Sopranoja me famë botërore Inva Mula është pranuar ditët e fundit anëtare e Akademisë Botërore të Artit dhe Shkencës, (World Academy of Art and Science).
Në një postim në rrjetin social Facebook, sopranoja me famë botërore, Inva Mula, falenderon të gjithë miqtë dhe adhuruesit për mbështetjen e artit të saj.
“Pranimi im si anëtare e Akademisë Botërore të Artit dhe Shkencës është një ngjarje jo vetëm për mua, pasi unë e ndaj këtë me të gjithë ju së bashku”, shkruan sopranoja Inva Mula. Sekretari Shkencor i Akademisë Shqiptare të Arteve dhe Shkencave , Fatos Tarifa, duke vlerësuar pranimin e sopranos së famshme Inva Mula, anëtare të Akademisë Botërore të Artit shprehet se “është një nder i madh që i bëhet Invës dhe padyshim na gëzon dhe na bën të ndjehemi krenarë të gjithëve ne, miqve e kolegëve të saj, anëtarë të Akademisë sonë”.
* * *
Akademia Botërore e Artit dhe Shkencës (WAAS) është e përbërë nga 730 anëtarë të kulturave të ndryshme, kombësive dhe disiplinave intelektuale, të zgjedhur në bazë të reputacionit që kanë në art, në shkencat natyrore dhe sociale, si dhe ato humane. Anëtarët e WAAS janë të emëruar nga anëtarët e mëparshëm dhe zgjidhen drejtpërdrejt prej tyre. Të zgjidhesh në WAAS konsiderohet si një nga nderet më të larta që mund t’i jepet një shkencëtari.Anëtarët përbëhen nga artistë me emër, politikanë, shtetarë, ish-kryetarë të vendeve të ndryshme, kryetarë të instituteve të kërkimeve, si dhe biznesmenë. E themeluar në vitin 1960 nga individë të ndryshëm të interesuar nga ndikimi i dijes që po rritet gjithnjë e më shumë, aktivitetet e saj synojnë të japin zgjidhje botërore për pasojat sociale dhe implikimin politik të dijes.Mes anëtarëve themelues të Akademisë kishte shumë anëtarë të dalluar në fushat e tyre, si Lord John Boyd Orr, Harold D. Lasswell, Robert Oppenheimer, Earl Bertrand Russell etj. Akademia shërben si një forum për reflektime mes shkencëtarëve, artistëve dhe dijetarëve për të biseduar për problemet jetësore të pavarësisë njerëzore ndaj kufijve politikë ose limiteve, qofshin ato shpirtërore ose fizike, një forum ku këto probleme mund të diskutohen objektivisht, shkencërisht, botërisht dhe të lira nga interesat ose ndjenjat rajonale, për të arritur në zgjidhje që firmojnë të Drejtat Universale të Njeriut dhe i shërbejnë interesave të të gjithë njerëzimit. WAAS është themeluar në besim tek fuqia e ideve krijuese, ide reale me fuqi efektive, për të ndryshuar botën. Motoja e saj është “lidership në mendim që çon në veprim”. Shpirti i akademisë mund të shprehet në fjalët e Albert Einstein: “Krijimtaria e mendjeve tona duhet të jetë një bekim dhe jo një mallkim për njerëzimin”. Çdo anëtar ndan ambicien (sikurse thanë Themeluesit në manifestin e tyre në vitin 1960) për të rizbuluar gjuhën e mirëkuptimit të ndërsjelltë”, duke tejkaluar dallimet në tradita, gjuhë dhe struktura sociale, të cilat bashkohen në mendimin krijues dhe përpjekjet e vazhduara për të shpërbërë konfliktet që janë të fshehura mes republikave njerëzore. Zbulimet shkencore dhe inovacioni teknologjik vazhdojnë të prodhojnë instrumente për një fuqi të pashembullt për plotësim ose shkatërrim. Ne njerëzit, gjithnjë e më shumë, po marrim në duart tona të ardhmen e evoluimit të trupave tanë, mendjeve tona, civilizimet që ne krijojmë dhe vetë planetin në të cilin ne jetojmë.Kështu që është e domosdoshme që të drejtojmë atë që bëjmë në saj të asaj që dimë dhe të drejtojmë atë që dimë nga ajo që ne vlerësojmë. Qëllimi i themeluesëve të Akademisë ishte që kjo të funksionojë si një Universitet Botëror informal në nivelet më të larta shkencore dhe etike, në të cilën kuptimi i thellë i njerëzimit dhe kuptimi i plotë i përgjegjësive do të bashkohen”.
* * * *
Sopranoja e njohur, Inva Mula, e lindur më 1963 në Tiranë, ka një aktivitet shumë të ngjeshur artistik dhe ka debutuar me sukses në operat më të njohura në botë.
E bija e Avni Mulës (bariton) dhe ruses Nina (soprano), Inva Mula hyri në rrugën e muzikës që e vogël. Ndoqi studimet në Liceun artistik “Jordan Misja” dhe më pas në Konservatorin e Tiranës. Në vitin 1987 fitoi konkursin “Këngëtarja Shqiptare”, më 1988 konkursin “George Enescu” në Bukuresht. Pas katër vjetësh në 1992 fiton konkursin ”Butterfly” në Barcelona. Ajo ka kënduar role të mëdha të operas botërore si Violetën, Antonia, Xhildën në skenat prestigjioze si Metroplitan të Nju Jorkut, Operan e Parisit, Vjenës etj.Në filmin “Elementi i pestë” në 1997 i jep zërin këngëtares në rol Lucia di Lammermoor në skenën “The Diva Dance”. Sopranoja Inva Mula ka marrë pjesë në koncerte dhe me tenorin e famshëm spanjoll, Placido Domingo, në 1993 merr një çmim në Operalia-n e parë të Placido Domingos në Paris. Ajo ka bashkëpunuar me tenorë të famshëm në operën e Bastille-s në Paris, në Bruksel, në Mynih dhe në Oslo.
Në vitin 1996 mori pjesë në operën Medee të Luigi Cherubini-t në Francë. Në 1998 rikthehet në operën e George Bizet “La Jolie fill de Perth”. Më vonë ajo luajti në “Ivan IV” të Bizet-it në Paris. Në vitin 2001 luajti në teatrin “La Scala”, Itali, pjesën e Verdit “Falstaff” dhe Riggoleto-n në Arenën e Veronës. Ka marrë pjesë rregullisht në “La Scala” ku luajti Lucia di Lammermoor, La bohème, Manon (2006). Sopranoja e fmashme ka luajtur gjithashtu disa herë dhe La traviata-n në qytete të rëndësishme si Tokio, Bilbao, Orange, Trieste dhe Toronto, etj. Sopranoja e famshme është nderuar edhe nga Presidenti i Republikës, Bujar Nishani, me Urdhrin “Nderi i Kombit”. (Klotilda Saracini)
NJOFTIM – KËRKESË NGA “RRENJET” NE ROME
Për pasurimin e Bibliotekës “San Nilo”, Grottaferrata-Romë/
Redaksia e gazetes “Rrënjët”, që botohet në Romë, i njofton dhe u drejtohet me lutje të gjithë shkrimtarëve, poetëve, historianëve, arkeologëve, publicistëve dhe shtepive botuese shqiptare, që të japin ndihmesën e tyre, në pasurimin e mëtejshëm të bibliotekes “San Nilo”, monument kulture në Itali. Prej shumë shekujsh, kjo bibliotekë, që është drejtuar nga murgjër arbëreshë, është pasuruar dhe ka në fondet e saj vepra të autorëve shqiptarë, të dhuruar prej tyre, si: Barleti, Faik Konica, Fan Noli, Gjergj Fishta, Jeronim De Rada, Jul Variboba, Zef Skirò, Ernest Koliqi, Pjeter Abnori, Ylli Polovina, Andrea Llukani, Visar Zhiti, Valentin Mustaka, Cosmo Laudone dhe shumë e shumë të tjerë. Në fondet e kësaj biblioteke janë me dhjetëra vepra të autorëve të huaj, të cilët kanë shkruar për historinë, gjeografinë dhe gjuhën shqipe. Pas vdekjes së Padre Markos, kjo bibliotekë i ka humbur lidhjet me autorët e shumtë shqiptarë, që dikur e ndjenin për kënaqësi dërgimin e librave të tyre. Fondet dhe skedarët e librave shqiptarë, në këtë bibliotekë, tani e kanë shumë të domosdoshme këtë bashkepunim, pra procesi i i pasurimit të saj duhet të jetë i vazhdueshëm.
Shënojmë këtu se Abacia “San Nilo” është i vetmi kult fetar, i ritit bizantin, në Shtetin Italian. Këtë truall, mbi njëmijëvjeçar, e kane vizituar personalitete të ndryshme shqiptare, si presidentë, kryeministra, ambasadorë, shkrimtarë, gjuhëtare, arkeologë, studjues e pasionantë të librit, të cilët e kanë vizituar me kërshëri e interes edhe bibliotekën. Në këtë Abaci, për herë të parë, është zhvilluar mesha, në gjuhen shqipe, prej Arkimadritit, padre Emiliano Fabricatore. Gjithashtu, prej mbi 20 vjetesh, aty zhvillohen veprimtari të ndryshme kulturore, arbëreshe – shqiptare.
Të nderuar shkrimtarë e poetë, të të gjitha gjinive, autorë të fushave të ndryshme, kudo ku jetojnë shqiptarë, botues etj.!
U drejtohemi me kërkesën atdhetare e miqësore, duke ju falënderuar paraprakisht, që ju ta jepni ndihmesën tuaj, në pasurimin e kësaj biblioteke, me kulturë e histori të lashtë shqiptare.Në këtë mënyrë, të gjithë ne së bashku, vemë në jetë amanetin e Jeronim De Rades, i cili thoshte: “Biblioteka “San Nilo” nuk është vetëm e studiuesve italianë e të huaj, por ajo është edhe e jona, sepse aty gjendet një kapacitet i madh dorëshkrimesh të vjetra dhe libra të gjinive të ndryshme, falë parardhësve tanë. Detyra jonë është që, këtë bibliotekë, jo vetëm ta pasurojmë sa më shumë, por dhe ta frekuentojmë”.
Për më shumë informacion, adresa e-mail është:
hasan.aliaj@tiscali.it ose editoriarrenjet@hotmail.it
Ndërsa adresa, ku mund të dërgohen librat, është:
Redaksia e gazetes “Rrenjet”
Via – Filippo Corridoni, nr. 23
00046 Grottaferrata, Rome-ITALI
NGA: REDAKSIA E GAZETËS “RRËNJËT”
Romë, 29 prill 2014
QYTETI PA SHKRIMTARËT- I VDEKUR SIGURISHT
Vlora-është i vetmi qytet që ka një lulishte të bukur me emrin “Lulishtja e Shkrimtarëve”
Klubit të shkrimtarëve “Petro Marko”nderohet me titullin:”Mirënjohje e qytetit të Vlorës
NGA GËZIM LLOJDIA/
1.
Për çfarë shërben një shkrimtar?Nëse marrim një pikëvështrim teologjik, shkrimi mund të jetë ligj, sikur ka treguar Zoti kur ia ka dhënë Moisiut Dhjetë Urdhëresat të gdhendura në gur. Shkrimi gjithashtu mund të jetë profeci, sikurse është provuar kur Zoti ka shkruar në mur në oborrin e Darius, duke i hapur rrugë disidentëve dhe artistëve grafikë.Jezusi nga Nazareti i ka shtuar mundësitë e misterit duke shkarravitur në rërë në skenën e Testamentit të Ri me një femër të akuzuar për tradhti bashkëshortore. Origjinat e Kuranit dhe Librit të Mormonit, për shembull, tregojnë se shkrimi mund të jetë mjeti me të cilin zbulesa fillon rrugëtimin drejt besimit.
2.
Një qytet pa shkrimtarë c’ngjyrë do të kishte?I vdekur,sigurisht.Arsye e gdhendur thjeshtë:Citojë Ylli press që shkruan: George Orëell ka shkruar se njerëzit janë shtyrë të shkruajnë për katër arsye kryesore: për politikë, për të regjistruar ngjarjet historike, për të shprehur ngazëllim estetik, apo thjesht në mënyrë që egoja e tyre të mund të prehet në qendër të vëmendjes.Dhe cilët janë mardhëniet e shkrimtarët me pushtetin: “Shkrimtarët gjithmonë kanë pasur marrëdhënie të tensionuara me pushtetin, të vërtetën dhe realitetin…
Shqipëria është vend tipik,ku kanë ngjarë ndodhi, që kanë cënuar marëdhëniet mes shkrimtarëve dhe pushtetit:Censura, burgimi, mërgimi, vdekja: këto kanë qenë repertor i pandryshueshëm i ndëshkimeve për përmbysje të zgjuar.
3.
Është e pamundur ,të shpjegohet gjithë historia e një klubi të vecantë shkrimtarësh,që kanë një lulishte me emrin e tyre,kanë seli,promovojnë botime duke ndikuar drejtëpërdrejt në jetën kulturore të një qyteti.
Portreti i një Klubi Shkrimtarësh.Gjënden në katin e dytë të ndërtesë shumkatëshe të komfortit“Conadi”.Rreth 300m hapësirë.Në murre piktura,një bibliotekë me botime të shkrimtarëve dhe disa koleksione të piktorit dhe shkrimtarit Luan Toto.Myrteza Mara,kryetar i Klubit të shkrimtarëve “Petro Marko”,Vlorë zbulon historikun e thjeshtë të këtij klubi krijuesish.
“ Shoqata, (sot Klubi) e shkrimtarëve “Petro Marko” të qytetit të Vlorës është themeluar më 19 Qershor 1998, nga një grup nismëtarësh, poetë, shkrimtarë dhe intelektualë të pasionuar që menduan se ishte koha më e përshtatshme për të ngritur një “digë” të qëndrueshme për të grumbulluar prurjet e vrullshme letrare dhe ti kthente ato në dritë kulture. Ishte gjallë poeti i rrallë dhe i veçantë për fëmijë, Ferhat Çakërri, i cili me shkëndijat e syve dhe shpirtin të tij miratoi dhe mbështeti këtë nismë. Ishte Qerim Skënderaj, Myrteza Mara, Dr. Zeko Braho, Bardhosh Gaçe, Idajet Jahaj, Seit Seitaj, Anastas Bita, Xhemil Lato, etj., që hodhën themelet e para të kësaj “dige”.
Duke ndjekur traditën e figurave të shquara të letrave shqipe: Petro Markos (Nderi Kombit), Ali Asllani (Nderi i Kombit), Shevqet Musaraj, Odise Grillo, Aleks Çaçi, Andrea Varfi, Spiro Çomora, Fatos Arapit dhe brezave të mëvonë, poetët dhe shkrimtarët e qytetit të Vlorës kanë arshivuar vepra të arrira letrare.Kryetari i parë i shoqatës “Petro Marko”, deri në vitin 2000 ka qenë z. Qerim Skënderaj, që sot jeton në Itali.
Radhët e anëtarëve të klubit janë shtuar e shtohen jo vetëm nga krijuesit me stazh, si Petraq Truja-pedagog, Agron Dine-piktor, Arben Meksi-arkitekt, Petraq Kote-poet, Petraq Pali, Gudar Toto-pedagog, Fahri Shaskaj-historian, Luan Vrioni-piktor, Irfan Bregu-shkrimtar-gazetar, etj., por edhe talentet e reja, të cilët kanë gjetur përkrahje dhe mbështetje të vazhdueshme, si Edilberta Mitro, Evis Çelo, Simon Xanini, Eduard Frakulla, Elona Likaj, Lorela Veshaj, Evisa Maskaj, Meli Bocaj, etj. Në këtë Klub kanë shfaqur dëshirën dhe janë bërë anëtarë edhe shumë poetë e shkrimtarë shqiptarë që jetojnë në gjithë kontinentet, si Fatmir Terziu-Londër, Kozeta Zylo, Rajmonda Mojsiu, Dalan Luzaj-SHBA, Vasil Qesari-Francë, Silvana Bekri-Finlandë, Robert Martiko-Korfuz, Lediana Kapaj-Strasburg, Mimoza Hametaj, Simon Xanina dhe Teuta Gjata-Itali, Arqile Gjata-Athinë etj.
Në nëntor të vitit 2010, u vendos ndërrimi i emrit të shoqatës në Klub i Shkrimtarëve “Petro Marko”, me kryetar z. Myrteza Mara dhe sekretar Gëzim Llojdia. Sukseset e anëtarëve të Klubit “Petro Marko” në fushën e krijimtarisë janë të dukshme, të prekshme dhe shumë prej tyre të nivelit bashkëkohor. Vlerësime dhe opinione pozitive, brenda e jashtë vendit, për autorë e vepra të ndryshme, duke filluar nga prozatorja Vilhelme Vranari (Haxhiraj), Luan Toto, Myrteza Mara, Qerim Skënderaj, Idajet Jahaj, Leka Skëndaj, Enver Qama, Luto Memokondi, Albana Hodaj, Çlirim Hoxha, Sinan Elmazi, Pali Shtëmbari, Gëzim Llojdia, Pëllumb Velo, Albana Lulaj etj.
Veprimtaritë e Klubit “Petro Marko” janë të shumta e të larmishme, marrëdhëniet bashkëpunuese me klube dhe shoqata analoge si në Greqi-Klubi “Drita”, në ShBA-Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptarë, në Kosovë-dega e Lidhjes së shkrimtarëve Mitrovicë e Gjilan, në Fier, Lushnjë, Elbasan, Korçë, Durrës, Sarandë, etj. kanë dhënë e japin një frymë dhe kulturë të re jo vetëm në fushën e njohjes e shkëmbimit të përvojave, por edhe të emancipimit letrar e qytetar.
Vlen të përmendet organizimi dhe zhvillimi i simpoziumit për veprën e Prof. Dr. Isuf Luzaj, më 8 korrik 2011. Klubi Petro Marko e shpalli këtë personalitet me përmasa ndërkombëtare “NDERI I KLUBIT PETRO MARKO”. Ceremonia u zhvillua në sallën e Universitetit Pavarësia. E pranishme z/ministrja e kulturës Zana Turku, Prof Xhevat Beqaraj-referues, Bujar Leskaj dhe Dr. Prof. Gjergj Sinani. Po ashtu promovime të mirëorganizuara, për veprat letrare dhe ekspozita pikture, fotografike e karikature janë bërë e bëhen vazhdimisht nga Klubi “Petro Marko” dhe si gjithmonë, promotorët e gjithë kësaj lëvizje Myrteza Mara dhe i palodhuri Gëzim Llojdia.Mbresëlënëse ka qen vizita në shtëpinë e Petro Markos, nga z.Myrteza Mara, Fatime Kulli e Luan Toto, si dhe homazhi në varrin e Petro Markos në Dhërmi-27 dhjetor 2012. Në bashkëpunim me Klubin “Drita” u bë vizitë urimi në shtëpinë e Dritero Agollit, me rastin e 80 vjetorit të lindjes, po ashtu në saj të këtij bashkëpunimi klubi “Petro Marko” u bë mbështetësi kryesor gjatë kurorëzimit me titullin e lartë “Nderi i Kombit” i personalitetit të shquar të letrave dhe diplomacisë shqiptare, Ali Asllani.
Gjashtë pjesëtarë të klubit “Petro Marko” janë anëtar të Akademisë Europiane të Arteve, ndërsa tre shkrimtarë (M Mara, V Vranari, L Toto) janë nderuar me titullin “Mirënjohje e qytetit të Vlorës” nga Bashkia e qytetit. Po ashtu tituj nderi për anëtarët e klubit janë dhënë edhe nga Komuna e Novoselës për fabulistin Pëllumb Velo, nga Kanina për zonjën V. Vranari. Komuna Vllahinë ka vlerësuar me titullin e lartë “Qytetar Nderi” shkrimtarin Myrteza Mara. Por tituj nderi dhe stimuj të ndryshëm ndanë edhe Kryesia e klubit “Petro Marko”. Kështu, janë vlerësuar me titullin “Nderi i Klubit” Qerim Skënderaj, Liljana Gjika e Nase Jani, ndërsa është bërë traditë që në fund të çdo viti ndahen diploma për krijimtarinë më të mirë. Një bashkëpunim dhe mbështetje Klubi “Petro Marko” ka me Bashkinë, Bibliotekën e qytetit dhe me Insitutin e librit dhe të promocionit, “Toena”, si dhe me DAR Vlorë, duke zhvilluar konkurse dinjitoze midis shkollave të mesme. Është i vetmi qytet që ka një lulishte të bukur me emrin “Lulishtja e Shkrimtarëve”.
Nase Jani,Kryetar i Klubit të Shkrimtarëve Shqiptarë në Botë “Drita”,shkruan:Kush shkon në klubin “Petro Marko”, që ndodhet në katin e dytë të Universitetit “Pavarësia”, do gjej përherë shkrimtarin dhe piktorin Luan Toto, këtë burrë me pamje fisnike dhe mikpritje po aq fisnike e miqësore, i cili ka vënë në dispozicion mjedisin aq modest dhe komod. Kontributi personal i z. Mara në pajisjen me tavolina, karrige dhe raft-bibliotekë i ka dhënë funksionin e duhur këtij mjedisi, i cili është vizituar edhe nga personalitete në fushën e letërsisë si dhe miq shkrimtarë nga Kosova dhe qytete të tjerë të vendit. Aty mblidhen herëpasëhere shkrimtarët, diskutojnë, promovojnë, recitojnë vargje, madje edhe këndohet kënga labçe. Aty janë të ekspozuara pikturat e Luanit, si dhe një koleksion mjaft interesant me mbi 400 çakmak të tipave të ndryshëm. Nga ky koleksion u dhurua Dritero Agollit edhe çakmaku-“Topi i Mato Grudës” dhe Luani mori dhuratë nga Driteroi një çakmak që e kërkonte por nuk e kishte në koleksion!
Portreti i klubit “Petro Marko” në Vlorë çdo ditë e më shumë merr dritë dhe lartësi sepse është gjetur dhe funksionon fryma e mirëkuptimit, e respektit dhe e dashurisë për letërsinë, për njeri-tjetrin. Sepse drejtohet nga njerëz pasjonantë dhe të pakursyer që e duan krijimtarinë letrare, e duan dhe nderojnë qytetin e tyre, Vlorën tone-poete, siç kam qejf ta quaj.Unë ndjehem i nderuar që jam anëtar i këtij Klubi që mban emrin e njeriut të shquar të letrave shqipe “Petro Marko”.
Klubit të shkrimtarëve “Petro Marko” Vlorë në ditën botërore të librit ju dha titulli:”Mirënjohje e qytetit të Vlorës”,nga Kryetari i bashkisë Vlorë.Me këtë titull u vlerësuan edhe krijuesit e klubi të shkrimtarëve : Vangjel Pici, shkrimtar, dramaturg,Gëzim Llojdia, shkrimtarë,publicist.
4.
-Përse shkruajmë,thotë në librin e tij shkrimtari Sulejman Mato: “Secili për një arsye të tij.-thotë Sartri,- Për ndonjërin arti është një mënyrë ikjeje, për një tjetër një mënyrë përvetësimi.” “Unë shkruaj për vete dhe për miqtë e mi, thotë Borges, -unë shkruaj për të bërë të durueshëm kalimin e kohës”Shkrimtari Vath Koreshi, duke iu përgjigjur kësaj pyetjeje u shpreh: ” E shkruara është si kolla.” Përgjigja më interesante që unë kam dëgjuar është“ Sepse…”Sipas arsyetimit tim, shkrimi është një mënyrë shkarkimi i mbresave dhe emocioneve, i ngjarjeve dhe personazheve realë dhe imagjinarë. Ashtu si reja e mbushu me shi që kërkon të shkarkohet diku, edhe shkrimtari që zotëron aftësinë e të treguarit, zbraz poshtë në tokë, here pas here, me vetëtima dhe bubullima , gjithë ngarkesat emocionale.Dëshira për të shkruar fillimisht lind si një hobi, më pas shndërrohet në ves, në një moshë më të pjekur, ajo i në nshtrohet disa qëllimeve të tjera, më të larta. Të shprehurit ka lidhje me ndjenjën e qytetarisë së gjithsecilit. Të jesh qytetar i lirë dhe i pajisur nga natyra me një talent të veçantë, jo vetëm për sa i përket mënyrës së shprehjes, por edhe mesazheve që dëshiron t’u përcjellësh bashkëkohësve të tu”.
Prandaj kjo është arsyeja që një qytet do të ishte vdekur pa shkrimtarët e tij.
“Njeriu me shenjë” mbush 74 vjeç!
Nga Klajdi Musabelliu/Alfredo James Pacino është emri I vërtetë I aktorit të njohur me fame Botërore Al Paçino, i cili ka lindur në 25 prill të vitit 1940 në East Harlem të New York-ut, të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.Motorri I kërkimit ‘Google” ia ka dedikuar sot faqen e pare Gjigandit të Hollivudit, i cili u bë mjaft I njohur dhe I pëlqyer me triologjinë “ The Godfather’ (Kumbari) një prodhim I vitit 1972, e 11 vite më pas në një tjetër sukses Botëror I qujatur ‘Scarface’(Njeriu me shenjë) 1983.Si të mos mjaftonin këto 2 bume, Titani I Hollywod-it I njohur me pseudonimin ‘Sonny’ apo edhe ‘Tonny Montana’ në vitin 1992 vjen me një tjetër personazh mjaft të pëlqyer tashmë nga audienca femërore në filmin “Scent of a Woman” (Aromë gruaje) i cili i dha edhe çmimin e parë dhe të vetëm Oscar në karrierën e tijë në vitin 1993.
Aktori është djali I një çifti Italian Salvatore dhe Rose Pacino, të cilët u divorcuan kur al mbushi 1 vjeç.Ndëkohë, në adoleshencën e tij, “Sonny” siç thirrej nga miqtë e asaj kohe, arrin të bëhet një “Baseball Player” (lojtar bejzbolli) dhe ekipi ku ai luante në atë moshë i vendos edhe një tjetër pseudonim “The Actor” (Aktori). Në moshën 17 vjeçare ai braktis shkollën dhe pasionin e tij për sportin, dhe nis të punojë si ndihmës kamarier, portier, për të financuar talentin e tij të fshehur e të pa shfaqur, atë të ndjekjes së studimeve për aktrim.
Ai nisi të aktronte nëpër kantinat e nëndheshme të teatrit të New York-ut ndërkohë që ishte ende adoleshent, e në këto prova refuzohej gjithnjë. Ai njihet me Charlie Laughton, i cili u bë mentori I tijë dhe një ndër miqtë e tij më të mirë dhe që e ndihmoi mjaft Al-in edhe të fitonte pas 4 vitesh konkursin e ‘Actor Studio” organizuar nga HB Studio me një juri të përbërë nga aktorë profesionistë dhe regjisorë teatrosh.
Mbas intepretimeve të shumta në ‘Actor Studio” u desh viti 1970 ku Paçino të thirrej nga kinemaja, e më konkretisht për rolin e tijë të pare në filmin The Panic in Needle Park 1971 ku nga I cili tërhoqi vëmëndjen e regjisorit të madh Francis Ford Coppola, i cili i besoi edhe rolin që i ndryshoi jetën, roli I ‘Kumbarit” në filmin ‘Kumbari”. /a.ke/
Filmi Besa – Premtimi- mori çmimin e Madh të Jurisë për filimin dokumentar
SHBA: Nga data 17 deri në 26 Prill – në Nashville – Tennessee u zhvillua Festivali i 45-të, i Filmit Amerikan/
BEQIR SINA, New York/
NASHVILLE – TENNESSEE : – Film Festival Nashville ( NaFF ) 2014, që u zhvillua nga data 17 deri në 26 Prill – shpalli dhe fituesit me rastin e 45 vjetorit të ndarjes së këtyre çmimeve të quajtuara Çmimi Vjetor i Konkurrencës – “45th Annual Competition Award” , duke përfshirë edhe Çmimin e parë “Grand Jury Award” për fituesin Glen Campbell, filmin e tij “I’will Be Me – Do të jetë me mua”. Me çmimin e parë u nderuan simbas vlerësimeve respektive “Club Sandwich – Klubi i Senduiçve” , Before I Disappear – Para se të zhdukeni, dhe filimin që po bënë xhiron e botës – filmin BESA : Premtimi , filma këta të cilët ishin në mesin e filmave të tjerë më të vlersuar të këtij festivali dhe u nderuan me çmimin e këtij festivali prestigjoz amerikan Film Festival Nashville ( NaFF ) 2014 .
Konkurreca e filimit e dokumentar për Çmimin e Madh të Jurisë – Grand Jury Award për kryetarin e jurisë ka qenë ma e forta, duke nderuar me Çmimin e parë Grand Juria filimin : BESA : Premtimi, ndërsa me çmimin e dytë, “Honorable Mention” filmin: – Fshati i Gëzuar – Happy Valley dhe me çmimin special të Jurisë, vendin e tretë :”Special Jury Prize” filmin dokumentar: “Rrëmbyesi i Krishtit”.
Anëtari i Jurisë së filmit dokumentar Mark Rabinowitz , i Platformës Media Group, tha se filmi dokumentar BESA : Premtimi i drejtorit të këtij filmi Rachel Goslins ” është një punë frymëzuese që hedh dritë mbi një nga ngjarjet më të errëta në historinë njerëzore ” . Kurse anëtari tjetër i jurisë Allison Inman, drejtor i Teatrit Belecourt në Nashville shtoi se ” Filmi Besa – Premtimi – shqyrton fuqinë e një premtimi dhe përdor një histori emocionale dhe thellësisht personale për të zbuluar një kod kulturor dhe forcën e integritetit që është e “rëndë” dhe më se nevojshme në botën e sotme … ”
Festivali Nashville Film ( NaFF ) , i mbajtur nga 17 – 26 Prill 2014, duke prezantuar një mori të filmave në Amerikën e Veriut , sjell një pjesë të botës filmatografike në kinemanë “Nisan” të Nashville – Tenese në SHBA, në një festival 10 -ditor të filmit . NaFF shfaq diversitetin e zërit të njeriut dhe vizionin e tyre nga kurimi nëpërmjet segmenteve programore për të përfshirë, filma Latin, Afrikan, GLBT , dhe filma të cilat u dedikohen hebrenjëve . E themeluar në vitin 1969 nga Mary Jane Coleman , ky është një nga festivalet amerikane të filmit më të vjetër ( 45 – vjet ), në SHBA.
Festivali i Filmit Nashville, thotë se është krenar për të sjellë botën filmatografike në Nashville -SHBA, me anë tënjë “sfilate” të diversitetit të shpirtit të njeriut e shprehur përmes artit të filmit, në festivalet e çdo viti gjatë gjithë këtyre 45 vjetëve, prej se u krijua ai po ndihmon për të ndërtuar një komunitet më të informuar, bashkëpunuese dhe të”gjallë” në botën e artit.
NaFF – Festivali i Filmit Nashville i themeluar në vitin 1969 nga Mary Jane Coleman, ishte i njohur fillimisht sifestivali i ashtuquajtur “Festivali Creek Filmit”. Gati 20 vjet më vonë ky u quajt si Festivali i Filmit të Pavarur Nashvilledhe, më vonë, Festivali i Filmit në Nashville, prej në vitin 2003. NaFF është vlersuar nga bota e filmit, si një nga “25festivalet e filmit me vlerë në botë” nga “Revista e Kinoproduserve – MovieMaker Magazine”. Kurse, Instituti Brooks e ka quajtur atë një nga Festivalet e filmit amerikan me vlersimin më të lartë ndër 5 festivalet e filmit në SHBA
Filmi Besa – Premtimi :
Në një përshkrim të shkurtër të Filmit dokumentar Besa – Premtimi, thuhet se :” Historia kurrë nuk ka folur më parë( regjimi Enverian i burgosi disa famije shqiptare që patën strehuar Hebrejtë gjatë LDB, shembull është familja Biçaku e Çerrishtës në Librazhd) rreth individëve të guximshëm në Shqipërinë gjatë pushtimit nga nazistët që shpëtuan jetët e mijëra hebrenjve gjatë Luftës së Dytë Botërore”
Sipas atyre që ka shkruar rreth të këtij filmi thuhet se :” dëshmuar nëpërmjet prizmit të dy burrat u bashkuan së bashku në një kërkim të shquar dhe të papritura: të cilat mbas 50 vjetëve i ka zbuluar një fotograf i njohur hebre-amerikan, fotografi që kishte i vendosur të regjistrojë trimërinë dhe dhembshuri të shqiptarëve.
Me këtë rast ai ka marrë si shembull vetëm një rast(mbasi janë, qindra familje shqiptare të krishterët dhe muslimanët shqiptarë, ata që shpëtuan hebrejtë), kur një mysliman-shqiptar pronar i një -dyqani lodërash në vendos për për t’i kthyer tri libra të çmuar një anëtarit të fundit të mbijetuar të familjes hebreje, të cilin babai i tij e kishte strehuar gjashtëdhjetë vjet më para. Takimi i tyre u vendos me një lëvizje të jashtëzakonshme dhe drama e papritur qe ura që lidhi brezat dhe fetë, mes shqiptarëve dhe hebrejve.
Filmi Besa vazhdon të jetë një projekt i filluar vite më parë nga fotografi amerikan Norman H. Gershman, me titull God’s House (Shtëpia e Zotit). Filmi bazohet në të dhëna gojore, dokumenta e intervista me personazhë realë, shqiptarë a familje të cilët kishin shpëtuar hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai fillon me rrëfimin e Rexhep Hoxhës, lindur në Tiranë në vitin 1950. I ati, para se të vdiste i la atij amanet tre libra në gjuhën hebraike. Ato ishin të një familjeje hebreje që gjatë luftës ishte strehuar në shtëpinë e familjes Hoxha. Me ndihmën Gershmanit, Rexhepi zbulon historinë e panjohur të aktit të jashtëzakonshëm të të atit të tij; Besën e ndërthur me trimëri e sakrificë.
Filmi pastaj zgjerohet për të hyrë në thellësi të botës shpirtërore të protagonistëve dhe për t’i shpjeguar publikut të huaj se çfarë është Besa dhe përse shqiptarët mendojnë se ajo është pjesë e veçantë e kulturës së tyre. Edhe regjisori kryesor i filmit Jason Williams e pranon, se Besa është diçka e veçantë. Ai mendon se tre elementë shërbyen që shqiptarët të vepronin në mbrojtje të hebrenjëve; “E para ishte qeveria shqiptare gjatë periudhës së Luftës së Dytë Botërore që hapi kufijtë për këta të ikur e të përndjekur; E dyta ishte roli pozitiv i klerikëve myslimanë, katolikë, bektashllinjë, e ortodoksë, që u bënin thirrje besimtarëve të ndihmonin e fshihnin hebrenjtë që kërkonin strehim; dhe së treti ishte fjala e dhënë, Besa ajo që i lidhte këta faktorë, duke krijuar të veçantën që mungonte në Evropë në atë periudhë.”
Filmit dokumentar Besa – Premtimi, i regjisorit kryesor Jason Williams është filmuar në Shqipëri, Bullgari, Izrael, dhe Shtetet e Bashkuara, filmi përmban rreth njëzet intervista me të mbijetuar dhe të shumë dëshmitarëve të tjerë. Dhe është shfaqur deri tanë në qytetet kryesore amerikane, New York, Los Angelos, Dallas, Çikago, Filadelfia,, Uashington, si dhe në Europë, Londer – Angli, Brukes – Belgjikë dhe Tiranë – Shqipëri.
- « Previous Page
- 1
- …
- 327
- 328
- 329
- 330
- 331
- …
- 544
- Next Page »