-Deklerata e Preisdentit Clinton për Kosovën me 23 shkurt 1999 – Progresi ishte arritur në bisedimet e Rambujesë/
-Çfarë ndodhi 16 vjetë më parë ?- një ditë më parë se të fillonin bombardimet që zgjatën 78 ditë/
Nga Beqir SINA – New York/
Washington D.C.:-Ngjarjet rrodhën shumë shpejt pas dështimit në Rambuje dhe pas propozimit alternativ të Beogradit, për zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Monitoruesit ndërkombëtarë të OSBE-së, u tërhoqën më 22 mars, për frikën për sigurinë e monitoruesve që do t’i paraprinte fushatës bombarduese të NATOs. Në 23 mars, kuvendi serb( i përbër atëhere nga Serbia, dhe Mali i Zi), pranoi principin e autonomisë për Kosovën dhe pjesën jo-ushtarake të marrëveshjes, duke refuzuar praninë e trupave të NATOs, dhe mos nëshkrimin e Rambujes. Çka ishte në kundërshtim me Uashingtonin dhe Nato-n, duke e “detyruar” Presidentin e Shteteve të Bashkuara – Bill Clinton, të deklarojë: se “Beogradi e kishte humbur një rastë të mirë – me marrveshjen të cilën e nëshkruan vetëm delegacioni shqiptarë”.
Tre javë të negociatave të paqes në mes të Serbëve dhe shqiptarëve të Kosovës në Rambuje “kanë prodhuar më shumë progres se e kemi parë në dekadën e fundit që nga heqja e autonomisë së Kosovës nga qeveria e Beogradit, “tha Presidenti Klinton në një deklaratë e lëshuar pasdite vonë 23 shkurt 1999.
Dhe, vazhdonte presidenti i SHBA, 16 vjetë më parë “Duke rënë dakord në parim për një plan të sigurtë që do të ofronte “Vetëqeverisjen Substanciale” për popullin e Kosovës, negociatorët kanë treguar guxim dhe lidership. Marrëveshja nga ana e palës serbe për autonomi substanciale për Kosovën paraqet edhe një njohje të rëndësishme, por jo e plotë se vetëm duke lejuar njerëzit në Kosovë të marrin kontrollin e tyre, ditë-për-ditë, mund të ketë një paqe qëndrueshme. ”
Bisedimet e paqes ishin pezulluar deri më 15 mars, në vijim të të asaj që kërkojë delegacioni kosovarë që të konsultohet mes tyre dhe me zgjedhësit e e saj – para se zyrtarisht të bënte nënshkrimin planit të paqes për Kosovën.
Klinton, tha 16 vjet më parë se serbët “duhet të ishin të përgatitur për t’u kthyer në “Negociatat” me shqiptarët e Kosovës me një angazhim për të nënshkruar marrëveshjen e plotë – Duke përfshirë dispozitat të domosdoshme për tërheqjen e forcave serbe të sigurisë nga Kosova, si dhe vendosjen e një force paqe ndërkombëtare të udhëhequr nga NATO. ”
Deklerata e Preisdentit Clinton për për Kosovën me 23 shkurt 1999 – Progresi i arritur në bisedimet e Rambujesë
(Në vijim është teksti i plotë i Shtëpisë së Bardhë: Zyra e Sekretarit të Shtypit 23 shkurt 1999).
Bisedimet e paqes në Rambuje, Francë janë një hap i rëndësishëm përpara në kërkim të një paqe të drejtë dhe të qëndrueshme në Kosovë. Në tre javët, e fundit negociatat kanë prodhuar më shumë progres sa ne nuk i kemi parë në dekadën e fundit që nga heqja e autonomisë së Kosovës nga Qeveria në Beograd.
Duke rënë dakord në parim për një plan të fortë që do të sigurojë një Vetëqeverisje substanciale për popullin e Kosovës, negociatorët (delegacioni shqiptarë) ka treguar guxim dhe lidership. Marrëveshja nga ana e palës serbe për autonomi substanciale për Kosovën paraqet edhe një hap të rëndësishëm, por jo i plotë. Duhet njohja duke lejuar njerëzit(shqiptarët) në kontrollin e Kosovës mbi jetën e tyre, ditë-për-ditë, vetëm kështu mund të ketë një paqe të qëndrueshme.
Negociatorët kosovarë kanë kërkuar kohë për t’u konsultuar me zgjedhësit e tyre e para se zyrtarisht të bëjnë nënshkrimin e planit të paqes. Unë besoj se populli shqiptar i Kosovës do të mbështesë fuqishëm atë se çfarë Negociatorët( delegacioni i Kosovës në Rambuje) kanë pranuar, sepse marrëveshja paraqet një mundësi reale për një jetë më të mirë pas viteve të represionit dhe frikës. Serbët duhet të përgatiten që të kthehen në negociatat e lëna më 15 mars me një angazhim tjetër për të nënshkruar marrëveshjen e plotë – duke përfshirë Dispozitat e domosdoshme për tërheqjen e e forcave serbe nga Kosova, për një siguri më të madhe si dhe vendosjen e një force paqeje të udhëhequr nga NATO .
Në ndërkohë, është e domosdoshme që të gjitha palët të shmangin provokimet që do të rrezikojnë këtë progres. Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Javier Solana ruan autoritetin e dhënë atij nga Këshilli Suprem i NATO-s për të vepruar nëse është e nevojshme.
Unë dua të falënderoj Sekretaren e Shtetit, zonjën Albright dhe të gjithë gurpine saj negociatorë (delegacionin amerikan )për Përpjekjet e tyre të palodhshme që çuan në zhvillime shpresëdhënëse, dhe përgëzoj Sekretarin e jashtëm Britanik Robin Cook dhe Ministri e Jashtëm francez Hubert Vedrine, që bashkëudhëhoqën ngociatat e Rambujes.