Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

NJË UDHËTIM NË VENDLINDJE PËR 100 VJETORIN E PAVARËSISË

by

Me grupin Rozafati të Qendërs Nënë Tereze pranë  Kishen Katolike Zoja e Shkoderës, i ftuar në Shqipëri gjatë festimeve të 100 vjetorit të Pavarësisë.

 NGA AIDA BALAJ/

“Rrnosh e kjosh, prá moj Shqypní, /

Rrnosh e kjosh gjithmonë si vera, /

E me dije e me Lirí /

Për jetë t’ jetës të rrnoftë tý ndera.”/  (Fishta)/

Ma shumë se kurrë kto fjalë i kam ndie thellë në zemrën time gjatë ditëve të 100 vjetorit të Pavarsisë në Shqipni. Po ia za fill ktij tregimi prej Gushtit të kësaj veret 2012. Isha në Tiranë si çdo verë me baskshortin tim Gjergj Balaj. U ndalem për një vizitë shoqërore te zyra e Kryebashkiakut të Tiranës Luzim Basha. Gjate bisedimeve foli për përgatitjet që po bahen ne Tiranë për 100 vjetorin e Pavaresise. Në bisedë e sipër i thashë atij se edhe ne jena tui pergaditë në New York për këtë rast. “A e dini se kush eshte Rozafati në New York” – e pyeta? “Po – u përgjegj ai – është nji grup folklorik”. Gjergji i tregoi se djemtë tane janë anëtarë të këtij grupi. Ai tha: “Do të ishte shumë mirë në qoftë se disa valltarë nga grupi juaj të mund të vijnë në Nëntor per manifestimet ketu,”  Gjergji tha: “A asht kjo ftesë?” “Po!”, – tha Z. Basha. “Kjo do të jetë shumë mire. Unë do të përgatise një ftesë zyrtare dhe tua dërgoj”. Pas disa javësh Gjergjit i erdhi ftesa zyrtare per Rozafatin nga Bashkija e Tiranës.

Pasi folem me Famullitarin tone, Don Pjetrin, Fran dhe Gina Cotaj drejtorët e Rozafatit, Angjelina Nikën, koreografen e Rozafatit u treguam edhe fëmive e prindërve. Të gjithë ishin të interesuar. Të gjithë e pritën me gëzim këtë ftesë. Ishte nje rsat që vetem nji here mund te ndodhë në jetë. Çfarë privelegji dhe respekti ishte për ne si komunitet. Menjëherë nën drejtimin e Fran Cotajt  hapëm fushatën per te mbledhë fondet prej anëtarve  të famullisë të cilët e treguan bujarinë e tyre si gjithmonë. Ishte kontributi e te gjithëve që e bëri këtë vizitë të mundshme ashtu sikurse në një familje të mirë të gjithë ndihmojnë njëri – tjetrin.

Erdhi dita e nisjes! Çfarë gëzimi ishte per ne! Nje grup i vogel u nis disa ditë me perpara së të tjerët, Eriugen Gjoka, Klaudio Rroku, Zj.Liljana Elezovic, Gabriella Elezovic dhe unë djalin tim Martinin. Gjergji që kishtë mbërritur disa ditë më parë për të organizuar gjithcka na priti në aeroport. Me 23 Nëntor u nis grupi i dyte: Z. Fran Cotaj, Zj. Gina Cotaj, Zj. Angjelina Nika , Z. Gjelosh Vukaj, Jackie Kocovic, Veronica & Maria Juncaj, Veronika  & Nikoleta Cotaj, Vlora Gjokaj, Luli Vukaj, Daniel Tinaj, Jason Nika, Majko Ujka, Tony Lulaj dhe Agron Balaj.  Të gjithë bashkë drejt Hotel Mondialit ku qëndruam të gjitha ditët tona në Shqipëri. Këtij grupi të mrekullueshëm iu bashkua në ditët në vijim edhe veteran i grupit Roazafati, Fran Shala i cili me kamerën dhe simpatinë e tij ishte gjithkund i pranishëm.

E Diel 25 Nëntor . filluan festimet tona ashtu si duhet për të krishterë të mirë me meshë në Famullinë e Kamzëz. Aty na pritën me krahë hapur nën tingujt e këngës dhe të zërit të Gëzim Nikës që kishte mbushur krejt oborrin e Kishës: “Shqipëri o nëna ime”. Morëm pjesë të gjithë në meshë. Ishte  fantastike,  shumica ishin të rinj. Pas meshe filluan festimet në oborrin e Kishës. Kercyem dy valle me Rozafatin e pastaj me te gjithe famulline e Kamzës. Festimet vazhduan tek  Restoranti “Shpresa_Al” në Kamëz. Zoti i lokalit biznesmeni pukjan Lush Osmani, i cili është një anëtar i famullisë në Kamëz, na ofroi drekën. E falenderojmë per bujarinë e tij. Aty ishte i pranishëm edhe Kryetari i Bashkisë së Kamëz Xhelal Mziu  i cili e befasoi krejt grupin duke i shpërndarë një certifikatë mirënjohjeje secilit.

E Hënë 26 Nëntor. Angjelina me dy valltarë të grupit, Veronica Juncaj  dhe Eriugen Gjoka bënë një intervistë në programin televiziv të mëngjesit në TV Planet. Po atë ditë në mbrëmje kemi ekzekutuar nji valle në Tiranë te Rruga Murat Toptani e ashtëquajtura “pedonale”. Ky ishte një Koncert Rock. Ne ishim i vetmi  grup folklorik atje. Kur fëmijët tanë dolen në skenë dhe kercyen Vallen e Tiranes, spektatoret brohoritshin me te madhe. Aty erdhën edhe të rinjtë e Famullisë së Kamzës. Pas performancës të gjithë bashkë ecëm në sheshin kryesor me qëllim që të merrnim disa fotografi afër  monumentit të Gjergj Kastriotit. Policia nuk na lejoi. Por papritur Kryetari i Bashkise Lulzim Basha erdhi tek sheshi  qe te na takoje. U përshëndet me ne të gjithë dhe me kënaqësi bëri disa foto me ne para monumentit Gjergj Kastriotit.

E martë 27 nëntor ne mengjes. Ne të njëjtën rrugë Murat Toptani ishte një koncert popullor.  Luzim Basha ishte i pranishëm. Kemi kërcyer vallen e Tiranes.  Pasdite Angjelina bashkë me dy valltarë të grupit Agron Balaj  dhe Nikoleta Cotaj dolen në një intervistë në Top Channel.(te plote mund ta lexoni ne Diellin e printuar te janarit)

Fëmijët shqiptar instrument eksperimental për të jetësuar projektet e Beogradit

by

Kjoft mallku ai bir shqyptari, qi ket gjuhë t’perëndisë , trashëgim q’ia la i pari trashëgim s’ia len ai f’misë.(At Gjergj Fishta)/

 SHKRUAN: Teuta Kamberi-Llalla/

 Prej shumë vitesh shqiptarët në trojet etnike në ish-Jugosllavisë ishin kthyer në mjete eksperimentesh nga pushteti sllavo-serb-maqedonas. Ku u eksperimentua me ndjenjat shpirtërore dhe kombëtare të shqiptarëve, por populli ynë rezistoj duke sakrifikuar tej masë sesa të poshtërohej dhe të asimilohej.

Pas viteve 1990, me ardhjen e pluralizmit u mendua se projektet-eksperimentale u ndaluan dhe nuk do të zbatoheshin më. Por viteve të fundin dikush i shpalosi këto projekte duke i nxjerrë nga arkiva e shtetit sllavo-maqedonas për ti praktikuar përsëri mbi popullatën shqiptare, konkretisht mbi elektoratin që e votojë.

Më 29 Dhjetor 2012 u tha se libri ,,Shoqëria,, për klasën e pestë do të tërhiqet nga qarkullimi, por qeveria nuk lajmërojë që kur do të tërhiqen edhe librat ku ofendohet kombi shqiptar. Por përse qeveria nxitoj të tërheqë librin ,,Shoqëria,, dhe jo edhe librat e tjerë? Sipas informacioneve në media ky libër u tërhoq pasi u vërejt se në këtë tekst shkollor nuk janë përfshirë të dhëna për Kuvendin, Qeverinë dhe Bashkimin Evropian. Pra, librat ku preken interesat e shtetit dhe BE tërhiqen nga qarkulli, ndërsa ato ku ofendohen shqiptarët dhe etnitë e tjera vazhdojnë të qarkullojnë nëpër shkollat tona. Për fat të keq ende vazhdon odisea e zhdukjes së termit Abetare për fëmijët shqiptar, mungesa e librit të Shenjtë të gjuhës shqipe dhe askush nga deputetët dhe partitë tona nuk ka reaguar, por kanë heshtur sikur nuk ka ndodhur asgjë.

Me vetë dhënien e librave falas nga ana e shtetit të Maqedonisë doli qartë se shteti kishte për qëllim të edukojë nxënësit me tekste ku injorohet kombi dhe gjuha shqipe. Këto janë projekte të vjetra, të njohura për shqiptarët, të cilat kur ekzistonte ish-Jugosllavia nuk gjetën terren që të zbatoheshin sepse intelektualët, studentët, por edhe klasa vasale politike shqiptare i bojkotuan. Ndërsa sot në Maqedoni ne po i pranojmë me qetësi duke mos i kundërshtuar këto tekste të shëmtuara, pra mungon zëri i kundërshtimit nga ana e ministrave, deputetëve shqiptar, intelektualët në përgjithësi janë strukur në guackën e interesave personale, ndërsa shoqëria civile është e izoluar, diku me anë të joshjes në të holla, por edhe të proceseve të montuara gjyqësore. Gabimet e ashtuquajtura teknike në librat shkollor nuk janë të rastësishme, por qëllimdashëse duke na asocuar në ndarjen e filozofisë së mendimit kombëtar. Fëmija im që mëson në shkollat në Maqedoni do të edukohet ndryshe nga një fëmijë shqiptar që mëson në shkollat shqipe në Mal të Zi, Preshevë, Kosovë, Shqipëri dhe Diasporë.

Në kohën e sotme kur të gjithë shqiptarët nga kryeministrat Sali Berisha, Hashim Thaçi, analistë, politikanë etj., po flasin për bashkimin kombëtar me rrugë të ndryshme, kulturore dhe sportive, sllavo-maqedonasit e nxorën me strategji projektin e teksteve shkollore ku shqiptarët paraqiten njerëz mali dhe heqjen nga qarkullimi të ABETARES. Pra në formë diplomatike të pandishme për opinionin, sllavët i lanë armët, filluan përçarjen për ti shkëputur nga trungu vogëlushët shqiptar të Maqedonisë. Ka më se 6 vite që është zhdukur termi ABETARE, nuk ka zyrtarisht libër ABETARE, ministria e arsimit e ka zëvendësuar me termin libri i Gjuhës shqipe. Me librin e gjuhës shqipe nxënësit do të punojnë deri në vitin e katërt në shkollë të mesme. Dhe jo rastësisht ministria e arsimit në Maqedoni e ka zhdukur termin Abetare, sepse për Abetaren është bërë gjithë ajo luftë, është derdhur shumë gjak, është libri i Shenjtë i gjuhës shqipe. Libri i Abetares ka një histori të veçantë. Qeveria sllave arriti të preki në një vend delikat, duke e zhdukur një pjesë të rëndësishme të historisë së gjuhës shqipe, kjo nuk është pa qëllim, por habiten se si kanë pranuar shqiptarët që punojnë në byronë e arsimit të cilët kanë firmosur zhdukjen e termit Abetare.

Prandaj ne si Lëvizje me qendër në SHBA, Programi Unik Shqiptar dhe me degët e saj në Maqedoni dhe Itali u bëjmë thirrje të gjithë shqiptarëve që të na përkrahin për tu siguruar nxënësve të klasave fillore librin e dashur, Abetaren e gjuhës shqipe falas deri sa përfaqësuesit tanë në Kuvendin e Maqedonisë dhe në qeveri të bëjnë përpjekje që emri ABETARE të zyrtarizohet. Nuk është e drejtë që libri i Abetares të zhduket, të zëvendësohet me një emër tjetër vetëm për fëmijët shqiptar në Maqedoni. Shqiptarët vërtetë janë të ndarë territorialisht në disa shtete, por ne jemi të gjithë vëllezër të një gjaku dhe gjuhe, prandaj nuk duhet të tolerojmë që në foshnjore të na ndajnë dhe të mësuarin e gjuhës amtare.

 

Eksperimenti me mësimin e gjuhës sllavo-maqedonase

 

Paraqitja e projektit eksperimental nga qeveria sllavo-maqedonase me vasalët shqiptar 2008-2011, që vogëlushët shqiptar me detyrim të mësojnë në moshën gjashtë vjeçare gjuhën sllave-maqedonase e ka fillin e projektit në Beograd. Bartësi i këtij projekti antishqiptar ishte një njeri i quajtur Sasho nga Dellçeva. I cili para se të zbatohej projekti eksperimental në fshatin Shemshovë, dërgoj 5 ditë në ekskursion prindërit shqiptar të cilët kishin vendosur që fëmijët e tyre të bëheshin mjet eksperimenti duke i dërguar këta vogëlushë për të mësuar në një shkollë sllavo-maqedonase në një fshat që banohet nga sllavo-maqedonasit dhe jo në shkollën shqipe të Shemshovës. Projekti eksperimental filloj të zbatohet në shtator të vitit 2009 me një klasë të përzier që përbëhej nga rreth 26 nxënës të cilët 16 i përkisnin etnisë shqiptare dhe të tjerët etnisë sllavo-maqedonase. Një pjesë e madhe e prindërve të këtyre fëmijëve shqiptar u punësuan në institucionet shtetërore, në veçantë në polici pasi bënë kurban fëmijët e tyre për tu asimiluar që në foshnjore.

Projektet eksperimentale me klasa të përziera vazhduan duke hapur klasa të shkollave të mesme afër fshatit Shemshovë ku shqiptarët të nënshtruar tashme të mësojnë me sllavo-maqedonasit. Atë që nuk u realizua në fund të viteve 1980, sllavët e realizuan me triumf pas vitit 2008. Për fat të keq shumë shqiptar u kthyen në laborator eksperimentesh të ndjenjave kombëtare, gjuhësore dhe vlerave njerëzore të tyre. Neve si qytetar të Republikës Multietnike të Maqedonisë nuk na “pengon” mësimi i gjuhës që përdoret dhunshëm në administratën shtetërore, por në fillim duhet të mësojmë dhe të dashurojmë gjuhën tonë amtare shqipe. Sepse pa mësimin e gjuhës sonë amtare, do mbetemi të egër e në errësirë. Do të jemi si ai njeriu në male që ka veshë, por nuk dëgjon, ka sy por nuk shikon, ka mend e gjë nuk dinë.

Është derdhur shumë gjak, janë therur shumë shqiptar, janë helmuar shumë mësues të shkollës shqipe. Pra këto që kemi arritur janë fituar me sakrifica të mëdha ndër shekuj dhe sot dikush për të ruajtur karrigen e tij politike dhe për shijuar erën dhe çorbën qeveritare sakrifikon fëmijët, një brez të tërë vogëlushësh shqiptar për të arritur qëllimet e tij personale në dëm të çdo gjëje shqiptare, të gjuhës, kulturës dhe traditave të bukura që janë trashëguar nga gjyshi tek nipi.

KOHA E MIRE DUKET QE NE MENGJES, VITI I MBARE DUKET QE NE START

by

Nga Arjan Th. Kallço/

Kanë kaluar vetëm pak ditë nga trokitja e vitit të ri 2013 dhe ja ku gjendemi përsëri para kompjuterit që të fillojmë të shkruajmë letërsi sipas prirjeve. Dikush tjetër ndonjë koment për libra dhe poezi që ka lexuar nëpër faqet e panumërta të internetit. Kritikët si gjithmonë me majën e mprehtë, kështu më uronte një mike në rrjet, janë gati të thonë fjalën e tyre për veprat që janë në qarkullim, por edhe që në një hark kohor 360 ditë do të dalin. Pra puna tashmë ka filluar, ose më mirë të themi se pas një dite feste planetare, rifilloi me më shumë energji. Shmë prej nesh kanë kohë që e kanë përgatitur shprehjen : Viti i ri, librër i  ri dhe janë duke ideuar apo u dhënë dorën e fundit bocave para botimit. Por si do të veprojnë në një treg shqiptar të varfër dhe kaotik? A do të jenë shtëpitë botuese që do ta marrin përsipër riskun e botimit dhe të shpërndarjes, apo si gjithmonë do të jetë vetë autori që duhet të preokupohet për foshnjën e vet? Çfarë librash do të lexojmë këtë vit? Çfarë kritike do të kemi? Janë disa nga pyetjet që na shtyjnë të mendojmë shumë para se ta harxhojmë kohën plot apo kot. Nuk e di nëse tek ne shkrimtarët tanë në shekullin e kaluar guxonin e vepronin si kolegët e tyre në botë që me të dalë libri, nuk prisnin dhe të veshur ndryshe, të kamufluar, vizitonin të gjitha libraritë, jo për qëllime letrare, për ndonjë prezantim apo takim, por të “përgjonin” komentet e lexuesve dhe sjelljet e tyre në lidhje me librin e ri. P.sh e merrinin dhe e shfletonin të gjithin apo lexonin ndonjë faqe hyrëse dhe më pas mblidhnin buzët apo në sytë e tyre shihej një lloj tërheqje nga ngjarja. Një lexues i papërtuar ka dy momente të rëndësishme kur del një libër i ri: shkon në librari që ta blejë, në rast se autori nuk është ndonjë miku i vet, dhe nuk qëndron  vetëm një çast me librin e ri në dorë. Ka të tjerë që edhe pse janë të rregullt, nuk e kanë mundësinë që t’i blejnë dhe do të presin derisa autori ta dhurojë në bibliotekën e qytetit. Një prej shoqërive më të mëdha në internet që lidhet me editorinë, Amazon, ka menduar që të ndryshojë taktikë: t’i fshijë të gjitha komentet positive që shpesh shkruajnë të afërtit apo miqtë e shkrimtarit. Tregu i blerjes së sendeve, nuk përjashtohen dhe librat, kanë një ligj të zbatueshëm nga blerësit: do flas dhe do shpreh mendimin për mallin që bleva. Por kur bëhet fjalë për një tjetër mall që shpesh nuk është konsum për të gjithë, si kultura, atëherë mund edhe të lindin debate deri në artikuj pro apo kundër, shkrime fyese dhe denigruese midis vetë autorëve. Të mësuar me komentet pafund në internet apo me lajme shpesh të pavërteta, na lind në mendje mosbesimi lidhur me vërtetësinë e tyre. Rregulli thotë se jo gjithçka që gjendet në rrjet është e vërtetë. Vërtetësia virtuale është vetëm e mundshme. Interneti është shndërruar në një mjet njohës absolut dhe më e keqja se e kemi ngatërruar lirinë me qënësinë falas, kur dihet fort mirë se liria na kushton lodhje dhe sakrifica dhe arrihet gjithmonë me revolucione – shprehet një autor Italian.

Lexuesi e ka të drejtën që ta thotë gjithmonë fjalën e vet, edhe pse herë jo profesionale dhe kompetente, por sepse një vepër që sapo lexoi i pëlqeu, sepse autori është një mik i tij, sepse në mishmashin e komenteve dhe kritikave duhet ta bashkojë edhe ai zërin e vet me të tjerët. Kohë e humbur kot. Sa prej nesh e bëjnë pyetjen : sa kohë më kushtoi leximi i këtij apo atij romani? A ia vlente e gjithë koha e shpenzuar? Këtë pyetje duhet ta bëjnë edhe shumë të ashtuquajtur shkrimtarë që me vend dhe pavend botojnë gjithëfarë librash, pa më të voglin kujdes për një korrektim, redaktim. Përvoja e këtyre viteve të fundit më ka bërë të mundur që të lexoj dhe redaktoj shumë syresh, port ë paktë janë ata që ndihmën e mirëpresin dhe e vlerësojnë, pasi u duket e panevojshme në “shkëlqimin e veprës” së vet që do t’i japë mundësin ëtë hyjë në elitën e penëtarëve kombëtarë. Shpërblimi gjithmonë vjen edhe nga lexuesi edhe nga tregu, aq më tepër në vendin tonë si për shkrimtarin ashtu dhe për botuesin nëse i referohemi hyrjes së artikullit. Të hapësh një libër është një akt besimi, pra të jesh në duart e dikujt pa e ditur se ku do të të çojë ngjarja dhe nëse më në fund koha do të jetë përdorur mirë – vazhdon autori Italian. Shumë bukur. Pra kur i hyjmë një libri që ta lexojmë, i hyjmë si një i verbër që kërkon pak dritë të panjohur në faqet e librit dhe këndvështrimet e tij në ballafaqim me tonat. Do të na duhet shumë pak kohë që të shohim dhe kuptojmë se libri na duhet apo nuk vlen fare. Apo më keq akoma na sjell dëme të pallogaritëshme në kostelacionin e letërsisë. Një libër nuk është vetëm një numër faqesh që duhen lexuar, por ka më pas një sërë vlerësimesh që duhen marrë parasysh, nga ato estetike e deri tek ato filozofike. Ky mendoj se është një vlerësim i drejtë për librat që botohen. Shkrimtari Italian vazhdon më tej duke thënë: Unë nuk flas kurrë keq për librat sepse mund ta privoj dikë nga mundësia që të zbulojë në histori diçka që unë nuk e kam ditur apo nuk e kam gjetur. Kufizohem me ndonjë këshillë për ata që më kanë dhuruar diçka për të lexuar. Ka libra që nuk janë shkruar për ne, sepse janë për të tjerët. Një lloj tolerance dhe diplomacie e shkrimtarit Italian që lë shteg edhe për ndonjë “gabim” të mundshëm apo edhe për ndonjë “inat” personal me kundërshtarin tënd, nëse ai e merriton vërtet që të jetë i tillë. Viti 2013 do të jetë i gjatë sa dhe të tjerët dhe po t’i përmbahemi shprehjes se do të rrojmë dhe shikojmë, do të presim përveç vlerësimeve dhe kritikat lidhur me botimet, gjithmonë nëse do të zgjohemi nga e keqja që ka mbi dy dekada që po na godet: mungesa e kritikës. Urimi im për të gjithë ata që lodhen seriozisht me veprat që shkruajnë është : Një vit të mbarë dhe një penë të fuqishme.

 

 

NJOFTIM PËR TË PAME

by

NË FOTO: GANI (BAJRAM) HOXHA(12 shkurt 1955-19 Dhjetor 2012)

-Lindur në Savër (Lushnjë, në Kampin e Internimit)/

I ndjeri u varros me nderime në Tiranë me datën 22 Dhjetor 2012.

Vëllai i të ndjerit, Beslim Bajram Hoxha me Familje me mixhën Avdullah Tahir Hoxha, motrat Servete Mulosmanaj, Myrvete Kotaj, me vllazninë Hoxha, nipa e mbesa, hapin të pame për burra e gra me datën 6 Janar 2013 (Ditë e Dielë) prej orës 10 AM deri në Ora 5 PM në restorantin “ROZAFA”, në adresën :

621 Crescent Avenue, Bronx, NY 10458

TELEFONI I FAMILJES HOXHA: (718) 882-8467 dhe Cel(646) 318-7164

 

Albanian American Success Stories, a new way to share and showcase Albanian achievements.

by

At the turn of the century for Albanians, we have a lot to celebrate and be proud of, especially Albanian Americans. We have come a long way and apart from the upheavals of where we come from, we have managed to adjust and succeed in almost every field of life here in the United States. It is time for us to showcase and share our achievements and successes with others. This was a starting point of Albanian American Success Stories, a new multimedia project designed to highlight the successes of Albanian Americans. The project is being spearheaded by Albanian Media Group, an ethnic marketing, advertising and public relations company in New York, the parent company of Albanian Yellow Pages, Albanian.com, AlbanianDeals.com and more. Albanian Media Group specializes in ethnic marketing, direct marketing, public relations and other areas of strategic marketing. Albanian Media Group has been serving the Albanian American Community for 18 years in promoting, advertising, and generating positive public images from the days of war torn Kosova to the dynamic evolving field of promoting ethnic marketing.

 

The Albanian Media Group has joined in partnership with Fadil Berisha Studio in NYC and American Councils for International Education and its Kosovo American Education Fund. Fadil Berisha, the Albanian American top fashion and celebrity photographer, who has a career that has spanned over three decades and continues to be a leader in the industry. Mr.Berisha, is the Exclusive photographer for ROLEX since 2007, he is also the Official Photographer of Miss Universe and Miss USA. He has become the Ambassador of the Albanians in the industry, and recognized for his work in documenting the devastation of the war in Kosova and in promoting Albanian beauty, tourism, culture and in supporting the careers of young artists. American Councils for International Education and their Kosovo American Education Fund is another important player in the project. They are a leader in international education, academic exchange, creating opportunities that prepare individuals and institutions for success in an increasingly interconnected world. American Councils manages the Kosova American Education Fund, to promote the economic development of Kosova through the education of its people.

 

The multimedia project will feature individuals, their stories and photos in a deluxe bound publication. Individuals will have their story filmed and made into a documentary and there will be an event to celebrate achievements through networking, sharing of success stories and more. Individuals can be nominated through the website  www.AlbanianSuccessStories.com and are reviewed and selected for inclusion by an Advisory Board.

 

“We are proud of the contributions and achievements Albanian Americans have made in the areas of art, entertainment, education, science, business, and government. Documenting the stories of successful Albanian Americans adds so much to the canvas of the American society and also encourages younger generations to follow these steps of success” says Vera Mjeku, Executive Director of the project.   “As we celebrate Albania’s 100th anniversary, it is important that we recognize these great contributions and tell our story of success.” adds renowned photographer, Fadil Berisha.

 

From a Noble prize winner Dr. Ferid Murad to successful entrepreneurs such as the Kolaj Brothers and Harry Bajraktari, to an American household name in film and entertainment industry such as Eliza Dushku, to human impact stories of helping kids with Autism and Cystic Fibrosis through the works of Shpresa Zhakli and Jeri Celaj, to Richard Lukaj, a visionary investment bank owner, to Beqir Gjoka who was deployed four times to Afganistan and Iraq, to the political representation of Joseph DioGuardi, Mark Gjonaj and Lisa Milicaj, to the successful designer runaways of Katerina Bocci, Ema Koja and Mirela Nurce, to Professor Laura Mersini’s achievements, to DC United soccer player Hamdi Salihi,  to the nightly Fox5 news reports of Lidia Curanaj, to the persistence of Gac Filipaj, a janitor, to get a Bachelor of Arts degree from one of America’s ivy league colleges, to the mirror trophy ball winner of Dancing with the Stars’s Tony Dovolani, to the groundbreaking appearances  in film and TV of Marsiela Lushaj and Alma Saraci, to the beautiful  cover magazine of top model Emina Cunmulaj, to Donal Leka’s  technology invention of the Glide OS and many, many more…,they all have one thing in common, they are Albanian American Success Stories. They are shaping and molding the face of the potential Albanian American Community, so we are proud of who we are and what we have achieved in the United States and be an inspiration to the future generations.  If you want to nominate someone or have questions about the project, please visit www.AlbanianSuccessStories.com or follow the project in Facebook at Albanian American Success Stories.