”Doshi “- “FRROKU”, kam vecuar dy superlativa : ” Shoqëria është kriminalizuar dhe do ta dekriminalizojmë, një herë e mirë politikën shqiptare “.
Mendoj se nuk janë politikanët,juristët dhe analistët, që vuajnë pasojat e këtyre fenomeneve negative ; madje është populli , që i vuan , prandaj e shkruaj këtë esse analitike , që të ndaj me ju , atë që unë e quaj anën më të rrezikuar të problemit.
Nuk kam asgjë personale me emrin apo mbiemrin Frroku. Njeriun nuk e pyesin për pagëzimin e parë dhe nuk mban përgjegjësi për emrin fillestar . Vetpagëzimet e tjera kanë ndryshim të madh me fillestarin. Emigracioni postkomunist, në mënyrë polivalente , na diktoi shumë forma dhe rrethana vetpagëzimi . Në të tëra rastet emri lidhet pak me karakterin e njeriut.
Nga emrat e paktë , që gjallojnë në Shqipëri , është emri “Frok ” . Nuk e kam fjalën për Frrok Cupin , sepse ai është bërë i njohur si gazetar dhe publicist në të dy regjimet , që kaloi Shqipëria . Megjithëse i rrallë emri “Frok “, në trevën time, unë jam ndeshur me këtë emër njeriu qysh në fund të viteve ’60 të shekullit kaluar . Madje e kam ndeshur këtë emër në Cermë të Lushnjës , bash në mesin e Shqipërisë.
Ai mund të ketë qenë Froku i fundit, që ka ekzistuar në Cermë Sektor. Nuk besoj se ka pasur bebe, që është pagëzuar Frok, në ish sektorin Cermë, që tani quhet Komuna Terbuf. Nuk e vë dorën në zjarr, qe të mos jetë cfrytëzuar si emër i dyte, nga emigrantë, që këtë punë e bëjnë për të fshehur krimin dhe për të fituar azil politik. Këtë marifet e njohëm edhe në fundmarsin 2015 , kur mësuam se deputeti Mark Froku, pat përdorur në emigracion 3 emra rezervë, për të fituar azilin politik belg , por edhe për të realizuar programet mafioze të shoqërisë së tij , që akuzohet zyrtarisht lidhur me krimin e organizuar europjan.
Jeta në emigracion e deputetit Mark Froku, e marrë neto, sic është zhvilluar, pa asnjë shtesë dhe artific , eshtë një tabllo e qartë e një personazh filmi , që e shikon me gojë hapur . Gazetat shqiptare dhe europjane tashmë e kanë bërë të njohur aventurën “Frok- Belgjika “.
Frroku qe kam njohur une ishte ndryshe….Le të shkëputemi një grimë nga Mark Froku dhe te kalojme tek Froku i Cermes , qe ja permenda emrin , pak me lart . Ne Sektorin Cerme te ish Fermes se Lushnjes , qe sot quhet “Komuna Terbuf “, ka jetuar burri me emer , Frok Froku , ndoshta me prejardhje mirditore . Banimin familjar e kishte ne qytetin e Lushnjes , qe ishte 17 Km larg Cermes, por Froku pjesen me te rendesishme te javes e kalonte ne Cerme sektor .Sic e shihni , nuk e permenda fjalen pune sepse Froku nuk kishte kapur pune me dore . Heshtja ishte puna e tij .Ne Cermen e kohes , te tere banoret merreshin me pune.I kishin duart me kallo . Ne ate kohe , aty punonin pleqte dhe femijte , ne lemin , ku manipuloheshin prodhimet . Duart e burrit , afer 60 vjecar , qe mbante emrin Frok Froku ishin te buta, si te nje zonje .
Froku ishte nje burre i gjate , dukej si i keputur ne mes , me fytyre te pervuajtur dhe sy te vemendshem . Ishte gjithnje i etur per biseda por vetem per probleme anesore. Vishej thjesht dhe hijshem . Perhere mbante nje cante operative , te varur ne kraheqafe . Ne Cerme cfaqej ne mengjes , verdallosej gjithe diten , ndoshta dhe naten . Na respektonte ne specialisteve , qe ishim gjithsej 5 dhe vinim ne levizje gjiganrin bujqesore Cerme , me rreth 3 mije banore dhe 1200 puntore te perhershem .Me as njerin nga specjalistet dukej se nuk kishte afinitet , bisedat perqendroheshin per klimen , klubin e fshatit dhe mencen . Me njerin nga ne , pikerisht me specjalistin V. M.- Froku bisedonte koke per koke , ne mjedise te fshehta , me shume jashte se brenda Cermes .
Une ne Cerme , per pune , u vendosa me gjithe familjen , ne mes te viteve 1966 . Nje nga njerezit e pare , qe njoha ishte Froku . Fillimisht, shoqerohesha vetem me homologun Vedat Sazani , qe jo vetem na lidhte puna , por dhe prejardhja , si gjirokastite.
– Si e ka mbiemrin Froku , e pyeta Vedatin?
– Froku , mu pergjigj Vedati dhe per arsye te pa njohura , e mbylli me kaq biseden.
– Duhet te jete pseudonim ,ia preva me te paren , por Vedati , qe dalloi nje lloj humori , me kerkoi , qe te mos bisedohej me per njeriun me te rendesishemn te qytezes tone , ku gati 30 % e popullsise ishin te internuar. Qofte dhe te shkoje ne mend se saterizon operativin , rrezikoje Spacin . Operativi kishte nje imunitet te pa shpallur dhe te heshtur .
Kishte te drejte Vedati . Froku ishte njeriu me i rendesishem , me gjithse puna e tij ishte e pa dukshme ne publik . Nga kalemi i operativit te zones , qe perkthehet perfaqesusi i policise sekrete te shtetit enverist , varej jeta e sejcilit shqiptar , ndaj te cilit mund te thurej nje intrige dhe te vishej me kodet ligjore , per te perfunduar ne burgjet me te errta , per agjitacion e prapagande . Nuk dihet ndonje staistike se sa shqiptare jane intriguar , arestuar dhe burgosur me firmen ” Frokfroku ” .
Kjo intrige ishte me shume e mundshme , per Vedatin , pasardhesin e Enver Sazanit , intelektualin patriot dhe shok shkolle i Enver Hoxhes , por qe Ai e ekzeketuoi me urdherin e vet direkt .Vedati ishte lende e pershhtashme , per punishten “Frok-u ” .
Nuk diskutuam me me Vedatin ,per operaivin Frok Froku , por une vijoja ta shihja Ate neper rrugica , duke biseduar tines me bashkepuntoret . Jeta rrodhi , ne shtratin e saj te natyrshem dhe ja ku ndodhi “Ceshtja Doshi “, ku personi kyc ishte deputeti i PKD , ne aleance me koalicionin e majte qeverrises.
Mbas 50 vjetesh , kjo ndodhi me solli ne mendje operativin e Cermes , qe vetem mbiemri i lidh me te dyshuarin kriminelin europian , Mark Froku , qe u be qendra e jetes politiko – medjake , ne Mars 2015 . Deri sa shqiptari kryen krim, ne menyre spektakolare edhe ne Belgjike , qe konsiderohet shtet me demokraci te maturauar, kemi te drejte te gjykojme se krimi eshte pjese e shoqesrise njerezore , qe ka moshen e vete shoqerise.
Krimi i organizuar ka moshe me te re , por edhe ai ka lindur bashke me shtetin. Duke qene se krimi ka lidhje me shtetin , quhet i organizuar . Frok – Froku ishte fillese e krimit te organizuar te shtetit komunist . Vete shteti nuk e fshefte se ishte ne kupole te krimit . Deri sa e emeronte veten diktature e proletariatit , krimin e mbante nen sqetull . Lufta per krimin e organizuar , kishte emrin lufte klase . Ate e formulonin dhe i jepnin kuptim “ligjor “, operativet e sigurimit te zones , qe per lehtesi studimi , le t’i quajm Froker .
Cerma , si vend me ndjeshmeri te larte , kishte tre froker . I dyti ishte nje ish rrobaqepes nga qyteti i Shkodres , mysliman , qe nuk me kujtohet emri i tij . Me kujtohet portreti : Me shume serioz ,sesa fudull . Udhtonte gjithnje me automatik ne krah. Shume artificial ne biseda . I treti ishte Zalo Mejdani , me origjine diku nga Laberia . Si Zalo nuk kam ndeshur, ndonje homolog te tij . Ai na thoshte me ze te larte dhe me sinqeritet : Te interrnuarit e kampit2 , jane vellezrit tone . Jane njerez puntore dhe te zgjuar . Jepuni pune sipas aftesive , qe kane .Keto fjale Zalo nuk na i thoshte ne , specjalisteve , por dhe Pergjegjesit dhe sekretarit te Partise , qe perfaqesonin nivelin me te larte politik te qytezes tone bujqesore .
_ Duhet te kemi parasysh luften e klasave , i pergjigjeshim ne Zalos , me seriozitetin , qe meritonte kjo shprehje dhe qe na ndiqte ne c’do hap te jetes .
_ Per ate lufte , Partia me ka caktuar mua , pergjigjej Zalo ; Ju beni detyrat tuaja civile .
Te tre operativet e qytezes Cerme , ishin karaktere te ndryshme , por ata ishin te tere Froker , sepse ishin te detyruar t’i sherbenin te njejtit padron .Krimi komunist ishte vete pushteti .Policia sekrete ishte leve e mekanizmit kriminal .
Kampi Cerma2 ishte i rrethuar me tela me gjemba . Ne te banonin persona me “rrezikshmeri te larte ” .Shumica ishin djem qe kapeshin ne kufi , gjat arratisjes , nga te dy anet e kufirit . Brigata e tyre e punes ishte e vecante nga te tjerat . Punonte vetem ne kanale. Mbase kishin statusin e azilantit politik te asaj kohe .
Sido qe te tre operativet e Cermes , qe konsiderohej kamp interrnimi, permbushin detyren e spiunit , derisa shteti , qe i kish deleguar vriste pa gjyq dhe denonte dhe me gjyqe farse . Operativi perbente fillesen e krimit te organizuar , qe niste nga lart poshte .Krimi ne Belgjike dhe te tere te ngjashem me te , fillon nga posht lart , duke synuar pushtetin . Kjo mani nuk kursen as nje komisar si Dritan Lamaj , kete kolonel Tomson te koheve moderne.
Po vete Tom Doshi ? Eshte karakteri tipik , qe krimi e zgjedh , per te arritur qellimet afatgjata . Tereni i zhvillimit te krimit jane njerzit e shkolluar keq , vecanerisht njerzit gjysem te shkolluar , qe i ngjajne drurit te pastruguar dhe krimi mund t’u japi c’do forme , qe i duhet .
Nga sa sqarova me shembujt , qe analizova , nga pervoja ime jetesore , vecoj faktin se shoqeria nuk kriminalizohet , por kushtet ekonomiko- shoqerore favorizojne fuqizimin e krimit . Fatkeqesia me e vogel mbetet krimi , krahasimisht me pa ndeshkushmerine . Krimi i pa ndeshkuar , gjeneron krim pas krimi , gjithnje me virulent . Shoqeria eshte e rrezikuar , propocionalisht me mos ndeshkimin e krimit .
Froket jane shqiptare dhe ata pas ndeshkimit duhet t’u jepe mundesia e vetedukimit . Nuk ka denime te perjeteshme, vec atyre qe i cileson gjykata te tille. Po gjykuam se krimi jeton perjetesisht me kriminelin , kemi konfirmuar luften klasore , qe vazhdon me breza . Jane te lodhur njerzit me keto dogma . Gjenetikisht shqiptaret nuk jane kriminele . Nuk mund te jete kriminel , nje popull , qe mikpritjen e ka institucion dhe ka krijuar kanune , kur nuk ka pasur ende ligje . Krimanalizimin e kane sjelle regjimet dhe kushtet ekonomike – sociale . Te denohet krimi i organizuar dhe krimi komunist , nuk do te thote se do te denohen bartesit perjetesisht . Krimi i pa ndeshkuar eshte aq i rrezikshem per shoqerine , sa dhe per vete autoret e krimit. Jemi te vonuar ne vendosjen e ndeshkushmerise se krimit , por nuk besoj se jemi pafundesisht te vonuar .
Shoqeria e kriminalizuar ka shenja barazimi me nje shoqeri te eger para Darwiniste . Shoqerine e ger shqiptaret e kane harruar , sepse kane dhene prova qe dine te dalin , prej saj . Nuk duhet parafytyruar nje shoqeri srerile nga krimi , por nje shoqeri aktive , qe ka forca per izolimin e krimit . Shoqeria gjermane , ku u perzie Nazizmi me STASIN nuk u kriminalizua, por gjeti forca , per te dale ne balle te shoqerise se emancipuar europjane dhe boterore . Kjo nuk eshte shoqeria sterile , por shoqeria moderne , qe e izolon krimin , ne te tera format , qe cfaqet.Nuk ka shoqeri te kriminalizuar , sic nuk ka dhe shoqeri sterile. Kete desha te sqaroja ne kete ese , ne se ja arrita . Te flasesh per shoqeri te kriminalizuar dhe per shoqeri sterile , do te thote te flasesh rroma per Toma .
NY – Prill 2015

NE NDEROJME TE RENET, ATA NDEROJNE VRASESIN

by

Ne sot i vendosim lule heronjve,ata e shpallin kandidat vrasësin e tyre/
Shkruan: Albi Koci,Forumi djemte e Gjirokastres/
Pikërisht sot në datën 10 prill 2015,Partia e të Drejtave të Njeriut shpall kandidat për Bashkinë Himarë atë personazh që 21 vjet më parë sipas akuzave të ngritura nga Prokuroria Shqipetare dhe Greke është organizatori i sulmit terrorist kryer ne repartin ushtarak te fshatit Peshkëpi të Gjirokastrës ku mbeten të vrarë kapiteni i Pare Fatmir Shehu dhe ushtari Arsen Gjini.Pllakata e ngritur nga Forumi ”Djemte e Gjirokastres’’ vitin e kaluar per nder te dy ushtarakeve te rene ne krye te detyres eshte e vetmia shenj nderimi per te renet te cilet jane perballur me harresen 21 vjecare istitucionale,te cilet vetem familjaret e tyre jane kujdesur ti nderojnë heronjt qe ranë në krye të detyrës 21 vjet më parë.Për ironi të fatit edhe te politikes 21 vjet me vone Alfred Beleri,i akuzuari si organizator i ketij sulmi terrorist shpallet kandidat i PPDNJ-shit jo rastësisht në të njëjtën datë kur ndodhi sulmi terrorist nga organizata terroriste MAVI ne 10 Prill 1994.Ne sot ne 10 prill 2015 i vendosim lule heronjve te kombit ushtarakut Fatmir Shehut dhe ushtarit Arsen Gjinit të rënë dëshmor në krye të detyres në ish repartin ushtarak në fshatin Peshkepi dhe politika e ‘’dekriminalizuar’’ në Tiranë shpall kandidat për një nga 61 bashkitë e vendit pikërisht atë që është akuzuar nga prokuroria Shqipetare dhe Greke që është organizator i këtij akti terroist.Ne forumi ‘’Djemtë e Gjirokastrës’’ e quajmë një tallje me shpirtrat e heronjve të kombit edhe të familjareve të tyre këtë akt të politikës Shqipëtare që nuk i shërben askujt me këto sjellje qe ‘cingrisin’ shpirtin e Shqipetarit…Ato qarqe të erta që prodhojnë këto situata ndër vite,që hoqen Bollanon që nuk ‘hahej’ me edhe rihollen ne tregun e politikes antik kombetare një ‘’mall’’ të vjetër por që i fallcifikuan datën e skadimit.Deri ku do shkoj kjo politike qe trazon brumin e te kaluares !?