Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Oda – Universiteti yne

by

Nga Sadik Elshani, Philadelphia/
Ky titull dikujt, ose shumekujt mund t’i duket i cuditshem, anakronik, i papranueshem ne shekullin XXI, por le te vazhdojme rrefimin. Ne shqiptaret per shkak te rrethanave jo te favorshme ne te cilat u ndodhem gjate historise sone, nuk patem mundesi, ose thene me mire, na u mohua mundesia qe t’i formojme institucionet e mirefillta si shumica e vendeve tjera te perparuara. Deri vone nuk patem shkolla – as fillore, as te mesme, universitete, akademi te shkencave, teatro, salla koncerti, e keshtu me radhe. Por populli, shoqeria shqiptare kishte krijuar dicka karakteristike, dicka te improvizuar, dicka te thjeshte e sublime, si besa, oda, etj. Dhe vertete keto ishin institucionet tona, vlerat tona, qe u ben pjese e identitetit dhe trashegimise sone shpirterore. Nje nga keto institucionet ( me qellim nuk po e shkruaj ne thonjeza) eshte oda, dikush e quan edhe oda e burrave, por nuk dua te bej ndarje gjinore.
Oda zakonisht eshte e ndare nga shtepia, por mund te jete edhe brenda shtepise si dhoma me e rregulluar ku jane pritur miqte. Ne ode jane mbledhur burrat dhe kane biseduar, kane debatuar per ceshtje te rendesishme: aty jane ndare pleqni, jane treguar histori, jane pajtuar gjaqe, burrat kane lidhur besen per te luftuar pushtuesit, por edhe eshte kenduar, njerezit jane argetuar. Aty jane hapur shkollat tona te para, aty rapsodet do t’i kendonin krijimet e tyre qe pastaj brez pas brezi do te vinin gjer ne ditet tona. Per rolin e odave ne jeten e shqiptarit jane dhene edhe mendime, perkufizime te ndryshme. Eshte perdorur edhe thenja: Oda ka qene Universiteti yne. Kete mund ta kene thene shume veta, por une vete e kam degjuar nga profesor Anton Cetta (1920 – 1995), mbledhes i pasionuar dhe studius i folklorit dhe krijimtarise sone popullore, padyshim njohesi me i mire i traditave, dokeve dhe zakoneve tona. Kete thesar te popullit tone ai e kishte mbledhur neper oda nga njerez te mencur. Gjate viteve te 90-ta, profesor Antoni ka qene mjaft i angazhuar ne Kosove edhe ne pajtimin e gjaqeve. Me profesor Anton Cetten kam patur rastin te rri se bashku kur me 1974 ne Brezovice u organizua nje seminar per teatrot amatore te Kosoves dhe ai ishte njeri nga ligheruesit.
Nuk kam ndermend ketu te bej nje shkrim etnografik, apo studim per odat, sepse nuk jam i kualifikuar per kete pune dhe ky nuk eshte qellimi i ketij shkrimi. Por ne keto nete te gjata e te ftohta dimri, mendja po me shkon te ato nete te gjata e te ftohta dimri te femijerise dhe rinise sime ne vendlindje – mendja me shkon te odat tona te dikurshme. Qe nga fundi i vjeshtes kur kryheshin punet kryesore te fushes e gjer ne fillim te pranveres kur punet perseri fillonin, njerezit neper fshatra e qyteza, si Suhareka/Theranda ime, mblidheshin, rrinin e bisedonin me njeri – tjetrin ne odat e tyre, here te njeri e here te tjetri. Ne ate kohe kur pak njerez kishin radio e gati askush televizor, ky ishte argetimi i vetem ne ato nete te gjata e te ftohta dimri. Edhe ne rrinim ne oden tone dhe ne odat e dajve te mi. Beheshin biseda serioze, sidomos kur vinte ndonje mik i rende, burre i respektuar e me autoritet. Aty une i kam marre mesimet e para te historise sone kombetare. Flitej hapur e pa kurrefare censure, pa u druajtur nga njeri – tjetri dhe nga askush. Shume ngjarje te rendesishme te historise sone, ata i kishin perjetuar vete. Kishte njerez qe i kishin perjetuar Lufterat Ballkanike, mbanin ne mend Shpalljen e Pavaresise se Shqiperise. Mua si femije e me vone si i ri kurreshtar keto rrefime me benin pershtypje. Flitej per iliret, Pirron, Skenderbeun, Lidhjen Shqiptare te Prizrenit, Ismail Qemalin, Isa Boletinin, Azem Galicen, kolonizimin e Kosoves me kolone serbe ne mes te dy lufterave boterore, shpernguljen e shqiptareve me dhune per ne Turqi. Ngjarjet e Luftes se Dyte Boterore, apo sic njihet ajo periudhe ne Kosove, “Koha e Shqipnise” shpesh ishin tema te bisedave – kujtohej hapja e shkollave shqipe, administrata ne gjuhen shqipe. Pastaj bisedohej edhe per masakren e Tivarit – nje pjese e atyre burrave vete kishin qene deshmitare, i kishin perjetuar ato tmerre dhe ende habiteshin se si kishin mundur te shpetonin gjalle. Teme e shpeshte e bisedave ishte edhe qendresa heroike e Shaban Palluzhes ne Drenice, kembengulja e tij per te mbrojtur trojet shqiptare per te mos rene nen sundimin sllavo – komunist. Kishte mjaft kritika per naivitetin e komunisteve shqiptare dhe udheheqesve te Brigades se Peste e Brigades se Shtate Shqiptare qe u besuan komunisteve jugosllave dhe ne vend se te qendronin ne Kosove e te mbronin popullsine shqiptare, ata u larguan nga Kosova per te luftuar ne Bosnje e vise tjera joshqiptare. Ne Kosove erdhen brigadat serbo – malazeze te cilat filluan terrorin dhe masakrat ndaj popullsise se pambrojtur shqiptare. Disa nga te pranishmit ne ato biseda kishin qene te rekrutuar ne ato brigada, prandaj i dinin gjerat shume mire. Nganjehere vinte ndonje mysafir qe kishte qene i pranishem ne te ashtuquajturen mbledheje te Keshillit Popullor Rajonal ne Prizrenit me 1945, kur me force ishte vendosur qe Kosova te mbetej nen Jugosllavi e jo te bashkohej me Shqiperine, ashtu sic kishin votuar tri here shumica e delegateve shqiptare. Shume bisedohej edhe per te ashtuquajturin “Akcion per Mbledhjen e Armeve” me 1956, kur UDB-ja ushtronte dhune ndaj shqiptareve, u kerkonte armen edhe kur ata nuk e kishin. Babain tim, Avdyl Elshani (ndjese paste), pasi e kane rrahur rende e kane lene per te vdekur, e kane hedhur ne rruge ne akull, ne acar, vetem ne kemishe e telina (done), sic thone ne Kosove. Si ka shpetuar, ajo eshte nje mrekulli ne vete. Ndersa ate nate, bashkevendesi yne Jetullah Kuqi, nuk ka mundur t’i perballoje torturat, ka mbetur i vdekur ne duart e UDB-se. Po, bisedohej shume dhe shprehnin urrejtje per “Kohen e Rankoviqit”, xhelatit te shqiptareve. Kishte nga ata qe i kishin perjetuar burgjet me te renda te regjimit jugosllav, si burgun e Goli Otokut (shqip, Ishulli i Zhveshur), Nishit, Idrizoves, Mitrovices se Sremit, Zenices, etj. – secili me i zi se tjetri. Tregonin per torturat, trajtimin cnjerezor te tyre. Disa ishin akuzuar pa faj, disa per veprimtarine e tyre atdhetare per t’i mbrojtur te drejtat e shqiptareve, gjuhen tone, traditat tona – vete ekzistencen tone. Per keto ngjarje atehere nuk mesohej neper shkolla, nuk shkruhej neper libra. Nese dicka ishte shkruar, faktet, e verteta ishte shtremberuar, falsifikuar. Erdhe pastaj viti 1968, viti kthese ne historine e Kosoves. Ate vit shperthyen demonstratat e studenteve, filluan kerkesat per Kosoven Republike, filloi nje ringjallje ne jeten e shqiptareve te Kosoves. Filluan te botoheshin libra nga historia, letersia, ndersa dy vite me vone u hap edhe Universiteti i Prishtines. Kuptohet, keto ishin edhe temat qendrore te bisedave edhe neper oda, beheshin organizime, planifikime per veprime te metutjeshme.
Mund te shkruaj faqe te tera per ato vite te shkuara, per ato ngjarje qe kam mesuar nga ata burra te thjeshte, por qe jeta i kishte kalitur me pervojen e saj. Para se gjithash mbizoteronte atdhedashuria, perpjekjet dhe deshirat per ta pare vendin tone te cliruar e te perparuar. Keto biseda na burreronin, na ngjallnin atdhedasurine, respektin dhe krenarine per te kaluaren tone te lavdishme. Na mesonin sesi duhej respektuar njeri – tjetrin, ata flisnin me shume miresjellje e respekt, pa fyer asnjeri. Edhe kur nuk pajtoheshin me dicka, ata nuk e thonin drejtperdrejt, por si thone andej, me mesele dhe ne menyre teper te qete – dhe tjetri e kuptonte menjehere se ku qendronte ceshtja. Nuk nderhyhej kur tjetri fliste dhe askujt nuk i nderpritej fjala. Pra, ishte ky ai arti, ajo mjeshteria e komunikimit burreror. Me vone kur u rritem pak edhe ata deshironin te degjonin dicka nga ne. Mbaj mend qe nganjehere ulesha ne mes te odes dhe u lexoja poemat e Naim Frasherit, vjershat e Cajupit, Vaso Pashes, Dom Ndre Mjedes, At Gjergj Fishtes, etj. Pervec bisadave qe pershkrova me larte, shpesh tregoheshin edhe anegdota, mahi dhe kur ishte vetem grupi me i ngushte, benin shume hajgare, si thone ne Kosove – dhe vertet krijohej nje atmosfere shume e ngrohte dhe gazmore, tamam si ato shfaqjet e estrades. Ne ate grup te ngushte mund te permend: Veli Brahim Gashin, Haki Osman Kuqin, Rrahman Dane Kryeziun, Miftar Bajraktarin, Jetullah Fazli Gashin, Shefki Regjep Gashin, Eqerem Brahim Gashin, etj.
Kur me vone shkova per studime, fillimisht ne Universitetin e Beogradit e me vone ne Universitetin e Zagrebit, edhe atje mblidheshim here pas here dhe diskutonim per problemet tona studentore, gjendjen ne Kosove dhe viset tjera shqiptare, ceshtjen tone kombetare. Tani odat tona ishin dhomat tona studentore. Mbarova universitetin, me vone fitova edhe gradat e magjistrit e te doktorit te shkencave, punova ne kater universitete amerikane. Keto universitete me ben ate qe sot jam ne profesionin tim, por ai universiteti tjeter (oda), si dhe edukata familjare me ben ate qe sot jam si njeri, formuan dhe forcuan karakterin tim, formuan dhe ngriten ndergjegjen dhe vetedijen time kombetare. Vete ky shkrim eshte deshmi se ato vite kane lene mbresa te thella, te pashlyera ne jeten time. Philadelphia, qyteti ku une jetoj tani, ka muzeume te pasura, galeri artistike, teatro, ka nje orkester simfonik te klasit boteror e shume gjera te tjera interesante, por ja qe edhe ne kete qytet, malli me ka marre per ato odat tona te thjesha, per ate atmosfere qe krijohej aty. Disa gjera jane te perjetshme.
Gjate viteve te 90-ta te shekullit te kaluar kur regjimi serb mbylli institucionet, shkollat tona, shume veprimtari, shume tubime u zhvilluan neper oda. Aty priteshin edhe delegacionet e huaja – te kujtojme takimin e diplomatit amerikan Richard Holbrook qe u zhvillua ne nje ode te Junikut.
Tani kemi edhe dy oda te medha moderne kombetare, Kuvendin e Shqiperise dhe Kuvendin e Kosoves, por aty nuk bisedohet me njerezi, nuk veprohet me atdhedashuri si dikur ne ato oda te thjeshta fshatare. Ne te dy kuvendet, atmosfera shpesh eshte e neveritshme, aty nuk mbrohet ceshtja kombetare, por interesat e ngushta partiake. Deputetet e te dy kuvendeve nuk mblidhen per t’i kryer punet e popullit, per t’i sherbyer atdheut, por per te fyer e akuzuar njeri – tjetrin. Nganjehere keto skena as qe mund t’i shohesh me sy, niveli i tyre intelektual, niveli i miresjelljes se tyre eshte ne nje nivel te mjerueshem. Prandaj eshte mire qe te studiohen e te ruhen traditat tona te mira, vlerat tona kombetare – ato gjithmone do te jene te nevojshme ne jeten tone. Kuptohet, gjithmone duke iu pershtatur kushteve te reja te krijuara.
Sadik Elshani, Philadelphia, 5 mars, 2015
Shenim: Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.

PROMOVIM NE AMBASADEN SHQIPTARE NE LONDER

by

Në Ambasadën Shqiptare në Londër promovohet libri” “From Albania to Sicili”/
Eshte promovuar ne ambasaden shqiptare ne Londer libri “From Albania to Sicili”. Informacionin e jep ambasadori Mal Berisha ne facebook. Ai shkruan:
Në Ambasadën Shqiptare në Londër, Anglo-Albanian-Association bëri prezantimin e librit “From Albania to Sicili”. Ky libër jep një pasqyrë të jetës së arbëreshëve në jug të Italisë. Adam Yemei, autori i librit i mori pjesmarrësit në një eskursion virtual të bukur në traditën e udhëtarëve britanikë. Z Yemey, antar aktiv i AAA, një udhëtar britanik i viteve ’80 në Shqipëri, vjen me librin e tij të dytë për shqiptarët, kësaj radhe matanë detit Adriatik. Pas Norman Douglas, me librin e tij “Old Calabria”, ky libër jep një përshkrim të detajuar të jetës në ato vise arbëreshe. Një falenderim për AAA dhe autorin Yemey.
Proud to be Albanian.

SIMPOZIUM SHKENCOR KUSHTUAR SHTJEFËN GJEÇOVIT

by

Në prag të festës së 7 Marsit/
Nga Prof. Murat Gecaj/
Siç është e njohur dhe na tregon tani prof. Musa Kraja, kryetar i Akademisë së Shkencave të Edukimit, në Tiranë, krahas studimeve e botimeve për çështje aktuale të arsimit e të shkollës dhe të mendimit tonë pedagogjik në mbarë trojet shqiptare, ky instuticion joqeveritar ka përgatitur e organizuar disa konferenca zonale, kombëtare, mbarëkombetare dhe ndërkombëtare. Me emrin e kësaj Akademie, janë botuar disa vepra në nivele universitare, si “Vetëvlerësimi shkollor”, “Historia e arsimit dhe e pedagogjisë shqiptare”, “Mësuesi e pedaogu, personaliteti dhe etika e tyre”, “Pedagogjia SHSHPP (Pedagogjia:shkolla shqipe, me program plotësues) etj.
x x x
Në vazhdim të veprimtarive të mëparshme dhe në kuadrin e 140-vjetorit të lindjes së atdhetarit , studiuesit e arsimtarit të shquar, “Mësuesit të Popullit” At Shtjefën Gjecovi (12 korrik 1873-14 tetor 1929) dhe në prag të festës së 7 Marsit, “Ditës së Mësuesit”, Akademia e Shkencave të Edukimit organizoi një simpozium, në sallën “Aleks Buda” të Akademisë së Shkencave, në kryeqytet. Ishin të pranishëm akademikë e profesorë, punonjës të arsimit, shkencës e kulturës, si nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia e disapora etj.
Këtë veprimtari e çeli kryetari i Asamblesë së Akademisë së Shkencave të Edukimit, prof. Kolec Topalli. Me këtë rast, i lexuan përshëndetjet e tyre studiues nga Tirana, Prishtina e Vlora.
Në vazhdimësi, vëmendjen e të pjesëmarrësve e tërhoqën kumtesat e paraqitura, për jetën dhe veprimtarinë shumëplanëshe të At Shtjefën Gjeçovit. Përmes tyre, hidhej dritë e re në ndihmesën e tij të njohur atdhetare, arsimore e kulturore, shkencore e shoqërore. I pari, e lexoi temën e vet prof. Musa Kraja, “At Shtjefën Gjeçovi, personalitet i shquar dhe edukator i madh popullor”. Përveç trajtimit të këtij personaliteti si iluminist rilindës dhe kundër pushtuesve, para dhe pas Pavarësisë së Shqipërisë, ai solli disa të dhena te reja nga veprimtaria e Gjeçovit në Gomsiqe të Vaudejës e në Lisën Vjerdhë dhe ne kontakte me Munellën, zonë në të cilën kishte shërbyer 6 vjet mësues, në rininë e tij, bile, duke banuar në dhomën e Gjeçovit dhe ku kishte takuar ish-nxënës të tij.
Prof. Laurant Bica, e trajtoi veprimtarinë e At Gjeçovit, duke e quajtur atë “Legjenda e Shqiptarizmës”. Ky autor është i njohur për lexuesit tanë, me tre vëllime për rilindësin e madh, Hasan Tahsini dhe me dy vëllime të tjerë, për Naim Frashërin. Në vazhdim kumtesën e studiuesit Anton Çefa, aktualisht në SHBA, e lexoi Ma. Frrok Vukaj, “Shtjefën Gjeçovi, dëshmues i fazës arkretipale të psikologjisë etnike të popullit tonë”. Juristi i njohur, prof. Rrustem Gjata trajtoi në punimin e tij, “Ide juridike në Kanunin e Lekë Dukagjinit dhe ndikimi i tyre”, duke i parë ato dhe në këndvështrimin e ditëve të sotme.
Përveç botimeve, studimeve e shkrimeve të shumtë për Gjeçovin, për jetën dhe veprimtarinë e tij arsimore ruhen edhe mjaft dokumente arkivore. Për këtë gjë, “Mësuesi i Popullit” Kolec Çefa lexoi temën e tij, “Gjeçovi në epistonin e ruajtur në AQSH”. Ndërsa sudiuesi Frrok Kristaj, nga Prishtina, i cili ka kaluar më këmbë në vendet, ku ka sherbyer At Gjeçovi, u ndal në disa vepra të papublikuara të tij.
Prof. Vebi Bexheti, nga Universiteti UEJL i Tetovës dhe autor i mjaft botimeve në nivel universitar e më gjerë, u ndal në disa dëshmi interesante rreth vrasjes së Gjeçovit, bazuar në organin e shtypit të kohës, “Hylli i Dritës”.
Prof. Hamit Xhaferi, nga Kërcova, studiues i njohur, jovetem në Maqedoni, mësimdhënës universitar në UEJL, në punimin e ti, i bëri një analizë shkencore, veprimtarisë krijuese të Gjeçovit. Më tej, dr. Asqeri Llanaj, i cili i ka ndjekur mjaft nga “Takimet e Gjeçovit”, në Zym, e lexoi kumtesën për Gjeçovin e Vlorën, të përgatitur në bashkëpunim me prof. Bardhosh Gaçe. Për këto lidhje të tij, atje e kanë shpallur Gjaçovin “Qytetar Nderi”. Sonila Titili, pedagoge dhe studjuese e re në Universitetin “Alaksandër Xhuvani” të Elbasanit, foli për përkthimin e veprës madhore të Gjeçovit, në disa gjuhë të huaja, si dhe për interesimet e treguara për të.
Një kumtesë mjaft interesante kishte dërguar prof. Hajrullah Koliqi, zëvedëskryetar i kësaj Akademie, autor i shumë veprave, përfshirë dhe “Historia e Arsimit dhe e Mendimit Pedagogjik Shqiptar”. Përshendetje kishin dërguar, gjithashtu, Akademik Pajazit Nushi-Prishtinë, Anton Çefa-SHBA etj. Aty përshendetën dhe disa të ftuar të tjerë, që ishin në sallën, ku u organizua kjo veprimtari shkencore.
Me shumë duartrokitje u prit artistja e mirënjohur Justina Alija, e cila recitoi vargje kushtuar At Shtjefën Gjeçovit. Me kënaqësi u pritën edhe leximet e recitimet e pjesëve, nga krijimtaria e Gjeçovit, që i interpretuan dy maturante të Gjimnazit, në qytetin e Laçit-Kurbin.
Në mbështetje të këtij simpoziumi ishin deputeti i zonës, ku ka punuar Gjeçovi, Mark Frroku, si dhe disa veprimtarë të tjerë.
Nga kjo veprtimtari mbresëlënëse, u miratua propozimi për t’ia dërguar Presidentit të Republikës, që At Shtjefën Gjeçovit t’i jepet titulli më i lartë, “Nderi i Kombit”.
Sigurisht, botimi i kumtesave të paraqitura në këtë veprimtari shkencore, do të jetë një ndihmesë tjetër e rëndësishme për njohjen e mëtejshme, nga brezat e sotëm dhe ata pasardhës, të jetës dhe punës së palodhur të At Shtjefën Gjeçovit, për Atdheun e popullin tonë.
Tiranë, 4 mars 2015

Library of Congress Event: Albania: Between the Communist Past and an Uncertain Future

by

The European Division, Library of Congress presents
Albania: Between the Communist Past and an Uncertain Future,Between Orient and Occident
Mesila Doda,Member of the Parliament of Albania
European Division Conference Room,
Jefferson Building, Room LJ-250
Friday, March 13, 2015
12:00 noon – 1:00pm
Contact Erika Spencer espencer@loc.gov 202-707-4371
Request ASL and ADA accommodation five days in advance at
202-707-6362 or at ada@loc.gov

“Nata e Kulturës Shqiptare në Universitetin William Paterson”në New Jersey

by

QNK” Arbnori” do organizoje ” Mbremja e Kultures Shqiptare ne William Paterson University” ne New Jersey, date 5 Mars, ora 7-9 pm./
Qëndra Ndërkombëtare e Kulturës “ Arbnori”, në vazhdën e aktiviteteve të programuara si brënda dhe jashtë vendit si dhe në kuadër të prezantimit të mirë, të kulturës shqiptare, në vendin më të fuqishëm të botës sot, në USA, përmbush një tjetër objektiv të madh të saj, të vitit kalendarik 2015.
Paraqitja e kulturës shqiptare në Universitetin e New Jersey në William Paterson, me një histori mbi 150 vjeçare, ku studiojnë dhe një numër i konsiderushëm studentësh shqiptarë nga të gjitha trojet paraqet, një arritje serioze si nga pikpamja e shtrirjes së aktiviteteve në hartën gjeografike botërore ashtu dhe në aspektin e prekjes të niveleve më të arrira bashkëkohore.
Bashkëpunimi me Katedren e Gjuhëve e Kulturave Botërore, të këtij Universiteti, ku kultura dhe gjuha shqipe shfaqet si interes, ku studimi i pikturës, skulpturës, poezisë, filmit dhe letrave shqipe, përkrah gjuhëve të tjera si spanjishte, gjermanishte, frëngjishte, italishte, rusishte, portugeze, greqishte, sllave dhe kineze, është një avancim e bashkëpunim i përçimit të përvojave, për njohjen e kulturës tonë shumë shekullore në USA.
Vetë tradita mbi 100 vjeçare e emigrimit të shqiptarëve në USA, ka sjellë dhe praktikën e kultivimit të gjuhës e kulturës tonë, si prejardhje dhe krenari e që duhet mbështetur, në aktivitete të përbashkëta e të ndërsjellta.
QNK “Arbnori”, prezantohet denjësisht, për të tretën herë dhe bashkëpunimi i ka në fillimet e botimit të “ Historia e Amerikës” nga QNK “ Arbnori”, si dhe të antologjisë së poezisë Moderne Amerikane.
Kësaj rradhe QNK “ Arbnori” fokusohet në disa pika të fuqishme të prezantimit të kulturës tonë në Universitetin William Paterson në New Jersey.
1-Prezantimi i Poezisë shqipe post moderne pas viteve ’90 si frymë e re pozitiviste, duke prezantuar Shqipërinë realiste, të post diktaturës, me një frymë më demokratike, më humane dhe me vlera të trashëguara që nga lashtësia deri më so,t duke nxjerë në pah vlerat kulturore, doket, zakonet, bukuritë natyrore e të gjitha krahinave nga Jugu në Veri, si dhe karakteristikat e çdo qyteti, zone, si dhe vlerat e shtuara shpirtërore, folklorike dhe tiparet bashkëkohore.
QNk ” Arbnori” ka bërë me kujdes, përzgjedhjet e prurjet që i përkasin kësaj rryme që është pozitivizmi, e cila në poezinë Amerikane sot, ka një vend të rëndësishëm, dhe në Shqipëri ka sot idhtarët e sa,j që e kultivojnë me pasion.
2- Prezantimi i Filmit dhe Kinematografisë shqiptare, nga studiuesi i Artit filmik
Prof.Dr Bruce Williams, i cili është një njohës i mirëfilltë i kësaj fushe, që nga fillimet e filmave të parë si “ Tana”, e deri tek prodhimet e fundit .
Prof. Dr Bruce Williams si Dekan i Departamentit të Gjuhëve e Kulturave të Huaja në këtë Universitet, do të sjellë në pamje dhe figurë, gjithë jetën shoqërore, sociologjike, politike e kulturore të Shqipërisë që nga viti 1952- 2014.
3- Prezantimi i filmit “Shqipëria Turistike”, prodhim i Agjensisë Kombëtare të Turizmit, materiali promocional, me një resume nga Drejtorja e QNK Znj. Floriana O. Paskali.
4- Ekspozimi dhe paraqitja e Skulpturës Shqiptare me rreth 140 punime të fotografuara në qytete të ndryshme të Shqipërisë, nga artisti Leonardo Voci, kritik arti, dhe Art Menaxher pranë Qendres së Realizimit të Veprave të Artit, datojnë nga vitet 1930, e deri në ditët tona.
Monumente kryevepra në sheshet kryesore të qyteteve tona siç janë: Flamurtari i Vlorës dhe shtiza e flamurit, Luftëtari i Korçës dhe Themistokli Gërmenji, Skënderbeu i Kukësit apo Monumenti ekuester i Skënderbeut në sheshin me të njejtin emër në Tiranë, ato Luigj Gurakuqit, Isa Boletinit në Shkodër dhe më pas, buste e figura të rëndësishme të historisë e kulturës shqiptare, deri tek Skulptura e realizmit që i mbijetoi periudhës komuniste.
Po ashtu në këtë ekspozitë, kemi dhe vepra Post moderne, të cilat janë pjesë e arkitekturës të qyteteve tona, që shprehin vrullin e hapjen, rritjen e shtimin e këtyre vlerave bashkëkohore, si pjesë të rëndësishme të kulturës tonë zhvillimore kombëtare.
Në fund të këtij aktiviteti QNK ” Arbnori” shpërndau dhe dhuroi pjesmarrësve në aktivitet, materiale promocionale, botime këto nga Ministria e Turizmit, e Kulturës, Bashkia e Tiranës dhe Agjensia Kombëtare e Turizmit.