Featured – Page 860 – Dielli

Fullani: Ekonomia në nivele të dobëta

August 28, 2013 by dgreca

Kriza financiare që ka kapur buxhetin e shtetit është konfirmuar edhe prej guvernatorit të Bankës së Shqipërisë. Në konferencën e radhës ku u paraqit ecuria ekonomike e vendit Ardian Fullani deklaroi se janë rritur ndjeshëm shpenzimet, janë ulur të ardhurat dhe është rritur deficiti me 2 herë më shumë. Sipas kreut të Bankës Qendrore kjo situatë do të kufizojë mundësitë e qeverisë së re për të marrë borxh në pjesën e dytë të vitit.

“Sot Këshilli Mbikëqyrës i Bankës së Shqipërisë mori në shqyrtim dhe miratoi raportin mujor të politikës monetare. Këshilli Mbikëqyrës vendosi të mbajë të pandryshuar normën bazë në nivelin 3,5%. Gjatë muajit korrik inflacioni ka qënë 1,6%, duke pësuar rënie në krahasim me muajin e kaluar. Kjo është një rënie e përkohshme, u shkaktua nga çmimet e ulëta të cmimeve të stinës. Rritja ekonomike mbetet e ulët, ndërsa të dobëta janë edhe investimet private.Burimet e rritjes ekonomike janë të dobëta dhe të pasigurta. Kushtet monetare janë të përshtatshme për përmbushjen e objektivit në një periudhë afatmesme” tha ai.

Përsëri guvernatori i Bankës së Shqipërisë përsëriti apelin për uljen e borxhit publik në vend.

Lidhur me të ardhmen, Fullani tha se në hartimin e politikave fiskale duhet të kihet parasysh, ruajtja dhe përmirësimi i qëndrueshmërisë së borxhit publik.

Debts Force Albanian Tycoon to Sell Assets

August 28, 2013 by dgreca

Burdened by debt, Albania’s controversial oil tycoon, Rezart Taci, has sold most of its assets, which observers say were built up with the support of political ties.

The Albanian government last week said it had approved the sale of 70 per cent of Albania’s sole oil refinery, ARMO, to an Azeri company, Heaney Assets Corporation, registered in the fiscal paradise of the British Virgin Islands.

The Azeri company paid €35 million for Taci’s stake in AMRA Oil, which in turn controled 85 per cent of ARMO’s stock. The rest of the shares remain in the hands of the Albanian government.

Heaney Assets Corporation has also paid almost €15 million for minority stakes in several other companies controlled by the tycoon, including Europetrol, Taci Oil and Kuid.

“His debts had grown so large that even his political connections could not save him,” said Ard Kola, a business editor at the daily newspaper Shqip.

According to Kola, the oil tycoon created an image of making galloping strides in the business world but the whole operation was a bubble.

“Taci built an empire with inflated budgets and debts that were run up to pay off other debts,” he added.

Data from tax authorities show that Taci’s companies had a turnover of €350 million in 2012.

The new owners of ARMO have also agreed to take over the refinery’s debt towards Albania’s state oil producer Albpetrol, believed to be in the tens of millions of euro.

Apart from the debt to Albpetrol, Taci is believed to have had an unpaid loan of €75 million, from the Bank of Azerbaijan. The Azeri bank sued him for the money in August 2012, but withdrew the lawsuit after a few days.

Taci is known as one of the Tirana businessmen who belong to outgoing Prime Minister Sali Berisha’s inner circle.

He spent millions of euro to bring in football clubs like AC Milan and Real Madrid to play charity football games, with the proceeds going to a children’s foundation run by Berisha’s wife.

He also spent sizable sums to fly notables like Mikhail Gorbachev and Cherie Blair, wife of former British Prime Minister Tony Blair, to Tirana in private jets.

In 2009 he bought the Albanian oil refinery ARMO for €128 million.

In November 2009, he was accused of attacking Mero Baze, a local political analyst and publisher, but was cleared of charges a year later. Instead, two of his bodyguards were found guilty of assaulting the journalist and fined 300,000 lek (€2,140) each.

In 2012 he launched a bid to buy the state-owned oil company Albpetrol, but the bid fell through when Taci could not turn-up with the €850 million that he had offered.(Cortezay:Besart Likmeta-Balkaninsight)

Hidden Debt Fuels Worries About Albania’s Finances

August 28, 2013 by dgreca

A partial audit of Albania’s finances suggests that the country’s public debt is much higher than official figures show./

By Besart Likmeta/

An inspection of finances by the High State Auditing Office at the end of 2012 has uncovered hundreds of millions of euro in unpaid bills owed to public contractors.

“The unpaid obligations for road construction projects amount to at least 43 billion lek (€300 million),” the report, leaked to the daily newspaper Shqip, says.

The Finance Ministry disputes the figure, maintaining that it owes construction companies only 7 billion lek (€50 million).

According to the International Monetary Fund, IMF, Albania’s public debt has now reached 61 per cent of GDP, which is the highest in the Balkan region, though still relatively low by wider European standards.

The Socialist-led coalition, which won the June 23 parliamentary elections, has expressed concern over the state of Albania’s finances, complaining especially of the poor rate of collection of taxes in the first five months of 2013.

Experts suggest that Albania might collect €320 million less in taxes than was planned in 2013, while continuing to run a high budget deficit.

Although economic growth this year is expected to be positive, at 1.8 per cent of GDP, rising public debt and poor tax collection rates are causing concern.

The World Bank has called on the new centre-left government to seek IMF aid in order to consolidate its finances. It also urges the government to curb public investments.

“It’s very important that late payments to the private sector are settled, and… there is no fiscal room for major investments,” the World Bank country manager for Albania, Ksenia Lvovsky, said in July.

Gërrhamat e fundit të …

August 28, 2013 by dgreca

(Reagim në opinionin e Astrit Nixhes…”Edhe unë jam fajtor” të datës 26 Gusht 2013)/

Kush polemizon me hipokritë/kurrë nuk do të korr fitore të madhe-Mikelalangjello/

Shkruan: Ylber VOKSHI/ Prishtine/*

Qëndrimet e mija rreth ndasive në mes të arkitektëve në Kosovë i kam shprehur me një shkrim-vështrim kritik që është publikuar në media kosovare dhe shqiptare në Kosovë dhe Shqipëri me 05 dhe 09 gusht 2013. Aty në mënyrë kritike dhe reale kamë shpjeguar situatën e krijuar në komunitetin e arkitektëve pas ndasive të mëdha dhe ndarjes në dy grupe, thuaj se jemi shumë ! Nga reagimet dhe komentet jo parimore shumë kujt i ka penguar ku shkrim vetëm se e tregonte realisht situatën konfuze të krijuar.

Iu nevojitën Astrit Nixhës mbi tri javë që me një shkrim të botuar në “Zëri” dhe “Tribuna shqiptare” të më etiketon me epitete ma të çoroditura, që nuk duhej të ishin në fjalorin e një arkitekti, ashtu kërkohet me Kodin etik të arkitektëve. Kjo tregon se sa është i sinqertë kur na tregon për familjen e vet të kulturuar dhe dashurin ndaj arkitekturës. Mos të llafosemi për familje se me siguri ma të madhe do të dëshpëroheni se kush jeni nëse krahasoheni me familjen time e cila edhe sot ka respekt të madh në Kosovë dhe Shqipëri. Por kjo nuk ndërlidhet me opinionin tënd të ulët dhe reagimin tim.

Që në fillim më duhet të theksoi se me ketë shkrim e ke humbur rrugën në “oborr tëndin”,në fund ti dhe bashkëmendimtarët e juaj do të jeni humbës të mëdhenj në ketë proces të LICENCIMIT. E ke merituar pasi me disa njerëz tjerë ke tentuar të përmbysësh një proces tepër të rëndësishëm,të vonuar paksa nga ana e MMPH,për të shpëtuar të ardhmen e gjeneratave të reja që duhet të jetojnë në Kosovë,ata e meritojnë një jetë ma të mirë urbane dhe rurale. Çka keni bërë ju,që 14 vite jeni të mbyllur në qarqe të dyshimta të ndërtimeve e në anën tjetër tentoni ti frikësoni njerëzit me “interesat e përbashkëta të mafisë së ndërtimit dhe politikës” e cila e ka krijuar ketë gjendje kaotike urbane në tërë Kosovën.

Më quani “arkitekt i pavarur”,nocion që kurrë nuk do ta kuptoni në karrierën tënde profesionale të varfër shpirtërisht. Të me quash me pa turpëri, pa argumente të cilat kurrë nuk mundesh ti gjesh,se unë jam “i pa painformuar dhe i palexuar”, është një “non sens” për mua dhe të tjerët që më njohin. Në të gjitha detyrat profesionale që i ushtroi (Kryetar i Këshillit të Planifikimit Hapësinor të Kosovës, Kryetar i Këshillit të Ekspertëve të Planifikimit të K.K. të Prishtinës),dhe që i kamë ushtruar,gjithnjë kamë qen konsekuent dhe nuk kamë bërë kompromise në dëm të arkitektëve dhe të tjerëve. E kam respektuar Kodin Etik të profesionit të cilit është vështirë të iu përmbahesh në kushtet tona. Nuk i kamë lejuar vetes të bie nën presione jo parimore dhe për atë jam i vetëdijshëm së kamë pësuar shumë.

Që nga prilli i vitit 2004 kam sakrifikuar të gjitha të mirat materiale që i bien projektimi dhe ndërtimi vetëm e vetëm që të fillon një proces i ndërtimit si në tërë botën e civilizuar. Unë që kamë shkruar mbi150 shkrime kritike profesionale të publikuara,po e përsërisë profesionale e jo gazetareske,në Kosovë dhe Shqipëri për fushën e Planifikimit Hapësinor dhe Urban quhem nga një injorant,“i pa painformuar dhe i palexuar”. Pjesëmarrës aktiv me kumtesa dhe punime profesionale të fushës së Planifikimit dhe arkitekturës ku gjithnjë kamë kërkuar,që arkitektët të kenë vendin që iu takon në piedestalin e shoqërisë shqiptare e jo të nëpërkëmbën, nënçmohen e shantazhohen së pari nga koleget e sojit tënd e pastaj edhe nga të tjerët, kjo me të vërtetë nuk ka shpjegim logjik pos shfrenimit nga njerëzit me instinkte çmendërues.

Le të vlerëson opinioni publik se kush është “i pa painformuar dhe i palexuar” unë apo ti që këto vitet e pas luftës i ke keqpërdorur beneficionet e atyre që të kanë përkrahur.

Ka shumë çështje që,në opinionin tendë lehtë munden të kontestohen pasi janë të pa baza,po ia nisi nga fillimi:

Nuk ka as udhëzues administrativ,as veprime çoroditëse të disave në kohën e fundit,as sundues të ndryshëm me shekuj në këto territore,që munden me “e fshi historinë dhe traditën arkitektonike të Kosovës.” E vërtetë vet ne për disa qëllime të ulëta të ndërlidhura me interes materiale, të ndikimit,të influencës së sferave të ndryshme të interesit,qëndrime inatqore, personale …,me një propagandë të pa ndershme dhe të pa nevojshme në media,po tentojmë të paralizojmë disa procese pozitive që po ndodhin në shoqërinë tonë. Duhesh bërë dallimin në mes të interesit të përgjithshëm dhe ati individual.

Ku po e vëren ti “zhbërjen e traditës e arkitekturës kosovare” dhe “fshirjen e një historie profesionale 50 e më shumë vjeçare,me UA 06/2011”,mos e dezinformoni opinionin, lexoni edhe disa herë udhëzimin, pa emocione për ta kuptuar drejtë !

Për identitetin urban tonin kamë shkruar shumë herë,kjo për mua është esenca e ekzistimit dhe zhvillimit të një shoqërie,e ti e shef rrezikun në një udhëzim administrativ që aspak nuk është e vërtetë.

Ku ishe ti dhe shokët tu që asnjëherë nuk reaguat për rastet e shumta të zhdukjes së identitetit tonë urban në tërë Kosovën në vitet e pasluftës. Po ti përmendi vetëm dy tre raste në Prishtinë,së aty vepron. Para syve tu është rrënuar Xhamia “Hatunije”, fasada e “Hotelit Grand” është ndërruar nga mermeri në llamarinë alumini, tërësisht është ndërrua fasada e “Rilindjes” apo hotelit “Iliria”,ka raste të pa numërta në tërë Kosovën,asnjëherë nuk keni reaguar publikisht.

Mos e dezinformoni opinionin publik se ju jeni ata që keni “ndikuar” që të hyn “Paragrafi 3.3 i nenit 2 të UA 06/05, (Departamenti i ndërtimit)”, as që e keni ditur që ekziston ai paragraf që ishte kërkesë legjitime e imja që të përfshihet në atë UA.

Një shpjegim i vogël, ky udhëzim administrativ së pari është aprovuar në Departamentin e Planifikimit Hapësinor (nr 42, me nr.protokololi 03/2005 të vitit 2005) e UA 06/05 të cilit i referoheni është kopje komplete e UA 03/2005,dhe është punuar dhe shfuqizuar ma vonë. Atë kohë isha i punësuar në MMPH,isha anëtar I grupeve punuese në të dy Departamentet dhe insistoja që çështja e licencimit të ketë rrjedha normale. Për fat të keq ky paragraf është larguar në vitin 2010 me UA 2016/10 I datës 03.09.2010,e në vitin 2011 edhe ai i ndërtimit. Kamë kërkuar arsyet e një veprimi të tillë ne Departamentin e Planifikimit ku kamë punuar disa vite në MMPH por kurrë nuk kamë marr përgjigje.

Në atë kohë para tetë vite kamë kërkuar përkrahjen dhe ndihmën e të gjithë profesionistëve,ajo ka munguar. Ti ishe në “klanin” që “vronte e këfillte” në Prishtinë, këto çështje as që të kanë interesuar. Sot kinse je për një rend e rregull urban e vetë je një nga ata që ke pas krijuar “monopoll” në fushën e projektimit dhe ndërtimit. Je një nga kontribuuesit ma të mëdhenj me klanin tënde për gjendjen e krijuar në Prishtinë dhe Kosovë në vitet e pas luftës.

Nëse UA 6/2011 “nuk përmban asnjë dispozitë të vetme që anulon ato”atëherë përse e problematizoni ketë çështje dhe thirreni në diçka sugjestive,që nuk është !. Si thua ti “Rrjedhimisht, sipas kësaj logjike, ato vlejnë dhe nuk janë të shfuqizuara legalisht.”. Synimi yt dhe i shokëve tu është tjetërkund !

Nuk është e ndershme së pari nga ju dhe kolegët vlerësues që ju i përmendni me e çorientuar tërë procesin e Licencimit me thash e thëne provinciale. Nëse keni pasur vërejtje për Kryetarin e vlerësuesve,ato keni mundur t’i adresoni para një viti në fillim të punës,e jo tani !

Përse asnjëherë nuk reagove si anëtar i kryesisë së asociacionit individualisht ose së bashku me anëtarët e tjerë të kryesisë së AsAK, nuk kamë informata se keni reaguar në opinion ndonjëherë në vitet 2004-2008.

E theksoni se ”Procesi më i rëndësishëm në historinë e Arkitekturës Kosovare ishte lënë në duart e atyre që kishin më shumë kohë të lirë (referencë për ata që janë të papunë).” Ku kishe mundësi me pasur punë të pavarur në rrethanat kur ju I kishit uzurpuar funksionet dhe nuk lejonit të merr punë dikush tjetër, nëse nuk ishte nga klani i juaj, kjo është mjerimi i juaj që ndieni kënaqësi në fatkeqësinë e të tjerëve, “mizerable” si thënë francezët.

A ke menduar ndonjë herë përse unë nuk paskam pas punë, edhe se kisha një bagazh të madh profesional në fushën e projektimit dhe ndërtimit që aq shumë i mungonte Kosovës.

Për fillimin e procesit të licencimit ishin plotësuar kushtet optimale,natyrisht se ka vend për korrigjime dhe plotësime në të ardhmen pasi ku duhet të jetë proces i vazhdueshëm. Nuk kishte pengesa apo mangësi të mëdha që ky proces të filloi. Vetëm puna e vlerësuesve në përgatitjen e pyetësorëve ka zgjatur mbi një vit,pyeti se si është punuar shokët tu anëtar të ekipit vlerësues. Se ka pasur edhe jo korrektësi me trajtimin tonë ketë fakt askush nuk e mohon,ne vet jemi pajtuar me kushtet jo adekuate në të cilat punonim,vetëm për hir të fillimit të Licencimit.

Se je injorant i pa përmirësueshëm,pa edukatë elementare profesionale e tregon vetën ma së miri në pasusin kur deklaroni për mua se “si është e mundur dhe marrin guxim të shkruajnë dhe të MENDOJNË, duke qenë krejtësisht injorantë të painformuar dhe të palexuar”,kjo qasje e juaja është dëshpëruese dhe tregon karakterin e ulët tëndin. Ti thuash dikujt ”I pa informuar”,”I pa lexuar” dhe” të marr guxim të shkruaj dhe të MENDOJ”,është ma zi se fashizëm apo stalinizëm modern I shekullit të kaluar,që si duket e ke ende nostalgji.

Ai “arkitekti i pavarur“ është arkitekt I gjeneratave të vjetra I cili që nga formësimi I tij si arkitekt dhe si projektant i shumë objekteve arkitektonike,ka punuar dhe zhvilluar aktivitetet e veta konform rregullave dhe standardeve qe po I vërteton koha se kishin qenë shumë te avancuara.

Duke pa se çka po ngjet me hapësirën e Kosovës u përqendrua në dhënien e kontributit në vuarjen e rregullit dhe rendit në fushën e Planifikimit Hapësinor,urban dhe arkitektonik në Kosovën e pas luftës. Për atë vullnetarisht fillova të punoi në vitin 2002 në MMPH. Falë juve dhe shumë të tjerëve situata urbane në të gjitha qytetet e Kosovës është në gjendje alarmante, e ju bllokoni procesin.

Licencimi duhej të ishte një nga masat për parandalimin e situatës së keqe në të gjitha vendbanimet tona.

Problem janë ato 14 vite e jo vetëm një muaj,si e dezinformoni opinionin që nga fillimi i rebelimit të juaj të pa arsyeshëm. Ç’far absurditeti, tërë procesin e mundimshëm të licencimit e reduktoni në vetëm një muaj kërkesa për shtyrje.

Për një kohë të shkurtë arritët të bllokoni procesin e Licencimit të Arkitektëve por duhet të kuptoni të gjithë ju se pos vijës institucionale nuk mundet me pasur zgjidhje tjetër.

Urojmë që edhe në Kosovë do të fillon trajtimi dinjitoz i profesionit të arkitektit,si në tërë botën e civilizuar, pasi tek ne ka kapacitete si profesionale ashtu edhe intelektuale në mes të arkitektëve të shumtë në Kosove të cilëve iu nevojitët një rend normal për të ushtruar profesionin e tyre natyrisht me përkrahjen e shtetit në të ardhmen e afërt të premtuar. Kjo mundet të arrihet me kontrollin e rreptë (LICENCIMI) të tyre nga ana e MMPH. Besoj se Ministria e planifikimit ma në fund do të qëron hesapet me këta individ që aspak nuk ia donë të mirën Kosovës dhe do ta ndaj “shapin nga sheqeri” njëherë e për gjithmonë.

Prishtinë

arch. Ylber Vokshi-Ylli

28.08.2013 arkitekt i pavarur

ylberv1@yahoo.com

*Autori është Kryetar i Këshillit për Planifikim Hapësinor të Kosovës (KPHK), qëndrimet e shprehura në këtë shkrim janë personale.

Tahir Prençi, radisti qe sakrifikoi jetën për të çliruar atdheun nga pushtimi komunist

August 28, 2013 by dgreca

Nga Mexhit Prençi/

Nëntë Malet e Dibrës kanë hyrë në histori si simbol i mençurisë, qëndresës, trimërisë dhe atdhetarisë. Rapsodi këndon: “Nëntë Malet e Dibrës/ male përmbi male,/ nëntë këngë lirie/ derteve dhe halleve./ Nëntë të mprehta shpata,/ nëntë vetëtima,/ nëntë fole shqiponjash,/ nëntë djepe për trima”
Reçi dhe Dardha ishin Mal i Parë i Nëntë Maleve të Dibrës. Krahina më e varfër, por e pasur në bujari, besë dhe krenari. Shtëpia e Trocit, Dodës, Markut, Prençit ishin ndër më të nderuarat, me burra trima e urtakë popullorë, në Reçin e pjerrët e të thyer me këmbët në Drinin e Zi dhe trupin që ngrihej përpjetë rrëpirave e shpateve drejt maleve të larta, dhe majatve të mprehta që dukej sikur preknin qiellin. Troci, i pari i fisit, thotë legjenda kishte prerë kokën e Arapit të Zi të Shkodrës dnë dyluftim dhebash për këtë nderohej dhe respektohej nga të Nëntë Malet e Dibrës. Në çdo mjedis ku ndodhej Troci, i rezervohej kryet e vendit dhe koka e qengjit në gosti, gëzime a hidhërime. Para Trocit, nuk guxonte kush ta hante kokën. Kështu thoshte legjenda. Realiteti dibran e dëshmon. Nga këto male që ua shkel syrin dielli i mëngjesit nga maja e Korabit, kanë dalë trima idealistë të cilët mbi gjithçka kanë vënë atdheun dhe lirinë, besën dhe nderin, për të cilat japin edhe jetën. Njëri prej tyre ëshë edhe Tahir Prençi. Fyelli i bariut nga kodrat me lajthi të Çakbardhës, shpati i Mllezës, Malet e Kaptinës dhe Maja e Rrasës, bie edhe sot duke përcjellë melodinë e këngës: “Tahir Prenç nuk ban ma nana/ N’dash për bes’, n’dash për trimni/…Sigurims t’shitoft-o, zana!/ “Pranoj vdekje, jo tradhëti”. Super-radisti sfidoi trysnitë për ta detyruar të bënte lojë të dyfishtë që të vihej në shërbim të komunistëve, për të shtënë në grackë shokët e tij nacionaliste, dhe idealet e tij, për ta poshtëruar dhe zhveshur nga morali i lartë i atdhetarit dhe luftëtarit të lirisë. Tahir Prençi lindi më 1921. Fëmija i tretë i Sulejmanit që njihej si trim i çartur në këto anë. U rrit me këngët e trimërisë dhe vallet burrërore, me ajrin e pastër të bjeshkëve dhe maleve, me ujët e ftohtë të krojeve, me legjendat e lashta dhe me historitë e bëmat e luftëtarëve reçianë në luftrat e përgjakura kundër shkjaut, të udhëhequra nga Prijsi legjendar Elez Isufi. Pas masakrës genocidiste të Serbisë në Bardhaj, trimat e Reçedardhës me babanë e Tahirit, Sulejmanin që u printe, zbritën nga foletë e thyre nëpër malet dhe u turrën si stihi mbi serbët, të cilët të tmerruar ia mbathën në panik, e, kur pushka u ngecte nëpër shkurre duke ikur, ata pa e kthyer kokën pas thërisnin: “Aman, ore aman, se është dërzhavës”! Dhe të çatratosur u hodhën në Drinin i Zi, gjysmmën e të cilëve i përpinë dallgët me ulurima. Që në moshën 16 vjeçare e martoi i iati. Tahiri lindi dy fëmijë: Rifatin dhe Hiken. Dy fëmijë fatzinj, që provuan që në rini dhunën, burgun interneimin dhe persekutimin komunist. Tridhjetë vjet nën diktaturë. Rifati, 22 vjet burg, burg politik si ai i Burreli që ua kalonte dhe burgjeve naziste. Gjer më 1939, kur Shqipërinë e pushtoi Italia fashiste, Tahiri punonte në bujqësi. Ishte i zoti i punës. S’ia hante qeni shkopin, thoshin për te. Trup madh si i ati, i bëshëm, i forte e i shëndetshëm. Por edhe i fjalës dhe i besës. Me shokë e miq të mirë.
Pas ditës së Zezë të Shtatë Prillit kur fashistët pushtues rekrutonin të rinjt për t’i shkolluar e vënë në shërbim të tyre, që në kontigjentin e parë u thirr edhe Tahiri. Oficeri italian sapo e pa, seç foli në gjuhën e tij pastaj tundi kokën, përkthyesi e shqipëroi: “Do shkosh në Itali”. Kështu malësori i Reçit u nis për studime ushtarake trevjeçare për në Romë. Atje u specializua për radio-ndërlidhje. Ishte ndër studentët më të shkëlqyer. I rrallë. Rekordmen në alfabetin mors. Mjeshtër si mundës. Me vullnet dhe guxim të paparë. Kthehet në Shqipëri si oficer. Shërben në Maqedoni për pak kohë…Fashizmin e urrente aq sa donte atdheun dhe lirinë. Urrejtja dhe dashuria ushqenin njera tjetrën.Urrejtja për pushtuesit italianë, rriste dashurinë për atdheun. Dashuria për atdheun dhe lirinë, rriste urrejtje për pushtuesit fashistë. Ziente përbrenda…. lidhet me forcat antifashiste. Fillimisht me Ramadan Kaloshin. Radhitet në brigadat partizane duke menduar se ato luftonin për liri e për atdhe. U tmerrua kur pa sesi eleminoheshin djemt e rinj të familjeve të ballistëve, zogistëve dhe të klasave të pasura. Komandantët partizanë injorant bënin ligjin. Shkonte pika e djalit për dhjam qeni. Shpirti i Tahirit u lëndua. Brenda tij ngriti krye ndjenja e drejtësisë, idealit, lirisë dhe demokracisë. Para syve të tij u pushkatua 15 vjeçari Salë Bodi. U arrestuan heronjt e luftës Hasan e Halit Prifti. Në këto rrethana tragjike dhe fatale,Tahiri takoi dhe kuvendoi me burrat e mendjes dhe të shpatës Hasan Spata dhe Ymer Doda, burra të nderuar të Çidhnës dhe Reçit… Në një moment ai u drejtohet atyre: “Vëllezër, kjo nuk është Shqipëri e lirë. Prushin e shpupurit serbi. Ejani, të largohemi nga Shqipëria që të luftojmë për për çlirimin e saj nga pushtimi komunist.”… Nesër do të jetë vonë!”. …Më 1945 arratiset me një grup zogistësh për në Greqi. Prej andej në Gjermani. Në Mynih. U njoh me gjeneral Abaz Kupin, kolonel Xhemal Laçin etj. Laçi ka dëshmuar se Tahiri shërbeu në Gjermaninë perëndimorë gjer më 1950. Ai thotë se ishte i guximshëm, i rrallë, i zgjuar, profesionist i klasit të parë si radist. Aftësia e tij si radist vlerësohej e jashtëzakonshme. Maturia e gjakftohtësia, si virtyte të dibranit, bënin që mos t’i fliste kurrë goja para mendjes. Emri i tij do hynte në faqet e shtypit në vitet e Luftës së Ftohtë. Dhe në zyrat sekrete. Kundërshtarët do ta thërrisnin “Tigri dibran”. Tashmë Tahiri ishte pjekur dhe përgaditur për t’u hedhur në luftë kundër komunistëve-terriristë të Enver Hoxhës. Me thirrjen që bëri Abaz Kupi më 1950, bëhet më aktiv, punon më shumë, merr zemër e guxim më të madh, për të nisur betejën për mobilizimin e popullit në luftën më të vështirë për çlirim nga pushtimi komunist. Më 1952 vjen në Shqipëri bashkë me një grup nacionalistësh antikomunistë. Vendosen në zonën e Bulqizës. Ishte bashkë me Zenel Shehun. Në këtë zonë kryenin vepremtarinë e tyre patriotike. Në bisedë me Zenelin, në shtëpinë ku ishin strehuar shpesh Tahiti i tregonte disa parandjenja të këqija. Në mendje i faniteshin skena të tmerrshmë të kurdisura nga dora e tradhëtisë. Ai i besonte ato, se besonte te Zoti. Dhe në të vërtetë ashtu ndodhi. Me sinjalet e KGB, Sigurimi famëkeq i Shtetit të tiranit Enver Hoxha, kishte ngritur kurthe për t’i kapur nacionalistët që vepronin në këtë zonë…. Koloneli anglez Kim Filbi i kishte tradhëtuar. Ishte lidhur edhe me Moskën. Bënte lojë të dyfishtë… I vënë në shërbim të zbulimit sovjetik jepte informacine për të gjitha vendet e Lindjes për të neutralizuar, kapur dhe asgjësuar, nacionalistët që përpiqeshin të organizoheshin në forma të ndryshme në luftë kundër komunizmit dhe pushtetit të tyre. Nga libri “Fronti i heshtur” shkëpusim: “Sipas planit Kim Filbi , ky kolonel anglez në shërbim të sovjetikëve, u dha atyre me saktësi vendndodhjen e nacionalistëve shqiptarë të cilët filluan të binin një nga një në grackat e Sigurimit të Shtetit”. Në duart e zeza gjakatare dhe të pista të tyre ra edhe super-radisti Tahir Prençi. Në dokumentin e Drejtorisë Juridike të Ministrisë së Rendit nr. 93/1, dt. 24.09.1992, midis të tjerash thuhet: “Në çastin e kapjes Tahir Prençit i janë gjetur: një sasi floriri, dollarë amerikanë dhe materiale propagandistike nga ato të Komitetit Kombëtar “Shqipëria e Lirë”. Gjatë qëndrimit në burg mbi të janë përdorur tortura nga më të rëndat dhe forma të ndryshme dhune për ta detyruar ta bënin për vete, që me tërë aftësitë e tij si profesionist si super-radist i paimitueshëm, ta vinin në shërbim të Sigurimit të Shtetit që të bënte lojën e tyre; por Tahiri nuk tradhëtoi kurrë, as shokët, as veten, as atdheun, as idealet. Përballoi të gjitha llojet e dhunës. Nuk u ligështua. Nuk u nënshtrua. Nuk u dorëzua. Perkundrazi gjithnjë mendonte si të delte nga kjo skëterrë e zezë dhe të fluturonte drejt lirisë. Askush s’e di mirëfilli si u arratis prej dhomave të izolimit të Drejtorisë së Punëve të Brendëshme të Tiranës, por dihet se më 26 tetor 1952 ai nuk ishte më në atë Ferr. Thuhet që pas disa ditësh vritet nga Forcat e Ndjekjes. Po enigma mbetet enigmë. Edhe sot e kësaj dite, askush nuk përgjigjet. Askush nuk flet se ku gjendet varri i tij. I biri, Rifati, bëri çmos të mësojë të vërtetën. S’la gur pa lëvizur, s’la zyrë pa trokitur për të gjetur varrin e babait të dashur. Edhe nëpër Evropë ka shkuar. Edhe në Amerikë… për të marrë një sinjal, një fjalë, për enigmën e zhdukjes së të jatit. Por siç thotë kënga, dëgjohet veç fishkëllima e erës dhe zëri i qyqes ku-ku, ku-ku….
Ka dhimbje i biri që kërko të dijë varrin e të jatit!…Ka dhimbje dhe trishtim e bija…E shkreta grua vdiç me brengë në shpirt pa e mësuar të vërtetën. Është një e drejtë njerëzore që të birit t’ia tregojnë vendin ku e kanë masakruar dhe groposur, që t’i zhvarrosë eshtrat e të jatit, për t’i rivarrosur me ndere siç e meriton çdo prindër, e jo më prindri i nderuar siç ishte Tahir Prenci. Ndoshta një ditë do të gjendet varri dhe eshtrat e birit të Reçit të Dibrës dhe Shqipërisë Tahir Prençi; super-radistit të shkëlqyer, nacionalistit të vërtetë, shqiptarit të kulluar dhe trim, që sakrifikoi jetën në luftë për çlirimin e Shqipërisë nga komunistë …
Shteti demokratik e ka për detyrë të zbulojë se ku janë eshtrat e tij, dhe t’ia rivarrosë me ndere ashtu siç nderohen figurat e shquara të kombit.