Avdi Ibrahimi – Dielli

Shqipëria është Atëmmëmëdheu i mbarëshqiptarëve

September 18, 2016 by dgreca

Shkruan: Avdi Ibrahimi/

S’ka pse tregohesh i mençur që të konstatosh se pozita e popujve në Gadishullin Ilirik, si dhe ajo e popujve të Europës nuk mundet assesi të krahasohet as për së afërmi me pozitën e popullit shqiptar, të cilët gjysma e tryre jetojnë në atmëmëdheun e tyre në Shqipëri, pjesa tjetër jetojnë të ndarë nga trungu amë në Kosovë, Maqedoni, Serbi, Mal të Zi, dhe Greqi. Nëse jemi sadopak të ndershëm duhet të themi të vërtetën ashti si është, pra kemi të bëjmë me një problem thelbësor i pazgjidhur i popullit shqiptar përgjithësisht në Gadishullin e Ilirikut… Në këtë rast definimi i Hapsirës kufitare me këto shtete fqinje të jetë atje ku jetojnë shqiptarët në shumicë, ndërsa miliona shqiptarëve që jetojnë në Turqi dhe në shtetet tjera të Botës t’u ipet e drejta e përbashkët e arsimimit në gjuhën e tyre amtare dhe e drejta e përbashkët kulturore shqiptare, kjo mund të ndihmojë që Gadishulli Ilirik të mos jetë më një vrimë e zezë e Europës së bashkuar, pra shqiptarët si komb i bashkuar me një shtet të bashkohen me Europën në të ardhmën.

Që të arrihet kjo zgjidhje politike që është i vetmi rast i padrejtë i një populli të ndarë në 5 shtete e që shteti Shqiptar është i vetmi vend në Kontinentin e Europës ku kufizohet edhe sot me popullin e vetë, zgjidhja është që së pari gjith shqiptarët të jenë të bashkuar që ta përfaqësojnë interesin e përbashkët kombëtarë për Ribashkim të Shqipërisë. Shqiptarët që janë të ndarë padrejtësisht në 5 shtete, si dhe miliona shqiptar që jetojnë në Turqi e diasporë, përfundimisht të deklarohen haptas pa u frikësuar nga askush, se e ndjejnë SHQIPËRINË, si atmëmëdhe të vetin, nga ana tjetër assesi nuk duhet lejuar arsyetimi i një grupi të vockël “shqipfolësish” se gjoja Qeveria në Shqipëri është fajtore për pozitën jo të mire të shqiptarëve jashtë kufijëve të shtetit shqiptar.

Nocioni i kufijëve shtetërorë në Europë tashmë e ka humbur kuptimin që kishte më pare.

Gjithçka flet e duket ditën për diell se vetëm Gadishulli Ilirik ka mbetur edhe sot e kësaj dite një nga territoret e fundit gjeopolitike ku koha e ndryshimeve të reja politike demokratike s’kanë dëpërtuar në ndryshimin e mentalitetit të ri.

Për dekada në ish-Jugosllavi kemi dëgjuar rrena patetike se kufijtë jugosllavë ishin më të hapurit në Europë dhe pakicat kombëtare edhe pse ne shqiptarët ishim shumicë autoktone në Trojet Tona Shqiptare, megjithkete politika jugosllave titisto-rankoviqiste e millosheviqjane trumbetonin se pakicat kombëtare ishin ura lidhëse të afrimit mes popujve. Fraza të tilla plot gënjeshtra u treguan ndaj popullit shqiptar që për gjysmë shekulli nuk guxuan të takohen me vëllezërit e motrat të shtetit shqiptar.

Që të mos na ndodh më fati i keq i ndarjeve të vëllaut me vëllanë, në mbarë hapsirat shqiptare të kemi një program të përbashkët politiko-kombëtar që të jet si qëllim dhe kusht i demokracisë që shqiptarët të jetojnë në një shtet të bashkuar Shqiptar.

Parajsa pa shenjtorë!

June 21, 2016 by dgreca

Shkruan: Avdi Ibrahimi/

Dijetarët e njerëzit e mire, njerëzit e arsimuar e të pregaditur profesionalisht e që kanë vlera njerëzore e atdhetare, njerëzit që nuk janë të korruptuar, njerëzit që nuk kanë abuzuar me pushtetin, njerëzit që nuk janë pasuruar në kurriz të popullit me anë të ryshfeteve, njerëzit që nuk janë pasuruar duke shitur pasurit tona kombëtare, pra të gjithë ata njerëz të ditur e autoritativ janë te obliguar nga vetë Zoti të udhëzojnë e t’i prijnë popllit në rrugë të drejtë, të këshillojnë bashkëkombasit për punë e sjellje të dinjitetshme dhe ta pengojnë të keqën nga batakçiu i padinjitetshëm dhe nga ai njeri që është pasuruar me anë të vjedhjes dhe grabitjes së pasurisë së popullit, zakonisht pozita e pamerituar shoqërore dhe pasuria me punë jo të ndershme të këta njerëz luajnë rol negative, ngase me punet e tyre të pista ata zhvishen nga virtyte të larta njerëzore dhe bëhen mendjemdhenjë e mizor.

Fitimi i ndyrë i parave të pista me marrjen e ryshfeteve e kamatave, si dhe tregtimi i drogës dhe i qenieve njerëzore, është ligësi, është mizori. -Kohëve të fundit kemi pare e po dëgjojmë kritika e mallkime të përditshme mbi kontrabandimin e veteraneve të rrejshëm të UÇK-së, ku i bëhet një shtrembërim i pafalshëm historisë tone më të re që do të ketë pasoja afatgjate kombëtare sepse pasardhesit tane do të mësojnë histori të rrejshme rreth luftës çlirimtare dhe luftëtarëve veteran të paqenë të UÇK-së, po dje u denua nga drejtësia e vonuar një Drejtor i Arsimit në Prizren, ai kishte keqpërdorur paratë për manifestimet tradicionale kushtuar heroit të UÇK-së komandant Remzi Ademaj, s aka të tillë që kanë abuzuar e po abuzojnë nëemër të UÇK-së?! Të gjitha këto të liga e të këqija janë poshtërsi e madhe e atyre njerëzve injorant që veprojnë në këtë drejtim.

Ndaj të marrim dituri të ndalim injorancën, sepse injoranca është vepër që i shërben Djallit.

Fuqia e të pasurit dhe ruajtja e t’i fizike me anë të parasë nuk është gjithçka siç mendojnë disa njerëz të servilosur e injorant, sikurse edhe fitorja me anë te intrigave e pazareve politike për interesa personale nuk varet gjithnji nga numri i të votuarit kur dihet paraprakisht se njerëzit votohen më shumë me anë të shanatazhit e mashtrimit duke kontrabanduar votën unë ty, e ti mua, po edhe të shumtën e rasteve blihet vota, se për ndryshe djajt s’do të fitonin kurrë mbi njerëzit e dinjitetshëm Sado e vështirë që të jetë jeta, dhe sado që Djalli të të mashtroj me anë të shantazhit, me anë të gënjeshtrës, sado që ai fut tek i servilosuri i tij dyshime për ta mbajtur pengë të gjorin që t’i sherbej apetiteve të tij lakmitare, sado që ai mbjell frikë, urrejtje apo jotolerancë ndaj atyre njerëzve që ai Djalli nuk ka mundur t’i përvetësoj për qëllimet e veta, ndaj hap sytë o njeri dhe mblidh mend, mos u bën rob i Djallit. Por mbështetu tek vetvetja, te e vërteta, te e drejta që nganjiherë vonon por nuk harron ta ndëshkoj Djallin Pra mbështetu vetëm te ndihma e Perëndisë që ka krijuar njerëz të ndershëm të ditur e të mire, është ajo mbështetje e vetme që ngrit moralin e lartë kundër së keqës për të ralizuar fitorën e së vërtetës e të së drejtës njerëzore.

Shqiptarët assesi nuk guxojnë të bien pre e shantazheve e intrigave dhe mashtrimeve të përfituesve ordinerë që për përfitimet e tyre personale, të përqahen në çështje të fesë, e as të dofarë liderësh partiak, të cilët nuk mbajnë drejtësinë si në çështjet materiale e fizike ashtu edhe në jetën shpirtërore ndaj kombit e Atdheut. Nga sa po shofim për çdo ditë, të varfërve nuk u është përmirësuar jeta fare, përkundrazi ata ndihën më të shtypur dhe gjendja e tyre po përkeqësohet edhe më shumë nga këta matrapaz politik që kanë kapur shtetin.

Kam përshtypjen time se shqiptarët tashmë e kanë kuptuar fare mire se më nuk mund të shantazhohen e mashtrohen nga lider të rrejshëm, ngase ata kurrë nuk ua dojnë të mirën e as që kanë punuar ndonjëherë për t’ju përmirësuar jetën njerëzve të varfër. Ngase ata lideruc të damkosur janë lakmitar të pangopshëm të pasurisë.

Me gjakun e derdhur të dëshmorëve në luftën për liri dhe falë ndihmës së NATO-s, gjegjësisht Amerikës mike, armiku ynë serbomalazez humbi luftën e u thye keqas. Por më të përfunduar lufta, disa prej luftëtarëve u vërsulën pas presë së luftës duke e dërguar kështu vendin në anarki.

Kjo kënaqësi e të mirave material ka dëmtuar rëndë interesin e popullit dhe Atdheut, janë pak gjësende në krahasim me ato të mira që do duhej të punohej për të mirën e përgjithshme popullore dhe për interesat tona kombëtare, të mira këto që janë të përjetshme, prandaj nuk duhet mashtruar pas kënaqësive të përkohëshme, atdheu i mbarshqiptarëve le të jetë një Parajsë pa shenjtorë të rrejshëm!

Lufta për liri nuk është humbje, sepse ata që u vranë janë dëshmor, kurse ne që shpëtuam, duhet të mbetemi konsekuent për të luftuar për drejtësi dhe barazi njerëzore. Në të kundërtën shlirshëm mund të thuhet vetëm një njeri që është i paditur e mizor shpif gënjeshtra ndaj diturisë e së së vërtetës.

21 Qershor 2016

Drejtësia hyjnore

October 11, 2015 by dgreca

Shkruan: Avdi Ibrahimi/
Sipas diturive që kemi mësuar nga dieatar të ndryshëm mbi krijimin e gjithësisë, Zotië shtë ai që krijoi qiejt, token, diellin hënën e të tjera… dielli është një yllë shumë i nxehtë dhe ndriçues, ndërsa planeti tokë e bënë thyerjen e dritës së tij. Gjithashtu hëna shëndritë natën mbi tokë, dhe sipas dietarëve është satelit i vetëm natyror i tokës. Hëna është i vetmi trup qiellor i huaj astronomik që deri tani është shkelur nga këmba e njeriut, dhe kështu mund të konsiderohet edhe më i studjuari, konsiderohet se është një trup i errët i ftohtë, me formën e topit, pa ujë dhe pa atmosferë, nuk ka ajër në sipërfaqën e saj temperatuarat shumë shpejtë rriten e zvogëlohen.
Për këtë hëna një natë deri sapo shëtiste nëpër qill, takoi diellin shkëlqimtar, e karshi tij, shkëlqimi i saj ishte tejet i zbehtë?! Për këtë ajo shkoi te Zoti, dhe i kërkoi që t’ja prente një palë rroba të shkëlqimta si ato të diellit?! Zoti si drejtë që është kishte pranuar lutjen e hënës, e kishte dërguar të ajo Rrobaqepësen për t’ja matur masën, në mënyrë që pastaj të ja qepte rrobat sipas udhzimeve që kishte marrë nga Zoti.
Rrobaqepsës i duheshin sëpaku tridhjetë ditë pë t’ja matur rrobat shkëlqimtare hënës e cila ishte në fazën e parë të saj, si Hëna e Re, që Rrobaqepësja Ëngjëll e njohu gjatë matjës, si një hark të ndritshëm në formë të drapërit! Kur shkoi pas shtatë ditësh për t’ja veshur rrobat e prera, u habit kur pa se ajo tashmë u paraqit si gjysmë rreth i ndritur, që ishte faza e dytë e njihej si Katërshja e pare! Mbasi mati rrobat e fazës së dytë, përsëri pas shtatë ditësh u kthye Rrobaqepësja tek hëna, e mbeti përsëri e habitur ajo tashmë kishte ndërruar përsëri formën, dhe ishte bërë Hëna e plotë! Përsëri ju dashtë Ëngjëllushës Rrobaqepëse të masë rrobat hënës për here të tretë. Kështu ajo u kthye pas shtatë ditësh dhe gjeti hënën me një formë tjetër të gjysëmrrethit, që e quajti Katërshja e fundit, dhe nuk u mor më me të e la hën ashti siç ishte, e u kthye te Zoti pa mbaruar punë.
Zoti e kishte pyetur Rrrobaqepësen, pse nuk ja preve rrobat hënës? Ajoi ishte përgjigjur: – Zotë i madhërishëm, nuk munda ta përfundoja asesi këtë punë të vështirë, se ajo hëna mu paraqit gjatë matjes së rrobave në katër forma.
Pra kjo është drejtësia hyjnore ajo mbikqyr gjithçka nga gjithësia, dhe jep secilit atë që e meriton, më duket se për drejtsinë hyjnore e kam lexuar diku në thëniet e Ezopit!

AROMË LIRIE NË PREKAZIN E PËRFLAKUR

September 18, 2015 by dgreca

Shkruan; Avdi Ibrahimi/

Në, Prekazin e përflakur, në Prekazin e heroizmave të mëdha, në Prekazin e Skënderajt, ngrihej Kompleksi memorial “Adem Jashari” këtu të shumtën e rastëve është ndalesa ime. Kushdo që viziton këtë fshat nderon dhe respekton këtë vend të shenjtë, që ne kujtojmë dhe nderojmë Epopenë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe heroizmin e komandantit legjendar Adem Jashari dhe familjes Jashari. Në fakt është ky heroizmi i familjes Jasharaj, me në krye komandantin legjendar Adem Jashari, që historisë më të re i kishte lënë këtë emër. Kjo gjë ia shtonte madhështinë që mbulonte Prekazin heroik.

Më duket se të gjithë vizitorët heshtin kur i afrohen shtëpive të Jasharëve nga ku duken të bëra shoshë muret dhe pullazet e shtëpive, nga predhat dhe plumbat e ushtrive pushtuese serbo-malazeze… dhe sejcili nga vizitorët do të ndiente një druajtje kur i shikon? Në faktë populli shqiptar ndihet krenar me legjendarin dhe familjen e tij, sepse ata u bënë emra të shquar në historin e lavdishme të popullit shqiptar.

Një ndjenjë e çuditshme prekte zemrën time, sa here që vizitoja këtë tempull të shenjtë të shqiptarisë, mrekullohesha nga kjo natyrë e bukur e tokës shqiptare. Lulishtarët përkujdesëshin aty për lulet e trandafilat shumëngjyrësh, rrezet e Diellit shndrrisnin mbi mermerët e bardhë e të kaftë të heronjëve dhe heroinave të atmëmëdheut ShqipëriKosovë, era e mire e gjithë atyre luleve e drunjëve të natyrës, të përziera sëbashku, krijonte një aromë lirie në Prekazin e lavdishëm.

Ecja nëpër rrugët e gjëra të shtruara në pllaka betoni që të çonte të varri i komandantit legjendar të UÇK-së, Adem Shaban Jashari, dhe familja Jashari, ngjan në një tempull të bukur e të shenjtë, aty bëhen nderime në shenjë respekti dhe adhurimi nga pelegrin të ndryshëm, për komandantin legjendar… komandantin legjendar të madhë… njerëzit nga mbarë bota e quajnë i Madhi komandanti legjendar… që këtë titull ia ka vënë ai me vepra konkrete vetës së tij!

Pastaj mendova se ç’do mendje mund të davaritet, të ngatërrohet, të përmbyset, ashtu siç mund të ketë ndodhur në anijën e shpëtimit të Nuhit.

Kështu zgjohet mendja e njeriut. – Legjendari ynë sëbashku me heronjtë dhe heroinat shqiptare do të na ruajnë TROJET SHQIPTARE, ngase kjo është lavdia e tyre e pavdekshme… ata janë mbrojtësit tanë…ata na tregojnë si duhet rrugtuar të bashkur gjithë shqiptaria në të ardhmën e afërt… natyrisht se do ndeshemi edhe me stuhitë… që për fatin e atmëmëdheut tone ShqipëriKosove e viset tjera shqiptare, të vendosë vetë populli shqiptarë… assesi të mos lejojmë të bluhemi nga nofullat e të huajve!

Rojet e reja të ideve demokratike!

June 28, 2015 by dgreca

Shkruan: Avdi Ibrahimi/

Njohuritë historike flasin se shtetet e para skllavopronare janë krijuar ne mileniumin e katërt (4) para erës së re, ato përbëheshin prej dy klasave skllevërit dhe skllavppronarët. Ky proces shoqëror historik ka zgjatur me shekuj. Këto shtete u klasifikuan si shtete skllavopronare të lindjes dhe perëndimit. Shtetet më të njohura të lindjes ishin: Egjipti, Babilonia, Kina, India, Persia, Asiria, Fenikia, dhe shteti Hebrenj. Shtete më të njohura perëndimore ishin: qytete – shtete Ilire, Greke, dhe shteti i Romës. Shtetet skllavopronare qëndruan deri në shekullin e pestë (5) të erës së re. Pas shembjes së shoqërisë skllevërit dhe skllavopronaret, lindi një organizim i ri. Feudalizmi ky emërtim vjen prej fjalës gjermane “feud” që do të thot prone bujqësore. Në shoqërin feudaliste poashtu egzistuan dy klasa shoqërore feudalet dhe bujkrobërit. Sistemi feudalist sikurse ai skllavopronar zgjati me shekuj. Ky sistem shoqëror u zhvillua nga shekulli pestë (5) të erës së re deri në shekullin tetëmdhjetë (18) të erës së re. Gjatë këtyre shekujve u zhvillua një luftë e ashpër klasore ndërmjet bujkërobërve dhe feudalëve. Sikurse klasa sunduese sklavopronare dhe ajo feudale, klasën e skllevërve dhe bujkërobërve i përçmuan, persekutuan, dhunuan, djegën në turrën e druve, varen në litar, dhe masakruan, duke mos u ngopur me zingjirët në qafë e pranga në këmbë e duar të sklevërve dhe bujkërobërve në shekuj tmerrësisht të gjatë. Tashmë këto dy sisteme – ide i takojnë të kaluarës. Dy shekujt e shkuar dhe fillim shekulli i tretë njëzet e një, XIX – XXI, po jetojmë në sistemin e idesë kapitaliste. Idealistë të kapitalizmit thonë kapitalizmi është: ” Pula që bënë vezën e artë”? Burim i kësaj pasurie të madhe që ne e gëzojmë është periudha e zhvillimeve të mëdha ekonomike, krahasuar me të gjitha periudhat e mëparshme.

Në shkollë mësohet që kapitalizmi shfrytëzon pamëshirshëm pasurit natyrore, ujore dhe klasën punëtore. Kështu thuhet se kapitalizmi i njerëzëve super të pasur ka sjellur rritjen e papunësisë, kapitalizmi po prodhon pabarazi? Kështu ai po rrëshqet drejt në autoritarizëm, masa popullore vështir se do ta pranoj autoritarizmin. Jetojmë në shekullin e zbulimeve të mëdha të teknikës. Pothuaj çdo ditë flitet për fitore të reja që prodhon mendja e njeriut në këtë fillim shekull. Pushtohen elementet e panënshtruara, të kohës dhe hapsirës, tashmë po i tregohen këto të fshehta njerëzimit. Qytetërimet e ashpra e primitive të njerëzve tanë parahistorik, këto shoqëri drakoniane ndiqnin logjikën e një ideje. Paçka se çdo ide – besim shënonte në një fare mënyre dhunën për ta vë në zbatim ideimin e ideve dhe besimeve në kohën e vetë.

Spartanët vënë në zbatim ligjin e disiplines deri në marrëzi, qëllimi i kësj disipline ishte pastrami i racës për krijimin e një brezi burrëror e të aftë për të luftuar. Kurse çifutët e luftonin kënaqësinë, për shpëtimin e shpirtit, kisha më e ditura e psikologëve, i kundërvihet kënaqësisë fizike përmes idealit të shpirtit, kokëfortësisë së dietarëve të materializimeve idealiste i thyente duke i dënuar në burgje e djegie në turra drush për ta kthyer shpirtin në portën hyjnore, mbase edhe kjo logjik mizore, po më këtë ata donin ta mbronin idenë e besimit kristian.

Kjo dukej sikur i nënshtrohej përulësisht idesë së besimit shpirtëror të besimeve fetare. Njeriu modern i shekullit XXI, mendon se puna e sundimeve me anë të mizorive ka mbaruar, prej shumë kohësh dhe ajo ndezje e here pas herëshme e njeriut të “kulturuar” bashkëkohorë janë vetëm vetëtimat e fundit të stuhive të së kaluarës. Na duhet të durojmë edhe disa vite të tjera dhe raca njerëzore, e cila ka bërë një ngritje kaq të lartë teknologjike, do ti pastroj nga primitivizmi përpëlitjet e kafshërisë plakë që po jep shpirt. Kujdes thotë njeriu i “kulturuar” mos e trembni me fjalime njeriun e së kaluarës të burgosur prapa hekurave të besimeve fetare. Mos e pyesni shumë për idealin e tij dhe ai do të zbutet, kaloni aty pranë sikur nuk ju intereson asgjë nga e kaluara e tij. Ky është morali i sukseseve të jshtëzakonshme të shkencës së shekullit që lame prapa. Zbulimet e reja shkencore luftojnë idetë e vjetra, por në njëfarë mënyre edhe sundimtaret e ideve bashkëkohore demokratike kanë vënë në levizje një armatë të tmerrshme rojesh të veshur si mësues të ideve të reja demokratike, janë ngritur në këmbë idealistet e ri për t’ia rrëmbyer popujve lirit kolektive e kombëtare, për mbrojtjen e lirisë së individit – kapitalistit. Si është e mundur që ideja e pluralizmit demokratik të zhvillohet pa drejtësi e ndershmëri, si ka mundësi të përhapet dije dhe dritë nga mësuesit injorantë ? Kur dihet se injoranca sjell mizori edhe më të keqe se të njeriut të së kaluarës! Kjo ashpërsi mizorie nga një brez pedagogësh të pamëshirshëm, kur atyre u mungon dituria e përhapjes së ideve të reja.

Për shkak të ideve kundër sundimtarëve të tyre Iksionni u lidh me gjarpërinjë në rrotën e qerrës dhe vërtitej në tatar; Prometeun e kishin ngujuar për shkëmbi, pse ai kishte sjellur dritën njerëzve; Sizifin e kishin dënuar me bartjen e gurit, pse ai i kishte mashtruar zotrat; Laokontin e kishin mbështjellur me gjarpërinjë helmues pse ai s’kish pranuar të futej kali i danajve në Trojë.; Sokrati ishte denuar nga Sundimtari i tij me kupen e helmit pse ai kishte përhapur ide të reja për lirin e të shtypurve; Gjordano Bruno ishte djegur në turrën e druve pse ai kishte thënë të vërtetën se toka sillet rreth bushtit të tij; Adem Demaçi ishte dënuar nga pushtuesi jugosllav me 28 vite burg, pse ai kishte dashur lirin e shqiptarëve dhe bashkimin e tyre me një shtet të vetëm Shqipërinë; Ukshin Hoti po dergjej burgjeve dhe më nuk dihet asgjë për fatin e tij, pse ai kishte kërkuar të drejta kombëtare për shqiptarët e robëruar nën Jugosllavi; Albin Kurti lider i Lëvizje “Vetëvendosje” për disa here është burgosur nga qeveritar të Kosovës, pse ai po kërkon që populli të vetëvendosë për fatin e tij me anë të referendumit, e jo popullin të mos e pyes askush, por t’u imponohet gjithçka nga të huajt, nëpërmjet liderëve tanë politikan servil.

Kohë më pare kisha lexuar mendimet filozofike të: “ Demokratit, Rousseaut, këtij teoriticienti të demokracisë dhe sovranitetit të “Vullnetit të Popullit”, dhe nga gjithë këto mendime e fraza të paraqitura nga ai, bien në antagonizma me idetë e tjera filozofike, por që të gjith disi shprehin mendimin e një të vërtete, dhe kur lexoni librin e Isaiha Berlinit “Katër ese mbi lirinë”, ka një argument krejt tjetër mbi lirin e pluralizmit. Berlini thotë: “…Po shikoni, e gjithë kjo është një gjë e bukur, për këto që po proklamojnë, dhe që besojnë vetëm në një të vërtetë nuk është liri. Liri do të thotë të të lënë vetëm. Liria është sferë e autonomisë, dhe hapësirë e pacënuar politike të cilën nuk mund ta prekë asnjë autoritet apo grupim politik.” Në të vërtetë thotë Berlin, këto pseudo liri të larta: “… Që na i shesin profetët e njëshit janë paksa të rrezikshme.

Ata proklamojnë se një vlerë e vërtetë është mbi të gjitha të tjerat. Kështu më në fund lirit e popujve shkilen nga më të fortit. Kokat hiqen. Madje me miliona. Ndërsa shpirti i traditës liberale politike është besimi se askush nuk e di sekretin e qëllimit, dhe secila nga këto meriton të respektohet..”. Mu nga ky pluribus del edhe liria jonë.Bukuria sublime e demokracise është një frazë boshe. Politikanët pushtetarë idenë e demokracisë e kanë përshtatur për interesa të veta personale dhe klanore, dhe as që duan t’ja din se po shkilen interesat e popullit dhe të kombit. Ky edukim sistematik i ideve që nga lashtësia e deri sot u perhap nga profetët e ideve me anë të frikës dhe dhunës, kështu tronditi baraspeshimin e brendshëm të races njerëzore. Kundërshtarët e këtyre ideve i denuan në burgje dhe i keqtrajtonin në mënyra më mizore. Kjo marrëzi njerëzore e sundimtarëve dhe kundërshtarëve të ideve të tyre është mire të marrë fund në shekullin XXI, se vitet në vijim do t’i lënë prapa kapitalistet, ashtu siç i lane skklavopronarët dhe skllevërit, ashtu siç i lane feudalet dhe bujkërobërit. Tani më klasa punëtore e shfrytëzuar mizorisht nga kapitalisti po e kupton për ditë e më shumë se duhet ndërtuar një sistem të ri me ide të reja për barazi sociale. Kjo ide mbetet të shihet se a do të ndërtohet nga njerëz të ditur, të cilët nuk do të lejonin heqje kokash për një mendim ndryshe, ku njerëzit do të jetonin të kulturuar si në “Qytetin e Diellit” të Tomanzo Kampanelas ? Ç’farë në të vërtetë duan të jetejë botoa e qytetruar njerëzore.