Opinion – Page 641 – Dielli

DOBËSIA E SHQIPTARËVE DHE EKSPANSIONI MALAZES

August 9, 2015 by dgreca

Nga Sulejman DIDA/
“Krajl Nikolla i Malit të Zi” i autorit Ramiz Lushaj asht nji ese e thuktë me nota biografike të dinastëve të këtij vendi të vogël e ngacakeq, kryesisht në aspektin e ekspansionit kriminal që kanë zhvillue në dam të trojeve dhe etnisë shqiptare. Burimet historike tregojnë se gati 90 për qind e territorit të sotëm të Malit të Zi asht territor etnik shqiptar dhe se nji pjesë e madhe e popullisisë së rracës tonë asht likujdue fizikisht me vrasje dhe ekzekutime masive, asht dëbue me mënyra të ndryshme ndërsa pjesa e mbetun asht asimilue dhe sot thirren me mbiemnat e ngarkuem me sufiksat iç apo viç dhe trajtohen si muslimanë boshnjakë. Ekspansioni represiv kundër shqiptarëve asht ushtrue nga kush ka mundë, nga grekët, sllavët etj. dhe në këtë mes ka ndikuar pa dyshim edhe dobësia jonë si fis me tipare individualiste dhe spontaniteti si dhe nga mungesa e organizimit apo programacionit.
Sllavët sollën në territoret e sotme të Malit të Zi fillimisht një familje. Më pas e ndihmuen atë të shndrrohej në dinasti dhe të rritej në trupin tonë etnik, të ushqehej me gjakun e fisit tonë. Trojet shqiptare u sakrifikuen edhe për shkak të pazareve të Perandorisë Ruse dhe Perandorisë Osmane. Duke qenë në kufijt e dy përbinshave, kombi shqiptar u shtyp prej të dyve. Kurrë nuk mund tja kishin dalë Malazezët, po as serbët të mposhtin pjesë të kombit tonë nëse ndeshja mes tyne do të kishte qenë afërsisht e barabartë, ose të paktën ballëpërballë apo tek e fundit nji përballje vetëmpërvetëm. Përkundrazi, Mali i Zi pushtoi nji pjesë të territoreve tona në vitet ’70 dhe ‘80 të shekullit të XIX nën presionin e flotës ruse, asaj franceze etj. dhe me ndihmën ogurzezë të turqve osmanë.
Në përmbushjen e krimit ndaj shqiptarëve, sllavët e Ballkanit nuk harrojnë të shqiptojnë herë mbas here nji ligësi gati të çuditshme, hierarkinë e forcës së krimit. Ne jemi serbë, thonë malazezët, për me trembë shqiptarët e mbetun aty. Ndërsa vetë serbët thonë, ne jemi rusë, për me trembë shqiptarët në tansi. Ju do të lexoni në këtë tekst se kështu identifikoheshin organizatat kriminale malazeze në fund të shekullit XIX dhe në gjysmën e parë të shekullit XX që damtonin popullsinë e pambrojtur shqiptare. Malazezët e kthyen në moto vrasjen e shqiptarëve në dyqind vitet e fundit. Në kapitullin 18 të këtij libri lexojmë: “Princi nuk e pret malaziasin ndryshe, por me pyetjen: ku je, more trim, a preve mjaft koka të shqiptarëve?”. Njëjtë qenë indoktrinue edhe serbët, madje edhe serbët banorë të Kosovës. Njëjtë kanë vepruar qarqe të caktueme në Greqi kundër krahinës tonë çame etj. Njëjtë dëshmohen edhe sot
Ky asht nji libërth me penelata të shpejta, një oh në histori, një gotë me ujë i ftohtë që na shkund nga përgjumja. Nji libërth që na kujton se ekspansioni i Malit të Zi vijon sot e kësaj dite dhe që fatalisht udhëhiqet nga drejtuesit e shtetit apo principatës. Për me i kuptue ma qartë e ma thellë rrethanat kërcënuese, për me pa ma kthjelltë rrezikun që na kanoset, duhen ndërmarrë përpjekje ma serioze për botime ma të plota të kësaj teme. Kjo do të ishte nji sipërmarrje e vështirë, por nga ana tjetër asht e domosdoshme që ne ta kuptojmë se jemi humbës të mëdhenj në këto troje, dhe se nuk ban me u heqë sikur nuk po ndodh asgja.
Në fund due me pru në vëmendje mesazhin e një tregimi që ma tha para do kohësh nji rozhajas kur ishte fjala për relacionet shqiptaro-malazeze atje. Ferra i tha hardhisë, a të fle nji natë këtu prane teje, sepse nuk kam ku të pushoj? Po, moj ferrë, pse jo, rri sonte se nuk bahet nami, tha hardhia. Të nesërmen ferra i drejtoi të njatën lutje me kalue natën aty afras. Lutja e ferrës u përsërit edhe ditën e tretë, e hardhia pranoi. Ditën e katërt ferra nuk i merr leje hardhisë por po qëndron si në truallin e vet. Kështu hyn grindja mes tyne derisa thirrën një gjykatës. Shikoji kush i ka rrënjët më thella dhe vendos, i kujt është trualli, tha ferra. Dhe në të vërtetë ferra i kishte depërtuar rrënjët aq thellë sa fitoi prej gjykatësit autoktoni mbi truallin që kishte zaptue. Mbas do kohësh ferra e mbështolli trupin e hadhisë derisa kjo ra e vdiq.

*Studiues, gazetar, poet

Thaçi: Pajtimi duhet t’i shërbejë së ardhmes

August 8, 2015 by dgreca

PRISHTINË, 8 Gusht 2015/ Zëvendëskryeministri i Kosovës e ministër i Punëve të Jashtme, Hashim Thaçi shprehet se, “pretendimi i lidershipit serb për relativizimin dhe rishkrimin e historisë dhe barazimin e atyre që nxitën, organizuan dhe kryen gjenocid me ata që u mbrojtën në vendin e vet nuk është njerëzore dhe nuk i shërben pajtimit”.
“Pajtimi duhet t’i shërbejë së ardhmes dhe jo politikës ditore e spektakleve mediale”, thekson shefi i diplomacisë kosovare në ‘Facebook’.
Ndërsa, sipas medias në Kosovë, Thaçi i është përgjigjur kështu kryeministrit të Serbisë, Aleksandar Vuçiç, i cili ka paralajmëruar se në konferencën e ardhshme për Ballkanin Perëndimor në Vjenë do të propozojë që të caktohet një ditë e përbashkët e përkujtimit të viktimave në konfliktin në hapësirën e ish-Jugosllavisë./b.j/

JETESA KOLEKTIVE, NJË PROBLEM I “HARRESËS SË MADHE” !!!

August 8, 2015 by dgreca

Vëzhgim nga Abdurrahim Ashiku-Mali i Robit/
Jetesa kolektive; në një shkallë, në një pallat, në një rrugë në qytet (pse jo edhe në fshat)… është një problem që ka qenë dhe është larg vëmendjes së shtetit dhe shoqërisë. Flitet për një ligj për bashkëjetesën kolektive, një ligj të miratuar me vendim Kuvendi. Flitet por askush nuk të jep një adresë elektronike për ta lexuar. Dyshoj që nuk ekziston derisa as përmendet nga zyrtarë të lartë të zgjedhur e të emëruar, as zbatohet qoftë edhe me “eksperiment pilot”.
Dhe ndodh pastaj që zhuli, papastërtitë, plehrat e të gjitha llojeve të mbulojnë vendin kudo, në qytete të mëdhenj e të vegjël, në fshatra nga brigjet e detit të lartësitë më të mëdha ku banojnë njerëz.
Kryebashkiaku i Tiranës u dha katër muaj afat firmave pastruese për ta bërë Tiranën kryeqytetin “më të pastër në Ballkan” (!) Bëri thirrje që qytetarët e kryeqytetit të dalin një ditë shtatori në “aksion vullnetar” për pastrimin e vendbanimit të tyre.
Me gjithë pesimizmin tim uroj që fjala e tij të shkojë në “vesh të hapur”.
Nuk kam qëllim në këtë vëzhgim timin të komentoj Erionin apo këdo nga sibashkiakët e tjerë të cilët paguhen nga taksapaguesit për punën që duhet të bëjnë (e që deri sot nuk e kanë bërë).
Qëllimi im është të ndez një “çakmak dritë” në pallate, atje ku fillon dhe coptohet kultura qytetare.
Në Shqipëri janë ndërtuar e po ndërtohen pallate të bukura në pamje jashtë por edhe në hapësirë jetese. Mirëmbajtja e tyre fillon tek dera dhe pasi bredh nëpër dhoma, ballkone e veranda, ndalet dhe humbet atje. Për shkallët që lidhin katet, për ashensorët, etj. askush nuk përgjigjet.
Ndodh që vetëm për pompën që merr ujin nga depozita poshtë dhe ta sjell në çezmë, pas shumë hezitimesh mblidhen (jo nga të gjithë) lekët për riparimin apo zëvendësimin e saj.
Ndodh që plehrat dhe zhulin e merr me këmbë dhe e mban në hundë sapo del nga shtëpia. Nuk ka pastruese, nuk ka mirëmbajtës, nuk ka një administrator…
Pallatet po shkatërrohen…
Po e zgjas “tërkuzën” e problemit në një mjedis konkret.
Agim Islami dhe Zabit Muda, dy ndërtuese dibranë, banorë të qytetit të Durrësit para rreth një vit më parë u shpallën “Qytetarë Nderit të Durrësit”, qytetit të dytë më të madh të vendit….
Nuk kam dëgjuar nga ndonjë radio apo televizion, nuk kam lexuar në ndonjë gazetë të shkruar apo elektronike, që ndonjë ndërtues apo firmë ndërtuese të ketë arritur në një shkallë të tillë korrektësie në ndërtim sa të bëhet nderi i një qyteti.
Pse është bërë dhe si është bërë mendoj që qeveritarët dhe media që shkon pas tyre për të filmuar e komentuar ndonjë serrë dy dynymëshe “me luleshtrydhe” domosdoshmërish duhet të ndalet për të përcjellë përvojë dhe kulturë qytetare në ndërtim dhe shërbim qytetar.
Një “copëz” nga kjo përvojë dhe fytyrën qytetare të Agimit dhe Zabitit në firmën e tyre ndërtuese “DIBRA-AGZA” po e përcjell për lexuesin (më gjerë edhe për ministrin e ndërtimit dhe ministrat e “luleshtrydheve”) në pasqyrim të kompleksit të tyre ndërtimor në Malin e Robit.
Nuk është vështirë për ta gjetur. Merrni rrugën dytësore për plazhin e Golemit dhe pikërisht në vendin ku fillon silueta e Malit të Robit”, kthehuni në rrugën “Skënderbeu”. Është rrugë e pa shtruar, me zhavorr e pluhur, me gropa që të bëjnë ta prekësh tavanin e mjetit të vogël me kokë, me pluhur në verë e me baltë që të mban në xhirim rrotash në dimër. Ka një kanal në të majtë që takohet me një tjetër që nëpërmjet kallamishtes e çon ujin në det, ujë të zi që çdo vit nuk mungon në kronikat televizive.
Rrugës mos u ndalni tek “Hotel Dajti” apo “Resort Kolaveri”, merrni djathtas dhe hyni në mrekullinë (po e quaj kështu pa hiperbolizim) “DIBRA-AGZA”…
Tri ndërtesa me lartësi tre kate puls papafingo. Të tria rrethuar me mure e kangjella betoni të bardha. Tri porta hyrëse që mekanikisht hapen e mbyllen sipas rastit.
Rreth e qark gjelbërim me drupyjorë, drufrutorë (ullinj, portokaj, limona, shega, nespola, ftonj…) e bimë të tjera lulore e aromatike. Madje edhe me bimë bliri, dashuri e vjetër e autorëve në vlerë të “Bulevardit të Blirëve” të qytetit të tyre-Peshkopisë, marrë prej andej me rrënjë të gjalla. Banorët që e kalojnë një pjesë të vitit në shtëpinë e tyre nuk kanë munguar që midis luleve të fusin edhe erëza për gatim, erëza që i mbjell njeri dhe i mbledhin për ti dhënë shije gjellës kush të dojë. E tërë hapësira disa dynymëshe e kompleksit është e shtruar me tulla gri e mbi to janë vizatuar kuadrate ku secili banor ka vend-parkimin e vet me numrin përkatës të apartamentit.
Stolat trevendësh prej betoni janë vende ku kuvendojnë të moshuarit, gra dhe burra…
Ajo që e bën më të bukur dhe të sigurt për çdo familje mjedisin është hapësira për fëmijë, siguria në lojën e tyre. Mund të them se fëmijët, ata që vijnë për të pushuar për ditë e muaj të tërë apo edhe për fundjavë mezi e presin çastin për të luajtur me njeri tjetrin. Një hapësirë të tillë kolektive me çiltërsinë dhe sigurinë për fëmijët nuk e gjen as në mjediset me pagesë e me roje të paguara.
Agimi dhe Zabiti e kanë përfunduar ndërtimin deri në pikën e fundit të përgjegjësisë së një ndërtuesi, deri në gjelbërim dhe siguri çka nuk e di në se gjendet gjëkundi në mjedise të tilla popullore.
Ata tashmë kanë detyra e detyrimi të tjera në ndërtim e shërbimin qytetar.
Tash për banorët e pajisur me të gjitha dokumentet e nevojshme, fillon një detyrë dhe detyrim tjetër, detyra dhe detyrimi qytetar kolektiv, detyra dhe detyrimi për ta mirëmbajtur dhe administruar me dije dhe kulturë vendin ku banojnë përkohësisht në pushimet verore madje edhe përgjithnjë, jeta në kolektiv.
U caktua një administrator, Jasin Arifi, një njeri i kulturuar dhe i përkushtuar deri në hollësi për gjithçka. Mirëmban lulishtet dhe tërë mjedisin një burrë pensionist, Harun Kiku që me një dashuri të veçantë nuk lodhet as verë e as dimër. Në ditë dimri kur nuk ka banorë një qen i sertë nuk të lejon të shkelësh brenda…
Shkurt mund të them se në sajë të tyre kompleksi “DIBRA-AGZA”, lulëzon. Por a do të vazhdojë kështu ky mjedis i bukur? A do të gjelbërohet, madje a do të vendosen lojëra për fëmijë në idenë e zhvillimit që ka Jasin Arifi?
Përkushtimi i tyre e ka një kufi, kryerjen e ndërsjellët të banorëve, detyrimin e tyre për të paguar “kuotën e mirëmbajtjes”. Nuk kemi të bëjmë me njerëz që “vuajnë për bukë” por me njerëz që, megjithëse jetojnë në vende evropiane dhe e kanë kulturën e jetës kolektive, hezitojnë të paguajnë. Dhe nuk janë pak…
Administrimi i mjedisit lidhet me pagën modeste të punëtorëve, me shërbimet e ndriçimit kolektiv, me ujin, bllokimin e kanale të brendshme, ndriçimin dhe pastrimin e shkallëve, me një sërë problemesh në dukje të vogla por që në llogari shndërrohen në shqetësim.
Administrueset e mjedisit vitin e kaluar ishin gati ta linin punën, ta linin në dorë të fatit kompleksin e bukur. U këmbëngul që ta mbanin edhe një vit duke lënë mënjanë punë të tilla sezonale si pastrimi i shkallëve (duheshin punëtore për këtë punë) e ndonjë tjetër.
Disa veprimtarë shtypën dhe shpërndanë në çdo apartament fletë ku bëhej thirrje për ta mbajte dhe mbrojt mjedisin, për ta mbrojte nga keqbërësit shtëpinë e tyre, për të paguar detyrimin vjetor, detyrim që është vetëm njëmijë lekë në muaj…
Nuk ndryshoi asgjë…
Do të ikin administruesit e rreth 90 apartamenteve?
Po ikën gjithçka do të shkatërrohet…
Do të shkatërrohet mjedisi i bukur…
Do t’i lihet hapësirë dhunimi banesave, vjedhjesh e plaçkitjesh, shkatërrim të gjelbërimit dhe murit rrethues…
Radhën që të mos ndodhë kjo e ka shteti, e ka vendosja e ligjit për jetën kolektive, detyrimit për të paguar si në pagesën e energjisë elektrike, të ujit, taksave të ndryshme.
Pse marrëdhëniet në bashkëjetesën kolektive, detyrimi monetar i secilit të mos futet në faturën e ujit apo të energjisë elektrike? Pse kjo lihet në dëshirën e njërit apo tjetrit?
Nga kjo amulli dhe mungesë ligjore do të humbasin vlera të mëdha materiale dhe morale.
Një zgjidhje e shpejtë, jo thjesht në rastin e përshkruar, por për të gjitha mjediset e jetesës kolektive në qytete dhe në fshatra përbën ngut.
Abdurahim Ashiku
Mali i Robit, 8 gusht 2015

Kanabisi kuq – Kanabisi blu

August 8, 2015 by dgreca

Nga Kolec TRABOINI/
Deri sa erdhi aksioni i madh policor “Big Show me Canabis Sativa” në Lazarat të Gjirokastrës, plasi propoganda marroke televizioneve dhe gazetave çakërqefe shqiptare se Kanabis Sativen e mbjell Lazarati Blu që ishte bërë Kolumbia e Shqipërisë. I vunë vulën me urdhër të shtabit qeveritar dhe Lazarati u njollos në lajme që u publikuan në të gjithë botën. Policia e qeverisjes së majtë bëri dy aksione në Lazarat që i kushtoi dhe një jetë njeriu. E po thamë se kjo punë u krye. I lamë duart nga kanabisi.Fjalime, përgëzime, vet urime me bollëk, sepse më së fundi kjo plagë u mbyll, edhe me shkakun se këta blutë e Lazaratit nuk kishin më mbështetje politike, de. Por këtu në Shqipërinë e tarafeve dhe sarafëve ndodhin çudira për të çuditur edhe bufat ne pemë e jo më për të trullosur çdo mendje normale në tokë. E me këtë rast, në ndihmë të propogandës qeveritare vjen shtypi teveqel. U krijua përshtypja se Qeveria e Demokrateve nuk kish bërë tjetër për tetë vjet veç kishte mbjellë e korr vetëm Kanabis Sativa. E meqë një farë Genc Ruli që rulosi kolltukët si ministër që këtu e njëzet vjet, duke qenë së fundi ministër bujqësie i takonte të konsiderohej edhe ministri i kanabisit shqiptar. Mirëpo ndodhi si puna e një lajmi që nxorri një farë Ndoc Rroku në Shkodër që nisi të tallet e të rrej botën. Dëgjoni o milet, ka plas krapi në Breg të Ranës. Ishte fjala për bregun e liqenit të Shkodrës. Kaq tha Ndoc Rroku e fjala nxorri fjalën dhe mori dhenë. E tu lëshuan të gjithë shkodranët me kusia e me sahana me mbledh peshk në breg të liqenit. Kur del Ndoc Rroku tek Dugajt e Reja, sheh do miq të vet që vrapojnë. Po ku shkoni, more të marre, u tha Ndoc Rroku. Ata me turr e vrap ja kthejnë, lëri fjalët Ndoc se sot është dita e veprimit, merr një thes a një kazan e të shkojmë të mbledhim krap se ka rrah në Breg të Ranës. Ndoc Rroku po mendon dhe në fund tha, edhe mundet, e u nis bashkë me të tjerët duke gënjyer kësisoj edhe veten se krye peshku në breg të liqenit nuk kish dalë. Kështu dhe këto gazetat tona që rrinë e qëndisin rrena natën që gjindja ti besojnë ditën, sikur- sikur qeveria që iku mbillte vetëm kanabis se punë tjetër nuk kish. Por një ditë gushti në mes të vapës na vjen një aeroplan spiun italian e ti bjen përqark qiellit të Tepelenës. Batërdia! Kaq shumë qe habitur piloti italian sa për pak nuk u rrëzua mbi një parcelë të gjelbër. Kudo arat e pllajat ishin mbjellë me Kanabis Sativa, dhe ai dyshoi se mos ndodhej në Kolumbi apo Afganistan e jo në Tepelenën e Ali Pashait. E dhanë lajmin me gjysmë zëri. Mirëpo njerëzit, prej rrenave të gazetave dhe komunikatave të zëdhënësve qeveritar, ishin ngujua në mendimin se vetëm ato terrene që ishin bastione blu të partive të opozitës merreshin me kultivimin prodhimin e drogës. A mos është ky lajm diversioni më i ri i shqup-istëve? Po tani si i bëhet se Tepelena është kryeqendra e kuqe e partisë në pushtet. A do lërë tepelenasi i fortë i partisë që ka qeverisjen të ndërhyhet edhe në Tepelenë si në Lazarat? Të gjithë mendojnë se jo. Aq më tepër se kjo Tepelena është dhe mbështetja politike e ministrit të brendshëm që e ka prejardhjen e vet nga ky vend. Atëherë u vu në punë kryebashkiaku i sapozgjedhur me emrin sugjestiv Termet. Termet, i thanë, bëje termet ti se ne jemi me pushime të thella në Vlorë e përtej. Dhe ky Tërmeti bubulloi në një mbledhje të Këshillit të ri bashkiak të sapozgjedhur dhe i ftoi tepelenasit që vetë ata të heqin dorë nga Kanabisi e ti vinin flakën arave. Deri më tani tym nuk ka. A po shkulet e digjet droga në ara akoma nuk ka lajme. Kasnecët televiziv dhe të shtypit të varur që llapaqosen në kazan të qeverisë, disa këshilltarë që të çajnë të çarën në panele televizive për natë, po përgatisin edhe ata planin e tyre për të pasqyruar këtë trimëri të re policore. Mirëpo si? Se kjo është si thika me dy presa, të shkruajnë apo thonë se një aksion i madh policor po mposht Tepelenën, siç thanë për Lazaratin nuk është e mundur. Se Tepelena është si muri i madh kinez i partisë në pushtet e jo bastion blu i partisë së gremisur me vota popullore. Garda e shtypit politik pro qeverisës është në kërkim të një zgjidhje që peshku i Ndoc Rrokut të piqet por helli i sojliut të qeverisë të mos digjet. Ca po thonë se ka një variant të mundshëm, që të shkruhet e zeza mbi të bardhë sikur qielli me rrufe i vuri flakën pyjeve, ndër to edhe qindra parcelave me Kanabis Sativa mbjell nga të panjohur e kështu çeshtja të mbyllet pa bujë. Pastaj përparësia e qeverisë është se nuk ka kush ta kontestojë rrenën që shitet si e vërtetë apo sapunin për djathë në këtë treg marrok të fjalës së manipuluar. Shto faktin se opozita është në panik e kaos se u rezulton që dhjetë bukurosha deputetë, të kenë votuar kundër kandidatit të partisë së vet për kryebashkiak të kryeqytetit. Pra thënë hapur, demokratët jo vetëm që humbën pushtetin qendror 2013 dhe lokal 2015, por u është hallakatur i tërë elektorati që nuk i honeps ata që janë në krye kaq vjet e të cilët i konsiderojnë si parazitë, të korruptuar, që shiten për çmimin më të lirë që u afrohet. Gjendur kësisoj si në një brrakë me ujë të ndenjur, (ca po thonë të qelbur) opozita rri e numëron yjet e netëve të gjata të gushtit duke shpresuar të ketë ndonjë furtunë me shi politik në vjeshtë. Kështu të dy krahët e politikës nuk po dinë çfarë të bëjnë. Ndërkohë tepelenasit që ëndërronin të kishin një mundësi të re për tu bërë ata një Lazarat i ri me bum ekonomik, superfuqi tregu, për të fituar kësisoj miliarda dollarë, janë në dilemë. Ata ishin në pararojë të luftës elektorale për të fituar qeveria, ca u punësuan në polici falë ministrit tepelenas, por a ngopet ariu me miza? Populli do të hajë përditë, djemtë duan vetura, po dasmat e dollitë me dollibash duan para e Kanabisi i zgjidhte të gjitha këto punë. Njëri nga ata, një plak i vjetër thua një shekull, rrinte e kundronte bimët e Kanabisit që kishin marrë për mbarë mbi dy metra e kusur. Ku Luzati e ku Lazarati, tha duke kërkuar me sy në horizont atje ku retë i dukeshin si tym kanabisi i djegur e shkrumbuar. Të shkojë gjithë kjo punë dem! Ai sodiste bimët e harlisura e në mend i shkonte deputeti i partisë së vet në pushtet, që lëshonte një zë skifteri në mes të deputetëve të Kuvendit që të legalizohej Kanabis Sativa, por asnjëri nuk ja varte. Medet! Ai qenka për popullin fukara, mendoi plaku me krrabë nga Luzati. Atë të kishim të parë e jo këtë sojliun e gjatë që as ta bën e as të lëshon. Se të thuash të drejtën, ai tjetri, që tani rri në kuvend e mollois si plaku i qoshesë, të paktën për tetë vjet bëri një sy qorr e një vesh shurdhër. Ky i yni, na ruaj zot, me sy të shqyer çakërr, me vesh të ngritur që të kujtojnë ujkun, që të flet veç për burgun, e, si do të dalë buka e gojës nuk do t’ia dijë as ai e as qehajallarët e tij. Ngordh po deshe. Po të paktën do ngordhësh i nderuar, si zbatues i denjë i ligjeve të shtetit që nuk pjerdh për popullin. Më së fundi plaku me kërrabë, atje lart në një gërxh të Luzatit me vështrim ne horizont, tej e përtej Picarit, atje ku mendonte se gjendej diku Lazarati. Ofshani fort e tha: si nuk e patëm fatin historik të kishim edhe ne një Pavlo Eskobar. Pastaj pa përreth e ndërroi mendje. Po kush tha se s’mund ta kemi tani që kanabisin e mbjell gjithë Shqipëria?!

Në burg për një “pee” !..

August 7, 2015 by dgreca

Fejton satirik nga Lek Gjoka-Florida/
Duke lundruar në oqeanin e pafundem të internetit rastesisht bej ndalesen e zakonshme në facebook.Ngaqe fiku është ndër frutat me të ëmbël që ne mergimtareve na sjell ndermend vendlindjen ndaloj në çdo foto dhe i jap një like (pelqim).Por çfarë të shikoja në ate foto se ishtë një kryetar i ri socialist i Bashkise se Tiranes me fik se fiku.Faktikisht e dija së dikur shiste fiq por si është i dashuruar kaq shumë me fikun nuk e dija.Nejse nis e lexoj fjalet e “arta” të tij.Në një moment i hedh një sy fotografise se mos ishte kryeministri i rilindjes socialiste por jo ishte vete ai kryetari i ri socialist i Bashkise së Tiranës i dashuruar pas kryeministrit mbretit të Partisë Socialiste Shqiptare që s’pranon kurrsesi të bëhën zgjedhje për kryetar në partine e tij.Në fakt ka të drejte se mbreti zgjidhet vetem pasi i pari vdes!Por Partia Demokratike zgjodhi ama kryetarin e ri kur humbi zgjedhjet me sakte kur ja “vodhen” sepse në Shqipëri humbesit i “vidhen” zgjedhjet por ama është kryetar për firme së mbreti i saj do jete gjithmone i tillë sepse në shqiptaret vdesim për të qene mbreter.
Nejse vazhdoj të lexoj me radhe fjalet e kryetar fikut kur çfarë të lexoj.Fërkova sytë së mos nuk e shikoja mirë por e njëjta gjë.Ndër të tjera ai tha”Bashkia e re e Tiranes do të arrestoje dhe denoje me burg çdo shqiptar që “pee” poshtë urës”.Me erdhi keq së dikush i kishte vjedhur fjalkalimin e facebookut kryetarit dhe kishte shkruar ato fjale sepse nuk besoja se qeveria socialiste kishte ndermend të investonte aq shumë në ndertime burgjesh për tre milion shqiptare dhe tiu jepte mengjes,dreke darke falas.
Duke shfletur organe të tjera online dhe tv shqiptare dëgjoj të njëjtat fjale ..”burg”..”burg”..”burg”…Në çadt mu kujtua një grimce humoristike dikur në vendlindje ku një budalla po bente “pee” nga kati i katert.Sa kalon një njëri poshte e ndalon.
-Përse e ndalove?-e pyet ai budallain
-Kam pare fixhanin e kafese sot dhe kam frike së një ditë do të vij në Bashkine e Tiranës një kryetar i ri socialist shites fiku e do me fusë në burg për një “pee” !..
E keqja me e madhe nuk ka ardhur.Për “pee” ka zgjidhje se mund të blesh pampers por degjova se qeveria socialiste do ti fuse në burg shqiptaret edhe për puthje në natyre sepse nëpër zyrat shtëtërore lejohet ngaqe po i shërbejne popullit që e “votoi”.
Dikush tha se sikur janë instaluar nëpër botë kamere nëpër semafore që të gjobiten makinat që hyjnë me të kuqe na paskan istaluar kamera të kodrat e liqenit në Tiranë që të fusë në burg çdo çift që puthet e bën dashuri dhe monitorimin e tyre ja kanë lenjë një kompania angleze ndërsa qëveri po përgatiste ligjin por ju hasi sharra në gozhdë.Bashkimi Evropian iu kërkon të bëj një nen nen përjashtimi.Nuk mund të fusin në burg për puthje kur kjo puthje është mbrenda të njëjtit seks ndryshe nuk hyjnë në Evrope!..

Dukë kërkuar online rastesisht shikoj që dikush në Amerike që kishte dale nga burgu kërkontë të hyntë në burg përsëri.Me poshtë lexoj e-mail e tij dhe duke ditur që në Shqipëri qeveria socialiste të fut fare lehte në burg me erdhi keq dhe thashe ta ndihmoja dhe e pyeta se para së të ndihmoj desha të di arsyjet pse ke deshirë të shkosh në burg sepse kot nuk i fut në burg Qeveria e Rilindjes Socialiste për një “pee” për një lidhje drite etj.Nuk vonoj shumë kohë dhe me ktheu përgjigje.Ndër të tjera arsya me kryesore ishte se jashte mungonin njerezit e kulturuar sikur janë vrasesit,hajdudat, pedofilat,kriminelat,mashtruesit.Madje në burg fare lehte mund të plotësosh edhe kushtin kryesor të “familjes” evropianë të bësh dashuri me të njejtin seks ose sikur përdoret në menyre figurative nga të burgosurit “marrja e sapunit”.
Në facebook i dërgove mesazhit mbretit të socialisteve dhe i kerkova ndihmë për amerikanin rrezikzi që nuk e fusnin në burg.Në pak minuta marr një përgjigje negative që thoshtë:-Ju falenderoj që nga Amerika doni të kontriboni për edukimin e amerikaneve por hëpërhe nuk kemi mundesi sepse në ligjin tonë duhet të jesh nënshtetas shqiptar që të kesh fatin të hysh në burg.E di së do ti kërkosh presidentit ti jape nënshtesinë por ai nuk ka me kohe për gjëra të tilla sepse do të mbushë arken e zbrazur të presidences apo të tijen dukë shitur tituj dhe dekorata nëpër botë..
Më erdhi keq por jeta i ka keto.Jo çdo ëndërr mund të realizohet por të pakten qeveria shqiptare po investon shumë për edukimin e shqiptareve nëpër burgje.Madje kanë bërë mirë që mbyllen me dhjetera universitete sepse vetem burgu është shkolla me e mirë për të edukuar një komb si Shqipëria që lindi përnjëhere me Zotin. shpetoi nëpër mijera vjeçare nga rastesia dhe që do të vdese nga politikanet shqiptare po qe se dhjetë milion shqiptaret nuk i fusin dot të gjithë në burg për ti edukuar !….
Jacksonville Florida
Gusht 2015