Dr. Lulzim Nika/

Masakra në fshatin Poklek i Vjetër dhe Çikatovë të Vjetër, të Drenasit, ku ushtria serbe ka masakruar dhe i ka vrarë, pastaj edhe i ka djegur kufomat e 77 shqiptarëve civilë të paarmatosur.

Sikur të kishim një politikë me vizionare, që të mos vraponte pas përfitimeve të pushtetit qe 24 vite, një gjykatë ndërkombëtare do të ishte dashur të formohej, vetëm për ndriçimin e masakrës së Poklekut të Vjetër dhe Çikatovë së Vjetër gjykimin e kriminelëve serbë për këtë masakër ende nuk është bërë.

Me 17 prill 1999 forcat serbe ushtruan një nga aktet më të tmerrshme duke vrarë masakruar civilët shqiptarë, në fshatin Poklek të vjetër dhe Çikatovës së vjetërtë Drenicës.

53 viktimat e kësaj barbarie serbe pasi ishin vrarë, kufomat e tyre ishin djegur, për të humbur gjurmët e krimit. As foshnjat gjashtëmuajshe e as pleqtë 75 vjeçar nuk u kursyen nga barbaria serbe.

Masakra ndajë familjarëve të familjes Muçolli, Elshani e Caraku, u cilësua si ndër krimet më të rënda kundër njerëzimit, për të cilën shkruan edhe mediat botërore.

Pra, masakra e Poklekut, trazoi ndërgjegjen e njerëzimit dhe bota perëndimore, përfundimisht u bind për natyrën vrastare e kriminele të shtetit serb dhe qëllimeve të tij për zhbërjen e Kosovës dhe shqiptarëve.

Ndër të rënët, ishte edhe Ymer Elshani, poet i jashtëzakonshëm për të gjitha trevat shqiptare. E them këtë, jo vetëm se pata fatin ta njoh në kohë të vështira për ndjenjën e tij thellësisht kombëtare, jetonte dhe punonte pa u kursyer, në funksion të çështjes shqiptare.

Si autor i letërsisë për fëmijë, ishte i paarritshëm dhe po ashtu, u bë një referencë e domosdoshme për këdo që donte të merrej me letërsi për fëmijë apo të shkruante për letërsinë.

Një shpirt poeti siç ishte Ymer Elshani, ra në altarin e lirisë, me gjithë familjen, duke shtuar edhe më shumë dhembjen tonë për të dhe familjen e tij, e duke lënë edhe letërsinë tonë për fëmijë, pa autorin, që ishte simbol i kësaj letërsie në Kosovë!

Lavdi të gjithë të rënëve në Poklek të Vjetër!

Kujtimi për ta, qoftë i përjetshëm!

LAVDI

Astrit Lulushi/

Problemi i filozofisë the fizikës, thotë Platoni, është gjetja e një baze të pakushtëzuar. Arkimedi kërkonte vetëm një vend mbështetje për levën për të lëvizur botën. Ky pasazh nuk është përmirësuar kurrë.
Filozofët – dhe fizikantët – vazhdojnë me idenë se ekzistojnë parime që përcaktojnë të gjitha fenomenet dhe, nëse mund të njihen, mund të përdoren për të kuptuar dhe parashikuar të gjitha ngjarjet dhe përvojat fizike. Siç theksuan Platoni dhe më vonë Emersoni, këto parime, kur janë në mendje, janë ide ose ideale dhe, si të tilla, zotërojnë një bukuri të pafund dhe pranohen. Parime të tilla i japin një kuptim themelor ose shpirtëror gjithë natyrës; ato përshkojnë dhe shpërndajnë të gjithë materien me anë të mendimit; pasi të depërtohet nga kjo njohje, njeriu mundësohet të njohë unitetin dhe harmoninë e të gjitha gjërave. Ky është një demonstrim i shkëlqyer i natyrës së transformuar në mendje, me lëndën e lënë pas, si një mysafir të padëshiruar.
Eksperimente janë bërë dhe bëhen, ku ideologjia buzëqesh dhe njeriu hidhet tej si i padëshiruar.
Energjia, materia, hapësira, koha dhe ndarja janë perceptimet tona për realitetin. Mbi katër mijë vjet përpara bota hapësinore-kohore ishte një iluzion. Hapësira dhe koha nuk janë gjëra që perceptohen, thonin egjiptasit, por është vetëdija që mund të njohë botën që krijon rreth nesh.
Realiteti është një temë më e gjerë sesa mund të imagjinohet. Kushdo që përpiqet të përcaktojë realitetin e vë këmbën në një shpat rrëshqitës, siç e kanë njohur mistikët prej kohësh dhe fizikantët e kanë mësuar. Realiteti është çështje perceptimi dhe asgjë tjetër; perceptim që lind nga vetëdija. Hapësirë-kohë është si qëlimi i thurur nga fijet e ndërgjegjes. Hapësira dhe koha nuk janë aktualitete, ato janë perceptime, në të cilën një botë mund të përjetohet si një seri gjërash dhe ngjarjesh. Hapësira dhe koha janë vetëm një teatër iluzionar; skena, drita, peizazh, rekuizita; ato nuk janë asgjë më shumë se simbole fantazmë që njeriu krijon për të lidhur dhe njohur atë që përjeton. Për të arritur këtë njohje dhe realizim, së pari duhen thyer kufijtë iluzorë të perceptimit; për të realizuar një vetëdije të zgjeruar, shumë të ndërgjegjshme, e cila shkon përtej një vetëdijeje të zakonshme dhe fizike.

Skënder Karaçica

Në Prishtinë sot ka vdekur avokati dhe ushtari i UÇK-së Bajram Krasniqi,i cili tërë jetën ia kushtoi çështjes shqiptare dhe,në kohën më të rëndë të okupimit të regjimit të Serbisë në vitet `90 ai ishte në krah të mbrojtjes të veprimtarëve shqiptarë para gjykatave serbe dhe të logjistikës së UÇK-së.

Deri në përfundim të luftës,Bajram Krasniqi ishte pjesë e logjistikës dhe në krah të luftës së drejtë të UÇK-së për lirinë e Kosovës.

Avokati Bajram Krasniqi ,të enjtën,do të varroset në vorrezat e vendlindjes në Tërpezë të Llapushës.