Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

GJON MIRAKAJ NDËRROI JETË NË NEW YORK

by

NDËRROI JETË NË NEW YORK GJON LUSH MIRAKAJ/

Përmes gazetës DIELLI, Familja Mirakaj përcjell këtë njoftim mortor: Lajmërojmë komunitetin, miqët dhe të njofturit se të Enjten e Madhe, në ora 8.20

të mbrëmjes ndërroj jetë Gjon Lush Mirakaj, 102 vjec, në Glen Cove, New York.

I ndieri len mbrapa bashkëshorten Roze, djemt Lushin, Gjergjin vajzën Linda si edhe nipa, mbesa dhe një rreth të gjerë familjar.

Simbas rregullave të imponuara nga situata e Koronavirusit, funerali do të jetë privat.

                Familja Mirakaj

NACIONALIZMI, SHQIPËRIA ETNIKE DHE LËVIZJA N. – Çl

by


NACIONALIZMI, SHQIPËRIA ETNIKE DHE LËVIZJA N. – Çl.(2)/

Shqipëria nën pushtimin italian, bashkimi i trojeve shqiptare/

NGA EUGJEN MERLIKA/

Shqipëria u vu para një fakti të kryer. Mbreti kish ikur e Vendi ishte nën pushtim. Qëndra të vogla qëndrese mbretërorësh jepnin sinjale të dobëta, ndërsa nga jashtë ngjarjet shqiptare komentoheshin vetëm nga shtypi, por nuk kishte asnjë kundërveprim zyrtar. Shqipëria zyrtare pranoi gjëndjen e re dhe më 12 prill mblodhi Asamblenë Kushtetuese, ku merrnin pjesë përfaqësi të gjitha prefekturave. Ajo e Shkodrës përfaqësohej nga At Anton Harapi, At Gjergj Fishta, Gjon Marka Gjoni etj. të cilët kundërshtuan me forcë formën e Bashkimit dhe kërkuan princin e familjes Savoja për mbret. Megjithatë shumica dërmuese pranoi gjëndjen e re. U emërua Qeveria e re, e kryesuar nga një veteran i politikës dhe pronar i madh tokash, Shefqet Vërlaci. Në muajt e ardhshëm u kthyen në Shqipëri dhe eksponentët e Mërgimit, që ishin të ndarë dysh : një pjesë e quanin Italinë pushtuese, me të cilën nuk duhet të ketë asnjë lloj marredhëniesh, kurse tjetra  donte të shpëtonte atë që mundej dhe të kthente gjëndjen  në një përfitim sa më të madh për shqiptarët. Ai shihej në zgjidhjen e problemit kombëtar, mbasi italianët, jo haptas, kishin premtuar se do t’i bashkonin Shtetit shqiptar, që bënte pjesë në perandorinë e Romës, territoret e lëna jashtë nga konferencat ndërkombëtare.

                        Joshja ishte shumë e fortë dhe prirja për kundërshtimin apo qëndresën ndaj pushtimit, n’ato kohë të para, ishte pothuajse e paqenë. Ajo klasë politike që hyri në histori me nofkën “kolaboracioniste” a “bashkëpuntore” pati një sërë arritjesh në punën e saj. Së pari, Shqipërisë i u kursyen dëmet e luftës që, në pjesën më të madhe të tyre bien mbi popullin e thjeshtë. Që në fillim u morën masat për të fuqizuar e shtuar institutet shëndetësore me mjekë italianë e shqiptarë, edhe jashtë qyteteve. U bë një luftë e vendosur kundër malarjes e rezultatet qenë   të kënaqëshme. Veçanërisht e rëndësishme qe Shtëpia e Nanës dhe fëmijës në Tiranë. Po kështu një punë e mirë u bë për kurimin e tuberkulozit, ku pacientë në gjëndje të rëndë çoheshin në spitalet italiane. 

                        U bënë projekte të vlefshme, nga specialistë të njohur italianë, për furnizimin e Vendit me energji elektrike që, simbas llogarive, mund të arrinte në 10 miljon kw/orë në vit. Simbas këtyre specialistëve, të gjithë lumejtë e Shqipërisë mund të shfrytëzoheshin për hidroçentrale. Ende sot, mbas 80 vjetësh, nuk kemi arritur t’i vemë në zbatim ata studime. Parashihej një uzinë siderurgjike në Elbasan, ku u bë në fakt Kombinati Metalurgjik.

                        Në fushën financiare u bë barazimi i frangut shqiptar me 6,25 lira italiane. Frangu, që ishte bazuar në arin, tani duhej të bazohej në liretën, mbasi monedha shqiptare nuk mund të vazhdonte kursin e saj në gjëndjen e re të krijuar me Bashkimin. Bankat u shtuan dhe shtuan vëllimin e kredive. Kështu psh. Banka e Napolit, që kishte përfshirë dhe Bankën Bujqësore, shtoi shumat që i jepeshin si kredi bujqësisë shqiptare, nga 500.000 fr. në 1939 në 30 miljonë në 1942. Banka e Punës, që i u shtua panoramës së Instituteve të kreditit, këto të fundit i shtoi nga një 1,5 miljon më 1939 në 15 miljon në 1942, ndërsa depozitat e saj, nga më pak se një miljon arritën në 20 miljonë.

                        Një hov morën dhe ndërtimet, sidomos në Tiranë. Qëndra me ministritë dhe hotel Dajti janë punime t’asaj periudhe. Popullsia e Tiranës nga tridhjetë mijë vetë në 1939 arriti në rreth njëqind mijë në 1942. U hartuan projektet për bonifikimin e Vendit, nën drejtimin e inxhinjerit senator Prampolinit, autorit të bonifikimit të Kënetës Pontine në Itali. U llogarit që, në dhjetë vjet, të përfundonte gjithë tharja e kënetave shqiptare.

                        Krahas arritjeve në fushën ekonomike duhet theksuar edhe një përparim në fushën e kulturës. Ky ishte i lidhur edhe me krijimin e Institutit të Studimeve shqiptare, që filloi të merrej me çështjet më të rëndësishme, si gjuha letrare kombëtare. Në këtë Institut bënin pjesë personalitetet më të njohura të jetës kulturore shqiptare, arbëreshe e mjaft studjues italianë.

                        Ndërmjet shumë aktiviteteve si konferenca, simpoziume, takimesh të ndryshme vlen të flitet për Kuvendin e parë kombëtar të kulturës, që u mbajt më 2,3 e 4 korrik 1942, në Strugë, Shën Naum e Dibër, në të cilin u mbajtën disa kumtesa. Kuvendin e hapi Ministri i Kulturës, Dhimitër Berati, që propozoi për kryesinë e punimeve të ditës Ministrin e Arsimit Dr. Xhevat Korça, i cili u prit me duartrokitje të nxehta nga të pranishmit. Ministri Berati vuri në dukje se ky aktivitet  kishte për qëllim studimin e mjeteve e mënyrave për të përhapur kulturën, në të gjitha format e saj e në të gjitha shtresat e popullsisë.

                        Por sukseset më të mëdha të Qeverive nacionaliste ishin të lidhura me hapjen e shkollave shqipe në trevat e bashkuara, kryesisht në Kosovë. Buxheti i qeverisë Kruja për arsimin pothuaj se u dyfishua “nga 7.978.380 franga kishte kaluar në 13.950.000 fr.[1]Rilindja kosovare mobilizoi gjithë inteligjencën atdhetare dhe rininë nacionaliste shqiptare që, në figurën  gjithmonë të respektuar të mësuesit, u dyndën në “tokat e lirueme” për të hapur shkollat shqipe, edhe të mesme, të cilat vazhduan të funksionojnë edhe mbas ribashkimit me Jugosllavinë. Në gjithë këtë entuziazëm kombëtar për Kosovën vetëm komunistët mungonin, sepse për ta, ashtu si dikur për funksionarët otomanë, shkollat shqipe nuk ishin të dobishme. Në gjithë këtë punë të madhe duhet veçuar roli i shkëlqyer i dy Ministrave t’Arsimit në dy Qeveritë e para, të intelektualëve të rrallë Ernest Koliqi dhe Xhevat Korça, që i u kushtuan çështjes me një zell të jashtzakonshëm, duke bërë të pamundurën, jo vetëm për ndërtimin dhe hapjen e shkollave, por edhe për plotësimin e tyre me kuadrin e nevojshëm mësimdhënës.   

                        Organizimi i Kuvendit në “tokat e lirueme” ishte një dëshmi e interesit dhe kujdesit të “dheut amë” për të gjitha trevat shqiptare. Mbas Ministrit Berati foli shkrimtari i njohur Ernest Koliqi që mbajti kumtesën : “Ndjenja e bashkimit kombëtar në këngët popullore”. Pas tij Dr.Mihal Sherko zhvilloi temën “Problemet kulturore të Shqipërisë së sotme”. Dita e parë u mbyll me leximin e kumtesës së nënkryetarit të Dhomës korporative Qazim Nekiu, me titull “Zhvillime të bashkëpunimit kulturor italo-shqiptar”.

                        Dita e dytë u zhvillua në Monastirin e Shën Naumit, ku mori pjesë edhe Kryetari i Kishës ortodokse shqiptare. I pari foli gazetari Hilmi Leka mbi temën “Horizonte të reja në fushën e gazetarisë”. Prof. Rosolino Petrotta mbajti kumtesën “Gazetarët shqiptarë në Itali”, kurse gazetari Nebil Çika atë mbi “Zhvillime të gazetarisë shqiptare”. Në ditën e tretë në Dibër foli dramaturgu i njohur Ethem Haxhiademi për temën “Teatri dhe muzika shqiptare”. Pas tij gazetari Vangjel Koça foli mbi temën “Radioja si mjet kulture” e së fundi shkrimtari, gazetari e përkthyesi i mirënjohur Dom Lazër Shantoja mbajti kumtesën “Turizmi në funksionet e tij kulturorë”. Të gjitha kumtesat u pasuan nga diskutime të gjalla të pjesëmarrësve. 

                        Të gjitha këto veprimtari shkonin në dobi të zhvillimit të Shqipërisë e të afrimit me Evropën. Edhe se italianët shikonin, së pari, interesat e tyre, kur ata përkonin me interesat shqiptare, përsëri ne ishim të fituar. Vërtetë Vendi nuk ishte i lirë por, në gjithë Evropën, vetëm tre Vende kishin mbetur të lira : Anglia, Zvicra dhe Spanja e dalë nga lufta civile. Në këtë kuadër, një pushtim i tillë, me një Qeveri shqiptare që çdo ditë ngulte këmbë për plotësimin e interesave të saj kombëtare, herë herë me rezultate mjaft të kënaqëshme, nacionalizmi shqiptar e shihte me optimizëm rrugën e tij.

                        Sigurisht, jo të gjithë shqiptarët i shikonin ngjarjet me këtë sy. Kishte mjaft prej tyre që nuk e pranonin këtë gjëndje dhe përpiqeshin të organizoheshin për qëndresë por, në vitet e para të pushtimit, ajo ishte vetëm simbolike. Megjithatë në ato pak përpjekje për të kundërshtuar pushtuesin, italianët kundërvepronin me arrestime e internime në Itali e në Shqipëri. Shumica ishin elementë komunistë që filluan të lëvizin mbas 22 qershorit 1941, ditës që filloi sulmi i Gjermanisë ndaj BRSS. Kishte ndërmjet të përndjekurve dhe elementë nacionalistë që Qeveria shqiptare, sidomos ajo e Mustafa Krujës, në shumicën dërmuese i pati kthyer në Vendin e tyre.

                        “Nga fundi i vitit 1939 deri në tetor të 1940-ës simpatia progresive kundrejt Italisë, sigurisht i kushtohej shpresës së deklaruar që Italia, me prestigjin e saj, do të mund të arrinte bashkimin me Shqipërinë të trevave të shkëputura”[2]    

                        “ Citoheshin në veçanti dorëzimet e dokumentavet nga shumë personalitete të rradhës së parë, që dëshmonin të drejtën e shqiptarëve për të zotëruar Çamërinë. Shtonja se nga Pindi banorët arumunë i dërgonin shumë bashkatdhetarëve të tyre, shpesh në pozita të larta, shprehjen e dëshirës që territori i tyre një ditë t’i bashkohej Shqipërisë. Kjo edhe në kujtimin e periudhës 1917-18, në të cilën trupat tona kishin pushtuar atë krahinë.

                        Fushata e shtypit, e zhvilluar mbas vrasjes së Daut Hoxhës, dhe lajmet rreth incidenteve të ndodhura ndërmjet Italisë e Shqipërisë, kishin lumturuar shpirtin e shqiptarëve që banonin jashtë. Ishim informuar se Faik Konica, ish Ministër i Shqipërisë në Uashington, ishte i gatshëm të jepte pëlqimin e tij për regjimin e ri, kur ai të vërtetonte se donte të bashkonte të gjithë shqiptarët në një shtet.”[3]

                        Siç shihet nga këta fragmente të veprës së Jakomonit, çështja kombëtare ishte bërë ajo kryesore e politikës shqiptare, por në të njëjtën kohë dhe një problem me shumë rëndësi për Italinë dhe marredhëniet e saj me shtetet e Ballkanit. Jakomoni mëton, në kujtimet e tij, të paraqesë anën pozitive të problemit çam. Në të duket se italianët e ngrinin këtë për të plotësuar premtimin kundrejt nacionalizmit shqiptar.

                        22 maj 1940. …Shqiptarët janë hedhur në rrugën e ndërhyrjes : duan Kosovën e Çamërinë! Për ne është e lehtë ta rritim popullaritetin tonë, duke u bërë eksponentë të nacionalizmit shqiptar!”[4]

                        Edhe Çiano, si Jakomoni kalëron çështjen e shqiptarëve. Instrumentalizimi i vrasjes së Daut Hoxhës kishte për synim bindjen e opinionit publik shqiptar, se ishte ky shkaku i një lufte  të mundëshme me Greqinë. E vërteta ishte se i mëshohej atij argumenti për të fshehur motivin e vërtetë të një sulmi të paracaktuar kundër Greqisë, që ishte element kryesor i strategjisë italiane për Ballkanin. Nëse dikush, në konferencën e Paqes në Paris më 1946, e ka tundur flamurin e akuzave greke kundër Shqipërisë e, për më tepër, Greqia ende në teori ruan gjëndjen e luftës, duhet të dijë se vendimet për luftën italo – greke janë marrë kryekëput nga Qeveria italiane, për të realizuar projektin e saj të Perandorisë e në garë me aleatin gjerman që kishte pushtuar Rumaninë, pa e vënë në dijeni më parë Musolinin. Sigurisht, shqiptarët e prisnin me ankth një çast të tillë, por nuk ishin ata që vendosnin për luftën italo-greke. Të fajësohen qëndrimet e nacionalizmit shqiptar, sepse kërkonte  bashkimin e atyre trojeve me Shtetin e tij, një bashkim që kishte ekzistuar që nga agimet e qytetërimit, më duket diçka absurde. Vetëm historiografia dogmatike komuniste, për të cilën kombi është një entitet “reaksionar” e vlerat e vërteta janë “internacionalizmi proletar”, mund t’a pranojë e t’a pohojë me zë të  lartë. Nëse  ky bashkim vinte nga lufta e italianëve  që donin të zgjeronin perandorinë e tyre, nuk më duket se ka ndonjë arsye, edhe në logjikën e saj më parake, që ndonjë shqiptar, që kishte 30 vjet që vajtonte Atdheun e cunguar nga grekët e serbët, mos t’a pranonte  e, aq më tepër, t’a kundërshtonte. Nëse ndonjë ultradashamir i Greqisë sheh në këtë veprim një shfaqje shovinizmi të Shtetit shqiptar të kohës e klasës drejtuese të tij, një veprim të dënueshëm që gjoja Caldaris e përdori si argument që padiste Shqipërinë në Konferencën e Paqes, ai o ka nevojë për një vizitë psikiatrike, ose ka ngatërruar kombësinë e, gabimisht ka marrë atë shqiptare.

                        Nëse dërgata greke në Paris i dha shfrim të lirë gjithë arsenalit tradicional kundër shqiptar, si zakonisht deri në atë kohë, duke sjellë në skenë dhe Ismail Qemalin, për të argumentuar shovinizmin e saj të pabazë e të paparim në kërkesat për territore të tjera shqiptare, kjo ndodhte se Shqipërinë atje e përfaqësonin njerëz që ishin jo zëdhënës të interesave shqiptare, por të atyre jugosllave. Shqipëria u vu në bangën e t’akuzuarve, jo për qëndrimin në luftën italo-greke, kur ajo ishte një Vend i pushtuar dhe nuk kishte asnjë fuqi për t’a nxitur apo për t’a ndaluar luftën. Aq është e vërtetë kjo sa që as Çamëria, as krahina e Pindit dhe as Janina, Arta e Preveza, territore mijëvjeçare shqiptare, nuk u bashkuan me Shqipërinë, për një vendim të diskutueshëm të Ministrisë së Jashtëme italiane. Historianët e regjimit e fshehin të vërtetën kur nuk thonë se Shqipëria u padit në Paris, si një shtet terrorist, që kishte shkaktuar vdekjen e më shumë se 40 detarëve britanikë, aleatë të fuqishëm gjatë luftës, si pasojë e minave, të vëna nga padronët e çastit në politikën shqiptare, komunistët jugosllavë, me miratim të  Qeverisë së Enver Hoxhës.[5]

                        Por le të shohim se çfarë shkruan Çiano në ditarin e tij :

                        “Viti 1940

                        17 gusht. Alfieri ka patur një takim interesant me Ribbentropin. Rezulton : 1) Qeveria gjermane nuk dëshiron një afrim të ri, shumë të theksuar midis nesh e Rusisë; 2) Duhet të lihet mënjanë çfarëdo projekt sulmi mbi Jugosllavinë; 3) Një aksion eventual kundra Greqisë nuk është i mirëpritur në Berlin. Ky është një bllokim i plotë në të gjithë linjën. Sipas Ribentropit “çdo përpjekje duhet të përqëndrohet kundër Britanisë së Madhe, sepse ajo-dhe vetëm ajo- është çështje jete a vdekje”. Duçja e redaktoi vetë përgjigjen : natyrisht pranojmë pikëpamjen berlineze! Edhe përsa i përket Greqisë : e futim në kasafortë notën që tashmë ishte gati.

                        12 tetor… Duçja është i indinjuar mbi të gjitha për pushtimin gjerman të Rumanisë. Thotë se kjo ka bërë përshtypje të thellë e të keqe në opinionin publik italian, sepse nga arbitrati i Vjenës, askush s’e priste këtë rezultat. “Hitleri më vë gjithmonë përballë faktit të kryer. Këtë herë do t’a shpërblej me të njëjtën monedhë : do t’a mësojë nga gazetat që kam pushtuae është dakord me Badoglion. “Akoma jo” u përgjigj “Por jap dorëheqje si italian nëse dikush gjen vështirësi për t’u ndeshur me grekët”. Tashmë Duçja është i vendosur të veprojë. Në realitet besoj që operacioni është i frutshëm dhe i lehtë.

                        14 tetor. Musolini më flet sërish për aksionin në Greqi dhe fikson ditën e 26 tetorit. Jakomoni jep informacione shumë të favorshme, veçanërisht për gjëndjen shpirtërore të popullsisë çame që është në favorin tonë.”[6]

                        Cilido që nuk ka yzengji në tru e kupton se nuk mund të ketë asnjë lloj veprimi që ngarkon me përgjegjësi Qeverinë shqiptare në atë rast. Dihet se si rrodhën ngjarjet në luftën italo-greke. Humbja e italianëve qe i pari dështim i Boshtit në fushën ushtarake, në luftën e dytë botërore. Por thyerja e italianëve në Epir u pasua me sulmin gjerman në Ballkan dhe barazpeshat e Versajës u rrëzuan më 18 dhe 27 prill, me hyrjen e gjermanëve në Beograd e në Athinë. Këta veprime luftarake ndryshuan edhe hartën e Ballkanit, me krijimin e shteteve të Kroacisë e të Malit të Zi, me zgjerimin nga lindja e jugu të Bullgarisë e me bashkimin me Shqipërinë të Kosovës, Dibrës, zonës së Liqenjve e, më vonë të Plavës e të Gucisë. Mbetën jashtë kufijve ende Çamëria, Pindi dhe zona e Janinës, Artës e Prevezës.(Fillimi: Kerkoje me saerch ne daten 7 Prill 2020)

(VIJON)

[1] Kastriot Dervishi “Historia e Shtetit shqiptar 1912 – 2005”  F. 465

[2] Francesco Jacomoni di San Savino  “La politica dell’Italia in Albania”  F. 232 

[3] Po aty  F.239

[4] Ditari i kontit Çiano F.60

[5] E vërteta mbi  ato ngjarje është shkruar nga Kastriot Dervishi në “Historia e Shtetit shqiptar 1912-2005” F. 575-577

[6] Ditari i Kontit Çiano  F. 62 – 64

FALEMINDERIT Z. KADRI MORINA, GRUPIT EUROSIG DHE UBA BANK TIRANA!

by

  • Grupi Eurosig-Insig dhe UBA Bank në Tiranë, akordojnë  10.000 USD për Shoqatën Vatra në New York Nga Kadri Morina, Tiranë, 8 prill 2020-/
  • Kryetari i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës”VATRA” z. Elmi Berisha falenderon biznesmenin e njohur Kadri Morina…
  • Nga një njoftim të  lëshuar nga zoti Kadri Morina, në emër të Grupi Eurosig-Insig dhe UBA Bank në Tiranë, ky grup fianciar ka  “akorduar sot  10.000 USD për Shoqatën VATRA në  Neë York, për t’u ardhur në ndihmë shqiptarëve të kërcënuar nga kjo pandemi.” Në këtë njoftim thuhet më tej”
  • “Përshkak të COVID-19, Shqipëria dhe e gjithë bota po përballet me një situatë të pazakontë mjaft të vështirë. Jetët njerëzore janë seriozisht të kërcënuara nga kjo pandemi, duke I bërë ata të izolohen në shtëpitë e tyre.
  • Ekonomia shqiptare ështtë kurrur si asnjëherë më pare dhe mjaft familje shqiptare janë përballur me vështirësi ekonomike për të siguruar jetesën nga COVID-19.
  • Grupi Eurosig-Insig dhe UBA Bank kanë ndërmarrë një nismë për t’u qendruar pranë mbi 12 mijë familjeve shqiptare, duke shperndare ndihma ushqimore dhe higjienike ngaTropoja ne Konispol.
  • Grupi Eurosig-Insig dhe UBA Bank morën një vendim unik dhe ndezën motored për të bërë atë që nuk kishte ndodhur ndonjëherë në një kohë rekord, të ndihmoj në njerëz në nevojë në të gjithë Shqipërinë.
  • Në një bashkëpunim të shkëlqyer me të gjitha njësitë vendore, përhapja e këtyre ndihmave ka qenë shumë më e shpejtë se perhapja e pandemisë në të gjitha bashkitë e vendit.
  • Janë dërguar ndihma edhe për Shoqatën Kombëtare të Jetimëve.
  • Gjithashtu janë akorduar 10.000 USD për Shoqatën Vatranë Neë York, për t’u ardhur në ndihmë shqiptarëve të kërcënuar nga kjo pandemi.
  • Humanizmi i treguar nga Grupi Eurosig-Insig dhe UBA Bank ka kaluar çdo parashikim jo vetëm të publikut të gjerë, por edhe atë që kishim menduar në fillim të gjithë kësaj nisme madhështore.
  • Bordi drejtues ka vendosur për të gjitha sigurimet 1-vjeçare, t’u jepet 1 muaj bonus për t’u ardhur në ndihmë të gjithë klientëve të saj.
  • GRUPI u bën thirrje të gjithë klientëve të Eurosig, Insig dhe UBA Bank të na kontaktojnë për çdo problem apo shërbim që u nevojitet nga ana jonë. Jemi të gatshëm t’ua sjellim sigurimin që ju kërkohet në banesat tuaja.
  • Jemi pranë jush në këto moment të vështira për të përballuar së bashku COVID-19. Qëndroni në shtëpi dhe ruanidistancat jashtë shtëpisë që ta mundim së bashku këtë armik të padukshëm.
  •  
  • Urojmë që kjo situate të kalojë sa më shpejt dhe shqiptarët t’I kthehen normalitetit.
  • Zoti i bekofte shqiptarët!”
  • Nga Kadri Morina, Tiranë, 8 prill 2020

*** 

  • Kryetari i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës”VATRA” z. Elmi Berisha falenderon biznesmenin e njohur Kadri Morina për kontributin e madh që po jep për shqiptarët në lehtësimin e situatës së krijuar nga Koronavirusi. Një falenderim të veçantë kryetari i Vatrës i drejton biznesmenit Kadri Morina, Grupit Eurosig-Insig dhe UBA Bank në Tiranëpër paketën e ndihmës që dërgoi për Vatrën në këtë situatë të rënduar.

JONUZ NDREU U NDA GA JETA, KRYETARI I VATRËS NGUSHËLLON FAMILJEN DHE VATRANËT

by

JONUZ NDREU U NDA GA JETA, KRYETARI I VATRËS NGUSHËLLON FAMILJEN DHE VATRANËT/

Sot,3 Prill 2020, në orën 4 të mëngjesit, pushoi së rrahuri zemra e atdhetarit, vatranit të përkushtuar me një aktivitet prej më shumë se 50 vjeçar në VATËR, përfaqësues i Familjes fisnike Ndreu, nip i heroi Kombëtar Isuf Elezi(Ndreu),JONUZ NDREU.

Lajmi i dhimbshëm ka prekur përveç familjes dhe miqëve edhe të gjithë vatranët që humbën aktivistin e përkushtuar, anëtarin e  Këshillit të Vatrës për dekada, i cili me aktivitetin dhe bujarinë e vet i ndihu Vatrës, pa u krusyer, i dha shpirt nga shpirti i tij. Të gjithë e kishim parë se edhe i ulur në karrocën e invalidit prej rreth 7 vitesh, ai nuk mungoi në aktivitet festive të Vatrës, i ndihmuar nga familjarët dhe miqtë e tij. Vetëm patriotë të atill, me shpirt Kombëtar, bëjnë sakrifica sublime.

Kryetari i VATRËS, z. Elmi Berisha, i përcjell ngushëllimet më të thella familjarëve, vajzave, nipër e mbesa, familjes së madhe Ndreu, këtu në SHBA dhe në vendlindje, të gjithë miqëve, vatranëve dhe të gjithë bashkatdhetarëve!

Pushoftë në Paqë shpirti i burrit fisnik, atdhetarit,që të gjithë jetën punoi me përkushtim për çështjen Kombëtare shqiptare dhe për Amerikën. Ai shërbeu me devocion në ushtrinë Amerikane, ndaj përcjellja i bëhet edhe si veteran i Luftës! 

Pusho në Paqë Njeriu i mirë Jonuz NDREU!

AN OPEN LETTER TO THE PRESIDENT OF THE UNITED STATES OF AMERICA DONALD J. TRUMP

by

By Agim Aliçkaj, MSc. */

(Dis)Respect for the Democratic Values in Kosova by Ambassador Richard Grenell/

Dear Mr. President Trump,

While I feel very uneasy to address you in these difficult moments, when you are fully engaged in saving the American people and the entire world from the cruel virus, COVID-19, there is an urgent issue that I must address that affects the future of an entire country.

Three decades ago, I was forced to leave my beloved country of birth, Kosova, as thousands of Albanians did. We were targeted and persecuted by the communist and terrorist dictatorship led by Serbian war criminal, Slobodan Milosevic. I was fortunate to settle in the United States of America, the most powerful and greatest democratic country in the world, the symbol of freedom and justice, the guarantor of peace and security of the whole world, and the biggest supporter of the Albanian nation.

This displacement was followed by Serbia’s cruel wars against the people of former Yugoslavia which included Slovenians, Croats, Bosnians and Albanians. Genocide, ethnic cleansing, and monstrous massacres took place in Bosnia and Kosova. Albanian mothers of Kosova are still grieving over their missing children. The horrible consequences of the war still linger heavily in the collective memory of the people of Kosova.

Historical facts and credible documents reveal information about the crimes that Serbs and other neighbors have committed against Albanians in their quest to seize their lands. They reveal the heroic resistance of the Albanian people, always fighting for their freedom. They also reveal our people’s unsurpassed tolerance and respect for all different nations, races and religions. Nothing illustrates this better than the salvation of all Jewish people who lived or reached Albanian lands while escaping from Nazi persecution during the Holocaust. I am very proud that my father Arif Aliçkaj was a part of this noble all-Albanian national effort.

During President Clinton’s term, America, who was assisted by other NATO members in siding with truth, justice and liberty, came to the defense of the innocent Albanian people by bombing their Serbian aggressor in 1999.  They helped the people of Kosova gain their freedom from Serbian occupation. The freedom for which many sons and daughters of the Albanian people fought and sacrificed their lives for – generation after generation – for more than a century.

During President Bush’s term, after many years of tough and exhausting negotiations mediated by Finnish President Ahtisaari, America helped Kosova declare its limited independence, for which the Albanian people of Kosova had to painfully make the ultimate compromise. Even after continued efforts by Serbia to challenge Kosovo’s independence, it was also validated by the International Court of Justice in the Hague. The benefit of the agreement was that it did not touch the current borders of the Republic of Kosova. However, it came with two big and unjustified errors. First, this agreement did not address the rights of the Albanian people who live in their autochthonous lands within Serbia. Those who should have been protected in exactly the same way as the rights of the Serbian minority in Kosova. Second, there was no consequences or real punishment for the defeated aggressor, Serbia, and their criminal behavior. Milosevic and few of his henchmen were arrested and convicted, but there was no demand for reparations of the war, no public apology and no pressure to return the remains of thousands of the missing persons to the families still in mourning.

These unforgivable mistakes enabled Serbia, who to this day is still ruled by former collaborators and supporters of Milosevic, to launch an unprecedented hostile campaign against the young state of Kosova. With its state-sponsored deceitful propaganda, based on pure lies and no facts, as well as expensive lobbying campaign in Washington, Serbia has managed to present itself in the international public opinion as a victim despite having been the aggressor. In this disgusting endeavor, they were helped also by failed politicians and governments of Kosova that managed to come to power after the death of President Ibrahim Rugova. Instead of working hard to build and strengthen the new democratic state, they were involved in illegal anti-democratic affairs that are harmful to the new Republic.

A few months ago, we were hopeful in how your administration became more actively involved in finding a solution to the Albanian-Serbian conflict. We thought that based on American values, Ambassador Richard Grenell, your Special Envoy for the Kosova-Serbia talks, would do the right thing, This being, pressuring the Serbian aggressor to recognize the rights of the victimized people of Kosova to exist in the lands that they have called home for centuries. 

Ambassador Grenell started the process by asking Kosova to unconditionally remove its 100% tariffs on the Serbian goods and Serbia to cease its hostile activities against the Albanian people. We understood this as his effort and desire for an unbiased mediation. However, after a brief period of time, he completely and openly sided with Serbia. When Serbia confronted him publicly by declaring that they would continue their hostile actions no matter what and would never recognize the independence of Kosova, he did not get angry. He simply “forgot” about pressuring Serbia and focused only on pressuring Kosova. He continued to facilitate secret contacts and talks between Serbian President Aleksander Vuçiç and Kosova President Hashim Thaçi. Vuçiç is a chauvinist with deep hatred for the Albanian people and a Milosevic supporter with a possible criminal background. Thaçi is a politician that is detested by the majority of the people of Kosova and considered the principal player responsible for most of the failures of the last 20 years. Based on the Constitution of the Republic of Kosova, he is not authorized to lead the talks between Kosova and Serbia. 

It was so absurd that Ambassador Grenell continued with his demand for the removal of the tariffs by Kosova in order to begin the dialogue with Serbia while at the same time talks between Vuçiç and Thaçi continued behind closed doors. The newly formed democratic government of Kosova, the government of hope and domestic anti-corruption, led by the mostly voted leaders in the country, Albin Kurti and Vjosa Osmani, did not reject his demand. With great respect for America, they offered a real, timely and logical proposal for the removal of the tariffs. They acted based on the promises that they made to the voters during their campaign, same as you Mr. President. This was not accepted by Ambassador Grenell. The actions that followed, including inviting Thaçi to Washington who represents PDK, the largest party in opposition for a meeting with Vuçiç, and especially of Hyseni, who represents LDK, the junior partner of the ruling coalition, raises a reasonable suspicion that the Ambassador encouraged the removal of the legitimate democratically elected government of Kosova. It was unbelievable and incredibly painful to read the statement of Your Ambassador, supporting the holding of the session of the parliament to vote for the motion of no-confidence against the government amid extraordinary circumstances when Kosova, America and the entire world was fighting for life or death against COVID-19. The majority of the democratic world, including Spain, who is not considered a supporter of Kosova, were against this move. 

I would like to quote here the Rapporteur for Kosova at the European Parliament, Eurodeputy Viola von-Cramon, who recently tweeted of the decision: “An own goal of the USA in #Kosovo with a historical dimension. How can you an ambassador be pleased to see a functional government tumbling in the #CoronaPandemic? Unbelievable. Irresponsible. I feel terribly sorry for the people of #Kosovo. They don’t deserve this.” 

Mr. President Donald J. Trump, as a devoted American and a conservative Republican, please allow me to use my right for the freedom of speech, with good intentions but with a broken heart and present you with some of my more concrete and direct points:

– I appreciate and support your “America First” platform and your statement at the UN that “other leaders of the world have the right to do the same for the countries they represent”. So, why was this right flagrantly denied to the Prime Minister of Kosova? The recent actions of Your Ambassador benefit only the Serbian-Russian hegemonic interests in the Balkans and may qualify as “Serbia First, Russia Second, America Third, and Kosova Last.” I also like your other slogan “Make America Great Again”, but in this case, it seems more applicable to “Make Serbia Great Again”.

– During your last confrontation in the US Congress with the impeachment efforts by the Democratic Party to remove you from the office based on their allegations of your “Russian collusion”, you said that “this is a witch hunt” and that “it should never happen again to any president”. So, how could the same happen to Prime Minister Kurti with the blessing of Your Ambassador, only because he was standing up for the legitimate rights of his own country?

– I salute the recent statement by the representatives of the State Department that in the meetings hosted by Ambassador Grenell there was no discussion about changing the borders

between Kosova and Serbia. If so, what were they talking about and why are these negotiations not transparent? More importantly if the people of Kosova, despite all the pressures, do not accept any land swap negotiated between Thaçi and Vuçiç, will America still defend the sovereignty and the territorial integrity of the Republic of Kosova within current borders as recognized in 2008?  Why is there no mention of the sovereignty and territorial integrity lately? 

– How is it possible that the America we know during your presidency is supporting politicians it once denounced as corrupt? Some of them being known criminals, from political parties that have ruled Kosova since the declaration of the independence?! How can they be accepted as legitimate participants in negotiations to resolve the problem that they themselves have created? How can they trust those who brought Kosova to the brink of failure, causing a tragedy for their own people and major problems for America at the time when there is a need to be focused elsewhere on bigger issues?! How is it possible to support the collapse of the newly formed democratic government of Kosova, which in its 40 days of work proved that it has the capability to lift Kosova out of poverty and the state of hopelessness?! 

I am very sorry Mr. President, but this has nothing to do with the democratic values of our beloved America. By supporting this anti-democratic act, your administration will ultimately be responsible for potential turmoil and destabilization that may follow in Kosova, the Balkans and Europe in its entirety after the ending of the Corona virus crisis. Even more so if Thaçi and his cronies are encouraged by your representatives to continue with using undemocratic means to rule Kosova.

– After his trip to America, emboldened by Ambassador Grenell, President Thaçi launched an open unprecedented, undiplomatic and arrogant attack against European representatives. Do they really think that Europe can be pressured to accept and implement an imposed solution, without its participation and consent, when as you know Kosova and Serbia are both situated in Europe?

– With their recent actions, President Thaçi and few of his friends in Kosova, supported by some important people in Your Administration, have increased Serbia’s appetite for annexation of more Albanian territory. Over more than a century, Serbia has forcefully occupied and ethnically cleansed Albanian people in major cities and regions like Nis, Toplice, Leskovac, Sandjak, and so on. If they manage to take Northern Kosova and Mitrovica, they will ask for more like Podujeva, Gjilan, Prizren, Shkodra, Durrës, and perhaps even Prishtina and Tirana. Documents from unbiased historical sources prove this ambition. One thing is very clear, Serbia will only stop when it is definitely convinced that there is no chance for grabbing of more Albanian lands.

– A permanent solution to this problem is difficult but possible and simple. America and the democratic world that have recognized Kosova in its existing borders, should make it clear to Serbia that the times of changing borders have passed once and for all. That the equal political and human rights for the Serbs in Kosova and the Albanians in Serbia will be guaranteed and preserved. Only a serious and decisive pressure by America and the democratic countries of Europe on Serbia can achieve this. The problem is not in Kosova, it is in Serbia and can only be resolved there. This country suffers from an unabated hatred for Albanians and other surrounding nations. Until Serbia is cured, these problems will persist. The alternative of changing the borders is very complicated and impossible to implement, it will cause the destabilization of the Balkans and all of Europe for decades to come. Most importantly, the people of Kosova and other Albanian lands will never ever accept it.

– I would like to emphasize that opinions, views and positions expressed in this letter are not only mine, they are also of those of more than 90% of hundreds of thousands of members of the Albanian diaspora in America, Europe, and all over the world, as well as of more than 60% of Albanian people in the Balkans. I also think that it is important to let you know that I am not affiliated and do not support any political party in Kosova. Like many other compatriots, I support only those leaders that prove themselves by working hard and with dedication for the wellbeing of the people and the nation.

Please, President Trump!

Do not push away the friendly Albanian people who love America more than any other nation on earth. Serbia may pretend to love America for its temporary interests, but everyone knows that the majority of the Serbian people would always side with Russia over America and this will never change.

May God bless you, your family and the American nation!

May God bless the Albanian nation!

* Member of the Executive Board of the Albanian-American Civic League and a member of the Council of Vatra.