Interviste – Page 112 – Dielli

Dr. Shpresa Xhakli: Dashuria nuk njeh kufi për fëmijet dhe njerëzit me aftësi të kufizuara

January 8, 2016 by dgreca

Flet Dr. Shpresa Xhakli; Dashuria nuk njeh kufi për fëmijet dhe njerëzit me aftësi të kufizuara, ajo është një nga terapitë më të mira./
Intervistë me Dr. Shpresa Xhaklin,nga Liliana Pere/
Komuna dhe qyteti Preshevë nga ka prejardhjen Shpresa Xhakli është me popullsi shumicë shqiptare në luginën me të njëjtin emër na sjell ndërment menjëherë një nga pateriotët më të shquar të historisë tonë kombëtare. Isa Boletini figurë markante, që zë vend të rëndësishëm në historinë e popullit shqiptar krahas atyre që dhanë aq shumë për lirinë e atdheut tonë si Hasan Prishtina, Bajram Curri, Ismail Qemali, Idriz Seferi e shumë të tjerë.
Gjatë Rilindjes Kombëtare Presheva dhe preshevarët kanë qenë mjaft aktiv për çlirimin Kombëtar Shqiptar.Së bashku me bashkëkombasit e vet anë e mbanë Trojeve Shqiptare. Në këtë frymë ka vazhduar dhe tradita e saj dhe e gjithë Kosovës nga kosovarët me trimëri, vendosmëri, me dashuri për lirinë, pavarësinë dhe zvillimin e vëndit të tyre.
Profili. Dr. Shpresa Xhaklit
Dr.Shpresa Xhakli e lindur nëPreshevë dhe e rritur në Mitrovicë ku vazhdoi shkollën, ndërsa në Prishtinë studioi dhe u diplomua në Fakultetin e Mjekësisë.
Pas diplomimit filloi punën në Shtëpinë e Shëndetit dhe spitalin e Mitrovicës.Shpresa po ashtu ka qenë mësimdhënëse në Shkollën e mesme të mjekësisë në Mitrovicë.
Një mjeke me profesion, Shpresa Xhakli erdhi në Shtetet e Bashkuara në vitin 1986. Shpresa jeton New Jersey, të SHBA-së, ku u martua me Rexh Xhaklin, duke krijuar një familje me 2 fëmijë, vajzën Ardianën dhe djalin Arbenin. Kur Arbeni u diagnostikua me autizëm, fillon rrugëtimi i vërtetë i saj.
Bota e Shpreses u ndërlikua dhe e vuri para një pune dhe lufte me dhimbjen për të birin,i diagnostikuar me autizëm. Arsyeja më e shëndoshë dhe shtytje e madhe për Shpresen që të ndihmojë fëmijët me këto probleme duke u zotuar në vetvete , se ajo duhet të fillonte rrugëtimin të shëronte dhe të ndihmonte djalin e saj e të punojë për këtë kauzë shëndeti të fëmijeve me moton:
“Të bashkuar për autizëm”
Krijoji e para Fondacioni në Kosovë,në ndihmë të fëmijëve autikë. Ajo ka qenë mjaft aktive në nxitjen për atë që është tani, një ligj në Kosovë, për të mbrojtur fëmijët në nevoja të veçanta, ajo ndihmoi për të hapur shkollën e parë që adreson nevojat e tyre dhe ndihmon për të rritur ndërgjegjësimin në masë.
Ne USA, fillon me bashkëngjitjen në shoqata të ndryshme si: AAWO Motrat Qiriazi, ku ende është anëtare e bordit, pastaj ne bord të shkollës private New England Center for Children dhe vazhdon të jetë aktive ne disa shoqata bamirëse, në UN: United Nations Delegations Women Club, UN Women For Peace dhe Hospitality Committee For United Nations Delegations.
Një sukses është dhe hapja e qendrës së parë për fëmijët me autizëm, në Prishtinë dhe organizimi i parë i mbrëmjes për mbledhje të fondeve për të mbështetur këtë qendër. Vazhdon rrugëtimin në: Preshevë, Tetovë, Shkup, Kumanovë, Ulqin…
Rexh Xhakli bashkëshorti Shpreses nuk është mjek.Por i jep një mbështetje të fortë gruas së vet dhe gjithë fëmijëve të sëmurë autikë.
***
Jeni të lutur të ndiqni bashkëbisedimin
**
E dashur Dr. Shpresa Xhakli:
Ju jeni një grua active, e admiruar që i shërbeni kauzës’’Ndihme’’, shumë dinamike dhe një mjeke ndoshta e numëruar ndër gratë mjeke shqiptare që profesionin tuaj e kthyet në missionin më human dhe njerëzor për të ndihmuar fëmijët me autizëm në Kosovë
Për ata që nuk dinë për autizmin, na tregoni si reflektohet ai te fëmijët?
**
Autizmi është çrregullim kompleks neuro-biologjik në zhvillimin e trurit, i cili karakterizohet me simptome të ndryshme:me vështirësim interaktiv social, komunikim verbal dhe joverbal dhe sjellje përsëritëse. Manifestohet edhe me prapambetje intelektuale, vështirësi në koordinim motorik dhe përqëndrim, si dhe ndryshime fizike, ndjeshmëri gastro-intestinale, por në anën tjetër këta individë të prekur nga autizmi mund ti gjeni në fusha të caktuara si: muzikë, matematikë, art etj… Shenjat vërehen në moshën 2-3 vjeçare ( tani në SHBA edhe në muajin e 8 – të) ku fëmija nuk flet, luan pa ndërprerë me një lodër, preferon sjellje përsëritëse, nuk reagon ose është “i vetmuar” në rrethin e tij dhe injoron ndikimet nga jashtë. Por edhe këto shenja ndryshojnë nga një fëmijë tek tjetri dhe janë specifike.
**
Dr. Shpresa Xhakli.
Shtysa juaj juaj për të nisur këtë mission dhe për ti shërbyer kësaj kauze për të ndihmuar fëmijet me problem, fillon me përjetime të dhimbshme për ju, dhe për të gjitha ne nënat, kur Arbeni u diagnostikua me sëmundjen e autizmit,mundeni të na tregoni më tepër?
**
Në vitin 2009 ,isha e ftuar nga Dr. Haki Xhakli, familjar, në një trajnim të psikologëve në Prishtinë, ku dhe filloi shoqërimi dhe dëshira për t’ju ndihmuar atyre në punën me fëmijët me nevoja speciale. Aktiviteti im u zgjërua më tepër në vitin 2011, kur e përjetova një ndër momentet më të vështira në jetën time: Arbeni, djali ynë me autizëm, kalonte në një shtëpi për kujdesin e të rriturve dhe aty më thanë se 4-6 javë nuk mund ta vizitoja, deri sa të adaptohej. Në të njejtën kohë, edhe Adriana, vajza e jonë, kishte diplomuar në New York University dhe kërkonte të shkonte në Kosovë dhe shkuam atje bashkë me bashkëshortin, Rexhën. Dëshira ime për të ndihmuar fëmijët me autizëm lindi në momentin kur nuk kisha më si t’i ndihmoja djalit tim. Ai ishte mbi 21 vjeçar dhe i zhvilluar, kështu që i premtova se unë do të shkoja në Kosovë dhe do t’u ndihmoja atyre fëmijëve që kanë të njejtat probleme. Ky projekt pra lindi nga dhembja e madhe personale dhe dashuria për fëmijët.
**
Dr. Shpresa Xhakli.
Si ka vazhduar aktiviteti juaj, për shërimin e fëmijëve me autizëm duke filluar nga Kosova, sa e keni ndjerë përkrahjen dhe bashkëpunimin e familjarëve, bashkëatdhetarëve, dhe sa e vështirë ka qenë për ju?
**

Në fillim kam hapur qendrën e parë për fëmijë me autizëm në Prishtinë, me 3 klasë dhe 6 fëmijë, në banesën tonë familjare, falas vetëm për këtë qëllim.Kam ftuar gratë dhe nënat shqiptare në shtëpi, për të mbledhur të holla dhe pastaj kam shkuar dhe vizituar 13 shkolla, ku dhe kam dhuruar pajisje fillestare për punë me fëmijë me autizëm.Në të njejtën kohë kam mbajtur disa trajnime për mësues dhe psikologë, që punojnë me fëmijë.
Kam pasur një përkrahje të gjerë nga komuniteti shqiptaro-amerikan. Më kanë ndihmuar: Afrim Idrizi, pronar i Famiglia Pizzeria, shoqata Motrat Qiriazi,e udhëhequr nga Dr. Ana Kohen dhe shoqet e mia: Ana Marku, Lule Pula, Jeta Sapunxhiu, Miradije Tafilaj, Miranda Kodra, Shqipe Halili, Shqipe Malushi, Kumrije Selimaj dhe shumë të tjerë, po ashtu dhe në Kosovë, në çdo aspekt, duke filluar nga instalimet fillestare e deri në mbrëmjen e parë të realizuar për mbledhje të fondeve, në Hamam Bar, të organizuar nga Dardan Islami e deri te gala mbrëmja, në hotel Emerald në Prishtinë, në tetor 2013. Ështe vështirë të përmend të gjithë emrat se janë shumë, si ata që më kanë ndihmuar në fillim, si ata që vazhdojnë të më ndihmojnë. Kam pasur dhe kam përkrahje të pafundshme, së pari nga bashkëshorti im, Rexhë Xhakli dhe vajza ime Adriana, shoqet e mia këtu që i kam qe 27 vjet, deri tek familja ime në Prishtinë, motra ime Vjollca Bejta me familje dhe Lindita Bicaj , Violeta Hyseni , Yllka Rexhepi, Doruntina Asllani, Tringa F.Krasniqi dhe shoqëria ime kosovare, e rinisë sime, Gjelal Dedinja, Drita Rexhepi, Sebiha Ramaxhiku, shoqata “Dawn Syndrome” dhe shumë të tjerë. Në Kosovë, nga fillimi kam pasur përkrahje në donacione: nga kompania e pijeve Meridian, Ipko dhe hoteli Meridian, si dhe donacione të tjera nga miqtë dhe butiqet e Prishtinës, me punime të ndryshme për ankand. Më duhet të theksoj se gjithnjë kam pasur përkrahje të Ministrisë së Edukimit dhe sidomos Zyrës së Edukimit Special. I falënderoj përzemërsisht të gjithë.
**
E dashur Dr. Shpresa Xhakli:
A jeni optimiste se një ditë fëmijët e prekur nga autizmi do të gjejnë shërim të plotë. Cila është këshilla juaj për prindërit e fëmijëve me autizëm si janë zhvillimet e kësaj sëmundje sot , ju pyes kësaj here nga këndvështrimi profesional si mjeke?
**
Kam pak shpresë se çfarëdo zbulimi që do të ketë ndryshim në jetën e djalit tim, por , jam optimiste për fëmijët tjerë se do të gjendet shkaktari, diagnostifikimi i plotë dhe terapia e duhur. Sot shërim të plotë të autizimit akoma nuk ka, por intervenimi i hershëm tregon rezultate në aftësimin e fëmijëve në jetën e tyre të mëvonshme.
Këshilla ime më e rëndësishme është: veni re fëmijët tuaj në zhvillimin e tyre të hershëm: a flasin, si luajnë, a përgjigjen në thirrje apo i kanë këto dhe i humbin së shpejti? Mos e leni për asgjë, hajt se flasin më vonë, nuk kanë asgjë për t’u brengosur.Shpesh ndodhë që nënat vërejnë se diçka mungon në sjelljen e fëmijëve të tyre dhe nuk marrin masat e duhura.
Nuk e di numrin e saktë as në Shqipëri e as në Kosovë, por mund të them se numri i tyre po rritet por edhe prindërit po vetëdijësohen më tepër.Në Kosovë flitet për rreth një mijë, por unë besoj se ka edhe më tepër, nëpër fshatra, ku ende mbizotëron kodi moral për çdo çrregullim mental.Në SHBA numri është alarmues, 1 fëmijë në 88 është i diagnostifikuar me autizëm, ku merr pjesë 1 në 54, djem dhe 1 në 252 vajza.Përmasat pra janë shqetësuese.Në SHBA gati 2 milionë individë në vit janë të prekur nga autizmi me një rrittje në përmasa 10-17% në vjet.

***
Dr. Shpresa Xhakli.
Sa të specializuara dhe c’farë niveli professional kanë qendrat e ngritura në ndihmë dhe trajtimin e të sëmurëve autikë në Shqipëri dhe Kosovë ?
**
Në Kosovë, qendra Autizmi është tepër aktive. Bëhen trajnime në Pejë, Mitrovicë dhe Prizren.Për këta fëmijë në këto qytete pritet të hapet edhe nga një qendër ose klasë. Do të mundohem të hapim qendra edhe në vende të tjera, sipas nevojave të fëmijëve. Por mund të them se kushtet atje janë të vështira, kurse kërkesat për trajnime dhe qendra për edukim po rriten.Ka filluar diagnostifikimi në nivel, por mjekët në përgjithësi, nëpër tërë Kosovën, duhet të kenë një dijeni për simptomet e autizmit dhe udhëzimin e prindërve.
Në Tiranë, më ka befasuar Qendra për fëmijë Domenick Scaglione, e hapur dhe organizuar nga Dr. Liri Berisha dhe trajtimi profesional i fëmijëve, si dhe trajnimi profesional i Anjeza Dishnicës, në ABA- (Applied Behavior Analysys), në trajnimin e sjelljeve tek fëmijët me autizëm.
**
Dr. Shpresa Xhakli.
Kur dhe ku është hapur qendra e parë në ndihmë të të sëmurëve,dhe në c’farë gjendjeje shpirtërore e kane pritur prinderit e femijeve, dhe çfare infrastructure kishte qendra?
Më 2009 është hapur qendra e parë ,në banesën tonë, përkushtuar nënës sime,e cila në ndërkohë vdiq.Ishin 3 klasa ,banjo,kuzhina,usollën paisjet dhe filloi puna me 6 psikologe dhe 12 fëmij. Ishte vështirë në fillim ti bindësh prindërit,se edhe kjo kategori e fëmijve kanë të drejtë për shkollim,trajnim dhe lojë. Eshtë vështirë fëmiu me Autizem, ti besohet dikujt tjetër,nga friga se ndoshta nuk do të kuptohet cka kërkon kur qanë…Në fillim shihej,dhimbja dhe lot në fytyrat e prindërve, ndërkohë shihet përmirësim.
Deri më tani kemi këto qendra : Prishtinë,Pejë,Prizren, klasë në Suha Reke, Gjilan, pritet të hapen në Mitrovicë , Ferizaj , Shkup. NëTetovë dhe Lipjan, i kemi hapur rishtazi, po përgaditemi për Ulqin.
***
Dr. Shpresa Xhakli.
Apeli juaj është: -të më BESOJNE- si një nanë me fëmijë dhe probleme të njejta si ata…Ku e gjen Shpresa gjithë këtë force për të përballuar dhimbjen dhe për të dhënë nga shpirtidhe forcat e veta ndihme?.
Unë u prezentova me dhimbjen time personale,Arbenin tim dhe u tregova të gjitha ato peripeti qëpërjetova në USA, e vetmuar, larg familjes , miqëve…pa ndihmë. Cdo fëmij është fëmij së pari,e pastaj vijnë nevojat dhe kërkesat e tij apo asaj. Morra pjesë në WISE -World InternationalSeminar on Education,në Doha,Qatar.Në mesin e 150 shteteve, unë u paraqita në emër të Kosovës ,për herë të parë si shtet. Si dhe WOA- World Organisation on Autism,-Organizata Botërore për Autizëm, në Kuwait dhe Konferencën Internacionale të Autizmit,në Antalya,ku erdhën në shprehje,dhe u shkëmbyen informata për nevojat dhe kërkesat e fëmijve me Autizëm.
Dëshira ime të ndërtohet një qendër kombëtare në Prishtinë për fëmij me Autizëm dhe Down Syndrom, si vend kyq për trajtim të fëmijve – me klasa dhe punëtori të nevojshme, si dhe për trajnime profesionale të prindërve.Kjo qendër do të shërbente urë lidhëse me të gjitha qendrat apo klasat rajonale.
Kam premtuar: se do të shkoj dhe ndihmoj në cdo vend ,komunë apo shtet,pa marëparasysh asnjë dallim, por e shtyrë vetëm nga dashuria për fëmij-NUK KA DISIBILITET !
**
E dashur Dr. Shpresa Xhakli.
Ju jeni e para Shqiptare dhe pastaj Amerikane – siç thotë vajza juaj Adriana duke u bërë një mami, mjeke, terapiste, avokate dhe me pervojën tuaj në SHBA vraponi me arësyen e fortë dhe me dhimbje personale në zemër duke kërkuar në shkolla fëmijët me “nevoja të veçanta” si dhe ata të sëmurë, sa optimiste është Shpresa drejt shërimit të plotë të tyre?

Unë zgjodha mjekësin, ndërsa Autizmi më zgjodhi mua.Nuk dija asgjë në lidhje me të, derisa djali im nuk u diagnostikua.Ishte rrugë e vështirëe gjatë dhe isha vetë.Cdo gjë fillova nga e para,të mësoj çfarë është Autizmi, çfarë duhet të bëjmë, si dhe ku mund të marrim ndihmë.Këto kanë qenë ditët më vështira në jetën time pasi duhej marrë dhe vendime.
Dhe pajtuar me këtë dhuratë nga Zoti se fëmia im është Autist.

Rruga ime e gjatë filloi pas 2009.Gjithcka kisha përjetuar desha si mësim dhe ndihmesë e përkrahje ta ndajë me prindërit e fëmijve me autizëm në Kosovë.Vizitova, Prishtinën, Mitrovicën, Pejën, Prizrenin, Podujevën, Skenderajn, … dhe në fund në Han të Elezit.Ishte një përvojë e jashtzakonshme,por edhe një sfidë për mua, kur në shkollën fillore, një psikolog më tha – se çfarë jeni duke u përpjekur për të bërë këtu – ndihmë! Si do ta bëni këtë kur edhe prindërit e këtyre fëmijëve nuk duan të pranojnë se fëmija i tyre është sfiduar mendërisht dhe madje edhe I mbajnë të fshehur nga shoqëria!
Për shkak të djalit tim, unë isha atje! I kam premtuar heshtazi se do ti ndihmojë fëmijtë,do të bëj gjithçka, për ti ndihmuar, të kenë shanse dhe mundësi,pa marrë parasysh pengesat që do të më dalin në rrugë e sipër.
Nuk ishte e lehtë! Ministria e Arsimit – nuk kishte buxhet! Pra, shumë herë kam qarë, por sikur lotët më kanë dhënë edhe më shumë forcë për të vazhduar!
Dashuria nuk njeh kufi as për njerëzit me aftësitë kufizuara.
**
E dashur Dr. Shpresa Xhakli.
Njerëzit që punojnë për kauza humane, sidomos për fëmijët që janë jeta dhe shpirti jonë, janë të rrallë, me një botë dhe shpirt të madh ashtu si jeni ju Dr.Shpresa, cili do të ishte mesazhi juaj për gratë Shqiptare?
**
“Mos keni komplekse, keni pasion dhe sinqeritet.Me punë të gjitha arrihen. Në jetë jepen shumë mundësi, pyetja është se sa e si do t’i përdorësh ato. Nëse humbni rrugën, mos u zhgënjeni, por le tu shërbejë si shkallë për suksesin tuaj.Kurrë mos u dorëzoni, ajo është rruga më e lehtë”.
Ju faleminderit Liliana per biseden e ngrohte.
Ju faleminderit e dashur Dr. Shpresa Xhakli.
Biseda me ju më rrënqethi, më ka prekur në shpirt. Urimi im për Arbenin dhe të gjithë fëmijët e semurë autikë është ‘’Zot bëj mrekulli dhe shërojë ata’’, të gjenden shkaqet dhe terapia më e mirë.
Ju jeni modeli i shkëlqyer i një gruaje të madhe, profesioniste me integritet të lartë njerëzor,me shumë ndjeshmëri të pastër humane. Profesioni juaj është kthyer në mission gjithandej.Kam një premtim personal si nënë dhe si grua. Jam mbështetja jote në c’do kohë kur të duhem, një sup që të mbështetesh dhe të qash kur lëmshi të mblidhet në bark nga dëshperimi, e të gezosh kur duhet, për vajzen familjen dhe gjithë shoqërinë bashke me mua dhe ne.
Ju faleminderit nga zemra për bisedën.Uroj shumë shëndet per Arbenin dhe për gjithë fëmijët Shqiptarë.
Liliana Pere
           Ing Informatic
     President: International Organization.
    ” Albanian Woman in the World
Peace Missionary & Honorary Advisor of DMPP

RRËNJËT E LASHTA TË QYTETËRIMIT TONË DHE HERSHMËRIA E LETËRSISË SHQIPTARE

January 7, 2016 by dgreca

INTERVISTË PËR GAZETËN ME TE VJETËR TË BOTËS SHQIPTARE”DIELLI” NË SHBA, ME SHKRIMTARIN DHE STUDIUESIN E MIRËNJOHUR ISAK AHMETI/
RRËNJËT E QYTETËRIMIT TONË, PRA EDHE TË LETËRSISË SHQIPTARE, JANË SHUMË MË TË THELLA DHE SHUMË MË TË HERSHME SE SA Ç’ËSHTË MENDUAR DHE SHKRUAR DERI ME TASH NË TË GJITHA HISTORITË E LETËRSISË SHQIPE
Intervistoi: Mikel GOJANI
Emri i Isak Ahmetit, ka arritur një afirmim të jashtëzakonshëm, në Kosovë dhe jashtë kufijve kombëtarë, si poet, publicist, eseist, kritik letrar, përkthyes. Me këtë emër të shquar të letërsisë, të shkencës dhe publicistikës, këto ditë për gazetën kombëtare “Bota sot” zhvilluam këtë intervistë.
“DIELLI”: Shkrimtari Ahmeti, jeni emër i njohur (edhe jashtë kufijve kombëtarë), në fushën e letërsisë, shkencës dhe kulturës kombëtare, për të qenë edhe më afër lexuesve konsideroj se do të kishte qenë me interes që ta jepni një prezantim të shkurtër të rrugës suaj jetësore dhe letrare.
I.Ahmeti: Jam i lindur në Stubëll (1946), fshat që ka një traditë të pasur, shumëshekullore: kishtare, arsimore dhe kulturore; fshat, ku fillet e arsimit i gjejmë qysh në vitin 1584 për të vazhduar, ndonëse me ndërprerje të herëpashershme për shkak të rrethanave tashmë të njohura, deri në ditët e sotme.
Shkollën fillore e kam kryer në Stubëll, Viti dhe Zhegër. Pas studimeve në Kolegjin prestigjioz të Jezuitëve në Dubrovnik, përkatësisht pas kryerjes,paralelisht, edhe të gjimnazit “Zenel Hajdini” në Gjilan,kam ndjekur studimet për filozofi dhe teologji në Split(Kroaci). Më pas kam mbaruar edhe studimet, suma cum laude, në degën e Gjuhës dhe të Letërsisë Shqipe në Fakultetin Filozofik të UP. Pastaj kam realizuar qëndrime specializuese në disa qendra evropiane. Me shkrime kam filluar të merrem mjaft herët, mirëpo intenzivisht që nga vitet e 70-ta për të vazhduar deri me sot. Kam botuar deri me tash këto vepra: Gallatea, poezi, Rilindja,1972; Uratë zbulimi, poezi,Rilindja,19767; Kushtimebesë,poezi, 1983; Njeri i kohës sime, poezi të përzgjedhura të Salvatore Quasimidos, Rilindja, 1976; Qumështi i zi i agimit, antologji e lirikës së re gjermane,Rilindja, 1988; Kleri Katolik Shqiptar dhe letërsia,Drita,Ferizaj-Bergamo (Itali), 1994; Kosova, Prishtinë, 1996; Bibla në letërsinë shqiptare, GR 1999;
Letërsia kishtare dhe filozofia e saj, Illyricum sacrum, 2000; Weisse Zeit-Kohë e bardhë, lirikë gjermane, 2000; Kur’ani ne letërsinë shqiptare, 2006; Mëvetësi e krijuesit dhe studiuesit të letërsisë,Faik Konica,2013. Përveç këtyre veprave, kam botuar, gjithashtu , nëpër revista dhe gazeta ( në Prishtinë,Shkup, Tiranë, Shkodër, Sarajevë,Zagreb etj.) mbi 200 njësi bibliografike (artikuj), kritikë letrare,ese, vështrime dhe studime nga fusha e letërsisë dhe filozofisë. S i krijues jam përfaqësuar në shumë publikime të rëndësishme. Jam përfaqësuar edhe nëpër bibliografi të ndryshme të kritikës letrare shqipe. Shkrimet e mia janë përkthyer dhe botuar edhe në shumë gjuhë të huaja, në gjuhën serbokroate, në gjuhën gjermane,italiane, frënge, rumune etj. Jam fitues i shume çmimeve dhe diplomave, edhe i Çmimit (Diplomës) vjetor (2013) të Qendrës së Studimeve Albanologjike në Tiranë,me motivacion: Studiues i letërsisë, i dalluar në kërkime shkencore rreth jetës dhe veprës së Ndre Mjedës. Jam anëtar i LSHK, që nga viti 1972, si dhe anëtar aktiv i Akademisë Evropiane të Arteve me seli në Paris.
Ecja nëpër tri shtigje krijuese që janë: poezia, përkthimi dhe shkenca…
“DIELLI”:Në fushën e publicistikës, poezisë, studimore, eseistikes, të përkthimit etj., kontributi juaj është tejet i frytshëm dhe kualitativ, cili është ai motiv kryesor që ju ka nxitur t’i qaseni këtyre fushave dhe të nxirrni vlera të mirëfillta, të cilat do t’u qëndrojnë kohërave?
I.Ahmeti:Vepra ime letrare është motivuar kryesisht nga dashuria dhe pasioni për artin, për artin e mirëfilltë të proveniencës evropiane, për shkencën e mirëfilltë, jashtë kufizimeve ideologjike…Kam ecur dhe vazhdoj të eci kryesisht nëpër tri shtigje krijuese që janë:poezia, përkthimi dhe shkenca…Shpresoj, vlerat që i kam krijuar, duke ecur nëpër këto tri shtigje, për më tepër se katër dekada, do t’ u qëndrojnë kohërave!
“DIELLI”: Ka shumë kohë që ju merreni me krijimtari letrare, po ashtu edhe punë studimore etj., por dhe me studime në fusha të ndryshme. Cila është fusha juaj më e preferuar dhe cilat janë disa nga arritjet tuaja?
I.Ahmeti: Mbi katër dekada që merrem me krijimtari letrare,po ashtu edhe me punë studimore, kryesisht në fushën e letërsisë dhe kulturës shqiptare. Fusha më e preferuar për mua ka qenë dhe mbetet letërsia shqiptare dhe rrugëtimi i saj në kontekst me Biblën,e pse jo edhe në kontekst me Kur’anin dhe kulturën islame (orientale). Në këtë drejtim,shpresoj, janë arritjet e mia më të mira dhe të veçanta. Dëshmia më e mirë për këtë janë librat e mi studimore, si Kleri Katolik Shqiptar dhe letërsia, Kosova, Letërsia kishtare dhe filozofia e saj, Bibla në letërsinë shqiptare, Kur’ani në letërsinë shqiptare, pika të forta referimi për studiuesit tanë dhe të huaj…
“DIELLI”:Me shkrime jeni marrë qysh herët, duke përfshirë disa zhanre të letërsisë. Studimet tuaja të hershme kanë zgjuar kureshtjen e lexuesve dhe studiuesve të shumtë. Filloni nga tradita kishtare iliro-shqiptare në Kosovë dhe në vijimësi. Çfarë mund të shtoni rreth këtyre studimeve që janë të një rëndësie dimensionale?
I.Ahmeti:Rrënjët e qytetërimit tonë,pra edhe të letërsisë shqiptare janë shumë më të thella dhe shumë më të hershme se sa ç’është menduar dhe shkruar deri me tash në të gjitha historitë e letërsisë shqipe, ato lidhen me traditën e lashtë iliro-kishtare edhe në Kosovë. Vetëm duke ndjekur këtë vijë, ne mund t’i nxjerrim në dritë,objektivisht, pikat kryesore,personalitetet, por e edhe dukjet letrare të kësaj treve, që kanë kontribuar jo vetën për t’ i lidhur e bashkuar shqiptarët dhe kulturën e tyre me Perëndimin, por edhe në zhvillimin e kulturës evropiane (le të kujtojmë në këtë kontekst Shën Nikete Dardanin, Pjetër Bogdanin etj.).Vlen të theksohet se kultura, letërsia, por edhe arsimi shqip, që është zhvilluar në Kosovë, fillimisht dhe për shumë kohë, duke qenë i lidhur me traditën iliro-kishtare, ka kontribuar jo vetëm në ruajtjen, por edhe në pasurimin e gjuhës, në ruajtjen e vetëdijes kombëtare dhe historike. Në këtë kontekst le të përmendim vargun e krijuesve që kanë dhënë kontribut tejet të çmueshëm në epokën e Humanizmit dhe të Rilindjes Evropiane, si Gjon Progoni,Gjon Vaji,Gjon Injaci, Martin Segoni etj., që të gjithe nga Novobërda, që atëbotë ishte qendër e njohur kishtare. Martin Segoni,historian e teolog i njohu r(shek.XV), që kish bërë emër në Evropë (kish mbaruar doktoranturën , me 1475, në Universitetin e Padovës), krahas me çështjet kishtare,gjeografike dhe juridike, është marrë edhe me tema aktuale të luftës për liri kundër invadimit osman që kishte përmbytur Ballkanin e po rrezikonte Evropën.Pastaj le të kujtojme Pal Hasin, Pjetër Budin, Pjetër Bogdanin, Andre Bogdanin, Lukë Bogdanin etj., pa të cilët as që mund të paramendohet kultura, arsimimi dhe letërsia shqipe e shek.XVI-XVII.Më gjerësisht për këtë kemi të dhëna të shumta dhe të pamohueshme, te libri monografik: Kosova…
Kisha katolike -dardane-shqiptare në Kosove, si institucioni i organizuar ndër më të vjetrit në Evropë, gjatë shekujve ka ndikuar,kur e kur, edhe në mënyrë vendimtare që të ruajmë identitetin tonë fetar, kulturor dhe pse jo edhe kombëtar
“DIELLI”: Nga gjiri i kësaj kishe kanë dalë edhe shumë figura të ndritura shqiptare, shenjtër dhe papë, deri te figura e humanistes së popullit shqiptar dhe e universit botëror të shekullit XX, Nënës Tereze, bartëse e shumë mirënjohjeve dhe dekoratave, çmimit Nobël për Paqe, beatifikimit të saj dhe tash në fillim të shtatorit të vitit të ardhshëm pritet edhe shenjtërimi i saj që është një mirënjohje më sublime që i bëhet kësaj figure dhe gjithë kombit përgjithësisht. Çfarë mund të shtoni rreth kësaj çështje?
I.Ahmeti:Është me rëndësi të theksohet se Kisha katolike -dardane-shqiptare në Kosove, si institucioni i organizuar ndër më të vjetrit në Evropë, gjatë shekujve ka ndikuar,kur e kur, edhe në mënyrë vendimtare që të ruajmë identitetin tonë fetar, kulturor dhe pse jo edhe kombëtar. Le të përkujtojmë me këtë rast edhe faktin se nga gjiri i kësaj Kishe kanë dalë klerikë e prelatë kishtarë, shumë të njohur e të merituar, shkrimtarë dhe veprimtarë të dalluar për çështjen kombëtare, organizatorë për çlirimin nga roberia e egër osmane (P.Budi, P.Bogdani, T.Raspasani,G.Krasniqi, Sh.Gjeçovi etj., etj.). Vetë fakti se në gjirin e kësaj Kishe kanë jetuar dhe vepruar: Shën Niketë Dardani, Martin Segoni, Atë Pal Hasi, Pjetër Budi, Andre, Lukë e Pjetër Bogsani, Gjon Nikollë Kazazi, Shtjefën Gjeçovi,Ndue Bytyqi, Gaspër Gjini dhe shumë e shunë të tjerë, tregon se ata, nuk janë vetëm një e dy, por, si do thoshte Eqrem Cabej, një lagje e tërë që përfaqësojnë një lulëzim të shënueshëm jo vetëm të shkrimit shqip, por edhe të literaturës së Atdheut…Për më tepër, siç e thashë më lart, nga gjiri i kësaj Kishe ishte edhe Shën Niketë Dardani (shek.IV), autori i TE DEUM-it të famshëm që me kohë, siç e ka thënë Ramadan Sokoli, më pas edhe I.Kadare, ishte bërë pjesë e komunitetit kulturor evropian dhe botëror…Edhe Nënë Tereza, e njohur në tërë botën si humaniste, tashme e dekretuar për shenjtëreshë nga Papa Françesku, ka dalë nga gjiri i Kishës sonë vendore…
“DIELLI”: Në vitin 1994 keni botuar studimin monografik Kleri Katolik Shqiptar dhe Letërsia”, çka mund të thoni rreth kësaj çështje tepër të rëndësishme?
I.Ahmeti: Në vitin 1994, në kuadër të botimeve “Drita”, në Bergamo të Italisë, është botuar libri im: Kleri Katolik Shqiptar dhe letërsia, pjesë të të cilit më pare,me pseudonimin Shpend Shpata, i kisha botuar të “Drita”-revistë fetare – kulturore, të cilën edhe e kam lekturuar me vite të tëra, sikundër edhe librat e Dom Lush Gjergjit…Ky libër imi është një studim monografik (në Shqipëri i vlerësuar si abetare dhe libër prijatar pas rënies së diktaturës), i shkruar me pasion dhe përkushtim të rrallë, me dije dhe qartësi(S Gjergji),është libër, siç është vlerësuar edhe nga Isak Shema dhe të tjerë, me vlerë shkencore, rizbulim dhe rivlerësim i krijimtarisë letrare të shumë autoreve të traditës letrare… Kjo vepër, si libër prijatar(Ndue Dedaj), u ka shërbyer si pikë e fortë referimi shumë studiuesve siç janë: Alfred Çapaliku,Zef Mirdita,Markus W.Peters,Robert Elsie,Simon Pepa,Sinan Gashi, Xhavit Aliçkaj, Fehmi Cakolli,Nuhi Ismajli etj.
“DIELLI”:Po ashtu keni botuar edhe shumë studime tjera monografike, si “Kosova” (1996), “Bibla në letërsinë shqipe” (1999), “ Letërsia Kishtare dhe Filozofia e saj” (2000), “Kurani në Letërsinë Shqiptare” (2006), çfarë ngërthejnë në tematikën e tyre këta libra me interes për shkencën shqiptare?
I.Ahmeti:.Katër librat e mi:Kosova(1996), Bibla në Letërsinë Shqiptare(1999), Letërsia kishtare dhe filozofia e saj (2000) dhe Kur’ani në Letërsinë Shqiptare (2006), janë studime monografike, ku kam prekur ato fusha të artit e të kulturës sonë, ku kishte mungesë studimesh të mirëfillta, jam marrë dhe kam trajtuar segmente të veçanta, madje fare të pahulumtuara në studimet historiko-letrare…Me këto katër vepra, shpresoj dhe besoj, të kem ofruar dhe hapur mundësi të reja në interpretimin e letërsisë shqiptare (kufijtë e secilës nuk i kemi te Gjon Buzuku, siç është thënë deri me tash, por te Shën Jeronimi dhe Shën Niketë Dardani), me letërsinë Perëndimore, marrëdhëniet e letërsisë shqipe dhe shqiptare me këtë letërsi ,ndikimet, zhvillimet e letërsisë sonë në rrjedhat e kohës. Kështu, këto vepra, sipas një vlerësimi të përgjithshëm, paraqesin një kontribut të çmueshëm në studimet krahasimtare të letërsisë shqiptare. Me këto vepra, besoj, unë, jo rrallë, jam tej kufijve të studimeve tona te deritashme! Vlerat dhe cilësitë e shumta që ngërthejnë ato, gjuha e përzgjedhur, toni ngacmues, nxitës dhe polemizues e mbi te gjitha gjuha argumentuese (N .Ismajli), janë disa nga veçoritë që i karakterizojnë këto vepra (S.Gjergji). Në vazhdën e këtyre veprave është edhe vepra ime më e re me titull: Mëvetësi e krijimit dhe studimit të letërsisë, studim monografik, ku janë marrë në shqyrtim dhe analizë disa nga veprat më të mira letrare dhe studimore të Anton N .Berishës. Edhe kjo vepër, sikundër edhe të tjerat,është mirëpritur nga lexuesit dhe studiuesit.
“DIELLI” :Ju merreni edhe me poezi, cila është bota e preokupimeve që frymëzon shpirtin tuaj poetik, pra, ç’motive ngërthehen në vargun tuaj poetik?
I.Ahmeti:Deri me tash, siç dihet,kam botuar, veç tjerash, edhe tre libra me poezi:
Gallatea (1972), Uratë zbulimi (1976) dhe Kushtimebese(1983). Poezia ime, e përfshirë në këta tre libra, e për të cilën kanë shkruar, në mënyrë afirmative, shumë autorë, si Mensur Raifi, Ali Aliu, Ibrahim Rugova, Rexhep Qosja, Teki Dervishi, Emin Kabashi, Mazllum Saneja, Gjergj Gega, Rudolf Grulich, Sreten Peroviq, Aleksander Petrov, Engjëll Sedaj, Ramadan Musliu,Andon Caci etj., ngërthen në vete motive dhe tema nga më të ndryshmet. Kjo nuk është vetëm shprehje e botës sime të brendshme , por është edhe një formë e veçantë e komunikimit dhe e shprehjes artistike; nuk është vetëm shpërfaqje e ndjenjave dhe mendimeve të mia për çështje të caktuara dhe për jetën,por, për më tepër, është nxitje për një art me ndryshe, tëri, konform me tendencat më të reja të poezisë moderne italiane dhe gjermane, që përfaqësoheshin atëbotë nga Salvatore Quasimodo, Giuseppe Ungaretti ,Eugenio Montale,Paul Celan etj., për një kulturë tjetër komunikimi në krahasim me atë që shkruhej, n ‘ato vite në Kosove dhe në Shqipëri, dhe se fundmi edhe si kërkesë për një jetë ndryshe, më të avancuar, për një botë (amë) në komunikim -bashkëjetesë në e me arealin kulturor të Evropës Perëndimore…
Poezia dhe kritika letrare nuk janë ato që ishin
“DIELLI”:Kur ndalemi te poezia në Kosovë, a keni mundësi të na bëni një paralelizëm në mes të poezisë së shkruar dikur në vitet e mëhershme, me atë që shkruhet sot. Në ç’pozita gjendet poezia shqipe sot në Kosovës.
I.Ahmeti: Poezia shqipe në Kosovë, e shkruar dikur dhe ajo që krijohet tash, kanë dallime të mëdha, dikur kishte këtu poetë të fluturimeve dhe vlerave poetike të mëdha, si Azem Shkreli,Ali Podrimja,Fahredin Gunga etj.E sot?Cili nga poetët e sotëm do të mund të krahasohej me këtë trinom poetësh? Asnjëri, për mendimin tim, ndonëse edhe sot kemi emra poetësh, që krijojnë vlera të mirëfillta poetike dhe që premtojnë shumë …
“DIELLI”: Ju lëroni edhe kritikën letrare, cili është kontributi juaj në këtë fushëveprimtari të letërsisë shqipe?
I.Ahmeti:Jam marrë dhe vazhdoj të merrem edhe me kritikë letrare. Madje sa për informim të lexuesve them për herë të parë, publikisht, se që në vitet e ‘70-ta pata bërë gati për botim librin me kritika letrare me titull:Shënime letrare, të cilin e pat recensionuar Dr.Ibrahim Rugova. Mendimi i tij për këtë libër ishte pozitiv dhe pat propozuar botimin e tij. Mirëpo Redaksia e botimeve të Rilindjes, përkatësisht klani, në krye me Sabri Hamitin, ishte shkaktari kryesor që ky libër nuk arriti ta shohë dritën e botimit!… Klanet atëbotë ishin të forta, kishin ndikim vendimtar në politikën redaktuese dhe botuese. Frikoheshin që unë po e merrja primatin, jo vetëm si përkthyesi më i afirmuar, nga gjuha gjermane dhe italiane, në Kosovë dhe më gjerë, por edhe në fushën e kritikës letrare dhe eseistikes. Kritika ime letrare me shifrën”bomba” kishte zënë vendin e parë në konkursin letrar të “Zerit te rinise” në qershor të vitit 1973. Këtë e kishte konfirmuar edhe zyrtarisht Redaksia. Dhe i gëzuar pa masë me këtë lajm, unë nisem për Shqipëri dhe kur kthehem nga Shqipëria marr lajmin se është shpallur gabimisht rezultati i konkursit dhe se nuk isha unë fituesi i çmimit të pare, por Sabri Hamiti, ky që tashmë njihet edhe si kompilator dhe plagjiator i klasit të parë (lexojeni për këtë librin: Hamitologjia të Sali Bytyqit!). Lojëra të këtilla, të poshtra të fëlliqta, ka pasur me mjaft bollëk, fatkeqësisht, por nuk kanë mund të më ndalin dhe kam arritur aty ku jam dhe ndjehem i lumtur dhe krenar, edhe për faktin se unë, dhe jo Sabri Hamiti, isha i vetmi dhe i pari atëbotë në Kosovë që kam shkruar dhe botuar artikullin: Prirjet e kritikës letrare në Shqipëri (Fjala,15 prill 1984), që ishte si një bombë n ‘ato vite, kur Kosova dhe një pjesë e madhe e letërsisë shqipe shkruhej nën ndikimin e soc-realizmit…
“DIELLI”: Çfarë mendoni për kritikën letrare që zhvillohet sot në Kosovë, në ç’nivel momentalisht gjendet kritika letrare në Kosovë?
I.Ahmeti: Kritika letrare në Kosove, por as në Shqipëri, nuk është ajo që do duhej të ishte, fatkeqësisht…Ka disa emra që kultivojnë kritikën e mirëfilltë letrare(Anton N. Berisha, Anton Berishaj, R. Musliu, P.Buzhala, N .Ismajli e ndonjë tjetër),por kjo nuk mjafton…shpesh kritika letrare, këtu ndër ne,është bëre biznes,fatkeqësisht!…
“DIELLI”: Librat tuaj janë përkthyer edhe në disa gjuhë të huaja. Ky është argumenti më i fuqishëm që veprimtaria juaj letrare dhe shkencore si shprehje e vlerave ka depërtuar kufijtë kombëtar.
I.Ahmeti: E thashë diku më lart, shkrimet e mia janë përkthyer dhe botuar në disa gjuhë të huaja…Veprat e mia,shkrimet e mia, zhanresh të ndryshme, si shprehje apo ndërthurje estetike vitale, shqiptare dhe evropiane, kanë shpërthyer kufijtë kombëtarë…
“DIELLI”: Ç’mendim keni sa po përkthehet libri ynë sot në botë, po ashtu njëherësh sa po përkthehet letërsia huaj në Kosovë?
I. Ahmeti:Nuk kemi, fatkeqësisht, as sot e kësaj dite, institucione të mirëfillta që do te merreshin, në mënyrë të organizuar me përkthimin e librit shqip në botë dhe anasjelltas as përkthime cilësore të librit të huaj në Kosove…Këtu kemi kryesisht përkthimet e importuara nga Shqipëria që shumica prej tyre janë mjaft cilësore…por ajo që është bërë dhe po bëhet, vlerësoj,nuk mjafton…
“DIELLI”:Para se ta përfundojmë këtë bisedë edhe diçka për preokupimet tuaja momentale, pra çfarë mund të presin lexuesi nga ju?
I.Ahmeti:Kam dhjetëra dorëshkrime të gatshme për botim. Do veçoja dorëshkrimin me poezi të përzgjedhura të Eugenio Montales, të Paul Celanit, Poezinë e përzgjedhur italiane të shek. XX (antologji) etj. Pres ditë më të mira për librin, në përgjithësi dhe për librin tim në veçanti!
– Ju faleminderit!
– Qofshi me nder!

RRUSTEM GECAJ: MALLI PËR VENDLINDJEN, I CILI NUK MË LË KURRË DHE KULLA E BARDHË E ËNDRRAVE TË MIA

December 30, 2015 by dgreca

Bashkëbisedë: Z. Rrustem Gecaj, veprimtar dhe biznesmen i njohur në N.Y./
Shkruan Luz Thaqi/New York/
Zoti Rrustem Gecaj, veprimtar i devotshem dhe biznesmen i njohur shqiptaro-amerikan, rrëfehet në veten e parë: për fillet e jetës në migrim, ëndrrat e trishta për fatin e popullit të vet, daljen zot Atdheut në vazhdimësi, “Kullën e Bardhë të Shekullit 21”, të ndërtuar mbi themelet e asaj të vjetër mbi 200- vjeçare, për verën e Kosovës “StoneCastlle”, e cila po konkurron në tregjet e Perëndimit, për modestinë e tij të paparë dhe principet që i kultivon në vazhdimësi se puna duhet të tregojë veten dhe vlerat, për familjen dhe mallin për vendlindjen, i cili nuk shuhet kurrë!
***
Dy vite më parë ne aeroportin ndërkombëtar JFK-ej të Nju-Jorkut, pas një pritje të gjatë do të më vije radha që të hy në sistemin e skanimit, dhe si rëndomë gjerat personale duke i vërë në kutinë në dalje do vërej se njërit që ishte para meje, padiktueshëm do i bjer në dysheme gazeta”Dielli”. Pasi që, në këtë tollovi do të na hyjë një pasagjer në mes, do e marr gazetën, rregulloj rraqet e mia dhe me shpejtësi do e zë personin të cilit i kishte rënë gazeta. Pa mëdyshje, se ky udhëtar do të jetë shqiptar do i them: Zotëri, ja kjo që u ra, është gazeta juaj. I panjohuri do të më falënderohet me një mirësi dhe kulturë të veçantë, për të vazhduar bisedën edhe për pak kohë duke më paralajmëruar se do të shihemi prapë gjatë udhëtimit të gjatë, pasi që të dytë udhëtonim për në Kosovë. Pas nja tri orë fluturimi, zotëria në fjalë, për çudi, se si me gjet në atë aeroplan me mbi 320 udhëtarë, do të jetë pranë meje për të vazhduar muhabetin. Ende pa dalë te emrat dhe t’iu prezantuar njeri – tjetrit, do e pyes se me çfarë merret në Nju-Jork. Do të më përgjigjet se merret me Real Estate(Veprimtari banimi ose ndërtesa banimi). Ndërsa në pyetjen time se a punon për dikë apo ka pronësi të veten në këtë lëmi, do të thotë se ka të veten. Për çdo rast do e pyes se sa banesa keni ne pronësi? Përgjigjja do të më befasoj: 1100 apartamente familjare. Do them se është koha të prezantohemi, sepse unë së paku kam dëgjuar për njerëzit tanë që kanë arritur suksese së paku të këtyre përmasave. Më thotë, unë jam Rrustem Gecaj. Vërtet, për z. Gecaj kisha dëgjuar shumë herë më parë, edhe pse në shtypin e diasporës nuk ishte ekspozuar fare, por nuk kisha pasur rast ta takoja ndonjë herë. Do e vazhdojmë bisedën në aeroplanin përplot udhëtarë që çante qiellin mbi Oqeanin e pafund. Për kuriozitet do e pyes se a kishte investuar diç në Kosovën e pasluftës, edhe këtu përgjigjja do të jetë befasuese. Po, kam blerë në pronësinë time 2247 hektarë tokë vreshtarie në Rahovec dhe Fabrikën e Verës, të cilën verë e kam emërtuar “Ston Castle” (“Kështjella e Gurtë), në të cilën janë të punësuar afro 700 punëtorë të rregullt, ndërsa gjatë vjeljes së rrushit afro 1000. Prapë unë do vazhdoj me pyetjet e mia se pas blerjes së fabrikës, a ka bërë ndërrimin e udhëheqjes së saj të menaxherëve dhe pushimin nga puna të punëtorëve, ngjarje këto që kanë ndodhur jo rrallë me fatin e shumë punëtorëve tanë në ndërmarrjet të cilat janë privatizuar pas çlirimit të Kosovës. Përgjigjja e z.Gecaj do të jetë edhe më befasuese që nuk e prisja dhe që nuk e kisha dëgjuar më parë, aq humane, aq e njerëzishme dhe ishte moto imja që këtë model atdhetari duhet ofruar lexuesve si shembull kulmor e madhështor të një burri zemërgjerë që e donë dhe e nderon atdheun dhe popullin e vet! Përgjigja do të jete kjo: Jo, unë askënd nuk e kam privuar nga puna. Unë nuk kam investuar në Kosovë për t’i marrë në qafë njerëzit duke i suspenduar nga puna, njerëzit që me dekada kanë punuar atje duke i mbajtur familjet e tyre. Të gjithë do të punojnë nëse ata vetë dëshirojnë të punojnë…
Një qëndrim i tij për mua ishte mahnitës që do të më përcjell një kohë të gjatë deri sot…
Dhe tani dy vjet pas njoftimit tonë të rastësishëm jemi të ulur në zyrën e z. Gecaj së bashku dhe me dhëndrin e tij dhe mikun tim të nderuar, Dr. Hasan Ademajn (vëlla i dëshmorit Vezir Ademaj, i rënë në luftën e UÇK-së për çlirimin e Kosovës në vitin 1998). Jemi në një bisedë modeste dhe miqësore për të shkëputur vetëm pak fletëza të ecjes së z. Gecaj në jetë, sepse për një përfshirje solide të veprimtarisë së tij, do të duhej thur libra të tëra. Me shumë dashamirësi dhe respekt për lexuesit e gazetes “Dielli”, z. Gecaj do të pranon këtë bashkëbisedë , edhe përkundër asaj se nuk ka dëshirë të dal në shtyp, të bëjë libra për veten e tij dhe dëshiron që të gjitha t’ i tregojë me punë dhe bujari duke u dalë zot njerëzve në nevojë dhe atdheut të vet. Thotë se e ka vështirë të flas për veten dhe se nuk është mësuar të bëjë një gjë të tillë!

JETOJ ME VUJATJET DHE SHPRESAT E POPULLIT TIM

Në SHBA kemi ardhur në vitin 1976. Fillimi si çdo fillim pune për të mbijetuar në qytetin e madh dhe jo rrallë edhe nga dy pune në ditë. Pastaj me nipin tim z.Hari Bajraktari, filluam investimet e para në Real Estate, duke blerë një ndërtesë me 32 banesa, të cilat do i japim me qira dhe vazhdonim ende punët tona të rregullta. Pastaj, nga një investim me pune të jashtëzakonshme në tjetrin, kemi zgjeruar bizneset për afro 30 vjet dhe ndarë bizneset. Dhe jemi sot këtu ku jemi, realisht të suksesshëm, si z. Bajraktari, po ashtu edhe unë. Unë kam sot afro 1100 apartamente në Nju-Jork, kam zyrat dhe të punësuar mjaft njerëz në mesin e tyre dhe fëmijët e mi së bashku me profesionalistë të tjerë. Kam shtëpinë time private në N.Y. ne Mount Kisco dhe një apartament për pushime në Majami (Florida). Kam një familje të mrekullueshme, bashkëshorten Havën dhe 4 djem e tri vajza, të cilët të gjithë pos djalit të vogël kanë përfunduar studimet dhe punojnë. Ndërsa djali i vogël tani ka filluar studimet.
Në ndërhyrjen time për lidhjet emocionale me Kosovën dhe fatin e saj, z.Gecaj, me një frymëmarrje të thellë dhe plot mall do të thotë: Unë në çdo moment jetoj me Kosovën, kataklizmat të cilat i ka përjetuar populli im, edhe pse ishim ë kurbet ishin pjesë e qenies sime, pjesë e ëndrrave dhe shpresave të mia. Andaj,në çdo kohë, ku kam mund dhe kur është kërkuar nga unë, jam munduar që t’i dal zot atdheut. Shumë iniciativa i kemi shtyrë po pse jo edhe sponsoruar e kontribuar, me z. Bajrakatri dhe patriotë të tjerë në të gjitha institucionet e këtushme, qe nga Liga Shqiptaro – Amerikane, NAAC-,kampanja për zgjedhje kongresistësh dhe senatorësh, si dhe kandidatësh për kryetar të SHBA-ve, dëshmi në Kongresin Amerikan, e kështu deri në Shtëpinë e Bardhë, para lufte, gjatë lufte kur popullit tonë i kanosej shfarosja e deri sot. Kemi organizuar e pritur, duke aranzhuar takime të udhëheqësve të asaj kohe të Kosovës deri në Uashington; kemi përkrahur edhe materialisht organizimet në diasporë, LDK-në, fondet për ndihmë Kosovës, UÇK-në, radiot, si dhe kemi nxjerr gazetën “Illyrija”, më 21 qershor të vitit 1991 në shqip dhe anglisht, e cila i është dërguar, Kongresit Amerikan, Shtëpisë së Bardhë, diplomatëve të huaj, si dhe OKB-së, mbi 10 vite pa ndërprerë.
Ndërsa, në Kosovë që nga futja e minatorëve në zgafelle. më 1989, për 3 vjet në kuadër të aksionit “Familja mban Familjen”, kemi mbajtur 20 familje minatorësh të Trepçës. Më kanë dërguar mirënjohje të cilat më nderojnë nga mirënjohjet e shumta në mënyrë të veçantë. Pastaj, si ka shkuar rrjedha e ngjarjeve në Kosove, ashtu kanë shkuar edhe kyçjet tona në daljen zot atdheut…
Ne vazhdim z.Ademaj do shpjegojë se ju shumë kohë më parë deri sa ishin në shtëpinë e mikut (z.Gecaj) duke përcjellë TV21,do prezantohej një familje e vuajtur e cila kishte nevojë për ndihmë mbijetese. Pasi që do përfundojë reportazhi, z.Gecaj do të kërkojë nga unë nëse e kisha telefonin e korrespondentit të TV21-it (z.Halil Mula), që të na gjente lidhjen, adresën e familjes dhe, pasi që këtë e bëra brenda pak ditësh, z. Gecaj do ia dërgojë një ndihmë te konsiderueshme të hollash, pa ua treguar emrin se nga kush u janë dërguar! Ky fenomen i dërgimit të ndihmave pa emër nga eksperienca ime ishte gati i panjohur, madje unë kam parë të kundërtën se bëhen reklamime ende pa mbërri ndihmat…ose personat në fjalë ftojnë mediet së pari për t’ia dorëzuar!!! Ndërsa, madhështia e burrërisë së z. Gecaj qëndron mu këtu,që ndihmën do e lërë që të bëjë punën e vet pa ia dedikuar prestigjit të tij personal.
Pas çlirimit të Kosovës, z.Gecaj së bashku me nipin e vet, z.Hari Bajrakatri, do t’i furnizojnë 20 shkolla në Kosovën e shumëvuajtur me kompjuterë. Do të ndihmojë TMK-në, renovimin e Kullës së Isa Boletinit në Kosovë, renovimin dhe ndërtimin e shumë institucioneve fetare të të dy konfesioneve, ndërsa në N.Y. do e financojë në tërësi renovimin e lokaleve të Federatës Panshqiptare “Vatra”, e themeluar 103 vite më parë…
“KULLA E BARDHË”- KULLA E ENDRRAVE TË MIA

Zoti Gecaj ka investuar, edhe në Kosovën e pasluftës, konkretisht në Rahovec dhe atë ne sektorin e vreshtarisë, duke i blerë 2247 hektarë dhe rivitalizuar e organizuar prodhimtarinë e verës në ndërmarrjen tanimë të emëruar “Ston Casttle”, në të cilën janë të punësuar mbi 700 punëtorë, ndërsa gjatë sezonit edhe mbi 1000. Këtë investim z. Gecaj e bëri në vitin 2006 dhe e thotë me shumë ndershmëri, se më shumë e kam bërë për t’ia zgjatur dorën popullit tim atje dhe ndihmuar familjet të cilët jetojnë nga kjo veprimtari, se sa për përfitime vetenake. Shton, se megjithatë edhe numri me mbi 1000 apartamente të cilat i mbaj në pronësi në Kryeqytetin e botës, nuk lënë arsye të tjera për investime jashtë. Unë, thotë z.Gecaj, gati secilin muaj shkoj në Kosove dhe ta zëmë që 3 -4 vite nuk kemi shkuar as në Florida për pushime, ku kam apartamentin privat, pasi që çdo kohë të lirë dëshiroj të ia kushtoj atdheut.
Vera tanshmë kosovare “Stone Castlle” e z. Gecaj, ka filluar që të distribuohet edhe në Gjermani, Zvicër, Kroaci, Austri, Shqipëri, Nigeri, Sh.B.A etj., pasi që përpunohet nga teknologjia më bashkëkohore dhe kualiteti që ka. Kam filluar edhe me festimin tanimë të një feste tradicionale, të asaj “Dita e Vjeljes së Rrushit”, me ç’rast ftojmë mysafirë nga mbarë trojet shqiptare si dhe të huaj, po edhe diplomatë të akredituar në Kosovë. Thënë të vërtetën, unë gati në vazhdimësi e mbledh edhe rrushin e prodhueseve të tjerë privatë nga Rahoveci, me çmime të përshtatshme, vetëm që t’ju ndihmoj njerëzve të mi, sepse në mungesë përpunimi, jo rrallë do u shkonte rrushi i mbledhur dëm. Vitin e kaluar me verën tonë dhe distribuimin jashtë, kemi zënë vendin e parë në Kosovë për eksport.
Por, ëndrrat e z.Gecaj, janë të lidhura shumë edhe me vendlindjen, fshatin Llukë e Ulët në komunën e Deçanit. Atje është vendi i lindjes të cilin aq shumë e do, po ashtu edhe një Kullë e lartë që ka filluar të hedh shtat që nga viti 2002.
Duke i parë kullat e rrënuara nga lufta gjenocidiale serbe në Kosovë, e edhe timen, do vendosi pas një bisede me arkitektin e mirënjohur, z. Beqir Berisha, që t’i hyj rrënimit të së vjetrës dhe ndërtimin e të resë, të cilën do e emëroj me emrin “Kulla e Bardhë e Shekullit XXI”. Familja jonë e ka pasur Kullën e Vjetër mbi 200- vjeçare, dhe unë si i lindur dhe kaluar fëmijërinë në ambientet e traditës që kulla ngërthente në vete, si objekt kulti, krenarie, nderi, qëndrese dhe burrërie, kam ëndërruar dhe jetuar me kullën dhe pothuajse edhe frymuar me të. Një ndjenë e tillë, shton z. Gecaj, edhe pas emigrimit në SHBA, lidhur me Kullën vetëm sa m’u ka përforcuar dhe shtuar mu sikurse malli i pashuar për atdheun që s’më ka lënë asnjëherë. Dhe kur i përjetova shpirtërisht rrënimin e gjithë atyre kullave si relikte historike me vlera të thella kombëtare anë mbanë Kosovës, vendosa që ta bëj të kundërtën, ta ndërtoj një kullë tjetër mbi themelet e të rrënuarës, Kullë kjo që në bazë të mendimit tim do të jetë unikale dhe do i qëndrojë kohërave. Njëherësh Kulla me stilin e saje do të gërshetonte antikën me të renë. Kulla është katërkatëshe e ndërtuar nga guri më kualitativ i Bjeshkëve të
Deçanit (granit i kombinuar me mermer), me një fjale që shndrit në mënyrë të veçantë, ndërsa pjesa e brendshme e Odës së Burrave dhe dekorimet e tjera janë të bëra me një mjeshtri shumë të rrallë nga druri i tornituar, i sjellë nga Kroacia, ndërsa qylymët e stilit të vjetër i kam porositur dhe sjellë nga Shqipëria. Ka dritaret sikurse Kulla e Vjetër, por natyrisht më shumë për nga numri. Pretendimet e mia ishin që kjo kulle të ketë një vlerë edhe muzeale po pse jo edhe atraksion turistik. Kullën time deri tash e kanë vizituar mijëra adhurues, duke përfshirë edhe kryetarë dhe kryeministrat e Kosovës dhe të Shqipërisë. Unë kam nipin tim, z.Hysen Gecajn, i cili me një përpikëri të veçante ka udhëhequr ndërtimin e Kullës, ndërsa tani e drejton edhe ndërmarrjen time në Rahovec, ”StoneCastle”. Ndërsa, tani Kullën e udhëheq nipi i im tjetër, z. Adem Gecaj dhe këtë e bën me shumë pasion.
Do e pyes në diskrecion z. Ademaj se sa përafërsisht z.Gecaj ka investuar në “Kullën e Bardh”, pasi që ai me shifra nuk dëshiron të flas, z.Ademaj thotë me zë të ulët, afro katër milionë dollarë! Dhe, shton z.Ademaj, se tani vërtet është shndërruar në një atraksion të vërtetë muzeal dhe monumental, se vizitorët janë nga e tërë hapësira jonë etnike shqiptare, por vinë edhe të huaj, diplomatë, turistë; madje edhe të rinjtë që kurorëzohen do e vizitojnë Kullën për të marrë foto kujtimi e jete, mu në oborrin e saj.
Dhe, vazhdojmë bashkëbisedën me aq shumë fakte dhe impresionuese të një atdhetarie për mua të paparë me z.Gecaj, nga se secila përgjigje e tij ishte temë në vete dhe e pamundur të përthekohej në një portret gazetaresk. Dhe si pa dashje, shikimi më shkon në muret e zyrës së tij, z. Rrustem Gecaj në fotografi me presidentin John Bush (i Vjetër), presidentin Klinton, sekretaren Hillari, senatorin Bob Dol, kongresisten Kelly, kongresistin Tom Lantos, Eliot Engel, presidentin Rugova…dhe shumë e shumë mirënjohje për veprimtarin dhe personalitetin e tij nga shumë institucione amerikane dhe nga atdheu. Këto të fundit më interesojnë diç më tepër, dhe zotit Rrustem Gecaj, përmbi dyzet vjet pune në shërbim të atdheut; atdheu këtë dedikim do ia njoh, vlerësojë dhe lartësojë . Kësisoj, këtij Njeriu të Madh, që aq shumë i dha atdheut do t’i ndahet Dekorata Presidenciale nga znj. Atifete Jahjaga dhe Dekorata “Nderi Kombit” nga presidenti Nishani.
Ndërsa unë do të ndahem nga z. Gecaj,me të njëjtën dileme që e kisha që në fillim: Si të përmbledh në një tekste gazetaresk, dyzet vjet veprimtarie të pandërprerë të një veprimtari, që ka bërë aq shumë për Kosovën? E tëra kjo më kthen te një vepër të shkrimtarit Ali Podrimja, të lexuar vite më parë, i cili përafërsisht do të thoshte: ”Burrat e mëdhenj vazhdojnë ta duan dhe ndihmojnë atdheun, edhe kur ai atyre asgjë nuk ju jep!!!”
Me këtë përshtypje do ndahem me z.Gecaj, i cili ne kete ndrrim motesh do i uron lexuesit gazetes “Dielli” dhe mbarë popullin Shqiptar, që aq shumë e do, me të ardhme të ndritur,duke e gezuar lirine e shume pritur me te të gjitha të mirat, suksese, dhe lumturi!

ALBIN KURTI: Unë jam në arrest shtëpiak, por e gjithë Kosova është si një burg i madh*

December 30, 2015 by dgreca

Si kanë qenë ditët tuaja pas arrestimit spektakolar të policisë speciale me 28 nëntor?
Pas arrestimit, policët specialë më dërguan te Pallati i Drejtësisë dhe aty drejt e te Gjykata, ku e kuptuan se kishin gabuar meqenëse njëherë duhej të më dërgojnë te Prokuroria. Brenda dy a tri orëve lëvizëm nga një zyrë te tjera për të përfunduar në një sallë gjyqi ku ma përcaktuan paraburgimin prej 30 ditësh. Njëkohësisht, dikush tjetër kishte vendosur që të më shpiejnë te Burgu i Sigurisë së Lartë në Gërdoc apo Dyz të Llapit. Në njërën anë, dëshironin të më ndanin e të më izolonin sa më parë e sa më shumë nga Lëvizja VETËVENDOSJE! dhe politika publike e institucionale në Kosovë. Në anën tjetër, dërgimi në këtë Burg të Sigurisë së Lartë ishte justifikimi retroaktiv për përdorimin e forcave speciale anti-terror të policisë së Kosovës me 28 nëntor, me ç’rast arrestuan 97 aktivistë dhe rrahën e lënduan shumë prej tyre. Pra, meqenëse kanë ndërhyrë me forcat më elitare, unë do të duhej të isha shumë i rrezikshëm, të isha më i rrezikshmi dhe rrjedhimisht të dërgohem në Burgun e Sigurisë së Lartë. Me këtë rast dua t’i përshëndes në veçanti të burgosurit në Pavilonin 3 duke iu thënë se ‘Zajednica nuk kalon!’ dhe t’iu falenderohem atyre për kujdesin dhe shoqërimin e përbashkët që kishim gjatë atyre tri javëve.
Disa analistë e komentuan arrestimin si diçka të zgjedhur prej jush, pikërisht më 28 nëntor. Në fakt, e prisnit një gjë të tillë atë ditë?
-Çdo ditë e kam pritur se do të mund të arrestohem. Qyteti ka qenë i mbushur përplot me policë, shumë prej tyre me uniforma zyrtare, mirëpo shumë të tjerë edhe me rroba civile e të cilët nuk dalloheshin nga qytetarët e tjerë. Kështu ishte që prej mesit të nëntorit e po vazhdon ditë e natë edhe sot e kësaj dite. Teksa kërkohesha prej policisë duke filluar prej 17 nëntorit 2015, unë për asnjë orë të vetme nuk kam dalur jashtë Prishtinës, deri në mbrëmjen e 28 nëntorit kur më dërguan në burgun e Gërdocit (Dyzit). Tërë kohën kam qenë në Prishtinë. Natyrisht që ma ka marrur mendja se do të mund të më arrestojnë më 28 nëntor, por jam përpjekur maskimalisht që ta evitoj këtë gjë. Pas fjalimit tim jemi larguar nga Sheshi ‘Zahir Pajaziti’ dhe kemi shkuar në zyrën e VETËVENDOSJE!-s me shumë aktivistë të tjerë, mirëpo kanë qenë rreth njëmijë policë që na u vunë prapa dhe erdhën te selia qendrore e Lëvizjes sonë. Kësisoj, më 28 nëntor 2015 u bë e pamundur që ta evitoj arrestimin, për dallim nga protesta e 18 nëntorit 2015, protestë kjo e opozitës së bashkuar kundër arrestimit të deputetes Donika Kadaj-Bujupi.
A ka qenë fjalimi juaj i planifikuar atë ditë?
-Po, fjalimi im ka qenë i paraparë, ka qenë e planifikuar që unë të flas, natyrisht, nëse arrij deri te Sheshi ‘Zahir Pajaziti’ pa më arrestuar policia. Meqenëse kam arritur në manifestim, ndonëse me disa minuta vonesë, e mbajta fjalimin. Rajmonda, aktivistja moderatore, nuk më ka parë në masën e tubuar dhe ka menduar që nuk ia kam dalur të mbërrij, andaj ajo ia jep fjalën njëherë Glaukut e mandej mua, përkatësisht e thërret emrin tim.
A ka ftohje me liderët e tjerë opozitarë për shkak të tubimit të asaj dite dhe fjalimit tuaj?
-Jo, nuk ka. Nuk besoj që ka diçka që kam thënë në atë fjalim e të cilën e kundërshtojnë kryetarët, deputetët dhe aktivistët e opozitës së bashkuar.
A do t’i përgjigjeni drejtësisë kosovare?
-Nuk e di si t’i përgjigjem drejtësisë kosovare kur ajo nuk ekziston. Drejtësia kosovare është padrejtësi regjimiste. Kur ne kemi thënë se Kosova është shtet i kapur këtu kemi mendur para së gjithash e mbi të gjitha në sistemin e drejtësisë dhe të sigurisë, në gjyqësinë, prokurorinë dhe policinë. Në Kosovë nuk shërben qeveria por sundon regjimi. Drejtësia është e kapur nga ekzekutivi. Ajo nuk është e pavarur. Si t’i kuptojmë ata prokurorë e gjykatës të cilët me kaq zell i marrin dhe u japin prioritet rasteve kundër aktivistëve dhe deputetëve opozitarë? Si t’i kuptojmë ata policë specialë me uniforma e pa to që ua përgjojnë telefonat e i përcjellin aktivistët tonë, i godasin me rastin e arrestimit e i rrahin në stacion të policisë? Si t’i kuptojmë këta njerëz, që nuk janë njerëz por robotë persekutues? Ne e duam Republikën e Kosovës dhe duam që ajo të jetë Shtet i së Drejtës, por unë nuk kam se si bashkëpunoj me këta nëpunës të padrejtësisë përmes së cilëve regjimi e ka shndërruar res publica-n tonë në res privata-n e tyre.
Pse nuk po merrni avokat?
-Nuk kam angazhuar avokat sepse nuk dua të mbrohem. Meqë nuk dua të mbrohem atëherë nuk kam pse angazhoj mbrojtës. Dhe, nuk është se unë jam mbrojtur në heshtje siç është transmetuar. Sepse unë kam folur e nuk kam heshtur. Kam denoncuar e kundërshtuar këtë regjim autoritar që po e persekuton opozitën duke keqpërdorur policë, prokurorë e gjyktaës të cilët i ndërsen kundër nesh. Në gjyq unë e përfaqësoj vetveten, mirëpo nuk mbrohem në heshtje sepse unë nuk mbrohem dhe sepse unë flas.
Gjykata Kushtetuese ndër të tjera e konfirmoi se Asociacioni e shkel Kushtetutën. Si e keni parë ju vendimin e gjykatës?
Analiza juridike që ia bën Gjykata Kushtetuese ‘Zajednicës’ duke konstatuar shkelje të 23 neneve të Kushtetutës nga secili kapitull i marrëveshjes Mustafa-Vuçiq e ka mbytur ‘Zajednicën’. Ndërkaq, konstatimet e Gjykatës Kushtetuese të stilit ‘nuk është tërësisht në përputhje’ janë konkluzione politike të balansuara dhe tregojnë që kjo Gjykatë më shumë e ka hall se çka do t’i ndodhë qeverisë pas vendimit të Gjykatës Kushtetuese sesa çka po i ndodh Kushtetutës pas vendimeve e marrëveshjeve të kësaj qeverie. Aq e keqe është ‘Zajednica’ e Serbisë saqë edhe Gjykata e kapur Kushtetuese nuk ka pasur çare pa e kundërshtuar. Gjykata Kushtetuese e Republikës së Kosovës për shkak të emrit të saj nuk ka mundur të veprojë ndryshe. Cili është kuptimi i shpalljes së pavarësisë së Kosovës nga Serbia dhe i bërjes së saj me kushtetutë të mëvetësishme nëse instalohet ‘Zajednica’ Serbisë në Kosovë?!
Megjithatë qeveria thotë se do të procedojë me Asociacionin. Çka do të thotë kjo për ju?
-Thoshin që Plani i Ahtisaarit është çmim për pavarësinë, të cilën vetëm ashtu na e njeh Serbia. E ‘Zajednica’ çmim për çfarë është, për bashkim kombëtar!? Të insistosh në ‘Zajednicën’ edhe pas aktgjykimit të Gjykatës Kushtetuese do të thotë të përqafosh pozicionin e Beogradit. Nuk mund të ketë më qeveritarë të cilët janë injorantë apo paragjykues. Nëse nuk kanë dashur ta dëgjojnë opozitën dhe tash nuk duan ta dëgjojnë as Gjykatën Kushtetuese atëherë kjo nuk ka shpjegim tjetër përveçse ata qenkan duke e dëgjuar Serbinë. Po të kishim prokurori të pavarur në Kosovë sigurisht se deri më tani kryeministri Mustafa dhe zëvendësi i tij Thaçi do të ishin paditur qoftë për tradhti ndaj vendit sipas nenit 124 të Kodit Penal i cili parasheh dënim me mbi 15 vjet burg, qoftë për pranim të kapitullimit dhe okupimit sipas nenit 123 i cili parasheh dënim me mbi 10 vjet burg. Mustafa e Thaçi kanë dialoguar me Serbinë duke lënë anash historinë dhe të kaluarën. Kështu, ata jo vetëm që e kanë shpërfillur agresionin dhe krimet e Serbisë, por i kanë prerë edhe rrënjët e pavarësisë së Kosovës. Le të mos harrojmë që strukturat e Serbisë në Kosovë nuk i la Vuçiqi, Tadiqi, Koshtunica e Gjingjiqi por pikërisht Milosheviqi.
A do ta mbajë opozita protestën e janarit të paralajmëruar dhe çka pas asaj proteste?
-Visari, Ramushi dhe Fatmiri e kanë vendosur dhe lajmëruar protestën e 9 janarit 2016. Tashmë po zhvillohen aktivitetet dhe përgatitjet e duhura nga strukturat e të tri subjekteve të opozitës së bashkuar. Sa do të vazhdojmë me protesta nuk varet prej nesh sepse ne nuk do të ndalemi, por varet prej qeverisë sepse ajo duhet të dorëhiqet ose të rrëzohet. Pra, ne do të organizojmë protesta për aq sa është kjo qeveri në pushtet. Kjo qeveri e ka pasur shansin e jashtëzakonshëm nga oferta që ia bëri opozita e bashkuar: të tërhiqen nga marrëveshja për ‘Zajednicën’ e Serbisë dhe Demarkacionin me Malin e Zi, të organizojmë referendum gjithëpopullor për këto dy marrëveshje, ose të shkojmë në zgjedhje të reja parlamentare të parakohshme. Mirëpo, qeveria i refuzoi të trija këto. Ajo nuk pranoi të dialogonte mbi bazat e asnjërës prej këtyre. Rrjedhimisht, ajo dëshironte veçse dialog për zbatimin e ‘Zajednicës’ dhe Demarkacionit. Prandaj, janë bërë të domosdoshme protestat. Kur kemi parasysh gjendjen e rëndë të qytetarëve të zhgënjyer, protestat bëhen edhe të pashmangshme.
Është hera e parë që 13 deputetë opozitare u arrestuan. A po synon qeveria ta lërë vendin pa opozitë?
Kjo është pyetje për qeverinë, pra për pozitën, jo për opozitën. Ne nuk do të ndalemi në protestat tona brenda e jashtë Kuvendit. Nëse nuk ndalet as qeveria kjo njëmend do të thotë se të gjithë deputetët e opozitës së bashkuar do të jenë në burg në vitin 2016. Por jo për shumë gjatë. Kjo qeveri nuk rri dot mbi popull sa qëndrojmë ne kundër saj. Sepse ne nuk mund të lejojmë të na përsëritet historia edhe për pasardhësit tanë duke na u instaluar ‘Zajednica’ e Serbisë e duke ia falur 9.000 hektarë tokë të Kosovës Malit të Zi. Nuk mund të lejojmë që për shkak se Hashim Thaçi nuk e përsëriti klasën kur e studioi lëndën e historinë, tash gjithë vendit tonë të na i përsëritet historia! Nuk mund të lejojmë që për shkak se Isa Mustafës nuk i mjaftojnë tri dekada në qeverisje e po i teprojnë 70 dosje në prokurori, neve tash të na burgoset në keqqeverisje ardhmëria!
Kështu si po shkojnë ngjarjet, a janë të pashmangshme zgjedhjet e reja?
Po. Zgjdhjet e reja po bëhen të nevojshme sepse largimi i kësaj qeverie po bëhet i domosdoshëm. Qeveria Mustafa nuk e shfrytëzoi mundësinë që t’i anulojë marrëveshjet duke u tërhequr prej tyre. Ashtu siç hoqën dorë prej mbrojtjes së Jabllanoviqit në fillim të vitit 2015 kanë mundur të heqin dorë prej mbrojtjes së këtyre dy marrëveshjeve në fund të vitit 2015. Për të qenë më keq se kaq, ata nuk shprehën gatishmëri as për të bashkëpunuar me opozitën e bashkuar për një ligj të ri për referendum që do të pasohej me organizimin e referendumit për këto dy marrëveshje. Referendumi do të ishte i dobishëm, sepse referendumi do ta bënte angazhimin qytetar një pjesëmarrje politike jopartiake për tema të caktuara e jo si një votim për partitë ose për emra të përveçëm. Në Kosovë ku votimi përgjithësisht është identitar e partiak dhe jo politik e qytetar, referendumi është gjithsesi emancipues. Meqë referendumin popullor nuk e do qeveria atëherë na mbetet që populli të mos e dojë këtë qeveri në zgjedhjet e reja.
A besoni se si opozitë e bashkuar mund të jeni të tillë edhe në zgjedhjet eventuale?
Është e mundshme, por mendoj se është tepër herët të flitet për këtë sot. Ju takon krerëve dhe strukturave udhëheqëse të tri subjekteve që ta diskutojnë këtë temë. Po ashtu, besoj se nuk është mirë që përderisa ende s’ka rënë kjo qeveri të mendojmë e flasim për çështje elektorale. Të gjitha fuqitë tani duhet t’i përqendrojmë te protesta e 9 janarit e për protestën e 9 janarit.
Cila është alternativa ndryshe qeverisëse që ofroni ju si opozitë?
Ne si Lëvizje VETËVENDOSJE! e kemi alternativën tonë qeverisëse me 20 kapituj të ndarë në tri shtylla: Shteti i së Drejtës, Shteti Zhvillimor dhe Shteti Social. Çfarë do të ishte alternativa e opozitës së bashkuar s’mund ta them unë dhe s’mund ta them tash.
A jeni të kënaqur me situatën në Prishtinë ku VV e ka pushtetin?
Nuk jam i kënaqur me situatën në Prishtinë por për këtë nuk e ka fajin qeverisja jonë dyvjeçare por keqqeverisja 13 vjeçare e LDK-së. Ne nuk kemi mundur ta rregullojmë dhe zhvillojmë për dy vjet atë që e kanë prishur e rrënuar për 13 vjet. Ndonëse nuk jam i kënaqur me situatën në Prishtinë, megjithatë jam i kënaqur me qeverisjen në Prishtinë. Sepse aty kemi një kontekst shumë të vështirë ku ka hyrë hasmi në katër anë: qeveria qendrore që na vonon, koalicioni lokal LDK-PDK që na lufton, administrata e vjetër që na saboton dhe ndërmarrjet publike komunale që bllokojnë punën tonë. Përkundër të gjitha këtyre pengesave sot në Komunën e Prishtinës janë ndalur prej ndërtimeve pa leje, urisë së nxënësve dhe banesave të ftohta e deri te rradhët e gjata të pritjes së qytetarëve për shërbimet e ndryshme.
Vitin e Ri do ta prisni në arrest shtëpiak. Cila është porosia juaj për qytetarët kosovarë?
Unë jam në arrest shtëpiak, por e gjithë Kosova është bërë si një burg i madh, madje me drejtor e mbikëqyrësa të këqinj. Vitin e Ri 2016 duhet që ne ta bëjmë vit të ri. Shumëçka tregon se kjo është e mundshme. I ashtuquajturi koalicioni i elefantëve PDK-LDK i sajuar me 9 dhjetor 2014 u diskreditua dhe u delegjitimua për 10 muaj, pra ende pa i mbushur një vit. Pasi që u formua koalicioni PDK-LDK-Srpska, mbaj mend se si militantët e PDK dhe LDK që kapën pozita institucionale thoshin se tash mund të dalin në pension gjithë të tjerët së paku për një dekadë pasi që tani kemi koalicionin e elefantëve, koalicionin e partisë së ’89-s e të ’99-s. Për më pak se një vit, pra për vetëm 10 muaj, opozita e bashkuar i hodhi në krizë të thellë elefantët të cilët iknin si minjtë nga gazi lotsjellës. Viti 2016 do të jetë vit i fitores së opozitës së bashkuar, vit pa ‘Zajednicë’ të Serbisë, vit pa falje tokash tona Malit të Zi, vit kur populli ia anulon vizën qeverisë, vit i fitores së qytetarëve të angazhuar, vit i Republikës së Kosovës. Kurse viti 2015 do të mbahet mend si viti i parë i epokës së Vetëvendosjes.
(*Intervista për gazetën Kosova Sot)

Agjencia Kosovare e Privatizimit, Dëshira e President Rugovës dhe 14 vite zvarritje për RILINDJEN

December 29, 2015 by dgreca

Kosovë-AKP, 20 objektiva në Vitin e Ri 2016/

-Zëvendësdrejtori menaxhues në Agjencinë Kosovare të Privatizimit, Avni Jashari, aktualisht drejtuesi kryesor, prezantoi punën në 2015-tën, ndërsa theksoi përgatitjen e planit të punës lidhur me funksionimin në të ardhmen të Agjencisë në periudhën 2016-2018/

-Ndërmarrja Shoqërore Gazetare – gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja pret zgjidhjen e ligjëshme prej gati 14 vitesh/

Nga Behlul Jashari/ PRISHTINË, 29 Dhjetor 2015/ Për vitin 2016, menaxhmenti i Agjencisë Kosovare të Privatizimit (AKP) ka përcaktuar 20 objektiva kryesore të punës, të cilat do të bëhen të ditura pas miratimit nga Bordi i Drejtorëve.
Në 17 dhjetor, Kuvendi i Kosovës në seancë plenare të përmbylljes së sesionit vjeshtor bëri emërimin e 8 anëtarëve-drejtorëve në Bordin e Agjencisë Kosovare të Privatizimit, pasi miratoi, me procedurë të përshpejtuar, ndryshimin dhe plotësimin e Ligjit për këtë agjenci.
Ndërkohë, gjatë vitit 2015 Agjencia Kosovare e Privatizimit nuk ka realizuar asnjë shitje të aseteve për shkak të mungesës së Bordit të Drejtorëve.
Në konferencën për shtyp e pritjen e fundvitit, ku ishte edhe korrespondenti në Kosovë i Gazetës Dielli, ushtruesi i detyrës së zëvendësdrejtorit menaxhues në Agjencinë Kosovare të Privatizimit, Avni Jashari, prezantoi punën në 2015-tën, ndërsa theksoi përgatitjen e planit të punës lidhur me funksionimin në të ardhmen të Agjencisë në periudhën 2016-2018.
“Qeveria e Republikës së Kosovës e ka përfshirë edhe Agjencinë Kosovare të Privatizimit në Planin e veprimeve 2015-2018 për zbatimin e programit qeverisës. Qeveria ka paraparë dy masa kryesore lidhur me Agjencinë Kosovare të Privatizimit: Përmbylljen e procesit të privatizimit dhe likuidimit të ndërmarrjeve shoqërore dhe rishikimin e legjislacionit që rregullon funksionimin e Agjencisë për të siguruar llogaridhënie të rregullt dhe efikase”, theksoi Jashari, aktualisht drejtuesi kryesor.
Ai bëri të ditur se Agjencia Kosovare e Privatizimit ende nuk i ka shitur rreth 1500 asete të ndërmarrjeve shoqërore dhe se janë 29,373 raste në instanca të ndryshme gjyqësore.
Duke folur për sfidat kryesore në periudhën e ardhëshme, drejtuesi i Agjencisë Kosovare të Privatizimit, Avni Jashari, theksoi, mes tjerash, përshpejtimin e procesit të shitjes dhe trajtimit të aseteve në mënyra të tjera, ndërmarrjen Trepça, pagesën e mjeteve të shpronësimit nga qeveria e Republikës së Kosovës për shpronësimet e vendosura në pronat shoqërore.
“Për asnjë ndërmarrje shoqërore nuk mund të mbyllet procesi i likuidimit pa u paguar fondet e shpronësimit, prej të cilave poashtu pritet të paguhet 20 përqindëshi për punëtorët e ndërmarrjeve shoqërore”, tha Jashari.
Që prej themelimit të Agjencisë Kosovare të Privatizimit në vitin 2008 (më parë emërtohej Agjenci Kosovare e Mirëbesimit), qeveria nuk e ka paguar asnjë shpronësim për pronat shoqërore. Deri në 10 shtator 2015 janë marrë gjithësej 555 vendime për shpronësime të pronave shoqërore. Gjatë vitit 2016 parashihet që Agjencia të dërgojë letrat formale me kërkesë për pagesë të këtyre shpronësimeve.
Në 23 majin e vitit 2014, pjesë e vendimeve të qeverisë ishte edhe vendimi përfundimtar i shpronësimit për interes publik të ngastrave kadastrale në të cilën ndodhen objektet e Ndërmarrjes Shoqërore Rilindja, e në këtë kuadër Pallati Rilindja tash ndërtesë qeveritare.
“Sa i përket shpronësimit të Pallatit të Rilindjes është çështje e dakordimit të veprimit me Agjencinë Kosovare të Privatizimit, sepse në atë rast ne paguajme vetëm 20 përqindëshin që u takon punëtorëve”, theksonte ministri i Financave në qeverinë e Kosovës, Avdullah Hoti, i pyetur nga korrespondenti në Kosovë i Gazetës Dielli në një konferncë shtypi në tetor.
Pas shpronësimit dhe në kuadër të procesit të ligjshëm të privatizimit pritet e kërkohet edhe ridalja e gazetës së përditëshme tradicionale të Kosovës Rilindja, e cila ka nisë të dalë në Prizren para 70 vitesh, në 12 shkurt 1945. Gazeta historike e Kosovës Rilindja, e cila ka filluar të dalë në frymën e Konferencës së Bujanit e me anagzhimin e intelektualëve më të shquar të asaj kohe, me shkronja plumbi që u sollën me arka nga Tirana, është mbyllur detyrimisht para gati 14 vitesh me dëbim të kundërligjshëm e të padrejtë nga Pallati i saj në Prishtinë nga administrata e UNMIK në 21 shkurt 2002. Pas kësaj date gazeta Rilindja ka dalë me numra protestues të jashtëzakonshëm, të kohëpaskohshëm.
Gazeta Rilindja, kronikë e zhvillimeve historike të Kosovës, pasi doli me botime speciale edhe për ngjarjen historike të shpalljes së pavarësisë në 17 shkurt 2008 dhe për njohjet ndërkombëtare që pasuan, ka përmbyllë daljet e mëse 40 numrave protestues para 7 viteve, në 30 dhjetor 2008, me numrin e festës së Vitit të Ri 2009, me paralajmërimin në ballinë: “Duke besuar në sundimin e ligjit në shtetin e Kosovës presim që nga numri i ardhshëm Rilindja të dalë përditë”, krahas titullit “Ministri Bajrami: Qeveria do të përkujdeset për Pallatin dhe për punëtorët e Rilindjes, e gatshme ta ndihmojë daljen e gazetës”.
Ky paralajmërim ishte si rezultat i këtij premtimi dhe të drejtës së ligjëshme, duke besuar se Rilindjen do rifillojë të dalë e pёrditshme edhe para privatizimit me statusin qё ka tё ndёrmarrjes shoqёrore, pas pёrfundimt tё rinovimit tё Pallatit Rilindja qё u bё.
Me rastin e rifillimit të punëve për rinovimin e Pallatit të Rilindjes, më 7 nëntor 2008, ministri i atëhershëm i Administratёs Publike, Arsim Bajrami edhe në konferencën e shtypit me atë rast theksonte premtimin për zgjidhjen e ligjshme që do duhej të bëhej edhe për gazetën tradicinale të Kosovës Rilindja.
“Pallatin e Rilindjes përkohësisht e merr Qeveria nën pëkujdesje, ne do të kemi përkujdesje edhe ndaj punëtorëve të Rilindjes. Punëtorët e Rilindjes i kemi pasë pjesë të procesit…” , theksonte ministri Bajrami.
Punimet për rinovimin e Pallatit të Rilindjes rifilluan pasi ai ishte lënë si gërmadhë nga e ashtuquajtura “zhveshje e brendshme”, pas vendimit të qeverisë së Kosovës të datës 15 shkurt 2005 për ndërprerjen e punimeve që po zhvilloheshin – anulimin e kontratës për renovim “për shkak të paqartësive juridike në lidhje me pronësinë dhe menaxhimin e objektit”. Kjo pasoi insistimet e vazhdueshme të Rilindjes dhe të Agjencisë Kosovare të Mirbesimit (tash Agjencisë Kosovare të Privatizimit) për pronësinë, si dhe përgjigjen në letrën zyrtare të Rilindjes me shkresë poashtu zyrtare përkrahëse të kreut të UNMIK-ut, kryeadministratorit, Harri Holkeri, në 3 nëntor 2003. Holker në letërën dërguar gazetës Rilindja shkruante edhe se, “UNMIK-u do të bëjë gjithë çka është e mundur për të gjetur lokale alternative në mënyrë që kompania juaj të rifillojë punën në sektorin medial”, duke mbështetur edhe në të drejtën e pronësisë, të shkelur nga kryeadministratori para tij, Hans Haeekerup, në kohën e të cilit gazeta e përditëshme tradicionale e Kosovës Rilindja u dëbua nga Pallati i saj.
Meqë edhe pas rinovimit të Pallatit nuk u përmbushën premtimet dhe nuk u bë zgjidhja e duhur e ligjshme për Rilindjen, kjo gazetë iu drejtua atëherë zëvendëskryeministrit dhe ministrit edhe aktual të Drejtësisë, Hajredin Kuçi, i cili në përgjigjen me shkresë zyrtare tё datёs 2 maj 2012, shprehte sigurime institucionale në emër të qeverisë dhe personale “pёr zgjidhje tё drejtё dhe ligjore tё problemit tё objektit dhe tё punёtorёve tё Rilindjes”.

PRESIDENTI HISTORIK I KOSOVËS, DR. IBRAHIM RUGOVA NË DHJETORIN 2002: DUHET TA AKTIVIZOJMË GAZETËN RILINDJA, QË KA NJË TRADITË

Presidenti historik i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, në funddhjetorin e para 13 viteve, priti në Rezidencën Presidenciale në Prishtinë Kryetarin e Këshillit Drejtues dhe Kryeredaktorin e gazetës Rilindja, Behlul Jashari, me ç’rast i dha një intervistë ekskluzive, duke i dhënë kështu edhe mbështetjen e fuqishme institucionale krijimit të mundësive dhe kushteve për rifillimin e botimit të gazetës simbol i traditës së informimit në Kosovë.

Intervista ekskluzive u publikua në botimin special të gazetës Rilindja në ditën e 31 dhjetorit 2002 për festën e Vitit të Ri 2003. Intervista duke nisur nga ballina me kryetitullin “Kosova e pavarur në NATO e në BE dhe në miqësi të përhershme me SHBA” u botua në 5 faqe – 1,2,3,4 dhe 5.

Intervistën me Presidentin historik Dr. Ibrahim Rugova e ka zhvilluar kryeredaktori i gazetës historike e tradicionale Rilindja, Behlul Jashari, aktualisht korrespondent në Kosovë i gazetës Dielli.

Nga intervista e gjatë, ja pyetjet-përgjigjet lidhur me gazetën Rilindja:/

RILINDJA: Z. President, falemnderit për këtë intervistë për botimin special të gazetës «Rilindja» për Vitin e Ri. Kemi edhe një falënderim të madh për Ju zoti President i Kosovës për mbështetjen dhe angazhimet për një zgjidhje institucionale për gazetën tradicionale të Kosovës «Rilindja», të cilës shpresojmë se së shpejti do t’i krijohen kushtet dhe mundësitë të rifillojë botimin e rregullt. Mendojmë që është një rast shumë i mirë që «Rilindja» të rifillojë botimin e rregullt në ditën e përvjetorit të saj të 58-të, më 12 shkurt 2003. Shfrytëzojmë rastin, dhe kemi nderin dhe kënaqësinë, që qysh tash t’Ju ftojmë në festën, në solemnitetin që do të bëjmë, edhe për Ditën e Rilindjes edhe për rifillimin e botimit të gazetës «Rilindja».
PRESIDENTI RUGOVA: Unë ju kam premtuar përkrahje edhe më herët. Duhet të shikojmë, po flas praktikisht, si ta aktivizojmë gazetën, që ka një traditë. S’po flasim më shumë, e dimë të gjithë.
Pastaj, me emrin «Bujku», këtu dhjetë vite ka mbajur të gjallë informimin e brendshëm në Kosovë, pra derisa bëmë edhe Televizionin Satelitor. Kjo ka qenë shumë e rëndësishëme. Pra, ishte një bazë e informimit në Kosovë. Dhe, një mirënjohje për ju dhe të gjithë ata që në këto vite të vështira punuan dhe mbajtën të gjallë informimin në Kosovë.
Duhet të shikojmë praktikisht si të aktivizohet gazeta «Rilindja», t’i sigurohet vendi. Duhet të bisedohet dhe të shihen mundësitë. Edhe zyra ime për informim do të interesohet për këtë çështje; besoj edhe komisioni për media i Parlamentit, që është krijuar tash së voni, edhe institucionet e tjera. Duhet parë punën e statusit të «Rilindjes». Ju mund të jeni si gazetë e pavarur, por duhet të shikojmë sa mund të ndihmoheni nga institucionet tona.Është shumë mirë që gazeta “Rilindja” edhe në këto kushte gjatë kësaj kohe të fundit ka dalë me botime të kohëpaskohshme për ngjarje e data të rëndësishme, duke vazhduar të jetë histori e shkruar e Kosovës, dhe ruan në një mënyrë vazhdimësinë deri në rifillimin e botimit të rregullt.
RILINDJA: Z. President, Ju falënderojmë shumë për këtë përkrahje të madhe për “Rilindjen”. Shfrytëzojmë rastin, kemi nderin dhe kënaqësinë, që t’ Ju urojmë: Gëzuar Vitin e Ri 2003, më shumë shëndet, mbarësi, suksese për Ju dhe për gjithë Kosovën.
PRESIDENTI RUGOVA: Urime, po ashtu, edhe Juve, me shumë suksese dhe për punën që po bëni, për “Rilindjen”, që ta kemi së shpejti përditë. Falemnderit.
…Korrespondenti në Kosovë i Gazetës Dielli, Behlul Jashari, ishte Kryeredaktor i gazetës tradicionale të Kosovës Rilindja deri në numrin e fundit dhe në kohën e dëbimit të kundërligjshëm e të padrejtë nga Pallati i Rilindjes nga administrata e UNMIK-ut.
Foto Gazeta Deilli-Behlul Jashari: Konferenca vjetore për shtyp e Agjencisë Kosovare të Privatizimit