Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Ismail Kadare: Jam për hapjen totalisht të dosjeve

by

Shkrimtari i shquar Ismail Kadare përsëriti dje bindjen e tij të pandryshueshme për hapjen e dosjeve të ish-Sigurimit të Shtetit.
Në një prononcim të shkurtër për gazetën ‘DITA’, Ismail Kadare tha se “kam qenë jam dhe do të jem gjithmonë për hapjen totalisht të dosjeve të ish-Sigurimit të Shtetit. Ky ka qenë dhe është qëndrimi im. Nuk ka nevojë të shtohen komente për këtë qëndrim timin”.
Në prill të këtij viti Kadare ka shpjeguar pse duhet të hapen dosjet.
Zërave që nëse hapen dosjet, Shqipëria ka për të kaluar një tragjedi kombëtare, Kadare u thotë se: “Nuk ka një tragjedi kombëtare nga një pastrim i ndërgjegjes. Tërë vendet e botës e kanë kryer këtë proces të detyrueshëm, i cili është i dhimbshëm. Por mund të them se ata nuk kanë pësuar një tragjedi, asnjëri prej tyre. E filloi Gjermania, Çekia, Polonia me shumë vështirësi Rusia.
Askund nuk mund të thuhet se ka ndodhur ndonjë tragjedi. Përkundrazi, tragjedia ndodh kur nuk hapen. Jemi ne që jemi ndërkaq në tragjedi. Në mbyllje të kësaj të fshehte”.
Edhe me këtë prononcim konciz, shkrimtari Kadare është tepër i qartë në qëndrimin e tij për një nga çështjet më të mprehta dhe më të diskutueshme ditët e fundit.(GD)

‘Dita e Flamurit’ Apelon!

by

Thirrje e ish të përndjekurve politikë shkodranë me rastin e 28 Nëntorit./
Nga Filip Guraziu/Për‘Shoqatën e ish të përsekutuarve politikë’Shkodër*/
‘Shoqata e ish të përndjekurve politikë Shkodër’ organizon sot këtë takim përkujtimor me rastin e 102 vjetorit të pavarësisë nga pushtuesi shekullor turk që u konkretizua me themelimin e shtetit të ri Shqiptar me 28 Nëntor 1912 nën drejtimin e Ismail Qemalit si dhe në përkujtim të Ditës që forcat gjermane naziste u Larguan nga Shqipëria.
Është bërë zakon që në çdo ceremoni përkujtimore që lidhet me ditën e pavarësisë ose me ditën e largimit të nazistëve gjermanë nga territori shqiptar, të përshkruhet historiku i atyre ngjarjeve duke dhënë detaje dhe duke kujtuar emërat e protagonistëve të paharruar , gjë, që ne, nuk po e bëjmë, thjeshtë për çështje kohe, por edhe për arsye se ‘Shoqata e ish të përndjekurve politikë Shkodër’ në respekt të traditave të nacionalistëve shqiptare, duke konsideruar primar interesin kombëtar, sot dëshiron që të kontribuojë për ndërtimin e së ardhmes duke bërë thirrje që të vlerësohet me drejtësi dhe ndershmëri e kaluara përçarëse.
Gjejmë rastin, pra, që të ftojmë sot, të gjithë shqiptarët e ndershëm pa dallim partiak, drejtuesit e religjoneve, politikanët e majtë dhe të djathtë por sidomos historianët profesionistë dhe intelektualët e shquar që të kontribuojnë për arritjen e një qëndrimi unik mbi ngjarjet historike që përçajnë shqiptarët . Mungesa e një konsensusi, mbi interpretimet e ngjarjeve historike dhe sidomos të atyre që lidhen me luftën e shqiptarëve kundër pushtuesve të huaj në vitet e luftës së dytë botërore si dhe mbi luftën e klasave gjatë diktaturës komuniste, çedukon dhe çorjenton brezin e ri duke ja zbehur ndjenjën patriotike kombëtare ! Personalitetet dhe ngjarjet historike nuk duhet të trajtohen sipas konceptit komunist ‘bardh dhe zi’, duhet të largohemi nga fanatizmi partiak dhe klasor, dhe të vendosim interesin kombëtar mbi pasionin meskin personal.
Sot në këtë ditë përkujtimore, përulemi me respekt të thellë në nderim të të gjithë atyre shqiptarëve patriotë që me sakrifica sublime, në kushtet jashtëzakonisht të vështira të një lufte çfarosëse antishqiptare të koalicionit serb-grek-malazez , arritën të shpallin Shqipërinë e pavarur dhe të lirë me 28 Nëntor 1912.
Gjithashtu sot, ‘Shoqata e ish të përndjekurve politikë Shkodër’ respekton dhe përulet me nderim edhe ndaj të gjithë atyre që dhanë jetën për idealet e lirisë në luftë kundër pushtuesve të huaj, në vitet e luftës së dytë botërore, pavarësisht nga bindjet e tyre politike. Por këtu duhet të dallojmë ato fatkeqë që vdiqën në luftë vëllavrasëse civile, (shqiptari kundër shqiptarit) dhe dhanë jetën jo për lirinë e atdheut kundër pushtuesit, por për idealin komunist, ideal të cilin populli shqiptar, i majtë dhe i djathtë e flaku me përbuzje në vitin 1991. Këto ‘fatkeqë’ nuk mund të konsiderohen ‘heronj’ kombëtar, pasi ato qenë dhe mbetën vetëm ‘heronj’ të një ideologjije të dështuar komuniste që i solli aq fatkeqësi popullit shqiptar dhe sot ka urrejtjen unanime të shqiptarëve.
Shoqata vlerëson Luftën Nacional Clirimtare si dhe përpjekjet e Formacioneve Nacionaliste për luftën që bënë kundër okupatorit gjatë luftës së dytë botërore, por në të njëjtën kohë dënon qëndrimin sektar të udhëheqies komuniste shqiptare, të drejtuar nga Enver Hoxha, që për të kapur dhe mbajtur pushtetin, shkeli marrëveshjet dhe bëri kompromise në dëm të interesave kombëtare (Ju kujtojmë Mukjen, Bujanin, Masakrën e Tivarit, Marrëveshjen për kthimin me force të të arratisurve në Jugosllavi, etj. ) si dhe praktikoi luftën civile për pushtet, të cilën e vazhdoi deri në shëmbjen e komunizmit nën emërin e luftës së klasave, duke çfarosur dhe asgjësuar elitat fetare, intelektuale dhe nacionaliste shqiptare.
Gjejmë rastin sot, të përkujtojme me nderim të thellë dhe mirënjohje edhe të gjithë ato patriotë të ndershëm që u flijuan dhe u persekutuan nga diktatura komuniste e Enver Hoxhës . Nuk po japim shifra se ato janë rënqethëse ! Nga ato të burgosur politikë që i mbijetuan kalvarit të vuajtjeve, fatkeqësisht sot, fare pak janë gjallë dhe pothuaj të gjithë të sëmurë. Ato që jetojnë, dhe familjarët e tyre, edhe këto bashkëvuajtës, formojnë sot shtresën më të varfër të shoqërise shqiptare.
E mbyllim këtë bisedë edhe me një tjeter apel të fuqishëm drejtuar politikës dhe ligjvënësve shqiptarë; ‘ Shoqata e ish të përndjekurve politikë Shkodër’ kërkon me këmbëngulje të drejtat e mohuara kësaj shtrese, si:
1. Dhënia e Statusit Juridik për çdo ish të përndjekur politik.
2. Dënimin zyrtar të krimit të diktaturës komuniste Hoxhiste.
3. Shlyerja përfundimtare e shperblimit për ish të përndjekurit politikë sipas ligjit në fuqi.
4. Rivlerësimi i shpërblimit për të pushkatuarit politikë.
5. Dhënia e shpërblimit për të internuarit politikë.
Shpersojmë dhe urojmë që kjo thirrje mos të bijë në vesh të shurdhër!
Rroftë Shkodra, rroftë Shqipëria , rrofshin Shqiptarët kudo që ndodhen !
Rroftë Dita e Flamurit !
* Redaksia e Diellit falenderon z. Filip Guraziu per bashkepunim me Diellin.

Shkodër, 26.11.2014

GËZUAR DHE PËR SHUMË VJETË 28 NËNTORI

by

Nga Frank Shkreli/
Bota që kur është zenë, Shqipëria gjallë ka qënë, ka thënë Naim Frashëri. Dhe gjithnjë gjallë do të jetë! 102 vjetë Shqipëri! Më në fund në liri! Shpallja e Pavarësisë është festa më e madhe e çdo kombi, e sidomos për Shqipërinë dhe për shqiptarët, ndonëse ajo erdhi pas disa shekuj nën Perandorinë osmane, pushtimesh të huaja dhe vuajtjesh të mbrendshme. Gjatë gjithë historisë, kombi shqiptar i qëndroi besnik trashëgimisë së vet kombëtare duke kundështuar dhe duke luftuar armiqët dhe pushtuesit që donin t’a zhduknin nga faqja e dheut.
Ëndërra shekullore për liri që digjte në zemërat e shqiptarëve, më në fund u realizua më 28 Nëntor, 1912, kur kombit shqiptar, ngritja e Flamurit kuq e zi të Gjergj Kastriotit-Skënderbe në Vlorë, i gëzoi sytë dhe zemrën shqiptarëve kudo. Fatkeqsisht ky gëzim nuk zgjati shumë, pasi kombi shqiptar u gjetë prap, para një historie fatzezë të shekullit të kaluar, histori e cila ka lënë plagë të rënda në trupin e kombit që sot e kësaj dite ia kanë ngadalësuar hovin drejtë një të ardhme më të mirë. Por festa kombëtare e 28 Nëntorit duhet të shërbejë si një frymëzim dhe burim fuqie, megjithëse njerzit mund të ndjehen të lodhur dhe të zhgënjyer sidomos nga çerek shekulli i kaluar, 25-vjetë pas shëmbjes së komunizmit. Por, megjithkëtë nuk duhet harruar se kombi shqiptar mbijetoi regjimin më të egër komunist në Europë dhe se gjatë gjithë historisë është përballur me probleme të llojllojshme dhe tragjedi të vështira, e që më në fund ia ka dalë qëllimit.
Por, mjaftë me të kaluarën e vështirë! I takon këtij brezi të shqiptarëve, të kësaj klase politike në Shqipëri, në Kosovë dhe në të gjitha trojet autoktone në Ballkan, që më në fund—të lënë mënjanë, të heqin dorë njëherë e mirë nga dallimet dhe interesat vehtjake dhe partiake dhe të shikojnë drejtë interesave të përbashkëta, me qëllim që të ndërtohet një bashkësi vëllazërimi dhe të ideali kombëtar, ashtu siç e donin Ismail Qemali, Luigj Gurakuqi, Isa Buletini e tjerë, në vitin 1912. Është përgjegjësi morale e këtij brezi që të bëjë ç’mos që të fillojë përpjekjet për të krijuar bazën e një bashkjetese — besë e bashkim me njëri tjetrin — për një komb ashtu siç e këndonin Naim Frashëri, At Gjergj Fishta dhe të tjerë. Kurrë më parë në historinë e tij, kombi shqiptar nuk ka qenë në gjëndje më të mirë dhe më të përshtatshme se ç’është tashti që të harmonizojë dhe bashkrendojë mundësitë dhe aftësitë e veta për krijimin e një shteti modern, si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë, në përputhje me interesat kombëtare, në përshtatje të vlerave perëndimore dhe në bashkpunim me organizmat euro-atlantike.
Në këtë mënyrë dhe në këtë ditë të lavdishme të historisë së kombit shqiptar, ju që sot kini privilegjin dhe nderin të keni në duarët tuaja frenat e fatit dhe të ardhmen e shqiptarëve, jo vetëm që me një bashkpunim më të ngusht politik do të nderonit Atdheun dhe lavdinë e atyre patriotëve që shpallën Pavarësinë e kombit shqiptar më 28 Nëntor, 1912 – por njëkohsisht do të ringjallni ndjesitë dhe shpresa të reja për një rilindje të vërtetë për mbarë kombin shqiptar, si pjesë e asaj familjeje të madhe trako-ilire, që sipas At Gjergj Fishtës, ishte “në nam e në za në historinë e fiseve dhe të kombeve”. Ka ardhur koha që kombi shqiptar, me nder e krenari, përsëri, të zejë vendin që meriton dhe që i takon në radhët e fiseve dhe të kombeve të lira dhe të përparuara.
Ky brez i kësaj klase politike që sot është në krye të kombit shqiptar, duhet të jetë i vetdijshëm se këtë borxh ia kanë atij brezi patriotësh të zgjedhur të kombit, të cilët — nën rrethana shumë më të vështira se sot — gjetën mënyra bashkpunimi me njëri tjetrin për t’i hapur kombit shqiptar rrugën e lirisë si dhe ditë fatlume të pavarësisë, që gëzon sot kombi shqiptar në dy shtete. Njëkohsisht, ata i kanë borxh edhe brezave të ardhëshëm që të mos shkelen dhe mos të nepërkëmbet mundi, djersa, sakrificat dhe parimet e Rilindasve që i dhuruan kombit pavarësinë!
Të pakën kjo është dëshira ime e sinqert nga Amerika e largët dhe besoj e shumë shqiptarëve kudo në botë.
Për shumë mot e gëzuar 28 Nëntorin, Dita e Pavarësisë së Shqipërisë.

PSE VERIU I SHQIPNISË NUK HYNI NË LUFTË CIVILE?

by

Nga Fritz RADOVANI/*
1943/
■Pse, në të gjitha shkollat e Veriut, Rinia Shqiptare kishte studjue “Lahutën e Malcis”!
Pse, nder shkollat e Veriut, në krye të vendit ishte portreti i Gjegj Kastriotit…
Pse, Flamuri Kombtar i Gjergj Kastriotit valvitej “Porsi fleta e Ejllit t’ Zotit…”
Pse, Mësuesi Martir i Shqipnisë At Shtjefen Gjeçovi ishte pranë portretit Kastriotit!
■Pse, ishte Shoqnia “Bashkimi” që në vitin 1899 u tregoi Shqiptarëve deri ku, asht e do t’ jetë Shqipnia Europjane…Ajo Shqipni që do të fliste, shkruente e lexonte Gjuhën Shqipe.
■Pse, krah në krah me Dede Gjo’ Lulin ishte Bajram Curri e Isa Boletini…, Idriz Seferi, Zefi i Vogel, Hasan Beg Prishtina, Zenel Begu etj. Trima të Maleve tona heroike. Hasan Riza Pasha, tha për Dedë Gjo’ Lulin: “Ai asht burrë e atdhetar, jam mundue me i dhanë pare, por s’ka ndigjue me i marrë kurrsesi; dhe u ishte përgjegjë – Nuk ka Sulltani pare aqsa me më thye mue!”.
■Pse, Veriu e Jugu, e dinte mirë thanjen e Luigj Gurakuqit në Parlamenti Shqiptar, në 1923 se: “Na nuk vrasim!”…Pikrisht, Ai Luigj, që punoi i Pari per “Gjuhën e Njësueme Shqipe”.
■Pse, Shkolla e Parë në Elbasan për mësuesit e shkollave tona, përgatiste Pishtarët e Dijes në një nga Vatrat ku ndriçonte gjithë Trojet Shqiptare Gjaku i Kostandin Kristoforidhit.
■Pse, që në 12 Qershorin 1913 At Gjergj Fishta, i kishte tregue ambasadorit De Philipps:
“Po mbushej gati moji që Fuqitë ndërkombtare kishin marrë sundimin e qytetit (me 14 Maji). E At Fishta, mbasi u këshillue me disa bashkëvllazen të vet, kishte vendosë me ngritë Flamurin e Shqipnisë, e në ketë entuzjazëm kishte hartue edhe Hymnin, qi u kjé mësue njiheri fëmijve të shkollës Françeskane. Ndërsa, pra, prej kumbonarjet të Kishës së Françeskanve të Gjuhadolit valvitej Flamuri ma i madh se katër metra, fëmija menjiherë, si u patne porositë qyshë përpara, u shpërndanë çeta-çeta nepër rrugët e qytetit tue këndue: “Porsi fleta….”. Menjiherë erdh urdhni prej sundimtarit të qytetit, Kolonel De Philipps, qi t’a zbresin Flamurin, ose do ta ulin me topa.. por Françeskani i Fishtes i tha: “Flamuri i Shqipnisë, e ka per nderë me u gjuejte me topa!”
■Pse, nder shkollat e Shkodres lexohej, shkruhej dhe dihej përmendsh vjerrsha e Poetit Shqiptar Vaso Pashë Shkodrani… E të gjithë e dinin se, “kush po na zhyste me krye në hi..?”
■Pse, shkodranët e dinin mirë vjerrshen “Liria” të Don Ndre Mjedjës…dhe vargjet e saj:
Lirinë e keni ju, na hekra kemi…
■Pse, që në vitin 1924 gazeta “Ora e Maleve” tregonte rrezikun e madh të Shqipnisë, nga komunizmi, masoneria, ateizmi, korrupsioni qeveritar, vrasjet e gjaqet, dhe padija orientale…
■Pse edhe nëse nuk dishroni Ju, Shkodra ishte dhe mbeti Kryeqyteti moral, kulturor dhe shpirtnor i Shqipnisë Europjane Perëndimore…Në Vlonë, Burrat Shqiptarë nuk ishin mbledhë të dëgjojnë për një “Shqipni autonome në suazën e perandorisë otomane.” E po, mos të dilte nga xhepi patllakja e Atdhetarit Luigj Gurakuqit, me 28 Nandor 1912…Né do të vazhdonim nën “suazen” Turke… si, u vazhdue me kenë nën disa modele robnije “moderne”…

■Ja, fjalët e Hafiz Ali Krajës, para arkivolit At Gjergj Fishtës, me 31 Janar 1940:
“Të jesh i bindun, o Poet i Madh se, Shqiptari me “Lahutën e Malcis” ka për të qenë gjithmonë kryenaltë siç janë Helenët me Iliadën e Persjanët me Shahnamen, mbasi Ti, me atë vepër të naltë i ke njoftue botës së qytetnueme psihikën e karakteristikat ma të ndieshme të popullit Shqiptar!.. Sot, djelmnia intelektuale me Lahutën Tande në dorë të nep besën Shqiptare, tue, t’u betue se idealin Tand të naltë që shprehe për kombsinë Shqiptare, do ta ruejm’ e do ta mbajmë si gja të shtrenjtë morale!..”
■Pse, Rinia shkodrane Lirinë e lexonte dhe e shihte nder veprat e Don Ndré Zadejës, bash kur në zemrat e Tyne vlonte gjaku per Liri nga okupatorët e tradhëtarët. Trokiti mu nder zemra “Ora e Shqypnisë”, “Rozafa”, “Ruba e kuqe”, “Rrethimi i Shkodrës”, “Shpella e Bogdanit”, “Hijet e zeza”…etj., që zgjonin ndjenjat e Atdhedashunisë pa dallim krahinash e Feje.
Poeti i Ambëlsisë, pa Ju tutë syni me 16 gusht 1944, në ecjen me bajrakët e Shna Rrokut nga Kisha e Shirokës, e naltë në rrugën e Taraboshit, Ju drejtue besimtarëve me këte thirrje burrnore:
“Dy fjalë i kam sot me ju, sidomos me ju, o të rij! Një rê e zezë me një ideologji të kuqe po vjen mbi kokat tueja. Ajo ka ndërmend të shprazet mbi ju, por atëherë s’keni për të pasë shka me i ba, veç me bajtë e me i sprovue të këqijat, se përveç, të zezave të tjera që ka, ajo mohon edhe Zotin.”
Vepra “Ora e Shqypnisë”, në 1919 kur Shqipnia ishte jo e lirë, u ba hymn Atdhetarie e revolte.
Ajo u vu në skenë për herë të parë në salonin e çfaqjeve të Kolegjes Saveriane, e kur aktorët me gjithë zemër këndonin: “Adrijes m’thuej krenare Vlona asht tokë Shqiptare!” … Salla u ngrit në kambë, tue brohoritë: “Rrnoftë Vlona Shqiptare! Rrnoftë Vlona jonë!”…
■Ishte po, mësim viti 1943, kur Shqipnia e Jugut ishte kallë flakë e mbulue në gjak…
■Mbas vrasjes s’ At Lekë Lulit…i angazhuem me Legalitetin, Provinçiali i Fretenve në Shkoder, At Mati Prennushi urdhnon: “Asnjë Klerik Françeskan nuk lejohet me u marrë me politikë…Në rasë të kundërt do të merren masa…” (Arkivi i Shtetit, Dosja Françeskanët 1943)
■Burrat e Veriut, kapiten Gjelosh Luli, major Mul Bajraktari, major Dodë Nikolla (Ivezaj), kapiten Llesh Marashi, me 23 Shtator 1943, të mbledhun për me shpëtue Atdheun nga një robni e ré që po kercnonte krahinat e Shqipnisë së Veriut të porsalirueme nga sllavët dhe italianët, që po administroheshin nga Shqiptarët, atëherë kur gjermanët ishin në terheqje, Këta Burra, në një mirëkuptim të plotë me Krenët e vendit, dhe me një guxim të admirueshëm të gjithë bashkë, formuen “Besë – Lidhjen e Malësisë së Madhe, Rranxave dhe Postribës”, që kishte si pikësynim kryesor: 1. Mbrojtja e Kufijëve të sotëm të Shtetit Shqiptar…tue u sigurue dhe:
■2. Qetësia e mbrendëshme në krahinat Shqiptare…me një Program të plotë, që përputhej me interesat kombtare të Lirisë, Pavarsisë, zhvillimit e përparimit në kahun e pikpamjeve tona Europjane – Përendimore. Të nisun edhe nga sakrificat e Familjes së Atdhetarit Dedë Gjo’ Luli, në vitin 1911, trashigimtarit të Gjakut të Tij, po edhe pasues i divoçem për nga Atdhetaria, kapiten Gjelosh Lulit, nga të gjithë drejtuesit iu besue drejtimi dhe organizimi i Saj.
Të parët që miratuen dhe u bashkuen me këte “Besë – Lidhje të Veriut” ishin Krenët e Hotit, Grudës, Kelmendit, Kastratit, Shkrelit, Triepshit, Koçës, Fundës (Luare – Ledhe), Reçit, Lohes, Rrjollit, Koplikut, Buzë-Ujit dhe Postribës. Shumë shpejtë me ta u lidh edhe koloneli Atdhetar i Dibres Muharrem Bajraktari. Me daten 19 Dhjetor 1944, drejtuesit e Besë – Lidhjes i drejtojnë një kerkesë edhe anglezit, kolonelit Nill (Neell), që ndodhej në Veri…i cili “premton po, nuk mban asnjë nga ata që premtoi.” (Dosja 1883, Arkivi Min. Mbrendshme Tiranë, 1998).
■Xhafer Belegu tek libri i Tij “Lidhja e Prizrenit”, (faqe 24, Tiranë 1939), shkruen se, Lord Beaconsfield (1804-1881), Më 13 qershor 1878, në Memorandumin e shkruem prej tij, me ia çue Kongresit të Berlinit, në pikën e parë thotë: “Indipendenca e Shqipnisë, përveçse, asht në interesin e shqiptarëve, por edhe ekujlibri i Europës e kërkon që kjo të jetë një shtet i pavarun, për me forcue murin mbrojtës të Europës Përëndimore, kundrejt invazionit Sllav.”
■A thue, e dinin “komshijtë” tanë “çlirimtarë” këte thanje që përsëriste Epopenë tonë kombtare të 500 vjetëve përpara, kur Gjergj Kastrioti – Skënderbeu, mbrojti Europën nga një shkatrrim i sigurtë otoman?
1944… “LAHUTA MBET VARË N’ TRA…
MIGJA KALBET NË DHÉ…
E NIPAT S’ DIJNË ME I RA…” (Poet kosovarë)
■Dhunohet edhe Shkodra nga shovenistët sllavë me ndihmën e terroristit Enver Hoxha.
■Me 29 nandor 1944, forcat partizane rreth Shkodres, kanë hy në qytet si “çlirimtarë” pa e shkrepë një pushkë, mbasi forcat ushtarake gjermane u larguen në orët e para të ditës. Aty nga ora 6.00 e mëngjesit janë drejtue nga Kisha e Fretënve në Gjuhadol, ku, me forcë kanë hypë në kompanjel dhe bash aty, ku At Fishta, me 12 qershor 1913 kishte ngritë Flamurin Kombtar, aty partizanët e druzhe Titos, kanë vendosë “Flamurin me yllin e kuq” të sunduesëve jugosllav…
■Shkodra u trand nga armiqtë shekullor të Popullit Shqiptar që ia arrijtën qellimit tyne me anën e PKSh, dhe tradhëtarëve të Atdheut të shitun tek shovenistët sllavë, Enver Hoxha me shokët e tij, që u instruktonin nga veglat terroriste të Titos në Shqipni, Mugosha, Popoviq e kompani…
■Parimet bazë të komunizmit klasik janë: “Përçaj e sundo!”, “Shpif e shpif se, dishka mbetë!”… Porosia e Titos, për komunistët tanë në qytetin e Shkodres, ishte: “Shkatrroni kulm e thëmel çerdhën e Klerit Katolik në Shkodër, me në krye Françeskanët!”, detyrë të cilën, Enver Hoxha ua ngarkoi kriminelëve Mehmet Shehu, Ramiz Alia, Rahman Perdhaku, Sheuqet Peçi, Zoi Themeli… etj., nder të cilët, Koçi Xoxe, deklaron: “Per vrasjet pa gjyq kam qenë këshilluar dhe janë bërë me urdhër të shokut komandant. Ka pasur edhe vëndim Byroje për këte… Kishim urdhër me vra dhe me i tretur në proskë njerëzit e dyshimtë dhe Parinë e vendit” (Dosja K. Xoxe, 1623. Arkivi M.Mbrendshme Tiranë, 1998)
■Historiani Abaz Ermenji thotë: “Çdo laro me pushkë në krah ka rasë të bëjë ligjin, ku terrori bëhet si një ankth i padurueshëm”. “Çlirimtarët” menjëherë “zëvendsojnë hymnin e Flamurit”:
“Hidhe hidhe këmbëne…eee, t’ ia bëjmë Gegës nënën…eee…”
■Ishte lufta e ndërsyeme e Jugut kundër Veriut. Ishin politikat shekullore të shovinistëve që përfituen prej kaosit të mbrendshëm, të cilët, në këtë moment përdorën komunistët anadollakë, për me përfitue ata vetë gjanë ma të rëndësishme: “përçaj e sundo!”, tue shfrytzue inferioritetin e Jugorëve, që ua kishte dobësue logjikën. Kenja e Kryeqytetit Tirana në Veri gjithmonë qendër politike, kulturore, morale dhe ekonomike e një populli, Toskëve u dukej shburrnim ikja prej Vlonës. Ishte koha ma e përshtatëshme që Gegët, duhët t’i damshpërblenin me lanjen në “duartë e tyre” të Pushtetit “Popullor Komunist”, fara e të cilit, u hodh në Përmet, Berat e kudo ku mujti me bijtë, ashtusi binë fara e keqe. Pa u “çliruar” Shkodra… Tito i zuni “kolltukët e qeverrisë”.
■Komunistët pëlqyen jetën e pyllit, ku si kafshët e egra shkyejshin intelektualët tue i nxjerrë me gishta gabzherrët prej ku, delte fjala e së vërtetës, dijës, kulturës dhe përparimit.
■Ishte pra, lufta e haptë kundër Qytetnimit Europian, luftë shumë e rrebtë dhe shpartalluese prej padijës rrenuese fshatareske, që shfryente dufin e sajë tue djegë libra e biblioteka, tue plaçkitë muzeume e tue u mundue mos me lanë në kambë asnjë vepër arti e kulture Përparimtare.
■Ishte alergji e Lindjës ndaj qëndrimit Përëndimor të Shqiptarëve, që nuk u pajtuen kurrë me pushtuesit, përderisa, asnjë krahinë ose një fshat kurrë nuk ka përdorë gjuhën e dhunuesit. U përdhosën Malët bashkë me “Kanunin e tyne” se vetëm, kështu, servilët e shërbëtorë besnikë të Titos e të Stalinit, masakronin edhe njëherë përsëvdekuni Etnit Fishta e Gjeçovi me shokë.
■Ishte Shkodra, Kështjella e pathyeshme, ma e forta, ma e pastërta po, dhe ma e vëndosuna në shkambijtë e Veriut, antishoviniste sllave dhe për rrjedhojë ma antikomuniste, që u dogj e u përlue nga të gjitha këto lufta barbare e të përgjakëshme, një GJENOCID I VERTETË, që nuk e ka provue asnjë qytet tjetër i Evropës e, … ndoshta..!!
■Ishte lufta e “Internacionalizmit Proletar”, që fikë e shuen ndjenjat Atdhetare tue nxitë Luftën vëllavrasëse, që asht rrënimi i popujve, tue përdorë ideologjinë marksiste-leniniste kundër Atdheut, Zotit e Besimit, tue ndezë mëllef e urrejtje mes vëllazënve, si dhe tue i shpërblye për këtë “meritë” shumë aventurierë dhe fondamentalistë me poste partie e shteti, tue i privilegjue në Sigurimin e shtetit terrorist me rroga të majme, medalje, dekorata, tituj, grada shkencore, spaleta ushtarake, bursa studimi jashta shteti etj., që po i gëzojnë edhe sot. Injorantët, servilët, hipokritët dhe imoralët agjentë, ishin ndër sferat ma të nalta të partisë dhe të shtetit komunist oriental.
■Ishte themeli i mjerimit që do të kunorzohej ma vonë nga “Lufta e kllasave” nën maskën e së cilës, u mëshefën luftat ma djallëzore e të pabesa të komunistëve ndaj Popullit Shqiptar.
■Ky terror i ishte besue diktatorit Enver Hoxha, me shumë “besnikë” të pandamë jugosllavë, rus, anglez, amerikanë, të betuem në tradhëtinë e madhe ndaj Atdheut të Gjergj Kastriotit.
■Ishin këta udhëheqësit e të gjitha këtyne LUFTAVE të flligta, që u përplasën për shkambin e Ilirisë dhe në veçansi për Kështjellën e Gencit e Teutës, djepin e Atdhetarizmës e folenë e kulturës demokratike. Gurt e Rozafës ishin thëmelët e gëdhenuna të Kulturës Europiane, të vëndosun nga Kreshnikët Atdhetarë Shqiptarë, të murosuna përjetësisht me Gjakun e Martirëve, që u derdhë rrëkajë prej majës së Bratilës në Deçiq, në Vlonë, e deri në Tokat tona në detin Jon, për FÉ, ATDHÉ E PËRPARIM EUROPIAN.
■Ishim të gjithë Shqiptarët që u izoluem mjedis QYTETNIMIT – PA DRITË, ishim të gjithë të uritun e të etëshëm, mjedis EUROPËS – PA LIRI !
■Ishim në një vend mu në zemër t’ Europës, ku u ushtrue një GJENOCIT, që sundoi për 50 vjetë një Popull Shqiptar, tue shrranjosë dëshirën për VIRTYT’ E DIJE, pa të cilat, NUK KA JETË ASNJË POPULL. Gjithshka drejtë mëshefjes, fallsifikimit dhe “harresës”!
■E mos harroni se ishte Ai Veri i Atdheut Nanë Terezës, për të cilin i “plasi zemra”!
■Në sistemin komunist,
një rrashtë e shprazun nga armët trofé e në ballë,
e shkrueme me gjakun e sajë fjala “çlirim”,
ka ma shumë vlerë…se, një kokë e skalitun
me I d e a l i n e naltë:
F é, A t d h é, P ë r p a r i m.

Melbourne, Nandor 2014(Nga cikli:Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…)

Në Ballkanin e shkuar apo në Europën e ardhshme?

by

Nga Nga Saimir Lolja/
Një arkitekturë europiane shkakton ndjenja europiane dhe projekti i deritanishëm i faltores muslimane nuk shkon në drejtimin europian. Të jesh pjesë e qytetërimit europian nuk do të thotë të “hysh në BE” me letra, vetëm dhe vetëm për disa politikanë që kanë vite që kanë “hy në BE”. Ato që janë votuar si përfaqësues të popullit shqiptar i shërbejnë me vendimet e tyre vetëm përparimit dhe bashkimit shqiptar.
Projekti i deritanishëm i Xhamisë së Madhe në kryeqytet (dhuratë nga qeveria e shkuar), e kthen Tiranën në një “Stamboll të vockël”, si në Stamboll, si në Tiranë do jetë e njëjta pamje. Dhe Turqia me shumë entuziazëm do e investojë një ndërtim të tillë. Zgjidhje për faltoren moslemane është ndërtimi i sipas një arkitekture të ngjashme me atë në Rijeka të Kroacisë ose Strasburg të Francës, të dyja të përfunduara në vitin 2013.
Me një faltore muslimane të stilit europian, shqiptarët dhe jo-shqiptarët do i përfytyrojnë shqiptarët si pjesë e Europës Juglindore, pjesë e Europës. Me një xhami të stilit të vendeve të lindjes, shqiptarët dhe jo-shqiptarët do i përfytyrojnë shqiptarët si pjesë e Ballkanit, zgjatimit anadollak në Europë, të ardhur nga vendet arabe dhe që nuk e meritojnë qytetërimin dhe shërbimin europian. Tradita e besimit mosleman shqiptar ka veçantitë e tij edhe arkitekturore në gjithë mozaikun e këtij besimi. Kjo gjë nevojitet të shprehet edhe me ndërtimin e kësaj faltoreje. Një model që të mos jetë kopje e xhamive të tjera, por që ka simbolikën e duhur dhe nuk përçon mesazhe kundrathënëse.
Faltoret fetare janë qendra shpirtërore ku një njeri me vullnet të lirë mund të gjejë paqe, respekt dhe lehtësim. Projekti i tanishëm nuk pasqyron modelin shqiptar europian për të ardhmen. Përparimi dhe bashkimi shqiptar nuk arrihet me ndërtimin prej grekëve të katedrales ortodokse dhe prej turqëve osmanë të xhamisë në Tiranë. Atë që osmanët nuk e bënë me forcën e armëve, duket sikur po e riprovojnë me anën e ideve emocionale. Kjo përputhet me shprehjen e Viktor Hygosë (1802-1885) se: “Një popull mund t’i bëjë ballë pushtimit ushtarak, por nuk mund t’i bëjë ballë pushtimit prej ideve”.