Featured – Page 362 – Dielli

U NDERUA GJENERAL ABAZ KUPI NË PËRVJETORIN E VDEKJES

January 13, 2019 by dgreca

*Në mesditën e së Shtunës, 12 Janar 2019, në varrezat Maple Grove në Queens, NY, u përkujtua përvjetori i 43-të i ndarjes nga jeta të heroit të 7 Prillit, Gjeneral Abaz Kupi./

NGA DALIP GRECA/ Më shumë foto shihni në facebook(dielli vatra)

* Z. Ahmet Hoti e ka alternuar veprimtarinë mes ligjërusve dhe informacionit historik rreth veprimtarisë të Abaz Kupit dhe Legalistëve gjatë Luftës së Dytë botërore…

– Kryetari i Vatrës, Z. Dritan Mishto shtroi idenë e krijimit të një Fondacion me emrin e Abaz Kupit, me qëllim që të krijohen mundësi për ta përcjellë figurën dhe veprën e tij tek rinia dhe të stimulohen studentët për studmin e kësaj figure kombëtare.

– Folësi kryesor z. Fatmir Keqi, vlerësoi figurën e Abaz Kupit përgjatë historisë së Shqipërisë dhe përshkroi bëmat e tij nga rinia derisa mbylli sytë në Nju Jork.

– Z. Muharrem Hudënishti paraqiti vlerat Gjeneral Abaz Kupit, në kujtesën e ish të burgosurve politikë në Spaç të Mirditës, burgun e tmerrshëm, ku ishin kyçur kundërshtarët e regjimit dhe bijtë e tyre. Ai solli në kujtesë gjykimet dhe vlerësimet e ish bashkëvuajtësve.

– Z. Haxhi Dauti, Kryetar i Këshillit Shqiptaro-Amerikan përgëzoi organizatorët dhe Vlerësoi figurën e Gjeneral Abaz Kupit.Dauti mbështeti idenë e kryetarit të Vatrës.

– Kryetari i Partisë Lëvizja e Legalitetit për SHBA solli përshëndetjen e Kryetarit të PLL, z. Shpëtim Axhami…dhe mbështeti protestën e studentëve duke iu kërkuar atyre që të dalin nga kërkesat thjesh ekonomike dhe t’i japin orientim Kombëtar asaj.

– Në emër të familjeve Dani, Çupi dhe Kupi, falenderoi dhe përshëndeti nipi i Abaz Kupit, i biri i Fatbardh Kupit, Sokol Kupi.

– Tek Varri i Abaz Kupit u bënë homazhe dhe u vendos kurorë me lule.Homazhe u bënë edhe tek varret e Legalistëve që kanë ndërruar jetë.

– Për të pranishmit organizatorët shtruan drekë në Queens Beerhouse në 92-50 59th Ave, Elhurst NY.

***

KUJTESA- Prijësi popullor, udhëheqësi i Legalistëve, Gjeneral Abas Kupi vdiq më 9 Janar 1976 dhe u varros më 14 Janar.

Komuniteti Shqiptar, vecanërisht ai nacionalist, e përcolli me nderim heroin dhe udhëheqësin legalist. Në varrimin e Tij pat marrë pjesë dhe Mbreti Leka I, i cili udhëtoi nga Madridi së bashku me Ministrin e atëhershëm të Oborrit, avokatin Selim Damani. Familja Mbretërore e adhuronte Abas Kupin si një Hero Kombëtar të çmuar,dhe ndjeu një hidhërim të madh për vdekjen e tij.
Në kronikën e gazetës Dielli, që përshkroi me detaje shërbimet funerale dhe ceremoninë e varrimit, shënonte se në varrim ishte i pranishem edhe z. Alexander Macmillan; i biri i ish Kryeministrit të Anglisë, i cili pati udhëtuar nga Londra, enkas për këtë rast, Julian Emery, dhe te tjere miq nga Anglia dhe Amerika, ishin pjesë e nderimeve që iu bënë Heroit të 7 Prillit. Shqiptarët kishina rdhë për te nderuar Gjeneral Abaz Kupin nga të gjitha shtetet e Amerikës së Veriut, Kanadasë, Australisë së largët, Evropës. Besimet fetare të tria feve ishin të pranishëm dhe u lutën për shpirtin e heroit….Në ceremonitë e organizuara në Nju Jork ishte e pranishme edhe Vatra sepas Abas Kupi dhe shumë vatranë të tjerë, me udhëzim nga Mbreti Zog, qenë bërë pjesë e Vatrës në kohët e vështira të saj, kur Tirana Komuniste nxiste shqiptarët e Amerikës të braktisnin “Vatrën reaksionare” dhe të shkonin tek Shqipëria e Lire. Në emër të Vatrës përshëndeti gazetarja, shkrimtarja Nexhmie Zaimi, në atë kohë kryetare e Degës së Vatrës për Nju Jork -Nju Xhersi, ku ishte i anëatrësuar edhe Abas Kupi. Zonja Zaimi e pat cilësuar në elegjinë e saj Abas Kupin Hero Kombëtar dhe vatran besnik. Vdekja e Abaz Kupit u përcoll edhe nga media amerikane, madje edhe gazeta presitigjioze The New York Times.

KRONIKA PËRKUJTIMORE E 12 JANARIT 2019

Aktivitetin përkujtimor që u organizua në sallën e madhe të adminstratës së varrezave qytetare ne Kew Gardens, u moderua nga numrin dy i Partisë Lëvizja e Legalitetit për SHBA, z. Ahmet Hoti. Në sfond të sallës qëndronte portretiiI Abaz Kupit, kurorat me lule dhe Flamuri Kombëtar, kuq e zi, që ishte simboli që e shoqëroi gjatë të gjithë jetës heroi Abaz Kupi, e përskaj tij Flamuri Amerikan.

Të pranishmit kanë përcjellë me soleminitet Hymnet Kombëtare të Shqipërisë dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Më pas një minut heshtje për Heroin dhe për të gjithë Legalistët e ndarë nga jeta kohët e fundit.

Ahmet Hoti e ka alternuar veprimtarinë mes ligjërusve dhe informacionit historik rreth veprimtarisë të Abaz Kupit dhe Legalistëve gjatë Luftës së Dytë Botërore, duke iu referuar një raport ekskluziv të Abaz Kupit dhe Gaqo Gogës të gushtit 1945 dërguar nga Kajro, drejtuar Mbretit Zog , që ndodhej aso kohe në Londër si dhe pjesë nga Memorandumi i 3 oficerëve britanikë ; Billi Meklein, Dejvid Smajli dhe Julian Amery për Luftën Civile në Shqipëri, si dhe detajet e raportit për bashkëpunimin e anglezëve me Lëvizjen Zogiste në Shqipëri.

I pari folës në tubimin përkujtimor ishte Fatmir Keqi nga një familje e respektuar antikomuniste që kaloi nëpër ferrin e vuajtjeve të komunizmit, dhe dha luftëtarë antikomunistë, që nuk kursyen as jetën.Mysafirin e prezantoi legaliste veteran Ndrece Gjergji.

Folësi Fatmir Keqi falenderoi orgaizatorët, Familjen Kupi, Dani, Cupi, dhe Legalistët për këtë veprimtari nderuse për udhëheqësin e Legalistëve dhe Heroin e rezistencës së 7 prillit 1939. Abaz Kupi, tha folësi, është simbol i traditave më të bukura e më të pastra shqiptare si besa, burrëria, drejtësia, por edhe simbol i mbrojtësit luftëtatrit të vendosur të krahinës,dalëzot i Atdheut. Ai u shqua për trimëri, u shqua si komndant, nacionalist i paepur e largpamës, por edhe si një politikan konseguent kombëtar, një diplomat i rangut të parë. Z. Fatmir Keqi shpalosi fletë nga jeta trimërore plot bëma të Abaz Kuptit, duke filluar nga rinia, e deri tek 7 Prilli, ku shkëlqeu si simbol i qëndresës dhe besës shqiptare, duke i zbardhur faqen Shqipërisë përballë fashistëve pushtues. Ai u ndal gjatë në veprimtarinë e Abaz Kupit gjatë Luftës së Dytë Botërore, renditjen në frontin e përbashkët kundër pushtuesëve, qëndrimi në Mukje, largimit nga Fronti, vazhdimi i përpjekjeve për të bashkuar forcat Kombëtare, takimet në Prezë, Mat, Mal i Bardhë, Lurë etj. Më pas u ndal në kohën e mërgimit, përpjekjet e vazhdueshme për të arritë bashkëpunimin dhe unifikimin e veprimtarive të të gjitha forcave antikomuniste, roli i tij i spikatur në Komitetin Shqipëria e Lirë, bashkëpunimi me Mid’hat Frashërin etj.

Me shumë interes ishte dhe kumtesa e z. Muharrem Hudënishti, i cili i paraqiti vlerat Gjeneral Abaz Kupit, në kujtesën e ish të burgosurve politikë në Spaç të Mirditës, burgun e tmerrshëm, ku ishin kycur kundërshtarët e regjimit dhe bijtë e tyre. Ai solli në kujtesë gjykimet dhe vlerësimet e ish bashkëvuajtësve: Eugjen Merlika, Ahmet Kolgjini,Lek Syku,Fadil Dema, Asllan Allamani, Kudret Lika, Sami Kupi e të tjerë. Secili prej tyre evidentoe në bisedat rreth heroit virtytet, cilësitë e rrallë të heroit të 7 Prillit. Z. Hudënishti e mbylli kumtesën e tij me thirrjen: Abaz Kupi le të shërbejë si model frymëzimi, le të jetë ushqim moral dhe qëndrese për ne dhe brezat që do të vijnë në mbrojtjen e interesave kombëtare.

Kryetari i Vatrës z. Dritan Mishto ka përshëndetur në emër të Federatës Panshqiptare dhe vatranëve, ka vlerësuar figurën e Abaz Kupit me përmasat e saj.Vatra është pjesë e veprimtarive tuaja, u tha ai Legalistëve, pasi dhe vetë Abaz Kupi ishet një vatran besnik, ashtu si shumë legalistë si, Ramiz Dani, Abedin Mulosmani, Hysen Mulosmani, Musli Mulosmani, Ndrecë Gjergji,i cili ende është aktiv në Vatër, Ahmet Hoti, që është edhe anëtar i këshillit të Vatrës dhe shumë legalistë të tjerë. Kryetari i Vatrës shtroi idenë që të krijohet një Fondacion me emrin e Abaz Kupit, me qëllim që të krijohen mundësia për ta përcjell figurën dhe veprën e tij tek rinia dhe të stimulohen studentët për studmin e kësaj figure kombëtare.Besoj, tha ai, se ky do të ishte vlerësim i duhur për figurën e heroit të 7 prillit.

Kryetari i Këshillit Shqiptaro-Amerikan, Haxhi Dauti, ka vlerësuar veprimtarinë përkujtimore, kushtuar figurës Kombëtare Abaz Kupit, që ia zbardhi faqen Shqipërisë në kohë të vështira. Është hera e dytë , tha ai që marr pjesë në tubimin tuaj të përvitshëm dhe ju përgëzoj që mbani gjallë fiura të tilla si Gjeneral Abaz Kupi. Po ashtu z. Haxhi Dauti përkrahu idenë e Kryetarit të Vatrës për krijimin e një fondacioni me emrin e Abaz Kupi dhe nxitjen e stimulimin e studentëve për të studiuar figura të tilla Kombëtare. Kryetari i degës së Partisë Lëvizja e Legalitetit për SHBA, z. Hakik Mena, ka sjellë përshëndetjen e Kryetarit të Legalistëve shqiptarë Z. Shpëtim Axhami.

Në emër të familjeve Dani, Çupi dhe Kupi, falenderoi dhe përshëndeti nipi i Abaz Kupit, i biri i Fatbardh Kupit, Sokol Kupi.

PËRSHËNDETJA E KRYETARIT TË PLL, Z. SHPËTIM AXHAMI

Kam nderin që në rolin e kryetarit të PLL dhe në emër të Kryesisë PLL të përshëndes aktivitetin e degës tuaj në nderim të figurës së heroit kombëtar të rezistencës antifashiste gjeneral Abas Kupit.
Dega PLL Amerikë ka mbajtur gjallë frymën mbretërore-zogiste-legaliste për vite me rradhë gjatë diktaturës më të egër komuniste të vendosur në Shqipëri pas vitit 1944.
Pa tjetër ajo që ju sot bëni për të përkujtuar figurën e Abaz Kupit na nderon të gjithëve ,na bën optimist dhe na jep kurajo në punën tonë të përbashkët në interes të Kombit tonë.
Kjo merr vlera të vecanta aq më tepër duke ditur se kush ishte Abaz Kupi dhe roli që ai ka patur për gjatë gjithë jetës së Tij.
Aty ku e kërkonin interesat Kombëtare aty gjendej gjeneral Abaz Kupi.
I lindur në 1892 në rrethin e Krujës.
Deri në 1924 mori pjesë aktive në gjithë luftërat kundër okupatorëve që donin tjetërsimin e trojeve tona.
Pas vitit 1924 deri në 1939 shërbeu si komandant xhandarmarie duke u bërë besnik në vendosjen e rendit dhe shtypjen e kryengritjeve antikombëtare të organizuar kundër regjimit të Mbretit Zog.
Më 1939 nën besimin e Mbretit të shqiptarve Zogu I priti me luftë okupatorin fashist duke treguar se kush ishte në të vërtetë Mbretëria Shqipëtare.
Gjatë LDB bashkë me forcat e tij kërkonte një bllok të përbashkët antifashist kombëtar kjo e mëshiruar në Marrëveshjen e Mukjes .
Tradhëtia që ju bë kësaj marrëveshje ,fryma që po krijohej me ndërhyrjen e jugusllavëve për të kthyer luftën për clirim në luftë për pushtet nën këmbën serbo-ruse komuniste me cdo cmim vëllavrasës bëri që Abaz Kupi të vazhdonte luftën nën direktivat e focave aleate duke krijuar në Nëntor të 1943 OKLL si frymë e Triumfit të Legalitetit të viti 1924 .
Formacioni politiko -ushtarak i krijuar kishte si qëllim të fitohej lufta.
Kthimin në pushtet të Mbretit Zog I i larguar në mënyrë jolegjitime si rezultat i pushtimit fashist .
Vazhdimin e luftës deri në bashkimin kombëtar Kosovë – Camëri.
Mbështetje perëndimore te forcat aleate.
Rrjedhat që mori lufta bënë që si shumë nacionalistë të tjerë për të shmangur një vëllavrasje më të thellë të largohej në ekzil.
Në emigrim duke qëndruar gjthmonë besnik i Mbretënisë Zogiste dhe i filozofisë Zogiste gjithë kontributin dhe mundin e tij ja kushtoj PLL programit të saj , rolit për shembjen e diktaturës në Shqipëri , kjo si kryetar i PLL i përhershëm ,si aktivist i Komitetit “Shqipëria e Lirë “ si president i projektit “Valualba” etj .
Familja e Abaz Kupit për meritat e Tij u denigrua e persekutua,u burgos, u internua sepse ky ishte regjimi komunist antikombëtar serbo-sllav.
Por duke kërkuar mirkuptimin tuaj nuk po zgjatem më tepër ,sepse cfardo të themi ngelet shumë pa thënë për këtë atdhetar nacionalist lagalist, zogist, mbretëror .
I përjetshëm kujtimi i Abaz Kupit në këtë përvjetor ku dhe ka ndërruar jetë. Edhe një herë respekte suksese për punën tuaj në vazhdimësi dhe respekte për aktivitetin e degës tuaj
Përzemërsisht në emër të Kryesisë PLL
Shpëtim Axhami kryetar i PLL

****

Pas veprimtarisë pjesmarrësit shkuan tek varri i Abaz Kupit dhe bënë homazhe dhe vendosën kurorë me lule.

MASAKRA QË NDRYSHOI POLITIKËN BOTËRORE NDAJ KOSOVËS

January 13, 2019 by dgreca

Një reflektim në 20-vjetorin e Masakrës në Reçak/

1 Frank 1 1 masakra Recak 3 masakra masakraerecakut 1 bace u krye Hyrja-Portali

Nga Frank Shkreli/

Pas ditën e 15 Janarit, 1999, Washingtoni ishte paralizuar nga një furtunë e ftohtë me akull, ndërkohë që këshilltarët më të lartë të politikës së jashtme të Presidentit Bill Klinton po mblidheshin një nga një për një takim mbi gjëndjen në Kosovë, në të ashtuquajtën “Situation Room”, dhoma e Shtëpisë së Bardhë ku diskutohen situatat më kritike dhe më të rëndësishme të sigurimit kombëtar të Shteteve të Bashkuara. Kështu e fillonte kronikën gazeta Washington Post me 18 Prill, 1999 mbi takimin urgjent, ndërsa shënonte se në atë takim të nivelit të lartë, Sekretarja Amerikane e Shtetit, Madeleine Albright – kishte bërë thirrje — por pa sukses për momentin — për një fushatë të fortë shtuar presioni nga ana e Shteteve të Bashkuara dhe NATO-s ndaj Beogradit, për një ndërhyrje në Kosovë. Por në vend të një vendimi më të fortë siç kërkonte Zonja Albright, në atë takim të nivelit të lartë të këshilltarëve të Presidentit Klinton, u miratua një dokument sekret prej 13-faqesh, i quajtur “Strategjia mbi Kosovën”. Gazeta Washington Post shkruante me atë rast se Sekretarja Amerikane e Shtetit ishte e bindur se asnjë masë tjetër e përkohëshme kundër Serbisë nuk do të ndalonte shpërthimin e një lufte në Kosovë. Por, zyrtarët e lartë të politikës së jashtme amerikane, të mbledhur në Shtëpinë e Bardhë atë ditë, nuk dinin ende se një ditë përpara, nja 6,000 mijë kilometra përtej oqeanit, në një fshat të Kosovës i quajtur Reçak, forcat terroriste serbe kishin masakruar mbi 45 civilë, një masakër kjo që më në fund do të ndryshonte çdo gjë. Një ri-konstrukturim në atë kohë, nga gazeta Washington Post, i ngjarjeve në Washington dhe në Bruksel, kryeqendra e NATO-s, tregon se masakra serbe e civilëve të pafajshëm shqiptarë në Reçak, pat transformuar krejtësisht politikën e deri atëhershme të Perëndimit, e sidomos të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, ndaj Ballkanit Perëndimor — në një mënyrë që rrallë herë ndodhë që një ngjarje e vetme si kjo të ndryshonte politikat aq shpejt. Masakra në Reçak, shkruante Washington Post, bindi administratën amerikane dhe aleatët e saj në NATO se përpjekjet e deri atëhershme për të parandaluar një konflikt në Kosovë, kishin dështuar. Si përfundim, qëndrimet e Sekretares Albright për një politikë më të vendosur diplomatike dhe ushtarake kundër Serbisë u diskutuan në një mbledhje të thirrur më 19 Janar 1999 nga Këshilltari i Sigurimit Kombëtar, Sandy Berger. Dy ditë më vonë, raportonte Washington Post, Presidenti Klinton i paraqiti, planin e diskutuar në Shtëpinë e Bardhë, Kryeministrit britanik, Tony Blair dhe kështu në fund të Janarit të vitit, 1999 u mor vendimi për luftën e parë të NATO-s në konfliktin më me pasoja në Evropë, ç’prej Luftës së dytë Botërore.

Me 19 Janar, 1999, Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara kishte dënuar ashpër masakrën e shqiptarëve civilë, përfshirë gra dhe fëmij, në Reçak dhe me atë rast kritikoi ashpërsisht Beogradin për shpalljen “persona non-grata”, Kryetarin e Misionit të OSBE-së në Prishtinë, Ambasadorin amerikan William Walker. Ishte pra, pikërisht Ambasadori William Walker, i cili me të shkuar në vendin e ngjarjes ku ishin hedhur kufomat në Reçak, një ditë pas masakrës, më 16 Janar – ai që njoftoi Shtetet e Bashkuara dhe botën mbarë për krimet serbe kundër civilëve shqiptarë në Reçak. Ishte, vlerësimi i gjëndjes së përgjithëshme shumë të rëndë në Kosovë dhe sidomos dëshmia e Ambasadorit Walker për masakrën që kishte parë me sytë e vet në Reçak, 20-vjet më parë, që çoi më në fund në ndërhyrjen e NATO-s kundër forcave terroriste policore dhe ushtarake serbe në Kosovë dhe në anë e mbanë Serbisë.

Dëshmia e ambasadorit Walker për masakrën tragjike që kishte parë ai në Reçak, njëkohësisht tmerroi mbarë botën e qytetëruar dhe zgjoi ndërgjegjen e diplomacisë ndërkombëtare, sidomos asaj amerikane, se diçka duhej bërë dhe shumë shpejt, para se të bëhej tepër vonë, për të ndaluar masakrimin e popullit shqiptar në Kosovë, nga forcat kriminale të Millosheviqit. Ish- Drejtuesi i Misionit Verifikues të OSBE-së në Kosovë, Ambasadori William Walker, në një intervistë për Zërin e Amerikës (VOA), në prag të 20 vjetorit të masakrës së Reçakut, u shpreh se i mbetet besnik vlerësimit të tij për ngjarjen, e cila hodhi dritë në atë që po ndodhte në Kosovë dhe që çoi eventualisht në ndërhyrjen e NATO-s kundër forcave serbe, duke thënë se “Deri më sot, 20 vjet më pas, jam ende i bindur se vlerësimi që kam dhënë ishte i vërtetë”…

Ndërkaq, në intervistën e tij me Zërin e Amerikës shqip, Ambasadori Walker, ashtu si edhe në të kaluarën, komentoi duke kritikuar edhe situatën aktuale politike në Kosovë, duke e cilësuar atë si të “trazuar”. “Mendoj se situata është zhgënjyese, ka shumë korrupsion, shumë krim, shumë pasiguri për të ardhmen…një numër shumë i madh njerëzish në Kosovë sot janë mjaft të zhgënjyer me ecurinë e deritanishme”. Duke folur për situatën aktuale në Republikën e Kosovës, përfshirë bisedimet me Serbinë Ambasadori Walker tha gjithashtu se i shikon, “Idetë e reja në negociatat për normalizimin e marrëdhënieve me Serbinë si të pafavorshme për Prishtinën”. Ambasadori Walker, si mik i shqiptarëve dhe i Republikës së Kosovës që është, me rastin e 20-vjetorit të masakrës në Reçak, i këshillon udhëheqsit politikë të Kosovës, që në këtë proces të “normalizimit” të marrëdhënieve me Serbinë, “Të mos dëgjonin aq shumë sa kanë dëgjuar deri tani komunitetin ndërkombëtar dhe të dëgjojnë më shumë popullin në Kosovë”. Mesazhi i Ambasadorit Walker është që politikanët e Kosovës, të dëgjojnë më shumë njerëzit që i votojnë dhe që u mundësojnë atyre pozitat, detyrat dhe titujt e lartë, si dhe privilegjet që vijnë, si rezultat i posteve të tyre publike.Tre vjet më parë, 17-vjetorin e masakrës së Reçakut e kisha shënuar me këtë shkrim modest, http://telegraf.al/opinion/frank-shkreli-bace-nuk-eshte-kry/, duke thënë se duhet t’i ishim mirënjohës Ambasadorit Walker sepse nuk dihet si do të kishin rrjedhë punët në Kosovë në vitin 1999, po të kishte qenë në Prishtinë në atë kohë një përfaqësues jo amerikan, si kryetar i Misionit të OSBE-së. Kosova me të të drejtë e ka nderuar këtë hero të drejtësisë, mbrojtës i të drejtave të njeriut dhe mik i shqiptarëve, miqësi të cilën ai e dëshmon edhe tani pas 20 -vitesh, ndërkohë që nuk pushon së punuari për të mirën dhe mbarëvajtjen e Republikës së Kosovës. Por ambasadori Walker, siç është shprehur para dy ditësh edhe në intrevistën me VOA-n shqip, ai e di mirë, ashtu siç e dimë të gjithë, se megjithse Kosova është e lirë, demokratike dhe pavarur, e njohur nga mbi 100-vende të botës –ish-diplomati amerikan ishte shprehur edhe para tre vjetësh se– “Kosova është në rrugë të gabuar” dhe për këtë ai ka ngarkuar me faj klasën politike, e cila ka thënë para tre vjetësh në Prishtinë se,“Është një prej problemeve më të mëdha me të cilat përballet sot Kosova”, dhe si e tillë shtoi ai, “kjo klasë politike nuk është e aftë të zgjidhë problemet me të cilat përballet Republika e Kosovës” dhe si përfundim, sugjeroi ai, në atë vend duhet të ketë një ndryshim brezash politikë të cilët të jenë të aftë për tu përballur me sfidat e reja të Kosovës. Fatkeqsisht, këtij parashikimi të zymtë të Ambasadorit Walker, tre vjet më parë, iu bashkuan kohët e fundit edhe manovrat e papritura – të cilat po të mos ishin të rrezikshme do të ishin qesharake — të politikës shqiptare në Tiranë, si rrjedhim i tentimit për ndryshime në Ministrinë e Jashtme të Shqipërisë. Unë e kam thënë edhe më përpara dhe sot jam dakort me Ambasadorin Walker i cili deklaroi për VOA-n se udhëheqsit politikë shqiptarë, për të mirë të popullit të vet, “Të mos dëgjojnë aq shumë sa kanë dëgjuar deri tani komunitetin ndërkombëtar dhe të dëgjojnë më shumë popullin në Kosovë”. Të kërkohen mendjet më të zgjuara dhe më me përvojë të botës shqiptare, por mbi të gjitha ato më atdhedashëse që mund të ekszitojnë, për tu përballur me situatat aktuale më absurde politike anë e mbanë trojeve shqiptare. Pa një ndjenjë atdhedashurie të vërtetë kombëtare dhe pa një mjedis të domosdoshëm bashkëjetese politike dhe kombëtare – pa një diskurs politik të denjë për shekullin 21, në radhët e klasës politike të shqiptarëve kudo — që do t’i jepte një hov të ri jetës kombëtare, politike dhe ekonomike të shqiptarëve, sot për sot –në 20-vjetorin e masakrës së Reçakut në Kosovë dhe 30-vjetë pas shëmbjes së komunizmit në Shqipëri –nuk mund të thuhet se, “Bacë u kry”, jo vetëm në Kosovë, por askund tjetër anë e mbanë trojeve shqiptare. Busulla e historisë së kombit shqiptar po pret gjithnjë të kthehet në rrugën e duhur, drejtë horizonteve të reja. Kjo mund të arrihet vetëm nga vetë shqiptarët.

“Vatra” kërkoi njohjen e pavarësisë së Kosovës nga Vatikani

January 10, 2019 by dgreca

Përfaqësuesi diplomatik i Selisë së Shenjtë në Shqipëri, kryepeshkopi Charles Brown, ka shprehur dëshirën e Vatikanit për të parë një zgjidhje reale midis Kosovës dhe Serbisë./

Nga Lumturije Bekaj*/

Duke folur për njohjen e Kosovës si shtet i pavarur nga Vatikani, kryepeshkopi Brown deklaroi se zgjidhjet e mosmarrëveshjeve mes Kosovës dhe Serbisë, janë kusht për të ecur përpara me një sërë çështjesh, duke përfshirë njohjen e Kosovës shtet të pavarur, edhe pse ai pranoi hapur se këto çështje janë shumë të vështira, në këtë kohë.

Këtë deklaratë, kryepeshkopi Brown, bëri në vizitën e tij të parë në Federatën Pan-Shqiptare “Vatra”, në New York, ku u prit ngrohtësisht nga disa anëtarë të bordit të kësaj shoqate dhe komunitetit shqiptaro-amerikan, raporton Telegrafi.

“Pak më shumë se një vit, si kryeministri dhe presidenti i Kosovës, kanë vizituar Selinë e Shenjtë, ku janë takuar edhe me Papa Françesko , e ku është diskutuar për çështjen e Kosovës. Për ne, kjo është një çështje e rëndësishme, që e marrim shumë seriozisht”, tha ai, duke mos dhënë më shumë mundësi për një përgjigje më të qartë sa i përket njohës së Kosovës nga Vatikani.

Në emër të Federatës Pan-Shqiptare “Vatra”, presidenti Dritan Mishto, shprehu falënderime për përpjekjet e të dërguarit të Papës për të përmirësuar tolerancën fetare në Shqipëri ,dhe iu lut bashkë me të, për njohjen e pavarësisë së Kosovës.

Një kërkesë të tillë e bëri edhe aktivisti i njohur i çështjes kombëtare, dhe njëherësh biznesmeni i suksesshëm me origjinë nga Peja, Harry Bajraktari, i cili po ashtu ngriti çështjen e njohjes së Kosovës nga Vatikani dhe vendosjen e marrëdhënieve diplomatike që inkurajojnë pozitivisht biznesin dhe zhvillimin në vend.

Edhe Zef Balaj nga Bordi Ekzekutiv i “Vatrës” ka kërkuar disa udhëzime nga kryepeshkopi Brown, për çështjen e mbështetjes së pranimit të Kosovës nga Selia e Shenjtë, e cila mban peshë të konsiderueshme në komunitetin diplomatik.

Në anën tjetër, aktivisti i njohur i çështjes kombëtare Harry Bajraktari, përmendi në këtë takim edhe çështjen e Kishës Ortodokse Serbe, e cila, sipas tij, vazhdon ta minojë vendin përkrah qeverisë serbe të përkrahur nga aleatët e tyre historikë.

“Në Shqipëri, Kisha Ortodokse nën ndikimin e klerit grek, luan një rol ndarës. Megjithëkëtë, shqiptarët janë aktualisht në një vend të mirë, me gjithë përpjekjet shkatërruese po intensifikohen, e që vijnë nga drejtimet e ndryshme”, tha Bajraktari, i cili vuri në dukje se zgjidhja e çështjes së njohjes së Kosovës, do të ndihmojë në shpërndarjen e tensioneve që janë në rritje, dhe njëherësh i bëri thirrje edhe një herë Papa Françeskut që ta çojë përpara këtë çështje.

Sa i përket çështjes së bashkëpunimit ndërfetar, nunci apostolik i Vatikanit në Shqiperi, Charles Brown, ka veçuar punën e një komiteti të të gjithë kryetarëve të bashkësive fetare, i cili është shumë aktiv dhe ka lëshuar letra të përbashkëta për një numër çështjesh.

Në vitin e kaluar, sipas tij, Komiteti trajtoi tema të ndryshme duke përfshirë integrimin evropian. Por, kur u pyet për rolin e tij, sa i përket lidhjeve diplomatike midis Selisë së Shenjtë, Vatikanit dhe qeverisë shqiptare, ai u përgjigje se “detyra ime është të forcojë marrëdhëniet midis Vatikanit dhe Kishës Katolike dhe marrëdhëniet mes Vatikanit dhe Qeverisë”.

Anëtari nderi i “Vatrës”, Cezar Ndreu, i solli kryepeshkpit Brown një gjetje të rrallë, ai fotokopjoi faqet e një botimi Benziger me titull Zonjën e Këshillit të Mirë në Genazzano: Historia e këtij Sanctuary të lashtë dhe të Apparition Wonderful and Translation Miraculous në 1467, Imazhi i shenjtë i Zonjës sonë, nga Scutari në Genazzano

I dërguari i Vatikanit në Shqipëri, Brown, duke i shikuar faqet me kujdes, komentoi me ngazëllim rreth historisë së kishës.

Si shenjë nderimi për vizitën e kryepeshkopit Bown , “Vatra”, ia dhuroi atij zgjedhje nga botimi i vitit 1888, së bashku me botimet e nëntorit dhe dhjetorit 2018 të gazetës ‘Dielli’.

Përndryshe, kryepeshkopi Brown, i cili është nikoqir i lindur në New York, dhe ka shërbyer si prift në një famulli të Bronx-it, në fund të viteve 1980, shërbeu një mandat i plotë si ambasadori i Vatikanit në Irlandë, përpara se të pranonte caktimin e Papa Françeskut të jetë nunci në Shqipëri në mars 2017.

Gjatë viteve të nëntëdhjeta, ai ka bërë shumë punë me motrat misionare dhe personalisht me Nënë Terezën, të cilën ai e konsideron si një hyrje shpirtërore ndaj caktimit të tij të tanishëm.

Ai foli me dashuri për këtë vit e gjysmë në Shqipëri, në mes përpjekjeve për të njohur njerëzit dhe për të mësuar gjuhën shqipe.

*Kortezi-Telegrafi-Kosove

VATRA MAKES A CASE FOR THE RECOGNITION OF KOSOVA TO THE APOSTOLIC NUNCIO OF ALBANIA

January 9, 2019 by dgreca

By Rafaela PRIFTI/

In his first visit at Vatra’s offices, the diplomatic representative of the Holy See to Albania, Archbishop Charles Brown was warmly received by several members of the Board and the Albanian-American community. On behalf of the Pan-Albanian Federation Vatra, President Dritan Mishto, expressed thanks for the efforts of the papal envoy to improve religious tolerance in Albania and pleaded with him to recognize Kosova’s independence. Archbishop Brown, who is a native New Yorker and served as a priest in a Bronx parish in the late 1980s, served a full term as the Vatican’s Ambassador in Ireland prior to accepting the assignment of Pope Francis to be the Nuncio in Albania in March 2017. During the 1990s he did a lot of work with the Missionary sisters and Mother Teresa personally, which he regards as a spiritual introduction to his current assignment. He spoke fondly about this year and a half in Albania, amidst efforts to know the people and learn the language. Indeed only a few weeks ago, the Archbishop celebrated Catholic mass in Albanian among the Albanian-American community in Washington DC. In his recent assignment, he said that the great discovery of “the preservation of some traditional values of family and respect in Albania that have really disappeared in many other places in the world” is worth-noting. He added that he was with Pope Francis before this last Christmas in Rome, and while talking about Albania, his Holiness reminded him that Albania was the first country in Europe that he visited and “he wanted that to be a sign.” Among the reasons for the Pope’s appreciation for Albania, the apostolic nuncio noted the religious harmony that exists in the country which can be a model for other places and the history of persecution of the faith. Religious believers of different faiths suffered under the time of communism. And that is a great testimony of the triumph of faith over communist materialism. “So for those two reasons, I think Pope Francis has a very special love for Albania and that love is certainly been communicated in a big way to me.” With regard to the issue of Kosova, the papal nuncio reiterated that in the last year or little more than a year, both the Prime Minister and the President of Kosova have visited with the Pope. This is an important issue that we take very, very seriously, he said and opened the floor to questions, most of which focused on Kosova. The successful developer with family origins from Peja, Harry Bajraktari raised the question of Kosova’s recognition by the Vatican and the establishing of diplomatic relations that positively encourage business and development in the country. Zef Balaj of Vatra’s Executive Board pressed for some guidance on the issue of supporting the acceptance of Kosova by the Holy See, which carries significant weight in the diplomatic community. In his response, Archbishop Brown expressed the desire of the Holy See to see a real resolution of the disputes between Serbia and Kosovo, as a condition towards moving forward with a number of issues including recognition. He admitted that at the present time, these are very difficult issues.

On the issue of inter-religious cooperation, the apostolic nuncio singled out the work of a committee of all heads of religious communities, which is very active and has issued joint letters on a number of issues. In the last year, the committee addressed various topics including European integration. When asked about his role, he answered that as the diplomatic link between the Holy See, the Vatican and the government of Albania, his task is to strengthen the relationship between the Vatican and the Catholic Church and the relationship between the Vatican and the government.

Responding to a question on the issue of properties confiscated by communism, he stated that it is a matter that affects the Catholic Church and other religious communities. On this sensitive topic, the Holy See supports and promotes the views of the Albanian Catholic Bishops. The church is not interested in displacing people to try to retain property. Aside from the restitution, there are problems of property title and ownership. The government is working on these complicated issues which are difficult to regulate, added the papal envoy.With regard to opportunities for the young people in Albania, Archbishop Brown said that they are immigrating and have a desire to emigrate in large numbers due to the economic situation. One of the elements certainly is corruption in various sectors of society that needs to be confronted and resolved. The reduction of corruption will produce a situation where there are more opportunities for young people. The government’s efforts to combat the problem of corruption are applauded and supported by the religious communities including the Catholic Church. He added that the European integration is linked to the question of corruption as the integration process moves forward that almost inevitably will require a reduction if not the elimination of corruption.

Bringing the attention back to Kosova, the community activist Harry Bajraktari provided more context to the issue of recognition by the Holy See. He stated that the Serbian Orthodox Church continues to undermine the country alongside the Serbian government supported by their historic allies. In Albania, the Orthodox Church under the influence of the Greek clergy plays a divisive role. Although Albanians are in a great place presently, the undermining efforts coming from various directions are intensifying. While commending the leadership of the Church, he noted that resolving the issue of recognition will help diffuse the rising tensions calling upon the Pope to move this matter forward.

Cezar Ndreu, Executive Council Member of Vatra, brought up to the Archbishop Brown a rare find: photocopied pages from a Benziger publication titled Our Lady of Good Counsel in Genazzano: A History of that Ancient Sanctuary and of the Wonderful Apparition and Miraculous Translation in 1467 of Our Lady’s Sacred Image, from Scutari to Genazzano

While looking at the pages carefully, the Vatican envoy commented with excitement about the history of the church. The selection from the 1888 publication was donated to the papal nuncio along with the November and December 2018 issues of the newspaper Dielli.

20 VJET LIRI, 2019-ta SHPALLET VIT I NATO-s NË KOSOVË

January 8, 2019 by dgreca

-Presidenti i Republikës, Hashim Thaçi, e ka shpallur 2019-tën Vit të NATO-s në Kosovë/

1 a NATO-Kosove-aviacini 1 a erdhi NATO 1 Gjen Klark 1 a NATO-hyrja-ne-Kosove 1 a feste NATO-Kosove-12Qershor1999-hapat e pare

-Në 2019-tën bëhen 20 vjet të Kosovës në liri e 11 vjet shtet i pavarur. Bëhen 20 vjet nga 24 Marsi dhe 12 Qershori 1999 – ditëve të ndërhyrjes e hyrjes shpëtimtare të NATO-s në Kosovë/

-24 Mars 1999: “Tani, bindja jonë e fortë për gjithçka që po ndodh në Kosovë, është e vetmja shpresë e popullit të Kosovës”, theksone në atë ditë e orë historike Presidenti i SHBA-ve, Bill Clinton, derisa nga Shtëpia e Bardhë i drejtohej kombit amerikan, duke folur për zhvillimet tragjike në Kosovë dhe ndërhyrjen shpëtimtare të NATO-s/

-12 Qershor 1999: Dita e Lirisë dhe Paqes, e hyrjes së forcave të NATO-s në Kosovë. Në mëngjesin e asaj dite të lume, në orën 05 e 17 minuta, tanket e para të NATO-s hynë në Kosovë, isha në kolonën e tyre dhe raportoja lajmin e madh për gjithë shqiptarët dhe botën…/

SPECIALE-Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari/ Per me shume fotografi shkoni ne FB dielli vatra/

nato-behlul-jashari-kosove Gazeta-tradicionale-e-Kosoves-Rilindja-13 -qershor- 1999

PRISHTINË, 8 Janar 2019/ Presidenti i Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, e ka shpallur sot 2019-tën Vit të NATO-s në Kosovë.

“Në këtë vit shënohet 20 vjetori i intervenimit humanitar të NATO-s në Kosovë, intervenim ky që kishte ndodhur pas masakrave, spastrimit etnik dhe krimeve të forcave serbe mbi popullatën civile në Kosovë, si dhe pas dështimit të përpjekjeve diplomatike botërore për gjetjen e një zgjidhjeje paqësore për Kosovën”, thekson njoftimi i sapodërguar nga Presidenca.Përkujtohet se, në 24 mars 1999, forcat ajrore të NATO-s e kishin nisur fushatën e bombardimeve kundër caqeve të shtetit serb, që kishte zgjatur gjithsej 78 ditë, duke ndalur gjenocidin dhe sjellë lirinë për Kosovën.

“Populli i Kosovës do u jetë përjetësisht mirënjohës shteteve anëtare të NATO-s për mbështetjen e tyre”, thekson Presidenca.

Në 2019-tën bëhen 20 vjet të Kosovës në liri e 11 vjet shtet i pavarur.

Bëhen 20 vjet nga 24 Marsi 1999 – Dita kur ndërhyrja shpëtimtare e NATO-s, forcës më të madhe planetare, kundër terrorit e gjenocidit, i hapi shteg lirisë së Kosovës. Është kjo edhe një ditë e mirënjohjes e falënderimit të përjetshëm për botën demokratike që nuk lejoi spastrimin etnik dhe zhbërjen e shumicës shqiptare të Kosovës.

Në fillimet e pranverës së para 20 viteve, ndërhyrja e NATO-s pritej pasi Konferenca e parë ndërkombëtare për Kosovën në Rambuje, Francë, që kishte nisur në 6 Shkurt 1999 kishte përfunduar, nga mesi i marsit, me refuzim nga delegacioni i Beogradit të marrëveshjes së pranuar nga delegacioni kosovar. Edhe derisa bisedohej në Rambuje-Paris, regjimi i Beogradit kishte sjellë në Kosovë paisje luftarake e trupa ushtarake shtesë, që mund të arrinin në 130.000, sipas vlerësimeve të kohës.

Ndërkohë, për shkak të rreziqeve, shumica e reporterëve të mediave ndërkombëtare bashkë me Misionin vëzhgues të OSBE-së ishin larguar nga Kosova para fillimit të ndërhyrjes së Aleancës Veriatlantike. Edhe në ato rrethana vazhdoja raportimet nga Kosova për Agjencinë shtetërore-zyrtare të lajmeve të Shqipërisë, të nisura nga 24 Maji 1992 i zgjedhjeve të para pluraliste kosovare, si dhe për Radio Televizionin Shqiptar…

E, në 24 Mars 1999, ishin orët u fundit para fillimit të bombardimeve të NATO-s kur kërkonim mundësinë e fundit për të dhënë nga Prishtina në Tiranë lajmin e madh të pritur, pasi lidhjet telefonike bëheshin të pamundura.

Të provojmë me lidhje satelitore në mbrëmje, u morëm vesh me vëllain, Demë Jashari, në Zvicër. Dhe, ishim në linjë në momentin e pritur, nga Prishtina në Lozanë- Zvicër raportoja derisa po ndodhte lajmin e madh edhe për gjithë botën që e shkruante vellai me kompjuter për ta përcjellë prej atje me telefax drejt Tiranës…

Në mbrëmjen e 24 Marsit 1999 raportoja nga Prishtina se rreth orës 20:00 u ndjenë fuqishëm goditjet e para të sulmeve ajrore të Aleancës Veriatlantike mbi pozicionet e forcave serbe.

Përshkruaja situatën në kryeqytetin e Kosovës në atë orë historike: “Nga goditjet dridheshin xhamat e ndërtesave në Prishtinë, ndërsa vazhdimisht dëgjoheshin sirenat e alarmit”.

Pasi e raportoja këtë, shtoja se “pas pak çastesh të goditjeve, e tërë Prishtina dhe Kosova mbeti në terr”, meqë u ndërprenë dritat, furnizimet me energji elektrike.

Raportoja edhe se, “para goditjeve, automjete të blinduara me trupa serbe dhe armë në gjendje gatishmrie, lëviznin nëpër të gjitha rrugët e shkreta të Prishtinës, që ngjan në qytet fantazmë. Pas goditjeve, këto lëvizje tankesh dhe blindash nuk shihen më”.

Dhe, “kohë pas kohe, nëpër qytet, dëgjohen breshëri armësh”, përfundoja lajmin e parë për nisjen e bombardimeve, lajmin që dhash edhe për Radio Tiranën, me të cilën pastaj u lidha edhe drejtpërdrejtë në raportime. Lajmet për ndërhyrjen shpëtimtare të NATO-s në Kosovë shkonin për gjithë kombin shqiptar edhe për botën, të raportuara nga Prishtina, nga lagjeja Ulpiana, nga banesa ime e mbushur refugjatë nga zonat e luftës.

Refugjatët sollën përvojat e tyre të pas dëbimit nga shtëpitë, të strehimit maleve, se si të bëhej dritë në terr kur s’ka as qirinj, duke ndezur ndonjë leckë të futur në vaj ushqimi të mbushur në gjysëmpatate të gërryer nga brenda. Nën atë dritëz po shkruaja lajm tjetër, ndërsa po dëgjoja lajme në një radio të vogël me bateri – tranzistor, derisa shkallëve të ndërtesës dëgjoheshin rrapllimat e ushtarëve, paramilitarëve e policëve serbë që nga momenti i nisjes së bombardimeve kishin ikur nga rrugët e sheshet e Prishtinës ku ishin.

Në terrin e natës dhe të okupimit të egër, drita e shpërthimeve nga goditjet e aviacionit të NATO-s nga qielli shihej si një shpresë e besim për të ardhmen e ëndërrave për lirinë e paqen derisa në Kosovë kishte marrë përmasa gjenocidi terrori i spastrimit etnik kundër shqiptarëve.

“Tani, bindja jonë e fortë për gjithçka që po ndodh në Kosovë, është e vetmja shpresë e popullit të Kosovës”, theksone në atë ditë e orë historike Presidenti i SHBA-ve, Bill Clinton, derisa nga Shtëpia e Bardhë i drejtohej kombit amerikan, duke folur për zhvillimet tragjike në Kosovë dhe ndërhyrjen shpëtimtare të NATO-s.

Mëngjesin e parë të pas fillimit të bombaredimeve, lajmet e fundit që dhash nga Kosova drejt Tiranës ishin për situatën në Prishtinë dhe për ekzekutimet nga forcat serbe gjatë natës të shqiptarëve në Mitrovicë, kryesisht veprimtarëve e intelektualëve, ndër të cilët ishte edhe poeti Latif Berisha.

Ai mëngjes i 25 marsit 1999 sillte lajme të reja se forcat kriminale serbe gjatë natës kishin bërë sulme dhe vrasje të tjera në familjet dhe vendbanimet shqiptare, në Prishtinë kishin rrëmbyr në shtëpi avokatin e veprimtarin e njohur për të drejtat e liritë njerëzore, Bajram Kelmendi, me dy bijtë e tij, Kastriotin e Kushtrimin dhe që të tre i ekzekutuan. Forcat serbe kishin djegur edhe selitë e institucioneve të rëndësishme kosovare e ndërkombëtare, përfshirë zyrat që ndodheshin në një shtëpizë shkrimtarësh që ishte bërë seli e Presidencës dhe e institucioneve tjera të Republikës së Kosovës, atëherë të panjohur ndërkombëtarisht, dhe Zyrën e SHBA-ve në Prishtinë.

Edhe në mëngjes, si edhe natën, Prishtina dukej si një qytet fantazmë, rrugët dhe sheshet ishin të zbrazëta. Tanket dhe makineria tjetër serbe e luftës, që një ditë më parë i mbushnin rrugët e sheshet, kishin ikur dhe ishin fshehur edhe nëpër lagje për t’i pasur banorët shqiptarë mburojë të gjallë. Nëpër shumë pika kishte snajperë serbë dhe njerëzit qëndronin të mbyllur në shtëpi, të rrethuar me kërcënimin e madh të forcave serbe, por me gëzimin e besimin e plotë se liria e Kosovës po vinte.

Atë mëngjes të parë të pas mbrëmjes historike të 24 Marsit 1999 u këput edhe mundësia e fundit e lidhjes me telefon dhe e raportimit dhe nisa kërkimin e ndonjë mundësie tjetër, duke ndërruar edhe vendbanimin shkaku i rrezikut të qëndrimit të mëtejmë në banesë, e pastaj edhe duke u larguar nga Prishtina drejt kufirit jugor të Kosovës, prej nga vazhdoja raportimet…

Ende pa kaluar tre muaj nga fillimi bombardimet përfunduan në 10 Qershor 1999, pasi një ditë më parë ishte arritur Marrëveshja e Kumanovës mes NATO-s dhe Beogradit për tërheqjen e të gjitha forcave serbe nga Kosova dhe hyrjen e trupave ndërkombëtare të Alancës Veriatlantike në Kosovë.
Dita e Lirisë dhe Paqes, e hyrjes së forcave të NATO-s në Kosovë, erdhi në 12 Qershor 1999. Në mëngjesin e asaj dite të lume, në orën 05 e 17 minuta, tanket e para të NATO-s hynë në Kosovë duke kaluar kufirin me Maqedoninë në Bllacë – Han të Elezit, drejt Prishtinës, e të nesërmen nga Shqipëria, duke kaluar kufirin në Morin-Vërmicë, drejt Prizrenit…

Edhe në atë ditë e orë historike një lajm tjetër të madh se në Kosovë po ndodhte liria e raportoja drejt Tiranës – Agjencisë shtetërore-zyrtare të lajmeve të Shqipërisë dhe Radio Televizionit Shqiptar nga kolona e tankeve të para të NATO-s që kalonte kufirin jugor në Han të Elezit…

Lufta e përfunduar kishte bilanc tragjik të masakrave, spastrimit etnik e gjenocidit kundër shqiptarëve: Raportimet që kisha bërë dëshmonin për fushatën e forcave serbe për dëbimin e të gjithë shqiptarëve nga Kosova. U dëbuan afër një milion shqiptarë, shumica në Shqipëri. Më shumë se 12 mijë arrinte numri i shqiptarëve të vrarë e masakruar, edhe të groposur në varreza masive, në mëse 5 mijë arrinte numri i të zhdukurve, qytetet dhe fshatrat shqiptare digjeshin e plaçkiteshin nga forcat ushtareke, policore e paramilitare serbe të Milosheviçit, kasapit të Ballkanit, që pas vitesh përfundoi në Tribunalin Ndërkombëtar për Krime Lufte në Hagë.

Kosovës i vinte era tokë e djegur, ua kishin vënë flakën mëse 400 fshatrave e qyteteve, 120 mijë shtëpive të shqiptarëve…

Lufta përfundoi me Marrëveshjen e Kumanovës (qytetet në Maqedoni), ndërmjet NATO-s dhe Beogradit – federatës jugosllave që zhbëhej, e cila u nënshkrua në 9 Qershor e hyri në fuqi në 11 Qershor 1999.

Sekretari i përgjithshëm i NATO-s në atë kohë, Havijer Solana, në 10 Qershor 1999 kishte lëshuar urdhrin për ndalimin e bombardimit dhe Këshilli i Sigurisë së OKB-së miratoi Rezolutën 1244, sipas të cilës në Kosovë u dërguan 37.200 ushtarë të KFOR-it nga 36 shtete.

Misioni ishte i ndarë në pesë zona të përgjegjësisë, që i përkisnin KFOR-it amerikan, anglez, francez, gjerman dhe italian. Michael Jackson, gjeneral britanik, ishte komandanti i parë i forcës paqëruajtëse të NATO-s në Kosovë – KFOR.

Ligji për festat zyrtare në Republikën e Kosovës, i miratuar në Kuvend në 21 Maj 2008, i shpallur me Dekretin e Presidentit të Republikës të 15 Qershorit 2008, përcakton 12 Qershorin – Ditë të Paqes.

Dekretimi i këtij ligji si dhe i 40 ligjeve tjera të dala nga paketa e Propozimit Gjithpërfshirës për Zgjidhjen e Statusit të Kosovës të Kryenegociatorit Martti Ahtisaari – Emisarit Special të OKB-së, ishte një nga zhvillimet e ditës së 15 Qershorit 2008 të hyrjes në fuqi të Kushtetutës, e cila është miratuar nga Kuvendi poashtu para afër 11 vitesh në 9 Prill, më pak se dy maj pas 17 Shkurtit historik të shpalljes së pavarësisë së Kosovës, të njohur deri tani nga 116 shtete të botës anëtare të OKB-së.

12 QERSHOR 1999: NGA RAPORTIMI I GAZETARIT TË RILINDJES, BEDRI SADIKU

Gazetari i njohur edhe për raportimet nga Maqedonia e Lugina e Preshevës në kohë lufte të shqiptarëve për të drejtat e tyre, Bedri Sadiku, që ishte në një automjet tjetër reporterësh nga gjithë bota, ja si e përshkruan hyrjen e tij në Prishtinë dhe kryeqytetin e Kosovës në pasditën e 12 qershorit 1999, në një shkrim në gazetën tradicionale të Kosovës Rilindja:

“Në Prishtinë hymë gati gabimisht, dhe pastaj edhe me qëllim. Ky rrugëtim duhej të shkonte sipas porosive të NATO-s. Konvojet e NATO-s shkuan në drejtim të Shtimes dhe Lipjanit, kurse ne me makinën tonë shkuam drejt për në Prishtinë dhe në Lapnasellë e Çagllavicë hasëm menjëherë në forcat policore, ushtarake dhe paramilitare serbe…

Në afërsi të Hotel Grandit dhe para tij kishin mbërritur ekipe të gazetarëve të huaj nga Beogradi. Me këtë rast për pak u shkaktua edhe një incident me disa gazetarë, për shkak të emblemës së Press Qendrës së NATO-s dhe shenjës së NATO-s…

Në ora 16 pa 5 minuta helikopterët e parë të NATO-s fluturuan mbi Prishtinë-paralajmëronin çlirimin e kryeqytetit të Kosovës

Pasi bëmë disa fotografi rrugëve të Prishtinës, diku rreth orës 16 pa 5 minuta u nisëm në drejtim të Shkupit…Me t’u nisur drejt Veternikut, dy helikopterë të NATO-s dolën mbi qiellin e Prishtinës dhe bënë disa xhiro mbi Dardani e Dragodan dhe në pjesën qëndrore të qytetit, që paralajmëronin ardhjen e forcave të NATO-s edhe në Prishtinë dhe fillimin e çlirimit nga thundra kolonialiste serbe edhe të kryeqytetit të Kosovës. Një pjesë e këtyre forcave, që drejtoheshin nga britanikët, i ishin afruar edhe Lagjes së Spitalit, ndërsa grupe ushtarësh ishin vendosur nga gjysma e Veternikut përpjetë, si pararojë e forcave të NATO-s e të KFOR-it, që pritej të hynin natën dhe në mëngjes në Prishtinë dhe që tashmë kishin mbërritur deri te Llugaxhia. Prishtina do ta kalonte vetëm edhe një natë nën thundrën pushtuese serbe, në pritje të agimit të parë në liri…